Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

ΕΠΙΔΙΩΞΗ.



Εσκαβε λακκους παντου με τα γυμνα του χερια
δε συμπεριφεροντα ετσι οι λογικοι ανθρωποι
λες κι ειχε κατι να κρυψει

(μυστικα,
νεκρους,
τον ιδιο του τον εαυτο)

ποιος ειναι ο ιδανικος τοπος για να τα θαψεις ολα αυτα?

εσκαβε λακκους παντου
χωμα στα νυχια του
χωμα στο προσωπο του
ανικανοποιητο στο βλεμμα
ακαρπη η προσπαθεια

παντου ταφοι ανοιχτοι
παντου αδειοι λακκοι
παντου η ιδια αισθηση ανικανοποιητου
ανολοκληρωτου

απαθεια? παρανοια?καποιο σχεδιο κρυφο?

φυλακισμενος,απορημενος

ποια ηταν η πραγματικη επιδιωξη?

σταματησε
κοιταξε γυρω του
κατι αθωο ερχοταν προς το μερος του
ενα παιδακι
κοιταχτηκαν εντονα
καταλαβαινω την επιδιωξη σου
βοηθησε με τοτε να την εκπληρωσω
με το κουβαδακι κ το φτυαρακι του
το παιδι θελησε να βοηθησει
ο αντρας κρυφτηκε
το παιδι συνεχισε

ο αντρας μπορει να θαφτηκε στο χωμα
μπορει καπου να ταξιδεψε
μπορει και να λυτρωθηκε
το παιδι κοντοσταθηκε για λιγο
το περιμενε δουλεια πολλη

Κι εγω
μες στα θολα μου μονοπατια
ποτε δε προσπαθησα να αντιληφθω την επιδιωξη του
ποτε δεν αναρωτηθηκα 
τι νοημα εχει ενας ανοιχτος ταφος
διχως ενα πτωμα μεσα
ενας αδειος λακκος
διχως θαμμενα μυστικα.

Αδειος οσο ποτε
εστρεψα το βλεμμα.

Και συνεχισα να αναρωτιεμαι

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

ΚΙ ΑΛΛΕΣ 15 ΣΙΝΕΦΙΛ-"ΨΑΓΜΕΝΕΣ" ΤΑΙΝΙΕΣ ("ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ" ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ)


Το πρώτο μέρος εδώ
το δεύτερο εδώ
'υστερα από τρία χρόνια σκέφτηκα να προτείνω κι άλλες ταινίες ανάλογου περιεχομένου, μιας και βλέπω ότι ο κόσμος διψάει για ποιοτικές ταινίες ανεξαρτήτως του τι πιστεύεται. Τις τριάντα πέντε χιλιάδες θεάσεις έχουν φτάσει οι παραπάνω αναρτήσεις, κάθε μέρα, πολλοί άνθρωποι θα γκουγκλάρουν για σινεφίλ-ποιοτικές-ψαγμένες ταινίες, αναζητώντας κάτι της προκοπής όχι μόνο για να περάσουν την ώρα τους, αλλα και για να αποδράσουν για λίγο από αυτη την ξεφτιλισμένη και φτηνή πραγματικότητα, ξεπλένοντας το νου και τη ψυχή τους.







15) THE MAN WITHOUT A PAST                                 AKI KAURISMAKI
        "Mies vailla menneisyyttä"





Δεν το θυμάμαι σχεδόν καθόλου. Αλλά για να μου έχει αρέσει τόσο πολύ πριν από τόσα χρόνια, όταν δηλαδή θεωρούσα σινεφίλ ταινία, μια ταινία που δεν έχει πιστολίδι η ανθρωποκυνηγητά, μάλλον καλή θα είναι!











14) PERFECT SENSE                                   DANIEL MACKENZY









Σε αυτή τη δυστοπία, οι αισθήσεις των ανθρώπων χάνονται σιγά σιγά, με εφιαλτικές ως επί το πλείστον, συνέπειες. Λέγεται όμως ότι η πραγματική αγάπη πάντα βρίσκει έναν τρόπο για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Ακόμα κι όταν χάνονται βασικές ανθρώπινες λειτουργίες, ακόμα κι όταν χάνονται όλα. Η, σχεδόν όλα. Γιατί ποτέ δε χάνονται όλα όταν εκείνη είναι εκεί.











13) LA GRANDE BELEZZA                                     PAOLO SORRENTINO






'Ενα Φελινικό Αριστούργημα
-μου αρέσει που χρησιμοποιώ τη λέξη Φελινικο, ενώ 'εχω δει μόνο το 8 1/2 !-, 
το οποίο δε θα σου αρέσει αν προσπαθήσεις να βγάλεις κάποιο νόημα, αναλύοντας το σκηνή προς σκηνή. 'Ασε τον ψυχαναγκασμό της ακατάπαυστης και διαρκούς ανάλυσης στην μπάντα, αφέσου στους συμβολισμούς και κρίνε το συνολικά στο τέλος, με την γεύση που σου αφήνει. Κάποιοι το λένε υπερτιμημένο, μια απλή παράθεση κινηματογραφικών εικόνων και σκετς. Γούστα είναι αυτά, ούτε δίκιο έχουν ούτε άδικο.











12)   UGETSU MONOGATARI                         KENZI MIZOGUCHI




Το λένε το ομορφότερο ghost story του Ιαπωνικού Κινηματογράφου. Το αδικούν, είναι κάτι πολύ παραπάνω. Υποψη ότι είναι ταινία του 1953.














11)  THE HUNT                      THOMAS VINTERBERG

        (  JAGTEN)




Άλλη μια ταινία για την Ενοχή. Η αλήθεια είναι ότι οι Προτεστάντες μας έχουν ζαλίσει τα παπάρια με την Ενοχή, η Λουθηρανική Μεταρρύθμιση που ξεκίνησε ως προσπάθεια για απαλλαγή από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τον πατερναλισμό της, ως μία προσπάθεια να προσεγγίσει ο Άνθρωπος τον Θεό με βάση τη δική του σκέψη, δίχως διαμεσολάβηση από τον παπά της γειτονιάς, κατάντησε σε εσωτερίκευση των Θείων Εντολών, σε ακόμα δογματικότερη κι αυστηρότερη προσέγγιση του Θεού και της Θεϊκής Αλήθειας, σε μια βαθειά συντηρητική και ίσως ακόμα περισσότερο σαδομαζοχιστική από την αντίστοιχη Καθολική, θέαση των πραγμάτων και του εαυτού. Τόσο συντηρητική που καταλήγει μισάνθρωπη και μηδενιστική. "Είμαστε όλοι ένοχοι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διάγουμε όσο λιγότερο επαναστατικά τις ζωές μας, καμία διασάλευση της καθεστηκυϊας τάξης, ζήσε συσσωρεύοντας, έχεις ήδη κριθεί, τα λεφτά θα σου αποκαλύψουν την ετυμηγορία" (Τα τελευταία ως Καλβινιστική παραλλαγή).
 Πραγματικά, ο Καπιταλισμός δε θα μπορούσε να βρεί πουθενά αλλού καλύτερο υπέδαφος.

Μη σας τα ζαλίζω άλλο: Η ταινία, παρόλα αυτά ή ακριβώς για αυτά, είναι εκπληκτική, ο Μίκελσεν όπως συνήθως ζωγραφίζει, και στο τέλος η Ενοχή έρχεται να στρογγυλοκαθίσει στον θρόνο της κατα τα παραπάνω, δίχως να έχει την παραμικρή σημασία αν έπραξες το κακό ή όχι: Μόνο που υπάρχεις, είσαι ένοχος, ή ακριβέστερα, νιώθεις  και θα νιώθεις ένοχος (Αυτό τουλάχιστον αποκόμισα εγώ από την τελευταία σκηνή).





10)  ABOUT SCHMIDT                          ALEXANDER PAYNE






"Oσο μεγαλος ηθοποιος κ αν ειναι,δε πιστευα οτι θα ηταν ικανος για μια τοσο βαθεια ανθρωπινη κ τρυφερη ερμηνεια,στο ρολο ενος ηλικιωμενου κ τσακισμενου απο τα κυματα του χρονου,ανθρωπου.Μια απο τις ελαχιστες ταινιες που με εκαναν να κλαψω στο τελος.Τον ξεπατικωσε ο Ντε Νιρο στο everybody's fine.Μεγαλη ερμηνεια βεβαια κ αυτη."

Από εδώ










9)   A SEPARATION                                      ASGHAR    FARHADI

    (JODAEIYE NADER AZ SIMIN)








'Εχω ένα φίλο που μου μιλούσε για Ιρανικό Κινηματογράφο εδώ και χρόνια και τον κορόϊδευα λέγοντας του σιγά μην ασχολήθώ. Αυτά για να μη νομίσει κανείς ότι πουλάω μούρη εδώ με σινεφίλ κουλτούρες κλπ, δεν υπάρχει μαλακία ταινία που να μη την έχω δει ή που δε θα τη δω.
Αυτή εδώ είναι για μένα η δεύτερη καλύτερη ταινία του Φαράντι, με ελάχιστη διαφορά από την πρώτη που έχω προτείνει εδώ.









8) THE SKIN I LIVE IN                          PEDRO ALMODOVAR

   (LA PIEL QUE HABITO)





  
Τώρα δε ξέρω αν ανήκει εδώ ή σε μια ανάρτηση για θρίλερ η σε κάποια αλλη για αλλόκοτες ταινίες. Αυτό που ξέρω είναι ότι κατάλαβα την ανατροπή που επεφύλασσε, από το πρώτο εικοσάλεπτο, ελπίζω να μη σημαίνει τίποτα κακό αυτό, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι είμαι ιδιαίτερα διεστραμμένος :)









7) KONTROLL                                   NIMROD ANTAL






Ουγγρικό Μετρό. Οι περιπέτειες των συμπαθέστερων ελεγκτών εισιτηρίων που μπορείς να φανταστείς. Όχι, δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι, μια ηθογραφική, κοινωνικο-δραματική ταινία. Εκτυλίσσεται σε ένα αυστηρα προσωπικό και πρωτότυπο κινηματογραφικό σύμπαν, μια παράλληλη-σουρεαλιστική μα και βαθειά "ανθρώπινη" πραγματικότητα, ένα ιδιαίτερα σκοτεινο feel good film, και, όχι, δε τα μπέρδεψα, ξέρω πόσο αντιφατικός είναι ο όρος "σκοτεινό feel good" film αλλα αυτό ακριβώς συμβαίνει εδω. 'Ενα πραγματικό επίτευγμα από τον ταλαντούχο Ανταλ, που χωράει απο σήριαλ κίλερς μέχρι Γκιλιαμ-ική κινηματογραφική τρέλα στο ντεμπούτο του.









6)   HARAKIRI                               MASAKI KOBAYASHI






17 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις ατομικές βόμβες που έφαγε στο κεφάλι, η Ιαπωνία κατάφερε να μαζέψει τα κομμάτια της, να ξεχάσει τις φαντασιώσεις παγκόσμιας παντοδυναμίας τουλάχιστον με στρατιωτικά μέσα, και να παρατήσει τα, σε συλλογικό αλλα και ατομικό επίπεδο παραληρήματα τύπου "Είμαι Ιάπωνας, γαμώ και δέρνω όποιον θέλω". Αυτή η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, συλλογικοί μύθοι καταρρίφθηκαν εν ριπη και η ταινία δεν είναι παρά η πορεία της Ιαπωνίας προς τον Μηδενισμό, προφητεύοντας τον πολλά χρόνια πριν. Όταν τσακίζεται το ηθικό ενός πραγματικά περήφανου λαόυ (Μη μπερδευόμαστε με ραγιαδολαους εδώ), η κατάληξη πάντα θα είναι το άλλο άκρο: Δηλαδή η εσωτερική ισοπέδωση κι αποσάθρωση. Και όχι μια επερχόμενη ισορροπία και μια προσγείωση στην πραγματικότητα. Κάποιες χώρες έχουν ανάγκη τους Μύθους τους περισσότερο από τις άλλες. 
Μα, σκεφτόμενος τα φρικτά εγκλήματά τους στη Νανκίν κι αλλόυ στην Κίνα, δε μπορώ να πω ότι τους λυπαμαι κιόλας.
Ο Ιάπωνας είναι ένα εξημερωμένο λιοντάρι. Παλι καλά, γιατί τα λιοντάρια έχουν την τάση να σε τρώνε όταν πεινάνε, κι ο Ιάπωνας πεινούσε για Ισχύ περισσότερο κι απ'τους Ναζί.
Αλλα και πάλι, η εικόνα ενός εξημερωμένου λιονταριού μέσα στο κλουβί, παραμένει θλιβερή.

Όχι, δε παραληρώ ή τουλάχιστον, δε προσπαθώ κάτι τέτοιο: Αυτό ακριβώς είναι η ταινία. Εκτυλίσσεται στην εποχή του Σογκουνάτου των Τοκογκάουα, ως ένας παραλληλισμός απομυθοποίησης, ως μια απόρριψη των συλλογικών μύθων της απάνθρωπης υπερηφάνιας  και σκληρότατου Ιαπωνέζικου Εγωισμού.








5)  LAST YEAR AT MARIENBAD                   ALAIN RESNAIS

(L' ANNEE DERNIERE A MARIENBAD)




Απίστευτα τοπία, έξοχη κινηματογράφηση και ο τόσο αγαπημένος Γαλλικός Βερμπαλισμός: Σε αγαπάω ακόμα; Ποιός είσαι; Τι ήμασταν, τι γίναμε, ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ, αν υποθέσουμε ότι ξέρουμε ποιό είναι το εδώ. Ένα ποιηματάκι για την ταινία θα αναδημοσιευτεί σύντομα!













4) THE SEA INSIDE               ALEJANDRO AMENABAR

   (MAR ADENTRO)





'Ενας Ύμνος για τη Ζωή. Μία α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-η ερμηνεία από τον Μπαρδέμ.













3) LOVE EXPOSURE                            SHION SONO 

  (AI NO MUKIDASHI)





Δε ξέρω τί να γράψω εδώ. Η ταινία είναι 4 ώρες, κι εδώ χωράνε όλα. Η Ενοχή, υπό τον Καθολικό της Μανδύα αυτή τη φορά, η Υποκρισία, οι ταυτότητες των ανθρώπων και η ρευστότητά τους, το αίνιγμα του Προσώπου, οι αιρέσεις που εξαπατούν τον κόσμο, η ανθρώπινη σκληρότητα και διαστροφή (με τη κακή την έννοια), περιπέτεια, κωμωδία, θρίλερ, δράμα, καταγγελτική μα και ταυτόχρονα μη "δασκαλίστικη", η ελευθερία και τα δεσμά που οφείλουμε να σπάσουμε ,και, το σπουδαιότερο: Η Αγάπη. Και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε όταν πραγματικά τη βρούμε.
Τί έφτιαξε εδώ ο άτιμος ο Σίον Σόνο, ακόμα προσπαθώ να συνέλθω.









2)  HER                       SPIKE JONZE







'Αλλη μια αφορμή για να γράψω πάρα πολλά, η ταινία προσφέρεται για εκατοντάδες λέξεις κι αναλύσεις. Όμως δυστυχώς κουράστηκα να γράφω, 
'ετσι κι αλλιώς, αυτό εδω το αλλόκοτο, εξωπραγματικό μα και βαθειά ανθρώπινο και τρυφερό love story περισσότερο βιώνεται παρά περιγράφεται.










1) BIG FISH                                   TIM BURTON 






Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου, αυτό το ποίημα.
Διότι αυτή η ταινία δεν έχει να κάνει τόσο με παραμυθένιες αναζητήσεις, ονειρικές περιπέτειες και το πόσο ανεπαίσθητα χάνεται η αλήθεια μες στο ψέμα και (κυρίως) το αντίστροφο. Αυτή η ταινία έχει να κάνει με ένα αγόρι. Και τον μπαμπά του.












Κι εκτός συναγωνισμού, το BLACK SWAN, του Αρονόφσκυ
To θυμήθηκα τώρα, λίγο πριν ολοκληρωθεί η λίστα, και δε θέλω να περιμένω άλλα δύο η τρία χρόνια, για να το προτείνω. Ένα πραγματικό αριστούργημα του Αμερικανικού Κινηματογράφου.

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΑΛΦΑΒΙΛ (ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΝΤΑΡ).










Στη Λεωφορο Χαιζενμπεργκ
ανθρωποι και ψηφια
θρηνοφανερωνονται
ολοι το ξερουν και κανεις δε μου το λεει
ολοι ευθυνονται και κανεις τους δε φταιει
χαπια υπνωτικα,
χαπια διεγερτικα
ατμοσφαιρες παρελθοντος
πινακες και γλυπτα
[Τι ηρθες να κανεις εδω?]

Κανενα Αλφα δε θα στερησει την αξια μου
ειμαι Αορατος

ο κυλινδρος, το βαζο, η εικονα
μετα την Αγαπη ειναι η Απαξιωση
μετα την Απαξιωση ειναι η παραδοχη
μετα τη παραδοχη, η σοφια
σχεδον ολα αυτα δεν ειναι παρα διαφορετικες οψεις του ιδιου Αινιγματος
ενα Αινιγμα
η αβασταχτη μοναξια οσων διαρκως υπονοουνται
περα απο την επιφανεια
ομοιομορφα, δεμενα
θα σου ελεγα το λογο που ηλθα αν τον γνωριζα
θα σου ελεγα το ονομα μου αν δεν ημουν φυλακισμενος
[τωρα Αριθμος]
καταδικαστηκα για το απεχθεστερο εγκλημα
ειμαι εχθρος της Ανθρωποτητας
αγκαλιασε με

Ρυθμος,αρμονια,καλαισθησια
πισω απο τη Πορτα 
κρυβεται η τιμωρια
Τα λαθη διδασκουν?
Ο πονος διδασκει?
Πιστεψαμε στην Απαγορευμενη γνωση
αλλα δεν υπαρχει κατι τετοιο
η μονη εφικτη γνωση ειναι το Προσωπο
η μνημη
και καποια ελαχιστα ονειρα
[αυτα που δε μοιαζουν να ειναι δικα σου]
ολοι το ξερουν και κανεις δε μου το λεει
η Αγαπη διχως χθες
ειναι το συννεφο σε καθαρο ουρανο που ανεμελο πλανιεται
η Αγαπη που εχει χθες
ειναι το ιδιο συννεφο
που, σκυθρωπο, γεννα βροχη
κι ισως να ειναι αυτη η βροχη
-ο ηχος της
ο λυτρωτικος της ρεαλισμος-
το μονο που αξιζει
δυσλειτουργια
δυσλειτουργια
δυσλειτουργια
Αλφα εισβολη κ Αμφιβολια
η τελεια αποκρυπτογραφηση
(μονο το Αθεατο μπορει να παγωσει το βλεμμα)
η ψυχολογια της Απομακρυνσης
η αυτοεκπληρουμενη προφητεια
δυσλειτουργια
το Αθεατο ειναι ο τροχος που κινει την ελπιδα
το Αθεατο παντα θα επαρκει

Σε λιγες ωρες, ολα θα χαθουν
ωρες
μερες 
αιωνες
ειναι το ιδιο
νομιζω οτι τα εχω ξαναζησει ολα αυτα
αν αληθευει 
σημαινει οτι θα τα ξαναζησω
και μπροστα μου θα βρισκω
ολα αυτα που αφηνω πισω

παρηγορητικο
μα και καταδικαστικα μοιραιο
ομοιομορφα,δεμενα
μπορει κανεις να μου εξασφαλισει
οτι δε θα ξαναζησω
ολα αυτα που εχω ζησει
ιδια η παρηλλαγμενα?

Οσο αγαπαω
πλησιαζω τον εαυτο μου
η απομακρυνομαι απο εμενα?
Ολες οι συζητησεις ληγουν παντα προτου συμπερασματα να βγουν
η ζωη
ειναι ο θανατος του νοηματος
ο θανατος
ειναι η αληθεια της ζωης
το νοημα
ειναι ο θανατος που αρνιεσαι
η μνημη
ειναι η στιγμη που εκρυψες
η ζωη
ειναι μια διαρκης Απομακρυνση
-και το ονομα μου
 γνωριζουν μονο οι δεσμοφυλακες-
τροχιες ματαιες και ματαιοδοξες
οι ζωες των ανθρωπων
οι κινησεις των πλανητων
το συννεφο 
που ανεμελο πλανιεται
(κι οταν αγαπας
παντα βροχη γεννιεται)

μα η αγαπη
δεν ειναι μια ακομη οψη απο το Αινιγμα
ειναι η αρχη
κι οχι η καταληξη
ουτε η μοναξια δεν ειναι η καταληξη
η καταληξη
ειναι η διαπιστωση
οτι ολα οσα ψαχνεις
ολα οσα δημιουργησες η κατεστρεψες
ολα αυτα τα εκανες
για να φτασεις μια μερα μπροστα σου
Η καταληξη
ειναι ο εαυτος σου
το προσωπο σου
ο τελειος κυκλος
Καταδικασμενοι
να μην αντικρυζουμε ουτε το προσωπο μας 
ουτε τις αναμνησεις μας
ουτε για δευτερη φορα τα ονειρα που μας μαγεψαν
ο Εαυτος ειναι η γνωση
η καταληξη

Καποτε ισως αντικρυσουμε ενα προσωπο ομοιο με το δικο μας,
ισως αντικρυσουμε μια στιγμη που ζησαμε, να επαναλαμβανεται
-κι εμεις
παρατηρητες αφυσικης σκηνης-
ισως αντικρυσουμε
μια στιγμη που ονειρευτηκαμε
-και να που τωρα συμβαινει στ'αληθεια-
καποτε
καποιοι 
ισως αντικρυσουν κατι απο ολα αυτα
ζωντας, πεθαινοντας
ματια ανοιχτα,κλειστα
περα απο την επιφανεια
κι αυτο που υπονοηθηκε
θα γινει σαφες
κι οι δεσμοφυλακες θα ξεχασουν το ονομα μου
-ρωτησε με τοτε
κι ισως να στο πω-
τη Πορτα να κλεισω οριστικα
οταν παψω να Απομακρυνομαι
μπροστα μου να βρεθω εγω

(ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΒΡΕΧΕΙ) 

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΩΝ (Η ΑΦΕΛΩΝ).



Μία διευκρίνιση: 'Οσοι  υποστηρίζουν τα παρακάτω, εκφέροντας δημόσια λόγο (στα ΜΜΕ κλπ), ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Όσοι μη-δημοσιογράφοι, μη- πολιτικοί,  τα λένε αυτά στις συζητήσεις στις παρέες τους, ανήκουν κατά κανόνα στην δεύτερη κατηγορία, ας τους πούμε αφελείς,ξεγελασμένους η ο,τιδήποτε παρεμφερές, δίχως αυτό να σημαίνει βέβαια ότι η αφέλεια σήμερα που μπορείς να ενημερωθείς από παντού. δεν είναι ασυγχώρητη.


1) Στην Ουκρανία έγινε λαϊκή επανάσταση. Ξεσηκώθηκε ο λαός εναντίον του διεφθαρμένου Καθεστώτος.

Το Καθεστώς εκεί πιθανόν να είναι διεφθαρμένο, όπως είναι εξίσου πιθανόν μεγάλες λαϊκές μάζες να υποστήριξαν έμπρακτα ή νοερά, τις διαδηλώσεις. Όμως, υπάρχει κανείς που μπορεί να αμφισβητήσει, δίχως να αυτογελοιοποιηθεί, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα "πορτοκαλί Επανάσταση", υποκινούμενη από την Αμερική (μάλλον κι από κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες) και τα ντόπια τσιράκια τους; Tί ακούγαμε τις πρώτες μέρες για ελεύθερους σκοπευτές του Γιανούκοβιτς που πυροβολούνε τον λαό; Ε, αμερικανοπαπαριές, τους ξεμπρόστιασε το Russia Today,
http://www.antinews.gr/KOSMOS/itan-meli-tis-antipoliteusis-oi-eleutheroi-skopeutes-pou-aimatokulisan-to-kiebo-/
προβοκάτσιες της Αντιπολίτευσης, σε συνεργασία με τη Δύση.
Τί ακούγαμε για τον απλό λαό που βγήκε στους δρόμους;
Ε, η ποικιλομορφία ήταν όντως εντυπωσιακή, γιατί οι μισοί ήταν ναζιστές, και οι αλλοι μισοί φασίστες. Το πρώτο που βρήκε να κάνει η νέα Κυβέρνηση ήταν να ποινικοποιήσει το εκεί Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως και να απαγορέυσει στις μειονότητες να μιλάνε τις γλώσσες τους, όπως θα έκανε κάθε σοβαρός ναζιστής. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μεταξύ των εξεγερθέντων δεν υφίστανται και μη-ναζιστες,φασίστες, αλλά, 
1) Όποιος εξεγείρεται πλαι πλάι με αυτούς, 
τους αναγνωρίζει δίπλα τους, 
και στην καλύτερη περίπτωση ελπίζοντας να τους "ηρεμήσει" αργότερα,
 είναι ηλίθιος κι ανιστόρητος και δεχεται συνειδητά η περίπου, την αυριανή εξουσία τους, 
2) Ναζί δεν ηταν όλοι, αλλά το αίτημα τους είναι πρόσδεση στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και υπαγωγή στο ΔΝΤ, άρα είναι διπλά ηλίθιος κι ανιστόρητος.
Το να διαδηλώνεις στις πλατείες πλάι πλάι σε φασίστες, επιθυμώντας να ρίξουμε το Καθεστώς όλοι μαζί και μετά, εντάξει μωρέ, θα τα βρούμε, στην τελική θα τους ρίξουμε στην μοιρασιά αργότερα, κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει, αλλά δε μπορώ να καταλάβω τι. Οφείλουμε να καταγγείλουμε το ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή ήταν δύσπιστο και ξενέρωτο στο κίνημα των αγανακτισμένων, και να υπενθυμίσουμε στους αγέλαστους πόσα λαικά κινήματα δίχως ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμο, κατάφεραν να ρίξουν τα Καθεστώτα, δίχως να γίνουν τα πράγματα τα ίδια ή ακόμα χειρότερα. (Κανείς; Βοήθεια απο το Κοινό;)

Κι επειδή βαρέθηκα να μιλάω ημισοβαρά, ποιός ηλίθιος είδε τη Ρουσλάνα
(To Oυκρανικό αντίστοιχο των Pussy Riots)
 κι αυτόν τον μποξέρ που ονόμασε το κόμμα του "ΓΡΟΘΙΑ" και σκέφτηκε, δίχως να τη ψυλλιαστεί, να, αυτοί είναι λαικοί αγωνιστές; Ποιός πιστεύει ακόμα τα Ελληνικά βρωμοκάναλα, που ολοφάνερα προπαγανδίζουν ό,τι τους υπαγορεύει η Αμερική και η Ευρώπη; Τελείωσαν τα ελαφρυντικά μάγκες.



2) Στη Συρία έγινε λαϊκη επανάσταση εναντίον του δικτάτορα Μπασάρ Αλ Ασάντ.

Εν συντομία γιατί βαριέμαι: Δεν υποστηρίζω ότι ο Ασάντ είναι κάποιος ηγέτης που πάνω από όλα έχει στο νου του τα λαίκα συμφέροντα. Υποστηρίζω ευθέως ότι όποιος στάθηκε στο πλάι των ισλαμοφασιστων Αμερικανοϋποκινούμενων εξεγερμένων, είτε οργανώνοντας διαδηλώσεις, είτε γράφοντας άρθρα στον Τύπο, εξυπηρετεί τα Αμερικάνικα Συμφέροντα. Ακόμα κι αν δηλώνει αριστερός, κομμουνιστής κλπ.
Δεν αναφέρομαι σε παραπλανημένους πολίτες, είναι ξεκάθαρο. Αναφέρομαι σε μέλη κομμάτων, τα οποία, αν δηλώνουν κιόλας αριστεροί η κομμουνιστές, οφείλουν να ξέρουν τι παιζει στη γεωπολιτική σκακιέρα, στο ενεργειακό ζήτημα κλπ. Και δε γίνεται να μη ξέρουν, ξέρουν. Απλά, δυστυχώς, αυτοί που ορίζουν το παιχνίδι, ξέρουν καλά ότι το παιχνίδι δε κερδίζεται μόνο από αυτούς που ευθέως δηλώνουν τσιράκια τους, βλέπε αστικά κόμματα. Κερδίζεται κι από αυτούς που δηλώνουν πολέμιοι τους.


3) Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και ψυχραιμία....

Όποιος πολιτικός η γενικότερα δημοσιολόγος, χρησιμοποιεί πενήντα φορές στον λόγο του αυτές τις λέξεις, κατά κανόνα είναι απατεώνας καθεστωτικός που πασχίζει να μείνουν τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν, εν προκειμένω να εξοντωθούν όσοι απαιτούνται, για να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική μηχανή. Κατ'αρχάς, αυτές οι ιδιότητες δεν μπόρουν να αυτοαποδοθούν σε αυτόν που τις εκφέρει, μόνο ο 'Αλλος μπορεί να σε χαρακτηρίσει έτσι, είναι κενές νοηματικού περιεχομένουν αν δε συνοδεύονται κι από τις ενδείξεις τους. Μου θυμίζουν τον Καραμανλή που λίγο πριν πέσει, έλεγε ότι παραδέχεται τα λάθη του ή κάνει την αυτοκριτική του, δίχως μετά να λέει που συνίστανται αυτά. Σοβαρές, υπεύθυνες και ψύχραιμες φωνές, υπάρχουν και οφείλουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία και την υπευθυνότητά τους, απλά πχ όταν αυτά τα λέει ο Καμίνης, ε, ευνόητο είναι ότι δε χρειάζεται και πολύ ανάλυση για να καταλάβεις τί παίζεται.


4) Η παραμικρή έκφραση συμπάθειας, ανοχή, "άντε να δούμε τι καπνό φουμάρει κι αυτός", σε ανέκδοτα τύπου Σταύρου Θεοδωράκη

Να επαναλάβω τη διευκρίνιση: Ξεπουλημένο τομάρι δεν είναι όποιος πολίτης θεωρήσει ότι το πράγμα αυτό κομίζει κάτι "διαφορετικο" και "φρέσκο" στα πολιτικά δρώμενα. Ακόμα κι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, τις απόψεις του οποίου εκτιμώ πολύ, εκφράστηκε κατ' αυτόν τον τρόπο. Όμως, είναι πραγματικά απίστευτο να δεις με συμπάθεια ή ανοχή έναν πληρωμένο τύπο του Μέγκα Τσάνελ, ύστερα από όλα όσα έχουμε τραβήξει από τους προπαγανδιστές του γαλαζοπράσινου Καθεστώτος, από αυτούς που βάζουν τα ΜΑΤ να σαπίζουν στο ξύλο διαδηλωτες για να προστατεύσουν τις επενδύσεις τους στη Χαλκιδική. στην Κερατέα και στα διόδια, απο αυτούς που τους πληρώνουμε εκατομμυρια Ευρω για να κάνουν τη καβλάντα τους στα Μέγαρα Μουσικής, μη φλυαρώ, από αυτούς που δικαιολογούν κάθε βράδυ τη γενοκτονία των Ελλήνων,
ύστερα από όλα όσα έχουμε τραβήξει, είναι ακατανόητο καποιος να διάκειται ευμενώς σε πολιτικά εγχειρήματα που προβάλλονται από αυτούς κι είναι άμεσα ελεγχόμενα τους.
Δε χρειάζεται να διαβάσεις ούτε τα μανιφέστα του, ούτε καν να επιχειρηματολογήσεις.
Άν ψηφιστεί αυτό το αστοφιλελεύθερο πράγμα που είναι αριστερό όσο ο Ομπάμα και ο Ολάντ από μεσοαστούς που ψήφιζαν μέχρι τωρα ΔΗΜΑΡ ή ΠΑΣΟΚ, είναι κάτι που το καταλαβαίνω, 
αν ψηφιστεί έστω από έναν φτωχό η μικρομεσαίο, κάθε ψήφος είναι συνηγορία στο "ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΛΙΘΙΟΙ"


5) Όποιος μιλάει για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, πρωτογενή πλεονάσματα, μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικά μέτρα, δημοσιονομικές προσαρμογές κλπ.

"Πρωτογενές πλεόνασμα σε συνθήκες ύφεσης και κατάρρευσης, δεν είναι επιτυχία αλλά κατάρα"
Δεν το λέω εγώ, η Φωτίου του Σύριζα το λέει. Κατάρα δεν είναι να μη καταναλώνεις περισσότερα από όσα παράγεις, ούτε το να μην επιθυμείς πια να ζείς με δανεικά ενώ η παραγωγική σου βάση είναι αποσαθρωμένη, και μια αυριανή σοσιαλιστική κοινωνία αναγκαστικά θα ζει με όσα παράγει γιατί, ειδικά στα πρώτα βήματα της, θα είναι αποκομμένη από τον διεθνή δανεισμό, και μέχρι να ορθοποδήσει, αν θα ορθοποδήσει, αν δηλαδή η νέα κυβέρνηση αντέξει κι έχει τον λαό στο πλάι της στις αναπόφευκτες προβοκάτσιες-πορτοκαλί επαναστάσεις που θα προκύψουν υποκινούμενες απο τον Δυτικό Παράγοντα
(Να τα λέμε αυτά για να μη πιστέψει κανείς ότι με οποιουδήποτε ταξικού προσανατολισμού κυβέρνηση, ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Δε θα είναι.)
Κατάρα δεν είναι αυτό. Κατάρα είναι όσοι προσποιούνται ότι είναι κάτι διαφορετικό απο τον Στουρνάρα, ενω θα ακολουθήσουν την ίδια πάνω κάτω πολιτική. Κατάρα είναι να εύχεσαι ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, όταν στον προϋπολογισμό, η κατανομή των εσόδων και των εξόδων θα είναι αυτή που είναι και τώρα, δηλαδή φοροαπαλλαγές για το Μεγάλο Κεφάλαιο, να πληρώνει ο λαός τα γαμησιάτικα τραπεζιτών, εφοπλιστών και βιομηχάνων, καμία συζήτηση για διαγραφή του έξοντωτικού χρέους άρα παραδοχή οτι πρέπει να πληρωθεί το συντριπτικό κομμάτι του,
εν ολίγοις, όσοι μιλάνε για τα παραπάνω, μιλάνε ουσιαστικά για κοινωνικοποίηση των ζημιών
(τον πλουσίων) και ιδιωτικοποίηση των κερδών τους. Οσοι μιλάνε για τα παραπάνω, νομιμοποιούν την εγκληματική πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ κα της ΕΚΤ. Όσοι μιλάνε για τα παραπάνω αφήνουν άθικτες τις σχέσεις παραγωγής και μακρυά απο εμάς κάθε κουβέντα για την ιδιοποίηση εκ μέρους του λαού του πλούτου που παράγει.
Μη το κουράζω: Οσοι Σταθάκηδες και Μηλιοι λένε τα παραπάνω, το μοναδικό που τους διακρίνει από τους Στουρναροδολοφόνους του λαού, είναι το "ακόμα".
Ότι οι ίδιοι δεν έχουν δολοφονήσει ακόμα.
Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι την αυριανή οικονομική πολιτική του Σύριζα, δε θα τη χαράξει ο Σταθάκης, αλλα πχ ο Λαφαζάνης. Οπότε εκεί, τι να πεις,βγαίνεις στο μπαλκόνι, κι αν απο κάτω δεν έχει προστατευτικά, τη κάνεις στο κενό και καλή τύχη μάγκες.



6) ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ.


Αργησα να το καταλάβω, αλλά όσοι έθεταν τη διάσταση Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο, προβάλλοντας τον εαυτό τους ως αντιμνημονιακό, δεν ήθελαν ποτέ να αποφύγουν το Μνημόνιο, ή τουλάχιστον δε το ήθελαν εμπράκτως, παρά μόνο στα λόγια. Οι αντιμνημονιακοί ήταν πάντα -ή έγιναν στην πορεία- μνημονιακοί. Δε λέω ότι απαραιτήτως κορόιδευαν τον κόσμο, ορισμένοι πιθανώς να κορόιδευαν και τον εαυτό τους. Σοφιστείες για ναι στη δανειακή σύμβαση αλλά όχι στο μνημόνιο, ναι στο ΔΝΤ αλλά όχι στην ΕΚΤ, ναι στην επεκτατική δημοσιονομική των ΗΠΑ που κόβουν χρήμα
(80 δις δολλάρια που κόβει η FED το μήνα στον λαό τα δίνει κι όχι στις Τράπεζες και στην αναχρηματοδότηση των Αμερικάνικων Ομολόγων γιατί η Κίνα και οι υπόλοιποι τη κάνουν με ελαφρά, αχ Θεέ μου, τι καραγκιοζιλίκια έχουμε ακούσει αυτό το διάστημα και δε τους δίναμε σημασία, γαμώ τον Φρανκλίνο Ρούσβελτ μου μέσα)
αλλά όχι στην περιοριστική-αποπληθωριστική πολιτική της ΕΕ,
αν υπάρχουν κάποιοι ορίτζιναλ αντιμνημονιακοί δεν είναι παρά αυτοί που όντως ζητάνε να φύγουμε από την ΕΕ και το Ευρώ μονο και μόνο για να προσδεθούμε στο δολλάριο
(ενεργούμενα της Αμερικής δηλαδή που αγνοούν ότι την ύστατη στιγμή οι USA θα τους αφήσουν ξεκρέμαστους)
Ή όσοι μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή κι απεμπλοκή απο το Ευρώ όχι από την ΕΕ
, κι αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να προστατευθούν κομμάτια του Ελληνικοι Κεφαλαιου που θίγονται απο την πολιτικη των Ευρωπαίων, κι είναι σε σύγκρουση με τα ισχυρότερα τμήματα του Ελληνικού Κεφαλαίου που προς το παρόν επιθυμούν την παραμονή στο Ευρώ.
Με λίγα λόγια, οι αυθεντικότεροι που δηλώνουν αντιμνημονιακοί, αυτό που ουσιαστικά επιθυμούν είναι να αλλάξουν εθνικότητα οι εκμεταλλευτές μας, κι από τους Ευρωπαίους που είναι τώρα, να 'ερθουν στα πράγματα τα πατριωτάκια μας. Τα οποία βεβαίως και τώρα μας εξοντώνουν.
(βλέπε πρωτοσέλιδα στην KONTRA NEWS υπερασπιστικα προς τον Σωκράτη Κόκκαλη, βλέπε ύμνους στο Ελληνικό Κεφάλαιο από κάτι κακομοίρηδες, βλέπε σε διάφορα sites τύπου NEWSBOMB θρηνωδίες για την Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία που φαρμακώνεται από τους κακούς ξένους)
Αυτοί ήταν οι αντιμνημονιακοί. Νομίζω ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την μερική αλλαγή του νταβατζή του. Είτε 'Ελληνες κεφαλαιοκράτες, είτε ξένοι, το ίδιο πράγμα επιθυμούν, την ιδιοποίηση του παραγόμενου πλούτου και την εκμετάλλευση των εργαζομένων
(και την εξόντωση φυσικά των περισσευάμενων).
'Αλλη μια δικαίωση για τους you know who, και ας σταματήσω εδω γιατί όλο και κάποιοι θα π[ιστέψουν ότι έγινα "κομματόσκυλο" ενώ το μονο που κάνω είναι να σκέφτομαι, να κρίνω αυτά που διαβάζω και να επιβραβεύω με τα καλά μου λόγια αυτούς που μου έλεγαν την αλήθεια από την αρχή.
Κι αυτό ελεύθερη σκέψη είναι.