I got a feeling I just can't shake/
I got a feeling that just won't go away/
You've got to just keep on pushing it/
Keep on pushing it/
Push the sky away
"Δε ξερεις ποιος ειμαι" "Δε ξερεις ποιος ειμαι", ουρλιαζε ασταματητα. Δε καταλαβα αν με κατηγορουσε, αν μου παραπονιοταν, η αν μιλαγε απλως η Απελπισια, δανειζομενη το στομα του. Σιγουρα ειχε δικιο....αλλα,τι περιμενε; Εδω, δε γνωριζουμε τον εαυτο μας! Ποσο εγωισμο κι απληστια επομενως, φανερωνε μια τετοια απαιτηση; Δε ξερω καν ποιος ειμαι εγω,πως περιμενεις να μαθω τι εισαι εσυ;\
ΧΩΜΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ, ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΠΑΝΤΟΥ.
Εμοιαζε με καποιον που μολις ειχε ξεθαφτει. Επικινδυνο πραγμα να κουβαλας στο πισω μερος του αμαξιου σου, καποιον που μπορει να ειναι νεκρος. Ασε, που, αρχιζεις να αναρωτιεσαι για το αν εισαι ζωντανος κι εσυ ο ιδιος. Η εχεις παγιδευτει, σε καποιο απ'τα παιχνιδια που στηνουν οι Θεοι, για να κανουν πλακα με τους θνητους. Σε μια αλλοκοτη χωροχρονικη στοα, που πιθανον να σε οδηγησει στο πιο απαισιο Μυστικο σου. "Δε ξερεις ποιος ειμαι" Συνεχισε να ουρλιαζει. Ειχε αρχισει να με ενοχλει. Μαλλον επρεπε να τον χωσω στο πορτ-μπαγκαζ.
-----------
Δεν εχει υπαρξει Φθινοπωρο που να μυριζε μπελαδες περισσοτερο απο αυτο. Μπελαδες... και καταστροφη. Οταν την ειδα,ηταν λες και γερασα αποτομα, χρονια μεσα σε μια στιγμη. Σα προκαταβολη Πονου για αυτο που θα επακολουθουσε, σα προειδοποιηση απο καποιον που νοιαζοταν ακομα για μενα.
ΧΩΜΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ,ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ,ΠΑΝΤΟΥ
Αρχισα να γευομαι απο νωρις τον θανατο μου. Λιγο πριν σε κατασπαραξει η Τιγρη, παιζει μαζι σου, κανει βολτες γυρω απο σενα, οσφραινεται τον φοβο σου, σαδιστικα. Δε χυμαει κατευθειαν. Για να σε κανει να σκεφτεις -εστω για λιγο- οτι θα γλυτωσεις. Εμοιαζε με Τιγρη..αλλα ηταν σκοταδι οταν τη γνωρισα και δε μπορουσα να διακρινω μες στο σκοταδι, τα κοφτερα της δοντια. Μου ειπε το ονομα της. Αλλα -εκει που βρεθηκα με το που μου μιλησε- δεν υπηρχαν ονοματα, δεν υπηρχαν ανθρωποι τριγυρω, δεν υπηρχε τιποτα.
Υπηρχε μονο εκεινη.
Ειναι αστειο....... καθε σαρκοβορο πλασμα που γνωριζεις, σε κανει να ξεχνας οτι εσυ εχεις γεννηθει τροφη. Καποιοι απο εμας εχουμε γεννηθει για να ταιζουμε αυτους. Να ταιζουμε τα δοντια τους, τη καβλα τους, τα σπλαχνα τους, να γεμισουμε το κενο τους. Κι αφου κατασπαραχθουμε, μισοτρελοι και φαγωμενοι,να πεταχτουμε καπου μακρυα. Λες και δεν το γνωριζα. Φυσικα κ το γνωριζα. Τιγρης και θανατος κι ανασα βαρια. Καταδικασμενος στο πουθενα. Πανω απο ολα, τα λογια της, πανω απο ολα, το αγγιγμα της, πανω απο ολα, τα σπλαχνα της. Μεσα της, δεν ημουν μονο εγω που ενιωθα ομορφα. Κι οταν ουρλιαζε απο ηδονη, ημουν ο σπινθηρας που της το προκαλουσε.
Αλλα,δε γεμιζει. Ποτε. Το κενο των Σαρκοβορων δε γεμιζει. Ποτε.
Ειχε σταματησει να με κατηγορει και κοιταζε γυρω του ανησυχος. Απο το καθρεπτακι του οδηγου, παρατηρουσα τη μεταβολη στο βλεμμα του. Ειχε παραιτηθει. Δε ξερω απο τι. Ολοι παραιτουμαστε καποια στιγμη. Παυουμε να ουρλιαζουμε,παυουμε να απαιτουμε. (Να μαθουμε...να μας μαθουν..) Κι αποδεχομαστε την Ηττα, τη Μοιρα. ....Κανεις δε μπορει να σου διδαξει τη Πτωση. Γυρνας μια μερα, κοιταζεις γυρω σου, κι αντιλαμβανεσαι οτι ποτε, ουτε για μια στιγμη στη ζωη σου, δε πατουσες σε στερεο εδαφος. Επεφτες...απο την αρχη.. Απλα,ειναι κατι που αρνεισαι να δεις. Με τον καιρο μαθαινεις οτι γεννηθηκες με τα ματια κλειστα. Ισως ενα δωρο απ'τους Θεους, για να περασεις εστω λιγα χρονια της ζωης σου, με τη Παραισθηση της Ομορφιας. Ισως βεβαια ενας ακομα σαδισμος απ'τους Θεους, για να υποφερειςπερισσοτερο σαν αντικρυσεις, για πρωτη φορα, την Ασχημια Αλλωστε, αν τη συνειδητοποιουσες απο την αρχη, θα σου κοστιζε λιγοτερο. Συνεχισε να κοιταζει απληστα τα τοπια γυρω του που χανονταν, καθως διασχιζαμε την ερημο. Εγω κι εκεινος... μετεωριτες.. σακαταμενοι.... ανασφαλεις... ποτε θα μαθεις;... μη προσπαθεις... ποτε θα μαθεις;.. πως δε μπορεις... Δεν ηξερα ποιος ειμαι,τι ειναι, αλλα επρεπε να τον μεταφερω καπου. Εδω, θα τον ετρωγαν τα ορνια. Εδω,οταν σκοτεινιαζει, παυουμε να κοιταζουμε στα ματια τον Αλλον. οχι μονο απο φοβο, αλλα και γιατι ειναι ματαιο. Κοιταζεις καποιον οταν θελεις κατι απο αυτον, κοιταζεις καποιον οταν θελεις να τον μαθεις. ............Τωρα που καθε μας βημα γινεται σε terra incognita, τωρα που καταλαβαμε οτι τιποτα δε μπορουμε να μαθουμε (και τιποτα δε μπορει να μας μαθει) τωρα ΠΙΑ δε κοιταζουμε ο ενας τον αλλον. .............Παρα μονο πλαγιως. πχ απο το καθρεπτακι του οδηγου.. Και ο λογος που κοιταζουμε ειναι για να προφυλαχτουμε, αν μας επιτεθει.
Κοιταξα στη θεση του συνοδηγου, μπας και μπορεσω να σχηματισω στο μυαλο μου την εικονα της, μπας και μπορεσω να πεισω τον εαυτο μου οτι συνταξιδευουμε ακομα. Εκεινη δεν ηταν τωρα εδω. (Και μεταξυ μας, ουσιαστικα ποτε δεν ηταν) Απλωσα το χερι μου στο καθισμα του συνοδηγου, για να αγγιξω τους μηρους της, ηταν κατι που μου ζητουσε πολλες φορες οταν οδηγουσα, μαλλον της αρεσε να τη χαιδευω διχως να τη κοιτω, να τη χαιδευει καποιος διχως να τον κοιτα ουτε αυτη, μονο βογγωντας,με ματια κλειστα, μονο να φαντασιωνεται στο μυαλο της, καποιον που δεν υπαρχει. Ετσι γινεται με αυτους που τρωγονται απτο ιδιο τους το κενο, εξιδανικευουν ακαταπαυστα για να κρατησουν την επιθυμια ζωντανη. Τη φαντασιωθηκα κι εγω, οτι ειναι ακομα στο καθισμα του συνοδηγου, και καθως τη χαιδευα, χαθηκα καπου ζεστα, σε ενα υγρο μερος που μυριζε ανεκπληρωτες υποσχεσεις. Ολοι εκει -κατα βαθος- θελουμε να χαθουμε. Αλλωστε, τις υποσχεσεις που εκπληρωνονται,συντομα τις βαριομαστε. Αυτη ηταν και θα ειναι η Ανθρωπινη Φυση.
Συνεχισα να τη φανταζομαι, μεχρι που αντιληφθηκα οτι ημουν μονος μου στο αμαξι. Ο τυπος στο πισω καθισμα, ειχε εξαφανιστει. Πιθανως δε μπορουσε να αντεξει τη δυστυχια καποιου που αγγιζει το καθισμα του συνοδηγου φαντασιωνομενος κατι που δεν υπαρχει. Δε τον αδικω. Κι εγω θα ενιωθα αβολα μπροστα σε ενα τετοιο μιζερο θεαμα.
Ετσι,συνεχισα το ταξιδι, διχως να περιμενω τιποτα απο κανεναν. διχως να ξερω που παω. Αυτος ειναι κι ο ασφαλεστερος τροπος αλλωστε, για να μη χαθεις ποτε σου.
Η ιστορια ειναι γνωστη, μολονοτι περασαν λιγες μονο μερες,
καποιος θα σκεφτει "ΠΕΡΣΙΝΑ ΞΙΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ"...αυτο θα μπορουσε να μας βαλει σε σκεψεις για τη μορφη της ενημερωσης σημερα, για τη ταχυτητα της πληροφοριας, για τη ποσοτητα της πληροφοριας, εν τελει για την αχρηστευση της πληροφοριας, μιας που οταν βομβαρδιζεσαι απο εκατονταδες πληροφοριες, μοιραιο ειναι να αμβλυνεται η ικανοτητα σου να ξεχωρισεις τις σημαντικες απο τις ασημαντες, κι επισης μοιραιο ειναι να καταντας ενα Πρεζακι της Πληροφοριας:
Δε σε ενδιαφερει πια το περιεχομενο της πληροφοριας, αλλα η Πληροφορια απογυμνωμενη απο το περιεχομενο της, η πληροφορια μεσα στο σωρο που δημιουργει πολλους σωρους,
δε σε ενδιαφερει τι ειναι αυτο που μαθαινεις αλλα απλα το να μαθαινεις, και να μαθαινεις γρηγορα,
Πληροφορια fast food, δηλαδη junk food,
ομως μια Πληροφορια διχως Πληροφορια, δεν ειναι ενημερωση. Ειναι απλα χασιμο χρονου, διασκεδαση, χαβαλες.
Παλι ξεφυγα απο το θεμα, ως συνηθως.
Η ιστορια ειναι γνωστη: Καποια θρασυδειλα καθεστωτικα τσιρακια θεωρησαν αστειο να βαλουν μεσα στα μουτρα της Κανελλης, ενα φουσκωτο με γαντια του Μποξ και ριγμενη στο σωμα του την Ελληνικη σημαια. Αυτο συνεβη στο διαλειμμα της εκπομπης της Τσαπανιδου, στην οποια η Κανελλη ηταν καλεσμενη. Η σφαλιαρα του Κασιδιαρη εγινε ετσι ενα ακομα τηλεοπτικο συμβαν, το οποιο υποτιθεται οτι διακωμωδηθηκε απο την σατιρικη εκπομπη αυτων των καθεστωτικων τσιρακιων.
Αν στοχος της σατιρας ειναι να διακωμωδειται ο Ισχυρος, ο Δυνατος, η σατιρα ειναι οπλο στα χερια του λαου και εκεινων που τη κανουν. Αν αντικειμενο της σατιρα ειναι μια συγκεκριμενη νοοτροπια, ακομα και του λαου, τοτε αυτος που τη κανει αναλαμβανει κι ενα ρισκο: Να μετατραπει η σατιρα σε εναν ενοχλητικο Καθρεπτη, κι εκεινος που βλεπει τον εαυτο του στον καθρεπτη, να χαλαστει με αυτο που βλεπει, και για να προφυλαχτει απο τη δυσφορια της Αυτοκριτικης, να τα βαλει απλα με αυτον που κανει τη σατιρα, απαξιωνοντας τον, βριζοντας τον στον δρομο η και χτυπωντας τον.
Τα παραπανω δεν ειναι ορισμοι της Σατιρας, δεν ειναι αυτο το θεμα ουτε εγω ειμαι ο ειδικος για να το αναλυσω. Απλα, στην προσπαθεια μου να καταλαβω τι ειναι αυτο που εγινε αντικειμενο σατιρας, καταλαβαινω οτι αυτο δεν ηταν η Κανελλη συγκεκριμενα ουτε οι πολιτικες της θεσεις
-μολονοτι η Κομμουνιστικη Ιδεολογια σαφως κι ειναι ο μονος αντιπαλος του Καθεστωτος-, το αντικειμενο σατιρας εδω ηταν ενας ανθρωπος που εφαγε ξυλο.
Ουτε ενας Ισχυρος, ουτε ενας Δυνατος, ουτε μια νοοτροπια που κριθηκε αξια προς χιουμοριστικο στιγματισμο.
Αυτο που στιγματιστηκε ηταν ο Αδυναμος γιατι εν προκειμενω, η Κανελλη ηταν αδυναμη απεναντι στον Κασιδιαρη, αδυναμη με ορους Ξυλου και Χτυπηματων φυσικα, οχι με ορους πολιτικους.
Δεν εγινε αντικειμενο της σατιρας ο Κασιδιαρης, γιατι προφανως τα θρασυδειλα αυτα τσουτσεκια μαλλον προσοχες θα του βαρουσαν αν τον πετυχαιναν στα τηλεοπτικα στουντιος.
Με μια βαρβαρικη μετατοπιση, ταιριαστη αναμφιβολα στο κλιμα των ημερων, επιχειρηθηκε να ξεφτιλιστει το Θυμα κι οχι ο Θυτης. Ταιριαστη στο νεοφιλελευθερισμο, στο Δογμα οτι μονο οι ισχυρες επιχειρησεις πρεπει να επιβιωνουν, μονο οι ισχυροι κεφαλαιοκρατες πρεπει να επιβιωνουν, μονο γενικα ο Ισχυρος πρεπει να επιβιωνει και οι TOO BIG TO FAIL τραπεζες, επενδυτικες η εμπορικες.
( Αυτο βεβαια εξακολουθει να λεγεται Καπιταλισμος κι Αστικη Δημοκρατια, θα ελεγα οτι αυτο που ονομαζουμε Νεοφιλελευθερισμο ειναι ο Καπιταλισμος στη πιο αγνη και καθαρη μορφη του, το "αντιπαλο δεος" του, ο Κρατικα Ρυθμισμενος Καπιταλισμος του Κευνς, ο "Περιοριστικος" Καπιταλισμος με το Ανθρωπινο Προσωπο προυποθετει οτι υπαρχει ενα Κρατος που αντιτασσεται στην ασυδοσια της Αγορας, ενα Κρατος με πχ επιτροπες Κεφαλαιαγορας ετοιμες να τσεκουρωσουν τους ασυδοτους μεγαλοκαρχαριες, κι ειναι οντως ενα πολυ ωραιο παραμυθακι αυτη η παπαρια αν σκεφτεις οτι ποτε και πουθενα δεν εχει υπαρξει αυτο το Κρατος, μπορει να επιχειρηθηκε απο ορισμενους πολιτικους παραγοντες να μπει ενα φρενο στην Αδηφαγια τους, ομως ειναι εγγεγραμμενη στην ιδια τη συνθηκη της ελευθερης αγορας αυτη η Αδηφαγια, -βλεπε επικρατειες εχεμυθειας-παραδεισους- το να τη χαλιναγωγησεις ειναι το να την αρνηθεις, μαζι και την "Προοδο" που φερνει, ετσι ειναι μοιραιο οι εντιμοι κευνσιανιστες να αντιφασκουν πρωτα και κυρια με τα ιδια τους τα Πιστευω)
Επανερχομαι στη Σατιρα. Σημερα σατιριζεται ο Αδυναμος κι ο μικρος. Τρωει ξυλο καποιος και βγαινουν ανεκδοτα για αυτον κι οχι για αυτον που τον εδειρε. Βγαινει στη Πανια ο κακοτυχος ανθρωπακος και κοροιδευουν αυτον κι οχι τη "Ξυπνια" που τον βγαζει στο γυαλι για να κερδισει φραγκα απο τη μιζερια του. Η Σατιρα γινεται "καυστικη" κι απανθρωπη, αλλα που ειναι το καυστικο στο να κοροιδευεις αυτον που ειναι απο κατω; Μπαινει στη Φυλακη η Βικυ Σταματη και τοτε ο οχλος πεφτει πανω της να σκυλευσει το πτωμα της, οταν ηταν ισχυρη ομως μπορει κι αν την εβλεπαν να της φιλουσαν το χερι μπας και τους πεταξει κανα 20ευρω. Μη παρεξηγηθω, εννοειται οτι πρεπει να σαπισουν στη φυλακη οι πολιτικοι πρωταγωνιστες -συν γυναιξι και τεκνοις- της καταστροφης της Ελλαδας, να σαπισουν και να πεθανουν και να χορεψουμε πανω στους ταφους τους. Δε φτανει που υπηρετουν το Σαρκοβορο Κεφαλαιο, κλεβαν κι οτι εβρισκαν μπροστα τους. Αλλα αν ειναι δικαιολογημενο το μισος για τη γυναικα του Ακη, η για την Πελεκη,
πως και δεν εχω διαβασει σημερα ουτε μια γραμμη για τη γυναικα πχ του Σαμαρα, η τη γυναικα του Στουρναρα; Τη γυναικα του Βοριδη η καποια αλλη; Δε λεω οτι αυτοι φαγανε λεφτα, λεω πως σημερα κοροιδευουμε, χτυπαμε και τα βαζουμε μονο με αυτους που πεφτουν κατω.
Με τους ορθιους που μας γαμανε, τουμπεκι ψιλοκομμενο.
Η σημερινη Σατιρα απλα ειναι ενας καθρεπτης που αντικατοπτριζει τη σημερινη νοοτροπια.
Και η σημερινη νοοτροπια ειναι: ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ, ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΟΥΣ.
Ακομα και με τους αστεγους θα γελουσαμε, η θα σκεφτομασταν ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ,
αν δε φοβομασταν οτι αυριο θα ειμαστε εμεις που θα χασουμε το σπιτι μας.
Ακομα και σημερα, στο Ελληνικο συλλογικο ασυνειδητο, υπαρχει κατι σαν δικαιολογηση των δεινων που τραβαμε, πληρωνουμε για τις αμαρτιες μας, λενε οι Χριστιανοι, πληρωνουμε για το οτι δεν ειμαστε σα τους προγονους μας, λενε οι πατριωτες, πληρωνουμε γιατι οι τυφλοι στη Ζακυνθο κοροιδευαν το Κρατος, λενε οι κρυφοπροτεσταντες.
Φτυνουμε στα μουτρα του Αδυναμου, απωθωντας ετσι την αληθεια, οτι ειμαστε κι εμεις αδυναμοι.
Που απλα δε θελουν να χασουν τη ψευδαισθηση του ΑΚΟΜΑ ΟΡΘΙΟΥ.
Αλλα ταυτοχρονα μισουν τον εαυτο τους γιατι μεσα τους, γνωριζουν καλα οτι εχουν πεσει.
Κι ολα τα παραπανω αποδεικνυονται, ξανα απο το ιδιο προσωπο, τη Λιανα Κανελλη.
Θυμηθειτε μεχρι πριν λιγους μηνες , τι γνωμη ειχαν πολλοι μη-Κομμουνιστες για εκεινη.
Εγω ουτε που θυμαμαι ποσα εγκωμιαστικα σχολια διαβαζα για εκεινη σε αυτοαποκαλουμενα πατριωτικα μπλογκς κι οχι μονο. Τη θελαν κι αρχηγο στο ΚΚΕ επειδη ηταν "η μοναδικη Πατριωτισσα εκει μεσα". "Α ΡΕ ΛΙΑΝΑ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΕΚΕΙ, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΑΜΕ"
Τον τελευταιο καιρο, τα εγκωμιαστικα σχολια οχι απλως συρρικνωθηκαν, θα ελεγα οτι εξαφανιστηκαν. Μονο κραξιμο για τη "Ψευτοεπαναστατρια της Εκαλης"
Μπορει καποιος να καταλαβει το γιατι;
Θα σας το πω εγω: Ο λογος που η Κανελλη ειναι πολυ λιγοτερο συμπαθης απο οτι ηταν, ειναι ακριβως....η σφαλιαρα απο τον Κασιδιαρη. Ειναι απιστευτο αλλα αληθινο. Η σφαλιαρα την "απονομιμοποιησε", την εκανε τρωτη κι ευαλωτη, η καλυτερα, η Σφαλιαρα νομιμοποιησε ετσι ξερα την ιδια τη σφαλιαρα. ΔΕ ΤΗ ΣΥΜΠΑΘΟΥΜΕ ΠΙΑ. Γιατι; ΕΠΕΙΔΗ ΕΔΑΡΗ. Και γιατι εδαρη; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ Ο ΛΟΓΟΣ. ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗ ΣΥΜΠΑΘΟΥΜΕ. \
Ενα κυκλικο επιχειρημα, ενα γυμνο επιχειρημα, ενα petitio principii.
Που αποκαλυπτει μεσα μας τη νομιμοποιηση του Ισχυρου. Οτι κανει ο Ισχυρος, καθαγιαζεται και νομιμοποιειται. Γιατι; Γιατι, μπορει και το κανει.
Κι οποιος εχει τη δυναμη να κανει ο,τι γουσταρε και να προβαινει σε επιδειξεις δυναμης,
εμεις θα τον ακολουθησουμε γιατι δεν ειμαστε παρα προβατα που βρισκονται σε αναζητηση του καινουριου τους Τσοπανη
Σε μια χωρα με κανονικους ανθρωπιους κι οχι με κατα λαθος διποδα,
η σφαλιαρα του Κασιδιαρη θα εξευτελιζε ηθικα τον ιδιον και θα εδινε μπονους συμπαθειας στη Κανελλη, ακομα κι αν δε το αξιζε. Θα τον αποτελειωνε ηθικα και πολιτικα.
Εδω, τον εκανε ακομα περισσοτερο αποδεκτο. Οι επιδειξεις δυναμης στους ασθενεστερους, αντι να επισυρουν τη χλευη, φερνουν την αποδοχη στους επιδειξαντες την δυναμη,
κι η χλευη κατευθυνεται σε εκεινους που τη νιωθουν στο πετσι τους.
Αλλα για να μην ειμαι κι αφοριστικος: Ολα αυτα δεν ειναι παρα φυσιολογικα αποτελεσματα της εξαθλιωσης και του φοβου. Στα δυσκολα, δε γεννιουνται ηρωες, στα δυσκολα γεννιουνται φοβισμενα ανθρωπακια που προσπαθουν απεγνωσμενα να ξαναβρουν την ελπιδα. Κι αυτος που τη παρεχει, ειναι καποιος που μπορουν να τον εμπιστευτουν,κι ο μονος τροπος για να τον εμπιστευτουν ειναι να τους δειξει τη δυναμη του. Αν βαλεις τα κλαματα μπροστα του, δε θα σε εμπιστευτει. Αν προσπαθησεις να μιλησεις στο θυμικο του, στα εναπομειντα συναισθηματα του, σε αυτα που χαρακτηριζουν αυτο που θεωρουμε ΑΝΘΡΩΠΟ, δε θα κερδισεις τιποτα παρα την επιβεβαιωση οτι δε κανεις για να τον οδηγησεις. Τοσα και τοσα επιχειρηματα γραφονται και λεγονται, απευθυνομενα στη Λογικη του μεσου Ανθρωπου, κι οχι μονο στο μυαλο αλλα και στη καρδια του.
Δεν υπαρχουν αυτα, τωρα μιλαει το Αρχεγονο Ενστικτο της Επιβιωσης. Τωρα θα πιαστουνε απο ολα εκεινα που σε περιοδο ευμαρειας και καταναλωσης, μπορει να κοροιδευαν.
Δε ξερω αν φαινεται σα να καυτηριζα μια κατασταση και τωρα προσπαθω να τη δικαιολογησω η και να τη δικαιωσω, οχι, αυτο που λεω ειναι οτι ο Φοβος παραγει φοβισμενους,
και οι φοβισμενοι εχουν παντα μια συγκεκριμενη νοοτροπια,
ενας φοβισμενος ειμαι κι εγω, ειναι βεβαιο οτι αν μου εριχνε ξυλο καποιος χρυσαυγιτης, θα παθαινα σοκ αν μου εσκαγε μετα απειλητικα μυτη ενας χτιστος με την Ελληνικη σημαια και γαντια του μποξ,
ειναι πολυ ανθρωπινο και φυσιολογικο μια 60χρονη γυναικα να παθει σοκ μπροστα σε αυτο το θεαμα,
και μονο ενας θρασυδειλος θα εκανε μια τετοια φαρσα, οπως και μονο ενας θρασυδειλος θα την κατηγορουσε μετα για τον φοβο της.
Αλλα δε γινεται να μην ειπωθει και το εξης: Η εικονα του οποιουδηποτε ανθρωπου που εκπροσωπει ενα Μαρξιστικο-Λενινιστικο, δηλαδη ενα επαναστατικο Κομμα, να κλαιει στην τηλεοραση για οποιονδηποτε λογο, ειναι καταδικαστικη για αυτο το κομμα, ειναι επικοινωνιακο Βατερλω,
αντι να προκαλει δεος, σεβασμο, ακομα και φοβο για τα φασισταρια,
αυτη η εικονα προκαλει λυπηση. Καλυτερα να σε φοβουνται παρα να σε λυπουνται λενε.
Σε μια Κοινωνια που δεν εχει χασει ακομα τη δυνατοτητα του να σκεπτεται ψυχραιμα κι ορθολογικα, σαφως και τα παραπανω δε θα ισχυαν. Αλλα αυτη η κοινωνια ειναι φρεσκια, νεα, χτιζεται πανω στα συντριμμια της, δημιουργει τα νεα συντριμμια της πανω στα παλια,
και σε μια τετοια κατασταση, τα εργαλεια με την οποια την οριζαμε και την εξηγουσαμε, εργαλεια ψυχολογικα, πολιτικα κλπ, δεν εχουν πια καμια χρησιμοτητα.
Ο λαος παυει να ειναι ψυχοπονιαρης οταν εξαθλιωνεται.
Τα παραπανω ισχυουν και για τη συνεντευξη της Αλεκας Παπαρηγα στο ιδιο χουντοκαναλο.
Στην "ερωτηση" ενος δημοσιογραφου: "Αν θα αλλάξετε εσείς, αν θα αλλάξει Γενικό Γραμματέα το ΚΚΕ. Αν αποχωρήσετε εσείς απ' τη θέση." "Να πείτε εγώ φτάνει, κουράστηκα, έδωσα στο κόμμα, και στο λαό, έδωσα στη χώρα, δεν ξέρω τι θα πείτε -- άλλος. Ανανέωση." Η Αλεκα απαντα "Βεβαίως, αυτό [η πρωταρχικότητα της στρατηγικής έναντι των προσώπων] δεν σημαίνει ότι με έναν άλλο γραμματέα δεν θα πήγαινε καλύτερα, δεν μπορεί να πάει καλύτερα το κόμμα. Εγώ το πιστεύω. [αφού επιμένει ξανά και με έντονα μπαϊλντισμένο ύφος ο Οικονόμου] Το νέο πρόσωπο, ή τα νέα πρόσωπα, πρέπει να είναι, και θα είναι, ικανότερα απ' τα απερχόμενα. Είτε γιατί γεράσαμε τα απερχόμενα, είτε γιατί μπορεί και να κουρκούτιανε και το μυαλό μας, γιατί ξέρετε τώρα, περνώντας τα χρόνια, ου γαρ έρχεται μόνον...Και δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι δεν είμαι στο ου γαρ έρχεται μόνον...
http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4486.html
Aφου ξεκαθαρισω οτι δεν εκπροσωπω κανεναν πλην του εαυτου μου και δε με παιρνει να πω τιποτα διαφορετικο απο τη στιγμη που μεχρι το 2006 ψηφιζα ΝΔ, ετσι η γνωμη μου δεν εχει και καμια μεγαλη πολιτικη βαρυτητα,
αφου ξεκαθαρισω οτι ειναι προφανες πως η η κριτικη του οποιουδηποτε διχως καμια περγαμηνη αγωνιστικοτητας εκ των πραγματων αποδυναμωνεται οταν απευθυνεται σε αυτους που εχουν αγωνιστει κι εχουν φαει τα νιατα τους στους δρομους και στους αγωνες,
θελω να πω οτι οταν διαρκως επισημαινεις τη προσωπικη, αναποφευκτη φθορα και κουραση σου,
τη μια στον Χατζηνικολαου, την αλλη στον Οικονομου,
δεν υπαρχει περιπτωση σημερα, που επικρατουν οι προπεριγραφεισες συνθηκες,
οι φοβισμενοι να σε εμπιστευτουν.
Τα Pity Vote, ειναι για αλλες εποχες αλλα και τοτε, δεν ειναι η ενδεδειγμενη τακτικη για εναν κομμουνιστη. Η τουλαχιστον, ετσι νομιζω εγω, που σαφως και δε μπορω να αυτοονομαστω ως κομμουνιστης, με μονη περγαμηνη δεκα λογια σε μια οθονη την ωρα που ξυνομαι.
Στο βιβλιο του Σταρακακη, Λακανικη Αριστερα, διαβαζω τα εξης απο εναν δημοσιογραφο του Esquire.
"To καλοκαιρι του 2002, οταν ειχα δημοσιευσει στο περιοδικο Esquire ενα αρθρο για την Καρεν Χιουζ, πρωην υπευθυνη Τυπου και Επικοινωνιας του Μπους, ενα αρθρο το οποιο δεν αρεσε στον Λευκο Οικο, ειχα μια συναντηση με εναν ανωτερο συμβουλο του Μπους. Εξεφρασε τη δυσαρεσκεια του Λευκου Οικου, και μετα μου ειπε κατι που τοτε δεν καταλαβα απολυτα- αλλα τωρα πιστευω οτι μας φανερωνει την ουσια της προεδριας του Μπους.
Ο βοηθος μου ειπε οτι ανθρωποι οπως εγω ανηκαν "σε αυτο που λεμε κοινοτητα βασισμενη στην πραγματικοτητα", η οποια κατα τον ορισμο του αποτελειται απο ανθρωπους που "πιστευουν οτι οι λυσεις πηγαζουν απο την εμβριθη μελετη της φανερης πραγματικοτητας". Κουνησα το κεφαλι μου και μουρμουρισα κατι για τις αρχες του Διαφωτισμου και τον εμπειρισμο. Με εκοψε.
"Ο κοσμος δεν λειτουργει πλεον ετσι στην πραγματικοτητα", συνεχισε. "Ειμαστε μια αυτοκρατορια τωρα κι οταν πραττουμε δημιουργουμε τη δικη μας πραγματικοτητα. Και ενω εσεις μελετατε αυτη την πραγματικοτητα- εμβριθως παντα- θα πραξουμε ξανα, δημιουργωντας αλλες νεες πραγματικοτητες, τις οποιες μπορειτε παλι να μελετησετε, κι ετσι θα εξελισσονται τα πραγματα. Ειμαστε οι δημιουργοι της ιστοριας....και εσεις ολοι, θα μελετατε απλως ο,τι κανουμε εμεις"
(Suskind, 2004)
Σκεφτειτε μαζι τον προλογο και τον επιλογο, τις πληροφοριες και τις πραγματικοτητες.
Οσο εκεινοι θα τις δημιουργουν (Ειναι το ιδιο πραγμα). εμεις θα τις αναλυουμε.
Οσο εμεις θα τις αναλυουμε, ξεσκεπαζοντας τους, εκεινοι θα φτιαχνουν καινουριες.
Στο πλασιο αυτου του παιχνιδιου, ο χαμενος ειναι παντοτε ο ιδιος.. ο αναλυτης.
Μπορει να καταφερουμε να αναλυουμε ορθα και να λεμε τα σωστα πραγματα και να τους ξεβρακωνουμε, αλλα δυστυχως δεν εχουμε καταλαβει οτι κι αυτο ειναι στο προγραμμα που εχουν καταστρωσει. Παιζοντας με τους ορους τους, χανουμε ακομα κι οταν κερδιζουμε, ειδικα τοτε.
Στο ερωτημα πως θα παψουν εκεινοι να ειναι οι δημιουργοι της πραγματικοτητας, ο καθενας ας δωσει τις απαντησεις του. Παντως σημερα, οι μονοι που δημιουργουν πραγματικοτητες, ειναι οι κυβερνητικοι και οι χρυσαυγιτες.
Στη λιστα υπηρχε το SNOW απο το STADIUM ARCADIUM. Την ωρα που πηγα να το προσθεσω, ειδα στο YOU TUBE το βιντεοκλιπ απο αυτο εδω. Η ζυγαρια εκλινε προς το μερος του. Καθολου ευκολη επιλογη.
Τα ιδια κι εδω. Στην αρχικη λιστα υπηρχε το HIGH AND DRY, η αλλη υπερκομματαρα απο το THE BENDS. Και να σκεφτεις οτι δε σκεφτηκα να καθολου να βαλω το STREET SPIRIT, το οποιο αρεσει σε πολυ περισσοτερους, κι οχι αδικα. Τι να πω, στην επομενη λιστα θα ξαναβαλω καμια πενηνταρια τραγουδια οπως στις πρωτες λιστες, για να ειμαι σιγουρος
Oi Blur ηταν το δευτερο πιο γνωστο γκρουπ της Brii Pop μουσικης μετα τους Oasis.
Εχουν πολλα και καλα τραγουδια, αντιπροσωπευτικοτερα απο αυτο εδω, το οποιο δε πολυμοιαζει
για Βρετανικη Ποπ σαν αυτη που μπορει να εχει καποιος στο μυαλο του.
Οταν το ακουσα το 1999, εμεινα μαλακας. Απιστευτη ατμοσφαιρα, απιστευτη ερμηνεια.
Τωρα που το ξανακουω, δε συγκλονιζομαι το ιδιο. Αλλα και παλι, δε γινεται να λειπει, εστω σαν υπενθυμιση αυτης της περιοδου της ζωης μου.
Ενα πρωι στη Μυκονο, στο ASTRA, 2006, μπορει και 07, παραγγελια στον dj απο φιλο μου,
κι ενα μαγαζι να το τραγουδαει εκστασιασμενο, τουλαχιστον οσοι ειχαν απομεινει κι ειχαν αντεξει στους τονους αλκοολ της βραδιας..Μαγικη βραδια, μαγικο τραγουδι.
Κι αλλη μια βραδια, τα ιδια τωρα που το σκεφτομαι, στον Πορο, προσφατα,
κι αλλη μια βραδια, τα ιδια, αλλου, τελικα εχω περασει πολλες ομορφες βραδιες,
τελικα ειμαι απο τους τυχερους, cos I am a lucky man, with fire in my hands..
happiness, more or less
it's just a change in me
something in my liberty
ohhhhhhhh myyyyy myyyyyy!
A girl consumed by fire, we all know her desire
this is the one
this is the one
this is the one
this is the one
this is the one she's been waiting for...
Μιας που παρακατω το ριξαμε στον Γιουνγκ και τα Αρχετυπα, ιδου το Αρχετυπο της Βρετανικης Ποπ απο το εμβληματικο γκρουπ αυτης της μουσικης, τους Oasis..
4) DISARM SMASHING PUMPKINS
i used to be a little boy
so old in my shoes
what i choose is my choice
what's a boy supposed to do
the killer in me is the killer in you, my love
i send this smile over.. to you
1994. Aπο τα τραγουδια της εφηβειας που καταλαβαινα οτι δε θα ξεθωριασουν ποτε..
Μεγαλε Κοργκαν..
Eνα απο τα τραγουδια που σε κανουν ...Γιουνγκιανο. Ακουγοντας το βεβαιωνεσαι οτι υπαρχει συλλογικο συνειδητο, κι αν ενα απο τα Αρχετυπα ειναι η Ελπιδα που φωλιαζει στην Ανθρωποτητα για ενα καλυτερο αυριο, ειναι σιγουρο οτι "προσωποποιειται" σε αυτο εδω το τραγουδι. Ακους τον Μπονο και τα λογια του ειναι λογια που λες κι εχεις σκεφτει εσυ οταν ελπιζεις, λογια του διπλανου σου, λογια καθε ανθρωπου που ακομα μπορει να ελπιζει. Και θα εξακολουθησουμε να ελπιζουμε, ταυτοχρονα να απελπιζομαστε, μεχρι η Ελπιδα και η Απελπισια να γινουν ενα ,μεχρι να μη μπορουμε να τις ξεχωρισουμε, μεχρι που αυτο το συναισθηματικο ρολερκοστερ γινει Αποφασιστικοτητα,
και τιποτα να μη μπορεσει ποτε να στερησει απο κανεναν να διεκδικησει, μεχρι θανατου,
τη ζωη του....
2) ONE OF THE TREE JAMES
Δε καταλαβαινω τι στο διαολο λεει ο Τιμ Μπουθ σε αυτο το τραγουδι, μα τι θελει να πει ο ποιητης;
Κι ενω ειμαι απο αυτους που δε μπορουν να πωρωθουν με ενα τραγουδι, οσο καλη μουσικη κι αν εχει, αν οι στιχοι του ειναι για τον πεοντα η ακαταλαβιστικοι,
αυτο εδω ειναι μια εξαιρεση που δεν επιβεβαιωνει αλλα ισοπεδωνει τον κανονα,
πολυ απλα γιατι αυτο το τραγουδι ερχεται απο αλλη διασταση, απο αλλο πλανητη, απο αλλη πραγματικοτητα..
1) LEAVE REM
Ποτε δε τρελαθηκα με τους Rem. Ποτε δε με αγγιξαν ιδιαιτερα τα τραγουδια τους.
Και να, που ενα τραγουδι τους βρισκεται στην κορυφη της λιστας.
Αν το where did it all go wrong ηταν για καποια χρονια το τραγουδι μου, αυτο εδω ειναι ακομα.
Τουλαχιστον ενα απο αυτα, που δε θα σταματησει ποτε να με ανατριχιαζει και να με κανει
να γυρναω πισω.. Πουθενα συγκεκριμενα. Απλα, πισω.
Αστειο, αν σκεφτεις οτι το κομματι λεγεται LEAVE. ....
Brit pop, new rock, alternative, αυτη κι η επομενη μουσικη αναρτηση παραειναι αχταρμας, αλλα και παλι, ποιο μουσικο αφιερωμα δεν ειναι;! Τελοσπαντων, ηθελα να χωρεσω σε δυο λιστες τραγουδια που σημαδεψαν κυριως τα 90's, οχι η παραδοσικη ροκ που εχουμε στο μυαλο μας των Ζεπελιν η των Περπλ, ουτε βεβαια η προσκαιρη ποπ που ανακυκλωνεται διχως να πρωτοπορει, με ημερομηνια ληξης, φτιαγμενη μονο για κανα εξαμηνο.
Βρετανικη ποπ ροκ τυπου oasis , Αμερικανικη αντιστοιχη τυπου the killers, σκεφτομενη ποπ με λιγα λογια για να καλυψω ενα ευρυτατο μουσικο φασμα που απλωνεται απο τους james μεχρι τους red hot chili peppers. Ειναι η μουσικη που δε μπορει επακριβως να κατονομαστει ομως επισκιασε τα τελευταια εικοσι χρονια σχεδον τα παντα στον οριζοντα της καλης μουσικης, οχι μεηνστρημ φλωριες ουτε σκληροπυρηνικη κι ακραια.
Emo/punk pop , nu-metal και υβριδια τυπου marilyn manson, δε συμπεριλαμβανονται.
Ακολουθει σε λιγες μερες το πρωτο μερος.
Οι placebo εχουν πολλα αντιπροσωπευτικοτερα και μαλλον καλυτερα τραγουδια απο αυτο.
Βρισκεται στην λιστα λογω του οτι αποτυπωνει την συγχρονη νευρωτικη αστικη απελπισια οσο λιγα κομματια. Ειναι ολοφανερο οτι ο Μολκο δε τραγουδαει, απλα περιγραφει ενα 24ωρο του..
Oταν το πρωτοακουσα, σχεδον δε το προσεξα. Σε καθε αλμπουμ που ακουω μου μενουν κυριως τα θλιμμενα τραγουδια. Περασαν χρονια για να σκεφτω οτι μου αρεσει.
Κι υστερα, ακουγοντας το μπασο, τα φωνητικα και τη κιθαρα, καταλαβα οτι εδω εχουμε να κανουμε με ενα απο τα εμβληματικοτερα τραγουδια της συγχρονης ποπ ροκ μουσικης.
Μια σωστη μουσικη λιστα νομιζω οτι πρεπει να ειναι συγκερασμος μεταξυ αντικειμενικα σπουδαιων τραγουδιων που δε γινεται να μεινουν απεξω και προσωπικων επιλογων που μπορει να μην εκαναν τη μεγαλη εμπορικη και καλλιτεχνικη επιτυχια, αλλα ο δημιουργος της λιστας παλι δε μπορει να αφησει απεξω γιατι στην τελικη, αυτα ειναι που τον χαρακτηριζουν.
Παραδειγμα του πρωτου σκελους, το προηγουμενο κομματι.
Παραδειγμα του δευτερου, αυτο εδω...
VIVA LA VIDA και FIX YOU, εμειναν στην απεξω γιατι εχουν συμπεριληφθει σε παλαιοτερες λιστες. Ημουν μεταξυ αυτου εδω και του THE SCIENTIST. Και τα δυο ειναι σπουδαια τραγουδια.
Πριν ο Κρις Μαρτιν τα παιξει κι αρχισει τις συνεργασιες με τις Ριχανες αυτου του κοσμου με τραγουδια τσιχλοφουσκες σαν τα πιο προσφατα τους...
Aρχες των 90's, κατι καινουριο παρουσιαστηκε. Συνδυαζε τη ροκ, τη ποπ, και κατι σαν χορευτικο τσιλ αουτ, βγαλμενο απο τις ανατολες του ηλιου στην Ιμπιθα και τα κλαμπς..μια τριπαριστη ψυχεδελεια ,
μια προσπαθεια των 90's να μιμηθουν τα 70's και τα 60' s, στο πολυ πιο χαλαρο, οχι στη συγκρουση με το κατεστημενο αλλα μια κραυγη "Αφηστε με ησυχο, δε γουσταρω τους γιαπηδες και τους ρυθμους ζωης σας"...
Σε μια σκηνη του αναρχοσουρεαλιστικου SOUTHLAND TALES
της σκηνοθεταρας Ριτσαρντ Κελυ (Μονο και μονο για το DONNIE DARKO τα ευσημα)
απο το πουθενα ο Τζαστιν Τιμπερλεηκ ντυμενος στρατιωτης αρχιζει να τραγουδα
-κινωντας τα χειλια, κατα τα αλλα η φωνη ειναι απο το πρωτοτυπο του Φλαουερς-
το παραπανω τραγουδι, μετατρεποντας προσωρινα τη ταινια σε βιντεοκλιπ. Δε ξερω γιατι, αλλα μου φανηκε σαν μια απο τις ευφυεστερες μουσικες επενδυσεις που παρακολουθησα ποτε σε ταινια!
Oποιος μπει στο Γιουτιουμπ να ακουσει το τραγουδι, θα δει το πρωτο σχολιο που λεει οτι αυτο ειναι το πιο υποτιμημενο τραγουδι των Πεπερς. Κι εχει δικιο γιατι οντως δεν εγινε ποτε ιδιαιτερα γνωστος αυτος ο υμνος, ενα απο τα οχι και πολλα τραγουδια για τα οποια δικαιουνται να υπερηφανευονται τα 00's
19) P.S JAMES
Kατανυξη.....
You're a weapon of devotion Keep the faithful entertained You're a lover of attention Found a way to pawn the soul Disposition may be fetching But the world moves on and leaves you far behind
I hear you, I hear you, whispering such gorgeous stories I see you, I see you, trying to break free You liar, you liar, you can't live the dreams you're spinning You liar, love to be deceived
You're falling, you're falling, falling from your god-like distance You're fashion, just fashion, fashion doesn't keep You're sour, so sour, all is hope and trust is misplaced You're sour, now you are alone
Walking on fire, feel the way the world's inclining Walking on fire, hate to deceive Walking on fire, now the world will keep it's distance Walking on fire, you rather than me
My son says, dear father, what did you do when the world turned over Keep spinning, keep spinning, send us off to sleep You liar, you liar, all your words are just dust in moonshine You liar, love to be deceived
Walking on fire, found a place away from humans Walking on fire, hate to deceive Walking on fire, now the world will keep it's distance Walking on fire, you rather than me
Πεντε χρονια μετα απο το ανυπερβλητο ντεμπουτο τους, οι stone roses εκαναν το comeback τους, μη μπορωντας φυσικα να επαναλαβουν τον θριαμβο, εντελως καμμενοι απο τα Εκστασι κι ασχολουμενοι με σοβαροτερα πραγματα πχ να ταιζουν φολα τα περιστερια στις ταρατσες του Μαντσεστερ
(Δες και 24 HOUR PARTY PEOPLE, τον Ιαν Μπραουν:)
Τελευταιο τραγουδι του αλμπουμ, αυτο εδω.....
Ο μονος χαρακτηρισμος ειναι "ΡΟΚΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΠΑΕΙ"
Σα να πηδηχτηκαν με τους Led Zeppelin και να εμεινε το LOVE SPREADS, καρπος του ερωτα τους!
Headbanging και σχιζοφρενεια, ιδου ο ορισμος σας!
15) BULLET WITH BUTTERFLY WINGS SMASHING PUMPKINS
Τhe world is a vampire...sent to drain...
Kι ετσι ξεκιναει ενα απο τα σημαντικοτερα αλμπουν ολων των εποχων, το mellon collie and the infinite sadness. Καλα, με το TONIGHΤ TONIGHT ξεκιναει, αλλα αυτο εχει μπει ηδη σε αλλη λιστα!
Τιθορα, 1996, Σαντορινη. Μαθαινοντας οτι υπαρχει κι αλλη μουσικη πλην του Χεβυ-Παουερ-Γκοθικ μεταλ.. Και τι μουσικη...μουσικη τοσο σημαντικη ωστε ουτε καν οι ιδιοι οι δημιουργοι τους να μπορεσουν να την επαναλαβουν..
(Αν και για να μη γινομαστε αδικοι, να πω εδω οτι οι Pumpkins καναν ισως το σημαντικοτερο comeback της τελευταιας δεκαετιας τουλαχιστον με το Oceania,
κι αυτο ειναι ακομα σημαντικοτερο αν σκεφτεις πως ουτε οι Killers το καταφεραν με το απλως καλο τελευταιο τους, ουτε οι Peppers με τη μετριοτητα τους, ουτε οι Linkin Park,
ποσο μαλλον οι Coldplay που τα σκατωσαν εντελως...)
(Πληροφοριες για το μουσικο comeback που τους ανταγωνιζεται και χανει/κερδιζει στις λεπτομερειες, στην επομενη αναρτηση με τα υπολοιπα 15 τραγουδια!)
Despite all my rage, i am still just a rat in the cage
Despite all my rage, i am still just a rat in the cage
someone will say "what is lost can never be saved
Despite all my rage, i am still just a rat in the cage
