ΩΡΑ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ: Ο ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ, Ο ΜΠΑΛΜΠΟΑ, ΤΟ ΤΖΑΚΟΥΖΙ, Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΚΑΦΚΑ.

Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σοβαρευτούμε και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά σοβαρά και φλέγοντα ζητήματα, φτάνει πια με τους περισπασμούς και τις λοξοδρομήσεις.
Επομένως: Γιατί κλαις πάλι Παντελή; Μέχρι τώρα έκλαιγες που έφυγε η γκόμενα και τώρα κλαις επειδή γύρισε; Really; Μας δουλεύεις; Θα αποφασίσεις επιτέλους τί θες; 
"Πωωωως μου το κανες αυτό, πες μου σε παρακαλώ..",
 τί σου έκανε ρε; Δυο δίσκους και εικοσικάτι τραγούδια έκλαιγες που την έκανε, τώρα που γύρισε πάλι σου φταίει; Θα αποφασίσουμε επιτέλους τί θέλουμε σε αυτή τη ζωή;
 Γιατί να κλαίμε και όταν φεύγουν και όταν επιστρέφουν οι καψούρες μας; 
Μήπως αυτό που θέλουμε τελικά είναι, όχι μία σχέση ούτε έναν χωρισμό, αλλά το να κλαιμε και να θρηνούμε κάθε που έρχεται το ένα και φεύγει το άλλο; 
Τί θέλουμε σε αυτή τη ζωή;
Το Ευρώ και την ΕΕ αλλά δίχως τις συνέπειες; Τα i phone και τις καπιταλιστικές ανέσεις δίχως να πληρώνουμε τα σπάσμένα όταν το πράγμα πάει στραβά; Θα πάει στραβά, είναι η φύση της ελεύθερης αγοράς. Ανάπτυξη σημαίνει συνεχή δάνεια που την τροφοδοτούνε, καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει να έχεις ένα αμάξι και να νιώθεις φτωχομπινές που ο δίπλα  σου έχει δύο, έτσι μολονότι είσαι ευκατάσταστος, νιώθεις τίποτας 
έτσι παιρνεις κι άλλα δάνεια για να καλυτερεύσεις ακόμα περισσότερο τον Δυτικό σου way of living, οι Τράπεζες πάντα είναι πρόθυμες να δανείσουν ακόμα και τα παγκάκια σε εποχές ανάπτυξης, κι αυτό γιατί είναι τίγκα στα φράγκα από τις  ξένες Τράπεζες οι οποιες, μαζί με τους υπόλοιπους γύπες των αγορών, δανείζουν κι αυτές και το κράτος σου αγοράζοντας κρατικά ομόλογα,
η χώρα αναπτύσσεται στρεβλώς γιατί αναπτύσσεται μόνο στον τριτογενή τομέα των Υπηρεσιών, βλέπεις είσαι στη Δύση και η βιομηχανική παραγωγή έχει μεταφερθεί στην Ανατολή, σε χώρες όπου οι γεννημένοι σκλάβοι είναι ακόμα πιο δουλόφρονες από εσένα,
τριτογενής τομέας,  η απαραίτητη φούσκα στα ακίνητα, χρηματιστές, τραγουδιστές, αθλητές, διοίκηση επιχειρήσεων γιατί τα παιδιά σου νομίζουν ότι είναι ο Ντι Κάπριο στον Λύκο της Wall Street, παραοικονομία, τα αεριτζήδικα λεφτά που όντως βγαίνουν εκείνη την περίοδο πάνε έξω σε επενδύσεις με ακόμα υψηλότερες αποδόσεις, πάνε έξω σε οφσορ και ενδοομιλικές συναλλαγές γιατί οι πλούσιοι είναι Αντίχριστοι και δε δίνουν στη χώρα σου και πουθενά ούτε του Αγγέλου το νερό, εν τω μεταξύ εσύ είσαι στο τρίτο αμάξι γιατί δε μπορεί να στη λέει ο πουθενάς ο δίπλα με τη τζάγκουαρ και το τζιπ, το παιδί θέλει αρμάνι γιατί αλλιώς μένει χαρμάνι, και στην τελική,
 μαλάκας είσαι να μη φτιάξεις κι ένα τζακούζι; Η μία πισίνα; Η και τα δύο ρε αδερφε, γιατί στη ζωή δε φτάνει το πλάτσα πλούτσα το καλοκαίρι, τα σκάει καλά και η τζακουζιά να φεύγουν οι τοξίνες!

Ετσι η τίγκα στην ανάπτυξη χώρα σου καταλήγει να χρωστάει της μιχαλούς, μη ξεχνάς ότι τα λεφτά που εισέρευσαν είναι δανεικά και οι Σαυλόκ θέλουν τη λίβρα τους από τη σάρκα σου,
εσύ σα χώρα όσο μπορείς να δανείζεσαι για να τους ξεπληρώσεις κι έχεις κούτελο στις διεθνείς χρηματαγορές, το κάνεις, όλοι είναι ευχαριστημένοι, από τα εκατό που μπαίνουν δε πάει ούτε μία δεκάρα σε παραγωγικές επενδύσεις, τα ογδόντα πάνε στις τσέπες των ντόπιων οφσοράδων, τα υπόλοιπα δέκα μίζα, τα υπόλοιπα δέκα φτάνουν για αυτό το καταραμένο το τζακούζι σου,
κι έρχεται μία μέρα που είτε οι ξένοι πράκτορες που εξέλεξες παίρνουν εντολή σαν manchurian candidates και τα κάνουν λίμπα λέγοντας "Μα γιατί μας δανείζετε ρε ζώα, δε βλέπετε ότι τα χρέη μας είναι στον Θεό;
Είτε οι απέξω γύπες βλέπουν ότι τα λεφτά τα έκανες τζακούζι και όσα σου (τους) δάνεισαν, θα τα πάρουν όταν ο ήλιος βγει από τη Δύση, πανικοβάλλονται, πουλάνε τα ομόλογα σου σε ακόμα πιο γύπες, τα σπρεντς πανε να συναντήσουν μαζί με τα χρεή σου τον Θεό,
ο Θεός σε αγαπάει μεν αλλά όπως βλέπεις δε πολυασχολείται με τα επίγεια έτσι σε αφήνει στο έλεος του,
οι πιο γύπες αγοράζοντας στο 20 θέλουν να αποπληρωθούν στο 100, μένουν απέξω από τα psi σου, έρχονται μετά να σου πάρουν καταθέσεις, σπίτια, αμάξια,
και είναι τόσο άθλιοι που θέλουν ακόμα και το τζακούζι!

"Πώς μου πήρες το ευρώ, πες μου σε παρακαλώ,  πάνω που είχα υποθηκεύσει και τη μεζονέτα..."

Ακου τώρα τί γίνεται, άκου φίλε μου Παντελή. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη ξέρει τί θέλει. Στο δίλημμα: "Μέσα στο Ευρώ και σιγά σιγά γενοκτονημένοι ή εκτός Ευρώ και ο Θεός βοηθός", σε αυτό όπως και στο δίλημμα: "Επανασύνδεση με αυτή που με πλήγωσε μολονότι θα με ξαναδιαλύσει ή της ρίχνω πόρτα και με μια αγάπη καινούρια θα χαράξω πορεία",
σε όλα τα σοβαρά δηλαδή διλήμματα της ζωής που ο σύγχρονος άνθρωπος στέκει μετέωρος, "μα τί να κάνω δε ξέρω", η απάντηση είναι ότι ξέρει πολύ καλά τί θέλει.
Και η αιτία της αναποφασιστικότητας του είναι ότι αυτό που πραγματικά θέλει δεν είναι τίποτα από τα δύο.
Αυτό που πραγματικά θέλει δεν υπάρχει σαν επιλογή, και ο ίδιος πείθει υποσυνείδητα τον εαυτό του ότι υπάρχει σαν επιλογή μπας και κάποιος από μηχανής Αη Βασίλης, του το φέρει από την καμινάδα.
Αυτό που πραγματικά θέλει είναι το ένα από τα δύο αλλά όχι όπως στα αλήθεια είναι αλλά οπως θα ήθελε αυτός να είναι.
Θελει δηλαδή το Ευρώ αλλά όπως ήταν πριν, 2000-2009.
Θέλει τη γκόμενα αλλά όπως την έχει φαντασιωθεί, σκύλα και αλήτισσα απέξω για να εξακολουθεί να τον καψουρεύει αλλά και Παναγία από μέσα για να τον κοιτά στα μάτια.
Δε θέλει "κοκα κόλα χωρίς καφεϊνη και κρέμα γάλακτος δίχως λιπαρα" όπως λέει ο Ζίζεκ
θέλει κανονικά τη κοκα κόλα του με τη καφεινη και τη κρέμα γάλακτος με τα λιπαρά και ταυτόχρονα να μη παχαίνει και να είναι αυτά υγιεινά.
Θέλει το ναρκωτικό, χωρίς τις βλαβερες συνέπειες. Θελει τη γυναικα δηλητηριο αλλά αυτή να του είναι πιστή σαν Καλόγρια στον Θεό. Θέλει να ξενυχτάει δίχως τους μαυρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Θέλει τον γάμο δίχως τις ευθύνες του. Θέλει την καπιταλιστική ανάπτυξη δίχως τις συνέπειες της φούσκας.
Θέλει την Ευρωπαική ένωση με τα πακέτα της όχι τη συνεπακόλουθη καταστροφή.


"Ζητάς να μπειιιιιις..κι από το παθος της στιγμής..."

Στεκουμε μπροστά στο δίλημμα θέλοντας τον τρίτο δρόμο αλλά τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, κάτι πήγε να κάνει ο Μπλαιρ με τον Σημίτη αλλά τους φάγαν τα συμφέροντα:)
Στεκουμε μπροστά στο δίλημμα και το ένα μας ξινίζει, το άλλο μας βρωμάει, και μένουμε εκεί πεισμωμένοι σαν μικρά παιδιά γιατί δε μπορεί, κατά ένα μαγικό τρόπο το τρίτο το αλλιώτικο θα έρθει να μας βρει. Τρία είναι τα στάδια κάθε χώρας που βρίσκεται σε καπιταλιστική ανάπτυξη, πρώτον, "μπορώ να έχω ό,τι θέλω"! Μετα όταν έρχονται οι μέλισσες, "γιατί δε μπορώ να έχω ό,τι θέλω;", και όταν αρχίζουν να τσιμπάνε, "θα περιμένω να μου έρθει αυτό που θέλω κρατώντας την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω αν δε μου το φέρουν"!!

Μπουμ.


Και τώρα τί;

Καταρχάς για να μη ξεχνιόμαστε από τα σοβαρά: Καλλιτέχνη Παντελη. Είναι ολοφάνερο ότι τα νέα σου τραγούδια είναι ξεψυχισμένα. Πριν που ήσουν φτωχός και μόνος καουμπόυ, τραγουδούσες τους χωρισμούς σου με πάθος, οκ, δεν είσαι ο David Coverdale, αλλά ο λαός σε γούσταρε γιατί ταυτίστηκε με τη πάρτη σου. Εβγαζες πραγματικό πόνο γιατί όντως πονούσες γιατί όντως σε παράτησε γιατί όντως πολλές γυναικες είναι σκληρές με τα φτωχαδάκια σαν εμάς. Τωρα που έγινες γνωστός και υποθέτω ότι στη πέφτουν σα χιονοστιβάδα από παντού, έχασες αυτό που είχες, την γνησιότητα σου, τη μαγκια της ειλικρινειας σου, με έφτυσε και θέλω να πεθάνω κι επί της ευκαιρίας, δεν έχω ούτε τη ΔΕΗ να πληρώσω, τί να κάνω, να κλαιω μες στα σκοτάδια ή να το αγοράσω τελικά αυτό το ξυραφάκι να τελειώνουμε;
Και τώρα που όχι μόνο ΔΕΗ μπορεις να πληρώνεις λόγω της επιτυχίας σου αλλά μέχρι κι αυτό το καταραμένο το τζακούζι που έκλεψες από τον προπεριγραφόμενο κύριο, δε σου βγαινει συναισθημα, δε σου βγαινει πόνος, δε σου βγαινει καημος. Με αποτέλεσμα τραγούδια νερόβραστες σούπες, σα τις σούπες που φτιαχνει τώρα ο προπεριγραφόμενος πάλι κύριος, όχι στο τζακούζι του γιατί είπαμε του το έκλεψες.

Ενας άλλος σπουδαίος άνθρωπος ονόματι Απόλλο Κρηντ, σε μία ανάλογη φάση που περνούσε ένας φίλος του ονόματι Ρόκυ Μπαλμπόα, γύρισε και του είπε: "ΤΗΕ EYE OF THE TIGER, MAN, THE EYE OF THE TIGER"
Αύτή η φράση, που θα αντηχεί στους αιώνες πλάι στο ΛΙΓΟ ΦΩΣ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ του Γκαιτε πριν πεθάνει ή του Αινστάιν για την ανθρώπινη βλακεία,
είναι απλή μέσα στη μεγαλοφυϊα της. Βρες ξανά τη ματιά της Τίγρης αδερφέ. Τα πλούτη και τα μεγαλεία σε εκφυλίσανε, σε μαλακώσανε. Τραβα πίσω στο παλιο το γυμναστήριο, ανέστησε τον Μικυ και γυμνάσου με τους παλιούς σου φίλους, τους τρυπιοπαντελονάκηδες.
Βρες ξανά αυτό που σε πληγώνει και σε ταπεινώνει, μη το φοβάσαι, αστο να σε πλημμυρίσει και τη στιγμή που καταφέρνεις να το αντέχεις, τσάκισε το. Νικησε το. Ασε τα πλούτη και τους ιματζ μεηκερ και τις βιζιτούδες και τις δεξιώσεις, καμαρούλα μια σταλιά, βρες την ουσία πίσω από όλα αυτά. Το αληθινό συναισθημα, την αληθινή αγάπη, τους αληθινούς σου φίλους.

Μη φοβάσαι ρε
καιρός να πάψεις να φοβάσαιl
όταν μπροστά στο δίλημμα δεν απαντάς τί θέλεις περιμένοντας την τρίτη ανύπαρκτη περίπτωση, ουσιαστικά αφήνεις τους άλλους να το απαντήσουν για σένα,
μη φοβάσαι, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει, κι αν διαδραματίσεις ρόλο ενεργά κι εσύ σε αυτό, ίσως και να το συνδιαμορφώσεις,
μη φοβάσαι ρε, μπροστά σου είναι ο φύλακας του Κάφκα που δε σε αφήνει να διαβεις τις πύλες του Νόμου, της Δικαιοσύνης, μόνος σου δε τον κάνεις καλά, φώναξε κι αλλους 
και ο φύλακας θα την κάνει με ελαφρά.
EYE OF THE TIGER, MAN.:)
Δε μασάμε, δηλαδή μασάμε, και το 2015 θα μασήσουμε ακόμα περισσότερο αλλά μπορούμε να μασήσουμε κι αυτούς που παιζουν με τις ζωές μας.
Καλή χρονιά να έχεις φίλε/φίλη. Κι εγώ σου υπόσχομαι ότι θα ρίξω λίγο τη μαυρίλα γιατί πολύ το μιζέριασα τελευταιά το πράγμα.
Τσάκω και τραγουδάκι μόρτικο για να ξεπλύνουμε λίγο το αυτί (no hard feelings Παντελή, άσε τί γράφω εδώ που το παιζω θολοκουλτούρα, τις έχω πιει τις τεκιλες μου με τα τραγούδια σου, ειδικά αυτό με το κακό σκυλί που ψόφο δεν έχει μα η καρδούλα μου αντέχει ευτυχώς:))