Ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του Λαιαλ Ουατσον, ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΦΥΣΗ, μεταφραση Λινα Αβραμιδου.
Και μετα, ενα σχολιο μου πανω στο αποσπασμα.
......Χρειαζομαστε εχθρους. Χωρις αυτους, θα ειχαμε μονο τους εαυτους μας να κατηγορουμε. Με αυτους, εχουμε ενα βολικο καδο απορριματων για ολες τις ιδιοτητες που δυσκολευομαστε να ανεχτουμε στους εαυτους μας. Ειναι ευκολο να παραβαινουμε τους κανονες, να προσπερνουμε τους οδηγους σε αλλες λωριδες του αυτοκινητοδρομου, αλλα ειναι πολυ πιο ικανοποιητικο το να μισουμε εκεινον τον τυπο που χωθηκε μπροστα μας. Ο φαρισαισμος μας κανει να νιωθουμε καλα. Εμεις εχουμε δικιο. εκεινοι αδικο. Εμεις ειμαστε αθωοι, εκεινοι ενοχοι. Εμεις λεμε την αληθεια, εκεινοι ψεμματα. Εμεις εχουμε υπουργειο Αμυνας, εκεινοι υπουργειο Πολεμου. Τους θεωρουμε εχθρους μας, οχι επειδη ειμαστε απο φυσικου μας επιθετικοι, αλλα επειδη χτυπωντας αυτους, ερχομαστε εμεις πιο κοντα μεταξυ μας. Το να ερχομαστε πιο κοντα μεταξυ μας ειναι ωραιο αισθημα, ετσι κανουμε αυτο που φαινεται απαραιτητο ωστε να εχουμε αυτο το ωραιο αισθημα. Ανακαλυπτουμε κι αλλους εχθρους. Κατασκευαζουμε το κακο.
"Πρεπει να προσεχουμε" ειπε ο Καρλ Γκουσταβ Γιουνγκ, "να μη θεωρουμε το καλο και το κακο εντελως αντιθετα". Αλλωστε, δεν ειναι παντα οφθαλμοφανη. Πολλα-οπως προσπαθησα να δειξω- εξαρτωνται απο τα συγκειμενα. Απο το γενικοτερο πλαισιο. Απο το τι ειναι καλο για την οικολογια.
Το μεγαλυτερο καλο συχνα σημαινει να κανεις αυτο που σε αλλες συνθηκες θα θεωρουνταν κακο.
Ο Γιουνγκ ηταν αυτος που ονομασε Σκια τη σκοτεινοτερη πλευρα, το κομματι του εαυτου μας που δεν θα θελαμε ν αυπαρχει. Καποιες φορες θεωρειται απλως σαν ενας σακκος οπου μπορουμε να πεταξουμε τα κομματια της ψυχης μας που μας κανουν να νιωθουμε αβολα.
"Ο μακρυς σακκος που σερνουμε πισω μας", οπως εγραψε ο ποιητης Ρομπερτ Μπλαι.
Ο Γιουνγκ ομως ειδε τη Σκια ως κατι πιο ανεξαρτητο, το κομματι της συνειδησης μας που ειναι συγχωνευμενο με μια ξεχωρη αλλα καλα προσδιορισμενη υποδυεστερη προσωπικοτητα που συνηθως αποκρυπτεται, ωστε να μην εκτεθει και ανακαλυφθει. Την ειδε σαν ενα ουσιωδες κομματι της οντοτητας μας, τοσο ζωτικο που χωρις αυτο θα θρυμματιζομασταν και θα πεθαιναμε.
Και ενα μεγαλο μερος της θεραπειας του Γιουνγκ επικεντρωνεται στο πως μπορει να αναγνωριστει η Σκια, πως μπορουμε να την προσεξουμε συνειδητα και να χρησιμοποιησουμε τις ιδεες, τις αξιες και τις κρισεις της για να συμπληρωσουμε τις δικες μας.
"Ποιος ξερει τι κακο παραμονευει στις καρδιες των ανθρωπων;"
Η απαντηση, φυσικα, ειναι ευκολη. Η Σκια ξερει.
Ο Γιουνγκ ηταν πεπεισμενος οτι η Σκια ηταν κατι παραπανω απο ενα Συμβολο, οτι υπηρχε πραγματικα. "Οσο θετικοι ειμαστε εμεις τοσο μοχθηρη ειναι αυτη....οσο πιο απεγνωσμενα προσπαθουμε να ειμαστε καλοι και υπεροχοι και τελειοι, αλλο τοσο η Σκια αναπτυσσει μια σαφη βουληση να ειναι μαυρη και μοχθηρη και καταστροφικη..... Ειναι γεγονος οτι αν καποιος προσπαθει να ειναι τελειος ξεπερνωντας τα ορια των δυνατοτητων του, η Σκια κατεβαινει στην Κολαση και γινεται ο Διαβολος.
Διοτι απο τη σκοπια της φυσης και της αληθειας, το να επιχειρεις να γινεις ανωτερος του εαυτου σου ειναι το ιδιο αμαρτωλο με το να πεσεις χαμηλοτερα"
Το ιδιο αμαρτωλο; Ναι. Επιστρεφουμε στην ιδεα του Αριστοτελη περι μεσοτητας- ουτε παρα πολυ, ουτε παρα πολυ λιγο. Το κακο δεν ειναι απλως η απουσια του καλου, ειναι η απουσια της ισορροπιας με το καλο. Ο μονος ισως πραγματικος κινδυνος βρισκεται ηδη μεσα μας..δεν παραμονευει σε καποιο λακκο της Κολασης. Δεν εχει αξια το να αναζητουμε το κακο στις μαγισσες, στους διαβολους, τους δαιμονες η αλλους αποδιοπομπαιους τραγους. Το κακο ειμαστε εμεις οι ιδιοι.
Οπως ειπε και ο ΠΟγκο, ο ηρωας της σειρας κομικ του Γουωλτ Κελυ: "Συναντησαμε τον εχθρο, κι αυτος ειμαστε εμεις"
Αυτο ομως δε σημαινει οτι δε μπορουμε να το παλαιψουμε."
Αυτα γραφει ο Ουατσον. Επηρεασμενος, διχως να το κρυβει, απο τον Καρλ Γιουνγκ.
Προφανως κι ενα αποσπασμα στεκει ανικανο να μεταδωσει συνολικα τα μηνυματα του βιβλιου, ενα βιβλιο πολυ ξεχωριστο, που θεωρω οτι θα συναρπασει αρκετους, ειτε συμφωνουν ειτε διαφωνουν με αυτο που διαβαζουν
"ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ"
επιφανειακα, αν διαβασεις αυτη τη φραση, σου ερχεται στο νου το "ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ"
"ΣΚΑΣΕ, ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΟΧΟΣ, ΣΚΑΣΕ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΔΕΥΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ"
Εφοσον αλλωστε εχουμε την αναγκη να κατασκευαζουμε εχθρους, τι αλλο μπορει να σημαινει αυτο απο το οτι αρνουμαστε να δουμε την αληθεια του εαυτου μας καταφατσα; Και το οτι, αυτο που κατηγορουμε, αυτο που αντιμαχομαστε, δεν ειναι παρα η αντανακλαση μιας πλευρας του εαυτου μας, επιτηδευμενα στρεβλωμενη για να μη την παρατηρουμε;
Επομενως, με τι εχουμε να κανουμε εδω; Με μια σχεδον θρησκευτικης φυσης διασπορα συλλογικης ευθυνης ενος προπατορικου αμαρτηματος , το οποιο στο κατω κατω δε διαπραξαμε και ποτε;
Οχι. Αυτο που λεει ο Ουατσον, ειναι κατι βαθυτερο. Οτι, ναι, τα παραπανω ισως να συμβαινουν.
Οτι, ναι, οι αμυντικοι μηχανισμοι μας, δε θα μας αφησουν ποτε να προσεγγισουμε τη πραγματικοτητα, αντιθετως, ο ανθρωπος διαρκως κατασκευαζει πραγματικοτητες στρεβλες για να αντεξει τη μια και αδυσωππητη.
Ομως, αυτο, στην τελικη, δεν ειναι και τοσο αφυσικο, η καταδικαστεο. Δεν ειναι κατι που πρεπει να ντρεπομαστε για αυτο, η κατι που μας αναγκαζει να ειμαστε σε διαρκη επαγρυπνηση για να το αποτρεψουμε.
Η κατασκευη εχθρων ειναι εν τελει, κατι φυσιολογικο. Κατι αναποτρεπτο.
Η μεταθεση ευθυνων, το ιδιο. Η αναγκη να γινομαστε κακοι, η αναγκη να κατηγορουμε τον αλλον για τα σφαλματα μας....η αναγκη να αγκαλιασουμε τη Σκια, τη σκοτεινη πλευρα του εαυτου μας,
η αναγκη να αγκαλιασουμε τις ελλειψεις μας, τα λαθη μας, τη μοχθηρια μας,
τη φυσικη μας εχθροτητα προς αυτο που δε θελουμε να καταλαβουμε η προς αυτο που στεκει εμποδιο αναμεσα σε αυτο που ειμαστε και σε αυτο που θελουμε να φτασουμε.
Δεν ειμαστε τελειοι, δε γεννηθηκαμε να ειμαστε τελειοι. Καποιος μας πεταξε στη θαλασσα της Υπαρξης, στην Αβυσσο του Ειναι,
μαθαινουμε να κολυμπουμε σιγα σιγα, προστατευμενοι στην αρχη, απροστατευτοι μετα.
Δεν γινεται να σωσουμε τον κοσμο, ισως η αληθεια ειναι οτι δε γινεται να σωσουμε και κανεναν αλλον, ισως το να σωσεις τον εαυτο σου απο την Αβυσσο ειναι το μοναδικο που μπορουμε να πετυχουμε, ισως ακομα κι αυτο να ηταν ανεφικτο απο την αρχη.
Αν λοιπον ο Ανθρωπος ειναι μια ελλειψη, ακομα και με τη Λακανικη προσεγγιση,
(ΑΝΘΡΩΠΟΣ=ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ
ΕΠΙΘΥΜΙΑ=ΕΛΛΕΙΨΗ γιατι επιθυμουμε παντα αυτο που δεν εχουμε)
αν λοιπον ειμαστε καταδικασμενοι να ειμαστε ελλειπτικοι, αν η ιδια μας η πραξη αυτογνωσιας, δηλαδη η ζωη, φανταζει καταδικασμενη στην αναποτελεσματικοτητα,
αυτο επ ουδενι δε θα πρεπει να μας κανει να παραδωσουμε τα οπλα. Να αφεθουμε στην Αβυσσο και να πεφτουμε συνεχως διχως να ψαχνουμε κατι απο το οποιο μπορουμε να γραπωθουμε.
Λιγα πραγματα μπορουμε να πετυχουμε; Ας προσπαθησουμε να τα πετυχουμε.
Τι ειναι αυτο που μπορει να σωθει; Δε ξερω, ας το ανακαλυψουμε.
Εχουμε αναγκη να κατασκευαζουμε εχθρους για να μη δουμε τη βαθεια αληθεια μας;
Δε πειραζει, ας πουμε κι ενα ψεμμα στον εαυτο μας.
Δε πειραζει, ετσι κ αλλιως η ζωη ειναι αγωνας για επιβιωση και φιλοι δε μπορουμε να γινουμε ολοι μεταξυ μας.
Δεν υπαρχει τιποτα πιο φυσιολογικο κι ανθρωπινο για εναν καλο ανθρωπο να γινεται "κακος" οταν οι περιστασεις το απαιτουν. Το να γυρνας και το αλλο μαγουλο σου οταν τρως σκαμπιλι, δε σε κανει καλο κι αγιο, σε κανει αδυναμο κι ευκολο θυμα.
Και δεν ειναι κακο να εισαι αδυναμος η ευκολο θυμα, οι περισσοτεροι ειμαστε.
Κακο ειναι να γινεσαι ευκολο θυμα αμαχητι, μη ξεχνας οτι υπαρχουν ανθρωποι γυρω σου που σε αγαπανε και δεν αντεχουν να σε βλεπουν ετσι, υπαρχουν ανθρωποι που ισως να περιμενουν κι απο εσενα να τους προστατευσεις.
Υπαρχει επισης μια Σκια κακια και μοχθηρη, και οχι μονο αυτο,αλλα συχνα παιρνει και τη μορφη σου.
Δεν κερδιζεις κατι με το να το αγνοεις, δεν υπαρχει περιπτωση να μπορεσεις να τη νικησεις,
γιατι η Σκια ειναι κινουμενη αμμος, οσο πιο εντονη ειναι η προσπαθεια να βγεις απο αυτη,
τοσο βαθυτερα θα σε τραβαει.
Πως μπορει λοιπον καποιος να σωθει απο τη κινουμενη αμμο; Απλουστατα, με το να προσαρμοστει σε αυτην, να ηρεμησει, να χαλαρωσει, να αφησει τη λασπη να τον καλυψει, να μη τρομαξει, να γινει ενα με το τοπιο.
Ολο και καποιο κλαδι θα βρει, αν ψαξει διχως αγχος, για να τραβηχτει εξω.
Το κακο ειμαστε εμεις, αλλα εδω δεν ειναι Φιλιππινες, για να μαστιγωνουμε τους εαυτους μας, τιμωρωντας τους για τις αμαρτιες τους. Μια πραγματικη αμαρτια υπαρχει, κι αυτη ειναι η σκεψη οτι μπορουμε να ειμαστε διαρκως ετοιμοπολεμοι απεναντι στις αμαρτιες,
οτι μπορουμε να τις αποφυγουμε,
οτι μπορουμε να ειμαστε παντα καλοι, γενναιοδωροι κι αυτοκριτικοι.
(Ο μονος τροπος για να αποφυγουμε εναν πειραμο, ειναι να υποκυψουμε σε αυτον, ελεγε ο Οσκαρ Ουαιλντ)
Καλοι, γενναιοδωροι και αυτοκριτικοι; Ναι, πρεπει να ειμαστε με αυτους που αγαπαμε, με τους ομοιους μας.
Με τους υπολοιπους;
Με τους υπολοιπους, απλα διαψευδεται ο Ουατσον..Γιατι, ειδικα σημερα, δε κατασκευαζουμε τους εχθρους μας τοσο.. Σημερα, ο εχθρος στεκεται απειλητικος οσο ποτε τα τελευταια 40-50 χρονια..
Δε κατασκευασαμε εμεις δυστυχως τους Τοκογλυφους.
Οι Τοκογλυφοι ειναι που θελουν να "κατασκευασουν" εμας.
Και μετα, ενα σχολιο μου πανω στο αποσπασμα.
......Χρειαζομαστε εχθρους. Χωρις αυτους, θα ειχαμε μονο τους εαυτους μας να κατηγορουμε. Με αυτους, εχουμε ενα βολικο καδο απορριματων για ολες τις ιδιοτητες που δυσκολευομαστε να ανεχτουμε στους εαυτους μας. Ειναι ευκολο να παραβαινουμε τους κανονες, να προσπερνουμε τους οδηγους σε αλλες λωριδες του αυτοκινητοδρομου, αλλα ειναι πολυ πιο ικανοποιητικο το να μισουμε εκεινον τον τυπο που χωθηκε μπροστα μας. Ο φαρισαισμος μας κανει να νιωθουμε καλα. Εμεις εχουμε δικιο. εκεινοι αδικο. Εμεις ειμαστε αθωοι, εκεινοι ενοχοι. Εμεις λεμε την αληθεια, εκεινοι ψεμματα. Εμεις εχουμε υπουργειο Αμυνας, εκεινοι υπουργειο Πολεμου. Τους θεωρουμε εχθρους μας, οχι επειδη ειμαστε απο φυσικου μας επιθετικοι, αλλα επειδη χτυπωντας αυτους, ερχομαστε εμεις πιο κοντα μεταξυ μας. Το να ερχομαστε πιο κοντα μεταξυ μας ειναι ωραιο αισθημα, ετσι κανουμε αυτο που φαινεται απαραιτητο ωστε να εχουμε αυτο το ωραιο αισθημα. Ανακαλυπτουμε κι αλλους εχθρους. Κατασκευαζουμε το κακο.
"Πρεπει να προσεχουμε" ειπε ο Καρλ Γκουσταβ Γιουνγκ, "να μη θεωρουμε το καλο και το κακο εντελως αντιθετα". Αλλωστε, δεν ειναι παντα οφθαλμοφανη. Πολλα-οπως προσπαθησα να δειξω- εξαρτωνται απο τα συγκειμενα. Απο το γενικοτερο πλαισιο. Απο το τι ειναι καλο για την οικολογια.
Το μεγαλυτερο καλο συχνα σημαινει να κανεις αυτο που σε αλλες συνθηκες θα θεωρουνταν κακο.
Ο Γιουνγκ ηταν αυτος που ονομασε Σκια τη σκοτεινοτερη πλευρα, το κομματι του εαυτου μας που δεν θα θελαμε ν αυπαρχει. Καποιες φορες θεωρειται απλως σαν ενας σακκος οπου μπορουμε να πεταξουμε τα κομματια της ψυχης μας που μας κανουν να νιωθουμε αβολα.
"Ο μακρυς σακκος που σερνουμε πισω μας", οπως εγραψε ο ποιητης Ρομπερτ Μπλαι.
Ο Γιουνγκ ομως ειδε τη Σκια ως κατι πιο ανεξαρτητο, το κομματι της συνειδησης μας που ειναι συγχωνευμενο με μια ξεχωρη αλλα καλα προσδιορισμενη υποδυεστερη προσωπικοτητα που συνηθως αποκρυπτεται, ωστε να μην εκτεθει και ανακαλυφθει. Την ειδε σαν ενα ουσιωδες κομματι της οντοτητας μας, τοσο ζωτικο που χωρις αυτο θα θρυμματιζομασταν και θα πεθαιναμε.
Και ενα μεγαλο μερος της θεραπειας του Γιουνγκ επικεντρωνεται στο πως μπορει να αναγνωριστει η Σκια, πως μπορουμε να την προσεξουμε συνειδητα και να χρησιμοποιησουμε τις ιδεες, τις αξιες και τις κρισεις της για να συμπληρωσουμε τις δικες μας.
"Ποιος ξερει τι κακο παραμονευει στις καρδιες των ανθρωπων;"
Η απαντηση, φυσικα, ειναι ευκολη. Η Σκια ξερει.
Ο Γιουνγκ ηταν πεπεισμενος οτι η Σκια ηταν κατι παραπανω απο ενα Συμβολο, οτι υπηρχε πραγματικα. "Οσο θετικοι ειμαστε εμεις τοσο μοχθηρη ειναι αυτη....οσο πιο απεγνωσμενα προσπαθουμε να ειμαστε καλοι και υπεροχοι και τελειοι, αλλο τοσο η Σκια αναπτυσσει μια σαφη βουληση να ειναι μαυρη και μοχθηρη και καταστροφικη..... Ειναι γεγονος οτι αν καποιος προσπαθει να ειναι τελειος ξεπερνωντας τα ορια των δυνατοτητων του, η Σκια κατεβαινει στην Κολαση και γινεται ο Διαβολος.
Διοτι απο τη σκοπια της φυσης και της αληθειας, το να επιχειρεις να γινεις ανωτερος του εαυτου σου ειναι το ιδιο αμαρτωλο με το να πεσεις χαμηλοτερα"
Το ιδιο αμαρτωλο; Ναι. Επιστρεφουμε στην ιδεα του Αριστοτελη περι μεσοτητας- ουτε παρα πολυ, ουτε παρα πολυ λιγο. Το κακο δεν ειναι απλως η απουσια του καλου, ειναι η απουσια της ισορροπιας με το καλο. Ο μονος ισως πραγματικος κινδυνος βρισκεται ηδη μεσα μας..δεν παραμονευει σε καποιο λακκο της Κολασης. Δεν εχει αξια το να αναζητουμε το κακο στις μαγισσες, στους διαβολους, τους δαιμονες η αλλους αποδιοπομπαιους τραγους. Το κακο ειμαστε εμεις οι ιδιοι.
Οπως ειπε και ο ΠΟγκο, ο ηρωας της σειρας κομικ του Γουωλτ Κελυ: "Συναντησαμε τον εχθρο, κι αυτος ειμαστε εμεις"
Αυτο ομως δε σημαινει οτι δε μπορουμε να το παλαιψουμε."
Αυτα γραφει ο Ουατσον. Επηρεασμενος, διχως να το κρυβει, απο τον Καρλ Γιουνγκ.
Προφανως κι ενα αποσπασμα στεκει ανικανο να μεταδωσει συνολικα τα μηνυματα του βιβλιου, ενα βιβλιο πολυ ξεχωριστο, που θεωρω οτι θα συναρπασει αρκετους, ειτε συμφωνουν ειτε διαφωνουν με αυτο που διαβαζουν
"ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ"
επιφανειακα, αν διαβασεις αυτη τη φραση, σου ερχεται στο νου το "ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ"
"ΣΚΑΣΕ, ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΟΧΟΣ, ΣΚΑΣΕ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΔΕΥΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ"
Εφοσον αλλωστε εχουμε την αναγκη να κατασκευαζουμε εχθρους, τι αλλο μπορει να σημαινει αυτο απο το οτι αρνουμαστε να δουμε την αληθεια του εαυτου μας καταφατσα; Και το οτι, αυτο που κατηγορουμε, αυτο που αντιμαχομαστε, δεν ειναι παρα η αντανακλαση μιας πλευρας του εαυτου μας, επιτηδευμενα στρεβλωμενη για να μη την παρατηρουμε;
Επομενως, με τι εχουμε να κανουμε εδω; Με μια σχεδον θρησκευτικης φυσης διασπορα συλλογικης ευθυνης ενος προπατορικου αμαρτηματος , το οποιο στο κατω κατω δε διαπραξαμε και ποτε;
Οχι. Αυτο που λεει ο Ουατσον, ειναι κατι βαθυτερο. Οτι, ναι, τα παραπανω ισως να συμβαινουν.
Οτι, ναι, οι αμυντικοι μηχανισμοι μας, δε θα μας αφησουν ποτε να προσεγγισουμε τη πραγματικοτητα, αντιθετως, ο ανθρωπος διαρκως κατασκευαζει πραγματικοτητες στρεβλες για να αντεξει τη μια και αδυσωππητη.
Ομως, αυτο, στην τελικη, δεν ειναι και τοσο αφυσικο, η καταδικαστεο. Δεν ειναι κατι που πρεπει να ντρεπομαστε για αυτο, η κατι που μας αναγκαζει να ειμαστε σε διαρκη επαγρυπνηση για να το αποτρεψουμε.
Η κατασκευη εχθρων ειναι εν τελει, κατι φυσιολογικο. Κατι αναποτρεπτο.
Η μεταθεση ευθυνων, το ιδιο. Η αναγκη να γινομαστε κακοι, η αναγκη να κατηγορουμε τον αλλον για τα σφαλματα μας....η αναγκη να αγκαλιασουμε τη Σκια, τη σκοτεινη πλευρα του εαυτου μας,
η αναγκη να αγκαλιασουμε τις ελλειψεις μας, τα λαθη μας, τη μοχθηρια μας,
τη φυσικη μας εχθροτητα προς αυτο που δε θελουμε να καταλαβουμε η προς αυτο που στεκει εμποδιο αναμεσα σε αυτο που ειμαστε και σε αυτο που θελουμε να φτασουμε.
Δεν ειμαστε τελειοι, δε γεννηθηκαμε να ειμαστε τελειοι. Καποιος μας πεταξε στη θαλασσα της Υπαρξης, στην Αβυσσο του Ειναι,
μαθαινουμε να κολυμπουμε σιγα σιγα, προστατευμενοι στην αρχη, απροστατευτοι μετα.
Δεν γινεται να σωσουμε τον κοσμο, ισως η αληθεια ειναι οτι δε γινεται να σωσουμε και κανεναν αλλον, ισως το να σωσεις τον εαυτο σου απο την Αβυσσο ειναι το μοναδικο που μπορουμε να πετυχουμε, ισως ακομα κι αυτο να ηταν ανεφικτο απο την αρχη.
Αν λοιπον ο Ανθρωπος ειναι μια ελλειψη, ακομα και με τη Λακανικη προσεγγιση,
(ΑΝΘΡΩΠΟΣ=ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ
ΕΠΙΘΥΜΙΑ=ΕΛΛΕΙΨΗ γιατι επιθυμουμε παντα αυτο που δεν εχουμε)
αν λοιπον ειμαστε καταδικασμενοι να ειμαστε ελλειπτικοι, αν η ιδια μας η πραξη αυτογνωσιας, δηλαδη η ζωη, φανταζει καταδικασμενη στην αναποτελεσματικοτητα,
αυτο επ ουδενι δε θα πρεπει να μας κανει να παραδωσουμε τα οπλα. Να αφεθουμε στην Αβυσσο και να πεφτουμε συνεχως διχως να ψαχνουμε κατι απο το οποιο μπορουμε να γραπωθουμε.
Λιγα πραγματα μπορουμε να πετυχουμε; Ας προσπαθησουμε να τα πετυχουμε.
Τι ειναι αυτο που μπορει να σωθει; Δε ξερω, ας το ανακαλυψουμε.
Εχουμε αναγκη να κατασκευαζουμε εχθρους για να μη δουμε τη βαθεια αληθεια μας;
Δε πειραζει, ας πουμε κι ενα ψεμμα στον εαυτο μας.
Δε πειραζει, ετσι κ αλλιως η ζωη ειναι αγωνας για επιβιωση και φιλοι δε μπορουμε να γινουμε ολοι μεταξυ μας.
Δεν υπαρχει τιποτα πιο φυσιολογικο κι ανθρωπινο για εναν καλο ανθρωπο να γινεται "κακος" οταν οι περιστασεις το απαιτουν. Το να γυρνας και το αλλο μαγουλο σου οταν τρως σκαμπιλι, δε σε κανει καλο κι αγιο, σε κανει αδυναμο κι ευκολο θυμα.
Και δεν ειναι κακο να εισαι αδυναμος η ευκολο θυμα, οι περισσοτεροι ειμαστε.
Κακο ειναι να γινεσαι ευκολο θυμα αμαχητι, μη ξεχνας οτι υπαρχουν ανθρωποι γυρω σου που σε αγαπανε και δεν αντεχουν να σε βλεπουν ετσι, υπαρχουν ανθρωποι που ισως να περιμενουν κι απο εσενα να τους προστατευσεις.
Υπαρχει επισης μια Σκια κακια και μοχθηρη, και οχι μονο αυτο,αλλα συχνα παιρνει και τη μορφη σου.
Δεν κερδιζεις κατι με το να το αγνοεις, δεν υπαρχει περιπτωση να μπορεσεις να τη νικησεις,
γιατι η Σκια ειναι κινουμενη αμμος, οσο πιο εντονη ειναι η προσπαθεια να βγεις απο αυτη,
τοσο βαθυτερα θα σε τραβαει.
Πως μπορει λοιπον καποιος να σωθει απο τη κινουμενη αμμο; Απλουστατα, με το να προσαρμοστει σε αυτην, να ηρεμησει, να χαλαρωσει, να αφησει τη λασπη να τον καλυψει, να μη τρομαξει, να γινει ενα με το τοπιο.
Ολο και καποιο κλαδι θα βρει, αν ψαξει διχως αγχος, για να τραβηχτει εξω.
Το κακο ειμαστε εμεις, αλλα εδω δεν ειναι Φιλιππινες, για να μαστιγωνουμε τους εαυτους μας, τιμωρωντας τους για τις αμαρτιες τους. Μια πραγματικη αμαρτια υπαρχει, κι αυτη ειναι η σκεψη οτι μπορουμε να ειμαστε διαρκως ετοιμοπολεμοι απεναντι στις αμαρτιες,
οτι μπορουμε να τις αποφυγουμε,
οτι μπορουμε να ειμαστε παντα καλοι, γενναιοδωροι κι αυτοκριτικοι.
(Ο μονος τροπος για να αποφυγουμε εναν πειραμο, ειναι να υποκυψουμε σε αυτον, ελεγε ο Οσκαρ Ουαιλντ)
Καλοι, γενναιοδωροι και αυτοκριτικοι; Ναι, πρεπει να ειμαστε με αυτους που αγαπαμε, με τους ομοιους μας.
Με τους υπολοιπους;
Με τους υπολοιπους, απλα διαψευδεται ο Ουατσον..Γιατι, ειδικα σημερα, δε κατασκευαζουμε τους εχθρους μας τοσο.. Σημερα, ο εχθρος στεκεται απειλητικος οσο ποτε τα τελευταια 40-50 χρονια..
Δε κατασκευασαμε εμεις δυστυχως τους Τοκογλυφους.
Οι Τοκογλυφοι ειναι που θελουν να "κατασκευασουν" εμας.
"Η κατασκευη εχθρων ειναι εν τελει, κατι φυσιολογικο. Κατι αναποτρεπτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεταθεση ευθυνων, το ιδιο. Η αναγκη να γινομαστε κακοι, η αναγκη να κατηγορουμε τον αλλον για τα σφαλματα μας....η αναγκη να αγκαλιασουμε τη Σκια, τη σκοτεινη πλευρα του εαυτου μας, η αναγκη να αγκαλιασουμε τις ελλειψεις μας, τα λαθη μας, τη μοχθηρια μας, τη φυσικη μας εχθροτητα προς αυτο που δε θελουμε να καταλαβουμε η προς αυτο που στεκει εμποδιο αναμεσα σε αυτο που ειμαστε και σε αυτο που θελουμε να φτασουμε."
Ενδιαφέρουσα εξήγηση για την αντίδραση της μερίδας του κόσμου που δηλώνουν "Αγανακτισμένοι" απέναντι στην κρίση.
Σωστη παρατηρηση αλλα Δε νομιζω οτι η παραγραφος αφορα μονο τους "αγανακτισμενους", νομιζω οτι αφορα τους περισσοτερους απο εμας, αν οχι ολους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σε ενδιαφερει, τη πρωτη μερα που βγηκε ο κοσμος στις πλατειες, εγω εγραψα κατευθειαν τη γνωμη μου, περασαν λιγοι μηνες αλλα δε την εχω αλλαξει.
http://celinathens.blogspot.com/2011/05/blog-post_26.html
Οσον αφορα τη τωρινη αναρτηση, κοιταξε, θελω να πιστευω οτι με καθε αναρτηση προσεγγιζω ενα κομματι της Αληθειας, για αυτο παλευω τουλαχιστον. Η Αληθεια εχει πολλες οψεις, οποτε φαινομενικα καποιες αναρτησεις μου φασκουν κ αντιφασκουν, ομως το ορθοτερο εδω ειναι να πεις οτι συμπληρωνουν η μια την αλλη.
πχ μια οψη της αληθειας ειναι οτι οσο υπαρχει Κεφαλαιο, ο πλανητης θα μαστιζεται απο αδικιες, ανισοτητες, ανισομερεια, φτωχεια,
δηλαδη ειναι επιτακτικη αναγκη να γκρεμιστουν οι καρχαριες εστω και σε μια χωρα για αρχη,μονο τοτε υπαρχει ελπιδα οτι θα επελθει ενα ντομινο ελπιδας, οπως στη βορεια Αφρικη.
Μια αλλη οψη ομως της αληθειας εκφραζεται εδω
http://celinathens.blogspot.com/2010/07/blog-post_05.html
γιατι θα ειναι λαθος να πειστουμε οτι για ολα τα ασχημα που μας συμβαινουν, φταινε παντα οι αλλοι και ποτε εμεις.
Ως νεοδημοκρατης (φανταζομαι) δε θα συμφωνησεις σε πολλα απο τα παραπανω, αλλα για να εισαι εδω, διαλογο θα θελεις, οποτε σου δινω τα λινκς για να πεις κ εσυ τη γνωμη σου, το δικο σου κομματι της Αληθειας.
Εχω περιεργεια παντως για την αποψη σου περι του κοσμου που βγηκε στις πλατειες. Σα να μου φαινεται οτι δεν ειναι και τοσο θετικη κ αυτο μου κανει εντυπωση.
Celin καλησπέρα.Κατ αρχήν το βιβλίο του Λαιαλ Ουάτσον θα το διαβάσω οποσδήποτε.Η φωτογραφία της ανάρτησης με το δέντρο στο κλουβί είναι εκπληκτική.Τι να πρωτοπαρατηρήσω στην ανάρτησή σου.Πιάνεις πάρα πολλά θέματα και από πολλές πλευρές.Κατ αρχήν το καλό και το κακό υπήρχε,υπάρχει και θα υπάρχει.Είναι τα δυο στοιχεία,απ τα οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος.Τόσο αντίθετα,όμως και τόσο ίδια.Ο καλός και ο κακός μας εαυτός.Επίσης μεγάλο θέμα.Το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.Το σημαντικότερο πιστεύω.Τελικά το τι είναι καλό και τι κακό είναι πολύ σχετικά,και βέβαια εξαρτώνται και απ την κοινωνία ή την εποχή που ζούμε.Επίσης εξαρτώνται απο την θρησκεία που πιστεύουμε,ή απ τους νόμους που μας διέπουν στις κοινωνίες που ζούμε.Στον πόλεμο για παράδειγμα,ο φόνος επιβάλλεται και δεν τιμωρείται.Σε κάποιες άλλες κοινωνίες ο φόνος για λόγους τιμής είναι επιβαλόμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάχη με τον εαυτό μας ,άλλο μεγάλο θέμα.Η σκιά που μας ακολουθεί σε κάθε μας απόφαση.Κοινωνικοποιηθήκαμε ώστε να ενεργούμε με συγκεκριμένο τρόπο όταν παίρνουμε κάποιες αποφάσεις, χωρίς όμως να λαμβάνονται υπ όψιν τα συναισθήματά μας,ο τρόπος σκέψης μας,και η σκιά που μας ακολουθεί.
Ετσι και στη τωρινή άσχημη κατάσταση που ζούμε,κάποιοι προσπαθούν να μας κοινωνικοποιήσουν ρίχνόντάς μας ευθύνες,ώστε η σκιά που μας ακολουθεί,να γίνει σχοινί και να μας πνίξει.
Ενα ακόμα σχόλιο σε σχέση μ αυτό που έγινε στη ΝΟΡΒΗΓΊΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΛΌΝΙΣΕΠώς είναι δυνατόν σε μια χώρα που παρέχει τόσες ελευθερίες και προνόμια στους πολίτες της να βγαίνουν άτομα και να ενεργούν μ αυτό τον τρόπο;Δηλ σε μια χώρα μπάχαλο όπως η δική μας τι πρέπει να γίνει;Μήπως τελικά μας σώζει το ότι βρίζουμε όλη μέρα;Μήπως τελικά στους ανθρώπους του Βορά δεν επιτρέπετε να δείξουν τον κσκό τους εαυτό και η καταπίεση που δέχονται είναι τελικά χειρότερη;
Celin να φαντάζεσαι ότι θέλεις, διότι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί εσείς οι ΚΚΕδες (ή τουλάχιστον κάποιοι από εσάς) να θέλετε (ακόμα) την φαντασία στην εξουσία αλλά η φαντασία είναι πλανεύτρα και η πιο μεγάλη ψεύτρα.
Εγώ από την δικιά μου μεριά ως Δεξιός Προβοκάτορας δεν θα δηλώσω κομματική ταυτοποίηση με κανένα σχηματισμό της πολυκατ ... (σόρρυ) της συντηρητικής παράταξης.
Για τους "Αγανακτισμένους" της Πλατείας Συντάγματος δεν έχω εμπειρία από πρώτο χέρι. Περήφανα δηλώνω ότι δεν κατέβηκα στο Σύνταγμα ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά.
1ον διότι μου πέφτει κάπως μακριά (500Km είναι αυτά)
και 2ον ... (δεν έχει δεύτερον)
Για τους "Αγανακτισμένους" του Λευκού Πύργου έχω εμπειρία από πρώτο χέρι και για αυτές μου τις εμπειρίες μπορώ μιλήσω.
Στον Λευκό Πύργο κατέβηκα 2 φορές.
Μία στην πρώτη συγκέντρωση οπότε γίνανε και τα διάφορα γραφικά με τα ρολόγια (και καλά για να δείξουν στους Ισπανούς ότι ξυπνήσαμε). Πολύς απολιτίκ κόσμος που κατέβηκε διότι το event το διαφήμιζαν τα κανάλια (SKY, MEGA). Οι πιο πολύ σχετικά καλοντυμένοι διότι προφανώς θα συνέχιζαν την βόλτα τους στο κέντρο.
Δεύτερη λίγες μέρες μετά όταν είχαν στηθεί πια τα λαϊκοσυνελευσιακά. Κυρίαρχη η εικόνα των επί του εδάφους καθήμενων "εναλλακτικών" νεολαίων που μετάφεραν εκεί το μέτωπο των πολιτικών τους αγώνων ενάντια ... Τέλος πάντων δεν κατάλαβα ενάντια σε τι με εξαίρεση φυσικά την ανάρτηση της ελληνικής σημαίας την οποία απέρριψαν μετά βδελυγμίας.
Συμπεράσματα δικά μου:
1) Δεν υπάρχει ταυτότητα. Όχι κοινή ταυτότητα αλλά καθόλου ταυτότητα. Γι' αυτό και αβίαστα υιοθέτησαν την ονομασία "Αγανακτισμένοι" που τα ΜΜΕ τους δώσανε.
2) Η όλη προσπάθεια φαινόταν σαν μια βεβιασμένη προσπάθεια επίδειξης πολιτικής δράσης, σαν μια προσπάθεια δημιουργίας (παρα)μυθολογίας για συμμετοχή σε κάτι πολύ μεγαλύτερης βαρύτητας από την πραγματική.
3) Το όλο φαινόμενο λειτουργούσε αποκομμένο από την κοινωνία της πόλης. Οι συμμετοχή λίγων χιλιάδων την πρώτη μέρα (και κάποιες Κυριακές) και λίγων εκατοντάδων τις υπόλοιπες (παρά την διαφήμιση από τα ΜΜΕ) σημαίνει απλά ότι η πόλη απέρριψε την συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Αυτά για εδώ. Βεβαία το τι συνέβαινε στην Θεσσαλονίκη δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το φαινόμενο των πλατειών είναι η εξής μια. Η πλατεία Συντάγματος. Και για τα όσα συνέβησαν εκεί έχεις καλύτερη εικόνα από μένα.
Βέβαια από όσα η απόσταση μου επέτρεψε να δω και να ακούσω έχω σχηματίσει άποψη. Ότι ο μόνος κίνδυνος που υπήρχε θα ήταν μια οχλοκρατική έκρηξη της μερίδας του κόσμου που συμμετείχε στις συγκεντρώσεις. Ειδικά τις ημέρες ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου. Κάτι που φυσικά αποσοβήθηκε.
sunshine, ωραια τα λες. Για το Νορβηγο, μολις ανεβασα μια αναρτηση, "απαντωντας" σε διαφορετικα πραγματα απο αυτα που ρωτας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εξετασουμε τη περιπτωση του μεμονωμενα, εχω να πω πως καποιοι ανθρωποι νομιζω οτι γεννιουνται κακοι. Υπαρχει δηλαδη η προδιαθεση να βλαψουν τον συνανθρωπο τους.
Βεβαια, ακομα κι αυτοι, αν γεννηθουν σε ενα περιβαλλον που θα τους παρεχει αγαπη και στοργη, ειναι πιθανον να νικησουν την εμφυτη προδιαθεση τους, ισως δηλαδη το Κακο να νικιεται.
Και παλι ομως, νομιζω οτι υπαρχουν περιπτωσεις οπου το Κακο δε νικιεται. Τερατα εχουν γεννηθει πολλα και θα γεννηθουν ακομα περισσοτερα στο μελλον. Δε μπορεις να τα αντιμετωπισεις πριν βλαψουν,γιατι ειναι δυσκολο να καταλαβεις με τι εχεις να κανεις,
απαξ κι εντοπιστουν ομως, ενα πραγμα πρεπει να γινει:Να εξολοθρευονται.
Προβοκατορα, οι ΚΚΕδες δε μιλανε για φαντασιες στις εξουσιες, αυτα τα λεγαν οι Γαλλοι αγανακτισμενοι τον Μαη του 68!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ΚΚΕδες μιλανε με επιστημονικα δεδομενα, ψυχρα, λογικα και τεκμηριωμενα. Τουλαχιστον οταν τα βαζουν με τον καπιταλοφασισμο και την αυτοεπεκταση του,
(που οδηγει σε πτωτικη ταση του ποσοστου κερδους,που οδηγει σε κριση συσσωρευσης, που οδηγει σε αναγκαιοτητα καταστροφης των παραγωγικων δυναμεων κλπ κλπ)
Ενταξει, οταν υπερασπιζονται τα κομμουνιστικα καθεστωτα που εχουν υπαρξει, εκει υπερβαλλουν,
αλλα και παλι, η αληθεια ειναι πιο συνθετη απο αυτη που νομιζουμε ολοι, και οι κομμουνιστες και οι αντικομμουνιστες και οι υπολοιποι.
Thanks για τη καταθεση της γνωμης σου.
Εδω παντως οι Ελληνικες σημαιες ανεμιζαν ανενοχλητα (και καλως ανεμιζαν)
Αλλα συμβολα ενοχλουσαν (κακως)
ενδιαφέρον κείμενο και σχόλια. Αναρτώ ένα σύντομο εδάφιο και την υπέροχη φωτογραφία (by the way, ποιανού είναι;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω ιδεα ποιανου ειναι η φωτογραφια! Τυχαια τις διαλεγω γκουγκλαροντας λεξεις σχετικες με την αναρτηση, αλλα δε θυμαμαι καν που τη βρηκα.
Διαγραφή