ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΠΕΙ (Ο ΖΙΖΕΚ, Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΧΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΟΝ ΡΑΛΣΤΟΝ)

"Στη συγχρονη αγορα συναντουμε μια ολοκληρη σειρα προιοντων απο τα οποια εχουν αφαιρεθει τα βλαβερα τους συστατικα,
καφες χωρις καφεινη, κρεμα χωρις λιπαρα, μπιρα χωρις αλκοολ κτλ..
.κ γιατι αν μη προσθεσουμε σε αυτη τη λιστα και το διαδικτυακο σεξ, ως σεξ χωρις σεξ,
η το δογμα του Παουελ για πολεμο χωρις απωλειες
(απο τη δικη μας πλευρα φυσικα), δηλαδη πολεμο χωρις πολεμο..."



Σλαβοι Ζιζεκ, απο το βιβλιο ΛΑΚΑΝ.
Στο συγκεκριμενο αποσπασμα, το οποιο εχω αναφερει ξανα
εδω
επισημαινεται η υπερεγωτικη προσταγη που απορρεει απο τον καταναλωτισμο και τον καπιταλιστικο τροπο ζωης, η προσταγη ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ,η οποια ουσιαστικα καταληγει στο ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΔΙΧΩΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗ.
Αλλα το εχω θιξει ηδη αυτο το ζητημα και δε θελω να επανελθω.
Ο σκοπος που επανεφερα αυτο το αποσπασμα ειναι για να το συνδεσω με οσα γινονται στις πλατειες αυτον τον καιρο, οπου ο λαος εχει βγει στους δρομους.


Καφες χωρις καφεινη, κρεμα χωρις λιπαρα, μπιρα χωρις αλκοολ, διαδικτυακο σεξ,
και ποσα ακομα μπορεις να προσθεσεις εδω, απο τα ζαμπον λαιτ μεχρι τη κοκα κολα zero!
Aφαιρουμε δηλαδη απο καθε απολαυση-δραστηριοτητα, ο,τι τη καθιστα "Επικινδυνη"
δηλαδη την ουσια της,
και προσπαθουμε να απολαυσουμε-δραστηριοποιηθουμε με οσο το δυνατον μεγαλυτερη ασφαλεια.
Αν η καφεινη ειναι η απολαυση και η ουσια του καφε, αν τα λιπαρα ειναι αυτα που νοστιμαινουν τη κρεμα, αν το αλκοολ ειναι ο λογος που θελουμε ενιοτε να ξεφυγουμε, αν  η φυσικη παρουσια του Αλλου κοντα μας ειναι η απαραιτητη προυποθεση για να τον ερωτευτουμε, να τον αγαπησουμε, να τον γευτουμε
και να νιωσουμε μια φευγαλεα πληροτητα μεσα σε αυτη την ενωση,
πως ειναι δυνατον να αφαιρεσουμε την ουσια ολων των παραπανω και μετα να πιστευουμε οτι τα βιωσαμε;
Τιποτα δε βιωνουμε χωρις το ρισκο που ενεχει η εγγυτητα και τα πληρη συστατικα της καθε απολαυσης-δραστηριοτητας.
Και οχι μονο αυτο, αλλα διχως αυτο το ρισκο, νομιζουμε οτι το βιωνουμε ..ουσιαστικα, δε βιωνουμε τιποτα.

Καφες χωρις καφεινη, μπυρα διχως αλκοολ, κρεμα διχως λιπαρα..
κ αν το προεκτεινουμε λιγο σημερα...
επανασταση διχως επανασταση..
επανασταση διχως τη συνειδητοποιηση αυτων που πραγματικα πρεπει να γινουν για να υπαρξει μια επανασταση,
μια "ειρηνικη" επανασταση δεν ειναι επανασταση, ειναι κατι που θελουμε να βιωσουμε, απομονωνοντας την ουσια της που τη καθιστα επικινδυνη, απομονωνοντας το ρισκο, την εγγυτητα
και τα συστατικα της.
Επανασταση σημαινει ανατροπη της καθεστυκιιας ταξης πραγματων και την ελευση του Νεου.
Οταν απαιτεις απο το καθεστωτικο Status Quo να "αλλαξει", το μονο που πετυχαινεις, ειναι να το επιβεβαιωνεις. Οταν το μονο που κανεις ειναι να βριζεις το Μνημονιο, εθελοτυφλεις μπροστα σε Εκεινο που το εφερε. Οταν το μονο που απαιτεις ειναι να φυγει ο Παπανδρεου, ξανα εθελοτυφλεις μπροστα σε εκεινο που αντιπροσωπευει ο Παπανδρεου. Διοτι ο Παπανδρεου αυτη τη στιγμη δεν αντιπροσωπευει μονο το Πασοκ, τον Τρισε, τον Γιουνκερ, τη Γκολντμαν Σαξ και τους λοιπους τοκογλυφους.
Αντιπροσωπευει κατι που λεγεται Καπιταλισμος.
Δικαιουσαι βεβαια και μπορεις να αγανακτεις επιλεκτικα με ορισμενα τμηματα του, ομως δε παυεις να λειτουργεις σε ενα πλαισιο υποστηρικτικο της εκμεταλλευσης, της αλλοτριωσης και της εξοντωσης των ασθενεστερων  (Και οπου ασθενεστερος σημερα ,βλεπε και τον εαυτο σου)

Το Μνημονιο και η δανειακη συμβαση δεν ειναι το Αιτιο, αλλα το Συμπτωμα.
Αν εχεις μια βαρια ασθενεια, πιθανως αυτη η βαρεια ασθενεια να ανακουφιζεται με καποια παυσιπονα, αλλα οσα παυσιπονα και να παρεις η ασθενεια θα παραμενει εκει, ετοιμη να σου φαει τα σπλαχνα αν δε την αντιμετωπισεις.
Το να βγει μια Κυβερνηση και να "εξανθρωπισει" καποιους απο τους ορους του Μνημονιου,
αυτη η ανακουφιση δε θα ειναι παρα ενα παυσιπονο.
Ακομα και το ιδιο το Μνημονιο να διαολοστελναμε, η βαρεια ασθενεια που λεγεται Καπιταλισμος, θα παρεμενε εδω. Να τη γλυτωσουμε για λιγα χρονια και να καταστραφουμε αργοτερα, τι νοημα εχει;
Ασε που το να στελνεις τον λογαριασμο στην επομενη γενια και στα παιδια σου, αυτο ειναι κατι που δε τιμαει οποιον το σκεφτεται.

(ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΟΠΟΥ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΟΤΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΕΕ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ 3-4 ΧΡΟΝΙΑ, ΕΓΙΝΕ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ
-ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΘΗΚΕΥΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ-

http://www.youtube.com/watch?v=ghoZNWYrZ-0&feature=player_embedded

Υπο αλλες συνθηκες, θα ειχε καταρρευσει το συμπαν ολοκληρο υστερα απο αυτη την ομολογια.
Τωρα θαφτηκε γρηγορα γρηγορα, αλλα ,μεταξυ μας, και να μη θαβοταν παλι δε θα απσχολουσε ιδιαιτερα και κανεναν, ετσι ειναι η "επανασταση διχως επανασταση", ο ιδιος ο Πρωθυπουργος αν εβγαινε αυριο και ελεγε, "Σας παρακαλω, ριξτε με γιατι ειμαι εθνικα επιζημιος, δεσμευομαι με συμφωνιες που δε μπορω να σπασω"
παλι δε θα γινοταν το παραμικρο...
"Ρε τον @$#%@, κοιτα τι λεει, μαλλον καποιο στημενο παιχνιδι παιζεται εδω, παει να μας παγιδευσει για να τον ριξουμε και μετα να ερθει το χαος, αστον εκει να βγαλει μονος του τα καστανα απο τη φωτια.."
Αυτα θα ακουγονταν απο τον λαο..)

Και για να τα λεμε ολα: Το να πεις οτι η αστικη ταξη, η μανα δηλαδη του καπιταλισμου, δεν εχει συμβαλλει στη συντελεσθεισα προοδο των τελευταιων αιωνων, αυτο θα ηταν μια μπαρουφα και μιση.
Η αστικη ταξη ηταν προοδευτικη για την εποχη της, στο ονομα της εγινε η Γαλλικη Επανασταση,
και αλλες οι επαναστασεις, ας θυμηθουμε τη Φιλικη Εταιρεια.
Δε γεννησε ουτε ο καπιταλισμος ουτε η αστικη ταξη την εκμεταλλευση απο ανθρωπο σε ανθρωπο,
η εκμεταλλευση, η αλλοτριωση και η αδικια ηταν παρουσες απο την αρχη της Ιστοριας.
Και πριν τον Καπιταλισμο, υπηρχε η φεουδαρχια, η ελεω Θεου Βασιλεια, η Τυραννια κλπ
Φυσικα και τα πραγματα ηταν χειροτερα τοτε.
Ομως, θα ειναι μεγαλο λαθος αν ταυτισουμε ολη αυτη τη προοδο, τα ανθρωπινα δικαιωματα και τη ποιοτικη καλυτερευση της ζωης μας, με τον καπιταλισμο και την αστικη ταξη.
Τη προοδο δε την εφεραν οι καπιταλιστες, τη προοδο την εφεραν οι ανθρωποι και οι λαοι που αγωνιστηκαν. Την εφεραν οι εργατες στο Σικαγο, οι εργατες στο Λονδινο, οι απεργιες, οι επαναστασεις, το αιμα ανθρωπων που χυθηκε. Την εφεραν οι επιστημονες, οι γιατροι, οι μηχανικοι,
οι εφευρετες, οι βιολογοι, οι φιλοσοφοι, οι διανοουμενοι, οι φοιτητες, οι κομπιουτεραδες.
Ο λαος ,δηλαδη το προλεταριατο. Δικοι μας καρποι ειναι οι καρποι που απολαμβανουμε.
Αλλωστε ο καπιταλισμος βασιζεται στην αυτοεπεκταση, κατι πρεπει παντα να κινει τη μηχανη.
Μετα τον Β παγκοσμιο πολεμο ηταν η στρατιωτικη βιομηχανια, πριν και μετα ηταν η αυτοκινητοβιομηχανια,
ακομα πιο πριν ηταν η αποικιοκρατια,
μετα το 70 κ οταν τελειωσε η χρυση εποχη του Καπιταλισμου(1949-1974),
αρχισαν τα τερτιπια με το χρηματοπιστωτικο κεφαλαιο, η πληρης απορρυθμιση(deregulation),
η κυριαρχια των αγορων,Θατσερ,Ρηγκαν,
ο καζινοκαπιταλισμος δηλαδη που κορυφωθηκε με τα cds και τα αρπακτικα κεφαλαια τυπου hedge funds τα οποια σαν ορνεα κατευθυνονται οπου δουν αιμα,
καταρρευση και καταστροφες για να αγορασουν.
Αυτο που φαινοταν να κινει τη μηχανη στις αρχες των 90's, δηλαδη οι νεες τεχνολογιες, διαδικτυο κλπ
αποδειχτηκε μια φουσκα.. τωρα που δεν υπαρχει κατι καινουριο να ανακαλυφτει για να κινει τη μηχανη,, ο Καπιταλισμος θα αρχισει να τρωει τις ιδιες του τις σαρκες για να παρεμποδισει τη πτωτικη ταση του ποσοστου κερδους.
Και οι σαρκες του ειναι οι ασθενεστεροι καπιταλιστες...και φυσικα οι λαοι του κοσμου.

Ειναι το τελος του κοσμου οπως τον γνωριζαμε, οπου οι επιθανατιοι σπασμοι του Παλιου που πεθαινει, δεν επιτρεπει στο Νεο που κυοφορειται να γεννηθει.
Ειναι η αρχη ενος καινουριου κοσμου, οπου το ρητο του Ουιλιαμ Μπλεηκ, επιβεβαιωνεται οσο ποτε,
και το ρητο αυτο ειναι το εξης ¨:"ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΠΡΑΤΤΕΙ, ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ"

Για να μη παρερμηνευτω: Η γνωμη μου για τον λαο που βγηκε στις πλατειες ειναι ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΗ
ΕΔΩ
Ανεξαρτητως καταληξης, το γεγονος οτι βγηκαν ανθρωποι που δε συμμετειχαν σε διαδηλωσεις,
το οτι βγηκαν να μιλησουν, να επικοινωνησουν, να συνεννοηθουν, να συνυπαρξουν
ειναι το πρωτο βημα προς τη ριζοσπαστικοποιηση, το πρωτο βημα προς την αλλαγη νοοτροπιας.
Η Αληθεια, αν υπαρχει Αληθεια, δε μαθαινεται εξ αποκαλυψεως ουτε με τη Θεια Επιφοιτηση.
Καθε κινητοποιηση ειναι θετικη, ακομα κι αν καταληξει αρχικα στη στασιμοτητα και
την Αυτοαμφισβητηση,
ισα ισα, που εκει πρεπει οπωσδηποτε να καταληξει σε ενα πρωταρχικο σταδιο, στην Αυτοαμφισβητηση δηλαδη, στην εγκαταλειψη του μεχρι τωρα σταθερου πεδιου αναφορας μας
και στην Ανοικτοτητα.
Δε κατηγορω επομενως κανεναν θιασωτη της ειρηνικης επαναστασης, αλλωστε δε με παιρνει και να το κανω, πρωτον γιατι η υπερεπαναστικοτητα ειναι βιαστικη και αλλου συνηθως στοχευει κι αλλου καταληγει,
και δευτερον γιατι κι εγω δε φερνω τοσο στον Τσε Γκεβαρα, η μονη μου ομοιοτητα ειναι τα πουρα που εχω καπνισει, και μαλιστα τα δικα μου δεν ηταν καν Αβανας, αλλα κατι φτηνοπουρα περιπτερου.
Απλα, τη γνωμη μου καταθετω. Παραμενοντας κι εγω στο προτυπο που προτεινω, δηλαδη στην Ανοικτοτητα, δεν εχω αποκρυσταλλωσει αποψη γκαραντι για τιποτα, στο ψαξιμο ειμαι
και εκει θελω να παραμεινω μεχρι να πεθανω.

Και μια που μιλαμε για Αυτοαμφισβητηση, γενναιοτητα και εγκαταλειψη του σταθερου πεδιου αναφορας μας..
...Στην ταινια  127 hours, ενας αφοβος αναβατης που κυνηγαει την ενταση και την αδρεναλινη,
ο Αρον Ραλστον ,κατα τη διαρκεια της περιηγησης του σε αποκρημνα βουνα και φαραγγια,
παγιδευεται σε ενα απομονωμενο φαραγγι στη Γιουτα, οταν γλυστραει και ενας βραχος πεφτει πανω στο χερι του.
Αναμεσα σε δυο τοιχωματα, ο Ραλστον προσπαθει να απεγκλωβιστει αλλα ματαια.
Στο σακιδιο του υπαρχουν νερο και μπισκοτα, αλλα φτανουν δε φτανουν για λιγες μερες.
Με ενα σουγιαδακι προσπαθει να ξυσει τον βραχο, προσπαθει να τον σηκωσει, να τον σπρωξει..
Τιποτα ομως δεν καταφερνει να τον απεγκλωβισει απο εκει.
Οι μερες περνανε, το νερο τελειωνει, η τροφη τελειωνει, ολοκληρη η ζωη του Ραλστον περναει σα φλασμπακ απο τα ματια του, δεν αργουν και οι παραισθησεις..μιλαει στη καμερα που εχει, αστειευεται, βαζει τα αποθηκευμενα βιντεο και τα ξαναβλεπει για να μη νιωθει μοναξια,
αναγκαζεται να πιει τα ιδια του τα ουρα οταν το νερο τελειωσει..
Και πριν την οριστικη παραδοση συνειδητοποιει αυτο που ηξερε απο την αρχη οτι επρεπε να κανει, αλλα αυτο ηταν κατι τοσο τρομερο ωστε να το αποδιωξει αυτες τις μερες απο τη σκεψη του.

Κι ομως. αλλη λυση δε υπηρχε..

Ο Ραλστον αποφασιζει οτι δε θελει να πεθανει σε αυτο το φαραγγι. Υστερα απο 127 ωρες εγκλωβισμου, παιρνει το σουγιαδακι και κανει αυτο που επρεπε να κανει απο την αρχη,
....δηλαδη να κοψει το χερι του..
Το γυριζει, το σπαει, κι αρχιζει να το κοβει, λιγο μετα τον αγκωνα.
Φρικη, και πονος, ποσο αδιανοητο ειναι για εναν ανθρωπο να αυτοακρωτηριαστει;
Και ποσο λογικο κι αναποφευκτο ειναι να αυτοακρωτηριαστει, οταν αυτη η πραξη ειναι η μοναδικη πραξη που οδηγει στη λευτερια και την επιβιωση;
Ο Ραλστον κοβει το χερι του, και με μια τιτανια προσπαθεια, καταφερνει να ξεφυγει απο τον παρολιγο ταφο του, φτανοντας σε ενα ξεφωτο, οπου καποιοι ορειβατες τον σωζουν, καλωντας ελικοπτερο..

Δεν ειμαστε παρα ο Αρον Ραλστον, παγιδευμενοι στον ιδιο βραχο..φωναζουμε, κλαιμε, πενθουμε, παιρνουμε τα πανω μας διχως κανεναν απτο λογο, μονο κ μονο για να μη παραδοθουμε στην απογνωση,
θυμομαστε σκηνες απο το παρελθον για να παρηγορηθουμε, νοσταλγουμε τοσο δυνατα λες και θα επαναφερουμε αυτο που χαθηκε μονο με τη σκεψη,
κανουμε απολογισμους λες και ειμαστε νεκροι,
αποφευγουμε να ρισκαρουμε γιατι δε θελουμε να αποκοπουμε απο αυτο που μαθαμε.
Απο τον καπιταλιστικο τροπο ζωης μας, ο οποιος εγινε τοσο πολυ ενα με εμας, ωστε καθε σκεψη για αποκοπη να μοιαζει με αυτοακρωτηριασμο.
Κι ομως, αυτο ακριβως πρεπει να κανουμε για να σωθουμε, να αυτοακρωτηριαστουμε.
Να ξεχασουμε οσα ξερουμε, να χασουμε αυτα που γιναν μελος του σωματος μας.
Τις μικρες και μεγαλες απολαυσεις, που ετσι κ αλλιως ομως θα χαθουν,
τι τωρα, τι αυριο, οπως ειπε και ο Κουκουλοπουλος.

Κι επιμενω στον συμβολισμο του αυτοακρωτηριασμου, γιατι αυτο απο το οποιο πρεπει να απαλλαγουμε δεν ειναι μονο ο ΓΑΠ, το Μνημονιο, το αβασταχτο χρεος, το Ευρω, οι Γιουνκερ, οι οικοι αξιολογησης και οι Γκολντμαν Σαξ. Δεν ειναι μονο ο Σαμαρας, δεν ειναι καν ο Καπιταλισμος.
Αυτο απο το οποιο πρεπει πρωτα να απαλλαγουμε ως απαραιτητη, πρωταρχικη προυποθεση για να απαλλαγουμε απο ολα αυτα, ειναι το κομματι του εαυτου μας που επιμενει στη διατηρηση του τροπου ζωης που ξεραμε μεχρι τωρα.
Να απαλλαγουμε απο τις παλιες μας βεβαιοτητες, απο τις παλιες μας συνηθειες, απο τον εφησυχασμο του οτι η ζωη μπορει να προχωρησει διχως τη δικη μας συμμετοχη, απο τη νοοτροπια του να αφηνουμε αλλους να αποφασιζουν για εμας λογω δικης μας, οχι τοσο τεμπελιας αλλα ελλειψης εμπιστοσυνης στις δυναμεις μας,
ελλειψη πεποιθησης οτι εμεις ο λαος μπορουμε να τα καταφερουμε διχως νταβατζηδες της βουλησης μας.
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι η ταση που εχουμε να πιστευουμε οτι καποιοι μπορουν ελευθερα να συσσωρευουν υπερκερδη και να ζουν απο το αιμα της σκλαβιας μας, γιατι αυτοι ταχα ξερουν καλυτερα απο εμας,
"αυτοι πρεπει να προστατευτουν ωστε να βρει δουλεια ο λαος, οι τραπεζες και οι βιομηχανοι, οι εφοπλιστες, οι πολυεθνικες και οι πετρελαιαδες".
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι η πεποιθηση οτι αυτοι "ξερουν καλυτερα"
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι το ΖΗΣΕ ΚΙ ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ.

Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι και το δικο τους χερι, ενα χερι χωμενο μεσα στον παραγομενο πλουτο, ενα χερι λερωμενο απο κοκκαινη, εκμεταλλευση, ανισοτητα, ενα χερι που μυριζει χωμα και πετρα απο τη ταφοπλακα που θελουν να βαλουν στο μελλον μας.

Γιατι ολοι οσοι βαζουν τη πατριδα πανω απο ολα και καλα κανουν, πρεπει να συνειδητοποιησουν εδω οτι η πατριδα που απειλειται ειναι οι εργαζομενοι, οι ανεργοι, οι φοιτητες, οι γεροι, οι νεοι, τα παιδια και οι μεσηλικες..οχι εκεινοι που ετρεξαν σα τα ποντικια να μεταφερουν τα δις στις τραπεζες του εξωτερικοι
...και απο τη στιγμη που δεν απειλουνται, σημαινει οτι δεν ανηκουν στη πατριδα...γιατι το Κεφαλαιο δεν ειχε, ουτε εχει Πατριδα.

Παμε λοιπον να κοψουμε αυτο το χερι, γιατι δεν υπαρχει αλλος δρομος, αλλιως θα περιμενουμε στα φαραγγια τον θανατο μας. Παμε να κοψουμε το χερι, ακομα και με τον υπαρκτο κινδυνο της σηψαιμιας..Μεταξυ βεβαιου θανατου και ενδεχομενου θανατου, τι ειναι προτιμοτερο;
Αλλωστε οι χωρες, οι πατριδες..δεν ειναι το σωμα ενος αναβατη..οι πατριδες δε πεθαινουν απο σηψαιμια..

ΥΓ Η ιστορια του Αρον Ραλστον ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ. Σημερα ο Ραλστον ζει καπου στην Αμερικη, παντρεμενος και με ενα παιδι..Το χερι που λειπει, απλα υπενθυμιζει τη περιπετεια του..και του υπενθυμιζει να ειναι παντα ευγνωμων, που βρηκε τη δυναμη να κανει αυτο που επρεπε να κανει ωστε τωρα να χαιρεται την οικογενεια του..