ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Ποια ηταν λοιπον αυτη η θηλεια στον χρονο
που σε επεισε με τα ψεμματα της
και χαθηκες μες στην καρδια της
αυτη η απαθεια που σε εκλεψε
αυτη η στιγμη που σε συνεθλιψε
η τελεια συμμετρια,
το χαδι του κεραυνου
η πυρινη αμφιβολια
(οταν εστρεψε ο Θεος το βλεμμα αλλου)

Ναυαγησα σε ενα ερημικο νησι,
κρυβομουν 
γιατι φοβομουν τους ιθαγενεις 
διψουσα
μεσα στη ζουγκλα δεν ηθελα να μπω
οσο αυτη η αμφιβολια θα με καιει τοσο θα διψω 
οσο αυτος ο κεραυνος θα μου τρυπαει τα αυτια τοσο αταβιστικα θα τρεμω για το τελος του κοσμου
μα το νησι ηταν ερημικο
κανεις εδω κι ημουν μονος
πως να συνηθισω στον Παραδεισο οταν ο Θεος δεν ειναι πια εδω?
πως να συγκροτησω τις σκεψεις μου οταν δεν εχω πια σκεψεις αλλα μονο αγωνια?
κανεις εδω κι ειμαι μονος
η θηλεια στον χρονο
 ειναι το νησι?
μηπως ειναι αυτο που σε εφερε εδω?
η μηπως ειναι αυτο που δε σε αφηνει να αποδρασεις?
Ειναι η απαλη, ηρεμη θαλασσα που μολις πεφτεις για κολυμπι,
αφριζει κ μαινεται?
Ειναι η ιδια σου η καρδια που ολα τα αγαπαει
 κι ολα τα σιχαινεται?
Ειναι ο ηχος του κεραυνου που σε αγκαλιαζει και σε προειδοποιει?
ετσι κι οταν αγαπαω
κατι με αγκαλιαζει και με προειδοποιει οτι συντομα ολα θα τελειωσουν

η θαλασσα μαλον με μισει
θα της κλεψω το γαλαζιο χρωμα και θα τη μολυνω με απαθεια,
με αραχνες,
με τα ερπετα της ψυχης μου που σερνονται πανω σε αυτο που αγαπω
Αυτο που αγαπω ειναι εδω
ειναι ρωσικη κουκλα
(κατι αλλο μεσα σε κατι αλλο μεσα σε κατι αλλο μεσα σε κατι αλλο)
ειναι ιεροτελεστια που σαγηνευει
ομως αυτος που παρακολουθει ειναι κι αυτος, που εν αγνοια του τελικα,
θα θυσιαστει

Ειναι Χαμενα παιδια στην αβυσσο που δε καταφεραν να βρουν το προσανατολισμο τους
οχι γιατι τους μπερδεψε η αβυσσος αλλα γιατι,
οσο κ αν δε θελουν να το παραδεχτουν,
προτιμουν να βρισκονται εδω απο οτι αλλου

Αυτο που αγαπω ειναι Φαντασματα
μοιαζουν σε εκεινη που δεν ειχα ποτε

Αν ετσι εξιδανικευω τη φρικη 
γιατι δε τολμας να το παραδεχτεις?
Αν ετσι, θεοποιω αυτο που δεν υπαρχει,
τι αλλο αυτο σημαινει εκτος απτο οτι αδιαφορω για αυτο που υπαρχει?
Και πως μπορεις να εισαι σιγουρος οτι αυτο που δε βλεπεις ειναι αυτο που ξεχνας?
προκαλεις/υψωνεις εμποδια απο μονος σου για να φανεις στον εαυτο σου ηρωας που τα ξεπερνας
ομως θυμαμαι κατι χειμωνες που το προσωπο τους ηταν παγερο κι οξυθυμο,
σαν καποιος Κακος Θεος να μεταμορφωνεται σε αυτο που επιθυμεις 
κ εσυ να μη ξερεις πια τι να διαλεξεις
αυτο που θελεις?
αυτο που εχεις?
αυτο που πραγματικα εισαι?

Ξερω οτι ποτε δε θα φυγω απο αυτο το νησι 
κ τα οραματα που βλεπω μπροστα μου δεν ειναι παρα η προβολη των αγνωστων επιθυμιων μου
ισως ανιδιοτελεια 
γιατι προσφερεις παντα αυτο που δεν εχεις,
μα αν το προσφερεις, ξερεις οτι δε θα μπορεσεις ποτε να το αποκτησεις

Ισως ολα αυτα τα Μυστηρια να με εκλεισαν στον εαυτο μου,
ψαχνοντας τη λυση τους
απομονωθηκα
Κι οσο περισσοτερο πλησιαζα στην απαντηση τους,
τοσο απομακρυνομουν απο τον κοσμο,
μονο ενας ναρκισσιστης αποφευγει ετσι αυτο που βλεπει εκτος απο τον εαυτο του στον καθρεπτη
μα αν ημουν ναρκισσιστης πως εξηγουνται τα
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ?

φαντασματα που κρυβουν το προσωπο τους
περπατανε σκυφτα, βιαστικα
σε αυτο το καλοκαιρινο τοπιο δεν ειναι καθολου ταιριαστα
εγω και το νησι μου
αλλοκοτη συμβιωση
αλλοκοτη συναναστροφη
τι θελουν απο μενα?
τι θελω εγω απο αυτα?
περνα ο καιρος νωχελικα
 μα τιποτα, κανεναν δε ρωτω
ιθαγενεις δε βρηκα κι ολο κοιτω στον ουρανο
να δω εστω πουλια, γλαρους να πετανε
μα τιποτα
τιποτα δεν αντικρυζω παρα
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Κι οταν αγνοεις αυτο που εισαι
αγνοεις κι αυτο που ησουν κι αυτο που θα γινεις
οταν συμφιλιωνεσαι πληρως με το θανατο
κατι κρυβεται μεσα σου που μισει τη ζωη
μα αν μισεις αυτο που κανεις,τ
οτε μισεις κι οσα δε κανεις
τα μισεις ολα
 κ το μονο που ποθεις ειναι...
ειναι
..............................
ειναι
.............................

Ξερω μια ιστορια
για εναν αντρα που εχασε τη ψυχη του
πρωτα χανεις το σωμα
επειτα τη ψυχη
ο αντρας αυτος εξαφανιζοταν ομως δε το καταλαβαινε
γιατι κανεις δεν ηταν διπλα του για να του το πει
Κι επισκεφτηκε υστερα απο χρονια εκεινη που αγαπησε
ομως εκεινη δε τον γνωρισε
[λογικο,αφου δεν ειχε σωμα]
και για να ειμαστε ειλικρινεις,
δεν τη γνωρισε ουτε αυτος.
Ναι, ηταν εκεινη,
ομως δε του θυμιζε τιποτα.
Η γυναικα εκλεισε τη πορτα ανακουφισμενη,
ειχε ακουσει κι αλλες φορες τον ανεμο να σφυριζει ετσι αλλοκοτα σα να ουρλιαζει ακαταληπτα
ομως αυτο που δε μπορουσε να ομολογησει στον εαυτο της
ειναι
οτι,
αυτη τη φορα,
ο ανεμος
της θυμισε
κατι

τη νιοτη
τα χαδια
τα φιλια στον ηλιο
τα φιλια του ηλιου
τη χαμενη συμμετρια
πυρινη αμφιβολια τωρα
και ταραχη
Τι ηταν αυτο που της χτυπησε τη πορτα?
Και γιατι, μολονοτι το αναγνωρισε,
δεν το ομολογει?
Θα ελεγε κανεις, κοιταζοντας την εκφραση της λιγο πριν κοιμηθει,
οτι ηταν τρομαγμενη
Μα αν ακουγες τους χτυπους της καρδιας της, θα καταλαβαινες οτι απλως θυμηθηκε την εποχη που ηταν..

...ερωτευμενη..

Ερωτευομαστε
και περναμε ολη τη ζωη μας
προσπαθωντας να θυμηθουμε πως ηταν
αναπλαθουμε τα συναισθηματα μας, αλληλεπιδραση του χθες και του σημερα,
εκεινου κ εκεινης
συγχυση, μια καρδια κοιμαται
και μια αλλη χτυπα
δυο καρδιες,εναλλαγες
Κοιμηθηκε ερωτευμενη
υστερα απο πολλα χρονια
παντα αυτο που ερωτευεσαι
ειναι ενα
ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Κι ολες τις μερες, ολες τις νυχτες
σκαβω στην αμμο να βρω τα σωματα που θαφτηκαν
να καταλαβω το λογο που πεθαναν
το λογο που κατεληξαν εδω
το λογο που δε μπορεσαν να αποδρασουν

Και το τοπιο σα να αλλαζει
χρωματα ξεχυνονται απ'το ουρανιο τοξο κ αιχορευουν διπλα σου,
σε βαφουν
σε αλλαζουν
καθε 100 χρονια συμβαινει αυτο
και δε μπορεις να ξεφυγεις απο την αγκαλια τους
μεσα στη καρδια τους κρυβεσαι
και τα ερπετα πεθαινουν
σαν κατι να ξεφευγει απο σενα και να μετατρεπεται 
στον πιο χαρουμενο σου εαυτο

δε θελεις
να τον ακολουθησεις?
να δεις που παει
να δεις κι εσυ που θα μπορουσες να πας
να δεις αυτο που θα μπορουσε να υπαρξει
να λαμψει
να ακτινοβολησει τη μοναδικοτητα σου?
Ζωη γεννιεται μεσα στα χρωματα ζωη ξεφευγει απο τη γη γινεται ενα με τον ουρανο
σηκωνεις το κεφαλι σου ψηλα να δεις
αυτη την εκτυφλωτικη στιγμη
ειναι η σειρα σου να κατσεις στο θρονο

μα επανερχεται
κι ολα τα εξαφανιζει
επανερχεται με ενα σαδιστικο χαμογελο
αυτη η θηλεια στο χρονο

που τον χρονο εκμηδενιζει
αρραγη μετωπα αφανιζει
σαν τελεια καταιγιδα
συναρθρωνει
το χαος με την
τελικη επιλογη
Ειναι τοσο ευκολο καποιος να ξαφνιαστει
με αυτο που αντικρυζει στον καθρεπτη
Αρκει να κοιταξεις προσεκτικα
εξαφανιζεσαι σιγα σιγα
ενα ακομα παιδι που αγαπησε την Αβυσσο
Κι οταν μεγαλωσε
επισκεφτηκε εκεινη
τη νυχτα που ουρλιαζε ο ανεμος ακαταληπτα

Ναι, ειναι λαθος αυτο που νομιζετε
τα Χαμενα Παιδια δε μενουν για παντα παιδια
μεγαλωνουν
με την Αβυσσο θυμωνουν
και την Αβυσσο παντα συγχωρουν
Αλλωστε δεν υπαρχει καμια αβυσσος η νησι
που να σε κραταει διχως
να το επιθυμεις κ εσυ
μενουν λοιπον εδω
και γινονται..............
......................................
.....................................
......................................

TOP 15 ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΘΡΙΛΕΡ

Eδω, ηταν οι ταινιες τρομου.

Κι εδώ, 20 ψυχολογικά θρίλερ-τρόμου

Παρακατω, 15 αγαπημενα θριλερ.
Απο αστυνομικο θριλερ, μεχρι σινεφιλ.
Σε αυτη τη λιστα δηλαδη, απουσιαζουν οι ταινιες που πρωταγωνιστει το μεταφυσικο στοιχειο.
Εδω συμβαινουν πραγματα που, θεωρητικα, μπορουν να συμβουν  και στην πραγματικη ζωη
(Καλα, μην το δενετε και κομπο:)



15) Νaboer                                                   Pal Slataune

http://www.imdb.com/title/tt0453383/

Πισω πορτα: ο Ελληνικος τιτλος.
Ενας Εφιαλτης απο τη Νορβηγια.
Καλοδεχουμενος!









14) Saw                                                 James Wan

http://www.imdb.com/title/tt0387564/



Η ταινια που καθιερωσε το torture porn, στην πιο light εκδοχη του βεβαια, γιατι οι Γαλλοι κινηματογραφιστες το πηγαν πολλα βηματα παραπανω.
Υπαρχουν και πολλοι φυσιολογικοι ανθρωποι, οι οποιοι δεν αντεχουν να βλεπουν ανθρωπους να βασανιζονται, ουτε στον κινηματογραφο,
οποτε, δεν υπαρχει λογος να δουν αυτη τη ταινια!
Οι υπολοιποι, υποθετω οτι θα εχουν δει και τις 6 συνεχειες της...(Μεχρι το ν3 βλεπεται, μετα, μας τα χαλαει)

13) La cara occulta           Andres Baiz

http://www.imdb.com/title/tt1772250/



Eνα δυνατο Ισπανικο θριλερ, που το προτεινω ανεπιφυλακτα σε ολους. Σχετικα αγνωστο στο ευρυ κοινο. Η αγωνια θα χτυπησει κοκκινο, και η λυτρωση;
 Φυσικα και δε θα αποκαλυψω αν θα ερθει για τους πρωταγωνιστες της ταινιας..

12)   The Chaser             Hong Yin- Na


http://www.imdb.com/title/tt1190539/


Eνα αστυνομικο θριλερ απο την Κορεα, η οποια, τα τελευταια χρονια εχει διαπρεψει και σε αυτο το ειδος (Μoss, i saw the devil, memories of a murder κλπ)
Επιλεγω να βαλω σε αυτη τη λιστα αυτο εδω, διοτι θεωρω οτι ειναι το δευτερο καλυτερο Κορεατικο φιλμ στο ειδος του (Ερχεται και το πρωτο!)
Στους λατρεις του Αμερικανικου αστυνομικου θριλερ, πιθανως να τους ξενισουν καποιες στιγμες η να τους φανει ακομα και παρωδια, αλλα πιστευω οτι τελικα, θα αποζημιωθουν: Η δραση ειναι ασταματητη, κυριολεκτικα.

11) Repulsion                    Roman Polanski

http://www.imdb.com/title/tt0059646/



Θα μπορουσα να βαλω ανετα και το the tenant. Παραφραζοντας τον Αγγελακα, μπορω να πω εδω "Ειδα μια γυναικα να πεφτει..ομως δε προλαβα να κανω ευχη"...Η Κατριν Ντενεβ βυθιζεται στην αβυσσο της παρανοιας της, και πιστευω οτι λιγες ταινιες εκεινη την εποχη σοκαραν περισσοτερο το κοινο, απο αυτην εδω...

10)   Audition           Takashi Miike

http://www.imdb.com/title/tt0235198/


(Eιναι τρελοι αυτοι οι Ιαπωνες....)
Τιποτα δε σε προετοιμαζει στην αρχη της ταινιας για αυτο που θα επακολουθησει.
Καποιοι υπαινιγμοι εδω κι εκει, ναι, αλλα και παλι, εισαι ανυπερασπιστος.
Μονο για πολυ γερα νευρα..

9) Ηaute Tension                  Alexander Aja

http://www.imdb.com/title/tt0338095/


Προηγουμενως ανεφερα τους Γαλλους Κινηματογραφιστες... Εδω, ισως η πιο light ταινια του ειδους, θα μπορουσα να προτεινω πολυ φρικτοτερες τυπου l'interieur, ομως ,οκ, αρκετοι εφιαλτες για σημερα.
Εδω, μια πολυ βιαη ταινια, παλι για γερα νευρα, με σκηνες τρομακτικες και τη δραση να μη σταματαει ουτε λεπτο.

8)  Abre Los Ojos       Alexandro Amenabar

http://www.imdb.com/title/tt0125659/


Eν συγκρισει με τις αλλες ταινιες της λιστας, τουτη εδω μοιαζει με ενα πολυ ευχαριστο ποπ κορν διαλειμμα! Αυτο ομως δε σημαινει οτι στερειται αγωνιας και λοιπων δυνατων συναισθηματων.
Πολυ καλυτερο απο το μετριοτατο Αμερικανικο remake της με τον Τομ Κρουζ (Vanilla Sky),
θα παιξει με το μυαλο σου μεχρι το τελος. Η αρχη ενος πολυ σπουδαιου σκηνοθετη, του Ισπανου Αμεναμπαρ, υστερα κι απο το tesis.

7)  Memento        Christopher Nolan

http://www.imdb.com/title/tt0209144/


Tο ευρημα της ταινιας - αντιστροφη χρονολογικη σειρα πηγαινοντας απο το τελος της ιστοριας στην αρχη, οπως η σειρα των ταινιων της λιστας αυτης!! - απο μονο του, δε λεει πολλα. Αν δεν υπηρχε ο τεραστιος Νολαν κι ενα καλο σεναριο, να το υποστηριξει, το Memento θα ηταν μια ακομα καλη ταινια, απο τις παμπολλες αναλογης αξιας που εχουν βγει τα τελευταια χρονια.
.....Ειναι κατι παραπανω απο αυτο..

6)   Black Swan         Daren Aronofsky

http://www.imdb.com/title/tt0947798/


Δεν ειναι η καλυτερη ταινια του Αρονοφσκυ, ομως ειναι  μια απο τις καλυτερες ταινιες της τελευταιας πενταετιας, μιας πενταετιας οπου οι καλες ταινιες ειναι υπερβολικα πολλες, και τα αριστουργηματα, ελαχιστα, κρινοντας με επιεικια..
 Αυτο εδω οταν το ειδα, αναφωνησα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, τωρα που το σκεφτομαι, δεν ειμαι βεβαιος, πιθανως να παρασυρθηκα απο το αριστουργηματικο φιναλε, πιθανως να εχουν χαλαρωσει τα ποιοτικα κριτηρια μου, κι οσο διχαζομαι για το τι ειναι τελικα αυτη η ταινια, τοσο μοιαζω με την ηρωιδα, η οποια, διχασμενη αναμεσα σε δυο εαυτους, αναμεσα σε δυο κυκνους, προσπαθει να ισορροπησει, μεχρι που αντιλαμβανεται οτι αυτο ηταν το λαθος της, το σωστο θα ηταν να αφησει τις δυο πλευρες της να συγκρουστουν,
με καθε τιμημα,
κι οποια νικησει..
Ε, αυτο θα κανω κι εγω τωρα: Η ταινια δεν ειναι αριστουργημα,
ειναι αριστουργηματαρα, υψιστο καλλιτεχνικο επιτευγμα, και, κοιταζοντας τι εχει βγει τελευταια, φοβαμαι οτι μου ερχεται στο μυαλο το ΤΗΕY DΟΝ'Τ ΜΑΚΕ ΤΗΕΜ LIKE YOU ANYMORE, του Γκαλαχερ,
μολονοτι εχουν περασει μολις δυο χρονια απο τη δημιουργια της...

5)  CAPE FEAR      MARTIN SCORSESE

http://www.imdb.com/title/tt0101540/



Ε, εδω που τα λεμε, ουτε τετοιες ταινιες γυριζονται...Οταν θελει το Χολυγουντ να γυρισει αριστουργημα, οταν πραγματικα το θελει και συναντωνται για την υλοποιηση του, τυποι σα τον Σκορτσεζε, τον ΝτεΝιρο και το Νολτε, τοτε συνηθως, το πετυχαινει κιολας.
Και τα αποτελεσματα ειναι διαχρονικα, και η συγκριση αστεια, και το προσκυνημα, συνεχες.
Αν δεν το εχεις δει, σε ζηλευω που θα το δεις τωρα.

4) OLD BOY      Chan Wook Park

http://www.imdb.com/title/tt0364569/


Hρθε και το πρωτο Κορεατικο στο ειδος του! Το υπερβιαιο, υπερστυλιζαρισμενο κινηματογραφικο διαμαντι, που ανοιξε τις πυλες της Δυσης για το Κορεατικο Σινεμα. Απο τοτε, γυριστηκαν πολλες ταινιες με θεμα την Εκδικηση,
πιο ξυραφενια-εξοντωτικη εκδικηση ομως, δε καταφερε να παρει κανεις απο κανεναν..

3)  Μystic River     Clint Eastwood

http://www.imdb.com/title/tt0327056/

Nομιζω οτι ειναι η καλυτερη ταινια του Ηστγουντ. Καθως τη παρακολουθουσα, σκεφτομουν οτι αυτη μπορει να ειναι και η καλυτερη ταινια που εχει γυριστει ποτε. Το εχω πει αυτο για πολλες ταινιες, εκστασιασμενος με το σεναριο, τη σκηνοθεσια η κατι ιδιαιτερο που με εχει αγγιξει,
αλλα αυτη εδω, εχει συν τοις αλλοις, και μια πλειαδα υπερηθοποιων να παιζουν ερμηνευτικους παπαδες.
Η πιο δυνατη και σπαραξικαρδια ταινια της λιστας, περισσοτερο απο θριλερ, ειναι το Απολυτο Δραμα. Tι λεγαμε για το Χολυγουντ; Οταν πραγματικα το θελει, κοιταει με κυαλια τους Ευρωπαιους κι Ασιατες ανταγωνιστες του...

2)   Silence Of The Lambs           Johnathan Demme

http://www.imdb.com/title/tt0102926/


Σαν χθες, θυμαμαι τον εαυτο μου να χτυπιεται στη ψυχη και στο μυαλο απο αυτη τη ταινια.
Απο το βλεμμα του Αντονι Χοπκινς.
Πως περνανε τα χρονια, τρομακτικο.
Οχι πιο τρομακτικο βεβαια  απο τον ηρωα μας!
Ο οποιος, σα τη γατα με το ποντικη, δημιουργει ενα απο τα πιο ιδιομορφα, διεστραμμενα και μοναδικα love stories ολων των εποχων.
Κι ο Χοπκινς δημιουργει εναν αναλογα ιδιαιτερο αντιηρωα.

Το Αλφα και το Ωμεγα σε μια ταινια, ειναι ο σκηνοθετης.
Ο Κυραστας, ο προπονητης του Παναθηναικου ελεγε οτι στο ποδοσφαιρο, οι παιχτες ειναι αυτοι που κανουν τον προπονητη να φαινεται, μαγκας η μαλακας.
Στον κινηματογραφο, αντιθετως, ο προπονητης (δηλαδη ο σκηνοθετης) κραταει την τυχη του στα χερια του. Απο αυτον εξαρταται αν οι παιχτες του (οι ηθοποιοι) θα φανουν μαγκες η μαλακες.
Δεν εχει καμια σημασια αν οι ηθοποιοι ειναι καλοι η κακοι.
Καθε ταινια ειναι το δημιουργημα του σκηνοθετη της, κι απο αυτον εξαρτωνται ολα, ειτε εχει τον Αλ Πατσινο ειτε εχει τον Μιχαλη Μοσιο:)

Ο παραπανω κινηματογραφικος κανονας ενιοτε ανατρεπεται, και σε ορισμενες ελαχιστες ταινιες, ο κεντρικος πρωταγωνιστης τη σηκωνει στους ωμους του ,
και η ταινια εξαρταται πληρως απο αυτον.
Αυτη ειναι μια απο τις ελαχιστες αυτες ταινιες.
All hail Hopkins.
Θα μπορουσα να βαλω και το HANNIBAL, που στα ματια μου, εινα ισαξιο..

1) Seven             David Fincher

http://www.imdb.com/title/tt0114369/


Δυο απο τις δεκα με δεκαπεντε καλυτερες ταινιες ολων των εποχων, εχουν τη σφραγιδα του Φιντσερ. Ας ελπισουμε να το θυμηθει πρωτιστα ο ιδιος και να παψει να βγαζει μετριοτητες με τον σωρο.
Το δυνατοτερο αστυνομικο θριλερ με serial killer ολων των εποχων
(Το λεω χαμηλοφωνα γιατι ο αποπανω καννιβαλος καραδοκει κι αν με ακουσει, θα με κατασπαραξει)
Να πω με το δυνατοτερο τελος;
Για αλλη μια φορα, αν δε το εχεις δει (και υποθετω οτι εισαι κατω απο 20 ετων)
σε ζηλευω..

SHAME, Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ.

Στο SHAME παρακολουθουμε τη ζωη ενος ανθρωπου να καταρρει.
 Πολλες ειναι οι ταινιες με τον ηρωα -η καλυτερα, αντιηρωα- να βλεπει τη ζωη του να αποσυντιθεται και να αποσυναρμολογειται σε μικρα, μικρα κομματακια, ομως ποτε με τον τροπο, με τα αιτια,
και με την φυση της οδυνης του SHAME.
Πρωταγωγωνιστης ο Μπραντον. Εργαζεται σε μια εταιρεια, ζει σε ενα νορμαλ σπιτι, οικονομικα προβληματα δεν εχει, προβληματα με το αφεντικο δεν εχει, αντιθετως, ειναι και φιλοι.
Κι ενω ολα, εξωτερικα τουλαχιστον, μοιαζουν φυσιολογικα,
ο Μπραντον δεν ειναι φυσιολογικος.
Ο Μπραντον ειναι εθισμενος στην πορνογραφια. Στον αυνανισμο. Σε πορνο-σαιτ. Σε πορνοταινιες.
Και στο πληρωμενο σεξ.
Βυθισμενος σε εναν κοσμο που η ηδονη και η απολαυση μοιαζει να ειναι λιγο, μονο λιγο μακρυα,
ο Μπραντον προσπαθει εναγωνιως να την αγγιξει.
Μα, δεν μπορει. Προσπαθει να απολαυσει, να αφεθει, να νιωσει εστω για μια στιγμη πληρης.
Ομως, αφοσιωμενος στο κυνηγι της απολαυσης, ξεχασε πια τον τροπο να απολαμβανει.
Αφοσιωμενος στο κυνηγι του ερωτα και του σεξ, ξεχασε τι σημαινει ερωτας και σεξ.
Πληρωνει πορνες, παρακολουθει τσοντοσαιτ στη δουλεια, αυνανιζεται στην τουαλετα της δουλειας, στο μπανιο του, καθε φορα μια εικονα ειναι ικανη να τον αναστατωσει,
το γυμνο γονατο μιας κοπελας απεναντι στο μετρο,
 η γιαπισσα στο μπαρ που προσπαθει να την ριξει το αφεντικο του
-αλλα αυτη καταληγει μαζι του-
η συναδελφος του στη δουλεια που δεν εχουν ανταλλαξει παρα μερικες κουβεντες αλλα αυτος, ο,τι κι αν της λεει, ενα πραμα εχει στο μυαλο του για εκεινη μονο...
Μονιμως αναστατωμενος, ερεθισμενος, Ροβινσωνας Κρουσος σε ενα απομονωμενο νησι που στις παραλιες του, ερωτικες οφθαλμαπατες καλουν τους ναυαγους
-δηλαδη αυτον-
να τις γευτει...
Μα, δε μπορει. Δε μπορει να τις γευτει.
Οι ανθρωποι για αυτον επαψαν να ειναι σαρκα, αιμα, δερμα, κοκκαλα, ψυχη.
Οι ανθρωποι, για αυτον, εγιναν εικονες. Εικονες περιοδικων, πιξελς υπολογιστη.
Ακομα και ζωντανους διπλα του να τους εχει, για εκεινον παραμενουν εικονες..
Κι οταν αφαιρειται απο τον Αλλον η Σαρκα, μενει μονο η σκια του.
Σκιες, θολες, δυσδιακριτες φιγουρες. Μπορεις να φτιαχνεσαι οσο νομιζεις οτι φτιαχνεσαι απο μια γυμνη φωτογραφια, βλεποντας  εκει ακομα και τη πιο ερωτικη, τη πιο ποθητη γυναικα στον κοσμο,
αλλα αν εβγαινες απο το σωμα σου, αυτο που θα εβλεπες στο δωματιο σου,
ειναι εναν ανθρωπο που σου μοιαζει,
 να φτιαχνεται με αψυχο γυαλι και χαρτι.
Δεν ειναι ανωμαλο, διεστραμμενο, καταδικαστεο.
Ειναι απλα θλιβερο.

Και γινεται ακομα πιο θλιβερο, λιγο πριν απογειωθει η ταινια, οταν το γεγονος-θρυαλλιδα που περιμενεις ασυνειδητα σε ολην την ταινια, τελικα συμβαινει: ο Μπραντον παιρνει το θαρρος να μιλησει στη συναδελφο του, στη φρεσκοχωρισμενη συναδελφο του. Μια γλυκυτατη κι ομορφη γυναικα. Αυτη στην αρχη ειναι μαζεμενη. Συγκρατημενη. Ο Μπραντον της αρεσει, ο Μπραντον ειναι ενας γοητευτικος αντρας. Εκεινη εχει δισταγμους, τους παραμεριζει. Πανε σε ενα ξενοδοχειο, ομορφη θεα απο ψηλα, καθαρο, περιποιημενο, καμια σχεση με παρακμη. Ολα ειναι ιδανικα για να γευτουν ο ενας τον αλλον. Ολα θα ηταν ιδανικα αν αυτο που ηθελαν, ηταν να γευτει ο ενας τον αλλον.
Εκεινη, θελει να τον γευτει.
Ομως, ο Μπραντον, το μονο που θελει ειναι να
νιωσει. Να νιωσει πληρης εστω για μια φορα, να νιωσει οτι δε βασανιζεται πια απο την αδιακοπη καβλα του, απο την ασυγκρατητη επιθυμια για το Κενο, για το Τιποτα,
να κατσει μια στιγμη εστω διχως να σκεφτεται βυζια, μπουτια, αιδοια να καλωσοριζουν τη λυσσα του, ειναι κουρασμενος, δεν το αντεχει πια,
ετσι ειναι μεσα σε αυτο το ξενοδοχειο, με αυτη την υπεροχη γυναικα διπλα του, επιτελους με μια γυναικα που δεν εχει πληρωσει, με μια γυνακα που φαινεται οτι τον καταλαβαινει,
με μια γυναικα που εχει σαρκα, οστα , δερμα και ψυχη..

Κι αποτυχαινει. Δε μπορει. Δε μπορει να την ικανοποιησει. Ο Μπραντον, που ειναι καβλωμενος τη μιση μερα σχεδον και δεν εχει καμια στυτικη δυσλειτουργια -το εντελως αντιθετο μαλιστα, πριαπισμος κανονικος!-
δε μπορει.
Ο Μπραντον δε μπορει να κανει ερωτα μαζι της. Κι αυτο γιατι θα ηταν ερωτας. Οχι meaninglesss sex.
Ετσι, καταρριπτεται ολο το οικοδομημα που ειχε χτισει.
Μεσα του πιστευε οτι αυτο που ψαχνει πραγματικα, ειναι το να νιωσει, εστω κατι, ο,τιδηποτε,
ομως αυτο που ισχυε τελικα, ηταν το ακριβως αντιθετο.
Ο Μπραντον ουσιαστικα ζηταει να σταματησει να νιωθει.
Ο Μπραντον δε θελει να νιωσει. Ο Μπραντον τρομαξε στο ξενοδοχειο και δε μπορουσε να του σηκωθει, ακριβως για αυτο..γιατι, η γυναικα που ηταν απεναντι του, τον εκανε
να νιωσει..
Κι αυτο τον τρομαξε. Ενιωσε για πρωτη φορα μετα απο χρονια, τι ακριβως, δεν εχει σημασια,

ενιωσε..
κι αυτο ηταν κατι που δε μπορουσε να αντεξει.

Τη παρατησε στο ξενοδοχειο, εφυγε βιαστικα, μεθυσε, πληρωσε μια πορνη,
 μετα θελησε να τη βρει με δυο μαζι,
την επεσε στη γκομενα ενος νταη σε ενα μπαρ,
 μεσα στο μπαρ τη χαιδεψε αναμεσα στα ποδια, τα δαχτυλα υγρανθηκαν, ο νταης τον πλησιασε,
η κοπελα πηγε να τα μπαλωσει, κι εκεινη τη στιγμη ο Μπραντον εβαλε τα δαχτυλα στο στομα του νταη φωναζοντας του οτι ετσι μυριζει το μουνι της γκομενας του.
Εφαγε το ξυλο της αρκουδας, ομως ουτε εκει σταματησε το ταξιδι-ξεσπασμα του,
θελω να νιωσω, εστω κατι,
θελω να παψω να νιωθω, να μη ξανανιωσω τιποτα,
πηγε σε ενα γκευ μπαρ, ενας αντρας στις τουαλετες θελησε να τον ανακουφισει,
ομως ουτε εκει, στα "απαγορευμενα" ο Μπραντον καταφερε να μαθει επιτελους τι θελει,
εφυγε
και συνεχισε
να χανεται
να μη ξερει που ειναι
ποιος ειναι
και τι στο διαολο θελει.....

Ισως αυτο που ηθελε τελικα απο την αρχη, ηταν να ξαναμπει στη μητρα της μανας του.
(Αυτο το υποστηριζε ο ψυχαναλυτης Οττο Ρανκ, γενικα για τους ανθρωπους. Μια αναλογια υπαρχει εδω και με την φρουδικη Ορμη Θανατου)
Διχως καμια σκοτουρα, διχως καμια εννοια, διχως κανενα βαρος απο τα βαρη που φερει η ενηλικιωση, ισως ολα επρεπε να συνεχισουν να ειναι ενα παιχνιδι, κανεις δε ρωταει ενα παιδι αν θελει να γινει αντρας, κανεις δε το προετοιμαζει για αυτο, ισως καποτε οι κακουχιες και οι δυσκολιες της ζωης εφερναν το παιδι στη βαθεια επιθυμια να γινει αντρας για να αντιμετωπισει επιτελους τα προβληματα και τις δυσκολιες, ισως ξεχασαμε πως ειναι να υπαρχουν προβληματα και δυσκολιες, ισως ολα εγιναν ενα παιχνιδι, ενα παιχνιδι στον υπολογιστη, μια εικονα στον υπολογιστη, μια προσομοιωση ζωης απο την αποια ο συγχρονος ΠΑΙΔΙ- ΑΝΤΡΑΣ δε μπορει να αποδρασει,
μια προσομοιωση, δηλαδη μια αντανακλαση, δηλαδη ενα κακεκτυπο, δηλαδη μια απομιμηση,
μια απομιμηση ζωης, μια ΜΟΝΟΠΟΛΥ απο την αφετηρια της οποιας ξεκιναμε και νομιζουμε οτι τα λεφτα μας φτανουν για να αγορασουμε τα παντα,
κι οπως ειναι φυσικο, στα μισα της διαδρομης, ξεμενουμε,
ξεμενουμε απο λεφτα, απο ενεργεια,απο διαθεση.
Παγιδευτηκαμε σε εναν διαδρομο απο καθρεπτες, παντου μια αντανακλαση,
παντου προσπαθουμε να ψηλαφισουμε τον εαυτο μας,
κι ομως, αυτο που ουσιαστικα κανουμε,
ειναι να χαιδευουμε του καθρεπτη το κρυο κι αψυχο γυαλι.
Οπως ακριβως η οθονη ενος υπολογιστη...

Θυμαμαι στα χρονια της εφηβειας μου, οπου αρκουσε μια ημιγυμνη φωτογραφηση, για να ερεθιστει ο εφηβος και να επιδοθει σε ο,τι φυσιολογικα επιδιδεται ο οποιοσδηποτε εφηβος την οποιαδηποτε εποχη της Ανθρωπινης Ιστοριας. Παλιοτερα υποθετω οτι και η αναμνηση της εικονας της Λασκαρη ηταν ικανη να "κανει τη δουλεια"!
Τωρα, με ολη αυτη τη πορνογραφια, με ολη αυτη τη προσφορα σαρκας -μεσα απο την οθονη φυσικα-
αλλα κι εξω, στις αφισες, στα περιοδικα, κρεμασμενη απο τα περιπτερα, απο τις τηλεορασεις των καφετεριων
σκεφτομαι οτι μια γυμνη γυναικα δε μπορει να πει τιποτα στον εφηβο.
Ισως θελει δυο γυμνες γυναικες μαζι για να φτιαχτει, ισως θελει κατι πιο ομαδικο, κατι πιο βιτσιοζικο, και δε ξερω μεχρι που μπορει να φτασει αυτο, η μαλλον υποπτευομαι,
υποπτευομαι οτι θα ερθει μια εποχη που οι εθισμενοι στην πορνογραφια θα θελησουν ολο και πιο ανωμαλα πραγματα για να φτιαχτουν, γιατι το νορμαλ δε θα εχει να τους πει πια τιποτα.
Γιατι δε θα μπορουν πια να φτιαχνονται με αυτο.
Μια εξαπλωση της παιδικης πορνογραφιας, να μια ακομα δυστοπια για το Αυριο...


Στο SHAME ο ηρωας μας δε φτανει μεχρι εκει.
Ξυπναει την αλλη μερα, υστερα απο αυτη την αγρια βραδια,
κι αποφασιζει να αλλαξει. Πεταει τα πορνοdvd και τα περιοδικα, σβηνει απο τον σκληρο δισκο τα παντα, ισως μπορει να ξεφυγει απο τον εθισμο, ισως μπορει ακομα να βρει μια γυναικα, σα τη συναδελφο του απο τη δουλεια, οχι για να κορεσει τη λυσσα του, οχι για να τη χρησιμοποιησει ως αντικειμενο,
να βρει καποια που δε θα ειναι επιτελους  το μεσο του.
Αλλα, ο σκοπος του.

Η κοπελα, το γυμνο γονατο της οποιας τον ειχε αναστατωσει στο Μετρο,
εμφανιζεται ξανα κοντα του. Ξανα στο Μετρο.
Του χαμογελαει..
στην αρχη της ταινιας, η ιδια κοπελα εφυγε βιαστικα απο κοντα του, θελοντας να τον αποφυγει.
Του χαμογελαει. Δε φευγει τωρα. "Ελα και μιλησε μου" του λεει, διχως να του το πει.
Και το βλεμμα του Μπραντον ειναι η τελευταια σκηνη της ταινιας.

Η λεξη SHAME, o τιτλος δηλαδη της ταινιας, σημαινει ΝΤΡΟΠΗ.
Σημερα ντρεπομαστε για αυτο που ειμαστε. Πληθος ανομολογητων μυστικων μας, θα εκαναν ακομα και τον πιο κοντινο σε εμας ανθρωπο, να κοκκινισει.. Ντρεπομαστε για αυτο που ειμαστε.
Αν οχι ολοι, παντως ανθρωποι σα τον Μπραντον, ξεπληρωνουν με ντροπη τα μυστικα τους..

Και η ντροπη ειναι παρουσα ξανα στο βλεμμα του Μπραντον, στην τελευταια σκηνη της ταινιας.
Ομως, ισως αυτη τη φορα να ειναι μια διαφορετικη ντροπη. Μια ωραια ντροπη.
Η ντροπη που συνοδευει τους λιγοτερο εμπειρους απο εμας στην αρχη μιας νεας γνωριμιας.
Η ντροπη που νιωθουν κυριως οι πιτσιρικαδες, οταν η συμμαθητρια που γουσταρουνε, ερχεται να τους πει κατι στο αυτι.
Η ντροπη που νιωθουν τα παιδια, μια αγνη ντροπη, μια αθωα ντροπη.
Ο Μπραντον γινεται ξανα παιδι,
παιδι ηταν παντα, σε ολη την ταινια,
ομως αυτη τη φορα,
 το παιδι
ειναι ετοιμο να μεγαλωσει...

Και να παψει, μεγαλωνοντας, να νιωθει
 ντροπη..
Αυτη ειναι η ερμηνεια που δινω, τουλαχιστον εγω, στην τελευταια σκηνη της ταινιας.
Υστερα απο ολο αυτο το σφυροκοπημα  στον ηρωα μας
πιστευω οτι του αξιζει....




ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΡΕΜΦΕΡΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Ο ΖΙΖΕΚ ΚΑΙ Η LADY GAGA
H AENAH ANAΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
YOU CAN LOOK BUT YOU CANNOT TOUCH

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΓΜΕΝΩΝ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΜΑΣ.

100 οικογενειες ζουνε σε ενα χωριο. Καθε πρωτη του μηνα, ανθρωποφαγοι κατεβαινουν απο το διπλανο βουνο και κατασπαραζουν μπροστα σε ολο το χωριο, εναν χωρικο. Καθε μηνα γεννιεται κι ενα παιδι, ετσι, το χωριο αυτο, ποτε δε ξεμενει απο χωρικους.
Ακομα κι οταν συρρικνωνεται επικινδυνα....διοτι οι ανθρωποφαγοι ενιοτε λυσσανε, και τρωνε παραπανω απο εναν. Σε ομαλες συνθηκες, ο κατασπαραγμενος ειναι ενας. Σε ανωμαλες συνθηκες, ειναι παραπανω.
Και σα να μην εφτανε αυτο, την εξουσια στο χωριο, την εχουν ουσιαστικα, συνεργατες των ανθρωποφαγων. Ανθρωποφαγοι δηλαδη, που δεν εχουν καμια διαφορα με τους ομοιους τους,
 απο το βουνο. Τυπικα βεβαια, υπαρχει ο εκλεγμενος δημαρχος, ο αστυνομικος και ο δικαστης,
αλλα και οι τρεις τους, παιρνουν οδηγιες απο τους ντοπιους ανθρωποφαγους.
Οι οποιοι, στα κρυφα, τρωνε κι αυτοι χωρικους.
Και τους δηλωνουν ως "εξαφανισθεντες"...
Και η υποκρισια του χωριου, η υποκρισια, η δειλια και η συνενοχη, ειναι σε τετοια μεγαλα επιπεδα,
που, ακομα και καθε πρωτη του μηνα, βαφτιζουν ως "εξαφανισθεντες", κι αυτους που τρωγονται μπροστα στα ματια τους, απο τους καννιβαλους του βουνου.
Οχι, κανεις δε τρωει κανεναν..
Απλα, εξαφανιζονται...

Καποιοι λιγοι χωρικοι, εχουν καταλαβει το παιχνιδι που εχει στηθει.
Φωναζουν παντου στην αγορα, οτι πρεπει να πολεμησουμε τους ανθρωποφαγους.
Φωναζουν και γινονται δυσαρεστοι,
 γιατι κανεις δε θελει να πολεμησει τους ανθρωποφαγους.
"ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΤΙ ΟΙ "ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΙ" ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΕΙΝΑ, ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΑΣΟΥΜΕ, ΑΣΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΟΧΘΗΡΟΤΕΡΑ ΦΥΛΑ, ΠΟΥ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ..."
Ετσι η πλειοψηφια, ουσιαστικα, παιρνει ως δεδομενο οτι παντα καποιοι θα τους κατασπαραζουν.
Με αποτελεσμα, να επιλεγουν το "λιγοτερο κακο".
Δεν τους περναει καν απο το μυαλο, οτι μπορουν να ζησουν, διχως να πληρωνουν φορο αιματος καθε πρωτη του μηνα,
η, σε ανωμαλες συνθηκες, και συχνοτερα...

Καποιοι αλλοι, πιστευουν οτι μπορουν να συμβιβαστουν με τους ανθρωποφαγους.
Να τους ..πεισουμε να σταματησουν να μας τρωνε.
Αυτοι οι καποιοι, ισως εχουν καλες προθεσεις. Ισως, βλεποντας τα πραγματα, να προκρινουν μια "ρεαλιστικη" αντιμετωπιση της καταστασης. Αλλωστε, ελαχιστες φορες στην Ανθρωπινη Ιστορια, τα χωρια καταφεραν να ζησουν χωρις ανθρωποφαγους. Κι απο αυτες τις ελαχιστες φορες,
οι χωρικοι που τους αντικατεστησαν, καποτε εγιναν ανθρωποφαγοι και οι ιδιοι...
(Γιατι η ανθρωπινη σαρκα, γινεται νοστιμοτερη οταν η εξουσια ειναι στα χερια σου.
Σχεδον σε προκαλει να την κατασπαραξεις. Και δεν ειναι καθολου ευκολο, να αντισταθεις.)

Ομως, απαξ και δοκιμασεις ανθρωπινη σαρκα, μετα δε μπορεις να επανελθεις στο παλιο σου φαγητο. Μια φορα καννιβαλος, για παντα καννιβαλος. Οι ανθρωποφαγοι παντα θα κατεβαινουν απο τα βουνα και θα ζητανε ανθρωπινη σαρκα. Σχεδον δεν ευθυνονται ουτε οι ιδιοι για αυτο.
Ειναι αναγκη για αυτους να μας κατασπαραζουν. Γιατι, ακομα κι αν βρεθουν καποιοι που θα θελησουν να βαλουν τερμα στο φαγοποτι, οι υπολοιποι καννιβαλοι θα κατασπαραξουν τους ιδιους.

Το ΚΚΕ θα χασει περιπου τους μισους απο οσους το ψηφισαν τον Μαη,
εν πολλοις και γιατι δε συνεργαζεται με τον Συριζα. Διοτι οι οψιμοι αυτοι ψηφοφοροι, μαγευτηκαν απο αυτη την ανοδο του συριζα, και, προκειμενου να βγει ο Σαμαρας, αλλοι με βαρια καρδια, αλλοι με ελαφρια, θα ψηφισουν Αλεξη.
Δε λεει κατι αυτο. Αν αμφιταλαντευεσαι μεταξυ δυο πολιτικων θεσεων, το ασφαλεστερο κριτηριο για να φτασεις στη σωστη θεση, ειναι να μαθεις ποια ειναι η γνωμη της πλειοψηφιας, και μετα να ασπαστεις την ακριβως αντιθετη θεση. Αυτη θα ειναι συνηθως η ορθη.
Αν ακολουθουσε το λαικο "ρευμα", το ΚΚΕ επρεπε να στηριξει τον Παπανδρεου το 09.
Τον Καραμανλη το 04.
Τον Σημιτη το 96.
Τον Μητσοτακη και τον Ανδρεα Παπανδρεου.
Για να μη φανταζει γραφικο, επρεπε να ζητωκραυγαζει για το νεο εθνικο μας νομισμα το 2002.
Οταν ολοι χυναμε δακρυα χαρας για το Ευρω, και σημερα, μονο καθεστωτικα τσογλανακια η αγραμματοι καραγκιοζηδες λενε ακομα οτι το σκληρο Ευρω ταιριαζει σε μια χωρα σαν τη δικη μας.
Για να μη φανταζει οπισθοδρομικο, επρεπε να εκσπερματωνει την ευλογημενη εκεινη μερα που πηραμε τους Ολυμπιακους Αγωνες (Και μετα, καταστραφηκαμε, ΚΙ απο εκεινη την αναληψη)
Για να μη φανταζει εξωγηινο, επρεπε να χορευει σαν αρκουδα στα πανηγυρια, τις αγιες εκεινες μερες του Μααστριχτ, της Λισσαβωνας, της εισοδου μας στην ΕΟΚ κλπ κλπ.
Επρεπε στη Βουλη να αποθεωνει τον Σαρκοζι, οταν ο Σαρκοζι, πριν λιγα χρονια, ξερετε, οταν ηταν "φιλελληνας", εμπαινε στην Ελληνικη Βουλη οπως ο Μεγαλεξανδρος στα Σουσα, επευφημουμενος απο πολιτικους και πολιτες.
Επρεπε να αποθεωνει τον Ομπαμα.
Να αποθεωνει τους Λιβυους μαχητες της ελευθεριας που αποκαθηλωναν τον Κανταφι,
(φερνοντας το Νατο στη χωρα τους..)
Να αποθεωνει την πατατα, τη ντοματα και το αγγουρι,
και τους συμπαθεις εκεινους που πιστεψαν στο φτηνο φαγητο, απλα δεν υπολογισαν οτι δε θα εχουν σπιτι, επομενως ουτε και κουζινα, για να το μαγειρεψουν..

Η μαλλον, επρεπε να μπει σε "Κυβερνηση Συνεργασιας", μαζι με τον Κουβελη, τον Βενιζελο, τον Φιλιππου και τα αλλα παιδια, για να αντιμετωπισουν απο κοινου "τα προβληματα της Πατριδας"
Γιατι επρεπε κατι τετοιο;
Μα γιατι ετσι ηθελε ο λαος!

Λαος και κουραφεξαλα!. Δεν υπαρχει λαος, ετσι γενικα, αοριστα κι αφηρημενα.
Λαος ειναι και οι ψηφοφοροι του ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ που τρεμουν μπροστα στην ανοδο της Αριστερας, και πολλοι απο αυτους, περιμενουν απο τον στρατο να καθαρισει, στο απευκταιο για αυτους ενδεχομενο να κυβερνησει ο Τσιπρας. Λαος ειναι και ο νεοναζι, που το επομενο ΕΓΕΡΘΗΤΩ θα το φωναξει οχι σε δημοσιογραφο η σε αλλοδαπο, αλλα στον οποιονδηποτε περαστικο που θα καθεται σε ενα παγκακι οταν θα περναει ο Φυρερ τους.
Λαος ειναι και ο ψηφοφορος των Τζημερομανων, που θεωρουν οτι πρεπει να γινει στροφη στο πιο νεοφιλελευθερο(!),
σα να πηγαινε δηλαδη καποιος στον Χιτλερ και να του ελεγε οτι η ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ που προωθει γινεται απελπιστικα αργα
και, μηπως να το ξανασκεφτοταν, για κατι γρηγοροτερο,
λαος ειναι ολοι εκεινοι οι κακομοιρηδες μικροαστοι και μεγαλοαστοι,
που θα ψηφισουν το ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ γιατι εχουν φυλαγμενα απο 20 εως 100 χιλιαρικα σε καταθεσεις και πιστευουν οτι εκεινοι θα καταφερουν να επιβιωσουν οταν οι συνανθρωποι τους θα αυτοκτονουνε απο τη δυστυχια και θα λιωνουν απο τον σπαραγμο.
(Ξερετε, ανθρωποφαγος δε γινεσαι μονο απο την απληστια σου,
ανθρωποφαγος γινεσαι κι οταν πεινας..)

Λαος ειναι και ολοι οι γενιτσαροι, οι οποιοι αυτοαποκαλουνταν ολα αυτα τα χρονια ως πατριωτες και τωρα, μπροστα στην καταλυση της εθνικης κυριαρχιας και της μετατροπης της πατριδας σε προτεκτορατο, τουμπεκιαζονται, παραδιδονται κι εκπορνευονται, για να μη χαθει το "Ευρωπαικο Ονειρο"
Δεν ειναι οτι γινατε τωρα προδοτες της πατριδας σας. Δεν ειναι οτι τωρα αναγκαστηκατε μπροστα στον "Κομμουνιστικο Κινδυνο" του Τσιπρα
-χαχαχαχα!-
να συνασπιστειτε και να κανετε κωλοτουμπες σα τους αρχηγους σας.
Δεν γινατε τωρα. Παντα ετσι ησασταν. 9 στους δεκα αυτοαποκαλουμενους "πατριωτες",
παντα γερμανοτσολιαδες ησασταν. Γιορταζατε το 40 και το 21, αλλα αυτο δε σας κανει λιγοτερο ραγιαδες.
Αντιθετως, εκτος απο ραγιαδες, αυτο σας καθιστα και κατι ακομα χειροτερο,
σας καθιστα και
υποκριτες.

Δε πρεπει λοιπον να μας ενδιαφερει ο "λαος" ετσι γενικα.
Αλλα, οι "ομοιοι" μας. Αυτους να αναζηταμε. Αυτους που μπορουμε να συνεννοηθουμε, διχως να συμφωνουμε σε ολα.

Το χωριο της παραβολης ειναι η Ελλαδα, και οι ανθρωποφαγοι δε λεγονται Τοκογλυφοι, ουτε Μερκελ, ουτε Μπιλντεμπεργκ, ουτε Νεφελιμ.
Λεγονται καπιταλιστες.
Καθε πρωτη του μηνα, και τωρα, καθημερινα, "αρπαζουν" κι εναν συμπολιτη μας.
Εναν που δεν αντεξε στα χρεη, στο αγχος, στη Μεδουσα της Καθημερινοτητας.
Καθε μερα, μια αυτοκτονια. Καθε μερα, μια ληστεια, ενας φονος, απο συμμοριες υπανθρωπων, που σε σκοτωνουν για ενα κομματι ψωμι.
Καθε μερα, ο Θανατος. Η πολιτικη τους, ειναι ο Θανατος.
Εδω και ποσους μηνες δε θυμαμαι, γραφω οτι επικειται η Γενοκτονια των Ελληνων.
Οτι, σκοπος τους ειναι η αφανιση,
η οικονομικη αλλα και φυσικη εξοντωση ενος μεγαλου κομματιου του πληθυσμου
 (Και η "Κινεζοποιηση" του υπολοιπου)
Κατεβαινουν απο τα βουνα και καθε τοσο αρπαζουν κι εναν.
Ηξεραν οτι οι πολιτικες τους θα οδηγουσαν σε αυτο το σημειο.
Και τα βρωμερα σκουληκια οι Ευρωπαιοι το γνωριζαν, και οι βρωμεροι ντοπιοι συνεργατες τους.
Ειναι δυνατον λοιπον καποιος να πιστεψει, οτι αυτοι που επιδιωκαν πριν τις εκλογες, την φυσικη εξοντωση του 1/3 του πληθυσμου, να ..θορυβηθηκαν απο τις Εκλογες, να μετανοησαν και να σκεφτηκαν ΩΧ, ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΟΥΜΕ, ΕΛΑΤΕ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ;

Ειναι δυνατον καποιος να πιστευει οτι οι συνεργατες αυτων των γενοκτονων,
το ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ δηλαδη,
να θορυβηθηκε απο τις Εκλογες και να σκεφτηκε ΩΠΑ ΡΕ ΣΥ, ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΩΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΕΡΑ, ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΙ ΤΑ ΛΑΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΣ ΦΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑΥΡΟ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΜΕ
ΝΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ,
ΟΚ, ΞΕΧΑΣΤΗΚΑΜΕ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΜΑΣ ΟΙΣΤΡΟ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΖΗΛΟ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΞΑΜΕ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΟΥ!

Δε πιστευω οτι η ψηφιση του Συριζα θα απαλλαξει τα λαικα στρωματα απο τα δεινα του.
Αλλα μπροστα στον διαφαινομενο κινδυνο να βγει πρωτο κομμα η ΝΔ του ολοφανερα ψυχικα διαταραγμενου, καταλαβαινω αυτον που θα ψηφισει τον Τσιπρα. Νιωθω οτι τα επιχειρηματα μου ειναι πολυ αδυναμα για να τον μεταπεισουν. Την επομενη φορα, μπορει να παει αριστεροτερα.
Ειναι ο συμμαχος μου. Ειναι ο ΟΜΟΙΟΣ μου.
Δε πιστευω οτι την επομενη μερα των εκλογων, το ΚΚΕ θα κανει κατι παραπανω απο τη διαχειριση της ηττας του. Αλλα, υποθετω οτι αυτη ειναι η μοιρα οσων βλεπουν τους ανθρωποφαγους να επελαυνουν και τον λαο να ναι απροθυμος να τους αντιμετωπισει με πολεμο.
Ας μη γελιομαστε, απροθυμοι για πολεμο ειμαστε οι 99 στους εκατο.
Ας διαχειριστουμε λοιπον την ηττα οχι μονο του ΚΚΕ αλλα και ολων ημων των πολιτων συλλογικα.
Κραταμε το εδαφος μας (stand our ground που λενε και οι φιλοι μας οι Αμερικανοι),
εχουμε αυτια και ματια ανοιχτα, δεν απορριπτουμε, δεν απαξιωνουμε ομως ουτε και παρασυρομαστε,
παλευουμε ο καθενας οσο μπορει, κυριως για τη προσωπικη μας επιβιωση και οσο μας παιρνει, και για τον διπλανο μας,

δηλαδη, ολοι μας, Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ψηφισουμε, φροντιζουμε να συνεχισουμε να πραττουμε, αυτο που πραττουμε τα τελευταια χρονια,
με λυσσα και με οργη,
να αμυνομαστε,
οσο μπορουμε καλυτερα,
μεχρι να δοθει το συνθημα για την επιθεση.
Κι οταν δοθει το συνθημα, να μη ξεχασουμε οτι ο ανθρωποφαγος, μεχρι να πεθανει, ανθρωπινη σαρκα θα ορεγεται. Δε θα πετυχεις τιποτα αν του απαγορεψεις την εισοδο στο χωριο: Θα εξαγορασει ξανα τον εκλεγμενο δημαρχο, τον αστυνομικο, τον δικαστη
και θα επανελθει.
Καταβροχθιστε τους ανθρωποφαγους, μονο ετσι θα επιβεβαιωθουμε οτι δε θα μας ξαναβλαψουν.
Σκουπιστε μετα το αιμα απο τα χειλια, για να μη μας μπουν ιδεες οταν θα κοιταζομαστε στον καθρεπτη...
Κι ας ελπισουμε οτι το "Μια φορα ανθρωποφαγος, για παντα ανθρωποφαγος"
δεν ισχυει οταν τρως τον αλλον οχι για να χορτασεις, αλλα για να γλυτωσεις απο αυτον..

ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.

Τιποτα δεν εχω φοβηθει περισσοτερο
απο τα φαντασματα που κρυβεις στη ματια σου,

απελπισμενες φωνες,
παγωμενες ατμοσφαιρες,
εικονες θολες που παραδοξα σου ανηκουν,

δεν εισαι εδω οταν σου μιλαω,
δε γελας, 
δεν ακους,


νικημενη απο την απουσια σου,
απο το Ξεχωριστο της Οπτασιας σου,
σου χαριζουν τριανταφυλλα
κι εσυ κοιτας τα αγκαθια.

Θελω μια μερα να γινω αορατος,
να δω τι κανεις οταν δε σε μαστιγωνουν τα βλεμματα του κοσμου,
να δω τη θλιψη σου οταν ξυπνας,
το κοκκινο το δακρυ σου οταν μιλας στα αστερια,
να ξερες ποσο μου αρεσει
οταν σε κανω να χαμογελας,
ποσο θα θελα να καρφωσω στον εαυτο μου
τα δικα σου τα μαχαιρια

Τετοια ομορφια μη τη χαλας
με τα κοκκινα δακρυα σου,
τετοια ομορφια μην αφηνεις να χανεται,
απο τα φαντασματα
που κρυβονται 
στη ματια σου