Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ.

Εσυ το αρχιζεις
κ εσυ το τελειωνεις,
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μεταμφιεστηκαμε

Οταν ημουν ματια,
ησουν τα δακρυα μου,
οταν ημουν χερια,
ησουν το αγγιγμα μου
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μετανιωσαμε

Ολη μας τη ζωη,
φτιαχναμε ενα μονοπατι.
Μα δε προλαβαμε να το περπατησουμε,
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μισηθηκαμε

Τωρα που λυτρωνεσαι,
εγω δεν ειμαι εδω
κι αν κατι με ταλαιπωρει,
ειναι που δε καταφερα ποτε
 να σε πληγωσω

Τωρα που λυτρωνομαι,
εσυ δεν εισαι εδω
κι αν κατι με παρηγορει,
ειναι που δε προσπαθησα ποτε
να σε πληγωσω,

εσυ παλι το αρχιζεις,
μα τωρα εγω θα το τελειωσω.

Σχεδον ποτε

σχεδον ποτε δε καταλαβαμε

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΕΤΣΑΓΕΦ

 


Σε αντιθεση με τους περισσοτερους ριζοσπαστες του 1860, ο Sergey Nechaev δεν ανηκε στη διανοηση, αλλα προερχοταν απο τις κατωτερες ταξεις. Μυηθηκε στην επαναστατικη δραστηριοτητα απο την ομαδα "Κολαση" του Ishutin. To 1868 στρατολογηθηκε σε μια επαναστατικη ομαδα
μεσω της οποιας συναντησε τον Petr Tkachef, ο οποιος παλαιοτερα ειχε συντελεσει στη συγγραφη της "Νεαρης Ρωσιας". Κατεστρωσαν απο κοινου σχεδια για να οργανωσουν μια εξεγερση συμφωνα με το
Προγραμμα για επαναστατικη δραση. Ο σκοπος τους ηταν να κατακτησουν " πληρη ελευθερια για μια ανανεωμενη προσωπικοτητα", δημιουργωντας επαναστατικα προτυπα. Υιοθετησαν πολλες απο τις
συνωμοτικες μεθοδους του Ishutin, μεταξυ των οποιων ησαν η ιεραρχικη οργανωση της επαναστατικης
ομαδας και η τρομοκρατια. Πιστευαν οτι οι προηγουμενες ομαδες εδωσαν μεγαλη βαρυτητα στον λαο
και οτι η επιτυχης επαναστατικη οργανωση χρειαζοταν επαγγελματιες επαναστατες, οι οποιοι θα
ησαν προθυμοι να αφιερωσουν τη ζωη τους στη ριζοσπαστικη δραστηριοτητα. Το Προγραμμα
τους οδηγει στα ακρα αυτη τη λογικη της επαναστατικης δραστηριοτητας.

Ο Nechaev ωστοσο, δεν εχαιρε της εκτιμησεως μεταξυ των συντροφων του. Για να αλλαξει αυτη
την κατασταση, ταξιδεψε στην Ελβετια και παρουσιαστηκε στον Bakunin ως εκπροσωπος μυστικης συνωμοτικης οργανωσης. Ο Βakunin γοητευτηκε απο την προσωπικοτητα του
και μαζι επαναδιατυπωσαν το Προγραμμα στην περιφημη Κατηχηση ενος Επαναστατη.
Αυτο το συγγραμμα και οι ενεργειες που ενεπνευσε αποτελουν την πηγη της σπουδαιοτητας του
Nechaev για το μηδενιστικο κινημα. Κατεστρωσαν ενα σχεδιο για επαναστατικη οργανωση και πειθαρχια, μια εκδοχη επαναστατικου γιακωβινισμου, που εμελλε να γινει η ραχοκοκκαλια του ριζοσπαστικου κινηματος στη Ρωσια.

Μολονοτι οι αρχες της συνωμοτικης οργανωσης που παρουσιαζε το σχεδιο τους ησαν τερατωδεις,
η εικονα που δημιουργησαν για τον επαναστατη ηταν επιβλητικη. Αυτη η εικονα στηριζεται στον
προμηθεισμο τον οποιο αποπνεουν ο Μπαζαροφ του Turgenev και ο Ραχμετοφ του Chernyshevsky,
αλλα τους ριζοσπαστικοποιει με τροπο που ουτε ο Turgenev ουτε ο Chernyshevsky θα επιδοκιμαζε.
Ο επαναστατης, συμφωνα με τους Bakunin και Nechaev, ειναι μοιραιος ανθρωπος και πρεπει
να αντιμετωπιζει τον εαυτο του και τους συντροφους του ως κεφαλαιο το οποιο θα δαπανηθει
στην υπηρεσια της επαναστασης:

                               Ο επαναστατης ειναι ανθρωπος ξεχωριστος. Δεν εχει προσωπικα συμφεροντα, συναισθηματα, δεσμους, δεν εχει προσωπικη ιδιοκτησια ουτε καν ονομα. Καθετι πανω του εχει απορροφηθει απο το ενα και αποκλειστικο συμφερον, τη μοναδικη σκεψη, το μοναδικο παθος-
την επανασταση. Στα μυχια της ψυχης του αποκοπηκε, οχι με λογια αλλα με εργα, απο καθε δεσμο
με τη σημερινη κοινωνια και με το συνολο του πολιτισμενου κοσμου, καθως και με τους νομους,
τα εθιμα, τις συμβασεις και την ηθικοτητα του. Εαν συνεχιζει να ζει σε αυτον, το κανει ως αδιαλλακτος εχθρος του, εχοντας ως αποκλειστικο στοχο να τον καταστρεψει. [...] Για τον επαναστατη ο,τι συνεισφερει
 στον θριαμβο της επαναστασης ειναι ηθικο, ο,τι τη δυσχεραινει ειναι ανηθικο κι εγκληματικο. [..]
Ολα τα ευγενη και συγκαταβατικα αισθηματα συγγενειας. αγαπης, ευγνωμοσυνης και τιμης,
θα πρεπει να τα παραμερισει για χαρη του μοναδικου ψυχρου παθους για επανασταση.[...]
Μια και επιδιωκει απτοητος την αμειλικτη καταστροφη, πρεπει να προετοιμαστει να αφανιστει ο ιδιος
η να καταστρεψει με τα ιδια του τα χερια καθε τι που στεκεται εμποδιο στην πορεια της επαναστασης.

                                                                       Τhe unmentionable Nechaev:A key to Bolshevism,
                                                                        του Michael Prawdin.



Αυτος ο επαναστατης ειναι ενας αγγελος εκδικητης. Εντελως ανηθικος με την παραδοσιακη εννοια,
ειναι φανατικα ηθικος ως επαναστατης. Η στρατευση του, οπως εκεινη του Προμηθεα, στρεφεται
εναντια σε ολους τους θεους, σε ολες τις θρησκειες και σε ολους τους πολιτικους θεσμους. Αυτα εχουν
απλως καταστειλει την ανθρωπινη ελευθερια. Στην ουσια, αυτος ο επαναστατης υπερβαινει την
απλη ανυπακοη του Προμηθεα και ενορχηστρωνει μια σημαντικη επιθεση εναντια στην πραγματικοτητα. Επειδη τον αντιμαχεται η τεραστια κρατικη δυναμη, πρεπει να ενεργει μυστικα
και να υιοθετει σκληρες και ανηλεεις μεθοδους. Χρησιμοποιει δολοφονιες, εκβιασμους, ληστειες, σεξ
ο,τιδηποτε ειναι αναγκαιο για την επιτευξη των σκοπων του. Εξαπατα και θυσιαζει οικογενεια,
φιλους και συντροφους επαναστατες για να διασφαλισει την επιτυχια της επαναστασης. Το μεγαλειο
του εδραζεται στο γεγονος οτι, οπως ο Μπαζαρωφ, εφαρμοζει τα ιδια ανηλεη κριτηρια και στον εαυτο
του. Αυτο ειναι συναμα η πηγη της τραγωδιας του.

Η συναρπαστικη δυναμη της Κατηχησης πιθανως να οφειλεται περισσοτερο στον Bakunin παρα στο
Νechaev. O Bakynin προσαρμοσε το Προγραμμα στην Κατηχηση χρησιμοποιωντας  μια φορμουλα
η οποια απερρεε απο τη φιλοσοφια του Fichte και των αριστερων εγελιανων. Το μισος, για παραδειγμα,
το οποιο ηταν τοσο σημαντικο για τον Μπαζαρωφ, δεν εκφραζεται με πολιτικους ορους αλλα με
απολυτους ορισμους που αντλουνται απο την εγελιανη ιδεα της αρνησης. Το μισος υπ'αυτη την
εννοια παρεχει ιδεολογικη και μεταφυσικη- εαν οχι δηθεν θεολογικη- δικαιολογηση.
Η Κατηχηση ειναι κορυφαια εκφραση του δογματος περι ελευθεριας και αρνησης το οποιο εμφανιστηκε
με τη φιχτιανη ιδεα για το απολυτο εγω και συγκαλυφθηκε στον αριστερο εγελιανισμο.
Ειναι κατηχηση για τη θρησκεια της επαναστασης στην υπηρεσια του σκοτεινου θεου της αρνησης.

Σε αντιδιαστολη σχεδον με το συνολο των προκατοχων του και τον ιδιο τον Bakunin, ο Nechaev
ηταν ανθρωπος της δρασης. Αφοσιωμενος με φανατισμο στην επανασταση, ηταν προθυμος να θυσιασει
τους παντες και τα παντα γι'αυτον τον σκοπο. Ηταν επισης περιφημος συνωμοτικος οργανωτης.
Με ισχνοτατα μεσα αρχισε να οικοδομει μια συνωμοτικη οργανωση στη Ρωσια που απεβλεπε στην
πραγματωση οσων στοχων σκιαγραφουνταν στην Κατηχηση. Προκειμενου να συνδεσει στενοτερα
τους επαναστατες με την οργανωση, τους ενεπλεξε σε διαφορα εγκληματα, συμπεριλαμβανομενης
της εκτελεσης ενος απο τα δικα της μελη. Αυτο ηταν η καταστροφη του. Η τυχαια ανακαλυψη του
πτωματος οδηγησε στη συλληψη ολων των μελων εκτος απο τον Nechaev.

Η δικη των νετσαγεφιστων, ωστοσο, ηταν καταστροφη για το κρατος. Καθως ο ενας μετα τον αλλο
απο τους κατηγορουμενους απερριπτε τη μοναρχια και προασπιζοντας τους ανθρωπιστικους σκοπους
της οργανωσης τους, η δημοσια γνωμη αρχισε να στρεφεται υπερ τους. Η κατηγορουσα αρχη για να
μεταστρεψει την κοινη γνωμη επρεπε να προσκομισει ως αποδειξη την Κατηχηση.
Ενας αξιωματικος
της αστυνομιας που ηταν παρων στη δικη αναγνωρισε τα σφαλματα του κρατους:

                                             "Η δικη αντιπροσωπευει ενα οροσημο στη ζωη του ρωσικου κρατους.
Την παρουσα στιγμη δυσκολα θα βρειτε καποιο μερος στην απεραντη πατρικη γη μας οπου τα μανιφεστα του Nechaev δεν θα διαβαζονται απο τις αμορφωτες μαζες, οι οποιες, οπως ειναι φυσικο,
επικεντρωνουν τη προσοχη τους σε οσα σημεια μνημονευονται τα βασανα του λαου και αναφερονται
οι υπευθυνοι για αυτα. Θα πρεπει κανεις να ειναι πολυ κοντοφθαλμος για να πιστευει οτι καποιος
αμορφωτος ανθρωπος ο οποιος νομιζει οτι καταπιεζεται δεν θα αισθανθει συμπαθεια για οσους
ανθρωπους προσποιουνται πως τον προστατευουν και φροντιζουν για τα συμφεροντα του.[....]
Η δικη ενθαρρυνε τη συζητηση αναμεσα σε ανθρωπους οι οποιοι ποτε δεν ειχαν δειξει ενδιαφερον
για τη πολιτικη, και πολλοι διαπιστωσαν με μεγαλη λυπη ποσο βαθειες ριζες εχουν στη νεολαια μας
κοινωνικες θεωριες εχθρικες προς τον νομο και την ταξη."

Η ανικανοτητα του κρατους μετατρεψε, λοιπον, την τρομοκρατικη θρησκεια της αρνησης του Nechaev
σε κοσμοιστορικη δυναμη.
Ο ιδιος ο Nechaev συνεληφθη στην Ελβετια, παραδοθηκε στη Ρωσια και φυλακιστηκε.
Εφαρμοζοντας τις αρχες του μεσα στη φυλακη, επηρεασε τους δεσμοφυλακες του, ηλθε σε επαφη
με την παρανομη επαναστατικη οργανωση του και ανελαβε τον ουσιαστικο ελεγχο της φυλακης.
Ενω σχεδιαζε να δραπετευσει και να απαγαγει τον τσαρο και την οικογενεια του, τα σχεδια του
αποκαλυφθηκαν τυχαια, οι δεσμοφυλακες φυλακιστηκαν και ο Nechaev σταλθηκε σε αυστηρη
απομονωση και πεθανε.

Το οραμα του Nechaev για τον επαναστατη δεν φοβισε μονο τους συντηρητικους και τους φιλελευθερους αλλα και την πλειονοτητα των επαναστατων. Οι λαικιστες τον θεωρουσαν τερας,
αλλα και ο Bakunin αγανακτησε οταν ειδε τις ιδεες τους να εφαρμοζονται με ολη την εγγενη ανοικτιρμοσυνη τους. Το αμεσο αποτελεσμα της διαδοσης αυτων των ιδεων ηταν να ενισχυθουν τα
αντιμηδενιστικα αισθηματα στη Ρωσια. Η διανοηση, που γενικως ηταν ευνοικα διακειμενη απεναντι
στους μηδενιστικους σκοπους, αρχισε να αντιμετωπιζει το κινημα με καχυποψια. Αυτο
ηταν ιδιαιτερα φανερο στη λογοτεχνια. Στην "Πανουκλα", ο Avenarius χαρακτηριζει τον μηδενισμο
τρελα. Ο Dostoevski στο Εγκλημα και Τιμωρια, βαζει τον Ρασκολνικοφ να ονειρευεται καποια
παρομοια μαστιγα που κανει τον λαο να τρελαινεται. Στο εργο του Οι Δαιμονισμενοι, οι μηδενιστες
παρουσιαζονται φορτισμενοι με κακα πνευματα και στη Δινη του Pisemsky εξεικονιζονται ως
ανθρωποι που διακατεχονται απο ανεξελεγκτα παθη. Τα αντιμηδενιστικα μυθιστορηματα κατα
κανονα προσπαθησαν να αποδειξουν οτι τα μηδενιστικα ιδεωδη αποτυγχανουν στην 'πραξη και
οτι οι μηδενιστες δεν κατανοουν πραγματικα την κοινωνια. Αυτο απεικονιζεται θαυμασια στον
μηδενιστη ηρωα Πολογιαροφ, ο οποιος παρακινει μια ομαδα αγοριων να φωναξει
"Rez' publika!", που σημαινει συναμα "Δημοκρατια!" και "Σφαξτε το κοινο!".
Αυτα τα αντιμηδενιστικα συναισθηματα, ωστοσο, δε συμβαδιζαν με την αναπτυξη της παρανομης
επαναστατικης δραστηριοτητας.





Το παραπανω αποσπσμα προερχεται απο το βιβλιο του Μαικλ Γκιλεσπι,
"Ο ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΤΣΕ"
Μεταφραση: Γεωργιος Ν. Μερτικας.
Εκδοσεις Πατακη.


No further comments.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

ΗΕΥ ΗΕΥ, ΜΥ ΜΥ, ROCK N ROLL WILL NEVER DIE


Tο 1999, αν θυμαμαι καλα την ημερομηνια, ο Μarylin Manson ανηγγειλε το τελος της ροκ μουσικης
ROCK IS DEAD
"Rock is deader than dead
shock is all in your head
your sex and your dope is all that we feed
so fuck all your protests and put them to bed"

και η πικρη αληθεια ειναι οτι ο ταλαντουχος κι ανισορροπος αυτος τυπος, ειχε δικιο.
Για την ακριβεια, η ροκ μουσικη πεθανε με τα use your illusion των guns n roses, τα οποια συγκαταλεγονται στους καλυτερους δισκους ολων των εποχων
(Για μενα, ειναι και ο καλυτερος ροκ δισκος των εποχων, αν θεωρηθει οτι ειναι ενιαια δουλεια.
32 υμνους της ροκ σε εναν δισκο, δε μαζεψε ποτε κανεις,
αντε να το πετυχαν μονο οι Floyd με το the wall)
Απο κει και περα, αναλαμπες. Και επιθανατιοι σπασμοι. Αλλωστε, ο νεκρος μπορει να βγαζει ηχους ακομα και μετα τον θανατο του.. Επιθανατιοι σπασμοι, αλλωστε μια νεκρη κοινωνια δε μπορει να παραξει ζωντανη μουσικη, επικινδυνη μουσικη, μουσικη που θα ερθει να ανατρεψει, να γαλουχησει στην ανατροπη, να παιξει με τους κανονες, να φτιαξει τους δικους της.
(Κι ισως δε φταιει καν η μουσικη για αυτο. αλλωστε αυτοι που σκοτωσαν τη ροκ δεν ειναι μονο οι πολυεθνικες ουτε οι ανεμπνευστοι συνθετες, αλλα ειναι κι εκεινοι που προτιμουν να "κατεβαζουν" πενηντα δισκους που ποτε δεν ακουν, η οταν τους ακουν, δε μπορουν εκ των πραγματων να τους εκτιμησουν,
παρα να δινουν 15 ευρω μια φορα το μηνα για να στηριξουν τη μουσικη που αγαπουν)

Ολα αυτα τα χρονια, φυσικα και βγηκαν πολυ καλοι δισκοι. Red hot Chilli Peppers, Rem, Τea Party,
Oasis, Coldplay, The Killers, My Chemical Romance, Linkin Park
και πολλα ακομα γκρουπ θα μπορουσα εδω να αναφερω, με δισκους επιτυχημενους κι εμπορικα και καλλιτεχνικα. Δισκους που θα μπορουσαν να περασουν για ροκ.
Αλλα δεν ειναι.
Απο ολους αυτους, οι Prodigy βρισκονται πολυ κοντυτερα στην ουσια της Ροκ.
Αυτοι για την ακριβεια ηταν το τελευταιο πανκ συγκροτημα. Και πριν κανα 2 χρονια εβγαλαν εναν πολυ καλο δισκο
http://www.youtube.com/watch?v=STnzL9Rsoxw
αλλα ειπαμε, ειναι και η εποχη που δε την αντεχει τη ροκ..ψιλοάπατη πρεπει να πηγε η δισκαρα
(Ποιος να τους ακουσει; Η γενια μου που μεγαλωσε με κατι ανεραστους εντεχνοκαταθλιπτικους,
η η επομενη, που μεγαλωνει με κατι ζομπι ψευτοξεκωλα μουσικα κατασκευασματα τυπου Rihanna;)

Kι ομως, καποιοι αρνηθηκαν να παραδωσουν τα οπλα.
Το 2006 ο Αxl Rose βγαζει το CHINESE DEMOCRACY. Yστερα απο 15 χρονια σιωπης, αν εξαιρεσεις το Spaghetti Incident το 1993 που δεν ηταν κανονικος δισκος, αλλα διασκευες.
Στο δισκο εβλεπες το ονομα Guns n roses αλλα απο τους παλιους ηταν μονο ο Αxl,
επομενως δεν ηταν Guns n Roses και φυσικα ο δισκος ηταν κατωτερος απο τους παλιους τους.
Αλλα μεσα στη θαλασσα μετριοτητας και ψευτοροκιας, μεσα σε ακινδυνες και γλυκαναλατες παπαριες, ο Axl φωναξε "ΠΑΡΩΝ", και ηταν ενα βροντερο Παρων.
Με τραγουδαρες οπως αυτο εδω
STREET OF DREAMS
η αυτο
BETTER
κι αλλα πολλα, ο δισκος αυτος ηταν ενας ακομα επιθανατιος σπασμος της Ροκ.
Και μη ξεχναμε τον τιτλο που αναβλυζει απο ειρωνεια..KINEZIKH ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..
Μια προειδοποιηση του Axl για την επερχομενη "Κινεζοποιηση" που υφισταμεθα απο τις πορνες της πλουτοκρατιας.



Την ιδια εποχη βγαλαν δισκο και οι Μetallica. Οι Metallica, που ειχαν να βγαλουν δισκο της προκοπης απο το 1994 και το LOAD. Επεστρεψαν λοιπον σε μια μειξη του παλιου τους ηχου και της συγχρονης σκληρης μουσικης, πετυχαινοντας να ειναι τουλαχιστον αξιοπρεπεις
(Δυσκολα θα μπορουσαν αλλοι να φτιαξουν εναν δυναμιτη σαν αυτον
BROKEN, BEAT AND SCARRED
στιχους του οποιου εχω βαλει φατσα καρτα στο μπλογκ, κατω απο το ψευδωνυμο μου
"You rise, you fall, you're down then you rise again
What don't kill ya make ya more strong
You rise, you fall, you're down then you rise again
What don't kill ya make ya more strong" )

Οσο κι αν καποιος πιστευει οτι οι Scorpions δεν ανηκουν εδω, η αληθεια ειναι πως δε θα μπορουσαν να βρισκονται πουθενα αλλου. Γιατι οι Scorpions δεν ειναι μονο τα μπλουζ στα εφηβικα παρτυ, δεν ειναι μονο τα still loving you και τα (μπλιαχ:) Wind of change. Οι Scorpions κουβαλαν μια ολοκληρη ροκ ιστορια απο το 1970(;) που εβγαλαν τον πρωτο πειραματικο τζαζ ροκ δισκο τους. Και καθ'ολη τη δεκαετια των 70's ,oi Scorpions ροκαραν τον κοσμο, αγρια, παιχνιδιαρικα, αλητικα, με τραγουδια-διαμαντια που λαμπουν ακομα.
Ετσι λοιπον, ο δισκος που εβγαλαν πανω κατω την ιδια εποχη με τους προαναφερθεντες, δε θα μπορουσε παρα να ξεσηκωσει κυματα χαρας και νοσταλγιας για ολους αυτους που μεγαλωσαν με τα τραγουδια τους. Ναι γερασμενοι, ναι, γλυκαναλατοι, ναι, γεροντοκαψουρια
αλλα κι αυτοι δηλωσαν ΠΑΡΟΝΤΕΣ στο καλεσμα του Θεου της Ροκ.
LOVE IS WAR
YOUR LAST SONG
και εκτος των μπαλαντων, μας απεδειξαν οτι δε ξεχασαν πως να ροκαρουν
YOU'RE LOVING ME TO DEATH
(Oι Scorpions μας αποχαιρετησαν προπερσυ με τον τελευταιο τους δισκο,οχι ανταξιος για το αντιο αλλα ουτε και για πεταμα)



Αλλα αν οι Scorpions ισως για πολλους θεωρουνται οτι μπηκαν λαθραια εδω, κανεις ροκερ που σεβεται τον εαυτο του, δε θα μπορουσε να το ισχυριστει το ιδιο για τους WHITESNAKE και τον Υπερτατο Ημιθεο-Γεροντοκαψουρη κι αιωνιο Νιατο, David Coverdale. Δεν εχει νοημα η εξιστορηση του Μυθου
(Αν τον ξερεις, βαριεσαι να τα ξαναδιαβαζεις, κι αν δε τον γνωριζεις, λυπαμαι, αλλα θα επρεπε να τον εχεις ηδη μαθει)
Μονο να πω εδω οτι το περιφημο κομματι που θα ακουγεται μεχρι να τελειωσει ο πλανητης,
SOLDIER OF FORTUNE
ειναι κατα το ημισυ, δικο του (Το αλλο μισο παει στον Blackmore)
O Coverdale λοιπον γερασε, ζαρωσε, αρρωστησε, θεραπευτηκε, παλιωσε, ξεχαστηκε
αλλα οι Μυθοι παραμενουν Μυθοι, ακομα και γερασμενοι, ακομα και ζαρωμενοι, ακομα και πληγωμενοι σα Χολυγουντιανες Ντιβες του 40 που μαραζωναν μην αντεχοντας τα σημαδια του χρονου στο κορμι τους γιατι δεν ειχαν ανακαλυφτει ακομα τα μποτοξ.
Για εναν Μυθο της Ροκ, τα σημαδια του χρονου βαραινουν κυριως στη Φωνη.
Και ο Coverdale, ναι, ακομα κι αυτος, δε θα μπορουσε να νικησει- σα φυσικη παρουσια- τον Χρονο.
Αλλα, σαν καλλιτεχνικη Αξια, τον νικησε για μια ακομη φορα.
Και πριν λιγους μηνες, ακουσε το ΠΑΡΩΝ του Axl, των Metallica, των Scorpions..
..και ζηλεψε..δε θα μπορουσε να λειπει αυτος.
Ετσι, εσκασε μυτη να κλεψει για ακομη μια φορα τη καρδια σου

I AM GONNA STEAL YOUR HEART AWAY

θυμιζοντας μας ενδοξες εποχες του δισκου Ready An'Willing, εκει στις αρχες των 80's, οταν το πραγμα ειχε αρχισει να μαυριζει με τους Θατσερ-Ρηγκαν, οταν η "Χρυση Εποχη" της Καπιταλιστικης Αναπτυξης (1949-1974) ειχε αρχισει να ξεθωριαζει και η Παγκοσμια Αλητοκρατια να δειχνει τα δοντια της,
μετατρεπομενη σιγα σιγα στο νεοφιλευθερο φασισμο που ολοι τωρα γνωριζουμε,
ομως τα 60's και 70's ηταν ακομα νωπα, και οι νεοι εξακολουθουσαν να φωναζουν οτι θελουν τον κοσμο και τον θελουν τωρα.
Αυτες οι εποχες τωρα φανταζουν ακομα πιο μακρυνες απο οτι στα αληθεια ειναι,
και τιποτα αυτη τη στιγμη δε θα μπορουσε να προσφερει στον πλανητη τη χαμενη αθωοτητα κι αφελεια του. Ομως, με αυτο το σκεπτικο, ο καθενας μας θα κατσει στα αυγα του, απλα περιμενοντας την ωρα που θα ψοφησει.
Οχι, ο Coverdale ποτε δεν ηταν τετοιος ανθρωπος. Και οι παλιοι ροκερς, οι πραγματικοι ροκερς, παντα θα ανακαλυπτουν εναν τροπο να πουνε στον Χρονο και τη Θλιψη του Χρονου
ενα ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ
(Και στη Παγκοσμια Αλητοκρατια ποιος θα το φωναξει;
Ε, ας μη τα περιμενουμε ολα απο τους ροκερς..)

Ο Coverdale μας ειπε οτι θα ειναι για παντα εδω
FOREVERMORE
Αληθεια λεει. Θα ειναι.



Αν καθομουν να γραψω τι σημαινει για μενα ο Αλις Κουπερ, θα ηθελα τουλαχιστον 2 αναρτησεις.
Ηταν η μουσικη του που με εισηγαγε στον μαγικο κοσμο της Ροκ, πισω στα 1989, οταν πιτσιρικας
ανακαλυπτα οτι υπηρχαν και κατι αλλοι τυποι, που δεν εμοιαζαν καθολου στη Μαντονα και
τους New Kids On The Block. Τυποι ντυμενοι στα μαυρα, με τρομακτικο make up η χωρις,
τυποι που δε τραγουδουσν τοσο για την Αγαπη, οσο για την υπερβολικη Παρουσια η Απουσια της,
τυποι επικινδυνοι, διεστραμμενοι, αλλοκοτοι..Και ωραιοι!
Το trash του Alice Cooper ευκολα θα μπορουσε να θεωρηθει για εναν παλιοροκα ως ξεπουλημα,
ηταν πολυ εμπορικο, ο Alice ηθελε να επιστρεψει στις παλιες του δοξες, προσελαβε λοιπον
εναν μαστερ των επιτυχιων, τον συνθετη Desmond Child, τον τυπο που εβαλε το χερακι του στις μισες επιτυχιες των Bon Jovi και των Κiss,
και μαζι δημιουργησαν το θριαμβευτικο καμπακ του Κουπερ.
Μην το κουραζω αλλο, ο Αλις Κουπερ για μενα ειναι η Ροκ Μουσικη.
Ετσι, ετρεξα στα δισκοπωλεια υστερα απο πολλους μηνες
-λογω αφραγκιας, δε μπορουσα να αγοραζω τοσο συχνα cd-
για να αγορασω τον καινουριο του δισκο.
Οι τελευταιοι του δισκοι δεν ηταν τιποτα το σπουδαιο.
Και για να ειμαι ειλικρινης, ουτε κι αυτος ειναι.
Ομως, ξαναφωναξε τον Desmond Child, για να γραψουν το πρωτο τραγουδι του δισκου.

Kι ακουγοντας αυτο το τραγουδι, καταλαβαινεις οτι οσους επικηδειους κι αν θες να γραψεις
για το ροκ που πεθανε, οσους επιλογους θες να συνταιριαξεις στη μελαγχολια σου για ολα αυτα που χανονται, οσο κι αν θες να κλαφτεις για το Τωρα αναδεικνυοντας τις συνηθειες της νιοτης σου, τη μουσικη της νιοτης σου, τους ανθρωπους που μαζι ανακαλυπτατε τον κοσμο και τωρα μοιαζουν σα να θεωρουν οτι δεν υπαρχει τιποτα ακομα να ανακαλυψουν,
οσο κι αν σαγηνευτηκες με τον μηδενιστη Μερυλιν Μανσον και την αναγγελια του για τον θανατο της Ροκ,
πλαι σε ολα αυτα, μαζι με αυτα, μολονοτι φαινονται αντιφατικα,
καταλαβαινεις οτι ουτε το Ροκ ειναι νεκρο,
αλλα ουτε κι εσυ.
Κι αν ολα αυτα τα καταλαβαινεις ακουγοντας ενα μονο τραγουδι, στη μεθεξη του
τοτε φαντασου ποσα μπορεις να καταλαβεις, στη μεθεξη του πληθους και της συλλογικοτητας,
στο τραγουδι της Αλληλεγγυης,
στο κρυο προσωπο του Αλλου που μεμιας μπορει να ζεστανει, αν το χαιδεψεις απαλα.
(Και μαζι με το προσωπο του, ζεσταινεις και το χερι σου, που το ακουμπα)

Κι ολα αυτα, με ενα τραγουδι.
Δυστυχως δε μπορεσα να το βρω στο YOU TUBE, το μονο που βρηκα ειναι μια διασκευη του απο εναν λατρη του Αλις Κουπερ
(Αλλα πιστεψτε με, η διασκευη του τυπου αυτου ειναι το ιδιο απιστευτη με το οριτζιναλ
http://www.youtube.com/watch?v=4lY7Q0mpd18&feature=related  )

Επομενως;
Καλος ο Μανσον.
Αλλα ακομα καλυτερος ο Νηλ Γιανγκ. Οχι γιατι η μουσικη του μου αρεσει περισσοτερο.
Αλλα γιατι ο παλιος ειναι αλλιως.
Και κατι ξερει οταν λεει
hey hey, my my,
rock'n'roll will never die..
(To ιδιο και οι ελπιδες μας...)




ΥΓ Σε αλλη αναρτηση, τα λεμε και για το Heavy Metal.

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΑΓΙΔΑ ΕΞ'ΑΡΧΗΣ


Τοσο χιονι δεν ειχα ξαναδει ποτε.
Ενα πυκνο κι αγνωστων προθεσεων,
λευκο, παγερο πεπλο
ειχε καλυψει τα παντα.

(Θες να πεις Σαβανο, κι ομως λες πεπλο. Γιατι;)

Τα παιδια ηταν χαρουμενα,
ομως τα παιδια δεν ανησυχουν για το μελλον.
Και oι μεγαλυτεροι, το μονο που συζητουσαν,
ηταν οτι κατι τετοιο, δεν ειχαν ξαναδει.
Αυπνος κι ανησυχος,
τυλιξα το πιο ζεστο κασκολ γυρω απ'το λαιμο μου,
βγηκα απο το σπιτι,
ηθελα να ερθω να σε βρω.
Ομως, ενα αμφισημο λευκο,
με εκανε να χασω
τον προσανατολισμο.

Οι δρομοι ηταν ερημοι.
Δεν ημουν φαινεται ο μονος που χαθηκε.
Ουτε δρομοι. Ουτε πλατειες. Ουτε δενδρα.
Τιποτα.
Εκεινη τη στιγμη διαπιστωσα οτι το χρωμα του θανατου, δεν ητανε το μαυρο.
Εκεινη την ωρα, ενας λυγμος
σαν οιωνος κακος
προφητευσε το αυριο.
Και οι φωνες των παιδιων
ηταν το μονο που ακουγες,
ομως ουτε κι αυτες κρατησαν για πολυ.

Τις στιγμες αυτες, διαλεγες τους ηρωες σου
και σε σπιτια αγαπημενων, μοιραζοσουν τον χαμο.

Πιο στωικοι δεν υπηρξαμε ποτε.
Λες και κατι ακομα χειροτερο θα ερχοταν,
λες και ημασταν ηδη προετοιμασμενοι
για αυτο και δε μας στοιχισε τοσο πολυ,
λες και το δεχομασταν ως δικαιη τιμωρια
για τα σφαλματα μας.
Λες και ηρθε η ωρα για τον καθενα απο εμας να κριθει.

Ενας μανδυας
που κανεις δεν ηθελε να φορεσει,
ενα πεπλο
που αντι να κρυψει τις ουλες,
τις φανερωνε ακομα περισσοτερο απεχθεστερες.
Μια μασκα
που μας εκανε διαφανους.
Ενα καταφυγιο
που ητανε παγιδα εξ αρχης.

Τοσο χιονι δεν ειχα ξαναδει.
Μα το προβλημα δεν ηταν αυτο.
Αλλα, οτι, κανεναν δεν ειχα εδω μαζι μου,
να μοιραστουμε τον χαμο.






                                       Το παραπανω ποιημα το εγραψα πριν 2 με 3 χρονια. Μοιαζει προφητικο αλλα για να μη το παιζω Ρουμπινι η Ταλεμπ της ποιησης, δεν ειχα στο μυαλο μου τιποτα απο οσα συμβαινουν, ουτε καμια χρηματοπιστωτικη κριση. Το ποιημα αυτο γραφτηκε για να ξορκιστει το συναισθηματικο αδιεξοδο. Και τελικα κατεληξε να περιγραφει τη σημερινη συναισθηματικη-οικονομικη - κοινωνικη - πολιτικη - πολιτιστικη, ερημια.
Σαν ποιημα δε λεει και πολλα, σαν πεζη περιγραφη του Ελληνικου σαβανωμενου 2011, μαλλον ειναι ακριβης.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ.


Ενας ανθρωπος αυτοπυρποληθηκε μπροστα στη Τραπεζα Πειραιως, πνιγμενος απο τα χρεη του..




δεκαδες αλλοι εχουν αυτοκτονησει, εκατονταδες χιλιαδες αλλοι σβηνουν καθημερινα..
αποκαλυφθηκε οτι φουσκωσαν το ελλειμμα με πλασματικα στοιχεια για να εχουμε εμεις το υψηλοτερο ελλειμμα στην Ευρωπη..
http://omadeon.wordpress.com/2011/09/18/eurostat_statistics-gate-1/
και πριν λιγο, ενα γουρουνι βγηκε στην τηλεοραση να μας πει οτι μπορει οι νεοι να ειναι ανεργοι
αλλα τουλαχιστον δεν εχουν οικογενειακα βαρη κι ακινητη περιουσια
ετσι τη γλυτωνουν απο το τελος στα ακινητα.
Το συγκεκριμενο γουρουνι προφανως χαιροταν που οι νεοι δεν εχουν οικογενειακα βαρη
γιατι, οι νεοι, χεσμενοι απο τον φοβο και την ανασφαλεια, καταλαβαινουν οτι το παιδι που θα φερουν στον κοσμο θα ειναι δυστυχισμενο,
ετσι ολο το αναβαλλουν.
Ειναι ολοφανερο οχι μονο οτι συντελειται Γενοκτονια, αλλα και οτι τα γουρουνια που εξουσιαζουν, σχεδον το απολαμβανουν, καμια αλλη εξηγηση δεν υπαρχει.






Αν γραψω ολα αυτα που εχω στο μυαλο μου, ενα αλλο γουρουνι θα χτυπησει τη πορτα μου,
κι ενα αλλο, θα με κλεισει φυλακη.
Σιχαθηκα τα λογια, σιχαθηκα τη φλυαρια, σιχαθηκα την απραξια,
σιχαθηκα κι αυτους που κατακεραυνωνουν τους αλλους για την απραξια,
λες και ο λαος αποτελειται απο κομαντα και ραμπο, που ανα πασα στιγμη μπορουν να βγουν στον δρομο και να τα βαλουν με τα καθεστωτικα μαντροσκυλα, ρισκαροντας τη ζωη τους.
Λες κι ειναι κατι ευκολο να χτισεις τον κοσμο ξανα απο την αρχη.
Λες κι ειναι κατι ευκολο να τον γκρεμισεις πρωτα, οσο κι αν καταλαβαινεις πως μονο ετσι θα μπορεσεις να τον ξαναχτισεις.

Κι ενω η λιστα με τους ανθρωπους που σιχαθηκα επιμηκυνεται ολο και περισσοτερο,
(βλεποντας δυστυχως και το ονομα μου μεσα σε αυτη τη λιστα)
καταλαβαινω οτι αυτο θα ειναι το βασικοτερο σφαλμα μας αυτη τη στιγμη:
Να σιχαθουμε
ακομα περισσοτερο τους εαυτους μας.
Διαβαζω κειμενα που κατηγορουν οι παντες τα παντα εκτος απο τον εαυτο τους,
διαβαζω κειμενα που εμπεριεχουν και σκληρη αυτοκριτικη,
ειναι μεγαλος ο κινδυνος να περπαταμε στον δρομο και να αρχισουμε να βριζουμε ο ενας τον αλλον γιατι δεν επαναστατει,
γιατι καθεται στη πολυθρονα του,
γιατι ειναι ΔΥ,
γιατι ειναι ελευθερος επαγγελματιας,
γιατι ψηφισε στο παρελθον Πασοκ η ΝΔ,
γιατι απειχε απο τις εκλογες,
γιατι ειναι αριστερος,
γιατι διαδηλωνει,
γιατι δε διαδηλωνει,
γιατι εχει στραβα ποδια, γιατι εχει στραβη ψωλη,
γιατι χαμογελαει (αρα ειναι βολεμενος η αναισθητος)
γιατι ειναι σκυθρωπος (και μας μεταδιδει τη μιζερια του)
γιατι εχει μυτη, στομα, χερια, μαλλια η καραφλα.

Μοιαζουμε με τα θυματα του βιασμου τα οποια ντρεπονται για αυτο που παθανε,
κι απο τη μια μισουν τον βιαστη τους,
απο την αλλη μισουν τον εαυτο τους, κατηγορωντας τον αναιτια ,
βλεποντας χαραγμενο στο προσωπο του διπλανου τους τη φρικτη ερωτηση
"ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΕ;"
Ειμαστε και τα θυματα του βιασμου, ειμαστε και ο γλοιωδης διπλανος τους που αναρωτιεται
μηπως ο/η βιασθεισα ηταν και λιγο ελευθερων ηθων.

Αυτη η συλλογικη ενοχη, καταθλιψη, παλινδρομηση, δε ξερω κι εγω πως λεγεται η γαμημενη,
ειναι απλα συνεπεια του ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΚ. Το ξεχασαμε το Δογμα του Σοκ, αλλα αυτο δε ξεχασε εμας. Η αληθεια ειναι πως κι αυτοι που το διαβασαμε κατα βαθος δε πιστεψαμε ποτε οτι μας αφορα. Μπορει να διαβασαμε για την Αργεντινη, τη Χιλη, τη Βολιβια, τη Νοτια Αφρικη,
αλλα καπου μεσα μας υπηρχε η ελπιδα οτι η Κλαιν υπερβαλλει.
Πουλαγαμε μουρη στον διπλανο μας οτι αποκρυπτογραφουμε τα τεκταινομενα, αλλα μεσα μας λεγαμε, δε μπορει, σιγα να μην συμβουν ολα αυτα σε εμας, ελατε να γκρινιαξουμε ολοι μαζι και να ξορκισουμε το κακο, θα μας ακουσει ο Παπανδρεου, θα ριξουμε κανα γιαουρτι, θα φοβηθουν τα γουρουνια και στο τελος θα ζησουμε ολοι καλα κι ευτυχισμενα

"ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΕ;"
Μηπως τα θελαμε και τα παθαμε;
Μηπως, τελικα, αυτο αξιζουμε και τιποτα παραπανω;

ΟΧΙ
ΟΧΙ
ΟΧΙ.
Αν αφησουμε το δηλητηριο να χυθει στη καρδια μας, τελειωσαμε.




Ξεκινησα αυτο το μπλογκ με τη προοπτικη οτι θα ανεβαζω κινηματογραφικα θεματα, ποιηματα, μουσικη, φιλοσοφια, ψυχαναλυση, αντε και καμια πολιτικη αναρτηση ετσι για να τα χωνουμε.
Τωρα, καθε φορα που γραφω ο,τιδηποτε πλην πολιτικης, νιωθω τυψεις.
Εδω ο κοσμος χανεται, ποιος να ενδιαφερεται για τα αγαπημενα τραγουδια η ταινιες μου;
Απο την αλλη, η ζωη δυσκολευει και δε μου ειναι ευκολο να δαπανω τον ιδιο χρονο, ψαχνοντας αποσπασματα απο βιβλια κι ανακατευοντας τα με δικες μου σκεψεις, οπως δηλαδη κανω συνηθως..
ταυτοχρονα νιωθω οτι εχω αδειασει, δε ξερω αν εχω κατι αλλο να προσθεσω σε ο,τι εχω πει.
Φυσικα και δεν ισχυριζομαι οτι τα εμαθα ολα
-αρχιδια εμαθα-
αυτο που λεω ειναι οτι δε ξερω κατα ποσο μπορω να φανω χρησιμος απο δω και περα,
γραφοντας κατι που δεν ειχα συνειδητοποιησει μεχρι τωρα.

Δεν ειναι αποχαιρετισμος, απλα για ενα διαστημα ισως αραιωσω τις αναρτησεις, ισως το ριξω στην αντιγραφη αποσπασματων διχως τη προσωπικη πινελια, ισως το ριξω σε τραγουδακια και σε ταινιες,
δεν εχω ιδεα. Στανταρ οι αναρτησεις που θα αξιζουν μια ματια, θα ελαττωθουν πολυ.

Επειδη ομως υπαρχουν καποιοι φιλοι και φιλες
-ειτε σχολιαζουν ειτε απλως ριχνουν μια ματια-
που με διαβαζουν συχνα,
και δε με διαβαζουν επειδη τους ειμαι χρησιμος
-σιγα τα σπουδαια που εμαθαν απο εμενα-
αλλα με διαβαζουν γιατι καταλαβαν οτι στις μπουρδες μου εδω, βαζω ψυχη,
θελω να πω οτι θα ειμαι εδω.
Δε θα σταματησω να γραφω. Μπορει οι μπουρδες να γινουν ακομα πιο μπουρδες,
μπορει να περιοριστω στα ποιηματακια.
μπορει μπορει μπορει.

Αλλα θα μεινω εδω. Οσο μπορω.






UPDATE..................................

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΥΤΟ'ΝΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΠΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ



 Αυτο 'ναι το το στερνο πια τριανταφυλλο
της εποχης, που τωρα ανθιζει ακομα
και βλεπει ολογυρα του, μονο κι αφιλο
τ'αδερφια του, που κειτουνται στο χωμα.
Δεν αφησε αλλο του βορια το σαρωμα
τριανταφυλλο κοντα, που να του μοιαζει
και που μαζι μ'αυτο να χυνει το αρωμα,
μαζι μ'αυτο σιγα ν'αναστεναζει.

Οχι, δε θα σ'αφησω μονο κι αφιλο
να τυραννιεσαι πανω στο κλαδι σου
κοιμουνται τα συντροφια σου, τριανταφυλλο,
κι εσυ μαζι τους πηγαινε κοιμησου.
Γι'αυτο κι εγω με πονο τα φυλλακια σου
στο χωμα τα σκορπαω, τα βελουδενια,
που γυρω μαδημενα τ'αδελφακια σου
κοιμουνται χωρις λυπη, χωρις εννοια.

Κι εμενα ευτυς τα ματια μου να κλεισουνε,
τοτε, που αγαπη πια δε θα μου μενει
κι απ'τις μορφες, που ανθουν γυρω μου, αρχισουνε
μια-μια να σβηνει εμπρος μου μαραμενη!
Σαν οι πιστες καρδιες που σ'αγαπησανε
και χτυπαγαν πλαι-πλαι στη δικια σου,
μεσα στο σκοτεινο χωμα σαπισανε,
τι θα'θελες να ζεις στη μοναξια σου;






Ποιημα του Τομας Μουρ (1779-1852)
μεταφραση: Ζεφυρος Βραδυνος.
Απο το βιβλιο "ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ"
εκδοσεις:Τυπωθητω-Γιωργος Δαρδανος

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ


"Then conquer we must, for our cause it is just,
And this be our motto: "In God is our trust."
And the star-spangled banner forever shall wave
O'er the land of the free and the home of the brave! "




Ας ψαλλουμε ολοι μαζι αδερφια τον υμνο της Μητερας Πατριδας!
Ας τυλιχτουμε με την Αστεροεσσα κι ας βγουμε μια φορα στους δρομους,
οχι για να κλαψομουνιασουμε για τα εργασιακα δικαιωματα που χανονται,
οχι για να μιζεριασουμε παρεα με τους λουζερς,
οχι για να διαμαρτυρηθουμε που το νεο χαρατσι για το σπιτακι μας θα το πληρωσουν μεν οι ανεργοι αλλά η Εκκλησια εξαιρεθηκε
(400 δις ευρω υπολογιζεται η αξια των ευρισκομενων εν Ελλαδι ακινητων ακουσα σε ενα χουντοκαναλο, αδερφια αν ψοφησουμε αστεγοι στο κρυο, σωζεται η Ελλαδα),
οχι, οχι, να σταματησουν  ολα αυτα,
να βγουμε μια φορα στους δρομους για να δειξουμε την ευγνωμοσυνη μας στον Τιμοθι Γκαιτνερ
και στο νεο Κολοκοτρωνη Μπαρακ Ομπαμα,
που για μια ακομη φορα προεταξαν τα στηθια τους στους Γερμαναραδες υπερ βωμων κι εστιων!


Λοιπον, καθε φορα που οι Γερμανοι -κατα κυριο λογο- ψελλιζουν απειλες για εξοδο της Ελλαδας απο την Ευρωζωνη, εμφανιζεται ο Τιμοθυ Γκαιτνερ, ο Αμερικανος Υπουργος Οικονομικων
και τους "επαναφερει" στην ταξη. Καποιοι φωναζουμε εδω και μηνες οτι ειχαμε στα χερια μας ενα πανισχυρο διαπραγματευτικο ατου, κι αυτο ειναι η..απειλη εξοδου μας απο την Ευρωζωνη, η οποια θα τινασσοταν στον αερα με μια ενδεχομενη αποχωρηση της Ελλαδας, τιναζοντας στον αερα παραλληλα και συμπασες τις οικονομιες -τουλαχιστον- του Δυτικου Αναπτυγμενου κοσμου.
Ακομα κι εντος της καπιταλιστικης βαρβαροτητας, μια Κυβερνηση που θα νοιαζοταν εστω και στο ελαχιστο για τα λαικα συμφεροντα, θα επαιζε αυτο το χαρτι.
Η δικια μας ανοιξε παθιαρικα τα ποδια της και φωναξε "ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ".
Ο Γκαιτνερ μιλησε για ντομινο που θα προκληθει απο την "επικινδυνη συζητηση" που ανοιξαν οι Γερμανοι για εξοδο της Ελλαδας απο την Ευρωζωνη, με κυριο εκφραστη τον Γερμανο Υπουργο Φιλιπ Ρεσλερ, ο οποιος ανεφερε ως πιθανο ενδεχομενο τη συντεταγμενη πτωχευση της Ελλαδας,
αν αυτο χρειαστει για τη διατηρηση της Ευρωζωνης
(Μια μινι κωλοτουμπα υστερα απο την μπρουταλ Αμερικανικη παρεμβαση παντως την εκανε η συμπαθεστατη ποντικομαμη σημερα, δηλωνοντας οτι "θελουμε η Ελλαδα να μεινει στην Ευρωζωνη")
Επιβαλλεται να σοβαρευτουν οι ισχυρες χωρες της Ευρωζωνης και να ενισχυσουν με ρευστο
τον Ευρωπαικο Νοτο, και να αφησουν τις μαλακιες
(Αυτο ηταν το Αμερικανικο μηνυμα σε ελευθερη μεταφραση)






Πριν μηνες ειχε διαδραματιστει ενα παρομοιο σκηνικο, με τον Γκαιτνερ να ζηταει τη χορηγηση ενος μεγαλου δανειου προς την Ελλαδα
( Βλεπε την αναρτηση ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΕΡΟΕΣΣΑ  )
Ειχα αναφερει τη σκεψη οτι η Ελλαδα χρησιμοποιειται ως δουρειος Ιππος της Αμερικης εναντιον του Ευρω. Η αποσταθεροποιηση του Ευρω αρχισε με τις δηλωσεις του Παπακωνσταντινου για "Τιτανικο" στην Οικονομια και ολη τη δυσφημηση της χωρας στο Εξωτερικο, στην οποια προβαιναν οι πρασινοι Υπουργοι. Και δωσε τα cds να εκτοξευονται, και δωστου τα επιτοκια να τραβανε στον Θεο.
Οι Αμερικανοι δε θελουν με τιποτα να παψει το δολαριο να ειναι το ν1 παγκοσμιο αποθεματικο νομισμα, κατι τετοιο θα επισημοποιουσε την απωλεια της πρωτοκαθεδριας τους στην παγκοσμια Οικονομια και θα ειχε ανυπολογιστες συνεπειες
(ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΚΑΜΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΡΙΑ ΒΙΕΤΝΑΜ ΚΑΙ ΙΡΑΚ ΜΕΤΑ)
Απο την αλλη, δε θελουν οι Αμερικανοι τον θανατο της Ευρωζωνης και του Ευρω, γιατι, οπως ειπαμε, κατι τετοιο θα συμπαρεσυρε την Οικονομια της Αναπτυγμενης Δυσης σε ενα ντομινο καταστροφης.
Δε θελουν θανατο του Ευρω, θελουν απλα το Ευρω να κλυδωνιζεται και να τρικλιζει διαρκως, διχως να μπορει να ορθοποδησει, και την αναλογια να παραμενει καπου εκει στο 1,3 κατι, ετσι ωστε να ωφελουνται και οι Αμερικανικες Εξαγωγες


(Κατρακυλα το Ευρω εναντι του γιεν και του δολαριου, διαβαζουμε σημερα λογω των φημων περι επικειμενης χρεωκοπιας της Ελλαδας, κατω και απο το 1,35 δολ)


Διαβαστε κι αυτην εδω την αναρτηση, αγνοωντας τα σχολια,
ωστε να δειτε και οτι οι ιδιοι οι Γερμανοι ευνοουνται απο αυτην την οικονομικη τραμπαλα Ευρω-Δολαριου.


(Παντως ολα αυτα ειναι βραχυπροθεσμη προοπτικη..η αληθεια ειναι οτι η κριση δεν ελεγχεται και οτι θα ερθει το τελος του κοσμου οπως τον γνωριζαμε..παντως ενα ειναι το δεδομενο, διχως ανατροπη του καπιταλισμου, οι αποπειρες ελεγχου της Κρισης θα περιοριστουν στην εξης μια: Κινεζοποιηση..)

Ταυτοχρονα ο αξονας ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ "τσιμεντωνεται" ραγδαια με ολα αυτα που εκτυλισσονται στη περιοχη, ΑΟΖ της Κυπρου, τσαμπουκαδες του Ερντογαν που αυτομετρηθηκε και βρεθηκε ψηλοτερος απο τον ισκιο του, υπακοη στις απαιτησεις του Ισραηλ για παρεμποδιση του free gaza κλπ. Στη γεωπολιτικη σκακιερα τα πιονια κανουν τις πρωτες κινησεις, ομως τα πιονια δε μπορουν να αντιληφθουν οτι αυτα θα θυσιαστουν πρωτα για να προστατευσουν τον Βασιλια και τη Βασιλισσα κατα δευτερο λογο.
Καποιοι μπορει να αναθαρρουν υστερα απο τον Αξονα που διαγραφεται ή απο τις συνεχεις παρεμβασεις Γκαιτνερ "υπερ" της Ελλαδας.
Ευτυχως δε παραμενουν πολλοι.
Γιατι, οι περισσοτεροι σημερα, βλεποντας την Εξαθλιωση στη πορτα, ανοιγουν τα ματια τους και παραλληλα ψαχνουν τη τσεπη τους.
Δυστυχως, ειναι αδεια και τα δυο.
Ευτυχως, οι ψευδαισθησεις μας, τελειωνουν σιγα σιγα.
Δυστυχως, ειμαστε στο ματι του κυκλωνα, και καθε μας προσπαθεια να σηκωσουμε κεφαλι, θα ειναι καταδικασμενη αν δεν υπαρχει πληρη ομοψυχια και καταργηση των τειχων της προκαταληψης
μεταξυ των ανθρωπων με διαφορετικη πολιτικη ταυτοτητα.
Ευτυχως, τα τειχη αυτα πεφτουν σιγα σιγα.
Δυστυχως, τα τειχη αυτα πρεπει να πεσουν πιο γρηγορα γιατι δε προλαβαινουμε.
Ευτυχως, οι περισσοτεροι αντιλαμβανονται οτι η Μητρα του Κακου, ειναι το Κεφαλαιο.
Δυστυχως, ενω το αντιλαμβανονται, επιμενουν να εθελοτυφλουν.





                UPDATE

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ (ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΦΟΒΑΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ)


Πιανω το νημα απο εκει που το αφησα πριν λιγες μερες, στην αναρτηση
Ο ..ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΠ ΜΟΝΤΕΛΣ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ)
Υπενθυμιζω τις τρεις κατηγοριες νευρωσης: Ιδεοψυχαναγκασμος-Υστερια-Φοβια.
Απο το βιβλιο του Μπρους Φινκ, "ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΛΑΚΑΝΙΚΗ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ",
μεταφραση: Νικος Ηλιαδης.
Και προχωρω στο ξετυλιγμα του νηματος της ιδεοψυχαναγκαστικης νευρωσης διοτι ειμαι πεπεισμενος οτι δεν ειναι και λιγοι οσοι, ειτε υποφερουνε ηδη, ειτε πλησιαζουνε προς τα εκει: Σαν
τη πανουκλα το Μεσαιωνα, μολυνει ακαταπαυστα τον εναν μετα τον αλλον.







"Σε ευθεια αντιθεση με την υστερικη, ο ιδεοψυχαναγκαστικος χαρακτηριζεται απο μια αδυνατη επιθυμια. Ας μου επιτραπει να δανειστω ενα παραδειγμα απο την Colette Soler, που το περιγραφει αρκετα γλαφυρα. Ενας ιδεοψυχαναγκαστικος συναντα μια γυναικα που τον ελκυει πολυ, καταφερνει να την κανει να υποκυψει στη γοητεια του και της κανει ερωτα τακτικα. Βλεπει σε αυτην το αντικειμενο που ειναι η αιτια που τον κανει να επιθυμει. Ομως δε μπορει να αποτρεψει τον εαυτο του να μην προσχεδιαζει ποτε θα κανουν ερωτα, ζητωντας μαλιστα απο μιαν αλλη να τον παιρνει τηλφωνο ακριβως εκεινη την ωρα. Δεν αφηνει απλως το τηλεφωνο να χτυπα, ουτε σταματα να κανει ερωτα οταν σηκωνει το ακουστικο. Αντιθετως, απαντα στο τηλεφωνο και μιλα με αυτην που τον καλεσε ενω κανει ερωτα με την ερωμενη του. Αρα, η συντροφος του εκμηδενιζεται η εξουδετερωνεται, οποτε δεν θα πρεπει να θεωρει, με οποιονδηποτε τροπο, τον εαυτο του εξαρτημενο απο εκεινη η απο την επιθυμια της για αυτον. Ο οργασμος συνηθως οδηγει, τουλαχιστον ακαριαια, σε μια διακοπη των σκεψεων, σε ενα συντομο τελος της σκεψης- ωστοσο, εφοσον ο ιδεοψυχαναγκαστικος συνεχιζει να μιλα στο τηλεφωνο με την αλλη, δεν επιτρεπει ποτε στον εαυτο του να εξαφανιστει ως συνειδητο,

σκεπτομενο υποκειμενο, εστω και για ενα δεκατο του δευτερολεπτου.

    Ελαχιστοι ιδεοψυχαναγκαστικοι φτανουν σε τετοια ακρα τη διατηρηση της σκεψης, αλλα η εκμηδενιση ή αρνηση του Αλλου (εδω μιας γυναικας ως Αλλου για τον ιδεοψυχαναγκαστικο)
ειναι πανταχου παρουσα στον ιδεοψυχαναγκασμο-αν και, οπως θα δουμε παρακατω οταν θα μιλησουμε για μια περιπτωση ιδεοψυχαναγκασμου, ειναι συχνα πολυ πιο ευκολο να την εντοπισουμε στις συγκεκριμενες πραξεις του ιδεοψυχαναγκαστικου που σχετιζονται με μια γυναικα,
παρα στις συνειδητες πεποιθησεις του για τη σχεση που εχει μαζι της. Ενω κανει ερωτα,
τεινει να φαντασιωνεται οτι ειναι με καποια αλλη γυναικα, αρνουμενος ετσι τη σημασια του προσωπου με το οποιο συνευρισκεται. Στον ιδεοψυχαναγκαστικο η επιθυμια ειναι αδυνατη
γιατι οσο πιο κοντα φτανει ο ιδεοψυχαναγκαστικος να συνειδητοποιησει την επιθυμια του
(για παραδειγμα να κανει σεξ),
τοσο περισσοτερο ο Αλλος αρχιζει να αποκτα προτεραιοτητα σε σχεση με τον ιδιο, εξαλειφοντας τον ως υποκειμενο. Η παρουσια του Αλλου απειλει τον ιδεοψυχαναγκαστικο με αυτο που ο Λακαν
αποκαλει "αφανιση", την εξαφανιση του ως υποκειμενου. Για να αποφυγει αυτη την παρουσια,
μια απολυτως κλασικη ιδεοψυχαναγκαστικη στρατηγικη ειναι να ερωτευεται καποιον η καποια
που ειναι απολυτως απροσιτος/η ή να βαζει τον πηχυ τοσο ψηλα για τους ενδεχομενους ερωτικους
του συντροφους, ωστε να μη μπορει κανεις να τον υπερπηδησει"



Μεταφεροντας τα λογια του Μπρους Φινκ οχι μονο στην Ελλαδα αλλα σε ολοκληρο τον δυτικο κοσμο
(και φυσικα αντιλαμβανομαι την αυθαιρεσια της αναγωγης μου η οποια δε στηριζεται πουθενα αλλου περαν της διασθησης μου), φτανω στο συμπερασμα οτι η δειλια και η πλαδαροτητα στα συναισθηματα του ιδεοψυχαναγκαστικου δεν ειναι παρα η δειλια και η πλαδαροτητα στα συναισθηματα του Δυτικου ανθρωπου. Φοβομαστε να χαθουμε μεσα στον αλλον, φοβομαστε τη δεσμευση και την "αφανιση" μας μπροστα στη θεραπευτικη αγκαλια του. Με τιποτα δε θελουμε ο Αλλος να αποκτησει προτεραιοτητα: Αυτο, περα απο τον εγωισμο, φανερωνει τη προναφερθεισα δειλια και πλαδαροτητα.
"ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΘΑ ΔΟΥΜΕ, ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΧΝΕΙΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ, ΝΟ STRINGS ATTACHED. ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ ΑΚΟΜΑ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ/ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ;"
Ο λογος που δυσκολευομαστε να δειξουμε εμπιστοσυνη στον Αλλον, δεν ειναι μονο ο φοβος οτι θα προδοθουμε, ειναι κυριως γιατι αυτος που δεν εμπιστευομαστε ειναι πρωτα ο εαυτος μας.

Θα ηταν εξοχως υποκριτικο (και βολικο συναμα) να τα ριξουμε ολα στην οικονομικη κριση
και στο αγχος που μας προκαλει
(..ΜΕ ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ ΠΩΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΘΑΡΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ ΜΟΥ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗ..).
Ομως, αυτο δε ξεκινησε με την ελευση του..ΔΝΤ, δυστυχως, πιστευω οτι η ελευση των τροικανων περισσοτερο βοηθαει την απομονωση μας, παρεχοντας το τελειο αλλοθι ωστε να συνεχισουμε να ειμαστε κλεισμενοι στους εαυτους μας, δικαιολογωντας ακομα πιο πολυ τον παρτακισμο και το
ο σωζων εαυτω σωθητω.
(Το μεγαλυτερο βασανιστηριο απο τη μερια του ΓΑΠ, για τη πλειοψηφια των πολιτων,
θα ηταν να παραιτηθει αυτη τη στιγμη και να αναγγειλει μια συμφωνημενη -εκ μερους ολων-
διαλυση των κομματικων σχηματισμων,
"βγειτε στις πλατειες και οργανωθειτε, σας κανω δωρο την Αμεση Δημοκρατια".
Η χωρα θα ειχε παραλυσει..το 10% θα ξεμυτιζε προσπαθωντας να συνεννοηθει μεταξυ του,
και το υπολοιπο 90% θα πανηγυριζε απο τη χαρα του που βρηκε κατι καινουριο -μετα το ΠΑΣΟΚ-
για να κραξει, ε, οσο να ναι, το πολυ το Γαπο-μπινελικέισον, το βαριεται κι ο παπας)

Γιατι, απο τη στιγμη που ειμαστε ανικανοι να αφοσιωθουμε βαθεια κι αληθινα σε εναν μονο ανθρωπο, πως θα μπορουσαμε να δεσμευτουμε σε μια Ιδεα; Πως θα μπορουσαμε να βρουμε κοινα πατηματα με εκατονταδες χιλιαδες συμπολιτες μας, να εμπιστευτουμε καποιους για να μας οδηγησουν σε εναν διαφορετικο δρομο, οταν ο καπιταλιστικος δρομος της Ευρωπαικης Ενωσης, της μοναξιας και
της απομονωσης, ειναι ο μοναδικος δρομος που μαθαμε να περπαταμε;

Στον εικονικο κοσμο που ζουμε, μαθαμε σε καθε συναντηση μας με τον Αλλον, να ψαχνουμε πρωτα το σημειο διαφυγης....ο φοβος για τις "ασφυκτικες" βεβαιοτητες καταντησε λατρεια για τον μεταμοντερνο σχετικισμο, οπου ολοι συναναστρεφονται με ολα, οπου θελουμε να βρισκομαστε παντου, καταληγοντας να μη βρισκομαστε πουθενα.
(Εκει που τα παντα μοιαζουν δυνατα, μα τιποτα δεν ειναι)

Ο ιδεοψυχαναγκαστικος φοβαται τον ερωτα και τη δεσμευση, κι αυτος που φοβαται τον ερωτα και τη δεσμευση, φοβαται και την επανασταση.
Ο ιδεοψυχαναγκαστικος φοβαται μηπως ειναι νεκρος, κι αυτος που φοβαται οτι ειναι νεκρος,
δε μπορει να ζησει, δε μπορει να παρασυρθει απο τα συναισθηματα του, 
να γευτει, να αγκαλιασει, να δοθει.
Ετσι, αναλωνει τη ζωη του σε τελετουργικα θανατου. Σε μια ρουτινα που τον καθησυχαζει, σε μια φυλακη απο την οποια δε θελει ποτε να αποφυλακιστει.
Τελετουργικα θανατου οι σχεσεις του,
οι συνηθειες του, η ακαταπονητη εθελοδουλεια του, ακομα και ο τροπος που διαμαρτυρεται,
ο τροπος που διαδηλωνει, τα συνθηματα που λεει, αλλωστε ειναι πολυ πιθανον τα συνθηματα που εμαθε να ειναι τα σωστα, ομως απο τη πολυ επαναληψη τους ξεμαθε να ακουει τον ιδιο του τον εαυτο που τα φωναζει, τα φωναζει σε μια νεκρη γλωσσα, σε μια γλωσσα που καποτε ισως να ηταν η δικη του, ομως τωρα καταντησε κωδικοποιημενη γλωσσα, ακατανοητη και ξενη.
(Ετσι, καλλιστα καποιος μπορει να γνωριζει και να απαγγελλει την -ολοσωστη και πανηγυρικα επιβεβαιωμενη εκ των πραγματων- μαρξιστικη θεωρια, ομως να μη νιωθει τι λεει,
να μη κατανοει τι λεει, να ξεγλυστρα το νοημα των λεξεων απο τη καρδια του, σα τον μητροπολιτη που ξερει απεξω κι ανακατωτα την Αγια Γραφη, ομως με τη συνεχη επαναληψη και το συνεχες διδαγμα της στους Πιστους, την απαγγελλει μηχανικα, αυτοματοποιημενα,
ζωντας μια ζωη τελειως διαφορετικη απο αυτα που διδασκει)
(Προφανως και δεν ισχυριζομαι οτι αυτο ισχυει για ολους)

 Λιγα λογια ακομα απο το βιβλιο του Φινκ

"Ο ιδεοψυχαναγκαστικος, ως σκεπτομενος συνειδητα, αγνοει επιτηδες το ασυνειδητο
-αυτη την ξενη γλωσσα μεσα μας, αυτον τον λογο στον οποιο δεν εχουμε,
και δε θα μπορουσαμε να εχουμε, ελεγχο,
που εκμεταλλευεται τις αμφισημιες και τα πολλαπλα νοηματα λεξεων στη μητρικη μας γλωσσα για να μας κανει να λεμε το αντιθετο απο αυτο που συνειδητα εννοουμε, αλλα και να κανουμε το αντιθετο απο αυτο που συνειδητα σκοπευουμε να κανουμε. Ο ιδεοψυχαναγκαστικος δεν μπορει να ανεχτει την ιδεα οτι μοιραζεται το σωμα του με εκεινη την ξενη φωνη, και κανει ο,τι καλυτερο μπορει για να την καθυποταξει, η τουλαχιστον, να την φιμωσει. Ενεργει σα να μην υπαρχει ασυνειδητο, παρόλες τις αποδειξεις του αντιθετου [........]
Αρνειται λυσσαλεα να θεωρησει τον εαυτο του εξαρτημενο απο τον Αλλο, προσπαθωντας να διατηρησει μια φαντασιωτικη σχεση με μια αιτια της επιθυμιας που δεν ειναι εξαρτημενη απο κανεναν -εξου και η προτιμησηση του για τον αυνανισμο οπου δεν αναμεινυεται κανενα αλλο προσωπο. Ο ιδεοψυχαναγκαστικος βρισκει πληροτητα στον εαυτο του. [.....]
Εξ ου και η προτιμηση του, οταν εχει σεξουαλικες συναναστροφες, να εξομοιωνει τους αλλους με ενδεχομενα "δοχεια" η "μεσα" του αντικειμενου α: καθε συντροφος μπορει να αντικατασταθει η να ανταλλαγει με οποιονδηποτε αλλο. Οδηγειται να εκμηδενισει καθε πραγματικο του συντροφο, διασφαλιζοντας οτι εκεινος/εκεινη δεν εχει γινει η κατ'επιλογη αιτια του σεξουαλικου του ερεθισμου."

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.


O ορθοτερος τιτλος ειναι "Σκοτωσε τη καπιταλιστικη ιδεα που κρυβεις μεσα σου"
"Σκοτωσε ολα αυτα που αναπαραγουν τον Καπιταλισμο μεσα σου"
"Σκοτωσε την αποψη οτι ο νεοφιλελευθερος φασισμος ειναι το Τελος της Ιστοριας"
"Σκοτωσε την αποψη οτι η εξοντωση-εξαθλιωση των πολλων προς οφελος των ολιγων,
ειναι μονοδρομος"

Οι τελευταιες μερες φερνουν στο μυαλο μου τις μερες που ζησαμε πριν απο τη ψηφιση του Μεσοπροθεσμου.
Υπαρχει ενας ενθουσιασμος, ενας τσαμπουκας, βρισιδια στον Παπακωνσταντινου, στον ΓΑΠ,
κινητοποιησεις, διαδηλωσεις, "παμε Θεσσαλονικη να ριξουμε τη χουντα του Πασοκ" κλπ.
Καλα κι απαραιτητα ολα αυτα, αλλωστε ο καναπες δεν ειναι παρα η εδραιωση του Καθεστωτος.
Αλλα, δε φτανουν. Ο,τι και να γινει στη ΔΕΘ, δε θα ειναι αρκετο. Το εργο το εχουμε ξαναδει,
τα μαντροσκυλα θα χτυπησουν διαδηλωτες, τα βρισιδια και τα δακρυγονα θα πεφτουν συννεφο,
μπορει να κλιμακωθει η βια εκατερωθεν, μπορει να χοντρυνει το πραγμα τοσο πολυ που να δουμε και βαρια τραυματιες η και νεκρους, αστυνομους η διαδηλωτες.
Ειναι βεβαιο οτι θα συμβουν αργα η γρηγορα ολα αυτα, οπως ειναι βεβαιο οτι αυτο το γνωριζουν
τα αορατα χερια που κινουν τη ΓΑΠ-Ο-ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ.
Οπως ειναι βεβαιο οτι εχουν προβλεφθει, αλλο τοσο βεβαιο ειναι οτι εχει εκπονηθει και η αντιμετωπιση τους.
Οχι, δε πιστευω οτι ειμαστε χαμενοι απο χερι, ομως ειναι πολλα ακομα αυτα που πρεπει να γινουν ωστε να ριζωσει μεσα μας η ιδεα οτι μπορουμε να τα βγαλουμε περα σα χωρα και χωρις αυτους.
Χωρις τη γαλαζοκαρατζαφεροντοροπρασινη συμμορια, χωρις εκεινους που τη χρησιμοποιουν για να εξυπηρετησουν τα συμφεροντα τους.
Γιατι αν δε ριζωσει μεσα μας αυτο, οτι δηλαδη μπορουμε και χωρις αυτους, ο,τι και να γινει δε θα ειναι παρα τουφεκια στον αερα.
Καταρα στα χειλια ετοιμοθανατου, που πριν το τελος, καταριεται τους δολοφονους του ελπιζοντας
"να το βρουν απο τον Θεο"

Η ΕΕ ζηταει 1,7 δις ευρω μετρα ακομα, ο Σοιμπλε απειλει εμμεσα οτι θα μας πεταξουν απο την Ευρωζωνη (ΛΕΣ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΟΝΑΖΙ , ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ), ενας αλλος ναζι Γερμανος επιτροπος προτεινει
"οι σημαίες των κακών μαθητών στον τομέα του χρέους να είναι μεσίστιες μπροστά από τα κτίρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό θα ήταν φυσικά συμβολικό, αλλά θα είχε και αποτρεπτικό αποτέλεσμα"

και ο εξευτελισμος ενος λαου απο τις πορνες της παγκοσμιας πλουτοκρατιας ολοενα και επιτεινεται,
φανερωνοντας ακομα και στον γεννημενο ραγια οτι το Οραμα της Ενωμενης Ευρωπης
δεν ειναι παρα το οραμα της παγκοσμιας πλουτοκρατιας, για να ταπεινωσουν τους λαους, να τους στερησουν την εθνικη και προσωπικη αυτοεκτιμηση, και ξεφτιλισμενοι πια, να δεχτουν αδιαμαρτυρητα τη σφαγη τους ως φυσικη και αναποφευκτη ροη των πραγματων.



Ο εχθρος ομως βρισκεται (κυριως) εντος των τειχων. Γιατι η αληθεια ειναι πως οι Ευρωπαιοι δικαιουνται να λενε και να κανουν ο,τι θελουν, δε μπορουμε να απαιτουμε τιποτα απο αυτους,
ουτε και μας το χρωστανε.
Μπορουμε ομως να απαιτουμε αραγε τιποτα απο τους ανθελληνες πρασινους εξουσιαστες, απο τη στιγμη που τους κατακεραυνωνουμε συνεχως;
Σαφως και δε μπορουμε να απαιτουμε απο τους κυβερνωντες να κανουν ο,τι καλυτερο μπορουν για τον λαο τους, μια τετοια απαιτηση θα σημαινε αναγνωριση του οτι "ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΛΑΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ"
Μια τετοια απαιτηση θα σημαινε οτι εχουμε μεσα μας τη κρυφη ελπιδα οτι καποτε θα "νοιαστουν για τον λαο"
Μια τετοια απαιτηση θα σημαινε ραγιαδισμο και υποτελεια. Δε "δικαιουμαστε" να απαιτουμε τιποτα απο τους κυβερνωντες, το μονο που οφειλουμε να κανουμε ειναι να οργανωνουμε την μαζικη αντισταση για τη συντεταγμενη ανατροπη τους.
Και τα παραπανω λογια δικαιωνονται απο τις απιστευτες δηλωσεις ενος συγκεκριμενου Υπουργου.

«Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει πολιτικές, χωρίς να νικήσει το ελληνικό Δημόσιο, εξαπατάται» συμπλήρωσε.«Θεωρώ εχθρούς τους γραφειοκράτες, είναι αντίπαλος και όχι σύμμαχος η γραφειοκρατία. Ξέρω τον εχθρό μου… Το 1.000.000 υπάλληλοι που ταλαιπωρούν τα 10.000.000, με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα 10.000.000 πληρώνουν το 1.000.000. Αυτό πρέπει να έχει εχθρούς…» είπε εν συνεχεία ο υπουργός, επιρρίπτοντας ευθύνες στους δημοσίους υπαλλήλους."

Ειπε πολλα ακομα
( ΕΔΩ, ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ  )
αλλα θα μεινω στις δηλωσεις του για τους ΔΥ. Οσο κι αν εχεις συνειδητοποιησει τον αθλιο ρολο των κυβερνωντων, δε μπορεις παρα να μεινεις αναυδος μπροστα στο μεγεθος του μισους τους απεναντι στην Ελληνικη κοινωνια, μπροστα στην αποφασιστικοτητα τους να υπηρετησουν τα αφεντικα τους,
το Αμερικανικο (κυριως) και Ευρωπαικο Κεφαλαιο.
(και σε μικροτερο βαθμο, το Ελληνικο).
Ακομα και σε εναν δωσιλογο προδοτη Τσολακογλου η Κουισλινγκ, μπορει να ανακαλυψεις με το μικροσκοπιο καποια θετικα στοιχεια, ισως αν ειχε την ευκαιρια να σου μιλησει, να σου ελεγε οτι απο τη στιγμη που η χωρα μας υπεκυψε στον κατακτητη, οφειλα να κανω ο,τι καλυτερο μπορω για να σωσω ο,τιδηποτε αν σωζεται,
για να συμμαζεψω λιγο τη κατασταση,
να κανω τα στραβα ματια στις αυθαιρεσιες των κατακτητων μπας και τις περιορισω.
Το να σπερνεις ομως το μισος αναμεσα στον λαο, το να αναβιωνεις εμφυλιοπολεμικες καταστασεις,
το να στοχοποιεις τους δημοσιους υπαλληλους ως εχθρους, για να εκτονωθει η λαικη οργη εκει,
το να στρεφεις καποιον ηλιθιο (εχουμε αρκετους) εναντιον καποιου υπαλληλου
(που ειτε ειναι ψιλοκοπροσκυλο, ειτε ειναι ευσυνειδητος δουλευταρας, δεν εχει τοση σημασια,
αλλωστε στις εκατονταδες χιλιαδες ΔΥ , μειοψηφια ειναι τα παρασιτικα κομματοσκυλα),
το να εισαι ηθικος αυτουργος στην επομενη επιθεση πολιτη εναντιον ΔΥ,
ολα αυτα δε σημαινουν παρα το εξης πραγμα: Οτι εισαι κατι πολυ χειροτερο απο εναν δωσιλογο προδοτη, απο ενα τσιρακι του Κεφαλαιου, απο εναν Κουισλινγκ η εναν Πεταιν που αναλαμβανει την εξουσια σε μια ηδη κατακτημενη χωρα.
Δεν εισαι παρα ο Εφιαλτης, που προδωσε τους συντροφους (τον λαο) σου, μονο και μονο για να τους δεις να καταστρεφονται,
κι εσυ, μεθυσμενος απο ηδονη, να χορευεις στα συντριμμια.

Μπροστα λοιπον στον αφανισμο που ερχεται, δεν αρκουν τα μπλοκα, οι πετρες, οι καταρες, οι διαδηλωσεις. Ενας τροπος υπαρχει για ν αποφευχθει ο αφανισμος,
να σκοτωσεις μεσα σου τα αιτια που τον αναπαραγουν, που τον φερνουν ante portas.
Να σκοτωσεις την ελπιδα στην Ευρωπαικη Ενωση, δεν τους βλεπεις, θελουν να σε εξολοθρευσουν,
να σε κανουν γκασταρμπαιτερ στην ιδια σου τη χωρα.
Να σκοτωσεις την ιεραρχηση και την αξιολογηση στην οποια ασταματητα προβαινεις
"ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ, ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΑΤΑ ΜΕ ΠΕΤΑΛΑ, ΑΡΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ, ΓΙΑΤΙ; ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ"
Περα απο το προφανες petitio principii και τον φαυλο κυκλο στον οποιον υποπιπτει μια τετοια σκεψη, νομιζω οτι ο καθενας μας πια μπορει να εξηγησει γιατι καποιοι συσσωρευσαν πλουτο και οχι εμεις.
Δε συσσωρευσαν πλουτο επειδη ειναι καλυτεροι απο εμας, αλλα γιατι ηταν αδιστακτοι, επειδη σκοτωσαν, αδικησαν, εκμεταλλευτηκαν, εξαθλιωσαν, η γεννηθηκαν ετσι,
οντες απογονοι εκεινων που επραξαν τα παραπανω.
Πιθανον τα παραπανω να ακουγονται απλοικα η αφελη, αλλα πιστευω οτι ειναι η ριζα του προβληματος.

Πρεπει να πεισουμε τους εαυτους μας δηλαδη οτι οι κεφαλαιοκρατες δεν αξιζουν να μας πινουν το αιμα.
Η χαμηλη συλλογικη μας αυτοεκτιμηση, μας εκανε να πιστευουμε οτι ολα ειναι -αν οχι σοφα, παντως-αναποφευκτα καμωμενα. Μας εκανε να πιστευουμε οτι οι πλουτοκρατες πρεπει να συσσωρευουν τον πλουτο, ωστε να δινουν δουλεια στον λαουτζικο. Μας εκανε να πιστευουμε στη κοινωνικη ιεραρχηση-δαρβινισμο, κοιτα τη δουλεια σου, βολεψου οπως μπορεις, ετσι ειναι το συστημα και δεν αλλαζει,
καλα μας κανουν, ο λαος ειναι αχρηστος, δε μπορει να αυτοδιαχειριστει εργοστασια, μεσα παραγωγης.
Οτι η ζωη ενος εργατη, ενος επιστημονα, ενος οποιουδηποτε, δεν εχει την ιδια αξια με τη ζωη του Βαρδινογιαννη.
Μη βιαστεις να πεις οτι η αναληθεια των παραπανω ειναι τετριμμενη κι αυταποδεικτη.
Οι 8 στους δεκα, τα εχουν μεσα τους ριζωμενα. Μαθαμε να σκυβουμε το κεφαλι απο μικροι,
ο παπας, ο δασκαλος, ο λοχιας, ο βουλευτης, ο προσταμενος, ο διευθυντης, ο τραπεζιτης,
οι εξουσιαστικες δομες ειναι εγγεγραμμενες θαρρεις στο ιδιο μας το dna,
κι αυτον τον πρωτογονισμο, αυτη τη νεαντερταλεια λογικη μαθαμε να μην την αμφισβητουμε.
Πρεπει να καταργησουμε τη λεξη "ΣΕΒΑΣΜΟΣ" απο το λεξιλογιο μας,
δεν υπαρχει σεβασμος, υπαρχει συμπαθεια, αντιπαθεια, εκτιμηση, αγαπη, μισος κι αναγνωριση.
Αν δεν αναπροσδιορισουμε τη σχεση μας με το κοινωνικο περιβαλλον,
αν δεν μαθουμε να αντιμετωπιζουμε ισοτιμα τον οποιονδηποτε βρισκεται απεναντι μας,
αν δε παψουμε να βλεπουμε τον καθενα ως "ανωτερο" η "κατωτερο" απο εμας
(ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ , ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ,ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ)
αν δε μαθουμε τον τροπο να οικοδομησουμε τη κοινωνια του μελλοντος μας απαλλαγμενοι απο ο,τιδηποτε μας φυτεψαν στο μυαλο μας ως σημερα,
θα ειμαστε καταδικασμενοι να αναπαραγουμε μεσα μας, οχι μονο τον καπιταλισμο, αλλα και τις ιδιες εξουσιαστικες δομες, δηλαδη την ιδια μας τη σκλαβια.

Η επανασταση ειτε θα ξεκινησει απο το πνευμα, καταργωντας τις υπαρχουσες νοοτροπιες,
ειτε θα ειναι καταδικασμενη στο αδιεξοδο και στην αναποτελεσματικοτητα.
Κι οταν λεω απο το πνευμα, δεν εννοω την υψηλη κουλτουρα, ουτε τις δυσνοητες εννοιες.
Εννοω μονο το εξης: Την αποδοχη οτι δεν ειμαστε ολοι το ιδιο ικανοι, αλλος μπορει το Α, αλλος το Β, αλλος το Γ. Αλλα ολοι μας εχουμε ακριβως την ιδια ανθρωπινη αξια. Ολοι μας μπορουμε να κοιταξουμε τον αλλον στα ματια και να συνεννοηθουμε, διχως να εξαρτωμαστε απο τη μεσολαβηση  κανενος δυνατου, κανενος κεφαλαιοκρατη, κανενος Υπουργου.
Μπορουμε να συνεννοηθουμε.
Και να παρουμε τις ζωες μας στα χερια μας

YΓ Μπραβο στον Τσιπρα για το ξεσκισμα στον Υπουργο του Μισους που ξεστομισε τις παραπανω αηδιες για τους "εχθρους του λαου ΔΥ".
Μιλησε για "διαπιστευτηρια που δινει ο Υπουργος σε ξενα κεντρα", για να τον εμπιστευτουν εκεινοι που ανεβοκατεβαζουν κυβερνησεις, οτι αυτος θα εγγυαται το λαικο ξεκληρισμα.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ (PEAK OIL) ΩΣ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.





Aκομα ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του Κρις Χαρμαν, "Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΖΟΜΠΙ"
σε μεταφραση του Λεανδρου Μπολαρη, 2009.
Το αποσπασμα αναφερεται στη κορυφωση πετρελαιου (peak oil) και το θεμα που διαπραγματευεται ειναι πολυ σοβαρο: Το συνολο της παραγωγης και της καταναλωσης ειναι βασισμενο στο πετρελαιο.
Μετα το νερο, ειναι το σημαντικοτερο αγαθο για την Ανθρωποτητα , τα παντα για να φτιαχτουν και να μετακινηθουν  θελουν πετρελαιο.
(Δυστυχημα αποτελει το οτι ισχυουν τα παραπανω διοτι η ανεξελεγκτη εξαρτηση μας απο αυτο, διχως να καταπιαστουμε και με αλλες ενεργειακες πηγες, θα σημανει την οικολογικη καταστροφη..και το κακο εδω δεν ειναι μονο οτι οι παγκοσμιοι πετρελαιαδες εξαγοραζουν τις κυβερνησεις για να μη προχωρησουν στις ερευνες και στην εξαπλωση αλλων ενεργειακων πηγων, πχ αιολικων κλπ...
το ακομα χειροτερο ειναι οτι το πετρελαιο τελειωνει γρηγοροτερα απο οτι νομιζουμε...)
(Και η εξαντληση του πετρελαιου ειναι ο λογος για οσα βλεπουμε να διαδραματιζονται στη Λιβυη, τη Συρια και τη Μεση Ανατολη..αλλα για αυτα, θα χρειαστω αλλη αναρτηση )


"Παραδοξως, ενα αλλο οικολογικο οριο που συναντα ο καπιταλισμος ειναι ο αυξανομενος φοβος οτι η κυρια πηγη εκπομπων αεριων του θερμοκηπιου, δηλαδη το πετρελαιο, ισως εξαντλειται. Η εννοια της
"κορυφωσης πετρελαιου" [peak oil] αντιμετωπιζεται ολο και πιο σοβαρα. Δηλαδη η εκτιμηση
οτι βρισκομαστε μπροστα στο σημειο οπου η παραγωγη του πετρελαιου δεν θα μπορει να αυξανεται
με τους ρυθμους που απαιτουνται για την καλυψη των αυξανομενων αναγκων γι' αυτο.

Το ζητημα εγινε για πρωτη φορα ευρεως γνωστο το 1998, οταν το περιοδικο Scientific American
δημοσιευσε ενα αρθρο το οποιο υποστηριζε οτι στα δεκα επομενα χρονια η παραγωγη πετρελαιου
θα φτασει στο ανωτατο σημειο της. Απο τοτε, εχουν δημοσιευτει ανασκευες και κοντρα ανασκευες αυτης της εκτιμησης, οπου μια σειρα οικονομολογοι και γεωλογοι εχουν διατυπωσει πολυ διαφορετικα μεταξυ τους σεναρια για το τι συμβαινει με τα αποθεματα και τη δυνητικη παραγωγη του πετρελαιου.
Σε ενα σημαντικο βαθμο τα επιχειρηματα που διατυπωνονται αντανακλουν διαφορερετικα συμφεροντα.
Oι γιγαντιες πετρελαικες εταιρειες τεινουν να υπερεκτιμουν τα μακροπροθεσμα αποθεματα που διαθετουν, γιατι αυτο ενισχυει τις τιμες των μετοχων τους. Τα στοιχεια που παρουσιαζουν αυτες οι εταιρειες ερχονται κατοπιν να τα αμφισβητησουν αυτοι που ανησυχουν για τις μακροπροθεσμες ενεργειακες αναγκες των κεφαλαιων που εχουν τη βαση τους στα διαφορα εθνικα κρατη, αλλα και
αυτοι που ασκουν διαφορες "σκανδαλοθηρικες" κριτικες του συστηματος. Επισης, υπαρχει σημαντικη δυσκολια στην αποσαφηνιση των πραγματικων δεδομενων, μιας και οι μεγαλες πετρελαιοπαραγωγικες χωρες αποκρυπτουν την πραγματικη εκταση των αποθεματων τους, οσο παζαρευουν μεταξυ τους
 στον OEPC και με τις πετρελαικες εταιρειες. Οπως επισημαινει μια επικριτικη εκθεση:

Ενα μεγαλο ερωτημα που ακομα περιμενει απαντηση, ειναι η κατασταση της παραγωγης πετρελαιου στο Βασιλειο της Σαουδικης Αραβιας. Το πιθανοτερο ειναι οτι αυτη η απαντηση θα καθορισει και τη χρονικη στιγμη που θα εκδηλωθει η κορυφωση πετρελαιου...λογω της μυστικοτητας που περιβαλλει την παραγωγη πετρελαιου στο Βασιλειο.
(Εnergy watch group, "crude oil supply outlook", October 2007, Ewg-Series No 3/2007)

Oμως, μεσα απ'αυτη την αντιπαραθεση ειναι δυνατο να καταληξουμε σε δυο σαφη συμπερασματα.
Πρωτον, η κορυφωση του πετρελαιου ειναι πιθανο να εκδηλωθει μεσα στο επομενο τεταρτο του αιωνα, ισως και μεσα σε χρονια και οχι δεκαετιες, επιβαλλοντας τη στηριξη σε αλλες πηγες ενεργειας.
Ο Διεθνης Οργανισμος Ενεργειας (International Energy Agency), ο κλαδος ενεργειας του ΟΟΣΑ,
που για πολυ καιρι απερριπτε την επιχειρηματολογια για την κορυφωση πετρελαιου, τωρα παραδεχεται οτι στα επομενα χρονια θα βρεθουμε αντιμετωποι με μια "επικειμενη 'πετρελαικη ασφυξια'".
Η Διευθυνση Ενεργειακης Πληροφορησης (Εnergy Information Administration) του Υπουργειου
Ενεργειας των ΗΠΑ, τον Ιουλη του 2000 συμπερανε οτι η "συμβατικη παγκοσμια παραγωγη
πετρελαιου μπορει να αυξηθει για μια η δυο δεκαετιες πριν αρχισει να μειωνεται". Ομως, ο Τζον
Μπελαμι Φοστερ επισημαινει οτι  "Η ιδια η αναλυση ωστοσο...δειχνει οτι η παγκοσμια κορυφωση πετρελαιου μπορει να εκδηλωθει ακομα και το 2021".

Επι της ουσιας, οποιο σετ στoιχειων και να αποδεχτει καποιος, ειναι σαφες οτι η τυφλη αυτοεπεκταση
του κεφαλαιου ειναι κοντα στο να εξαντλησει την πιο σημαντικη γι'αυτο πρωτη υλη, εκεινη στην
οποια βασιζεται σχεδον το συνολο της παραγωγης και της καταναλωσης. Η κορυφωση πετρελαιου
 δεν σημαινει αμεση εξαφανιση του: θα συνεχισει να ειναι διαθεσιμο για πολλες δεκαετιες, ομως,
το κοστος του θα αυξανεται και οι συγκρουσεις για το ποιος θα παιρνει μεγαλυτερο και ποιος μικροτερο τμημα του θα εντεινονται.

Ασχετως με το χρονο εκδηλωσης της κορυφωσης του πετρελαιου, στο "εδω και τωρα" τα κρατη ανησυχουν για τη μελλοντικη τους "ενεργειακη ασφαλεια". Επανειλημμενες επισημες εκθεσεις στις ΗΠΑ εχουν εκφρασει τετοιεε ανησυχιες, με πρωτη τη διαβοητη εκθεση για την Εθνικη Ενεργειακη Πολιτικη του Μαη 2001, που την επεξεργαστηκε μια ειδικη ομαδα με επικεφαλης τον τοτε αντιπροεδρο Ντικ Τσεινι. Χωρις να αναφερεται στην κορυφωση πετρελαιου, η εκθεση διατυπωνε ανησυχιες για τον εγγυημενο πετρελαικο ανεφοδιασμο των ΗΠΑ και παρακινουσε "να γινει προτεραιοτητα της εμπορικης και εξωτερικης μας πολιτικης η ενεργειακη ασφαλεια".
Το Φλεβαρη του 2007 μια Εκθεση του Γενικου Λογιστηριου των ΗΠΑ "υποστηριζε οτι σχεδον ολες οι μελετες εχουν δειξει πως η κορυφωση πετρελαιου θα εκδηλωθει καποια στιγμη πριν το 2040 και οτι οι ομοσπονδιακες αρχες των ΗΠΑ δεν εχουν ακομα αρχισει να ασχολουνται με το ζητημα της προετοιμασιας του εθνους για την αντιμετωπιση αυτης της επερχομενης εκτακτης αναγκης"

Οπως ο ορος "αμυνα", ετσι κι ο ορος "ασφαλεια", οταν χρησνιμοποιειται απο κυβερνησεις μπορει να
εχει διπλο νοημα Μπορει να σημαινει την προστασια των ενεργειακων εισροων για οικιακη η
βιομηχανικη καταναλωση. Μπορει να σημαινει ομως την υλοποιηση πολιτικων που επιτρεπουν την ασκηση μεγαλυτερων πιεσεων σε αλλα κρατη. Για παραδειγμα, ο ελεγχος της ροης του πετρελαιου
της Μεσης Ανατολης, ενας απο τους σκοπους της εισβολης των ΗΠΑ στο Ιρακ το 2003,
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ: ΟΧΙ "ΕΝΑΣ" ΑΛΛΑ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ)
αφορουσε περισσοτερο τον ελεγχο του ανεφοδιασμου σε πετρελαιο πιθανων περιφερειακων ανταγωνιστων της αμερικανικης ηγεμονιας, παρα την εξασφαλιση του εφοδιασμου των ιδιων των
ΗΠΑ σε πετρελαιο. Απο την περιοχη της Μεσης Ανατολης προερχεται μολις το 1/8 του εφοδιασμου
των ΗΠΑ σε πετρελαιο (σε συγκριση με τα 3/8 που προερχονται απο τον Καναδα, το Μεξικο και την
Βενεζουελα). Οι ΗΠΑ προσπαθουν να διασφαλισουν τη λειτουργια δικων τους στρατιωτικων βασεων
και την υπαρξη πιστων συμμαχων στις διαδρομες των πετρελαιαγωγων και των οδων ανεφοδιασμων
σε πετρελαιο. Ετσι εξηγειται, παραδειγματος χαριν, η εντονη αντιδραση τους στην επιδειξη δυναμης
της Ρωσιας κατα τη διαρκεια του πολεμου Γεωργιας και Νεας Οσετιας το καλοκαιρι του 2008.
Ενας κοσμος που πλησιαζει την "κορυφωση πετρελαιου" ειναι αναγκαστικα ενας κοσμος εντεινομενων
 συγκρουσεων αναμεσα στα κρατη και μεσα στο εσωτερικο των κρατων, οπως ακριβως ειναι κι
ο κοσμος της κλιματικης αλλαγης.

Υπαρχει μια αναποφευκτη αλληλεπιδραση αναμεσα στα δυο. Καποιοι μπορει να θεωρουν οτι η
κορυφωση πετρελαιου και οι υψηλοτερες τιμες που θα σημανει, θα λειτουργησουν ως αντιβαρο στην
κλιματικη αλλαγη. Ισως, πραγματι να εκδηλωθει μια καθοδικη ταση στην καταναλωση του πετρελαιου
οπως συνεβη για παραδειγμα με την καταναλωση βενζινης μετα την εκτοξευση των πετρελαικων
τιμων στα μεσα του 2008. Ομως, δεν υπαρχει καμια αυτοματη ακυρωση των συνεπειων της μιας τασης
απο τις συνεπειες της αλλης. Η κορυφωση του πετρελαιου μπορει να σημαινει επιπεδα καταναλωσης
πετρελαιου τοσο υψηλα οσο και τα σημερινα επι δεκαετιες, με αποτελεσμα τη συγκεντρωση αεριων του θερμοκηπιου στην ατμοσφαιρα. Στο μεταξυ, οι φοβοι για την ενεργειακη ασφαλεια, οδηγουν σε μια
ενταση των ερευνων για τον εντοπισμο και αλλων κοιτασματων πετρελαιου, την εξαπλωση της χρησης
του καρβουνου, που ειναι υπευθυνο οσο και το πετρελαιο για τις εκπομπες στην ατμοσφαιρα,
οπως και στην αυξηση της χρησης σιτηρων η φυτικων ελαιων για την παραγωγη αιθανολης και
βιοντιζελ που χρησιμοποιουνται ως καυσιμα στις μετακινησεις και που μπορει να αυξησουν περισσοτερο τις εκπομπες αεριων του θερμοκηπιου."




Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ

 Tι ειδε;
Πρεπει να μαθω τι ειδε
ακομα και εις βαρος της Ηθικης
ακομα και εις βαρος της Αξιοπρεπειας
τι ειδε;
οταν κοιταξε μεσα στο σκοταδι
οταν κοιταξε μεσα στη τρελα
στο πηχτο χαος που κολλαει στο μυαλο κ στο σωμα υπενθυμιζοντας
οτι δε μπορουμε να απαλλαγουμε
οτι δε μπορουμε να νικησουμε
οτι δε μπορουμε να του επιβληθουμε
να το εκλογικευσουμε
να το αντεξουμε

Τι ειδε ο εξερευνητης;
Ο θαλασσοπορος;
Ο ανιχνευτης;
Αυτος που μπροστα στο Ανιδωτο μπορεσε να ταιριαξει τα κομματια του Παζλ
και να το δει
αναδιατασσοντας τα φρακταλς της Υπαρξης
ενα ενα
ενα ενα
ενα ενα
μετρησα τις ελπιδες μου και τις βρηκα, ολως παραδοξως, ζωντανες οσο ποτε
να σπαρταρανε αιμορραγωντας λογικη απο την αυτοαναφλεγομενη σαρκα τους
ο χυμος της Αληθειας
μια πυρινη, βλασφημη λαιλαπα
ο εξερευνητης
ο δικαζομενος
και ο δικαστης

ομορφος οσο ποτε
παρατολμος οσο ποτε
παραλογος οσο δεν αντεξε ποτε
οσο δε συμβιβαστηκε
να συνεχισω
να συνεχισω
να συνεχισω

Τι ειδε εκει εξω στο προιστορικο σκοταδι της συμπαντικης θλιψης
στο μαυρο καπνο που αναβλυζει πισσα απ'τις πληγες
στην καταδιωξη του Ανθρωπου απο δυναμεις που δε καταλαβε ποτε
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ

Θα ερθω να σε βρω
Οταν θα αγναντευεις τον οριζοντα και τα νερα της θαλασσας θα ειναι σιωπηλα για να ενωθουν μαζι του
οταν μεσα στις φλόγες θα βλεπεις καθαρα το προσωπο σου
σαν τη ποθουμενη αντανακλαση αυτου που δεν ησουν ποτε αλλα καταφερες
τελικα να γινεις
                θα ερθω να σε βρω
οταν οι χτυποι της καρδιας μου γινουν 12
οταν σημανουν τα μεσανυχτα μου
                οταν ολοκληρωθω

Θα ερθω να σε βρω
οχι για να μου πεις εσυ τι ειδες
αλλα για να σου πω τι ειδα εγω.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ..ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΠ ΜΟΝΤΕΛΣ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ)



Στο βιβλιο του Γαλλου καθηγητη Φιλοσοφιας, Σαρλ Πεπαν, "Οι φιλοσοφοι στο ντιβανι",
ο Φρουντ..ψυχαναλυει τον Πλατωνα, τον Καντ και τον Σαρτρ, ψηλαφιζοντας τις ρωγμες στη φιλοσοφια τους, τις εμμονες τους, οσα τους επηρεασαν,  και οσα η Ψυχαναλυση αποκαλυπτει για αυτους, μεσα απο τα λογια τους. Ενα τρομερα ενδιαφερον βιβλιο, αποσπασμα του οποιου παραθετω παρακατω.
(Διαλογος μεταξυ Πλατωνα και Φρουντ)
Στο αποσπασμα αυτο, ο Πλατωνας βασανιζεται απο ενοχες διοτι θεωρει πως συνεβαλε στη σημερινη πνευματικη καταντια.
Κι εξηγει στον Φρουντ οτι ο Ιδεαλισμος του τελικα επικρατησε, μολονοτι καποιος μπορει να σκεφτει οτι η σημερινη εποχη ακολουθει τον ρεαλισμο και οχι τον Ιδεαλισμο του Πλατωνα
(Μια πολυ προχειρη και κακογραμμενη συνοψη του Ιδεαλισμου: Τιποτα απο ολα αυτα που ζουμε δεν ειναι πραγματικο. Ζουμε σε μια σπηλια κι αυτο που αντικρυζουμε δεν ειναι παρα σκιες κι αντανακλασεις του φωτος του πραγματικου κοσμου απεξω,
του κοσμου οπου υπαρχουν οι Ιδεες, κακεκτυπα κι απομιμησεις των οποιων βιωνουμε και κοιταζουμε εμεις στα τοιχωματα της σπηλιας)


"....Πλατωνας: Κατα τον ιδιο τροπο μπορει καποιος να προβαλει μια ενσταση λεγοντας μου πως η εποχη χαρακτηριζεται απο τη λατρεια του σωματος, οτι τα σωματα των μοντελων ειναι οι θεοτητες του σημερα και πως ολα αυτα καθε αλλο παρα πλατωνικα ειναι, κι εγω δεν ξερω τι αλλο ακομα, οτι παντου θριαμβευει η πορνογραφια, πεδιο στο οποιο δυσκολα μπορει να αναδειχθει η φιλοσοφια μου.
Ομως, για αλλη μια φορα, ποση αμβλυνοια!
Ολα αυτα τα μοντελα στις πασαρελες ειναι απαλλαγμενα απο τις φορμες που αποτελουν την ιδια τη ζωη, με ολο τον πλουτο και την ποικιλομορφια της. Στις πασαρελες αυτες, περισσοτερο απο
οπουδηποτε αλλου, η Ιδεα του ανθρωπινου σωματος ειναι αυτη που επιβαλλει μια τυραννια στα σωματα.

- (Φρουντ)      Δεν εχετε αδικο

- (Πλατωνας)  Κοιταξτε τα ματια ολων αυτων των κοριτσιων με τις τελειες αναλογιες: δεν υπαρχει
καμια επιθυμια στα ματια αυτων των κοριτσιων με τα μηχανικα ποδια. Τοπ μοντελ οπως λενε.
Ακριβως περι αυτου προκειται: αντι να αφεθουν να ζησουν και να χαρουν το σωμα τους, το πλαθουν
για να υπακουει στη τυραννια της Ιδεας, το πλαθουν για να βρισκονται στην κορυφη, κατεχομενες
απο μενος θανατηφορο...

- (Φρουντ)    Προκειμενου να αντιστοιχει στην ιδεα που εχουν σχηματισει στο μυαλο τους..

-(Πλατωνας) Να αντιστοιχει στην ιδεα που βρισκεται στον κοσμο των Ιδεων. Ακριβως!

    (................)
-(Πλατωνας)  Αλλωστε, τα πιο περιζητητα κοριτσια ειναι αυτα που καταφεραν να μην εχουν απολυτως τιποτα στο βλεμμα, να ειναι εντελως εξαυλωμενες, για να παραπεμπουν οσο πιο αμεσα στην απολυτη Ιδεα του Καλλους. Ολες αυτες οι επιδειξεις μοδας μου θυμιζουν καθε φορα αυτο που ειχα βαλει να
χαραξουν στο αετωμα του κτιριου της Ακαδημιας μου, απευθυνομενος σε εκεινους τους μαθητες
η επισκεπτες, που ειχαν τη προθεση να εισελθουν: "ΟΥΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ".
Κανεις δε μπαινει εδω μεσα λοιπον, αν δεν ειναι εραστης των ιδανικων αναλογιων,
της γεωμετρικης αληθειας των αναλογιων και οχι των ιδιων των σχηματων, οχι των ιδιων των
σωματων με τις ιδιαιτεροτητες τους, τον ιδιαιτερο ογκο τους. Ωραια φιλοσοφια ζωης!
Αλλα η ζωη....

(......)

-Η ζωη δεν ειναι γεωμετρια...Και η πορνογραφια....ειναι μαλλον φοβος για το σεξ παρα σεξ: ειναι το σεξ εξ αποστασεως, αυτο το σεξ πισω απο την οθονη του υπολογιστη η της τηλεορασης μας.

- (Φρουντ)     Γιατι μου μιλησατε για τη πορνογραφια;

-(Πλατωνας)  Επειδη αρκει να δει κανεις ολες τις μορφες που μας επιβαλλει η πορνογραφια,
για να καταλαβει πως κι εδω, για ακομη μια φορα, υπακουμε ξανα σε μια προσδιορισμενη Ιδεα
για το Σεξ.

-(Φρουντ) Μια Ιδεα για το σεξ;

(Πλατωνας) Μια Ιδεα τυραννικη, απολυταρχικη, που πεφτει απο τον ουρανο της καταναλωτικης κοινωνιας. Τι κανουν οι ανδρες στις μερες μας οταν γνωριζουν γυναικες; Προσπαθουν να αναπαραγουν τις μορφες που επιβαλλει η πορνογραφια, ετσι ειναι απολυτα σιγουροι πως δε θα συναντησουν το αγνωστο, δε θα προσκρουσουν σε μια πραγματικοτητα που θα μπορουσε να τους αιφνιδιασει, να τους αναγκασει να αλλαξουν τη γνωμη που εχουν σχηματισει για τον εαυτο τους,
παιρνουν τα σωματα των γυναικων για να τους επιβαλλουν τις προτυπες μορφες της νεας πορνογραφικης νορμας και στην περιπτωση αυτη προκειται και παλι για σωματα πλασμενα απο την
Τυραννια των Ιδεων.

-(Φρουντ)      Θελετε να πειτε πως ειναι ιδεαλιστες με  τον τροπο τους, οτι ειναι ομηροι μιας συγκεκριμενης ιδεας περι σεξουαλικοτητας..

-(Πλατωνας)  Απολυτα! Οχι μονο ομηροι, αλλα δεμενοι και μαλιστα με λουρι!

-(Φρουντ)      Δε ξερω αν ο Ιδεαλισμος...

-(Πλατωνας) Μα αυτος ειναι ο ακριβης ορισμος του ιδεαλισμου: να μην επαφιεται κανεις στη συναντηση του με το πραγματικο για να ανακαλυψει πως να πραξει, αλλα να ανατρεχει παντα
και για τα παντα σ'αυτο που η πραξη του θα επρεπε να'ναι, δηλαδη σε μια ιδεωδη προυπαρχουσα νορμα. Ο τροπος με τον οποιο οι ανθρωποι βιωνουν τον ερωτα δεν ειναι τιποτε αλλο απο αυτο το
οποιο παροτρυνα σε ολους τους ανθρωπους να κανουν στο Συμποσιο.

-(Φρουντ)    Στο Συμποσιο;

(Πλατωνας)  Ναι, στο εργο μου, το Συμποσιο. Τι αλλο μπορει να σημαινει το να αγαπας μια Ιδεα
δια μεσω του ποθου, του ποθου που νιωθεις για ενα σωμα; Οτι η αληθεια βρισκεται αλλου και οχι
μεσα σ'αυτο το μοναδικο σωμα, σ'αυτη τη μοναδικη στιγμη. πως δε βρισκεται σ'αυτο το σωμα,
που κινειται οπως κανενα αλλο, αλλα στην Ιδεα αυτου του σωματος του σεξ η του καλλους.
Ιδεα που επεσε απο τον ουρανο και μου επεβληθη. Και τι αλλο ζουν αυτα τα παιδια της πορνογραφικης εποχης, που δε ξερουν αλλον τροπο να αγαπηθουν περα απο το να μιμουνται
μια επιβαλλομενη νορμα; Οσο πιο πολυ κοιταζω ετουτη την εποχη, τοσο μεγαλυτερη ενοχη νιωθω.

- (Φρουντ) Ναι, ενοχη. Αλλα, γιατι ενοχη;

-(......)        (Πλατωνας)   Ενοχη
για τουτη την τυραννια η οποια επεβληθη στο σωμα των ανθρωπων εξαιτιας μιας Ιδεας για το σωμα.
Οι ανδρες παιρνουν Viagra για να εχουν ολοι την ιδια στυση, οι γυναικες παιρνουν την ορμονη
DHEA για να εχουν ολες την ιδια επιδερμιδα, κανουν προσθετικη μαστου για να εχουν ολες το ιδιο στηθος, να φαινονται το ιδιο νεες...
Παντου συναντα κανεις την ιδια λατρεια για μια ορισμενη ιδεα του σωματος, παντου το ιδιο μισος για το πραγματικο σωμα. Ενα σωμα ειναι παντοτε διαφορετικο απο καποιο αλλο, μπορει να ειναι ατελες και πλαδαρο, ομως ακομα και τοτε, πισω απο τη πλαδαροτητα υπαρχει η ζωη, ενω στην αλλη περιπτωση υπαρχει ο θανατος, ναι, οντως ο θανατος ειναι αυτος που ανορθωνει τα στηθη με το νυστερι, ο θανατος ειναι παλι αυτος που φουσκωνει τα χειλη με ενεσεις,
ειναι ο θανατος, επειδη προκειται για αρνηση της ζωης ετσι οπως εχει,
με τους κυκλους της και τις επαναληψεις της,
ειναι η αρνηση της ζωης κατα τον ιδιο τροπο που για πρωτη φορα εγω την ορισα στη φιλοσοφια μου,
"ΦΙΛΟΣΟΦΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ", εγω το ειπα αυτο, ετσι δεν ειναι;

- (Φρουντ) Ετσι ειναι. Εσεις το ειπατε

 (.......)

-(Πλατωνας) Πρεπει να μισει κανεις το σωμα του για να αρνειται κατ'αυτο τον τροπο να το δει να γερναει, να αρνειται να δει την ιδιαιτερη ομορφια του, να το κακοποιει ετσι θελοντας να του επιβαλλει μια ιδεα. Κι αυτο το μισος για το σωμα, εγω το επινοησα: πρωτος στην Ιστορια, σκεφτηκα το σωμα με τοσο ευρυ τροπο, ευρυ σα την αβυσσο που καταπινει τα παντα και καταπινει ακομα και τον εαυτο της, σαν ενα τοπο οπου η ψυχη ξεβραζεται, σαν μια φυλακη στην οποια η ψυχη καταληγει, οπου η αιωνιοτητα της βρισκεται εγκλωβισμενη.
Αντιθετα, το να αγαπα κανεις το σωμα του, να το αγαπαει πραγματικα, σημαινει πως αγαπα ολα τα σωματα, με τις διαφορες και τις ατελειες τους. Αυτο που αποκαλουμε λατρεια του σωματος ειναι ενα μισος για ολα τα σωματα και τις ιδιαιτεροτητες τους, ειναι μια λατρεια οχι για το σωμα
αλλα για ενα ειδωλο, για την Ιδεα του σωματος.

-(Φρουντ) Ωστε, λοιπον, δεν υπαρχει τιποτα περισσοτερο πλατωνικο απο τη λατρεια του σωματος..

-(Πλατωνας) Οντως. Η λατρεια του σωματος ειναι ενα ιδεαλιστικο παθος.




Τι να πρωτοσχολιασεις σε ενα τοσο γονιμο και πλουσιο αποσπασμα;
Απο τη Καταναλωση, τον Μιμητισμο, την επιβεβλημενη απο τη Θεα-Αγορα, Ομοιομορφια,
τον φοβο για τον θανατο (που καταληγει παντα σε φοβο για τη ζωη) και τον κοσμο του μοντελινγκ.

Πριν λιγα χρονια, επεσαν στα χερια μου κατι τευχη του Ιταλικου και Γαλλικου Vogue,
και παρατηρησα τις φωτογραφησεις, το concept και τα γνωστα μοντελα στις σελιδες τους.
Εκανα ακριβως την ιδια σκεψη: Αυτο που αντικρυζα ηταν ο θανατος.
Σωματα λιποσαρκα και προσωπα αποστεωμενα, ανεστραμμενοι Αγιοι του Τιποτα, η μαλλον ουτε καν ανεστραμμενοι, γιατι το αντιθετο του Αγιου θα ηταν κατι το δαιμονικο, μα τιποτα εστω
το δαιμονικο δεν υπηρχε εκει: Εκει υπηρχε μονο ο θανατος.
Ενας πινακας ζωγραφικης που απεικονιζε τη Νεκρη Φυση, αλλα τη θεση των αντικειμενων και των τοπιων, ειχαν παρει τα πεθαμενα μοντελα. Ειχε αφαιρεθει με χειρουργικη ακριβεια η σεξουαλικοτητα, το παλλομενο σωμα, η ιδια η ζωη. Βλεμματα που δεν αντικρυζαν μονο το Τιποτα,
βλεμματα που ηταν Τιποτα τα ιδια.
Ενα Τελετουργικο για να απωθηθει η ιδεα του Θανατου...οταν φοβομαστε κατι, εχουμε τη ταση να το αναπαριστουμε συνεχως μεσα απο τις πραξεις μας, και να βασανιζουμε τη σκεψη μας μεσα του.
Φοβομαστε τον θανατο τοσο πολυ, ωστε καταληγουμε να ζουμε καθε μερα στην ασφυκτικη αγκαλια του, σα τον Υποχονδριο που φοβαται τοσο πολυ μηπως πεθανει και καταληγει στο να βλεπει καθε τρεις και λιγο τον γιατρο, να τον ρωτα αν ειναι καλα, μονο και μονο για να ακουσει τη καθησυχαστικη απαντηση του γιατρου "ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ"





Αυτος ειναι ο συσχετισμος και στο μοντελινγκ. Η μοδα πριν λιγα χρονια ηταν τα μοντελα να φωτογραφιζονται μεσα σε..ψυγειο κρεατων, ποζαροντας πλαι σε σφαγμενα γουρουνια η αρνια!
(Η με ..μπριζολες να καλυπτουν το σωμα τους, αλα lady-gaga)

Νεκρη σαρκα, νεκρη καρδια...απωθωντας τον θανατο...
ομως, οπως εγραψε και ο Λακαν,
"ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ"... αυτο που απωθουμε, ερχεται παντα ξανα μεσα στο νου για να μας βασανισει, αλλοτε μεταμφιεζομενο, αλλοτε με ανεστραμμενη μορφη.
Και η καταληξη ειναι παντα κοινη: Αυτος που φοβαται τον θανατο, ουσιαστικα φοβαται τη ζωη.
Αυτος που τρεμει μηπως πεθανει, ουσιαστικα τρεμει μπροστα στη σκεψη οτι πρεπει να ζησει, να χαρει, να απολαυσει.





Ο Μπρους Φινκ γραφει οτι η υστερικη (συνηθως ειναι γυναικα) αναρωτιεται για το φυλο της,

ενω ο ιδεοψυχαναγκαστικος (συνηθως ειναι αντρας) αναρωτιεται για το αν ειναι ζωντανος η νεκρος.
(Υστερια-Ιδεοψυχαναγκασμος-Φοβια, οι κατηγοριες των νευρωσεων)

Παρατηρωντας τα τελευταια γεγονοτα, ακουγοντας τα τελευταια νεα, επιβεβαιωνεται ο ρολος του θεατη που εχουμε επιλεξει: Στριμωγμενοι στη γωνια μας, αναρωτιομαστε για το αυριο που θα ξημερωσει, αναρωτιομαστε για το αν θα βρουμε δουλεια, αναρωτιομαστε για το αν θα κρατησουμε τη δουλεια που εχουμε, αναρωτιομαστε ποσο ακομα θα αναρωτιομαστε ,
αναρωτιομαστε γιατι δεν αντιδραμε, αναρωτιομαστε γιατι δε θελουμε κατα βαθος να αντιδρασουμε, αναρωτιομαστε ποια θα ηταν η καλυτερη αντιδραση, αναρωτιομαστε αν αυτοι που κρατανε στα χερια τους τις τυχες του πλανητη θα φιλοτιμηθουν να "κανουν κατι και για τον λαο",
αναρωτιομαστε για τοσα πραγματα,
αλλα στο βαθος, ολες αυτες οι αναρωτησεις δεν ειναι παρα η προεκταση του ενος και πρωταρχικου ερωτηματος, του ερωτηματος του ψυχαναγκαστικου
αραγε ειμαστε ζωντανοι η νεκροι;
Αραγε, εχει μεινει καθολου αιμα στις φλεβες μας η μας  εστιψαν, το ηπιαν και τωρα αντικρυζουμε στον καθρεπτη ενα φαντασμα;

Κι αυτη η συνεπεια της σκεψης μας, ειναι παρα πολυ βολικη και δικαιολογει την αδρανεια οχι μονο στη πραξη αλλα και στη σκεψη,
αλλωστε ενα φαντασμα, ενας νεκρος, δε μπορει να σκεφτει, δε μπορει να δρασει.
Επομενως δε φταιμε εμεις για την ακινησια..φταιει το οτι εχουμε πεθανει.

Το κακο εδω ειναι οτι δεν εχουμε πεθανει.
Το ακομα χειροτερο, ειναι οτι στον καθρεπτη δεν αντικρυζεις αυτο που πραγματικα στεκεται απεναντι, αλλα αυτο που εσυ νομιζεις οτι στεκεται.