To DOGVILLE ειναι μια ταινια του Λαρς Φον Τριερ, μια ταινια την οποια ολοι οφειλουμε να νικησουμε μεσα μας. Για την ακριβεια, αυτο που πρεπει να νικησουμε ειναι το μηνυμα και την αληθεια της.
Η υποθεση εχει ως εξης: Μια γυναικα, η Grace, κυνηγημενη απο γκανγκστερς, καταφτανει σε ενα απομονωμενο χωριο. Καποιος εκει, (ο Τομ) ,τη κρυβει στο κοντινο ορυχειο.
Οι διωκτες της ρωτον τον Τομ αν ειδε μια γυναικα. Ο Τομ τη προφυλασσει λεγοντας τους ψεμματα.
Το χωριο αναστατωμενο κανει συμβουλιο για να αποφασισει τι θα κανει με τη γυναικα,
αν θα τη κρατησει η αν θα τη διωξει,
η παρουσια των γκανγκστερς υποδηλωνει απειλη και διαταραξη της ησυχιας και της ασφαλειας του χωριου. Τελικα,αποφασιζουν να τη κρατησουν. Προς ανταλλαγμα αυτης της γενναιοψυχης αποφασης των χωρικων, η Grace θελει να τους βοηθαει στις δουλειες τους.
Ενω στην αρχη, οι χωρικοι εδειξαν οτι δε θελουν ανταλλαγματα, σιγα σιγα ολο κ καποια θεληματα βρισκονταν. Η Grace με χαρα και προθυμια, τους βοηθαει οπου τους ειναι χρησιμη.
Κανει παρεα στον τυφλο του χωριου ακουγοντας τις ιστοριες του, ξεχορταριαζει τους θαμνους, βοηθαει στη συγκομιδη των μηλων εναν τραχυ κ αξεστο αντρα, ξεσκατιζει μια ανημπορη κ παραλυτη κοπελα, κανει μαθημα στα παιδια του χωριου.
Κι αναπτυσσει πλατωνικη σχεση με τον Τομ, τον αντρα που αρχικα τη βοηθησε, καθως εξομολογειται ο ενας στον αλλον τον ερωτα του.
Η Grace ειναι ευτυχισμενη στο Dogville, πλαι στους καλους,απλους αυτους ανθρωπους.
Ολα αλλαζουν σταδιακα, οταν ερχεται στη πλατεια του χωριου ενας αστυνομικος,
ο οποιος τοιχοκολλαει μια προκηρυξη, η Grace καταζητειται επι αμοιβης.
Οι χωρικοι ξερουν οτι ειναι αθωα, γιατι κατηγορειται για εγκληματα που υποτιθεται οτι διεπραξε στη πολη τις τελευταιες εβδομαδες, αλλα τις τελευταιες εβδομαδες βρισκοταν στο χωριο μαζι τους.
Καθως ομως ο κινδυνος για το χωριο επειδη προστατευουν μια φυγαδα, μεγαλωνει,
οι χωρικοι σκεφτονται οτι και τα ανταλλαγματα που πρεπει να τους παρεχει η Grace, πρεπει να μεγαλωσουν κ αυτα. Οι ωρες εργασιες της διπλασιαζονται, η Grace ειναι εξαντλημενη.
Ο τραχυς κι αξεστος αντρας τον οποιον βοηθαει στα μηλα, τη κατηγορει οτι τον σνομπαρει και οτι του δειχνει ελλειψη σεβασμου. Κι αυτο γιατι η Grace απεφυγε ευγενικα τα φιλια του, την ωρα που μαζευανε μηλα.
Η Grace, στη προσπαθεια της να τον διαβεβαιωσει οτι κατι τετοιο δεν ισχυει, γινεται ακομα πιο φιλικη μαζι του. Υστερα απο λιγες μερες, τη κατηγορει ξανα για ελλειψη σεβασμου.
Γινεται βιαιος. Της λεει οτι απο τη στιγμη που δε τη καταδιδει στην αστυνομια, οφειλει να ειναι ακομα πιο καλη μαζι του.
Οφειλει να του κανει ολα τα χατιρια.
Τη βιαζει.Η Grace, δεν αντιστεκεται σθεναρα, σχεδον προσπαθει να δικαιολογησει αυτη την αγριοτητα.
Υστερα, τα πραγματα ολοενα κ εκτραχυνονται. Οι χωρικοι αποθρασυνονται, ζητωντας ολοενα και περισσοτερα απο εκεινη. Κανενα διαλειμμα, οφειλει να δουλευει ολη μερα για αυτους,
απο τη στιγμη που δεν τη καταδιδουν. Ο βισμος της γινεται γνωστος, ομως ολοι κατηγορουν εκεινη αντι για τον βιαστη της.. Καποιοι σκεφτονται οτι χρωσταει κ σε αυτους τη σεξουαλικη ικανοποιηση.
Ο Τομ, ο οποιος τα βλεπει ολα αυτα, προσπαθει να αντιδρασει.
Τους δενει ακομα ο πλατωνικος ερωτας, η Grace αποφευγει να κανει ερωτα μονο με αυτον,
και του το εξηγει, οτι πρεπει να ενωθουν οταν θα ειναι ελευθερωμενη.
Η Grace δεχεται με στωικοτητα ολα τα βασανιστηρια, αλλα καταστρωνουν ενα σχεδιο με τον Τομ για να αποδρασει απτο χωριο.
Το σχεδιο αποτυγχανει.
Ο Τομ δε μπορει να τη βοηθησει. Μαλιστα θυμωνει κιολας γιατι θεωρει οτι κακως δε δεχεται να κανουν ερωτα. Σε μια πρωτοφανη εκρηξη για τον πραο του χαρακτηρα, τη κατηγορει που εχει παει με ολους τους αλλους εκτος απο αυτον.
Στο τελος της περνανε αλυσιδες, για να μη μπορει να αποδρασει. Σερνει αγογογγυστα το Σταυρο του Μαρτυριου της. Ακομα και τωρα προσπαθει να δικαιολογησει τις πραξεις τους.
Ομως το μισος των χωρικων απεναντι της, εχει ξεπερασει πια καθε οριο. Ο ιδιος ο Τομ ειναι αυτος που τηλεφωνει στους γκανγκστερς που τη κυνηγουσαν, να ερθουν να τη ξεπαστρεψουν.
Αφου τη ξεζουμισαν, σκεφτονται οτι δε τη χρειαζονται πια.
Οι γκανγκστερς ερχονται αντικρυζοντας την σε αθλια κατασταση. Αποκαλυπτεται οτι αυτος που τη κυνηγουσε ηταν ο πατερας της, τον οποιον η Grace ειχε απαρνηθει. Κι εκει αρχιζει ενας συγκλονιστικος διαλογος μαζι του. Ακομα και τωρα,η Grace δε ζηταει εκδικηση για τα δεινα που περασε.
Δικαιολογει τις πραξεις των χωρικων στον πατερα της. Κοιτα τους σε τι αθλια κατασταση ζουνε,
πως θα μπορουσαν να ειναι καλυτεροι ανθρωποι;
Ομως, αυτο ειναι το καλυτερο που μπορουσαν; Ακομα κ υπο αυτες τις αθλιες συνθηκες, δικαιολογειται αραγε η αποκτηνωση;
Αραγε, υπαρχουν για ολα δικαιολογιες; Και δεν ειναι -ουσιαστικα- επιδειξη υπεροψιας απο τη μερια της Grace, να δικαιολογει καθε αθλια πραξη τους, απο τη στιγμη που η ιδια ειναι τοσο αυστηρη με τον εαυτο της και δε θα του δικαιολογουσε ποτε παραβαση του αυστηρου ηθικου της κωδικα;
Κατι σπαει, κατι ραγιζει μεσα της. Κοιταζει τους κατοικους του dogville, και η ματια της ειναι για πρωτη φορα απαλλαγμενη απο τις δικαιολογιες που απλοχερα τους χαριζε.
Το DOGVILLE δεν αξιζει να υπαρχει. Πρεπει να σβηστει απο τον χαρτη. Η Grace, παιρνει την εξουσια του πατερα της στα χερια της. Ολοι οι κατοικοι εκτελουνται, οι μαναδες εκτελουνται αφου δουνε τα παιδια τους πρωτα να εκτελουνται αυτα. Ολοι οι κατοικοι εκτελουνται, εκτος απο τον πλατωνικο της ερωτα, τον Τομ.
Αυτον, τον εκτελει η ιδια.
Και στο χωριο, μενει ζωντανος μονο ο σκυλος DOG,DOGVILLE=Σκυλοχωρι)
Ειναι ολοφανερες οι θρησκευτικες προεκτασεις εδω. Grace στα Αγγλικα,σημαινει Χαρη.
Η Χαρη του Θεου, η οποια δεν εγκαταλειπει ποτε τους ανθρωπους, μενει στο πλσι τους ακομα κ οταν αυτοι αποδεικνυονται αναξιοι της. Ξεφτιλιζεται, ταπεινωνεται, σηκωνει αγογγυστα το καθημερινο Σταυρο του Μαρτυριου. Αλλα η αχαριστια των ανθρωπων ολοενα κ πολλαπλασιαζεται,
οσο καλυτερα τους φερεται, οσο περισσοτερο δικαιολογει τις πραξεις τους,
τοσο εκεινοι αποκτηνωνονται.
Πατερα,συγχωρεσε τους γιατι δε ξερουν τι κανουν.
Ο πατερας εδω της Grace, μοιαζει με τον Θεο-Τιμωρο της Παλαιας Διαθηκης.
Με ενα νευμα της Grace, ειναι ετοιμος να καταστρεψει το χωριο-ανθρωποτητα,
με εναν ακομα κατακλυσμο...αυτη τη φορα, προσαρμοσμενο στον σημερα, κατακλυσμο απο σφαιρες.
Η Grace-Χριστος αποφασιζει αυτη τη φορα να μην πεθανει στον Σταυρο.
Αποφασιζει να κατεβει απο τον Σταυρο.
Κανενα ελεος, καμια δικαιολογηση. Οφειλαν κ μπορουσαν να ειναι καλυτεροι ανθρωποι. Αλλα,επελεξαν να παραδοθουνε στο Κακο.
Ουσιαστικα, δεν ειναι οι σφαιρες που τους τιμωρουν. Αλλα,οι ιδιες τους οι πραξεις.
Ειναι ολοφανερο οτι ο δημιουργος αυτης της ταινιας, ο Λαρς Φον Τριερ, δε πιστευει στον Ανθρωπο.
Κι αν αφαιρεσεις τις θρησκευτικες προεκτασεις, κι αν αναγεις το ερωτημα της ταινιας απο μεταφυσικο σε Υπαρξιακο, η απαντηση παραμενει η ιδια: οι ανθρωποι δεν εκμεταλευτηκαν οσο καλυτερα μπορουσαν τις δυνατοτητες τους, ουτε αξιοποιησαν το Δωρο της Ζωης και της Αυτοσυνειδησιας.
Κι αφου ρημαξαν ο ενας τον αλλον, σειρα εχει να ρημαχτει κι ο πλανητης,
οσο ενημερωνεσαι για την οικολογικη καταστροφη που συντελειται,τ οσο περισσοτερο αναρωτιεσαι για το αν θα ηταν καλυτερα για τον Πλανητη Γη να συνεχισει να πορευεται διχως το ανθρωπινο ειδος.
Αχαριστοι απεναντι στη Χαρη..του Θεου η της Φυσης,της Μοιρας η της Τυχαιοτητας, δεν εχει τελικα και πολυ σημασια.
Ο Λαρς Φον Τριερ,κατηγορειται για μισογυνης,
αλλα οπως εγραψα στη πρωτη αναρτηση αυτου εδω του μπλογκ, δεν ειναι μισογυνης,
ειναι μισανθρωπος.
Ας κανω μια ακομα διορθωση ,δεν ειναι ουτε μισανθρωπος, ειναι ανθρωποφοβικος.
Φοβαται τους ανθρωπους, επαψε να πιστευει σε αυτους, να πιστευει οτι στη Φυση του Ανθρωπου, υπερτερει το Καλο εναντι του Κακου.
Ειναι στιγμες μεσα μας, που το μηνυμα και η αληθεια αυτης ης ταινιας,μας κυριευει.
Ακομα και εκεινοι που θα τη δουνε και θα σπευσουν να την ανακηρυξουν ως ενα αποκυημα φαντασιοπληξιας ενος αρρωστημενου εγκεφαλου,
οσο περισσοτερο θα λυσσαξουν να τη χαρακτηρισουν ετσι,
τοσο περισσοτερο θα αποδεικνυουν οτι μεσα τους αναρωτιουνται για το αν αυτη η ταινια, λεει την αληθεια η οχι. Οι Βιαστικες και σπασμωδικες καταδικες αυτης της ταινιας ειναι ανικανες να αναιρεσουν το σοκ της παραδοχης της αμφιβολιας μας.
Απειρα παραδειγματα γυρω μας,τη δικαιωνουν,
ειδικα σημερα.
Σημερα που ξεπουλιουνται τα παντα στους τραπεζοναζι και τους πολιτικους-πορνες τους.
Και ακομα και τωρα,η μεγαλη πλειοψηφια, το μονο που κοιταζει ειναι να σωσει τον κωλο της ,αρνουμενη να κατσει σε ενα τραπεζι, να συνεννοηθουν ο ενας με τον αλλον, οχυρωμενοι ολοι μας στις ηλιθιες η σωστες Αληθειες-Καστρα,
ε λοιπον δεν εχει και τοση σημασια το αν η Αληθεια μας ειναι ηλιθια η σωστη.
Απο τη στιγμη που η Αληθεια μας καταντησε καστρο, και μας αναγκασε να οχυρωθουμε εκει,
ηλιθιες και σωστες αληθειες γινονται ενα
γιατι η Αληθεια ποτε δεν ειναι Καστρο, η Αληθεια δεν οχυρωνει, ουτε προφυλασσεται απο ταφρους,
γιατι η Αληθεια, οταν ειναι Αληθεια,
μονο ενωνει.
Το ξερω οτι τα παραπανω μοιαζουν λιγο με μεταμοντερνο αχταρμα του στυλ "Ολοι οι ανθρωποι εχουν κατι σωστο να σου μαθουν και κατι σωστο να πουν",
τριχες κατσαρες, δε γινεται ολοι να εχουμε δικιο γιατι αυτο σημαινει οτι ολοι εχουμε αδικο,
υπαρχουν και πολλοι μαλακες αναμεσα μας, δε γινεται να εχουν ολοι δικιο,
ουτε ειναι σωστο να προσπαθεις επ'αοριστον να συνεννοηθεις με καποιον που δεν εχει ως βασικο προταγμα την Ισοτητα,
η εξακολουθει να πιστευει στην Ευρωπαικη Ενωση, στΙς αγαθες προθεσεις του ΔΝΤ η του ΓΑΠ,
ενα παραδειγμα: ολοι γνωριζουμε την επιθεση του Κυβερνητικου εκπροσωπου στις φασιστικες αξιωσεις του εκπροσωπου της Τροικας, η δωσιλογη αυτη Κυβερνηση πουλαει πατριωτισμο,
και πιθανως να υπαρχουν πολλοι που ψαρωσαν και πιστευουν οτι επιτελους, ορθωσαμε αναστημα.
Δε γινεται να αντιμετωπιζεις πια με συγκαταβαση αυτους τους ανθρωπους.
Το πιο ανθρωπινο συναισθημα απεναντι τους ειναι το μισος,
ο δικαιοτερος χαρακτηρισμος ειναι το "Εχθροι του λαου", ακομα κ αν αυτοι οι ιδιοι δεν αποτελουν παρα ενα κομματι του Λαου.
Και οσο τους μισω, οσο τους κατατασσω στη κατηγορια ανθρωπων που ζημιωνουν τη χωρα και εμενα τον ιδιο,
οσο σκεφτομαι οτι στερεψα απο κατανοηση και το μονο που χρειαζεται πια ειναι, ειτε αυτοι οι ανθρωποι να το βουλωσουν, να παψουν να μιλανε η αλλιως να παθουν οτι επαθαν οι κατοικοι στο DOGVILLE,
τοσο, αθελα μου, θα δικαιωνω το DOGVILLE. Και το μηνυμα του.
Την αληθεια του.
Αν κατι δεν αξιζει να σωθει, τοτε δε πρεπει να σωθει.
Κι απο τη στιγμη που τωρα τιποτα δε σωζεται, προφανως και αυτο ειναι κατι που μας αξιζει.
Κι ομως, ολα τα παραπανω, δε μπορουν να αντιπαρατεθουν στην εξης παραδοχη: οτι ο καθενας μας κατα ενα μεγαλο ποσοστο, βαφει τον κοσμο με τα χρωματα της ψυχης του.
Αραγε ποσο λαθος θα ειναι να πει καποιος οτι, αν εχεις θλιμμενη ψυχη,
βλεπεις τον κοσμο ως κατι που δεν αξιζει να σωθει,
αν η ψυχη σου ειναι ομορφη, τοτε παντα θα προσπαθεις να εστιαζεις στην Ομορφια αυτου του κοσμου,
κ αν εισαι σκατοψυχος, σκατα θα βλεπεις παντου.
Ισως η απαντηση στο DOGVILLE, να ειναι αυτο που εχει πει ο Ψυχαναλυτης Ζακ Λακαν για τον αρρωστημενο ζηλιαρη, για αυτον που βασανιζεται απο εμμονες για το αν τον κερατωνει η γυναικα του, και τη παρακολουθει σχεδον καταδιωκει, οπου κ αν εκεινη παει.
Ακομα κ αν ο αρρωστημενα ζηλιαρης συζυγος ειναι σωστος στις υποψιες του,
ακομα κ αν η γυναικα του στ'αληθεια τον απαταει,
αυτο δεν αλλαζει σε τιποτα το οτι ο ανθρωπος αυτος ειναι ψυχικα διαταραγμενος και οτι κακως αφηνει αυτη την εμμονη να τον δηλητηριασει.
Ακομα κ αν ο σκηνοθετης του DOGVILLE δηλαδη μας λεει την αληθεια για την ανθρωπινη φυση,
αυτο δε τον κανει λιγοτερο ψυχικα διαταραγμενο.
Αν αποδεχτεις λοιπον την αληθεια του DOGVILLE, αυτο δε σημαινει οτι εισαι ενας ρεαλιστης απηλλαγμενος απο τις αυταπατες σου.
Αντιθετως, αυτο σημαινει οτι η ψυχη σου ειναι δηλητηριασμενη απο αυτη την αληθεια.
Πολλες φορες συλλαμβανω και τη δικια μου ψυχη δηλητηριασμενη απο την αληθεια του DOGVILLE.
Τοτε ειναι που σκεφτομαι οτι δε πας πουθενα με δηλητηριασμενη ψυχη.
Σκεφτομαι οτι αν αυτο που ζουμε ειναι ενα τελος, ακομα και τοτε η ψυχη μας δε πρεπει να δηλητηριαστει απο τον φοβο η τον κυνισμο,
αλλωστε,το "δυσκολοτερο μερους του τελους,ειναι το οτι πρεπει να αρχισεις ξανα μια νεα αρχη"
Και θα κλεισω αυτη την αναρτηση με αυτον τον στιχο απο το αγαπημενο αυτο τραγουδι
των linkin park,
the hardest part of ending is starting again.
Γιατι οσο σπουδαιο,πομπωδες και τρανο ειναι το μηνυμα του DΟGVILLE,
πολλες φορες απλα ενα τραγουδακι ειναι ικανο να το κατατροπωσει.
Ποσο μαλλον φανταστειτε,ο συνανθρωπος μας.
http://www.youtube.com/watch?v=NAqMFjziMZ8
Η ψυχή μας δεν δηλητηριάστηκε από μόνη της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατέβαλαν προσπάθεια πολλοί για να τη δηλητηριάσουν.
Κάποιοι έβαλαν το λιθαράκι τους. Οι πολιτικοί έβαλαν ογκόλιθους.
Ελπίζω κάποια μέρα (όχι και πολύ μακριά) να έχουν την τύχη των κατοίκων του σκυλοχωριού.
LOLA
Πολλά πράγματα προς συζήτηση celin...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξεκινήσω με το γεγονός πως στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες των 00's, το "dogville" ήταν στο ν.6
Διαβάζοντας βέβαια την ανάρτησή σου με κάνεις να θέλω να το ανεβάσω πιο ψηλά. Γιατί ο κινηματογράφος σου δείχνει την αλήθεια μέσω της ψευδαίσθησης. Παραφράζοντας ελάχιστα τον Waits, "I'll tell you all my secrets while I lie about my past."
Είχαμε κατά κάποιον τρόπο αυτή τη συζήτηση χθες με αφορμή το όνομά σου. Man is evil...
Το αν κάποιος είναι ανθρωποφοβικός ή μισάνθρωπος είναι μεγάλη κουβέντα. Το ένα είναι αμυντική στάση, το άλλο επιθετική. Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου ανάγνωση.
Με τη LOLA από πάνω θα διαφωνήσω λίγο. Ακόμη κι αν για το παρόν μας φταίνε περισσότερο άλλοι, το ζήτημα περισσότερο είναι η ανθρώπινη φύση. Η καταβολή προσπάθειας να τη δαμάσουμε με την έννοια του εκπολιτισμού. Να είμαστε πραγματικά καλύτεροι εμείς για να κατηγορήσουμε τους άλλους.
Κι όπως παρατηρείς στο φινάλε σου, να χτίσουμε κι όχι απλά να γκρεμίσουμε αυτό που βλέπουμε για άσχημο.
http://www.youtube.com/watch?v=90ELleCQvew&feature=fvw
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
Θα διαφωνησω εδω...με λιγα λογια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να περιμενεις περισσοτερη διαφωνια σε μελλοντικη αναρτηση...
Γραφει ο Νημερτης...Αποσπασμα απο το βιβλιο του Ιακωβου Καμπανελλη "Μαουντχαουζεν"....
Τα ερωτικα απογευματα...
Δεν εχω διαβασει το βιβλιο...
Διαβαζω, και μου φευγει ολη η τριχοφυια...
Και μενω Σπανος...
Και γραφω σχολιο...
"Επρεπε να γινει βοσκοτοπος, η χωρα των δολοφονων, απο αυτους που ειχαν νεκρους"
Εννοωντας...Οτι επρεπε να ψηθουν, οπως μας εψησαν...
Να σκοτωθουν, οπως μας σκοτωσαν...
Να βασανιστουν...Οπως μας βασανισαν..
Για να μην ξαναγινει...
Βλεποντας το σαν μαθημα...Των επιζοντων..Προς τους δολοφονους, βιαστες, δυναστες τους...
Και απανταει ο Νημερτης..Ψυχραιμα και απλα...
[πηγαινε δες...]
Και μου ριχνει κλωτσα στη μουρη...
Δολοφονε...Μου λεει...Συνελθε...
"Ου γαρ οιδασι τι ποιουσι"
Εν τω μεταξυ..Εγω εχω κανει, φυλλο φτερο τον Γκουγκλη..Εχω βρει στρατοπεδα...Θυματα...
Εχω γραψει αναρτηση...
και σε μια στιγμη σκεφτομαι..
Πως θα ειχε αξια το καλο..Το οποιο καλο..Οποιος αγωνας...
Αν εξαλειφαμε τους κακους ολους...;;;
Αν εκτελεσουμε ολους τους κατοικους ολων των Ντογκ βιλλ του κοσμου...
Δεν θα επικρατησει το καλο...
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟ...
Σωστα...;;
Maχαιρη απαντω πρωτα σε σενα γιατι επειγει να ξεκαθαρισω κατι που θεωρησα ξεκαθαρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήευπροσδεκτες ολες οι διαφωνιες εδω,ειδικοτερα απο φιλους,ευπροσδεκτα και τα αιχμηρα σχολια και τα παντα,εδω δεν ειναι τηλεοπτικο talk show για αποστειρωμενες συζητησεις,εδω πρεπει "να βγαινουν τα μαχαιρια" ακομα κ μεταξυ μας,γιατι,αν δεν αιμορραγησουμε,κανενα συνμπερασμα της προκοπης δε θα βγει,
ευπροσδεκτες λοιπον οι διαφωνιες αρκει να ειναι οντως διαφωνιες.Το οτι εγω παρουσιασα εδω την αποψη της Grace οτι το ντογκβιλ πρεπει να καταστραφει ολοσχερως,δε σημαινει οτι την ασπαζομαι κιολας αυτη τη θεση.
Αντιθετως,το κλεισιμο αυτης της αναρτησης,δειχνει ακριβως το αντιθετο.
Το Ντογκβιλ,ετσι οπως το παρουσιαζει ο σκηνοθετης,δε νομιζω οτι ειναι οι κακοι ανθρωποι,
νομιζω οτι συμβολιζει ολοκληρη την ανθρωποτητα.
Κι εκει που καταληγω ειναι οτι,ακομα κ αν το Κακο κυριαρχει στην ανθρωπινη φυση,αυτο ειναι κατι που οφειλουμε να πολεμησουμε,οφειλουμε να παλεψουμε για να κυριαρχησει το Καλο.
Δεν ωφελει καθολου η αληθεια εδω για την ανθρωπινη φυση,αν υποθεσουμε οτι ειναι Αληθεια κ οχι μια απαισιοδοξη κ εσφαλμενη εκτιμηση.
Τωρα,οσον αφορα τους κακους ανθρωπους που λες,
εκει δεν εχω απαντηση.Θα ηθελα πολυ να εξαλειψω τους κακους ανθρωπους,τους πραγματικα κακους ανθρωπους,δε νιωθω καμια συμπονοια μπροστα στον χαμο τους.
Αλλα,το προβλημα εδω ειναι το εξης,και ποιος ειμαι εγω που θα κρινω ποιος ειναι κακος;
Μηπως ειναι και η δικια μου ψυχη δηλητηριασμενη απο το μισος,μηπως κι εγω δεν ειμαι τοσο καλος οσο νομιζω;
Μηπως αυτη η σκεψη,οσο κ αν διαπνεεται απο αγαθα κινητρα,ειναι εξισου επικινδυνη με το Κακο,το οποιο μισει;
Μηπως ειμαστε χαμενοι απο χερι και δε θελουμε να το παραδεχτουμε;
Μηπως η ελπιδα ειναι κατι που δε πρεπει με τιποτα να χασουμε,αλλιως θα παραδοθουμε στον Κυνισμο και τη μαυριλα;
Δεν εχω απαντησεις,οσο πιο πολυ σκεφτομαι,οσα πιο πολλα μαθαινω,τοσο περισσοτερο αναρωτιεμαι.
Λολα,εχω τις ιδιες ακριβως σκεψεις για τους πολιτικους των 2 μεγαλων κομματων.Δε μου αρεσει που σκεφτομαι ετσι,ανεξαρτητως του ποιος ευθυνεται για το δηλητηριο,το δηλητηριο παραμενει δηλητηριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα και παλι,αν ηταν στο χερι μου,δε θα εδειχνα τη παραμικρη επιεικια.Κ ας βασανιζομουν μετα απο τις τυψεις.
Μοody,αυτη την αναρτηση την εχω σκεφτει εδω και καιρο,και ο χθεσινος μας διαλογος την επιταχυνε,εχεις δικιο,διαπραγματευεται το ιδιο ζητημα για την ανθρωπινη φυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης θελω να σου πω εδω οτι τον τελευταιο εναμιση μηνα εχω 3 αναρτησεις που ξεκιναω απο μια ταινια για να συζητησω κι αλλα πραγματα,
κατα ενα ποσοστο ορμωμενος κι απο την εξαιρετικη σου αναρτηση για τον Κυνοδοντα,
οι ταινιες οι καλες και τα ερωτηματα που θετουν,ειναι πολυ γονιμο θεμα προς συζητηση.
"Το αν κάποιος είναι ανθρωποφοβικός ή μισάνθρωπος είναι μεγάλη κουβέντα. Το ένα είναι αμυντική στάση, το άλλο επιθετική. Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου ανάγνωση."
Εγω νομιζω οτι δεν υπαρχουν μισανθρωποι,οτι ολοι οσοι αποκαλουμε μισανθρωπους,κατα βαθος ειναι ανθρωποφοβικοι.Ο φοβος τους δηλαδη ειναι αυτος που δημιουργει το μισος,και το μισος μετα το χρησιμοποιουνε ως θωρακιση,ως αμυντικη σταση απεναντι στον Αλλον.
Aλλα,δεν ειμαι ειδημων(ουτε νομιζω οτι επι του προκειμενου μπορει να εκφραστει απολυτως τεκμηριωμενη αποχη),οποτε μπορει να εχεις εσυ δικιο εδω κ εγω αδικο.
Συμφωνω και στο τελος,αν απλα παμε να γκρεμισουμε κ οχι να χτισουμε,θα πεσουν τα ντουβαρια στο κεφαλι μας.
Αρη,δεν το εχω δει το network,αλλα αυτος ο μονολογος(του Αλμπερτ Φινευ;),με κανει να θελω να τη δω,
ΑπάντησηΔιαγραφήi'm mad as hell and i cant take this anymore!
Εξαιρετική ταινία, άριστη η ανάλυση σου αλλά και οι προεκτάσεις που δίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τότε είναι που σκέφτομαι οτι δε πας πουθενά με δηλητηριασμένη ψυχή." Ακριβώς. Τότε όλος ο κόσμος φαίνεται δηλητηριασμένος. Και δεν είναι.
Η ταινία αυτή με προβλημάτισε πολύ. Κι όχι για τα παράξενα σκηνικά της, βέβαια. Την ανέλυσες θαυμάσια, φίλε μου. Δεν είναι από εκείνες που ξεχνιούνται ούτε ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί της. Σε ακολουθεί για χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, ο φον Τρίερ δεν είναι μισογύνης, είναι ανθρωποφοβικός. Ναι, δεν είναι πολιτικά ορθό αυτό.
Ας αναρωτηθούμε, όμως, ειλικρινά: ποτέ δεν φαντασιωθήκαμε να τιμωρούμε σκληρά την κακία και την φασιστική συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων;
Έστω κι αν μετά αισθανόμαστε τύψεις;
Αυτα λεω και γω φιλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω οτι το δηλητηριο της αντιπαλοτητας εξαφανιζει το καλο...Μια και κανεις δεν ειναι αποδειγμενα καλος, παντα...
Η καταδικη ειναι..Πως πιστευω στην Καλοτητα και την κακια...Σε διαρκη διαπαλη,και αλληλοαναιρεση..
Σαν τις οψεις μιας και μονης αδιακριτης ενοτητας... Της ανθρωπινης υπαρξης...
Φίλε Celin, ομολογώ ότι δεν την έχω δει την ταινία, αν και μου την έχουν προτείνει πολλοί φίλοι. Από την άλλη χαίρομαι που θα έχω διαβάσει την ανάρτησή σου πρώτα, έτσι, είμαι σίγουρος ότι θα την λατρέψω περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εξαιρετικός"
Περιμένω και για V for Vendetta, σχόλιο (ή ανάρτηση αν βρεις το χρόνο).
"~ Beneath this mask there is more than flesh. Beneath this mask there is an idea, Mr. Creedy, and ideas are bulletproof.~"
Γεια χαρα celin
ΑπάντησηΔιαγραφήTo "Dogville" ειναι εξαιρετικη ταινια και πιστευω οτι ολοι θα επρεπε να τη δουν για να εχουν γνωμη για τις ...''Aμερικανικες (και οχι μονο, πια )αξιες'' και τη στενομυαλια που φαινεται απο τους χαρακτηρες του Trier, ενος σκηνθετη που αντιτιθεται στη πολιτικη ορθοτητα των καιρων μας και δειχνει μεσω του σεναριου το οποιο ειναι συγκλονιστικο πως λειτουργει τελικα το συστημα, σε μια μικρη πολη που ειναι τελικα διεφθαρμενη μεχρι το μεδουλι!
Kαλως ηλθες dreamon,σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛωτοφαγε,απο οσα γραφεις,καταλαβαινω οτι μαλλον τις ιδιες σκεψεις κανουμε,οσον αφορα το θεμα της τιμωριας αυτων που ετσι κ αλλιως,πρεπει να τιμωρηθουν σκληρα,και οχι μονο στη φαντασια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαχαιρη κ εσυ εχεις δικιο για το δηλητηριο που γραφεις.Καλο-Κακο ειναι λες καταδικασμενα να συνυπαρχουν και δε μπορω να πω οτι εχεις αδικο,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα νομιζω οτι πια δε συνυπαρχουν απλως,βλεπω το Κακο να κυριαρχει και το Καλο να εξαφανιζεται,
επομενως;
Απεναντι στην αλητεια που γιγαντωνεται,δυστυχως σημερα ειδικα,δε μπορουμε να αντιπαραταξουμε τον Γκαντι.
Πειρατη,χαιρομαι πολυ που σου αρεσε η αναλυση!Αλλα ξενερωνω λιγο γιατι σου αποκαλυψα ηδη ολη τη ταινια,τη περιεγραψα θεωρωντας ως δεδομενο οτι οι φιλοι εδω θα την εχουν δει.Παντως και παλι αξιζει να τη δεις,ακομα κ αν εμαθες τον σκελετο της ταινιας,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συγκλονιστεις!
Το v for vendetta ειναι μαλλον η δευτερη αγαπημενη μου ταινια ολων των εποχων υστερα απο το fight club,οποτε επιβαλλεται να γραψω κατι!Θα το οργανωσω στο μυαλο μου και θα επανελθω!Θα εχουμε να πουμε πολλα εμεις εδω οι λατρεις της.
Ελβα,μπραβο για τη διασταση που εφερες κι εγω ξεχασα καπου να τη πω,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Τριερ εχει "αφιερωσει" το DOGVILLE στην Αμερικη!Τελειωνει η ταινια και μπαινει Ντεηβιντ Μπαουι,young americans!H δικια μου προσεγγιση εδω δεν αφορουσε τοσο την αντιμαερικανικη διασταση της ταινιας,αλλα περισσοτερο την αντι-ανθρωπιστικη,νομιζω οτι κατα καποιο τροπο συνυπαρχουν και οι 2.
Και το MANDERLAY το χει αφιερωσει στην Αμερικη!
δεν ήρθα να συζητήσω άλλα πράγματα με αφορμή μια ταινία!
ΑπάντησηΔιαγραφήο κινηματογράφος είναι βέβαια ζωή και η ζωή είναι κινηματογράφος...
έχω μια περίπου ανάλογη ετικέττα στο μπλογ, "ζωή σα σινεμά"...
dogville...όνομα και πράμα!
η ταινία με νίκησε..απλά!
αντί για σκηνικά, η κιµωλία να σχηματίζει στο δάπεδο γραµµές που θα χωρίζουν, νοερά, τα σπίτια, την εκκλησία, την πλατεία...
δεν ξανάγινε αυτό!
ευτυχώς η Νικόλ άφησε τον κοντό και βρήκε το Δανό!
τον άθλιο Δανό...του δόγματος κάνε ότι θέλεις και άσε τα χαΪβανια να κουρεύονται με χολυγουντιανές μαλακίες!
Celin,
ΑπάντησηΔιαγραφήπάλι δύσκολα βάζεις. Πάλι τα μπλέκεις και τοποθετείς τα πράγματα με βάση συζήτησης την ερμηνεία του Dogville, στα πλαίσια που ορίζεις. Όχι ότι είναι κακό αυτό. Απλά μας αιφνιδιάζεις!
Πραγματικά ομολογώ ότι διάβαδα δύο φορές την ανάρτηση για να μπορέσω να πιάσω το που το πας. Και να σου πω κάτι; Δε συμφωνώ ρε φίλε. Όχι, γιατί δεν ερμηνεύεις σωστά την ταινία, αλλά γιατί θα πρέπει εμείς να παραλληλίσουμε την καθημερινότητα που βιώνουμε με το Dogville. Γιατί θα πρέπει καλά και ντε να ταυτιστούμε με κάποιον απο τους ήρωες ή τα εγκεφαλικά παιχνίδια του Triers; Δεν μπορώ να συζητήσω έτσι. Αισθάνομαι κάπως άβολα.
Η ταινία είναι φοβερή. Απίστευτα σκληρή. Εφιάλτης θα έλεγα. Πάνε χρόνια που την έχω δει και μόνο που μου τη θύμισες με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο με ζόρισε. Αλλά πραγματικά ο μόνος τρόπος για να "ξεμπλοκάρω" από τα διλλήματα που θέτεις είναι να εκκινήσω από διαφορετική βάση...
Για μένα δεν υπάρχουν γενικώς αλήθειες. Ούτε μου αρέσει μια ψυχολογική ερμηνεία των πάντων. Δεν είμαι και πολύ καταρτισμένος σε αυτά και το ευκολότερο θα ήταν να αυτοσχεδίαζα τσιμπλογώντας στο μέσο όρο. Αλλά το σκέφτομαι διαφορετικά...
Δεν υπάρχουν γενικώς και αορίστως αλήθειες ατομικές, ούτε καν με άλφα κεφαλαίο. Υπάρχουν συμφέροντα και αντικρουόμενες ανάγκες σε κοινωνικό επίπεδο που εκφράζονται σε όλες τις πλευρές της καθημερινότητας. Απο εκεί εκπορεύονται και οι ατομικές συμπεριφορές που σε συνδυασμό με την ιδιοσυγκρασία, την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός δημιουργούν και τις "αλήθειες" του καθενός. Όμως αυτές οι "αλήθειες" όπως λες συνιστούν το "σύνολο των κοινωνικών σχέσεων" του καθενός. Διαμορφώνονται με συλλογικό τρόπο στο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που διανύουμε σαν υπάρξεις.
Επομένως δεν μπορώ να δεχτώ αφορισμούς του στυλ "όλες οι αλήθειες σκοπεύουν στον δηλητηριασμό της ψυχής" ή ακόμη χειρότερα "ας μαζέψουμε λίγο απ'όλα να βρούμε κάτι στη μέση" (προσοχή, δεν λέω ότι το λές). Ο αγνωστικισμός και η ταλάντευση στο αν έχει δίκιο ή όχι η δικιά μας "αλήθεια" είναι κακός σύμβουλος σε μια εποχή που όχι μόνο πρέπει να γίνουν αγώνες αλλά επιβάλλεται και μια αντεπίθεση αξιών, ιδανικών και άλλης κοινωνικής στράτευσης-συμπεριφοράς.
Την εποχή λοιπόν που αποδομούνται τα πάντα. Οι έννοιες χάνουν το νόημα τους, ο ανορθολογισμός και οι μεταμοντέρνες θεωρίες της ισοπέδωσης-ανανέωσης είναι τα μέσα ιδεολογικής επιβολής από τους κυρίαρχους των σχεδίων τους, δεν θα πάμε με μισή καρδιά και αναποφασιστικότητα. Αλλιώς κάθε χώρος δουλειάς, κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο και συλλογικός χώρος θα καταντήσουν μικρά Dogville.
Το καθημερινό μάθημα της συνολικής και οργανωμένης ανυπακοής-σύγκρουσης με ορίζοντα μια διαφορετική κοινωνία μπορεί να ενώσει πολλές "αλήθειες" που μας φαίνονται λίγες, αποσπασματικές ή πεισματικά αδιάλλακτες. Η έκβαση αυτού του αγώνα, θα δείξει και ποια ομάδα "αλήθειες", συμφέροντα τάξεων θα έλεγα εγώ, θα νικήσουν. Το σίγουρο είναι ότι εαν εν τέλει κερδίσουν οι απο πάνω, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι όχι μόνο για "Dogville", αλλά και για "1984" και "Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο"...
Παυλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ειναι...
Μ αρεσει...
Αλλα πρεπει να γινει αντιληπτο..Για να πραγματοποιηθει...
Και οι συμφεροντικες αληθειες..Αυτα τα αποφευγουν...Τα θαβουν...Κανουν οτι δεν υπαρχουν...Δεν τα βλεπουν...
Οποτε..;;
"δεν ήρθα να συζητήσω άλλα πράγματα με αφορμή μια ταινία!"
ΑπάντησηΔιαγραφήMα.γιατι;Τα κινηματογραφικα αριστουργηματα αποτελουν πρωτης υλης βασης για φιλοσοφικο-πολιτικο-κοινωνικο συζητησεις!Αλλωστε,αμιγως κινηματογραφικη αναλυση εγω δε μπορω να κανω,μου λειπουν βασικες τεχνικες γνωσεις για αυτο!
Καταμπραν,σε κοβω για φανατικια Ουαιλντ-ικια,
"Η Τεχνη για τη Τεχνη" κλπ
Κ εγω,να σου πω την αληθεια,ελαχιστα πολιτικα ποιηματα ποιηματα εχω γραψει,ολα μου σχεδον τα ποιηματα ειναι για τον ερωτα,τον θανατο,την απογνωση,τη φρικη και την ελπιδα
(αν βεβαια προβουμε σε μια διασταλτικη ερμηνεια και ονομασουμε "Τεχνη" τα ποιηματα μου,πιθανολογω οτι πολλοι θα διαφωνουσαν για αυτο:)
ΥΓ Λες οτι σε νικησε η ταινια,αν εννοεις καλλιτεχνικα μαζι σου,αν εννοεις σαν κοσμοθεωρια,και παλι μαζι σου γιατι ετσι κ αλλιως σε συμπαθω,
αλλα με πολλες επιφυλαξεις,
πιστευω οτι δε πρεπει να την αφησουμε -σα κοσμοθεωρια-να μας νικησει.
Παυλο κ εσυ μου εβαλες δυσκολα εδω,ομολογω οτι δε σε πιανω απολυτως;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατσε να σε παω κομματι-κομματι
"αλλά γιατί θα πρέπει εμείς να παραλληλίσουμε την καθημερινότητα που βιώνουμε με το Dogville. Γιατί θα πρέπει καλά και ντε να ταυτιστούμε με κάποιον απο τους ήρωες ή τα εγκεφαλικά παιχνίδια του Triers; Δεν μπορώ να συζητήσω έτσι. Αισθάνομαι κάπως άβολα."
Εννοειται οτι καμια ταινια δε μπορει να αντικαθρεπτισει τη πραγματικοτητα η να ορισει το οχημα που θα ερμηνεψει τον κοσμο!Το οτι ο Τριερ ειναι ανθρωποφοβικος,δε σημαινει οτι εμεις πρεπει να αποδεχτουμε αυτα που λεει.
Απλα,καθε καλη ταινια μας βαζει μπροστα σε καποια διλημματα-ερωτηματα,στα οποια βεβαια δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να απαντησουμε!
"Για μένα δεν υπάρχουν γενικώς αλήθειες"
Παρακατω ομως λες να αποφυγουμε τη παγιδα του αγνωστικισμου.Και τα 2 μαζι δε γινονται,η θα ειμαστε αγνωστικιστες,η θα πιστευουμε σε απολυτες αληθειες.
Εκτος αν σκεφτεσαι οπως εγω,που λεω οτι δεν υπαρχουν απολυτες αληθειες,αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα πρεπει να παψουμε να παλευουμε για τις δικιες μας.
Αν σε καταλαβαινω καλα,αυτο μαλλον εννοεις.
Για τιποτα δε μπορουμε να ειμαστε σιγουροι μεν,αλλα μακρυα απο τον μεταμοντερνο αχταρμα,ο οποιος μας καθιστα ευαλωτους στην Εξουσια,
διχως Ιδεα,θα γινουμε κλαρακι στον ανεμο.
"Ούτε μου αρέσει μια ψυχολογική ερμηνεία των πάντων."
Η Ψυχαναλυση ειναι ενα πολυ χρησιμο εργαλειο κατανοησης οχι μονο του ατομικου αλλα και του συλλογικου γιγνεσθαι,το πιστευω αυτο.
Αλλα,αν γινεται σε ολα ψυχολογικη αναγωγη,αν ξεχασουμε τη πολιτικη διασταση και παμε να ερμηνεψουμε τα παντα βασει του Φρουντ,
θα κανουμε ενα πολυ μεγαλο σφαλμα,συμφωνω εδω μαζι σου.
"Αλλιώς κάθε χώρος δουλειάς, κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο και συλλογικός χώρος θα καταντήσουν μικρά Dogville."
Και εδω ειναι η ουσια της αναρτησης.
Μηπως ηδη καθε συλλογικος χωρος που λες ειναι ενα μικρο ντογκβιλ;Μηπως το Ντογκβιλ ειναι ο κοσμος μας κι αρνουμαστε να το παραδεχτουμε;
Μηπως τελικα αυτος ο κοσμος δεν αξιζει να υπαρχει;
Αυτο ειναι το πρωτο ερωτημα του Ντογκβιλ.
Το δευτερο ειναι η εκδικηση.Πως να απαντησουμε στους τυραννους;Πως να απαντησουμε στους σκατανθρωπους που μας βλαπτουν;Ειτε σε προσωπικο,ειτε σε συλλογικο επιπεδο.
Να τους βαλεις φωτια και να τους καψεις ζωντανους οπως η Γκρεης στο Ντογκβιλ;
Η απαντηση μου στο πρωτο ερωτημα ειναι η φωτογραφια με την οποια κλεινω την αναρτηση.Ο κοσμος σκοτεινιαζει,αλλα 2 ανθρωποι ειναι εκει,καθονται διπλα διπλα,δε τα παρατανε,ειναι μαζι.
Η απαντηση στο δευτερο ερωτημα,ειναι πολυ δυσκολη.Μαλλον την εχω απαντησει ηδη μεσα μου,ζητωντας εκδικηση για αυτα που μας πηρανε,οσο πιο αγρια,τοσο καλυτερα.
Αλλα δε ξρω αν με τιμαει αυτο που λεω.
Μαχαιρη,ο Παυλος,και οχι μονο ο Παυλος,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα και εσυ και ολοι οσοι με τιμανε με τα σχολια τους,ειστε ο βασικος λογος για τις ενδιαφερουσες συζητησεις που γινονται συχνα εδω.
"υπαρχω..Διοτι σκεπτομαι.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν εχουν ξεπεραστει..Εκεινα που ο κοσμος που βαλλεται..Θεωρουσε σαν "ολα"...
Οπως λες και συ στο δογμα του σοκ..
Μηπως...Να σκεφτουμε λιγο και τον τροπο του Γκαντι...;;
Νομιζω οτι "κερδισε" σε εναν αγωνα..Που δεν ηταν δυνατον ποτε να κερδηθει...
Οπως αυτον σημερα...
Λεω μια γνωμη, μονο, στο φιναλε...
Celin,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω το ελλάτωμα πολλές φορες να γράφω όπως μιλάω. Ευτυχώς κατάλαβες τι ήθελα να πω. Για εμένα λοιπόν η "αλήθεια" του καθενος με ενδιαφέρει στο βαθμό που μπορεί να συμβαδίσει μαζί με άλλες, άλλων και να εκφράσει μια διαφορετική πολιτική προς όφελος των συμφερόντων της πλειοψηφίας. Απο εκεί και πέρα η "αλήθεια" του καθενός(αποψάρα θα έλεγα) σε ατομική διάσταση με βρίσκει επιφυλακτικό εώς και αδιάφορο(εννοώ όταν συζητάμε πάνω στο θέμα της "αλήθειας"), αν και περισσότερο απ'όλα με ενοχλεί η αντιεπιστημονική άποψη που ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει η συλλογική "αλήθεια"(δηλαδή η έκφραση-διεκδίκηση κοινών συλλογικών ονείρων- οραμάτων) και κυρήττει το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων, προς όφελος μιας μεταμοντέρνας σούπας μη μαχητικότητας και κοινωνικής αφασίας.
Αυτά. Γιατι άν το συνεχίσω πιο πολύ θα το μπερδέψω!
Είναι από τις πιο δυνατές ταινίες που έχω δει ποτέ μου. Τόσο στα μηνύματα (εκμετάλλευση, επανάσταση κι επιστροφή στην πατρική αγκάλη, πόνος και βιασμός, εκδίκηση) όσο και στη σκηνοθεσία. δε σκέφτηκα ποτέ τα θρησκευτικά μηνύματα, αλλά εκείνο το συναίσθημα μίσους που καταλαμβάνει -δικαιολογημένα- μια γυναίκα που συγχωρούσε. Δείχνει όμως με τρόπο θεατρικό και παραστατικό, τους ανθρώπους που αλλάζουν και θέλουν να εκμεταλλευτούν το γείτονά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαχαιρη,αν το καλοσκεφτεις,10.000.000 Ελληνες αυτη τη στιγμη τον τροπο του Γκαντι εφαρμοζουν.Ειρηνικα και ψυχραιμα,προσπαθουν να αντισταθουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε βλεπω να καταφερνουμε και πολλα.
Κι εμενα αν με βαλεις αναμεσα στον Γκαντι και τον Ροβεσπιερο,πιο πολυ στον πρωτο μοιαζω,παρα στον δευτερο.
Ουτε εγω βλεπω να καταφερνω πολλα.
Παυλο,ειχα μια αναλογη συζητηση με τον poexania,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τη προσπαθεια των επικυριαρχων να πεισουν τον λαο για το τελος των μεγαλων αφηγησεων.
Μαλλον για την αναγκαιοτητα του τελους των μεγαλων αφηγησεων.Γιατι εχουν δικο στο οτι ειναι νεκρες,δεν εχουν δικιο ομως στο οτι πρεπει να παραμεινουν νεκρες.
Δειμε,ειναι οντως μια απο τις συγκλονιστικοτερες ταινιες ολων των εποχων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι σίγουρο ότι τα έργα τεχνης που έχουν μηνύματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, οικολογικά, θρησκευτικά κλπ. αποκτούν μεγάλο ενδιαφέρον και ευρύ κοινό που συζητά για αυτά, με αφορμή αυτά. το Dogville Ειναι μια τετοια ταινία.
2 σύντομες ενστασεις: Ο κινηματογράφος είναι οπτική τέχνη (της είκόνας, του βλέμματος, του ματιού) αλλα συνήθως, για να μην πω πάντα, οταν μιλάμε π.χ. για το Matrix και τη θεωρία του Πλάτωνα, το Dogville και τη θρησκευτική μισανθρωπία του κλπ. ξεχνάμε το οπτικό μέρος της ταινίας (αυτο που δείχνει και τον τρόπο που το δειχνει) και περιοριζόμαστε σε μια συζήτηση ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την ταινια. Αλλα, η ταινια έχει μένει ήδη πίσω, εχει τελειώσει, δεν μας ενδιαφερει πλεον ως τεχνη και ετσι -ερχομαι στη 2η ένσταση- γίνεται (σχεδόν σώνει και καλά) ιδεολογική πλατφόρμα που κουβαλάει το μήνυμά της, τη θεωρία της, την αντίληψή της για τον άνθρωπο, την αληθεια της κλπ.
Κλείνω κ έρχομαι στο θέμα.
Ο Τριερ είναι μισάνθρωπος επειδή δεν πιστεύει ότι στη φύση του ανθρώπου υπερτερεί το Καλό έναντι του Κακού (βεβαια, στο δαμαζοντας τα κυματα τα πραματα ήταν αλλιως, και εκεί εξίσου θρησκευτικά φορτισμένα). Αυτός που πιστεύει ότι υπερτερεί το καλό και όχι το κακό, τι είναι; Φιλάνθρωπος; Ας πούμε, ναι.
Η φιλια και η έχθρα είναι και οι δύο ανθρώπινες τάσεις και στασεις, βιωματικές και συναισθηματικές σχέσεις με τα πραγματα, τους ανθρωπους και τον κοσμο γύρω μας. αν λοιπον μια ταινια ήθελε να πει καποια αληθεια (κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτός ο σκοπός της, αλλα αυτό είναι άλλο θέμα) και οχι να παρει τη μια ή την αλλη μερια της πιστης, θα επρεπε να δείξει και τα δύο σκέλη ως υπαρκτα και ανθρωπινα. Και νομίζω οτί ο Τριερ το κανει. Σε όλη την ταινια δείχνει 2 πλευρες να συνυπαρχουν. Η Grace υπομενει τα παντα με καλη προθεση, βοηθάει, οργανώνει, διαφωτιζει, και οι περισσοτεροι γύρω της μισουν, αποκλείουν, βιαζουν, εκμεταλλευονται. Σε όλη την ταινια η μονη ανθρωπινη ιστορία που υπαρχει! Όλη η ιστορια και ολος ο κοσμος. Δηλαδή και τα δύο μαζι, καλή και κακή πλευρά. Ανελεητα μαζι βεβαια, αλλα μαζι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Απειρα παραδειγματα γυρω μας,τη δικαιωνουν,
ειδικα σημερα". Οχι ειδικά σήμερα celin. Μια γενικη αναγνωση της ιστοριας αρκεί.
Γιατί η αλήθεια του Dogville περιορίζεται στην τελευταία σκηνή; Και γιατί αυτή καθιστά τον Τρίερ ανθρωποφοβικό;
Σκεψου, τι θα μπορύσαμε να πούμε για τον Μπεργκμαν! Σχεδόν πάντα οι ανθρωπινες σχεσεις στις ταινίες του είναι προβλήματικες, αγχώδεις, χωρίς επικοινωνία, αδιεξοδες. Αυτό τον καθιστά ανθρωποφοβικό ή μισάνθρωπο;
Θα επιχειρόυσα να πω ότι η (όποια απόπειρα για) αλήθεια του Τρίερ δίνεται επισης και απο την λογική και την εμφανιση των εικόνων του (δηλαδή το οπτικό κομμάτι της ταινιας που έχουμε ήδη αφήσει απ έξω). Οι ανθρωποι είναι στο επικεντρο, τα μεσαια και κοντινα πλανα στα προσωπα πάρα πολλα, ο φωτισμός καποιες φορές έρχεται απο μία πηγή μονο, απο τη μια μεριά, οι φωτοσκιασεις δραματικα δοσμενες, το προσωπο της Grace φωτεινο και σκοτεινο ταυτοχρονα, απουσιαζουν ακομα και τα σκηνικα(!) γιατι δεν ειναι απαραιτητα για να πεις μια ανθρωπινη ιστορια οπου το μονο που υπαρχει εκει, μπροστα στα ματια σου, ειναι ανθρωπινα σώματα και τιποτε άλλο.
Ποιό είναι τελικά το μήνυμα που δηλητηριάζει την ψυχή;
Γεια σου fidelio,καιρο ειχαμε να τα πουμε,παντα συναρπαστικα τα σχολια σου.Εδω βεβαια εγειρεις πολλες διαφωνιες,οποτε θα προσπαθησω να στις απαντησω μια προς μια
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Λες οτι ξεχναμε το οπτικο μερος μιας ταινιας και τη χρησιμοποιουμε σαν ιδεολογικη πλατφορμα σωνει και καλα.Πιστευω οτι οι σοβαρες ταινιες ειναι σταληθεια ιδεολογικες πλατφορμες και οτι δε γινονται "σωνει κ καλα" ιδεολογικες πλατφορμες,αλλα ειναι απο μονες τους.Δεν εφευρισκω εγω δηλαδη καποια "αληθεια" του Ντογκβιλ,η το μηνυμα του,
οι αληθειες και τα μηνυηματα του ειναι εκει,
εγω-η ο καθενας που συζηταει για αυτη-απλα τα παρατηρει και τα σχολιαζει.
Για το οπτικο μερος,φυσικα κ θα μπορουσαμε να μιλησουμε,εγω προτιμω να μη πολυ μιλαω για αυτο οταν σχολιαζω ταινιες,γιατι πολυ απλα,δεν εχω τις γνωσεις για να μιλησω!Σκηνοθετικες τεχνικες,φωτογραφια,φλασμπακ,καδραρισμα,
δεν τα κατεχω αυτα.Μπορω να μιλησω μονο για τη πλατφορμα και για τις ερμηνειες των ηθοποιων.
2)Αν προσεξες,αναιρεσα την αρχικη μου τοποθετηση:δε θεωρω τον Τριερ μισανθρωπο αλλα ανθρωποφοβικο.Οχι γιατι πιστευει οτι το Κακο κυριαρχει στη φυση μας.Εδω επισημαινεις ορθα μια βιαστικη τοποθετηση μου:υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που πιστευουν το ιδιο με τον Τριερ.
Αλλα αυτο δεν τους καθιστα μισανθρωπους η ανθρωποφοβικους.
Ο Τριερ δεν ειναι ανθρωποφοβικος για αυτον τον λογο.
Ειναι ανθρωποφοβικος επειδη πιστευει στην εξολοθρευση του Ανθρωπινου ειδους.
Εδω,στο Ντογκβιλ,τουλαχιστον.Στο breaking the waves ναι,η ματια του ειναι πολυ πιο φωτεινη.
Δε κρινω γενικα τον Τριερ σαν ανθρωπο η σα σκηνοθετη,κρινω αποκλειστικα τον Τριερ του Ντογκβιλ.
Και ο Τριερ του Ντογκβιλ,συμφωνα με την εξηγηση που δινω εγω,συμφωνα με τα θρησκευτικα μηνυματα της ταινιας,συμφωνα με τη Grace-Χαρη του Θεου η οποια μας εγκαταλειπει αλλα προτου μας εγκαταλειψει,μας καιει ζωντανους,
συμφωνα λοιπον με ολα αυτα,το οχι τοσο αρρητο μηνυμα του Τριερ ειναι αυτο:το ανθρωπινο ειδος πρεπει να εξαλειφθει,
αυτο ειναι το μηνυμα που δηλητηριαζει τη ψυχη,
και για μενα αυτη ειναι η μεγαλη "αληθεια" του Τριερ,η οποια δε θα μπορουσε να παρουσιαστει πουθενα αλλου παρα μονο στη τελευταια σκηνη,
γιατι επρεπε ν απροηγηθουν οσα προηγηθηκαν.
Παντα τα μηνυματα της ταινιας βρισκονται στο τελος τους.Αν οχι παντα,συχνα.
Ο Τριερ μας λεει οτι η Ανθρωπινη Υπαρξη ειναι μια Τραγωδια,και οπως σε καθε Τραγωδια,απαιτειται κ εδω η Καθαρση.
Ποια ειναι η Καθαρση στην ανθρωπινη Τραγωδια;
Το τελος του Ντογκβιλ.Η τελικη λυση,η εξολοθρευση ολων των ανθρωπων,παιδιων,γερων,τρελων,λογικων,
ολων.
Πλην του σκυλιου!
Για μενα,ειναι ολοφανερα αυτα.Αυτο δε σημαινει οτι συνηγορω σε αυτη την Αληθεια.Τουλαχιστον ,οχι ακομα!Αλλα,μιας που μιλησες για ματριξ,θυμηθηκα μια ατακα του agent Smith.Οταν παρομοιασε τον ανθρωπο σα τον Ιο(virus)του πλανητη.Σα τον μονο οργανισμο δηλαδη που δεν συνυπαρχει αρμονικα με το περιβαλλον,το οικοσυστημα,τη χλωριδα και τη πανιδα,
αλλα διαρκως επεκτεινεται και το κατασστρεφει,κατι σαν καρκινωμα του πλανητη.
Προφανως και δε πρεπει να μας πεισει αυτο το γ@@@νο ρομποτ οτι ειμαστε καρκινωματα του πλανητη!
Αλλα κ αυτη η οικολογικη καταστροφη γυρω μας,μαλλον δεν εχει ερθει απο μονη της.
3)Συμφωνω στο "οχι μονο σημερα" Ναι,παντα ετσι ημασταν.Μπορει και χειροτερα,παλαιοτερα.
Φυσικα οι σπουδαιες ταινιες είναι και φορεις μηνυματων και ασφαλώς δεν εφευρίσκεις εσυ κάτι που δεν υπαρχει καθόλου εκει (δεν θα ελεγα όμως οτι υπαρχει σαν αληθεια, αλλα ως κατι περισσοτερο ανοικτο σε ερμηνειες, αναπλασεις, ανατροφοδοτήσεις κλπ. Αλλο θέμα όμως, ξανα). Όμως, το Dogville πχ δεν ειναι το κομμουνιστικο μανιφεστο που ξερεις οτι γραφτηκε ξεκαθαρα για κοινωνικους πολιτικους λογους. Ειναι και εργο τεχνης μαζι, οποτε και το καλιτεχνικο κομματι της δεν ειναι καθολου αδιαφορο. (Αν το κομμουνιστικο γραφοταν ως εκτενης φιλοσοφικη πραγματεια, ή ως μονοσελιδη λιστα αφορισμων, δεν θα ειχε τοσο σημασια. Εδω η μορφη δεν παιζει τοσο ρολο. Το μηνυμα μετραει. Στην ταινια όμως, μετραει και ο τροπος, και αυτο που φαινεται μπροστα μας, μιας και μιλαμε για ταινια, δηλαδη οι εικονες). Οποτε αν το βλεπουμε μονο ως ιδεολογικη πλατφορμα νομιζω οτι το περιορίζουμε σε κατο λιγοτερο απ αυτο που ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι παλι, το αν ο Τριερ πιστευει στην εξολοθρευση νομιζω ότι δεν ειναι τοσο σιγουρο. Μας λεει την ιστορια του Χριστου (εδω ειναι γυναικα, η Grace) μονο που στο τελος δεν πεθαινει για μας, αλλα μας σκοτωνει για να ζησει αυτος. Απο αυτή την άποψη ο τίτλος της τελευταιας του ταινιας "Αντιχριστος" θα ταιριαζε γαντι, δε νομιζεις!Ίσως είναι αλλη μια προσπαθεια να γινει ανατρεπτικος (όπως γίνεται με το οτι απλως ζωγραφιζει τα σκηνικα με κιμωλια) ή να προκαλεσει. Αλλωστε, η ταινια αναφεροταν στην Αμερικη που πιπιλιζει πολυ συχνα το God bless America.
Όσο για την τραγωδία, σε αυτήν ο ήρωας συνηθως τιμωρείται για να επελθει και σ'εμας η καθαρση, αλλα ίσως και να διδαχθουμε κατι. αν το Dogville ειναι τραγωδια, μπορει να εχει τετοιο μηνυμα: διδαχθείτε πριν ειναι πολυ αργα.
fidelio,συμφωνω με ολα οσα λες στη πρωτη παραγραφο,και στη προταση που τη συνοψιζεις
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οποτε αν το βλεπουμε μονο ως ιδεολογικη πλατφορμα νομιζω οτι το περιορίζουμε σε κατο λιγοτερο απ αυτο που ειναι."
Συμφωνω κ στο οτι δεν ειναι σιγουρο οτι ο Τριερ προτεινει την εξολοθρευση.Εγω μπορει να το θεωρω ξεκαθαρο,αλλα σαφως και δε θεωρω τον εαυτο μου ως αυθεντικο ερμηνευτη του Τριερ!
Οσον αφορα το γκαντ μπλες Αμερικα,
οπως ειπε κ η ελβα παραπανω,η ταινια αυτη ειναι αφιερωμενη στην Αμερικη.
Αλλα προβαινω εδω σε μια διασταλτικη-επομενως ενεχομενη σε κινδυνο αυθαιρεσιας-ερμηνεια,
πιστευω δηλαδη οτι ο Τριερ βλεπει την Αμερικη ως το αυριο της Ανθρωποτητας.
Δηλαδη,οτι η Ανθρωποτητα,οσο παει κ της μοιαζει,γινομαστε ολοι Αμερικη σιγα σιγα.
Και με την εξισωση Αμερικη=αυριανη Ανθρωποτητα,
κανω τον συνειρμο οτι ο Τριερ κηρυσσει το τελος και των δυο.
Δε νομιζω οτι ο Τριερ προβαλλει καποια ή τη δικια του αληθεια, αλλα οτι αφηνει ανοιχτα ερωτηματα στο κοινο, οπως οφειλει καθε καλλιτεχνης να κανει... Και αυτο και μονο αναιρει τον αστοχο χαρακτηρισμο ¨μοσανθρωπος¨ ή ¨ανθροποφοβικος¨.. Εχει σκοπο τον προβληματισμο και την ευαισθητοποιηση του κοινου, κατι που βροντοφωναζει την πιστη του στους ανθρωπους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν βλεπεις στον Τριερ δηλωση πιστης στον Ανθρωπο, ειλικρινα σε χαιρομαι, οι αισιοδοξοι ανθρωποι που βλεπουν κατι καλο σε ολα τα πραγματα, ζουνε περισσοτερο και καλυτερα απο εμας τους υπολοιπους!
Διαγραφή