ΜΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΤΟΥΣ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΕΕ..(Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΥΝΕΠΗΣ)

Ο Σύριζα στάθηκε συνεπής στις προεκλογικές του υποσχέσεις. Σοβαρολογώ. Σίγουρα μπορείς να βρεις δεκάδες δηλώσεις για σκισίματα μνημονίων, κουρέματος του χρέους κλπ, αλλά η -όχι και τόσο άρρητη-υπόσχεση, που βάσει αυτής ψηφίστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, ήταν η εξής: Θα διαπραγματευτούμε όσο σκληρότερο μπορούμε με τους Ευρωπαίους, θα το πάμε σχεδόν ως το τέρμα αλλά όχι στο τέρμα, αν το τέρμα είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη. Ίσως να υπάρχει ένα κομμάτι από τους ψηφοφόρους του που ήθελε να τραβήξει μέχρι τέλους το σχοινί: Ίσως, αλλά αυτοί είναι πολύ λίγοι.
 Ο Σύριζα σιγοψιθύριζε στο αυτί των πολιτών όλον αυτόν τον καιρό, 
κοίταξε, το ξέρεις ότι θα πετάξουμε και δυο τρεις υπερβολές, ιστορίες για αγρίους κλπ. Το ξέρεις και το ξέρω ότι δε μας παρεξηγείς. Το ξέρω ότι δε θα μας κρεμάσεις κιόλας για τις ανακολουθίες μας, είναι δύσκολα τα πράγματα. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε αλλά κι εσύ μην έχεις τρελές απαιτήσεις από εμάς, άσε τί λέμε, καταλαβαινόμαστε, με τα μάτια μιλάμε εμείς και τί λέμε δε ξέρει κανείς.

Δε πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί που να νιώθουν προδομένοι. 'Ήθελε κανεις τους έξοδο από Ευρωζώνη; Μπαα, δε το πιστεύω. Αν ήθελε, υπάρχει και το ΚΚΕ (Κι εδώ που τα λέμε, κι απο εκείνους, οι περισσότεροι, ψηφοφόροι και στελέχη, θα τρέμαν, και δικαιολογημένα,
μπροστά στην ιδέα του τί θα επακολουθούσε)
Ο Σύριζα λοιπόν διαπραγματεύτηκε και διαπραγματεύτηκε σκληρά. Το μίσος του Σόιμπλε, του Ραχοι και λοιπών Ευρωναζί, το τρέμουλο στα χουντοΜΜΕ που από τη μία δεν ήθελαν να τον αρπάξουν τον Σύριζα στις γρήγορες γιατί ξέρουν ότι ο λαός θα τους σιχαθεί ακόμα περισσότερο, 
κι από την αλλη οι νουθεσίες τους για λογική και ψυχραιμία, στη προσπάθεια τους να ελέγξουν για λογαριασμό των αφεντικών τους τη διάδοχη πολιτική κατάσταση
(ακόμα κι απο ΜΜΕ φιλικά προς τον Σύριζα, ειδικά αληθινά ραδιόφωνα ελεγχόμενα άμεσα από εφοπλιστές)
όλο αυτό αποδεικνύει ότι αρκετοί ντόπιοι ολιγάρχες, ακόμα κι αν ήξεραν από πρώτο χέρι τί θα επακολουθήσει, δεν είχαν τη σιγουριά ελέγχου των πραγμάτων, που είχαν με τις προηγούμενες πουτάνες τους. "Ρε, έχει πλάκα να το πάνε μέχρι τέλους, μπάστα, λογικευτείτε.."


Πιθανόν σε κάποιους τα παραπάνω να ακούγονται φιλοσυριζαίικα. Ένας από τους λόγους που το ΚΚΕ είναι ακόμα κολλημένο σε τόσο χαμηλά ποσοστά είναι ακριβώς αυτός, ότι κάποιοι δεν έχουν ιδεά πως να κάνουν αποτελεσματική κριτική, δεν έχουν ιδέα πως να επικοινωνούνε το μήνυμα τους στον κόσμο, πιθανόν να είναι κι αναπαυμένοι στο ότι το μήνυμα τους δε περνάει σε πολλούς. Πιστεύω ότι οι επαναπαυμένοι στο 5% είναι εγκληματίες και προφανώς δεν είναι κομμουνιστές αλλά συνειδητά καταπολεμούν στην πράξη αυτό που στα λόγια λένε ό,τι πιστεύουν. Δε πιστεύω ότι είναι πολλοί αυτοί. Οι περισσότεροι απλά δε ξέρουν από επικοινωνία. Θεωρούνε ότι στις συζητήσεις στα κανάλια πρέπει να λένε ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους για τον Συριζα και ότι ο λαός έχει την ικανότητα να τους διακρίνει από τους νουδουπασόκους.
Ο λαός δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει αν ο Χατζηνικολάου είναι με το μέρος των ακροατών του ή με το μέρος ενός κομματιού της ντόπιας πλουτοκρατίας 
και θα καταλάβει τις διαφορές σου με τον Βορίδη και τον Ψαριανό όταν λέτε όλοι το ίδιο πράγμα "Συριζαιοι απατεώνες ουουυστ" ;
Όταν σε λίγο καιρό ο Συριζα απωλέσει την εμπιστοσύνη όσων των ψήφισαν, διακινδυνεύω τη πρόβλεψη ότι το ΚΚΕ δε θα κερδίσει το παραμικρό. Κι αν αυτό οφείλεται στον αθάνατο Ελληνικό μικροαστισμό κατά 70%, το υπόλοιπο οφείλεται στο ότι κάποιοι δε ξέρουν να περνάνε το μηνυμα τους. Γιατί η κριτική στον Σύριζα δε πρέπει να είναι από τη πρώτη μέρα ότι θα τα κάνουνε σκατά μιας και τα ίδια σκατά υπηρετούνε.
 Σωπα καλέ, το ίδιο λέει και ο Βενιζέλος.

Η κριτική πρέπει να έχει ως εξής: "Μπράβο για αυτό που προσπαθήσατε. Για ένα διάστημα, ο Σοιμπλε έφαγε τα λυσσακά του. Στην ΕΕ ξεβρακώθηκαν,
 τόσοι και τόσοι κατάλαβαν ότι η ΕΕ είναι μία τυραννική και φασιστική δράκα που έχει βάλει στο στόχαστρο της τους λαούς και δε καταλαβαίνει από αλλαγές κυβερνήσεων. Μία είναι η πολιτική της: Η εξαθλίωση των λαών. Μακάρι να ήταν αλλιώς, μακάρι να υπήρχε ελπίδα στο στόμα του λύκου. Δυστυχώς όταν μπαίνεις στο στόμα του λύκου, το πιθανότερο είναι να σε κατασπαράξει. Μπράβο για αυτό που προσπαθήσατε, αλλά δε ξέρω αν μπορούμε να σας δώσουμε μπράβο για αυτό που επιτύχατε. Οι ενδείξεις και οι συμφωνίες σας δείχνουν ότι δε πετύχατατε και πολλά. Δε το βλέπουμε να καλυτερεύει το πράγμα. Θα σας στηρίξουμε σε ό,τι φιλολαϊκο μέτρο πάρετε, όπως και να έχει είναι μία ανακούφιση ότι δε βλέπουμε ούτε ακούμε τόσο τα προηγούμενα σιχάματα, τους αιμοδιψείς πράκτορες της Μέρκελ. Θα αναμένουμε τις κινήσεις σας, θα έχετε και ένα χρονικό διάστημα που δε θα σας πολυχτυπάμε, άλλωστε για τη φτώχεια ως τώρα και για τη φτώχεια των επόμενων μηνών, δε φταιτε εσείς, δε κυβερνήσατε.
Αλλά αν στην πράξη αποδειχθείτε μία από τα ίδια, θα σας χτυπήσουμε ακόμα σκληρότερα. Γιατί τουλάχιστον οι αιμοδιψείς πράκτορες της Μέρκελ, δε το έπαιξαν ποτέ αριστεροί..."

Σας αναγνωρίζουμε λοιπόν ότι προσπαθείτε. Και το γεγονός ότι πιθανότατα θα αποτύχετε δεν οφείλεται στο ότι δε προσπαθήσατε πολύ. Οφείλεται στο ότι η προσπάθεια αυτή ήταν μάταια και χαμένος κόπος από την αρχή. Γιατί η ΕΕ δεν ομορφαίνει όσο κι αν τη φτιασιδώνεις, τα χαλασμένα κόκκινα δόντια της στάζουν αίμα, και το στόμα της βρωμάει από τα συμφέροντα των πλουτοκρατών που υπηρετεί. Δε θέλουμε να προκαταλαμβάνουμε τα αποτελέσματα του αγώνα σας, αλλά δεν είναι αγώνας αν λες ότι θα πας με εκτεθειμένο τον λαιμό κι άοπλος να διαπραγματευτεις με τους βρυκόλακες, αυτο λέγεται αυτοκτονία. Και το λέμε αυτοκτονία γιατί είμαστε καλοπροαίρετοι και δε θέλουμε να το πούμε συμπαιγνία.


Κι ύστερα από τα επικοινωνιακά, τα ουσιώδη: Όσο η Αμερική θέλει να μείνουμε στο Ευρώ, θα μείνουμε. Αν θελήσει να κάνει πουτάνα την Ευρωζώνη, θα βρει τον τρόπο να τη κάνει, και guess what, εμείς είμαστε ο τρόπος. Οι μπουφοι χαίρονται που μας υποστήριξε ο Ομπάμα και δεν πολυασχολήθηκαν με αυτόν τον Υπουργό Εξωτερικών τους, πώς λέγεται, (Λιουσι Λιου;) που λίγες μέρες πριν τη χθεσινή συνεδρίαση μας έστειλε μήνυμα να αφήσουμε τις ιστορίες, αρκετά Κουγκοποιηθήκαμε, τουμπέκα τώρα και βρείτε τα. Λογικά, game over, ο Βασιλιάς Μνημόνιος πέθανε, ζήτω οι Θεσμοί. Οι "Ανάσες Αξιοπρέπειας¨και τα λοιπά πανηγύρια ήταν ακριβώς αυτό που ονομάστηκαν, Ανάσες Αξιοπρέπειας, 
και όπως ξέρουμε οι ανάσες κρατάνε λίγα δευτερόλεπτα, 
η μαλακία με τις ανάσες είναι ότι δε φτάνει μία ή δύο, πρέπει να ανασαίνεις συνέχεια, αλλιώς θα πνιγείς. Τώρα έρχεται η συνειδητοποίηση ότι η Ευρώπη δεν αλλάζει, τουλάχιστον όσο δεν γίνεται σοσιαλιστική. Τα Σκωτσέζικα ντους ή mind games του Συστηματος αποσκοπούνε στο να παίζουνε με τα συναισθήματα σου, να σε ανεβάζουν και να σε ρίχνουν μέσα σε μία ανάσα, να σου γαμήσουν τη ψυχολογία, να σε γεμίζουν με ψεύτικες ελπίδες και στο καπάκι, με κατραπακιές πραγματικότητας, ώστε να χαθούνε οι εσωτερικές σου σταθερές και να μην έχεις κουράγιο μετά ούτε για ένα μπράβο στους διαπραγματευτές σου.
Σοβαρα το λέω κι όχι προπαγανδιστικά, μακάρι η λύση να μπορούσε να βρεθεί εντος καπιταλιστικής ΕΕ γιατί επί του παρόντος ο Δυτικός Ανθρωπος, στον ανθρωπότυπο του οποίου ανήκουμε, δε κάνει για επαναστάσεις, παρά μόνο για επικύψεις. Μακάρι ο Σύριζα να καλυτερέψει για τους πολλούς τα πράγματα, μακάρι να διανεμηθεί ο πλούτος στους πολλούς, μακάρι να γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση, να γίνουμε οικονομικά αυτάρκεις και η πλουτοκρατία να πάψει να είναι πλουτοκρατία ή εστω να φέρει τα λεφτά από τις offshore, να φορολογείται στο μεδούλι και να μπορούμε να ζούμε μία έστω λιτή ζωή όπως λέει και ο Βαρουφάκης, και όχι μία Μη- Ζωή, όπως τώρα. Δυστυχώς αυτό δε το βλέπω να γίνεται, οπότε σε συνδυασμό με τη πολιτική ευφυϊα και διορατικότητα του μέσου Έλληνα, αυτό που βλέπω ως πιθανότερο, είναι μία φασιστικοποίηση που έλεγε κι αυτός ο φασίστας ο Ακαδημαϊκός. Δε χρειάζεται να επιτευχθεί απαραίτητα με τους φυλακισμένους ναζιστές, υπάρχουν κι άλλοι που μπορεί να προκύψουν αργότερα. 
Δύο τρία κατευθυνόμενα χτυπήματα αλά Charlie Hebbo η αλά Κοπεγχάγη, και οι ανάσες αξιοπρέπειας θα γίνουν βγάλτε έξω τον Κασιδιάρη ή κάτι τέτοιο. Αλωνίζουν στην Ελλάδα τα πρακτόρια, είμαστε σουρωτήρι πραγματικό, ο μόνος λόγος που δε γίνεται χαμός είναι γιατί τα Αμερικανά δε θέλουν ακόμα να γίνουμε Μεηνταν ή Συρία.
Δεν έχω ιδεά πώς θα μπορούσε να υπάρξει μέσα σε αυτον τον χαμό μία Κυβερνηση-Ενσαρκωμένη λαική βούληση, που θα μπορούσε να επιβαλλει τάξη μέσα στα συντρίμμια που πιθανόν να έρχονται. Κι αυτό γίνεται ακόμα δυσκολότερο αν σκεφτεις πόσο ευπλαστη, κατευθυνόμενη κι εντελώς κουκουρούκου είναι αυτή η λαική βούληση.

Η μόνη απάντηση στον Φασισμό που έρχεται, είναι η κομμουνιστική.
Τις προάλλες, άκουσα ένα πολύ ωραίο τραγούδι, κάτι για κατιούσα του ΚΚΕ έλεγε, αυτό ακριβώς, το ΚΚΕ είναι ο μνησίκακος μαλακας της υπόθεσης, εδώ που τα λέμε είναι πολύ επαναστατικό να τα βάζεις με αυτόν που δε μπήκε στην κυβέρνηση, τί πιο λογικό για έναν κομμουνιστή να διαπραγματευεται με τον Σοιμπλε ποιοι Ελληνες είναι στην σειρά να πετσοκοφτούνε για χάρη της πλουτοκρατίας, μιλάμε για εντελώς προδότες του κομμουνισμού, κομμουνισμός είναι να παζαρεύεις άλλωστε την παραμονή σου στην ΕΕ κι όχι να καταδείχνεις τα γεμάτα απ'τις σαρκες φτωχων δόντια της.
Διαισθάνομαι ότι όσο ο σύριζα θα αποτυχαινει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, τόσο θα εντείνονται οι επιθέσεις στο ΚΚΕ. Να δεις που όταν αποτύχει, πάλι το ΚΚΕ θα φταιει που δε μπήκε τον γενάρη εκείνο, στην κυβέρνηση.

Κι επειδή θα υπάρξει γενικευμένη επίθεση στο νου του Ελληνα ότι ο κομμουνισμός είναι ό,τι χειρότερο, ενώ η μαύρη φασιστική σαπίλα, ε, δε βαριέσαι αδερφέ, στην τελική δεν ήμασταν και τόσο χάλια επί Παπαδόπουλου,
για αυτό και οι απαιτήσεις από τον φορέα της κομμουνιστικής ιδέας θα εντείνονται, μαζί και με τη κριτική, όπου πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται. Και με την απαραίτητη επισήμανση ότι έξω από το χορό τα λόγια είναι εύκολα και ότι η διαδικτυακή -η μη- ξερολίαση, δεν πολυσχετίζεται με τους κοινωνικούς αγώνες.