To
DOGVILLE ειναι μια ταινια του Λαρς Φον Τριερ, μια ταινια την οποια ολοι οφειλουμε να νικησουμε μεσα μας. Για την ακριβεια, αυτο που πρεπει να νικησουμε ειναι το μηνυμα και την αληθεια της.
Η υποθεση εχει ως εξης: Μια γυναικα, η Grace, κυνηγημενη απο γκανγκστερς, καταφτανει σε ενα απομονωμενο χωριο. Καποιος εκει, (ο Τομ) ,τη κρυβει στο κοντινο ορυχειο.
Οι διωκτες της ρωτον τον Τομ αν ειδε μια γυναικα. Ο Τομ τη προφυλασσει λεγοντας τους ψεμματα.
Το χωριο αναστατωμενο κανει συμβουλιο για να αποφασισει τι θα κανει με τη γυναικα,
αν θα τη κρατησει η αν θα τη διωξει,
η παρουσια των γκανγκστερς υποδηλωνει απειλη και διαταραξη της ησυχιας και της ασφαλειας του χωριου. Τελικα,αποφασιζουν να τη κρατησουν. Προς ανταλλαγμα αυτης της γενναιοψυχης αποφασης των χωρικων, η Grace θελει να τους βοηθαει στις δουλειες τους.
Ενω στην αρχη, οι χωρικοι εδειξαν οτι δε θελουν ανταλλαγματα, σιγα σιγα ολο κ καποια θεληματα βρισκονταν. Η Grace με χαρα και προθυμια, τους βοηθαει οπου τους ειναι χρησιμη.
Κανει παρεα στον τυφλο του χωριου ακουγοντας τις ιστοριες του, ξεχορταριαζει τους θαμνους, βοηθαει στη συγκομιδη των μηλων εναν τραχυ κ αξεστο αντρα, ξεσκατιζει μια ανημπορη κ παραλυτη κοπελα, κανει μαθημα στα παιδια του χωριου.
Κι αναπτυσσει πλατωνικη σχεση με τον Τομ, τον αντρα που αρχικα τη βοηθησε, καθως εξομολογειται ο ενας στον αλλον τον ερωτα του.
Η Grace ειναι ευτυχισμενη στο Dogville, πλαι στους καλους,απλους αυτους ανθρωπους.
Ολα αλλαζουν σταδιακα, οταν ερχεται στη πλατεια του χωριου ενας αστυνομικος,
ο οποιος τοιχοκολλαει μια προκηρυξη, η Grace καταζητειται επι αμοιβης.
Οι χωρικοι ξερουν οτι ειναι αθωα, γιατι κατηγορειται για εγκληματα που υποτιθεται οτι διεπραξε στη πολη τις τελευταιες εβδομαδες, αλλα τις τελευταιες εβδομαδες βρισκοταν στο χωριο μαζι τους.
Καθως ομως ο κινδυνος για το χωριο επειδη προστατευουν μια φυγαδα, μεγαλωνει,
οι χωρικοι σκεφτονται οτι και τα ανταλλαγματα που πρεπει να τους παρεχει η Grace, πρεπει να μεγαλωσουν κ αυτα. Οι ωρες εργασιες της διπλασιαζονται, η Grace ειναι εξαντλημενη.
Ο τραχυς κι αξεστος αντρας τον οποιον βοηθαει στα μηλα, τη κατηγορει οτι τον σνομπαρει και οτι του δειχνει ελλειψη σεβασμου. Κι αυτο γιατι η Grace απεφυγε ευγενικα τα φιλια του, την ωρα που μαζευανε μηλα.
Η Grace, στη προσπαθεια της να τον διαβεβαιωσει οτι κατι τετοιο δεν ισχυει, γινεται ακομα πιο φιλικη μαζι του. Υστερα απο λιγες μερες, τη κατηγορει ξανα για ελλειψη σεβασμου.
Γινεται βιαιος. Της λεει οτι απο τη στιγμη που δε τη καταδιδει στην αστυνομια, οφειλει να ειναι ακομα πιο καλη μαζι του.
Οφειλει να του κανει ολα τα χατιρια.
Τη βιαζει.Η Grace, δεν αντιστεκεται σθεναρα, σχεδον προσπαθει να δικαιολογησει αυτη την αγριοτητα.
Υστερα, τα πραγματα ολοενα κ εκτραχυνονται. Οι χωρικοι αποθρασυνονται, ζητωντας ολοενα και περισσοτερα απο εκεινη. Κανενα διαλειμμα, οφειλει να δουλευει ολη μερα για αυτους,
απο τη στιγμη που δεν τη καταδιδουν. Ο βισμος της γινεται γνωστος, ομως ολοι κατηγορουν εκεινη αντι για τον βιαστη της.. Καποιοι σκεφτονται οτι χρωσταει κ σε αυτους τη σεξουαλικη ικανοποιηση.
Ο Τομ, ο οποιος τα βλεπει ολα αυτα, προσπαθει να αντιδρασει.
Τους δενει ακομα ο πλατωνικος ερωτας, η Grace αποφευγει να κανει ερωτα μονο με αυτον,
και του το εξηγει, οτι πρεπει να ενωθουν οταν θα ειναι ελευθερωμενη.
Η Grace δεχεται με στωικοτητα ολα τα βασανιστηρια, αλλα καταστρωνουν ενα σχεδιο με τον Τομ για να αποδρασει απτο χωριο.
Το σχεδιο αποτυγχανει.
Ο Τομ δε μπορει να τη βοηθησει. Μαλιστα θυμωνει κιολας γιατι θεωρει οτι κακως δε δεχεται να κανουν ερωτα. Σε μια πρωτοφανη εκρηξη για τον πραο του χαρακτηρα, τη κατηγορει που εχει παει με ολους τους αλλους εκτος απο αυτον.
Στο τελος της περνανε αλυσιδες, για να μη μπορει να αποδρασει. Σερνει αγογογγυστα το Σταυρο του Μαρτυριου της. Ακομα και τωρα προσπαθει να δικαιολογησει τις πραξεις τους.
Ομως το μισος των χωρικων απεναντι της, εχει ξεπερασει πια καθε οριο. Ο ιδιος ο Τομ ειναι αυτος που τηλεφωνει στους γκανγκστερς που τη κυνηγουσαν, να ερθουν να τη ξεπαστρεψουν.
Αφου τη ξεζουμισαν, σκεφτονται οτι δε τη χρειαζονται πια.
Οι γκανγκστερς ερχονται αντικρυζοντας την σε αθλια κατασταση. Αποκαλυπτεται οτι αυτος που τη κυνηγουσε ηταν ο πατερας της, τον οποιον η Grace ειχε απαρνηθει. Κι εκει αρχιζει ενας συγκλονιστικος διαλογος μαζι του. Ακομα και τωρα,η Grace δε ζηταει εκδικηση για τα δεινα που περασε.
Δικαιολογει τις πραξεις των χωρικων στον πατερα της. Κοιτα τους σε τι αθλια κατασταση ζουνε,
πως θα μπορουσαν να ειναι καλυτεροι ανθρωποι;
Ομως, αυτο ειναι το καλυτερο που μπορουσαν; Ακομα κ υπο αυτες τις αθλιες συνθηκες, δικαιολογειται αραγε η αποκτηνωση;
Αραγε, υπαρχουν για ολα δικαιολογιες; Και δεν ειναι -ουσιαστικα- επιδειξη υπεροψιας απο τη μερια της Grace, να δικαιολογει καθε αθλια πραξη τους, απο τη στιγμη που η ιδια ειναι τοσο αυστηρη με τον εαυτο της και δε θα του δικαιολογουσε ποτε παραβαση του αυστηρου ηθικου της κωδικα;
Κατι σπαει, κατι ραγιζει μεσα της. Κοιταζει τους κατοικους του dogville, και η ματια της ειναι για πρωτη φορα απαλλαγμενη απο τις δικαιολογιες που απλοχερα τους χαριζε.
Το DOGVILLE δεν αξιζει να υπαρχει. Πρεπει να σβηστει απο τον χαρτη. Η Grace, παιρνει την εξουσια του πατερα της στα χερια της. Ολοι οι κατοικοι εκτελουνται, οι μαναδες εκτελουνται αφου δουνε τα παιδια τους πρωτα να εκτελουνται αυτα. Ολοι οι κατοικοι εκτελουνται, εκτος απο τον πλατωνικο της ερωτα, τον Τομ.
Αυτον, τον εκτελει η ιδια.
Και στο χωριο, μενει ζωντανος μονο ο σκυλος DOG,DOGVILLE=Σκυλοχωρι)
Ειναι ολοφανερες οι θρησκευτικες προεκτασεις εδω. Grace στα Αγγλικα,σημαινει Χαρη.
Η Χαρη του Θεου, η οποια δεν εγκαταλειπει ποτε τους ανθρωπους, μενει στο πλσι τους ακομα κ οταν αυτοι αποδεικνυονται αναξιοι της. Ξεφτιλιζεται, ταπεινωνεται, σηκωνει αγογγυστα το καθημερινο Σταυρο του Μαρτυριου. Αλλα η αχαριστια των ανθρωπων ολοενα κ πολλαπλασιαζεται,
οσο καλυτερα τους φερεται, οσο περισσοτερο δικαιολογει τις πραξεις τους,
τοσο εκεινοι αποκτηνωνονται.
Πατερα,συγχωρεσε τους γιατι δε ξερουν τι κανουν.
Ο πατερας εδω της Grace, μοιαζει με τον Θεο-Τιμωρο της Παλαιας Διαθηκης.
Με ενα νευμα της Grace, ειναι ετοιμος να καταστρεψει το χωριο-ανθρωποτητα,
με εναν ακομα κατακλυσμο...αυτη τη φορα, προσαρμοσμενο στον σημερα, κατακλυσμο απο σφαιρες.
Η Grace-Χριστος αποφασιζει αυτη τη φορα να μην πεθανει στον Σταυρο.
Αποφασιζει να κατεβει απο τον Σταυρο.
Κανενα ελεος, καμια δικαιολογηση. Οφειλαν κ μπορουσαν να ειναι καλυτεροι ανθρωποι. Αλλα,επελεξαν να παραδοθουνε στο Κακο.
Ουσιαστικα, δεν ειναι οι σφαιρες που τους τιμωρουν. Αλλα,οι ιδιες τους οι πραξεις.
Ειναι ολοφανερο οτι ο δημιουργος αυτης της ταινιας, ο Λαρς Φον Τριερ, δε πιστευει στον Ανθρωπο.
Κι αν αφαιρεσεις τις θρησκευτικες προεκτασεις, κι αν αναγεις το ερωτημα της ταινιας απο μεταφυσικο σε Υπαρξιακο, η απαντηση παραμενει η ιδια: οι ανθρωποι δεν εκμεταλευτηκαν οσο καλυτερα μπορουσαν τις δυνατοτητες τους, ουτε αξιοποιησαν το Δωρο της Ζωης και της Αυτοσυνειδησιας.
Κι αφου ρημαξαν ο ενας τον αλλον, σειρα εχει να ρημαχτει κι ο πλανητης,
οσο ενημερωνεσαι για την οικολογικη καταστροφη που συντελειται,τ οσο περισσοτερο αναρωτιεσαι για το αν θα ηταν καλυτερα για τον Πλανητη Γη να συνεχισει να πορευεται διχως το ανθρωπινο ειδος.
Αχαριστοι απεναντι στη Χαρη..του Θεου η της Φυσης,της Μοιρας η της Τυχαιοτητας, δεν εχει τελικα και πολυ σημασια.
Ο Λαρς Φον Τριερ,κατηγορειται για μισογυνης,
αλλα οπως εγραψα στη πρωτη αναρτηση αυτου εδω του μπλογκ, δεν ειναι μισογυνης,
ειναι μισανθρωπος.
Ας κανω μια ακομα διορθωση ,δεν ειναι ουτε μισανθρωπος, ειναι ανθρωποφοβικος.
Φοβαται τους ανθρωπους, επαψε να πιστευει σε αυτους, να πιστευει οτι στη Φυση του Ανθρωπου, υπερτερει το Καλο εναντι του Κακου.
Ειναι στιγμες μεσα μας, που το μηνυμα και η αληθεια αυτης ης ταινιας,μας κυριευει.
Ακομα και εκεινοι που θα τη δουνε και θα σπευσουν να την ανακηρυξουν ως ενα αποκυημα φαντασιοπληξιας ενος αρρωστημενου εγκεφαλου,
οσο περισσοτερο θα λυσσαξουν να τη χαρακτηρισουν ετσι,
τοσο περισσοτερο θα αποδεικνυουν οτι μεσα τους αναρωτιουνται για το αν αυτη η ταινια, λεει την αληθεια η οχι. Οι Βιαστικες και σπασμωδικες καταδικες αυτης της ταινιας ειναι ανικανες να αναιρεσουν το σοκ της παραδοχης της
αμφιβολιας μας.
Απειρα παραδειγματα γυρω μας,τη δικαιωνουν,
ειδικα σημερα.
Σημερα που ξεπουλιουνται τα παντα στους τραπεζοναζι και τους πολιτικους-πορνες τους.
Και ακομα και τωρα,η μεγαλη πλειοψηφια, το μονο που κοιταζει ειναι να σωσει τον κωλο της ,αρνουμενη να κατσει σε ενα τραπεζι, να συνεννοηθουν ο ενας με τον αλλον, οχυρωμενοι ολοι μας στις ηλιθιες η σωστες Αληθειες-Καστρα,
ε λοιπον δεν εχει και τοση σημασια το αν η Αληθεια μας ειναι ηλιθια η σωστη.
Απο τη στιγμη που η Αληθεια μας καταντησε καστρο, και μας αναγκασε να οχυρωθουμε εκει,
ηλιθιες και σωστες αληθειες γινονται ενα
γιατι η Αληθεια ποτε δεν ειναι Καστρο, η Αληθεια δεν οχυρωνει, ουτε προφυλασσεται απο ταφρους,
γιατι η Αληθεια, οταν ειναι Αληθεια,
μονο ενωνει.
Το ξερω οτι τα παραπανω μοιαζουν λιγο με μεταμοντερνο αχταρμα του στυλ "Ολοι
οι ανθρωποι εχουν κατι σωστο να σου μαθουν και κατι σωστο να πουν",
τριχες κατσαρες, δε γινεται ολοι να εχουμε δικιο γιατι αυτο σημαινει οτι ολοι εχουμε αδικο,
υπαρχουν και πολλοι μαλακες αναμεσα μας, δε γινεται να εχουν ολοι δικιο,
ουτε ειναι σωστο να προσπαθεις επ'αοριστον να συνεννοηθεις με καποιον που δεν εχει ως βασικο προταγμα την Ισοτητα,
η εξακολουθει να πιστευει στην Ευρωπαικη Ενωση, στΙς αγαθες προθεσεις του ΔΝΤ η του ΓΑΠ,
ενα παραδειγμα: ολοι γνωριζουμε την επιθεση του Κυβερνητικου εκπροσωπου στις φασιστικες αξιωσεις του εκπροσωπου της Τροικας, η δωσιλογη αυτη Κυβερνηση πουλαει πατριωτισμο,
και πιθανως να υπαρχουν πολλοι που ψαρωσαν και πιστευουν οτι επιτελους, ορθωσαμε αναστημα.
Δε γινεται να αντιμετωπιζεις πια με συγκαταβαση αυτους τους ανθρωπους.
Το πιο ανθρωπινο συναισθημα απεναντι τους ειναι το μισος,
ο δικαιοτερος χαρακτηρισμος ειναι το "Εχθροι του λαου", ακομα κ αν αυτοι οι ιδιοι δεν αποτελουν παρα ενα κομματι του Λαου.
Και οσο τους μισω, οσο τους κατατασσω στη κατηγορια ανθρωπων που ζημιωνουν τη χωρα και εμενα τον ιδιο,
οσο σκεφτομαι οτι στερεψα απο κατανοηση και το μονο που χρειαζεται πια ειναι, ειτε αυτοι οι ανθρωποι να το βουλωσουν, να παψουν να μιλανε η αλλιως να παθουν οτι επαθαν οι κατοικοι στο DOGVILLE,
τοσο, αθελα μου, θα δικαιωνω το DOGVILLE. Και το μηνυμα του.
Την αληθεια του.
Αν κατι δεν αξιζει να σωθει, τοτε δε πρεπει να σωθει.
Κι απο τη στιγμη που τωρα τιποτα δε σωζεται, προφανως και αυτο ειναι κατι που μας αξιζει.
Κι ομως, ολα τα παραπανω, δε μπορουν να αντιπαρατεθουν στην εξης παραδοχη: οτι ο καθενας μας κατα ενα μεγαλο ποσοστο, βαφει τον κοσμο με τα χρωματα της ψυχης του.
Αραγε ποσο λαθος θα ειναι να πει καποιος οτι, αν εχεις θλιμμενη ψυχη,
βλεπεις τον κοσμο ως κατι που δεν αξιζει να σωθει,
αν η ψυχη σου ειναι ομορφη, τοτε παντα θα προσπαθεις να εστιαζεις στην Ομορφια αυτου του κοσμου,
κ αν εισαι σκατοψυχος, σκατα θα βλεπεις παντου.
Ισως η απαντηση στο DOGVILLE, να ειναι αυτο που εχει πει ο Ψυχαναλυτης Ζακ Λακαν για τον αρρωστημενο ζηλιαρη, για αυτον που βασανιζεται απο εμμονες για το αν τον κερατωνει η γυναικα του, και τη παρακολουθει σχεδον καταδιωκει, οπου κ αν εκεινη παει.
Ακομα κ αν ο αρρωστημενα ζηλιαρης συζυγος ειναι σωστος στις υποψιες του,
ακομα κ αν η γυναικα του στ'αληθεια τον απαταει,
αυτο δεν αλλαζει σε τιποτα το οτι ο ανθρωπος αυτος ειναι ψυχικα διαταραγμενος και οτι κακως αφηνει αυτη την εμμονη να τον δηλητηριασει.
Ακομα κ αν ο σκηνοθετης του DOGVILLE δηλαδη μας λεει την αληθεια για την ανθρωπινη φυση,
αυτο δε τον κανει λιγοτερο ψυχικα διαταραγμενο.
Αν αποδεχτεις λοιπον την αληθεια του DOGVILLE, αυτο δε σημαινει οτι εισαι ενας ρεαλιστης απηλλαγμενος απο τις αυταπατες σου.
Αντιθετως, αυτο σημαινει οτι η ψυχη σου ειναι δηλητηριασμενη απο αυτη την αληθεια.
Πολλες φορες συλλαμβανω και τη δικια μου ψυχη δηλητηριασμενη απο την αληθεια του DOGVILLE.
Τοτε ειναι που σκεφτομαι οτι δε πας πουθενα με δηλητηριασμενη ψυχη.
Σκεφτομαι οτι αν αυτο που ζουμε ειναι ενα τελος, ακομα και τοτε η ψυχη μας δε πρεπει να δηλητηριαστει απο τον φοβο η τον κυνισμο,
αλλωστε,το "δυσκολοτερο μερους του τελους,ειναι το οτι πρεπει να αρχισεις ξανα μια νεα αρχη"
Και θα κλεισω αυτη την αναρτηση με αυτον τον στιχο απο το αγαπημενο
αυτο τραγουδι
των linkin park,
the hardest part of ending is starting again.
Γιατι οσο σπουδαιο,πομπωδες και τρανο ειναι το μηνυμα του DΟGVILLE,
πολλες φορες απλα ενα τραγουδακι ειναι ικανο να το κατατροπωσει.
Ποσο μαλλον φανταστειτε,ο συνανθρωπος μας.
http://www.youtube.com/watch?v=NAqMFjziMZ8
