Η ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (..ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ)

  Tο "ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ"
ειναι μια φραση του ψυχαναλυτη Ζακ Λακαν, η οποια αναφερεται στην αναλυτικη διαδικασια και περιγραφει την -λανθασμενη- εντυπωση του αναλυομενου οτι ο αναλυτης γνωριζει.
Γνωριζει ποιο ειναι το "προβλημα" του αναλυομενου, γνωριζει τον τροπο για να τον "θεραπευσει"
Αντιγραφω απο το βιβλιο του Ντυλαν Εβανς, "ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ"

"Η φραση εισαγεται απο τον Λακαν το 1961 για να καταδειξει την αυταπατη μιας αυτοσυνειδησης που ειναι διαφανης στον εαυτο της κατα την πραξη της του γνωριζειν. Η αυταπατη αυτη, η οποια γεννιεται στο σταδιο του καθρεπτη, αμφισβητειται απο την ψυχαναλυση. Η ψυχαναλυση καταδεικνυει οτι η ΓΝΩΣΗ δεν ειναι δυνατον να εντοπιστει σε καποιο συγκεκριμενο υποκειμενο αλλα ειναι, στην πραγματικοτητα, διυποκειμενικη.
Το 1964 ο Lacan εμπλεκει τη φραση στον ορισμο που δινει για τη ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ως την αποδοση γνωσης σε ενα υποκειμενο
" Απο τη στιγμη που καπου υπαρχει το υποκειμενο που υποτιθεται οτι γνωριζει...εχουμε να κανουμε με μεταβιβαση"..Ο ορισμος αυτος τονιζει οτι εκεινο που συνιστα την εναρξη της αναλυτικης διαδιακασιας ειναι μαλλον η υποθεση του αναλυομενου για ενα υποκειμενο που γνωριζει, παρα η γνωση την οποια κατεχει οντως ο αναλυτης.
Ο ορος "υποκειμενο που γνωριζει" δεν αναφερεται στον ιδιο τον αναλυτη, αλλα σε μια λειτουργια την οποια ενσαρκωνει ο αναλυτης στο πλαισιο της θεραπειας (............)
Με αλλα λογια, πιστευεται συχνα οτι ο αναλυτης γνωριζει το μυστικο νοημα των λεγομενων του αναλυομενου, τις σημασιες της ομιλιας τις οποιες ουτε ο ιδιος ο ομιλων δε γνωριζει(......)"

 Αυτη η αυταπατη του ανθρωπου που πηγαινει να ψυχαναλυθει, εχει ασυλληπτες επεκτασεις παντου στο πεδιο της ανθρωπινης πραγματικοτητας. Δεν ειναι αληθεια οτι απο την αρχη της εμφανισης του Ανθρωπου στη Γη, ο Ανθρωπος ειχε την αναγκη να πιστευει σε ενα "ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ -ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ- ΓΝΩΡΙΖΕΙ";
Τι αλλο ειναι οι Θρησκειες απο την επεκταση αυτης της Αναγκης;
(Αν και ειναι σφαλμα πρωθυστερο η παραπανω περιγραφη, γιατι η αναγκη του ψυχαναλυομενου ειναι ουσιαστικα η επεκταση αυτης της προαιωνιας αναγκης του Ανθρωπου)
Ο μεσος ανθρωπος δεν ειναι κατακτητης, δεν ειναι εξερευνητης κρυμμενων νοηματων η αχανων βασιλειων, δεν ειναι Μαρκο Πολο ,φιλοσοφος, φυσικος η μαθηματικος που ψαχνει να αποδειξει δυσεπιλυτα θεωρηματα.
Ο μεσος ανθρωπος εχει την αναγκη να ξερει οτι εκει εξω υπαρχει καποιος που γνωριζει αντι για αυτον, και ο ιδιος το μονο που εχει να κανει ειναι να τον ακουσει. Να ακουσει την αυθεντια να σκεπτεται αντι για αυτον, να ακουσει τον Βασιλια, τον Πρωθυπουργο η τον Υπουργο Οικονομικων το πως θα χαραχτει το μελλον της χωρας του.

Oπως λεει και ο Ζιζεκ, στο βιβλιο του ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ

"Σε αντιδιαστολη προς την αντιληψη οτι η περιεργεια ειναι εμφυτη στους ανθρωπους
-οτι ενδομυχα στον καθενα μας υπαρχει ενας wissentrieb, μια ορμη της γνωσης-
ο Ζακ Λακαν ισχυριζεται οτι η αυθορμητη σταση ενος ανθρωπινου οντος ειναι
"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ"
,μια θεμελιακη αντισταση εναντια
στην παραπανισια γνωση"

Δε ξερω αν θα προξενησει θετικη η αρνητικη εντυπωση αυτο που θα πω, αλλα τα παραπανω δεν ειναι και τοσο καταδικαστεα. Στη Ψυχαναλυση δεν ειναι σιγουρα καταδικαστεα γιατι αυτη η αυταπατη

-να το πω καλυτερα θεληση αυτοεξαπατησης-, βοηθαει να πετυχει η Μεταβιβαση, η οποια ειναι ενα απαραιτητο σταδιο της αναλυτικης διαδικασιας. Να το πω απλα, φανταστειτε καποιον που πηγαινει να ψυχαναλυθει κι εχει επιγνωση οτι ο ψυχαναλυτης του δε καταλαβαινει Χριστο για τη νευρωση του, για το τι ειναι αυτο που τον κατατρυχει. Αυτη ειναι η αληθεια, οτι οι ψυχαναλυτες δεν εχουν ιδεα για το τι συμβαινει στο μυαλο μας...ουσιαστικα, εμεις ειμαστε που θα "ανασυρουμε" με τη βοηθεια τους, το προβλημα απο το μυαλο μας (Και ειναι μια διαδικασια που απαιτει αρκετο καιρο)

Αλλα και εκτος Ψυχαναλυσης, ισχυει αυτο που εγραψα στη προ-προηγουμενη παραγραφο για τον μεσο ανθρωπο. Εχει την αναγκη να πιστευει οτι αυτος που του ρυθμιζει το Αυριο, γνωριζει κατι παραπανω απο αυτον. Κι αυτη η λειτουργια που εκτος του ψυχαναλυτη, ενσαρκωνει ο παπας της ενοριας, ο Βουλευτης, ο Πρωθυπουργος κλπ, ειναι απαραιτητη προυποθεση για την ομαλη λειτουργια της ιδιας της Κοινωνιας. Φανταστειτε τα παντα να τελουν υπο διαρκη αμφισβητηση και κανεις να μην εχει ιδεα για το που πορευομαστε, για το τι πρεπει να κανουμε, για το ποιοι ειμαστε και για το τι θελουμε.

Ολα αυτα ακουγονται ομορφα για ενα ανησυχο η εξεγερσιακο πνευμα αλλα η πραγματικοτητα ειναι πολυ πιο πεζη...

στη πραγματικοτητα, καποιοι παντα οδηγουν τα πραγματα κι εμεις οι υπολοιποι ευχομαστε οτι αυτος ο δρομος στον οποιο μας σερνουν, ειναι ο σωστος. Καποιοι οδηγουν και οι πολλοι ακολουθουν, αυτο δεν ειναι κακο..

(ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΙ ΟΔΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ)

 το κακο αρχιζει οταν οι πολλοι αντιλαμβανονται πως οι συγκεκριμενοι Οδηγητες δε μοιαζουν να λειτουργουν με βαση τα λαικα συμφεροντα,

αντιθετως αν μοιαζουν με κατι, ειναι περισσοτερο με τον Αυλητη του Παραμυθιου  που μας οδηγει  στο γκρεμο και στον θανατο.

Κι αυτη η συνειδητοποιηση φυσικα δεν ειναι κακια οταν πραγματι ισχυει, οπως σημερα, 

τι γινεται ομως οταν δεν υπαρχει το Επαναστατικο Υποκειμενο;

Οταν κοντρα σε ολα τα αποδεδειγμενα γεγονοτα, εξακολουθουμε να θελουμε να χορευουμε στους ρυθμους εκεινων που μεσα μας εχουμε καταλαβει οτι θελουν το κακο των πολλων προς οφελος των ολιγων; Κι εξακολουθουμε να το θελουμε γιατι ειμαστε πολυ αδυναμοι για να τους ανατρεψουμε;

Γιατι δε μπορουμε να απαλλαγουμε απο τη βαθεια ριζωμενη μεσα μας θεληση αυτοεξαπατησης για το

Υποκειμενο που υποτιθεται οτι Γνωριζει;

(Δηλαδη, το ΠΑΣΟΚ και τους υπολοιπους επιδοξους εθνοκαταστροφεις οπως η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, Η Ντορα κλπ)

Το προβλημα εδω ειναι οτι σημερα οι περισσοτεροι εχουμε αντιληφθει πως το πραγματικο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, δηλαδη οι "Αγορες", οι ρυθμιστικες αρχες, οι τραπεζιτες και οι γκουρου οικονομολογοι,

αυτοι δηλαδη που κινουν τους πολιτικους σαν μαριονετες,

δεν εχουν ουτε εκεινοι ιδεα για αυτο που συμβαινει. Η καλυτερα , γνωριζουν οτι το οικονομικο συστημα που υπηρετουν ειναι μια βομβα στα θεμελια της κοινωνιας που θα ανατινασσεται καθε τοσο αφηνοντας στο διαβα της νεκρους,

αλλα ακομα και την ιδια τους τη βομβα δε ξερουν πως να τη χειριστουν

για αυτο κι ενιοτε σκαει στα χερια τους, οπως με τα Στεγαστικα στην Αμερικη η με τη Lehmann Brothers. 

(Διαβαστε ενα συναρπαστικο αρθρο 

ΜΙΑ ΛΑΚΑΝΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ  )

Και γιατι ειναι προβλημα απο τη στιγμη που αντιληφθηκαμε οτι οι Γκρηνσπαν και λοιποι Οικονομο-Γκουρου ειναι καραγκιοζηδες;

Διοτι εξακολουθουμε να ειμαστε μετεωροι, διοτι δεν εχουμε καμια διαθεση αντικαστασης τους, διοτι το μονο που θελουμε ειναι να γυρισει η Δυση στα επιπεδα διαβιωσης προ του 2008, διοτι ειμαστε σε διαρκη αρνηση οτι αυτο που επιθυμουμε ειναι ανεφικτο.

 

Και γιατι ολα τα παραπανω; Γιατι περπαταμε σαν υπνωτισμενοι στους δρομους, περιμενοντας απο..τον Βενιζελο να μας σωσει, γιατι οχι μονο εμεις, αλλα σε ολοκληρη την Ευρωπη οι λαοι εχουν περιοριστει σε ακινδυνες διαμαρτυριες ενω βλεπουν ξεκαθαρα πια οτι ετοιμαζεται η σφαγη τους για χαρη του Κεφαλαιου;

 

Ολα τα παραπανω, ουσιαστικα,  αποτελουν την εισαγωγη για αυτο που ηθελα απο την αρχη να γραψω.

Ειμαστε μετεωροι, νεκροζωντανοι και υπνωτισμενοι, αδυναμοι να παρουμε τη μοιρα μας στα χερια μας, γιατι στις μερες μας, το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ εχει μεταλλαχτει σε ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΝΙΩΘΕΙ.

ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ.

Μεταβιβασαμε τη Πιστη μας σε καποιους αλλους που την ενσαρκωναν, με αποτελεσμα ολα αυτα τα χρονια να πιστευουν εκεινοι αντι για εμας. Να πιστευουν και να δρουν.

Σημερα, με την εξαπλωση της Τηλεορασης, του Κινηματογραφου αλλα ακομα και του Διαδικτυου, η μεταβιβαση της Πιστης εξελιχτηκε σε μεταβιβαση ακομα και των ιδιων μας των συναισθηματων.

Ολες αυτες οι ΕΙΚΟΝΕΣ που βλεπουμε, οι τηλεοπτικοι αστερες, οι κινηματογραφικοι ηρωες, οι αναλυτες των γεγονοτων, οι μπλογκερς, οι δημοσιογραφοι, οι μουσικοι,

δε σκεφτονται μονο αντι για εμας, αλλα και νιωθουν αντι για εμας.

Παρατηρουμε εναν πολιτικο η δημοσιογραφο που συμπαθουμε, τον παρατηρουμε να εκρηγνυται και να τα χωνει στην αναλγητη Κυβερνηση, και γεμιζουμε απο ευχαριστηση που τους "τα εχωσε για τα καλα"

Παρατηρουμε τον Λαζοπουλο να γελοιοποιει τον Γιωργακη, "ΤΙ ΩΡΑΙΑ" σκεφτομαστε,

"ΡΟΜΠΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ" και πεφτουμε ικανοποιημενοι για υπνο.

Και το κακο συνεχιζεται..Παρατηρουμε ενα ωραιο κινηματογραφικο love story, με το ζευγαρι να περναει τα πανδεινα αλλα στο τελος να ενωνεται ευτυχισμενο, και γεμιζουμε ευτυχια κι εμεις, βλεποντας τους να απολαμβανουν τον ερωτα τους, αδειαζοντας απο συναισθηματα διχως να το καταλαβαινουμε. Πραγματικη ζωη, εικονικη ζωη, ειδησεις και κινηματογραφικα σεναρια μπερδευονται γλυκα στο μυαλο μας, κι εμεις, ταυτιζομαστε με τους ηρωες μας, ταυτιζομαστε ακαταπαυστα με αυτους για να νιωσουμε λιγο ηρωες κι εμεις,

εχοντας πεισει τους εαυτους μας οτι ηρωες δε προκειται να γινουμε ποτε.

Σε μια ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ βυθιζεται η ζωη μας, ειναι σα να "καταφεραμε" επιτελους να μπουμε στον καθρεπτη του Αυτοθαυμασμου μας, σα να καταφεραμε να αλλαξαμε πλευρα

κι απο κει που ειμαστε, εχοντας τη ψευδαισθηση οτι δε μετακινηθηκαμε,

αγναντευουμε σα θεατες την Αλλη Πλευρα,

σαν παραμυθι και σαν αφηγηση,

μολο που ξεχναμε οτι πια αυτο που κοιταζουμε ειναι η η πραγματικη ζωη μας, 

οτι γιναμε Θεατες στη ζωη μας απο Δρωντες, δρωντες δεν ημασταν ποτε, γεννηθηκαμε θεατες, γεννηθηκαμε να παρατηρουμε ακαταπαυστα, 

κι εκει, στον γυαλινο κοσμο που παγιδευτηκαμε, η πραγματικη ζωη εκτυλισσεται,

με εμας οχι πρωταγωνιστες, ουτε καν δευτεραγωνιστες,

αλλα υπνωτισμενους κομπαρσους.

Υπνωτισμενα ζομπι που νανουριστηκαν απο τη Καπιταλιστικη Αφηγηση.

Πισω απο το τηλεοπτικο γυαλι, το Χολυγουντ, τα βιντεο γκεημς ,την μικρη οθονη και το σελιλοιντ, παρατηρουμε αυνανιστικα παραμυθια που μας αφαιρουν τη λιμπιντο, την ορμη, τη δημιουργια και τη καταστροφη. Μας αυνανιζουν και μας κοιμιζουν, μας χαιδευουν και μας υποκαθιστουν.

Μια ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΗ καταντησε η ζωη μας. Καποιοι δε σκεφτονται απλως αντι για εμας,

καποιοι νιωθουν αντι για εμας

και το χειροτερο,

το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ειναι ενα Υποκειμενο που εμεις οι ιδιοι εχουμε επιλεξει. Γιατι, φτασαμε πια στο σημειο που βαριομαστε να το κανουμε.

Ακομα κι αυτη την υψιστη ανθρωπινη λειτουργια, τη μεταθεσαμε σε υπεργολαβους συναισθηματων.

Σοβαρα, πιστευει κανεις οτι λαος που βλεπει τηλεοραση τις ωρες του ελευθερου χρονου του,

λαος που παιζει video games, που εχει μεγαλωσει σκοτωνοντας κακους στις παιχνιδομηχανες του,

που παρακολουθει Κινηματογραφο και σερφαρει ολη μερα στο Διαδικτυο,

αυτος ο λαος μπορει να επαναστατησει;

( Κι εδω η αθεραπευτα αισιοδοξη φωνη μεσα μου κραυγαζει πως ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΕΙ)

Σαν επιλογο της αναρτησης, θα παραθεσω στιχους απο ενα ποιημα μου του 2003 ονοματι ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ.

Συγγνωμη προκαταβολικα για την αυτοαναφορικοτητα, αλλα νομιζω οτι κολλαει γαντι εδω.

......Θα κλεψω μιαν αντηχηση,

θα μιμηθω τα αγριμια,

θα καταβροχθισω τη καρδια της ΑΕΝΑΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

μες στην αεναη αναπαρασταση αντανακλαται οχι η ζωη μου αλλα η σκεψη μου,

αντηχουμενος

μιμουμενος

υποκρινομενος

η Αεναη Αναπαρασταση ειναι τα πραγματα που δεν εζησα

στην ως τωρα ζωη μου

ενω αποτυχημενα προσπαθουσα ακριβως αυτα τα πραγματα να ζησω........