Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.




Υπάρχει ένας άγνωστος μέσα στο σπίτι μας
Κρύβεται στις σκιές, παραμονεύει, ακούμε την ανάσα του τη νύχτα
Χαμογελάμε για να διώξουμε τον φόβο
Κοιτάμε ο ένας τον άλλον για να πάρουμε δυνάμεις
αλλά οι δυνάμεις μας εξαντλούνται μέρα με τη μέρα
Σε έψαχνα χθες, που ήσουν;
Αργησες και φύσαγε και τρίζαν τα παντζούρια
Δε μπορώ να είμαι μόνος εδώ μέσα
Ιδιαίτερα από εκείνη τη στιγμή που αντιληφθήκαμε τον εισβολέα

Υπάρχει ένας άγνωστος μέσα στο σπίτι μας
φευγαλέα σκιά στον καθρέπτη μας κοιτά
και η μέρα που θα μας αποκαλυφθεί, κοντοζυγώνει.
Ό, τι θεωρούσα φόβο μέχρι τώρα στη ζωή μου,
δεν ήταν φόβος, αλλά κάτι άλλο.
Τώρα κατάλαβα φόβος τί σημαίνει
Σε κοιτάζω να πάρω δύναμη
τουλάχιστον απ΄τον φόβο σου.
Όμως ούτε καν οι στιγμές του φόβου μας  συμπίπτουν.
Δε μου είπες, που ήσουν χθες;

Υπάρχει ένας άγνωστος μέσα στο σπίτι μας
Δε θυμάμαι, υπήρξε εποχή που τίποτα δε μας ανησυχούσε;
Υπήρξε αυτό που ονειρευόμασταν ότι υπάρχει;
Η μήπως ήμασταν απ΄την αρχή μονάχοι;

Μήπως η πόρτα δεν έτριζε απ΄τα φαντάσματα
αλλά απ' τις σκιές μας
που τα βράδια δραπέτευαν από τα σώματά μας
ψάχνοντας λίγες στιγμές μακρυά ο ένας απ΄τον άλλον;
Μήπως τα ποτήρια δε πέφταν κάτω απ΄τα φαντάσματα
αλλά οι σκιές τα έσπαζαν
κι έχωναν τα σπασμένα κομμάτια ο ένας στην καρδιά του άλλου;
Μήπως τα φώτα δεν ανοιγόκλειναν απ΄τα φαντασματα
αλλά ήταν οι σκιές που τα έσβηναν, όταν τα ανοίγαμε,
για να πάψουμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον;
Μήπως ο φόβος δεν είναι φόβος
αλλά θλίψη για αυτό που χάθηκε τόσο δυνατά κι άδοξα
που αναρωτιόμαστε αν ήταν ποτέ εδώ;

Υπάρχει ένας άγνωστος μέσα στο σπίτι μας
Φτιαγμένος απ΄τη θλίψη,
από τα παράπονα που έπαψαν να αρθρώνονται
κι αποσύρθηκαν σκυμένα στη σιωπή, 
απ΄τη σιωπή και την οργή που ξοδεύτηκε
και σώματα δίχως σκιές
παλινωδίες της ντροπής
τραγούδια σε άγνωστη πια γλώσσα
να μας υπενθυμίζουν την ασυνεννοησία
σπασμένα γυαλιά που περπατούσαμε
πόδια που μάτωναν απ΄τις ψεύτικες υποσχέσεις
καρδιές που μάτωναν απ΄το σπασμένο γυαλί του άδειου βλέμματος
χείλια που πάγωναν απ' τα απομεινάρια των φιλιών μας
μαχαίρια και φωτιές και γράμματα που γράφαμε οι ίδιοι στον εαυτό μας
με την ελπίδα ότι ο άλλος θα έμπαινε στην περιέργεια να τα διαβάσει
σκισμένα γράμματα και δακρυσμένες λέξεις και πεθαμένα ηφαίστεια
και μάταιες προσευχές
 και ένα χθες που κανείς δε μπορεί να αναγνωρίσει
ένα παρόν που κανείς δε μπορεί να αγαπήσει
κι ένα αύριο που έρχεται να μας συνθλίψει

ποιός θα προλάβει πρώτος να προδώσει;
Μήπως αργήσαμε ακόμα και για αυτό;


Υπάρχει ένας άγνωστος μέσα στο σπίτι μας
Υπάρχει ένας φόβος
Υπάρχει ένας φόνος, πού είναι ο φονιάς;
Υπάρχει ένας πόνος, που είναι η σωρός;
Υπάρχει μία απορία, ποιός είναι ο εχθρός;
Στερεύουν τώρα οι απορίες, στερεύει κι ο καημός
στέρεψε και η λάβα και το αίμα και το αλλιώς
στα ίδια τώρα μένουμε
κι ο άγνωστος θα φύγει
ίσως, πού ξέρεις, αύριο
μια νέα μέρα αρχίζει

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Ο ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΣ..



Τι ακριβως συνεβαινε, δεν το γνωριζε.
Τα ζωα ηταν ανησυχα τον τελευταιο καιρο.
Ο Θηριοδαμαστης ζουσε χρονια μαζι τους.
Ομως ηταν η πρωτη φορα,
που τα εβλεπε σε αυτη τη κατασταση.


                                                 Οταν συναντηθηκαμε,
                                                 ενας απ'τους 2 μας
                                                 ηθελε να αποκαθηλωσει
                                                 κι ο αλλος, να αποκαταστησει.
                                                 Αυτος που πιστευε
                                                 ηταν ο δραστηριος
                                                 αυτος που δε πιστευε
                                                 ηταν ο αδρανης.
                                                 Σμαραγδενιο βλεμμα,
                                                 αταφοι ηρωες
                                                 παροξυσμος
                                                 απεναντι μου, ενας λυγμος
                                                 στο αγγιγμα σου, ενας σεισμος,
                                                 ναι,

                                                 ημασταν καταραμενοι.




Λες και προσπαθουσαν να τον
προειδοποιησουν για κατι.
Κοιμοταν στο χωμα,
κατω απ'τα αστερια, 

μαζι τους.
Ενιωθε υπευθυνος απεναντι τους.
Ομως, οπως και να το δεις,
δεν ηταν τιποτα αλλο παρα ο
Θηριοδαμαστης.
Κι αν ηθελε να συνεχισει να λεγεται ετσι,
επρεπε να βρει εναν τροπο
να τα
ηρεμησει.
                       
                                                        Απεναντι μας, ο Αλλος.
                                                       Σα φαντασμα, σαν ειδωλο,
                                                       ουτε σωμα ουτε πνευμα
                                                       Απεναντι μας, ενας καννιβαλος
                                                       αδιακοπα υπνωτιζομαι
                                                       απο σμαραγδενιο βλεμμα.
                                                       Αν θες να το ανατρεψεις,
                                                       βρες κατι να πιστεψεις
                                                       και φροντισε για τη διαδοχη τους
                                                       ειναι επικινδυνο
                                                       ο θρονος
                                                       να μενει κενος.
                                                       Βρες κατι να εναντιωθεις
                                                       και να μισησεις
                                                       προτου στρεψεις ολη αυτη την αμφιρρεπεια
                                                       εναντιον του εαυτου σου.
                                                       Κοκκινος ουρανος,
                                                       χαραζει ανεμοστροβιλος,
                                                       λευκος καπνος,
                                                       πιστεψε
                                                       γιατι οσο αμφιβαλλεις
                                                       θα καιγεται.
                                                       Μενουν αδρανεις,
                                                       κι οταν αναρωτιουνται,
                                                       ψαχνουν εκεινον που για λογαριασμο τους,
                                                       θα εναντιωθει.
                                                       Μα οι πραξεις τους,
                                                       αυτοαναιρουνται.





Ο Θηριοδαμαστης
πεταξε το μαστιγιο του
κι απομακρυνθηκε.
Αγνωστοι τον πλησιασαν
και του ζητησαν να επιστρεψει.
Μα, ο,τι κι αν αποφασιζε,
θα ηταν η λαθος αποφαση

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

20 ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΘΡΙΛΕΡ-ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ TWIST (ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ)




Άφησα απέξω κάποιες καλές ταινίες που δε μπήκαν σε προηγούμενα αφιερώματα,
 όπως the exorcism of emily rose, 1408, a l'interieur, identity, occulus κλπ
 για να μπούνε εδώ λιγότερο γνωστές ταινίες του είδους. Όχι ότι οι ταινίες εδώ ανήκουν στο ίδιο είδος, πέρα από τα ψυχολογικά θρίλερ υπάρχουν και σπλάτερ,  found footage, space horror, sci-fi κλπ. Τα περισσότερα πάντως είναι της τελευταίας πενταετίας και όχι ιδιαιτέρως γνωστά. Αριστουργήματα δεν τα λες, απλά σου κρατάνε το ενδιαφέρον. Aρκετα έχουν από καλές μέχρι αρκετά καλές ανατροπές (twist).






20)                       THE COLLECTOR                MARCUS DUNSTAN

                              http://www.imdb.com/title/tt0844479/?ref_=nv_sr_1



                           



Σπλάτερ, αγωνία, βία. Γυρίστηκε και σήκουελ. Κάτι σαν Μόνος στο Σπίτι, αλλά με τις παγίδες να ακρωτηριάζουν:)







19)                    THE SIGNAL                          DAVID BRUCKNER- DAN BUSH

   
                                     http://www.imdb.com/title/tt0780607/?ref_=nv_sr_2


                                 


Πρωτότυπο και απρόβλεπτο, χωρίζεται σε τρία σκέλη. Το δεύτερο σκέλος είναι..κωμωδία και μάλιστα απολαυστική! Μετά ξαναγυρίζει στο δράμα και στην ένταση. Δεν το έχω ξαναδεί πουθενά αυτό και μόνο σαν παράδοξο, αξίζει.










18)               AFFLICTED                                 DEREK LEE- CLIF PROWSE


                               http://www.imdb.com/title/tt2309961/?ref_=tt_rec_tt
               

                             




Κι αυτό είναι μία φρέσκια ματιά στο είδος. Found footage με δύο φίλους σε διακοπές εκ των οποίων ο ένας μεταμορφώνεται σιγα σιγά σε κάτι.










17)               THE DEN                                       ZACHARY DONOCHUE

                                http://www.imdb.com/title/tt2503154/?ref_=tt_rec_tt





                                         


Μέσα από κάμερα υπολογιστή το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας. Έχει την αγωνία του.










16)               THE INKEEPERS                      TI WEST





                             



Κυλάει αργά αλλά όχι μονότονα. Στην αρχή μοιάζει με παιδική ταινία, ένα ξενοδοχείο όπου αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Ατμοσφαιρικό και όχι τρομακτικό, περισσότερο στοχεύει να αφηγηθεί μία ιστορία παρά να σε τρομάξει με απότομα "μπου".











15)             ENTER NOWHERE                        JACK HELLER



                     


Ακόμα περισσότερο πρωτότυπο από τα προηγούμενα, με ενδιαφέρουσες ανατροπές, κινείται περισσότερο στο sci-fi παρά στο horror. Ούτε εδώ θα τρομάξεις, δεν είναι ο σκοπός της ταινίας αυτός.












14)    RESOLUTION                          JUSTIN BENSON, AARON MOORHEAD

                           http://www.imdb.com/title/tt1977895/?ref_=tt_rec_tt




                                               



Κι εδώ ο ορισμός της πρωτοτυπίας με αποτέλεσμα να μη μπορείς να κατατάξεις αυτή τη ταινία πουθενά. Ένας τύπος δένει σε ένα απομονωμένο οίκημα έναν φίλο του, με σκοπό να αποτοξινωθεί από τα ναρκωτικά. Παράξενα πράγματα συμβαίνουν, δεν εξηγούνται όλα, η ατμόσφαιρα είναι περισσότερο αλλόκοτη κι ανατριχιαστική παρά τρομακτική. Ένα μεταμοντέρνο horror που παίζει να σε αφήσει στο τέλος με σκέψεις τύπου "Τί βλακεία ήταν αυτή;". Εμένα μου άρεσε, όπως και η εξήγηση που δόθηκε στο IMDB από φανς της ταινίας για το τέλος.









13)              OPEN GRAVE                                  GONZALO LOPEZ-GALLEGO

                                     http://www.imdb.com/title/tt2071550/?ref_=nv_sr_1


                                   
\                                  



Επιστροφή σε πιο συμβατικές φόρμες. Ένας τύπος, ο γνωστός από το district 9 Κοπλίτο, ξυπνάει σε έναν λάκκο γεμάτο από πτώματα και προσπαθεί να καταλάβει τί διάολο συμβαίνει. Ενδιαφέρον και με καλές, αληθοφανείς ανατροπές, αγωνία παρά τρόμος.









12)                            THE ENEMY                       DEJAN ZECEVIC


                                http://www.imdb.com/title/tt1517225/?ref_=nv_sr_4



                               



Από Σερβία η επόμενη πρόταση. Ίσως η "καλλιτεχνικότερη" της λίστας, η πιο σινεφίλ. Στρατιώτες και Μεταφυσική, τρόμος και παράνοια.










11)          THE   4TH KIND                    OLATUNDE OSUNSAMI


                      http://www.imdb.com/title/tt1220198/?ref_=fn_al_tt_2


                     


Εδώ έχουμε να κάνουμε με εξωγήινους. Παρεμβάλλονται σκηνές από πραγματικά ντοκυμανταιρ, με αφηγήσεις ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι ήλθαν σε επαφή, με αποτέλεσμα η ταινία να αποκτά σιγά σιγά μία τρομακτική αληθοφάνεια και να σε πείθει ότι κάτι φρικιαστικό συμβαίνει εδώ. Αν δε πιστεύεις σε ET και abductions, προσπέρνα. Ούτε εγώ πιστεύω ούτε ασχολούμαι με αυτά, πάντως εδώ φοβήθηκα!









10)                   SURVEILLANCE                               JENNIFER LYNCH


                            http://www.imdb.com/title/tt0409345/?ref_=nv_sr_1



                     



Για μένα, η κόρη του Ντέηβιντ Λυντς είναι ταλαντούχα. Aυτό εδώ είναι ένα αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ, υποβλητική ατμόσφαιρα, με δυνατή ανατροπή που σε αφήνει λίγο κάπως.













9)               EL HABITANTE INCIERTO         GUILLEM MORALES

                          http://www.imdb.com/title/tt0436374/?ref_=nv_sr_1      



                         


Ισπανία. Ξεκινάει συμβατικά και μετά ξεσαλώνει. Η ατμόσφαιρα χτίζεται σταδιακά και κορυφώνεται με την τελευταία σχεδόν συγκλονιστική σκηνή. Σχεδόν σουρεαλιστικό στο δεύτερο μέρος, στο τέλος εξηγούνται όλα, οκ, όχι ιδιαίτερα αληθοφανώς. Δε θα τρομάξεις, είναι σα να διαβάζεις ένα αλλόκοτο βιβλίο.











8)                 SLEEP TIGHT    (MIENTRAS DUERMES)            JAUME BALAGUERO


                               http://www.imdb.com/title/tt1437358/?ref_=nv_sr_1  


               
                             



Ισπανία κι εδώ. Ψυχολογικό θρίλερ, πρωτότυπο και για να χρησιμοποιήσω μία αγγλική λέξη που χρησιμοποιείται συχνά στο είδος, disturbing. Καμία σχέση με τον συμβατικό-μεταφυσικό τρόμο, αλλά ίσως περισσότερο τρομακτική μιας και ασχολείται με το καθημερινό και απαντώμενο σε πολλόυς συνάνθρωπους μας σκοτάδι που φωλιάζει μέσα τους δίχως να μπορούμε να το δούμε. Μια κατάβαση στα έγκατα της διαστροφής.










7)                    PANDORUM                          CHRISTIAN ALVART


                                 http://www.imdb.com/title/tt1188729/?ref_=nv_sr_1


                     



Ίσως το καλύτερο space horror μετά τα Alien και το Event horizon.












6)                               EXAM                      STUART HAZELDINE

                           http://www.imdb.com/title/tt1258197/?ref_=nv_sr_1



                   
 


Ψυχολογικό θρίλερ δωματίου με μία ντουζίνα αγνώστους που διεκδικούν μία θέση εργασίας. Οι εξελίξεις είναι απρόσμενες.











5)          LA CASA DEL FIN DE LOS TIEMPOS             ALEJANDRO HIDALGO


                             http://www.imdb.com/title/tt2640474/?ref_=nv_sr_2    



                           


Βενεζουέλα εδώ. Δεν είχα ξαναδεί ταινία από αυτή τη χώρα. Απροσδόκητα καλό και πρωτότυπο, μιας και δε νομίζω ότι οι σύντροφοι εκεί έχουν κάποια ιστορία στο είδος αυτό:)
Τί έχουμε εδώ; Αρχικά, φαίνεται σαν ένα σκοτεινό παραμύθι, κάτι σαν disney-family "horror" και εν συνεχεία, οι ανατροπές είναι σχεδόν συγκλονιστικές. Μη περιμένεις να τρομάξεις, περισσότερο με καλή λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας μοιάζει που θα σε συγκινήσει στο τέλος  η ταινία παρά με ταινία τρόμου. Το μπάτζετ δεν είναι παραπάνω από πέντε πιτόγυρα-'η καλύτερα τάκος, δε ξέρω και τί τρώνε εκεί- αλλά η φινέτσα, οι ερμηνείες και η φωτογραφία, εξαιρετικά.









4)                     EXHIBIT A                  DOM ROTHEROE

                     http://www.imdb.com/title/tt0972555/?ref_=nv_sr_3



            


Found footage εδώ, καμία σχέση όμως με τα άλλα, ούτε φαντάσματα ούτε δαίμονες ούτε μάγισσες ή πνεύματα. Παρά μία τυπική Βρετανική οικογένεια και τα καθημερινά προβλήματα της, τα οποία βεβαίως κλιμακώνονται επικίνδυνα. Ρεαλιστικό και ψυχοβγαλτικό, αξίζει μία ματιά.












3)                  ALEXANDRA'S PROJECT                   ROLF DE HEER


                         http://www.imdb.com/title/tt0338706/?ref_=nv_sr_1


              




Τελειώνει η ταινία και δε καταλαβαίνεις αν είδες μία femi-nazi αποθέωση ή μία καταγγελία της σκοτεινής πλευράς της γυναικείας φύσης. Πρωτότυπο, αγωνιώδες, με την ένταση να κλιμακώνεται αργά αλλά σταθερά, κάργα ρεαλιστικές και φυσικές ερμηνείες αν και η πλοκή, ιδιαίτερα το τέλος,  δεν είναι και ο κολοφώνας του ρεαλισμού, 
θα σε καθηλώσει και θα σε κάνει να το σκεφτείς λίγο το πράγμα όταν πέσουν οι τίτλοι του τέλους.










2)              HOME MOVIE             CHRISTOPHER DENHAM





                




Μάλλον η τρομακτικότερη ταινία της λίστας αλλά κι αυτό παίζεται γιατί κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν τρομακτικές τέτοιου είδους ταινίες, που δίνουν προσοχή στις λεπτομέρειες, που ο τρόμος είναι υποβλητικός και όχι in your face, που ξεκάθαρες απαντήσεις δε δίδονται, που οι "κακοί" είναι δύο "άκακα" παιδιά, και πάει λέγοντας. Found footage κι εδώ. Μία οικογένεια που όσο περνάει η ταινία φαίνεται όλο και πιο δυσλειτουργική. Αυτά που υπονοούνται κι όχι τα ευδιάκριτα, είναι αυτά που θα σε τρομάξουν. 'Αν..






1)        PALABRAS ENCADENADAS                      LAURA MANA





                                



Γουστάρεις ταινίες με δύο ηθοποιους σε κλειστούς χώρους να παίζουν τη γάτα με το ποντίκι και καθώς προχωρά η ταινία, οι απαντήσεις να δημιουργούν περισσότερες ερωτήσεις;
Σου αρέσουν τα Ισπανικά ψυχολογικά θρίλερ; Αυτά που η διαστροφή κάνει πάρτη με έναν αλλόκοτα οικείο τρόπο(διαφορετικό πχ από την αντίστοιχη Κορεάτικη που όσο να ναι, εμάς τους Δυτικούς μας κάνει λίγο εξωτική και ανοίκεια); Ε, εδώ είσαι. Καλή τύχη βέβαια μέχρι να τη βρεις στο διαδίκτυο γιατί δεν είναι κι ό,τι ευκολότερο.



ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΘΡΙΛΕΡ, ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ

ΚΙ ΕΔΩ ΑΛΛΑ 15 ΤΡΟΜΟΥ

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΚΕ.(ΒΓΕΙΤΕ ΡΕ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΙ ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΝΑ ΣΑΣ ΦΟΡΕΣΟΥΜΕ ΑΓΚΑΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ)


(H ανάρτηση που ακολουθεί γράφτηκε πριν κανά δίμηνο. Για προσωπικούς λόγους καθυστέρησε το ανέβασμα της.)






Πριν ειπωθεί το παραμικρό, οφείλω να επαναλάβω το χιλιοειπωμένο: Όχι μόνο δεν εκφράζω το ΚΚΕ, αλλά δεν έχω και τη παραμικρή σχέση μαζί του, όσον αφορά τη ζωή και τη δράση μου. Η μόνη μου επαφή είναι τρεις καφέδες με τρεις ψηφοφόρους του. Ψήφιζα μέχρι το 2007 Κώστα Καραμανλή (2007 δε ψήφισα αλλά ηθελα να βγει), 
από το 2010 και μετά στράφηκα στο ΚΚΕ, αρχικά σε στυλ "Αριστερά να ναι κι ό,τι ναι", μετέπειτα "βρε σα να μας δουλεύουν λίγο οι υπόλοιποι". 
(Αν και οι διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης μέσα μου είχαν αρχίσει ήδη από το 07)
Αυτό το λέω γιατί κανένα κόμμα δε πρέπει να χρεώνεται τις απόψεις του οποιουδήποτε που, ψευδωνύμως, γράφει τα δικά του στο διαδίκτυο. Δηλαδή αν εμένα μου καπνίσει αύριο να επικρίνω το ΚΚΕ, δε δικαιούται κανείς να σκεφτεί ότι "υπάρχει αναταραχή στις τάξεις του ΚΚΕ κλπ κλπ". Μη το γελάτε, συμβαίνει αυτό. Κανείς που γράφει εδώ μη επωνύμως δεν εκπροσωπεί κανέναν πλην του εαυτού του. Και κανείς δε πρέπει να εμπιστεύεται απόλυτα τον οποιονδήποτε που δε βάζει, για τους δικούς του λόγους βέβαια οι οποίοι ενίοτε είναι και τεκμηριωμένοι, ονοματάκι.

Ξεκινάω με το προφανές: Το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να "εκμεταλλευτεί" την οικονομική κρίση, δεν κατάφερε να προσελκύσει παρά ελάχιστους νέους ψηφοφόρους, μολονότι, χρησιμοποιώντας το οπλοστάσιο της μαρξιστικης θεωρίας, και προέβλεψε και εξήγησε και είναι ο πολιτικός φορέας που πέφτει πάντα μέσα σε όσα λέει. 
Όταν γνωρίζεις πως λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι ο Ολάντ θα αποδειχθεί μία από τα ίδια με τον Σαρκοζί, 
όπως κι ο Σαμαράς με τον Παπανδρέου, 
ότι η Ευρωπαϊκή ένωση και η ΕΚΤ δε θα υποχωρήσουν σπιθαμή από το να σκοτώνουν τους φτωχούς και μικρομεσαίους κατά τη διάρκεια οικονομικών κρίσεων
-κι αφού εξολοθρεύσουν ένα μεγάλο κομμάτι, ένα κομμάτι από όσους απομείνουν πιθανώς να ξαναζήσουν καλές ημέρες-,
ότι οι καπιταλιστές ελέγχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ τους πολιτικούς, 
ότι αυτοί που μιλάνε για έθνος και πατρίδα συνήθως είναι οι πιο εξαγορασμένοι από αυτούς,
ότι άλλο το συμφέρον του Μπόμπολα και του Λάτση κι άλλο του εργαζόμενου, ότι ότι ότι.
Μία σειρά πολιτικών εκτιμήσεων που κατά κανόνα βγαίνουν σωστές, 
κι αυτό είναι κάτι που αρκετοί το καταλαβαίνουν. 'Αλλωστε είναι πολλοί όσοι λένε ότι το ΚΚΕ στα λόγια τα λέει καλά και τα αναλύει ορθά, απλά στη πράξη χωλαίνει.

Τί εννοούν οι παραπάνω;

Πριν απαντήσω, να πω ότι οι παραπάνω δεν είναι ένα ομοιογενές σύνολο. 'Αλλοι εννοούν ότι στη πράξη δε γίνεται να εφαρμοστεί ο κομμουνισμός γιατί είναι κάτι κακό. Αλλοι εννοούν ότι είναι κάτι καλό αλλά δε μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη λόγω του ανθρώπινου παράγοντα (ιδεατό κι ουτοπικό σύστημα). 'Αλλοι εννοούν ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην πράξη αλλά από τη στιγμή που οι καπιταλίστικές χώρες είναι πανίσχυρες, θα τίναζαν στον αέρα οποιαδήποτε προσπάθεια για "κομμουνιστικές νησίδες".
Άλλοι εννοούν ότι το ΚΚΕ δεν είναι τόσο "εξτρεμιστικό" όσο παρουσιάζεται γιατί περιορίζεται σε πορείες κι απεργίες (αντί να πάρουν τα όπλα, να αρχίσουν την επανάσταση κι εμείς που τα λέγαμε αυτά, να βλέπουμε στη τηλεόραση το στρατό και την αστυνομία να τους πνίγουν στο αίμα).
Άλλοι το θέλουν περισσότερο μαχητικό δίχως να εξηγούν τί ακριβώς εννοούν.
Άλλοι το θεωρούν ενταγμένο στο Σύστημα γιατί τα βάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ή γιατί ΔΕΝ τα βάζουν μαζί του τόσο οι καναλάρχες και οι κυβερνητικοί.
Και όλοι αυτοί είναι και οι περισσότερο "φιλικά" διακείμενοι απέναντι του γιατί υπάρχουν και πάρα πολλοί που το θεωρουν προδοτικό, ανθελληνικό, οι μικροαστοφασίστες δηλαδή ,
οι ορίτζιναλ, 
αλλά και αρκετοί αντικομμουνιστές οι οποίοι απλώς θεωρούν το κομμουνισμό σαν ένα αποτυχημένο πείραμα που προξένησε περισσότερο καλό παρά κακό στους λαούς.


Μπορεί να κατηγορηθεί το ΚΚΕ επειδή δεν καταφέρνει να προσελκύσει όλους τους παραπάνω;

Προφανώς κι όχι, μιας και όλοι πια αντιλαμβανόμαστε ότι οι πλειοψηφίες ήταν και θα παραμείνουν για τον γάιδαρο καβάλα. Πάντα οι μειοψηφίες άλλαζαν -όταν το κατάφερναν- τα πράγματα και παρέσυραν τους υπόλοιπους άλλοτε με τη πειθώ άλλοτε με τον φόβο άλλοτε με την ελκυστική δύναμη κι αποφασιστικότητα τους. Κανένα κόμμα που πραγματικά προωθεί την αλλαγή στις ζωές των ανθρώπων και το τέλος της εκμετάλλευσης τους από τις ολιγαρχίες δε μπορεί αλλά ούτε και πρέπει να απευθύνεται στις πλειοψηφίες και να περιμένει ανταπόκριση από αυτές, απογοητευόμενο όταν δε τη βλέπει. Θα είναι βλακώδες κάτι τέτοιο και θα δείχνει απουσία κατανόησης των ανθρώπινων πραγμάτων. Εξ ορισμού, ένα επαναστατικό κόμμα ΔΕΝ απευθύνεται σε όλους. Αρα, μετρο της αποτυχίας και της επιτυχίας του είναι αν καταφέρνει να προσελκύσει μια ισχυρη μειοψηφία, του 10% ,του 20% άντε και λίγο παραπάνω.

Αφήνουμε λοιπόν απέξω τους πολλούς, τους φασίστες, τους μικροαστοφασίστες αλλά και τους "μενσεβίκους/γιρονδίνους".
Οι υπόλοιποι; Είναι όλοι όσοι επικρίνουν το ΚΚΕ αντικομμουνιστές;
Σαφώς και όχι. Είναι πολλοί όσοι επικρίνουν το ΚΚΕ αλλά στη βάση ότι περιμένουνε περισσότερα από αυτό. Είναι πολλοί που βγάζουν ακόμα και χολή αλλά ο λόγος είναι ότι κατά κάποιο τρόπο νιώθουν προδομένοι. 
πολλοί που σκέφτονται "Ρε εσείς είστε στην επαναστατική πρωτοπορία, δε φτάνουν πια οι πορείες και τα φεστιβάλ και να περιμένεις πότε θα σου δώσει τον λόγο ο χουντοπαπαγάλος στη τιβί, αυτά last year, προ Κρίσης, 
τώρα θέλει άλλα πράγματα".
Είναι λάθος και πολιτική ευήθεια να αποπάρουμε τον παραπάνω ή ακόμα χειρότερα να τον πούμε αντικομμουνιστή.

Ακόμα κι αν τον ρωτήσουμε, "Τί εννοείς με το [άλλα πράγματα]" και πάρουμε σαν απάντηση σιωπή ή ασυναρτησίες.
Ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει. Έχει τύχει πολλές φορές να ακούσω ή να διαβάσω κάποιον ειλικρινά αγανακτισμένο από τη "παθητική" στάση του ΚΚΕ αλλά στο δια ταύτα, πάσχει. Πάσχει όχι επειδή το ΚΚΕ τα κάνει όλα σωστά. Αλλά γιατί η σύγχυση στις μέρες μας μπορεί να κάνει ακόμα και τους ειλικρινέστερους ή διαυγέστερους ανθρώπους, να αδυνατούν να φτάσουν στο δια ταύτα. Σε πολλά ζητήματα, όχι μόνο στη κριτική απέναντι στο ΚΚΕ.

Ποιά είναι τώρα η γνώμη μου για όλα αυτά;

Γιατί είναι πολύ εύκολο να κρίνεις την απουσία των δια ταύτα των άλλων,
 το δικό σου είναι δυσκολότερο όμως να ειπωθεί.
Η γνώμη μου είναι η εξής: Οι κομμουνιστές δεν είναι κάποιοι απομονωμένοι τύποι των σπηλαίων που μένουν απέξω από τη κοινωνία στην οποία ζούνε. Το γύρω-γύρω αναπόφευκτα μας διαμορφώνει. Όταν η κοινωνία είναι δειλή, παθητική κι υποταγμένη, είναι παράλογο να ζητάμε από κάποιους να γίνουν  ράμπο και να καθαρίσουν για πάρτη μας. Δεν είναι εκτός κοινωνίας οι κομμουνιστές, εκτός φτώχειας, εκτός επηρεασμών από την αποχαυνωτική κοινωνία του θεάματος, εκτός της διαμορφωθείσας αδυσώπητης παγκόσμιας πολιτικοικονομικής πραγματικότητας η οποία θέλει τους πάντες υποταγμένους de facto στις αγορές.
Είναι κι αυτοί άνθρωποι, χεσμένοι και φοβισμένοι όπως οι υπόλοιποι. Αοπλοι και με τη στάμπα του κομμουνιστή στις δουλειές και στις κοινωνίες τους. Μόνο και μόνο για τη δράση αυτή, η οποία στους πολλούς φαίνεται μικρή, αποδεικνύονται πολύ λιγότερο χεσμένοι και φοβισμένοι από τους υπόλοιπους. Δηλαδή, αν είναι μικρή η δράση κάποιου που οργανώνει απεργίες, διαδηλώσεις, που συμπαραστέκεται σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, 
που μιλάει ευθέως για ανατροπή του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου κι έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ,

τότε η "δράση" αυτού που κατηγορεί τον παραπάνω τί είναι;

Πόσο μάλλον όταν αυτός που κατηγορεί δεν κάνει ούτε αυτά τα λίγα;
Με ποιο δικαίωμα κάποιος κατηγορεί κάποιον άλλον για παθητικότητα κι αδράνεια όταν ο ίδιος είναι ο ορισμός της παθητικότητας και της αδράνειας;
Με ποιο δικαίωμα κάποιος κατηγορεί κάποιον άλλον ότι δεν αρχίζει την επανάσταση όταν ό ίδιος δε την αρχίζει;
Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα παραπάνω δε στέκουν γιατί εξ ορισμού, ο κομμουνιστής οφείλει να συμπαρασύρει όχι να περιμένει,
βλέπει κανείς μια προεπαναστατική περίοδο με τον λαό έτοιμο να ξεχυθεί στους δρόμους κι αυτός που τον κρατάει, τον αποθαρρύνει και τον αποτρέπει, είναι ο κομμουνιστής;


"Κι αν δε φταιει ο λαός που παθητικοποιήθηκε αλλά το ΚΚΕ που δε τον ενεργοποίησε;"
Φτάσαμε λοιπόν στο ερώτημα του Κολόμβου, αυγό η κότα; Λαός ή ΚΚΕ ο φταίχτης; 
Δεν έχει άραγε καμία ευθύνη το ΚΚΕ που δε κατάφερε να οργανωσει,, να ενεργητικοποιήσει, να εμπνεύσει, να μπει μπροστάρης;
Η μήπως η σύγχρονη πραγματικότητα έχει παράξει τόσο δειλούς, χέστες και φοβισμένους ανθρώπους που κανένα κόμμα, καμία εμπνευσμένη λέξη, καμία θαραλλέα πράξη, δε θα μπορούσε να αλλάξει το παραμικρό, τουλάχιστον μέχρι να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο;

Όποιος διαβάζει συστηματικά το ιστολόγιο, γνωρίζει τις αναρτήσεις μου που ασχολούνται με το γιατί οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται. Βρίσκονται δίπλα, στις προτεινόμενες, 
προφανώς και δε θα επαναλάβω για πολλοστή φορά τα ίδια. Ξεκάθαρη άποψη μου είναι ότι τα πράγματα είναι σκούρα, ότι η κοινωνία του θεάματος μας εκφύλισε/παθητικοποίησε/αποχαύνωσε/αλλοτρίωσε σε τέτοιο βαθμό, που οι άνθρωποι είναι "ικανοί" να βλέπουν τον Πρωθυπουργό να σκοτώνει βρέφη στο Σύνταγμα και η αντίδραση τους να είναι 
"ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ;"
Βασικά, αυτό ακριβώς γίνεται και τώρα. Η Κυβέρνηση σκοτώνει βρέφη, παιδιά, ψυχές που δε γεννιούνται λόγω οικονομικής κατάστασης, ψυχές που έχουν γεννηθεί αλλά αυτοί οι άθλιοι τους βιάσαν το μελλον, ψυχές νεκρές από την απόγνωση.

Και η αντίδραση του λαού σε αυτό; 
Ευρωεκλογές και

70% ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΗ ΑΥΤΟΥ

(Αν το Σύστημα εκφράζεται-τουλάχιστον στα φανερά-
 από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ-ΠΟΤΑΜΙ-ΤΖΗΜΕΡΟ κλπ, 
αυτοί μάζεψαν περίπου 50%, βάλε και την αποχή η οποία αποχή είναι πάντα ανοχή στη Κυβέρνηση, βγαίνει το 70%
 και δεν έβαλα καν ΣΥΡΙΖΑ μέσα ο οποίος μας λέει ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ, δηλαδή, μια παρεξήγηση ήταν αυτό ρε παιδιά, οκ,, η Ευρωπαικη Ένωση μας δολοφόνησε κανονικά ως τώρα αλλά μετα θα μετανιώσει όταν δει τον Αλέξη)


70% ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΗ ΑΥΤΟΥ σε μία εκλογική διαδικασία που ΟΥΔΕΜΙΑ αλλάγή στη πολιτική κατάσταση δε συνεπιφέρει. 
Ευρωεκλογές, τί ποιο κατάλληλο για μια αντισυστημική ψήφο διαμαρτυρίας; 
Συγγνώμη, ειλικρινά δεν είμαι κάποιο φανατισμένο κομματόσκυλο που πάει να βγάλει λάδι το ΚΚΕ αλλά εδώ δεν υπάρχει κανένα αναπάντητο ερώτημα του Κολόμβου.
Είναι ο Ελληνικός Λαός, που όπως όλοι οι λαοί της Δύσης, εχουν κάνει τη κατά Σπένγκλερ "μεταφυσική στροφή προς τον θάνατο" και ενώ σαν άτομα, φυσικά και θέλουν να ζήσουν, σαν συλλογικός τύπος, σαν κοινωνία, έχουν αποφασίσει να πεθάνουν.


"Μα καλά, δεν έχει την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ευθύνη το ΚΚΕ που δεν ακούγεται; Ούτε ο Κουτσούμπας δε το ισχυρίζεται αυτό ρε κομματόσκυλο"

Ωπα, περίμενε. Προηγουμένως είπα ότι, ως μέλη μιας κοινωνίας δειλών και φοβισμένων, οι κομμουνιστές εκ των πραγμάτων, δε μπορούν να αποτελούν εξαίρεση. Προφανώς και φοβούνται με αυτά που βλέπουν, προφανώς και δειλιάζουν, προφανώς και αρκετόι θα σκέφτονται και τη πάρτη τους.
Επιπλέον, επικοινωνιακά δεν αντέχεται το θέαμα να βγαίνουν στελέχη του ΚΚΕ σε μια εκπομπή, να περιμένουν τη σειρά τους, να μη δέχονται την επίθεση που δέχονται οι συριζαίοι, αντιθέτως να υπάρχει κάτι σαν ιδιότυπη ανακωχή αναμεσα στα καναλοπαπαγαλακια κι αυτούς, μια κρυφή συμφωνία του τύπου "Αφήστε τώρα τον καπιταλισμό, ελάτε όλοι μαζί να χτυπησουμε τον ΣΥΡΙΖΑ κι εμείς θα σας αφήνουμε ήσυχους να λέτε για λίγο τα δικά σας, αντε και κανά πόντο παραπάνω στις δημοσκοπήσεις μας"

Όχι, δε πιστεύω ότι όλο αυτό είναι προσυμφωνημένο.

Τί συμβαίνει;
Το ισχυρότερο τμήμα της εγχώριας πλουτοκρατίας έχει εξαγορασμένο το ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ και τις παραφυάδες του, στο σύνολο του. Έχει τις άκρες του και στον Σύριζα, και θα τις ισχυροποιεί καθώς θα φαίνεται ως αναπόφευκτη η κυβέρνηση του. Όμως, σαφώς θα προτιμούσε να μην αλλάξει τίποτα, που να τρέχεις τώρα να εξαγοράζεις και τους άλλους, ασε που κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην εξαγοράζονται και έστω να προσπαθήσουν 
 να τα βάλουν μαζί του.
Ετσι, λογικό είναι το σύστημα να πολεμά-όλο και λιγότερο- τον Συριζα, ο οποίος ίσως και να εκφράζει ανταγωνιστές του υπάρχοντος κατεστημένου. Το να ψηφίσει ένα αμφιταλαντευόμενο 2-3% ΚΚΕ αντί για Σύριζα,
είναι κάτι που βολεύει αρκετούς. Για αυτό και οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στα κανάλια δέχονται-με εξαιρέσεις βέβαια-πολύ μικρότερη πολεμική από εκπροσώπους του Συριζα.
 Για αυτό και αυτή η ιδιότυπη ανακωχή. Την οποία κάποιοι εκπρόσωποι του ΚΚΕ μπορεί να μη τη καταλαβαίνουν.
Για μένα, ήταν πολύ ορθό το να υπογραμμίζεται η μη ουσιαστική εναντίωση του Σύριζα απέναντι στην ακολουθούμενη λαοκτόνο πολιτική, ήταν πολύ ορθό να υπογραμμίζονται οι αντιφάσεις, όπως και οι ομοιότητες μεταξύ ΝΔ και Συριζα από τη στιγμή που και οι δύο προσκυνούν το Ευρώ ,την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Να λέγονται αυτά για να μη λέει μετά ο λαός ότι δε προειδοποιήθηκε και να μην υπάρχει η παραμικρή ταύτιση μεταξύ Σύριζα και ΚΚΕ στη συνείδηση του λαού γιατί είναι και τα δύο "αριστερά κόμματα"
(Ο ένας λέει Κέυνς
-ούτε καν Κευνς, (τύπου Ομπάμα) "Κευνς"-
κι ο άλλος λέει Μαρξ, 
γιατί μπερδευτήκαμε τόσον καιρό τόσοι πολλοί;)


Από την άλλη, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στα καναλια έπρεπε να ασχολούνται στο 90% του χρόνου τους με τους εκτελεστές της Κυβέρνησης. Οκ, τα είπαμε για τον σύριζα, φτάνει, θα ασχοληθουμε στην ώρα του. Η πολεμική εναντίον της κυβέρνησης ήταν ορθως τεκμηριωμένη αλλα αναιμική.
Ναι, αναιμική. Δε μπορεί να λες "οι κυβερνώντες", πρέπει να λες "οι εκτελεστές"
Δε μπορεί να απευθύνεσαι με ευγένεια σε κάποιον που δολοφονεί τον λαό.
Δεν είπα να τον πλακώσεις στο ξύλο μες στο στουντιο,
λέω κάτι που πρέπει να σκεφτουν σοβαρα οι κουκουέδες που με διαβαζουν,
η πολύ τριβή με χουντοδημοσιογράφους φθείρει. Εξημερώνει, "αστικοποιεί". 
Τα πολλα χαχαχούχα με τους πληρωμένους προπαγανδιστές των καναλιών δίνουν την εντύπωση στον θεατή ότι δε διαφέρετε και πολύ, "όλοι ένα σύστημα είστε".
΄Όπως και η τριβή με τον κοινοβουλευτισμό φθείρει. 
Αλλά εδώ δε πιστεύω ότι το ΚΚΕ πρεπει να αποχωρήσει από τη Βουλή αφήνοντας τους μόνους να κάνουν παιχνίδι.

Λέω όμως ότι η παρουσία στα κανάλια ΔΕ πρέπει να παραμείνει έτσι. Η θα πάνε και θα τους ξεχέζουν, ή να μη πάνε καθόλου. Δεν κερδίζει τίποτα το ΚΚΕ από το να λέει ευγενικά κάποιος βουλευτής του στον Πρετεντέρη τις απόψεις του, περιμένοντας τη σειρά του και να ψιλοτουμπεκιάζεται στο πρώτο "ΕσειςΣταλινκακοιεμειςκαλοιαστοδημοκρατες"
Ειστε εγκληματίες, είστε δολοφόνοι και δεν εξοντώνει ο Σταλιν τους Ελληνες, εσεις τους εξοντώνετε.

Εσύ φίλε που θεωρείς τη κριτική αυτή στο ΚΚΕ αδικη και χωρίς ουσία, σε παρακαλώ ξανασκέψου το λίγο. Ζούμε στην εποχή της εικόνας, σχεδόν ολοι οι μη κουκουέδες έχουν ως μοναδική επαφή με το ΚΚΕ την τηλεοπτική παρουσία κάποιου εκπροσώπου του. Αν έσενα σου άρεσει συνολικά αυτό που έχεις δει, εισαι λάθος. Προφανώς και υπάρχουν μαχητικοί εκπρόσωποι και δυνατές φωνές, απλά όταν με μερικούς από αυτούς νυστάζεις καθώς τους βλέπεις μην ανεβαζοντας καν τον τόνο της φωνης τους εκεί που πρέπει, τότε να ξέρεις ότι αυτός που παρακολουθεί, δε θέλει και πολύ να πει ότι όλοι οι ιδιοι είναι. Εννοείται ότι το σφάλμα εδώ είναι του θεατή, κι όχι του εκπροσώπου που προσπαθεί να αρθρώσει επιχειρήματα κι όχι να κραυγάσει. Εννοείται ότι και η τακτική των ΜΜΕ απέναντι στο ΚΚΕ είναι πανέξυπνη, υπό την έννοια ότι, με το να μη τους πολεμάει φανερά, τους στερεί και δύναμη. Ολη αυτή η μειλιχιότητα και η "ευγένεια" δεν είναι παρά ένα όπλο που χρησιμοποιουνε καλά, η προσπάθεια να εμφανίστει ο κομμουνιστης σαν κάτι γραφικό όχι σαν κάτι επικίνδυνο για την Εξουσία όπως οφείλει να είναι, η απομόνωση που του κάνουν, ολα αυτά είναι γατοπεταλίσια.
Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει, εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτήν.

Αυτή είναι η δική μου κριτική στο ΚΚΕ. 

Α, και για όποιον κατάλαβε από όλο αυτό ότι το Σύστημα φοβάται περισσότερο τον Σύριζα από ότι το ΚΚΕ, μια επισήμανση: Ετσι για πλάκα, για δοκιμή ρε παιδιά, για πειραματισμό, την επόμενη φορά στην κάλπη, ψηφίστε τους. Δώστε ένα 25% στο ΚΚΕ, και συγκρίνετε μετά την πολεμική στο ΚΚΕ με τη πολεμική στον Συριζα, οχι τίποτα αλλο, να δούμε ρε παιδί μου πόσο συστημικοί είναι αυτόι οι κουκουέδες.. Να δούμε τί θα λένε μετά οι παπαγάλοι. 

Ελάτε να τη φέρουμε όλοι μαζί πισώπλατα στο ΚΚΕ που "δε θέλει να κυβερνήσει", 
(μα αν δε το ψηφίζεις/στηρίζεις, πώς θα το κάνει);
Τα παμε, κι αυτοί φοβισμένοι είναι, εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω.
Ψήφισε τους. Στήριξε τους. Κατέβα σε καμια πορεία μαζί τους.
Πέρα από τη πλάκα, θα δεις πράγματα και θαύματα. Εκεί θα μιλάμε για διώξεις, εκεί θα θυμηθούνε μετα βδελυγμίας ότι το ΚΚΕ, αποκηρυσσόμενο την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι παράνομο και πρέπει να κλείσει.
Είναι πιθανό ότι αρκετοί μέσα στο ΚΚΕ τρομοκρατούνται με ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Μπορεί κάποιοι λίγοι να μην το θέλουν κιόλας.
(Να, κι άλλη κριτική, πάρτε κόσμε)
Μα είναι σίγουρο ότι πολλοί μέσα στο ΚΚΕ περιμένουν αυτό το ενδεχόμενο για να δείξουν στον λαό ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. Δύσβατος μεν, αλλά υπαρκτός.
Κι είναι δύσβατος γιατί όντως η παγκοσμιοποιημένη αγορά θα κάνει ότι μπορεί για να σε τσακίσει αν εσύ σηκώσεις μπαιράκι. 
Όλες όμως οι φωτιές, ξεκινούνε με σπίθες. Μία σπίθα εδώ, μπορεί να κάνει την αρχή.
Κι αν κάποιος σκεφτεί ότι η σπίθα εδώ μπορεί να πνιγεί στο αίμα, έχει δίκιο, το πιθανότερο αυτό είναι.
Μπορούμε επομένως κάλλιστα να εξακολουθήσουμε να περιμένουμε άπραγοι τον θάνατό μας, κι αυτό παίζει δυνατά, 1,15 στο Στοίχημα,
 απλά μετά μη κραυγάζουμε για το πόσο συστημικό είναι το ΚΚΕ.

Αδερφέ, εσύ είσαι ο συστημικός, 
και κάνεις πως δε το ξέρεις. Εσύ, που όσο κι αν σφάζεσαι στο γόνατο από την Ευρωπαική Ένωση και κράζεις τη Μέρκελ, τρέμεις μήπως βγεις από το Ευρώ που δεν έχεις στη τσέπη.
(94% τη Μέρκελ και το ΔΝΤ ψήφισες πρόσφατα)



            EXTRA BONUS 16/10/2013 ΠΕΡΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ

Άκουσα κράξιμο από τον Τζίμη Πανούση για τη παρουσία του ΚΚΕ στην Βουλή. Μία από τις κατηγορίες είναι το "Δε θέλω πια να πληρώνω τους κουκουέδες". Εχω ξανακούσει τη γνώμη ότι το ΚΚΕ πρέπει να αποχωρήσει από τη Βουλή από τη στιγμή που η χώρα έχασε την ανεξαρτησία της και το ίδιο δεν πιστεύει στο πολίτευμα. Η γνώμη μου είναι η εξής: Εφόσον ο λαός πιστεύει και στηρίζει την αστική δημοκρατία, 300 βουλευτές, έτσι κι αλλιώς, θα πληρώνονται πλουσιοπάροχα, βρέξει χιονίσει. 
(Συνταγματικά προβλέπεται το 200 αλλά δεν)
Θα πληρώσεις δηλαδή και θα πεις κι ένα τραγούδι. Αν αποχωρήσει το ΚΚΕ, θα βρεθούν άλλοι, που πιστεύουν περισσότερο σε αυτό το πολίτευμα. Και θα πληρώνεις αυτούς. Τραγουδώντας ή όχι.
 Αν το πρόβλημα του κάθε κατήγορου της παρουσίας του ΚΚΕ στην Βουλη είναι η αστική δημοκρατία, ας γίνει κομμουνιστής και να προσπαθήσει να την ανατρέψει. Αν το πρόβλημα του, είναι απλά η παρουσία του ΚΚΕ, ας ψηφίσει άλλο κόμμα και  να το βουλώσει. Αν το πρόβλημα του είναι η "υποκρισία" της παρουσίας ενός κόμματος, που δε πιστεύει σε κάτι,
 να συμμετάσχει σε αυτό το κάτι, ας υποδείξει προσφορότερους τρόπους αντιμετωπίσης αυτού του κάτι.
 Τί έχει να κερδιθεί με την απουσία του ΚΚΕ από την Βουλή; Η απομόνωση του από τα δρώμενα εκεί μέσα και η συνεπακόλουθη αποτυχία να εκφράσει από εκεί τις απόψεις του, καταδεικνύοντας τα δρώμενα αυτά στον λαό. Η μετατροπή του ΚΚΕ σε σύλλογο διαλογισμού από ενεργό και μαχητικό φορέα ανατροπής.
(Ούτε καν διαλογισμός της προκοπής γιατί αυτόι οι ξενέρωτοι αποκηρύσσουν και τους μπαφους) 
Δεν είναι τυχαίο ότι όπου αναλαμβάνουν οι φασίστες όπως στην Ουκρανία, η πρώτη τους πράξη είναι η απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων άρα η απουσία του ΚΚ στη Βουλή.
9 στους δεκα που θέλουν το ΚΚΕ εκτός παρουσίας στα αστικοκοινοβουλευτικα δρώμενα, αυτό που ουσιαστικά επιθυμούν είναι το πνίξιμο κάθε αντικαπιταλιστικής φωνής.
Κι αν η κατηγορία εκφράζεται σε στυλ "Φυγετε από εκεί για να αρχίσετε την επανάσταση αλλιώς είστε προδότες", τότε υποθέτω ότι αυτός που την εκφράζει, την έχει αρχίσει ήδη, σχηματίζοντας επαναστατικούς πυρήνες σε όλη τη χώρα, βγαίνοντας στην "παρανομία" και προβαίνοντας σε πράξεις βίας εναντιον των καθεστωτικών. Αν τα έχει κάνει αυτά, η κατηγορία του έχει μία βάση, και το συζητάμε αλλιώς. Διαφωνόντας μεν γιατί δε βγαινει κάτι έτσι, αλλά συζητώντας. Αν δεν έχει κάνει τίποτα από αυτά και απλά παίζει το πουλί του μαζί με όλους εμάς, τότε είναι απλός μαλάκας. Η υποκριτής. Η χρυσαυγίτης στην ψυχή κι αντικομμουνιστής. Δε πεθαίνουν όλα τα πουλιά τραγουδώντας. Κάποια εξακολουθούν να μάχονται, έστω αναποτελεσματικά, έστω όχι ιδιαίτερα δυναμικά, έστω αποσπασματικά. Για να αλλάξει αυτό, πρέπει να είμαστε πολλοί. Και να πάψουμε να περιμένουμε Μεσσίες, δεν υπάρχουν, το ίδιο σιωπητήριο έχουμε βαρέσει όλοι και το ίδιο καφέ παντελόνι φοράμε. Είναι ελκυστικο να βρούμε κάποιον να κατηγορήσουμε για τα σκατά που πλημμυρίζουν το παντελόνι μας "επαναστάτησε ρε μαλάκα, φάε το γκλομπ και τη σφαίρα αντί για μένα"
 αλλά έτσι δε βγαίνει άκρη: Παψε πρώτα να χέζεσαι στο κάθε γαμημένο χουντοπαπαγαλάκι της κωλοtv, και το ξανασυζητάμε.