Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ

Κοιταζεις τον πατερα σου.
Κ θυμασαι τι σημαινε για σενα στα παιδικα σου χρονια,
την ασφαλεια που ενιωθες κοντα του,
τη σιγουρια κ τη δυναμη που απεπνεε,
τους καβγαδες με τους συνομηλικους μπομπιρες,ποιανου ο πατερας ηταν ο καλυτερος.

Επειτα,θυμασαι στην εφηβεια σου τους τσακωμους μαζι του,τοτε παρουσιαστηκαν οι πρωτες ρωγμες στις σχεσεις σας,τοτε θελησες να απεγκλωβιστεις απο την κυριαρχια του θαυμασμου σου προς αυτον.
Κ να αρθρωσεις τον δικο σου λογο,να κανεις το δικο σου βημα,
μακρυα απο τις αντιληψεις κ τις ιδεες του,
τις παρωχημενες κ ξεπερασμενες ιδεες του,
                  κ θυμωνεις μαζι του,
γιατι πολλα απο αυτα
που φυτρωσαν μεσα σου απο σπορους που εκεινος ειχε ριξει,
τα βλεπεις τωρα λαθος.
Κ πρεπει να τα ξεριζωσεις,
ΟΧΙ,εσυ δε θα γινοσουν σαν αυτον,
ΟΧΙ,εσυ δε θα επαναλαμβανες τα λαθη του,
ΟΧΙ,εσυ δε θα αναπαραγεις τα παλια προτυπα,
θα εισαι κατι ξεχωριστο,
κατι νεο,
κατι καλυτερο.

Κ υστερα απο πολλα χρονια,σε καποια συγκεντρωση,
πεφτει το βλεμμα σου πανω του.

Κ τον κοιταζεις με εναν τροπο που ειχες χρονια να τον κοιταξεις,
παρατηρεις τα αστεια που κανει με τους οικειους του
[κ ειναι απιστευτο το ποσο σου θυμιζουν τις δικες σου σαχλαμαρες],
παρατηρεις ποσο γρηγορα εξαφανιζει το φαγητο απο το πιατο,λες κ καποιος θα το παρει απο μπροστα του αν δε το φαει αμεσως
[κ θυμασαι τη δικη σου λαιμαργια,αεροφαγια το ελεγε ο γιατρος,οταν ειχες παει πιτσιρικας να σε εξετασει κ σου ειχε κανει εντυπωση η λεξη]
παρατηρεις τα κρυφα απο τη μανα σου βλεμματα στις ωραιες παρουσιες γυρω του,
-ολο κ λιγοτερο κρυφα καθως ο χρονος αμβλυνει τα Απολυτα κ αποδεικνυει πως οταν η αγαπη θελει,
βρισκει τον τροπο της να επιβιωνει,
κ αν η αγαπη αλλαζει προσωπο καθως περνουν τα χρονια,
με ενα μαγικο τροπο,
αυτο που υπαρχει πισω απο το Προσωπο,παραμενει παντοτε το ιδιο-
[κ θυμασαι τις δικες σου μικρες παρατυπιες],

τα παρατηρεις ολα αυτα κ αντιλαμβανεσαι μεσα σου ολα τα αυτονοητα που δεν ηθελες να παραδεχτεις,
αντιλαμβανεσαι οτι μια ζωη θα προσπαθεις να γινεις σαν αυτον,
αντιλαμβανεσαι οτι μια ζωη θα επαναλαμβανεις τα λαθη του,
-στο κατω κατω της γραφης,δεν ειναι δικα σου ουτε δικα του,αλλα κοινα-
αντιλαμβανεσαι οτι μια ζωη θα αναπαραγεις τα προτυπα,
κ θα προσπαθεις,σκληρα(οσο κ αν το αρνιεσαι)να του αποδειξεις οτι πρεπει να νιωθει περηφανος για σενα,
γιατι ο πατερας σου,
ειναι ολα οσα ησουν,
ολα οσα εισαι,
ολα οσα θα εισαι
κ κατι ακομα παραπανω,

ειναι κ αυτο που θελεις να γινεις,
ειναι κ αυτο που φοβασαι οτι θα γινεις,
ειναι κ αυτο που φοβασαι οτι δε θα κατορθωσεις να γινεις ποτε.

Κ καθως τον κοιταζεις,
συγχωρεις τον εαυτο σου που εχεις τοσα χρονια να του πεις οτι τον αγαπας,
γιατι,σε μια φαση,
το βλεμμα του πεφτει πανω στο δικο σου,
σου χαμογελαει
κ ειναι η στιγμη που κ οι δυο αναγνωριζετε-εστω κ αρρητα-
οτι ολα τα βλεμματα σας,
ολοι οι τσακωμοι σας,
ολα τα λογια που εχετε ανταλλαξει για τη μπαλα,τη πολιτικη,το αυριο,
ολα αυτα τα λογια μεταφραζονται
ολα αυτα τα λογια ουσιαστικα  ειναι,
ενα "σε αγαπαω",
ανειπωτο
αλλα για αυτο κ τοσο δυνατο.

24 σχόλια:

  1. Καλημέρα celin! Ευχαριστώ για την... αναδημοσίευση! Δηλαδή... όχι αναδημοσίευση, αλλά υποκλοπή! Γαιτί, δεν μπορεί, εγώ το έχω γράψει αυτό! Κι ας μην το έχω γράψει εγώ!:) Αφού όλα όσα λέει είναι δικά μου! Βρε μπαγάσα... στο μυαλό μου μπήκες και το βρήκες;

    Αυτά θα σου έλεγα αν γνωριζόμαστε καλά. Επειδή όμως γνωριζόμαστε μόνο μέσω ιστολογίων, δεν έχω την άνεση να στα πω. Και μένω με ένα -τυπικό ακούγεται αλλά δεν είναι- ευχαριστώ για το τόσο ανθρώπινα όμορφο κείμενο. Κι αληθινό! Να είσαι καλά!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οκ,εγώ πατέρας δεν είμαι. Μάνα είμαι. Αλλά θα σου πω κάτι που όλο και πιο πολύ νιώθω στο πετσί μου όσο μεγαλώνουν τα καμάρια μου...ο γονιός ζητάει την "επιβεβαίωση" στα μάτια των παιδιών του. Την επιβεβαίωση ότι καλώς έπραξε, καλώς δίδαξε, καλώς γαλούχησε. Και οι αντιπαραθέσεις, οι καυγάδες ίσως, εφηβικές επαναστάσεις, πονάνε. Παρόλα αυτά δεν αποζητά τη συγνώμη απλά συγχωρεί χωρίς λέξεις...ξέρεις ένα βλέμμα αρκεί για να καταλάβεις. Το έζησα μικρή (σαν κόρη) το ζω και τώρα (σαν μάνα)...απλώς σήμερα καταλαβαίνω το μέγεθος της αγάπης τους (δεν υπάρχει!).
    Και για να ευλογήσω και τα γένια μου "Μάνα είναι μόνο μία"...περιμένω να γράψεις και για μας, βρε!

    Καλημέρες

    πι ες
    το blog σου είναι αμιγώς ανδρικό;
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. celin....αναδημοσιευσα αυτο που εγραψες...στο φεισμπουκ...δεν περιγραφεται με λογια οτι αισθανομαι...λεγομαι Ρενα Χαμηλοθωρη και το μονο που θελω να σου στειλω ....ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ...σε ευχαριστω που εκανες "ομορφο" τον τοιχο μου σημερα...ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απο καρδιας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρηγα θελω να μου κανεις μια χαρη,να μου μιλας παντοτε οπως μιλησες σημερα σα να γνωριζομαστε καλα κ να εχεις την ανεση να γραφεις το ο,τιδηποτε.
    Οκ,οσοι ανταλλασσουμε αποψεις εδω μεσα δε γνωριζομαστε.Σκεψου ομως οτι ο καθενας που εχει ενα μπλογκ,βγαζει σε αυτο κατι απο τη ψυχη του,

    [εστω οχι ιδιαιτερα μεγαλο κομματι,να το δεχτω.]

    Σκεψου ομως ποσες φορες εκει εξω στη πραγματικη ζωη δε βγαζουμε ουτε καν αυτο,
    ουτε καν ενα μικρο κομματι απτη ψυχη μας.

    Επομενως,γνωριζομαστε.
    Επομενως ναι,μπορουμε να γραφουμε αυτο που μας βγαινει.
    Επομενως,
    γουσταρω πολυ ρε φιλε που σου αρεσε κ νιωθεις οτι σε εκφραζει.
    Γιατι εγω τον δικο μου πατερα περιγραφω εδω,οχι μια αφηρημενη πατρικη φιγουρα,
    κ για αυτο,γουσταρω διπλα ολα αυτα που μου γραφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λενα,
    εγω δεν εχω περασει στη διπλη πλευρα του πραγματος,
    παραμενω γιος,
    αλλα καταλαβαινω αυτο που λες κ το βλεπω,οτι η προσπαθεια για την επιβεβαιωση ειναι αμοιβαια.

    Αν ο πατερας ομως,η η μανα δε σε "αναγνωρισει",μενεις ημιτελης κ μισος,ελλειματικος για μια ζωη.

    Να γραψω κατι κ για τη Μητερα,ε?
    ισως εκει τα λογια να ειναι ανικανα να περιγραψουν το παραμικρο!!

    ΥΓ Αμιγως αντρικο,τι εννοεις?η αληθεια ειναι πως αντρας το γραφει[εγω δηλαδη!]αλλα προσπαθω να γραφω κ για τα 2 φυλα,
    σιγουρα δεν τα καταφερνω συχνα[η ματια μου εκ των πραγματων ειναι αντρικη],
    ομως ειλικρινα το προσπαθω να αφησω ευχαριστημενες τις γυναικες αναγνωστριες μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρενα,ειλικρινα σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια,
    κ με τιμανε κ μου προσφερουν μεγαλη χαρα,
    τι να πω αλλο,δε ξερω,σε ευχαριστω κ εγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Aκομα και για οσους δεν θελουν να κανουν τα ιδια λαθη με τον πατερα τους, επειδη ειναι, αν οχι αδυνατον- πολυ δυσκολο - να ξεφυγει κανεις απο τη φυση του, θα σε παραδεχθω, (αλλη μια φορα!) ;)

    Kαλημερα, φιλε celin!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημερα φιλη elva!!
    oσο περισσοτερο προσπαθεις να απομακρυνθεις,τοσο περισσοτερο θα πλησιαζεις,
    κ ναι εχεις δικιο,σιγουρα δεν ειναι αδυνατον,σιγουρα τα λαθη δεν ειναι παντοτε ιδια,υπαρχει εξελιξη,υπαρχει βελτιωση.

    Να εισαι καλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Dear Celin,
    δε συνηθίζω να δευτερολογώ, απλά με το "αμιγώς ανδρικό" εννοούσα πως μ' αρέσει ο τρόπος σκέψης σου, από όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα :))
    Αυτά... και ξανα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαιρομαι για αυτο που λες!
    Καθε θετικος λογος που γραφεται,μας παρακινει να συνεχισουμε να γραφουμε,ποσο μαλλον κ απο εκεινους/εκεινες που εκτιμουμε τη γνωμη τους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Celin afou kataferes na sugkiniseis kai emena, enan asxeto apo poihsh me auto to tromero poihma, ti allo na pw! opws egrapse kai o Rigas einai san na mpikes sto mualo mas kai na eklepses tis skepseis mas!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ψηλε,σε ευχαριστω,μετα το τοσο κραξιμο που μου χεις ριξει,ειναι ωραιο να ακουω κ εναν καλο λογο!
    Αντε κ εγω στις επομενες 15 ταινιες μου,θα σου χω μεσα κ το eternal sunshine of a spotless mind!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πέρα από τη γενικότερη συμφωνία στα όσα άπλωσες από την ψυχή σου (μας), με άγγιξε ο συνδυασμός της εφηβικής ευαισθησίας και του ώριμου στοχασμού!
    Καθυστερημένη αλλά παρούσα, απολαμβάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σε ευχαριστω πολυ Υπατια,με τιμανε τα λογια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα διαβάσεις το σχόλιο αλλά δεν πειράζει.
    Έχοντας χάσει πριν δύο χρόνια τον τελευταίο εναπομείναντα γονιό μου, τη μητέρα μου, με άγγιξε πολύ αυτή η ανάρτησή σου.
    Ίσως η σχέση πατέρα-γιού να είναι το ίδιο δύσκολη με τη σχέση μάνας-κόρης (η δική μου ήταν σίγουρα).
    Το ήταν με σκοτώνει.
    Τέλειωσε λοιπόν οριστικά και πια δεν είμαι κόρη κανενός, δεν νομιμοποιούμαι να απευθύνω τον τίτλο μαμά σε κανέναν, ποτέ πια.
    Δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστώ με το θάνατο. Αφήνει πράγματα μισοτελειωμένα.
    Και το χειρότερο είναι ότι μετά θάνατον τοποθετείς τον άλλον στη θέση που του άξιζε. Και αναθεωρείς. Αναθεωρείς πολλά, αλλά τι αξία έχει πια.
    Αφήνεις τη ζωή να περνά με αντιπαλότητες, τσακωμούς και ένα σωρό άλλες μαλακίες ενώ το ουσιαστικό προσπερνάει.
    Και το σήμερα είναι αυτό που έχουμε. Είναι το μόνο που έχουμε.
    Εύχομαι να μπορείς να αξιοποιείς το σήμερά σου όσο καλύτερα μπορείς και να μην ξεχνάς να δείχνεις στους ανθρώπους σου πόσο πολύ τους νοιάζεσαι.
    Μπορεί αύριο να μην έχεις την ίδια ευκαιρία.

    LOLA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λολα,δεν υπαρχει σχολιο που να μη διαβαζω,ακομα και σε παλια αναρτηση,γιατι στις ρυθμισεις του μπλογκ,φαινονται ολα τα προσφατα σχολια,οποτε τιποτα
    δε παει χαμενο!

    Οσον αφορα τα λογια σου εδω,ειλικρινα σε ευχαριστω που με τιμας με τις αληθειες σου.
    Και θα ακολουθησω τη συμβουλη σου,βλεπεις το παραπανω κειμενο δεν το χει διαβασει ποτε ο πατερας μου και αγνοει την υπαρξη του.
    Υστερα και απο οσα μου γραφεις,θα βρω το θαρρος να του το διαβασω.
    Τωρα,που εχω την ευκαιρια.

    Οσον αφορα εσενα,πιστευω πως ο,τι εχει υπαρξει,υπαρχει για παντα.Το ουσιαστικο δε προσπερασε,το ουσιαστικο ηταν παντα εκει.Οσες αντιπαλοτητες και τσακωμοι κ αν συνεβαιναν,η αγαλη ηταν παντα εκει,ισως λιγο καλυπτομενη αλλα παντα παρουσα.
    Και υπαρχει ακομα.Και θα υπαρχει για παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να το κάνεις Celin! Να το κάνεις!
    Μην το αναβάλεις.

    ΥΣ Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

    LOLA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νοσφερατε,τα καλα σου λογια ειναι μια ακομα υπενθυμιση οτι καποτε πρεπει να διαβαστει και σε αυτον για τον οποιον γραφτηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Με συγκίνησες celin .Σημερα ο πατέρας μου είχε γενέθλια και.πήρε πολύ μεγάλη χαρα που τον θυμήθηκα και του πήγα τούρτα.Αν έβλεπα πιο πριν την ανάρτηση θα του την αφιέρωνα.θα έπαιρνε διπλή χαρα.Και πίστεψε με όταν το διαβάσεις στον δικό σου πατέρα,η λαμψη των ματιων του και η συγκίνηση θα σου δώσουν μια πρωτόγνωρη χαρά και ικανοποίηση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νασαι καλα.
    Αφιερωσε του την αυριο,ιδια θα ειναι η χαρα!
    Σε ευχαριστω για τα ωραια σου λογια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. //Αν ο πατερας ομως, ή η μανα δε σε "αναγνωρισει", μενεις ημιτελης κ μισος, ελλειματικος για μια ζωη.//

    Τρομαχτικο... αλλα και αληθινο. Το ζητουμενο ειναι να ξεφευγουμε απο τα στερεότυπα, όταν αυτα ειναι εναντιον μας. Εμενα με "αναγνωρισε" ο πατέρας μου, με παραδεχόταν. Αντιθετως, με τη μανα μου ολα πηγαιναν και πανε ακομα χαλια, επειδη δεν κολλαω με την εικονα που ειχε πλασει για μενα. Τι να γινει; Απλα, το προσπερναω... Δε μπορουμε να τα εχουμε ολα δικα μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. rodia,σε ευχαριστω για αυτο το σχολιο που βγαζεις ψυχη,το εκτιμω πολυ αυτο,τιμη μου.

    Θα σου πω κατι που το πιστευω 100%,εχω μιλησει με παρα πολλες γυναικες,οι οποιες μου ειπαν καρμπον το ιδιο πραγμα με σενα:Η σχεση μανας με κορη ειναι η πιο δυσκολη σχεση μεσα στην οικογενεια.
    Δεν ειναι οτι δεν αγαπιουνται,αλοιμονο!
    Απλα ειναι ετσι φτιαγμενα κ πλασμενα τα πραγματα ωστε να υπαρχει μια διαρκη σχεδον αντιπαλοτητα.

    Δεν εχει νοημα να μαντευουμε το γιατι.
    Το αποτελεσμα μετραει.
    Οπως λες,καποια πραγματα που δεν ειναι οπως τα θελαμε,το μονο που εχουμε να κανουμε,ειναι να τα προσπερασουμε..δε γινεται αλλιως.

    Αλλωστε ο χρονος τις σβηνει τις εντασεις με τους δικους σου.Και το μονο που μενει στο τελος ειναι η Αγαπη,η οποια ηταν απο την αρχη εκει,απλα εμεις κανουμε συχνα το λαθος κ εστιαζουμε αλλου.

    Αλλα αυτ που μενει στο τελος,ειναι κ αυτο που μετραει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή