Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

"Αν οι ανθρωποι ζουσαν για παντα-αν δε γερνουσαν ποτε,αν μπορουσαν απλως να συνεχισουν να ζουν σ'αυτο τον κοσμο χωρις να πεθαινουν,παντα υγιεις-,νομιζεις οτι θα εκαναν τον κοπο να καταναλωσουν φαια ουσια για το πως και το γιατι των πραγματων,οπως κανουμε τωρα εμεις;Θελω να πω,σκεφτομαστε τα παντα,λιγο πολυ δηλαδη-φιλοσοφια,ψυχαναλυση,λογικη,θρησκεια,λογοτεχνια.Εχω την εντυπωση οτι αν δεν υπηρχε αυτο που λεμε θανατος,αυτες οι πολυπλοκες σκεψεις και ιδεες σαν κι αυτη δεν θα γεννιοντουσαν ποτε στον κοσμο.Δηλαδη θελω να πω-"
Η Μαγιου Καχασαρι αφησε τη φραση της μισοτελειωμενη κι εμεινε σιωπηλη για ενα διαστημα.................................
"Θελω να πω....αυτη ειναι η αποψη μου δηλαδη,οτι.....οι ανθρωποι ειναι αναγκασμενοι να σκεφτονται σοβαρα τι σημαινει για αυτους να ειναι ζωντανοι εδω και τωρα,γιατι ξερουν οτι καποια μερα,θα πεθανουν.Σωστα;Ποιος θα σκεφτοταν ποτε τι σημαινει να εισαι ζωντανος αν συνεχιζαμε ολοι να ζουμε επ'απειρον;Γιατι να τους νοιαζει κατι τετοιο;Η ακομα κι αν τους ενοιαζε,το πολυ πολυ να ελεγαν,"Ε τωρα,δε βαριεσαι,εχουμε καιρο για αυτο.Θα το σκεφτουμε αργοτερα".Ομως εμεις δε μπορουμε να περιμενουμε το αργοτερα.Πρεπει να σκεφτουμε τωρα,αυτο το δευτερολεπτο.Γιατι αυριο το απογευμα,μπορει να με πατησει λεωφορειο.Κι εσυ,κυριε Κουρδιστο Πουλι:μπορει να πεθανεις της πεινας.Ενα πρωι,μετα απο 3 μερες μπορει αν βρισκεσαι νεκρος στον πατο ενος πηγαδιου,Καταλαβαινεις;Κανεις δε ξερει τι μας επιφυλασσει το μελλον,για αυτο κ χρειαζομαστε τον θανατο για να εξελιχθουμε.Αυτο πιστευω εγω.Ο θανατος ειναι ενα τεραστιο,λαμπερο πραγμα,κι οσο πιο λαμπερο γινεται,τοσο περισσοτερο τρελαινομαστε στη σκεψη των πραγματων"

Αποσπασμα απο το βιβλιο του Χαρουκι Μουρακαμι,"ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΥΛΙ",μεταφραση:Λεωνιδας Καρατζας.

Απο ολες τις λογοτεχνικες "παρηγοριες" για τον θανατο,τουτο εδω το αποσπασμα,μου φανηκε το αποτελεσματικοτερο.Προφανως κανεις δε θελει να πεθανει και η θνητοτητα δε μπορει να αντιμετωπιστει ως κατι θετικο.Ομως,η εκφρασθεισα αληθεια στο παραπανω αποσπασμα,δεν πασχει πουθενα.Διχως το θανατο,η ζωη μας θα ηταν μια πλαδαρη,ανουσια παρασταση για εναν ρολο.Και λεω για εναν ρολο,γιατι πιστευω οτι το Ανοιγμα στον Αλλον,οφειλεται κατα ενα μεγαλο ποσοστο κ στον  φοβο του θανατου.Αυτος ο φοβος μας υπενθυμιζει τη τρωτη κ ευαλωτη μας φυση.Και μας κανει να στρεφομαστε στον Αλλον,ψαχνοντας μεσω του Αλλου να κερδισουμε-κατα καποιο τροπο- την Αθανασια.Η ενωση με αυτους που αγαπαμε,η φιλια,η συντροφικοτητα,η οικογενεια.Ειναι τρομακτικη η σκεψη του θανατου.
Ομως μπροστα σε αυτη τη σκεψη,συνειδητοποιουμε οτι δεν ειμαστε μονο εμεις που τη σκεφτομαστε.Ετσι,η κοινη μας μοιρα,ειναι κατι παραπανω απο παρηγορια.Ειναι αυτο που μας ενωνει,ειναι η κοινη μας αναμνηση,το κοινο παρον κ το κοινο μας μελλον.

Στο βιβλιο του Γιαλομ,"ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ",διαβαζουμε μια φραση ενος αλλου ψυχοθεραπευτη,του Ρολο Μεη,"Το αγχος για το Τιποτα,προσπαθει να γινει αγχος για κατι."
Ο Γιαλομ γραφει ,συνεχιζοντας τη φραση του Ρ.Μ "Με αλλα λογια,το αγχος για την ανυπαρξια,γρηγορα προσκολλατα σε ενα απτο αντικειμενο"
Και αφιερωνει ενα κεφαλαιο απο το βιβλιο αυτο,προσπαθωντας να πεισει τον αναγνωστη οτι το αγχος για το τιποτα,ειναι αγχος για τον θανατο.
Το αγχος που νιωθουμε δηλαδη απεναντι σε κατι που δε μπορουμε να προσδιορισουμε,το αγχος που δημιουργει ολες τις νευρωσεις μας,ουσιαστικα ειναι το αγχος του θανατου,που μεταμφιεζεται.

Στο ιδιο βιβλιο,αναφερεται κ η γνωμη του Φρουντ για ολα αυτα
"Ο θανατος δε μπορει να παιζει ρολο στη γενεση της νευρωσης,εγραφε ο Φρουντ,επειδη δεν εχει αναπαρασταση στο ασυνειδητο,για 2 λογους:πρωτον,δεν εχουμε προσωπικη εμπειρια του θανατου και δευτερον,μας ειναι αδυνατο να αναλογιστουμε την ανυπαρξια μας"

Εγω συντασσομαι με τον Φρουντ.Δεν εχουμε πεθανει για να ξερουμε πως ειναι.Δε μπορουμε να αναλογιστουμε την ανυπαρξια μας.Οταν ειμαστε υγιεις,μας απασχολουν ενα σωρο πραγματα,προβληματιζομαστε για ενα σωρο πραγματα,αλλα πιστευω οτι ο θανατος δε συγκαταλεγεται σε αυτα.
Ειναι πολυτελεια της αρχουσας ταξης να σκεφτεται για το Επεκεινα.Ο ανθρωπος που μοχθει για το ψωμι του,δεν εχει χρονο να αναλωνεται σε τετοιου ειδους ανωφελες σκεψεις.
Ετσι λοιπον πιστευω οτι δεν υπαρχει αυτο το αγχος του θανατου.Ακομα κ αν νομιζουμε οτι μας απασχολει,ουσιαστικα αυτο ειναι το μεταμφιεσμενο αγχος.
Πιστευω δηλαδη το ακριβως αντιθετο απο τον Ρολο Μευ κ τον Γιαλομ.Πιστευω οτι πολλες φορες το αγχος για το αυριο,το αγχος για το αν μας αγαπανε οι δικοι μας,το αγχος για το αν αξιζουμε κ τι αξιζουμε σαν ανθρωποι,
αυτο ακριβως ειναι το αγχος που μεταμφιεζεται σαν αγχος θανατου.Γιατι,οσο κ αν ακουγεται περιεργο,ειναι λιγοτερο οδυνηρο να σκεφτεσαι τον θανατο απο το να σκεφτεσαι-καποιες φορες τη ζωη.Τη ζωη σου.Δεν ειναι ο θανατος αυτο που φοβομαστε,αλλα η ιδια η ζωη.Δε φοβομαστε να πεθανουμε,φοβομαστε να ζησουμε.Για αυτο,παγωνουμε κ ακινητοποιουμαστε πολλες φορες σε τετοιες σκεψεις,που η πεπερασμενη μας Υπαρξη αδυνατει εκ των πραγματων να υπερβει.
Επιλεγουμε την ακινητοποιηση της σκεψης μπροστα στον θανατο.
Γιατι αλλιως,θα ημασταν αναγκασμενοι να δραστηριοποιησουμε τη σκεψη κ να βρουμε λυσεις στα απλα καθημερινα προβληματα που μας γονατιζουν.

Για αυτον τον λογο,ποτε δε μπορεσα να δω με κατανοηση τους υποχονδριους,παρα μονο τις ακραιες πριπτωσεις ανθρωπων με ανυπερβλητα ψυχικα προβληματα.
Ναι ρε,θα πεθανεις.Και τι εγινε;ολοι θα πεθανουμε,γιατι εσυ να αποτελεσεις εξαιρεση.Και τι νομιζεις εσυ πως διαθετεις παραπανω απο τους υπολοιπους,για να μη πεθανεις;Νομιζεις οτι η αξια της ζωης σου ειναι μεγαλυτερη απο την αξια της ζωης των υπολοιπων ανθρωπων;
Ενας εγωιστης ειναι ο υποχονδριος.
Κι αν με διαβαζει καποιος τετοιος,θα ηθελα να του πω οτι η ζωη του δεν εχει τη παραμικρη αξια.Τιποτα.Μηδενικη.
Κανενος η ζωη δεν εχει αξια,ειμαστε ασημαντα κυματα που σκαμε πανω στον Βραχο του Χρονου,διχως κανεις να μπορεσει να νοηματοδοτησει το παραμικρο.
Κ για αυτον ακριβως τον λογο,οφειλουμε να προσπαθουμε.Να προσπαθουμε να αγαπαμε τον Αλλον,να βοηθαμε τον Αλλον,να του δειχνουμε αλληλεγγυη.Να του δινουμε το χερι μας για να σηκωνεται,οταν πεφτει.Να μη δινουμε την οριστικη σπρωξια στον γκρεμο.
Τοτε κ μονο τοτε,ειναι που αποκτα η ζωη μας αξια.
Κ αυτο θα ειναι το πληρεστερο νοημα της ζωης μας.Η βοηθεια απεναντι στο συνανθρωπο μας.Ειμαι σιγουρος οτι ο θανατος τοτε θα ειναι πολυ λιγοτερο επωδυνος,οταν μας ερθει.

Αλλωστε,το λεει κ ο Επικουρος (στο ιδιο βιβλιο του Γιαλομ)
"Οπου ειμαι εγω,δεν ειναι ο θανατος.Οπου ειναι ο θανατος,δεν ειμαι εγω.Επομενως,γιατι να φοβομαστε τον θανατο,αφου δεν υπαρχει ποτε περιπτωση να τον αντιληφθουμε;"

ΥΓ Δεν μιλησα καθολου για τον ρολο των θρησκειων σε ολα αυτα.Ο λογος ειναι οτι χρειαζεται ξεχωριστη αναρτηση για αυτο.

32 σχόλια:

  1. Eιμαι ενας ανθρωπος με περιορισμενη και "ερασιτεχνικη" μορφωση, που παλαιψα και παλευω καθημερινα για την καλυτερη ζωη μου...Τα λεω αυτα, για να κριθω με επιεικεια, στις σκεψεις που θα παραθεσω παρακατω...
    Ειχα λοιπον διαβασει, ενα μυθιστορημα φαντασιας, για ενα βιολογο που ανακαλυψε την...αθανασια...
    Βρηκε δηλαδη, ενα ..φαρμακο, που ρυθμιζε την γεννεση νεων κυτταρων στον οργανισμο του, ωστε να ειναι ισος η και λιγο μεγαλυτερος απο τον αριθμο των κυτταρων που πεθαιναν...Ετσι "παγωσε"
    στην ηλικια των 32 ετων που ηταν οταν αρχισε να
    πειραματιζεται...Και διηγειται τη ζωη του...
    Την αχρονη...
    Καρριερες σε ολες τις επιχειρησεις..Σπουδες σε ολες τις επιστημες..Διεθνης αναγνωριση..Χρηματα απειρα κτλ κτλ...Το φαρμακο του ομως, δεν πετυχαινει σε κανενα αλλο εκτος απο τον ιδιο...
    Βεβαια, γινεται μια...Παραταση ζωης για ολους, αλλα οχι αθανασια...
    Ετσι φτανουμε στο τελος του πολιτισμου...
    Μενει τελικα ο μοναδικος επιζων...
    Το ηλιακο συστημα καταστρεφεται, αλλα αυτος φευγει μακρυα με ενα οχημα δικης του κατασκευης...Αχρονο κι αυτο...
    Πλανιεται εκατονταδες χρονια, μεχρι να ανακαλυψει, μια πατριδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικα, βρισκει ενα πλανητη ιδιο με τη ΓΗ αλλα στα πρωτα σταδια της ζωης του...
    Βαζει το σκαφος του σε τροχια και...Περιμενει...
    Περιμενει εκατονταδες, εκατομμυρια χρονια...
    Μεχρι να σταθεροποιηθει ο πλανητης, να εμφανισθει
    η ζωη, να εξελιχθει...
    Κυτταζει απο πανω, απαρατηρητος απο τους κατω, την εξελιξη, απο τα πρωτοζωα, στα σπονδυλωτα...
    Απο τα αρχεγονα ζωα, μεχρι τον "ανθρωπο"..
    Το συνειδητο ελλογο...
    Και απο τον πρωτογονο αγριο, ως τα πρωτα διαστημοπλοια...
    Βεβαια, τον εχουν παρατηρησει και οι..κατω πλεον..Και...Ερχεται η στιγμη...Που θα ανοιξει την..πορτα, και ενας απ αυτους θα τον συναντησει...
    Εκει..ξυπναει...
    Μεσα στο εργαστηριο του, στο τελικο σταδιο δοκιμων για το..Φαρμακο...
    Αμεσως τα καταστρεφει ολα με φωτια...
    Παιρνει το σακκακι στον ωμο και παει γι αλλα...
    Γι αυτο συμφωνω μαζι σου φιλε...
    Γιατι ο χρονος ο ιδιος δεν υπαρχει...
    Αν δεν υπαρχει και στο τελος του ο Θανατος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η ζωη μου θυμιζει εκεινο το παιχνιδι με τα κινεζικα κουτια, ο θανατος μου θυμιζει τον υπνο...
    ο παππους μου με εβαζε για υπνο και μου λεγε, έλα να κοροϊδεψουμμε τους πεθαμενους!
    συνεπως η φιλοσοφια μου περι αυτου, μια λεξη, νυσταζω Celin

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορείς να ξυπνάς το πρωί και να αναρωτιέσαι τι καλά σου επιφυλάσσει η καινούρια μέρα;
    Αν δεν είσαι άρρωστος ή άνεργος, αν οι αγαπημένοι σου είναι καλά, τότε είναι ύβρις να ξυπνάς βλαστημώντας!
    (Κι εγώ που το λέω δεν το πετυχαίνω πάντα, αλλά προσπαθώ)
    Καλό μήνα, φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. για Φρουντ και περι Ορμης του Θανατου
    http://nosfy-myblognosfy.blogspot.com/2010/09/blog-post_6402.html

    θυμασαι τι λεει ο Μπορχες στο διηγημα του Ο Αθανατος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Ζωή καιο Θάνατος είναι μια αντίθεση , που δεν μπορείνα υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
    Συνεχής εναλλαγής Ζωής και Θανάτου, ένα αιώνιο παιγνίδι για το ζωϊκό βασίλειο, το φυτικό, τα πολιτικά καθεστώτα, τον πλανήτη, το Σύμπαν.
    Ο Ηράκλειτος τα είπε πρώτος, αλλά στα σχολεία μαθαίνουμε τι σαχλαμάρες είπε ο Πλάτωνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φιλε Μαχαιρη,ολοι εδω μεσα περιορισμενης μορφωσης ειμαστε,εμενα αν με ρωτησεις τιποτα που να αφορα φυσικοχημειες,μηχανικη,μαθηματικα,
    ακομα κ το πιο απλο πραγμα,
    δε θα μπορω να στο απαντησω.
    Και φυσικα,το οτι καποιος εχει διαβασει Νιτσε ας πουμε η Σαρτρ,αυτο δε σημαινει οχι μονο οτι μπορει να γραψει κατι αναλογο,
    αυτο δε σημαινει ουτε καν οτι τους εχει καταλαβει.
    Αυτο ομως δε μας εμποδιζει να "φιλοσοφουμε" κ να ψαχνομαστε,μπροστα στα Μυστηρια της ζωης.
    Και κανεναν δε θα βαλουμε να μας κρινει,απο κανεναν δε κρινομαστε,διαλογο κανουμε,οπου συμφωνουμε το λεμε,οπου διαφωνουμε,παλι θα το πουμε.

    Ωραια η ιστορια σου.Και διδακτικη.Αν θυμασαι τον συγγραφεα κ το διηγημα,ελα κ γραψτον,οποτε μπορεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κatabran,ο παππους σου ειναι σπουδαιος ανθρωπος,
    θα μου πεις,"κ που το καταλαβες εσυ;απο μια φραση του;",
    ναι,απο μια φραση του.
    Κι αν καταλαβα καλα,δε φοβασαι τον θανατο,οποτε συμφωνουμε κ εδω,δεν υπαρχει τιποτα να φοβομαστε
    (τουλαχιστον τωρα που ειμαστε νεοι..μετα βλεπουμε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλο μηνα να χουμε φιλε Λωτοφαγε!
    Και συμφωνω με το σχολιο σου
    (ανεξαρτητως της θετικης ματιας της αναρτησης,
    ουτε εγω δεν το καταφερνω συχνα,νομιζω οτι ελαχιστοι το καταφερνουν συχνα,ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νοσφερατε,μια διευκρινιση,δεν αναφερομαι στην ορμη θανατου ως μια αρχη διατηρησης της ενεργειας(ενορμηση θανατου κτλ),
    αναφερθηκα στο αγχος του θανατου,που ειναι κατι τελειως διαφορετικο.Ωραιο παντως το λινκ σου!

    Απο Μπορχες εχω διαβασει μονο τις Μυθοπλασιες,ειναι εκει ο Αθανατος;δε θυμαμαι καθολου.Τι ελεγε το διηγημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Στελιο,ομορφα τα λες.
    Αντιπλατωνικος,ε;!
    Σαν παραμυθι κ σαν απλες ιστοριες,μια χαρα ειναι η διδασκαλια του Πλατωνα (σπηλαιο των ιδεων,"η γνωση ειναι αναμνηση" κτλ)
    Σαν πολιτικη ιδεολογια ειναι μεχρι κ επικινδυνη.Αν τη παρεις τοις μετρητοις,καταληγεις σε περιεργα μονοπατια.

    Εχω διαβασει τα Απαντα του Ηρακλειτου.Μαζι σου.Πολυ προτιμοτερος ο "ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ" Ηρακλειτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ελεγε για καποιον Καρταφιλο εμπορο απο τη Σμηρνη ..Φτανει στο Νησι των αθανατων .. Βρισκει μια ακατανοητη παναρχαιη πολη Σκαλες που δεν οδηγουν πουθενα , παραθυρα σε τοιχους .. Χωρις νοημα . Ομως οι αθανατοι πουθενά ..
    εν τελει ανακαλυπτει τους αθανατους..Ησαν Γυμνοι και Βρωμικοι με ατελειωτες γενειαδες , Ανοητοι , ειχαν ξεσασει να μιλάνε

    ..
    Το Νοημα; Ο θανατος δινει το νοημα στη Ζωή μας . Επειδή εχει για ολους ενα βεβαιο τελος . Γιαυτο ψαχνουμε να βρουμε - ενα νοημα ..Και βρισκουμε η δεν βρισκουμε
    Αν δεν υπήρχε ο Θανατος θα γινομασταν σαν τον Αθανατο του Μπορχες ..Χωρις νοημα ..
    Η απελπισια στον Κιρκεργωρρ δεν συνισταται στο θανατο αλλά ακριβώς στο αντιθετο . Στο οτι καποιος Δεν μπορει να πεθανει..(στο Ασθενεια Προς Θανατο)

    Θυμησου και τον ΕΝΟΙΚΟ του Πολανσκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ειρωνικός ήταν Celin,σαρκαστικός και μαύρος με τη ζωή , το θάνατο, τον πόλεμο, την ειρήνη...
    μίλαγα για το σημερινό σου ποστ με το Μούντυ και θυμηθήκα τον Ειρηνοποιό...
    το φροϋδικό σου υποσυνείδητο πιστεύω θα καταευχαρισυόταν με την ταινία αυτή...
    καλησπέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νοσφερατε,το διηγημα του Μπορχες φαινεται εκπληκτικο.Δεν εχει κ πολυ μεγαλη νοηματικη διαφορα απο τον μονολογο της Μαγιου Καχασαρι,που παρεθεσα στην αρχη της αναρτησης!

    Οσον αφορα τα λογια του Κιρκεγκωρ,δε μου φαινονται κ τοσο παρηγορια στον αρρωστο(θνητο).Σωστα μου ακουγονται.Σιγουρα,οταν ερθει η ωρα του καθενος μας,εκεινη την ωρα,κανεις δε θα συμφωνησει με αυτα.
    Σιγουρα τοτε η ιδεα της αθανασιας θα μας φανταζει απελπιστικα ελκυστικη.
    Αλλα κ παλι,αυτο δεν αναιρει την αληθεια του Κιρκεγκωρ,του Μπορχες,του Επικουρου,η του Μουρακαμι.
    Κομματια της ιδιας Αληθειας ειναι συνηθως ολες οι αλληλοσυγκρουομενες αποψεις.

    ΥΓ Τον Ενοικο δε τον θυμαμαι καλα,θυμαμαι μονο οτι με ειχε συγκλονισει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κatabran,νομιζω οτι ο τροπος του παππου σου ειναι ο μοναδικος που μπορει να σε κανει να σταθεις απεναντι στα Μυστηρια της ζωης,διχως να μελαγχολησεις βαθεια.

    Εγω προσπαθω καποιες φορες να μη παιρνω τιποτα στα σοβαρα,ουτε τον κοσμο ουτε τον εαυτο μου,μη κοιτας ολες αυτες τις λιγο βαρυγδουπες αναρτησεις,
    υπαρχει ενα κομματι του εαυτου μου που βρισκει τα παντα απο λιγο εως πολυ αστεια.
    Προσπαθω να μην αφησω να παλατζαρει μονοπατα αυτο το κομματι, προς τη πλευρα της ματαιοδοξιας
    προσπαθω δηλαδη να ισορροπω μεταξυ αφελειας-περιεργειας
    και ματαιοδοξιας.
    Δυσκολο.Αλλα οχι ανεφικτο.

    ΥΓ Ποια ταινια λες;μπορει κ να την εχω δει,αλλα δε τη θυμαμαι.Ενας ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ που μου ηρθε στο νου,ειναι μια περιπετεια με τον Κλουνευ κ τη Κιντμαν,αλλα προφανως δε θα εννοεις αυτη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Celin φίλε μου καλησπέρα σου.Ενδιαφέρον το άρθρο σου.Η ζωή, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.
    Έχουν γραφεί πολλά για το θέμα τούτο, γιατί είναι ένα ζήτημα που από πάντα απασχολούσε τον άνθρωπο.
    ΘΑΝΑΤΟΣ ! Έχει απασχολήσει την φιλοσοφία την θρησκεία την κοινωνιολογία την βιολογία την ψυχολογία
    Θάνατος χωρίς να έχει προηγηθεί η ζωή δεν υπάρχει.Και εμένα εκείνο που με συγκινεί και με ενδιαφέρει να ασχοληθώ είναι η ζωή αλλά κυρίως το νόημά της.
    Celin θα διαφωνήσω κάθετα μαζί σου.
    Λες: Κανενός η ζωή δεν έχει αξία.......
    Η ζωή έχει τεράστια αξία, μάλιστα γίνεται υπέρτατη αξία, ανάλογα με το νόημα που κανείς της αποδίδει.
    Αν κανενός η ζωή δεν είχε όπως λες αξία, τότε αυτό που λέμε ζωή, δεν θα είχε καμία αξία επίσης.Δεν θα υπήρχε ο πλανήτης, δεν θα υπήρχε ζωή.Δεν έχει αξία και συμβολή στην ανάπτυξη, μόνον ότι είναι νεκρό.(και αυτό ακόμη είναι υπό αίρεση)
    Και όμως η πορεία της ανθρωπότητας και όλα τα μέχρι σήμερα επιτεύγματά της, υπάρχουν γιατί υπήρξε ζωή στον πλανήτη και γιατί το κάθε ζωντανό πλάσμα πρόσθεσε με την παρουσία του, στοιχεία για την ως τα σήμερα ανοδική πορεία της ανθρωπότητας.
    Κάποτε η ζωή πισωγυρίζει, κάποτε, ανάλογα με το νόημα που δίνει κανείς σε αυτήν, υποβαθμίζεται, λεηλατήται, παραχαράσσεται, εκχωρείται, όμως στο σύνολό της η πορεία πάει προς τα μπρος, αναπτύσσεται διαρκώς και αυτό οφείλεται μόνον γιατί η ζωή στον πλανήτη υπάρχει και αποτελείται από την κάθε οντότητα ξεχωριστά.
    Αρα θα έλεγα ότι μεγαλύτερη αξία θα είχε να κουβεντιάσουμε για το νόημα που πρέπει να δίδεται στην ζωή γενικά, αλλά και στη ζωή ενός εκάστου.
    Η ζωή μας αποκτάει αξία τότε μόνον όταν είναι δημιουργική. Αποκτάει αξία όταν παλεύει να υψώσει τον ήλιο να τον πάει πιο ψηλά, να φωτίζει όλον τον κόσμο. Να μπορούμε στα επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνολογίας που προάχθηκαν χάρη της δημιουργικότητας των ανθρώπων,να έχουμε πρόσβαση όλοι μας.Και είναι υπέρτατη αξία και έχει υψηλό νόημα, όταν παλεύει κανείς για να πάψει να εκμεταλλεύεται ο άνθρωπος τον άνθρωπο.
    Αλλά επειδή Σελ μου, αυτά δεν μπορούν να γίνουν όσο κάποιοι θα μπορούν να υπάρχουν μόνον αν εξακολουθούν να μας εκμεταλλεύονται, γι΄αυτό συγχώραμε, εγώ το μάγουλό μου από την άλλη δεν το γυρίζω και αν βρεθεί μπροστά μου ο εκμεταλλευτής του παιδιού που το δάκρυ του δεν προλαβαίνει να κυλίσει στα μάγουλά του, αλλά ξεραίνεται από τον καυτό ήλιο της Αφρικής, αν συναντήσω και έχω την ευκαιρία να βρεθώ δίπλα σ΄αυτους τους υπεύθυνους για τα εκατομμύρια των παιδιών που πεθαίνουν από έλλειψη νερού, είμαι σίγουρη Σελ μου ότι θα με βοηθήσεις και συ να τους σπρώξουμε στο γκρεμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. όχι δα!
    "ο ειρηνοποιος" του Γούντι Άλεν, DEATH AND LOVE αγγλιστί, δες την!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ενα μεγαλο μερος,δεν ξερω ποσο,της ζωης,
    μεχρι ενα σημειο,ειναι αποφασεις,επιλογες.
    Δεν θαλεγα το ιδιο για τον θανατο.
    Κι αυτο ειναι ισως εκνευριστικο.
    Αν και πολλοι το εχουν τακτοποιησει το θεμα.
    "Εμενα και ο θανατος μου φαινεται γιορτη"
    τραγουδα ο Μητροπανος.
    Εμενα μ'αφηνει παγερα αδιαφορο,
    το που,ποτε,πως,γιατι,διοτι και το δια ταυτα.
    Μου την σπαει να με διακοπτουν.
    Ενω μιλαω με την Μιραντα,τον Γλαρο,
    την Μπεμπα.
    Ποιος εισαι εσυ ρε μαλακα,θανατε,
    ναρχεσαι οποτε γουσταρεις.
    Σε διακοπτω εγω,
    αντε γεια και μιλα μονος σου.
    Δεν ειμαι εδω να σ'ακουω,
    Καταληγεις αχρηστος,αναποτελεσματικος,
    πας αλλου,δεν εχει παιχνιδι,ατυχησες.
    Η θαλασσα ειναι μια υπεροχη ζεστη,
    δροσερη αγκαλια.
    Με πονανε λιγο τα αθριτικα μου,
    στο αριστερο μου ποδι.
    Λες ναναι ο θανατος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γεια σου φιλη bedlam!Kαιρο ειχαμε να τα πουμε εδω,χαιρομαι που ξαναρθες!
    Δεν εχω κανενα προβλημα οταν οι φιλοι εδω διαφωνουν σε κατι μαζι μου,ισα ισα που το προτιμω γιατι τελευταια βλεπω οτι συμφωνουμε πολλοι κ σε ολα,κ κατανταει βαρετο!
    Επομενως,θα ειχε ενδιαφερον που διαφωνεις μαζι μου....αλλα το προβλημα ειναι..οτι δε διαφωνουμε καθολου,ουτε και εδω!

    Μα,λεμε τα ιδια πραγματα!Κανω μια διορθωση και λεω,
    κανενος η ζωη δεν εχει αυταξια(διαγραφω το "ΑΞΙΑ").Δηλαδη,αυτο που θελω να πω ειναι οτι η αξια ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ με τις πραξεις που κανουμε(η δεν κανουμε)
    Και επειδη δεν ειναι σωστο να φορτωνουμε με υπερβολικες προσδοκιες τους συνανθρωπους μας,ας μεινουμε στο δευτερο:για να εχει αξια η ζωη του ανθρωπου,ειναι υποχρεωμενος να απεχει απο πραξεις εκμεταλλευσης του διπλανου του.Απο πραξεις εγκληματικες,βαναυσες.
    Η τελευταια σου παραγραφος,με επιβεβαιωνει!

    Εχει καμια αξια η ζωη του
    " εκμεταλλευτή του παιδιού που το δάκρυ του δεν προλαβαίνει να κυλίσει στα μάγουλά του, αλλά ξεραίνεται από τον καυτό ήλιο της Αφρικής";
    Οχι!Στον γκρεμο αν μπορουσαμε,θα τον ριχναμε κ οι 2,καλα τα λες!

    Αυτο λεω κ εγω.Οτι η ζωη μας δεν εχει αυταξια.Γεννιομαστε ενα τιποτα,με ελπιδα κ προοπτικη μεν,αλλα τιποτα παραπανω.
    Την αξια τη κερδιζουμε οταν ειμαστε καλοι απεναντι στους συνανθρωπους μας.
    Την αξια τη κερδιζουμε ακομα κ οταν δεν ειμαστε κακοι/εκμεταλλευτες/τυραννοι των συνανθρωπων μας.
    Γιατι αν γινουμε κακοι,εκμεταλλευτες κ τυραννοι,η ζωη μας χανει την αξια της.

    Για αυτο κ συμφωνω με ολοκληρο το σχολιο σου,δε βλεπω να λεμε τιποτα το διαφορετικο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γουντυ Αλεν,ε;δεν το εχω δει!οπου το βρω,θα το νοικιασω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλα τα λες adegia,αστον θανατο να μιλαει μονος του.
    Οσον αφορα το αριστερο ποδι σου,δε ξερω τι ειναι,ευχομαι να μην ειναι τιποτα.
    Αλλα κ να ειναι,πες του να παει να γαμηθει κ να μη μας ενοχλει,αν ειναι να ερθει,ας ερθει,αλλα τουλαχιστον να μη μας πρηζει κ να μας ενοχλει πριν την ωρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Celin,
    πάλι δύσκολα μας έβαλες. Να ομολογήσω ότι δεν επιδιωκω και πολύ να συμμετέχω σε αυτή την κουβέντα. Κάτι με απομακρύνει δεν ξέρω.

    Όπως επίσης να ομολογήσω ότι τον "Κήπο του Επίκουρου" του αγαπημένου μου Γιάλομ τον παράτησα στις πρώτες σελίδες.

    Όχι ότι φοβάμαι το θάνατο, αλλά δεν μου κάνει κέφι να τον σκέφτομαι και να φιλοσοφώ πάνω σε αυτόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Παυλο,ειλικρινα κ εγω το επαθα αυτο,διαβαζοντας το ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ.Κατι με τρομαξε κ σκεφτηκα να μη συνεχισω την αναγνωση του.
    Αλλα τελικα δεν το παρατησα και το συνεχισα.Και δε το μετανιωνω καθολου.
    Απο κει κ περα,καταλαβαινω τι λες,κ εγω δεν εχω σκοπο να ξαναγραψω τιποτα σχετικο.Οσο λιγοτερο τον σκεφτομαστε αλλωστε,τοσο το καλυτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είχα παρακολουθήσει την περσινή επίσκεψη του Γιάλομ στο Μέγαρο Μουσικής και θυμάμαι που είχε αναφέρει πως εμπνεύστηκε τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου διαβάζοντας Μουρακάμι (μου διαφεύγει τι ακριβώς) και όντας σωματικά στην Αθήνα.
    Ο Γιάλομ είναι σπουδαίο μείγμα ψυχοθεραπευτή και λογοτέχνη, αλλά είναι κρίμα που μόνο αυτός έκανε το crossover και έγινε δημοφιλής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. moody,καλως ηλθες.Και μενω εκπληκτος με αυτο που λες γιατι η συνδεση Μουρακαμι-Γιαλομ,εγινε απο μενα εντελως συμπτωματικα!Διχως καν να γνωριζω οποιαδηποτε σχεση η αλληλοεπηρεασμο τους!
    Απλα,διαβασα αυτα τα βιβλια τυχαια πανω κατω το ιδιο διαστημα κ σκεφτηκα να τα "χρησιμοποιησω" για την αναρτηση μου.

    Συμφωνω σε αυτα που λες,πιστευω οτι ειναι αρκετα πιθανον παντως να ερθουν κ νεοι Γιαλομ στο προσκηνιο.Ειναι μοιραιο,το τραβαει η εποχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Οι θρησκείες πάντοτε χτιζόταν στον φόβο του θανάτου. Γι' αυτό είχαν τόση πέραση.

    Και όταν λέμε για θάνατο να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν εννοούμε την μετανάστευση σε κάποιο άλλο κόσμο με τον καλό θεούλη, τον παράδεισο κτλ αλλά το μαύρο και σκοτεινό μηδέν. Μόνο αυτό έχει το προνόμιο του πραγματικού θανάτου για τον οποίο στοχάζεται η φιλοσοφία.

    Άπό εκεί και πέρα εγώ πιστεύω ότι ισχύει το εξής:

    "Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
    με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
    λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
    για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
    τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
    Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·
    ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
    (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
    Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
    εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
    κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει."
    ΚΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ομορφοι πολυ αυτοι οι στιχοι φιλε,σε ευχαριστω.Ομορφοι κ αληθινοι,αντικαθρεπτιζουν εν πολλοις κ τα δικα μου πιστευω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. H ζωη εχει νοημα.Εχεις τους δικους σου ανθρωπους κ αυτοι εσενα.Αυτοι ειναι το νοημα της ζωης σου.Η ζωη ειναι ωραιο πραγμα φιλε/φιλη,μη τη σπαταλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ""Κανενος η ζωη δεν εχει αξια,ειμαστε ασημαντα κυματα που σκαμε πανω στον Βραχο του Χρονου,διχως κανεις να μπορεσει να νοηματοδοτησει το παραμικρο.
    Κ για αυτον ακριβως τον λογο,οφειλουμε να προσπαθουμε.Να προσπαθουμε να αγαπαμε τον Αλλον,να βοηθαμε τον Αλλον,να του δειχνουμε αλληλεγγυη.Να του δινουμε το χερι μας για να σηκωνεται,οταν πεφτει.Να μη δινουμε την οριστικη σπρωξια στον γκρεμο.
    Τοτε κ μονο τοτε,ειναι που αποκτα η ζωη μας αξια.""

    Συμφωνω απολυτα (αν και γω δεν θα το διατυπωνα τοσο λυρικα). Η ζωη δεν εχει καμια αξια απο κοσμολογικη αποψη. Το ιδιο και η φυση. Απλα υπαρχουν. Τωρα που διαβαζω το υπεροχο αυτο κειμενο πινοντας καφε φιλτρου, κοσμοι ενδεχομενως καταστρεφονται καπου στο μινι γαλαξια του πηγασου. Κατι που δεν θα επηρεασει τιποτα περα απο την αμεση ¨γειτονια¨τους που δεδομενης της αποστασης και του μεγεθους του συμπαντος δεν ειναι παρα μια κουκιδα στο χωρο.
    Βεβαια ο καθε ανθρωπος μπορει να δωσει νοημα στη δικη του ζωη αν το επιθυμει, να κανει φιλους, οικογενεια, να παλεψει για τα δικαιωματα του, γιατι εδω που τα λεμε μια ζωη την εχει οποτε πρεπει να κοιταξει να τη ζησει οσο το δυνατον καλυτερα γινεται
    (ειμαι φαν της θεωριας του παραλογου και δεν πιστευω οτι ερχεται σε συγκρουση με τις μαρξιστικες-υλιστικες μου αρχες, τουλαχιστον οπως εγω αντιλαμβανομαι τον ορο absurdism. Ειναι ενα πραγμα η ενασχοληση με την αστρονομια και το δεος μπροστα στο συμπαν και την κοσμολογικη ασημαντοτητα της γης και αλλο πραγμα να θες να κανεις τη ζωη σου καλυτερη). Φυσικα ο Manny εχει κατηγορηθει και για μηδενισμο πολλες φορες, αλλα θελω να πιστευω οτι ειναι παρεξηγημενος : ]]]

    Manny

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Manny και το δικο σου σχολιο υπεροχο ειναι!
    Δε ξερω αν εισαι μηδενιστης, παντως εγω συχνα γινομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. για να νικησεις τον φοβο του θανατου νομιζω οτι πρεπει να ξεπερασεις τον εγωισμο σου,γιατι στην τελικη τι εχεις σκεφτει η τι εχεις πραξει η τι συναισθηματα εχεις νιωσει που ειναι μονο δικα σου και κανενος αλλου? τιποτα απολυτως,την ευχαριστηση που παιρνω οταν καθομαι με τους φιλους μου και συζηταμε για τα "υπαρξιακα" μας η την ευχαριστηση που παιρνω διαβαζωντας ενα βιβλιο η οτιδηποτε αλλο με ευχαριστει ακριβως την ιδια ικανοποιηση επαιρνε και καποιος αλλος που ζουσε πριν απο μενα η που θα ζησει μετα απο μενα,ο φορεας αλλαζει κατα τα αλλα ολα μενουν ιδια,οσο υπαρχουν ανθρωποι που σκεφτονται οπως σκεφτομαι και πρατουν οπως πρατω εγω τοτε ζω θα ζω και εχω ζησει και στο παρελθον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή