ΤΟ ΝΕΟ ΣΑΠΙΟ

Με τη κωλοτούμπα Τσίπρα , σα να επανήλθαμε στην κανονικότητα. Ο κόσμος ηρέμησε, δε τρέχει στα atm και στα σουπερμάρκετ, διαδηλώσεις δε γίνονται από αντιμνημονιακούς και μνημονιακούς, αποφεύχθηκε -προσωρινα;- το grexit, είμαστε στην ευχάριστη θέση να νιώθουμε πάλι προδομένοι από την κυβέρνηση και να εκτονωνόμαστε στο διαδίκτυο και στα λεωφορεία, λίγη απελπισία, λίγη ανακούφιση, καλοκαίρι, κανα μπάνιο, ψήφισαν και τις αλλαγές στον Κωδικα Πολιτικής Δικονομίας
-μόνο άνθρωποι που μισούνε λυσσασμένα τον Ελληνικό λαό θα μπορούσαν να συντάξουν και να εισάγουν προς ψήφιση αυτό το ανοσιούργημα-
 αλλά εντάξει, τα μέτρα που ψηφίστηκαν δεν είναι καν τα προαπαιτούμενα για το νέο Μνημόνιο αλλά προαπαιτούμενα για να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για το νέο Μνημόνιο, 
αρα όλα αυτά είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που ερχονται, μισθοί κατεβαινουν, τιμές ανεβαινουν, δουλειες θα χαθουν,
ο κόσμος ανησυχει,
 ο κόσμος ηρεμησε,
 ο κοσμος απελπιζεται,
 ο κοσμος εξακολουθει να ελπιζει , 
ψηφισε ΟΧΙ και το ΟΧΙ του φερνει χειρότερη γενοκτονια από το ΝΑΙ, συναισθηματική τραμπαλα κι εξοχη διαχείριση των συναισθηματων του λαού, σατανικά στην κυριολεξία μυαλά διαχειρίζονται το νου και τη καρδιά των ανθρώπων για να τους τσακισουν τελειως το ηθικό, το Διαδίκτυο είναι απείρως αποτελεσματικότερο σε αυτό από τα παραδοσιακά ΜΜΕ μιας και ενέχει το στοιχείο της διαδραστικότητας
-τη ψευδαίσθηση της συμμετοχης στα τεκταινόμενα -
 κι επιπλέον δε ξέρεις ποιος ειναι αυτός που σου μιλαει μεσω των αναρτησεων, λες δεν ειναι ο Μπομπολας αρα κάτι καλύτερο θα είναι, όλοι μαζί αντιμνημονιακοί πατριώτες, υπερβαινουμε τις διαφορες με συριζα κι ανελ, πεταμε το γαλαζοπρασινο σαπιο μακρυα

 και την κρισιμη στιγμη

 οι αντιμνημονιακοι γινονται μνημονιακοι με τις ιδιες ακριβως δικαιολογίες του προηγούμενου σαπιου περι ατακτης χρεωκοπιας,
καθε φορα το νεο σαπιο ειναι ακόμα χειρότερο από το προηγούμενο,
και τώρα το νεο σαπιο ειναι στα σπάργανα, ετοιμάζεται μέσω της αρνητικής διαφήμισης από τα ΜΜΕ τα οποία αφιερώνουν εκατοντάδες ώρες για να "κατακρίνουν" το τμήμα του Συριζα που "αντιστέκεται" στο Μνημονιο, θέλοντας φυσικά να σου επιβάλλουν το νέο αστικό ανάχωμα, να σου κατευθύνουν την οργή, να σε πάνε ακριβώς εκεί που θέλουν γνωρίζοντας πως αυτό που υβρίζουν είναι αυτό που θα ακολουθήσεις για να τους εναντιωθείς,
θα πάρει βέβαια λίγο χρόνο, θέλουν τον χρόνο τους αυτές οι διεργασίες,
αλλά το νέο σάπιο, όταν χρειαστεί, θα είναι εκεί.
Για να πει το νέο ΟΧΙ.

Που θα είναι για αλλη μια φορά χειρότερο ακόμα κι από το σημερινό ΝΑΙ.




Τόση σαπίλα γύρω σου αναπόφευκτα μολύνει κι εσένα, μιας και δε μπορείς να μείνεις αλώβητος. Σκέφτεσαι τα λόγια που εχεις πει, τις παγίδες που εχεις πέσει γιατί, αλοίμονο, λίγα μυαλά μπορούν να μείνουν ανεπηρέαστα από μια τέτοια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, μετά από όσα εχεις πει σκέφτεσαι αυτά που έχεις κάνει, δεν είναι και πολλά, αραγε εσύ αν είχες δύναμη τί θα εκανες στη θέση τους; Δε θα κοίταγες τον κώλο σου;
 Τους δικούς σου; Αν είχες ενα μπλογκ που διαβαζόταν από χιλιάδες ανθρώπους και σε ειχαν προσεγγίσει οι σάπιοι για να πας μαζί τους, είτε εξασφαλίζοντας σου αξιοπρεπή διαβίωση είτε απειλώντας σε, τί θα έκανες; Κοιτας γύρω σου ένα σωρό μαλάκες και αναρωτιέσαι αν αξίζει η παραμικρή θυσία για αυτούς. Όχι, δεν αξίζει, κοίταξε εσύ να επίβιώσεις. Μετά θυμάσαι αυτά που έλεγες για την σαπίλα κι ο φαύλος κύκλος κλείνει μιας και σκεφτόμενος ότι κανεις δεν αξίζει τη θυσία σου, σκεφτόμενος ότι πρέπει να κλειστείς στον μικρόκοσμο σου και να αφοσιωθείς στο πώς να εξασφαλίσεις το καλύτερο για τον δικό σου κώλο, είσαι ήδη πουλήμένος στην προπαγάνδα και τον σκοπό τους και μάλιστα δίχως καν να εχεις πληρωθεί από κανέναν, δίχως καν να απειληθείς, σε αγόρασαν τσάμπα, σε αγόρασαν με τα τριάντα αργύρια του φόβου και της μισανθρωπίας, του εγωισμού και της φιλαυτίας, της αποχαυνωτικής απελπισίας μιας κι αφού κανείς δεν αξίζει, δεν αξίζεις ούτε εσύ, δεν είσαι πουθενά καλύτερος από αυτούς που σε σκοτώνουν, παρά ένα κομμάτι κρέας στην μηχανή που ψάχνει τριάντα αργύρια για να ξεπουληθεί
και κανείς δε του τα δίνει.


Αραγε, το να μπορείς να δεις ξεκάθαρα τα πράγματα είναι κάτι που μπορεί μακροπρόθεσμα να σε καταστήσει ανατροπέα τους; Το να μπορείς να δεις την πραγματικότητα όσο περισσότερο γίνεται ανεπηρέαστα από την προπαγάνδα τους, είναι κάτι που χρήσιμο; 
Η η ματιά στην καρδιά του Κτήνους είναι κάτι που σε παγώνει, σε αιχμαλωτίζει και σε καθιστά αδρανή; Το να συνειδητοποιείς ότι ΟΛΟΙ όσοι κατείχαν και κατέχουν ανώτατες θέσεις εξουσίας, πασης φυσεως εξουσία, εκτελεστική, νομοθετική κλπ,
ήταν κι είναι εκεί, εντολοδόχοι και πράκτορες συμφερόντων, καπιταλιστικών φυσικά, εντός κι εκτός της χώρας, με ελάχιστες διαφορές ανάλογα με τα συμφέροντα που εκπροσωπόυν
-γιατί και τα συμφέροντα δεν είναι πάντα ενιαία-
κι όλοι αυτοί με ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο είναι ότι θα ακολουθούν τις εντολές που παίρνουν ακόμα κι αν αυτό σημαίνει γενοκτονία της πατρίδας σου,
το να συνειδητοποιείς λοιπόν ότι όλοι οι εντεταλμένοι για την προασπιση σου είναι εντεταλμένοι για την εξόντωση σου αν χρειαστεί,
είναι κάτι που σε γεμίζει με δύναμη; Ειναι δύναμη αυτή η γνώση; Η είναι κάτι που σε παραλύει και σε αφήνει ακίνητο όταν οι τροχοί της σαπίλας περνάν και θα περάσουν από πάνω σου; Μήπως δηλαδή αυτοί που σήμερα πχ λένε προδότη τον Τσιπρα και εκστασιάζονται από τους πύρινους λόγους των νέων αναχωμάτων, περνάνε καλύτερα τις ζωές τους; Θα εχουν αυριο περισσότερη δύναμη να αντιδράσουν;
Τίποτα από όλα αυτά, οκ, πικρα πάνω στη πίκρα, θα αδρανοποιηθούνε κι αυτοί.
Θα αδρανοποιουνται και θα αδρανοποιούμαστε περισσότερο όσο δε κοιτάνε μέσα στην καρδιά του Κτηνους.
Που δεν είναι παρά ο Καπιταλισμός.
Ενσάρκωση της ανθρώπινης απληστίας, της ανθρώπινης τυφλότητας,
 εδραιώση των ανισοτήτων, της φτωχειας και της αδικίας.

Πώς να νικηθεί αυτό το πράγμα, αυτό το δηλητήριο που είναι παγκόσμιο;
Από τη στιγμή που η οικονομία μας είναι καπιταλιστική όλα τα επιχειρήματα των αντιμνημονιακων-μνημονιακών, που ουσιαστικά είναι αναμάσημα των ορίτζιναλ μνημονιακών, είναι σωστά. Όντως στις τράπεζες δεν υπάρχει φραγκο κολαριστό και οι καταθέσεις δίχως τη ρευστότητα της ΕΚΤ θα εξανεμίζονταν. Οντως εκτός ευρώ, η διαρκώς πληθωριζόμενη δραχμή θα ήταν κωλόχαρτο, μέχρι να ισορροπήσει η ισοτιμία. Οντως οι εισαγωγές θα ήταν μεχρι τότε απαγορευτικές. Οντως, με το ελλειμμα ψυχραιμίας κι αποφασιστικότητας των Ελλήνων, θα χρειάζονταν στρατευματα στους δρόμους για να μη φαγωθούμε μεταξύ μας. Κι όλα αυτά δίχως να συμπεριληφθεί καν ο ξένος παράγοντας, που αν η έξοδος από την ΕΕ οργανωνόταν και διαπνεόταν από πατριωτικά κίνητρα και για το συμφερον του Ελληνικού λαού, θα σκορπόύσαν ακόμα περισσότερο το χάος: Δε χρειάζονται πολλά, δυο τρεις προβοκάτσιες και ο φασισμός θα αποτελούσε στη συνείδηση της πλειοψηφίας η μόνη ορθολογική λύση
(Μπορεί κι εκεί να το πάνε στο τέλος ως εσχατη λύση: Οι Ελληνες δεν ασπάστηκαν τον φασισμό γιατί οι ξένοι δε το θέλησαν ακόμη. Οταν το θελήσουν, οι φασίστες θα κυβερνήσουν. Κι αυτό θα είναι το τελευταιο κομμάτι του παζλ της καταστροφής όταν με μια Ευρωπαική κοινή γνώμη που θα θεωρεί τους Ελληνες ως ναζιστές, μια στρατιωτική επέμβαση θα φαντάζει δικαιολογημένη και η Κοσσοβοποίηση της Ελλάδας ως ανακουφιστική)
(Οσο υπακούμε στην Πρεσβεία κι όσο οι Καμμένοι δηλώνουν από το Ισραήλ τους φόβους τους για το βεληνεκές από τα όπλα των Ιρανών, μάλλον δε θα έχουμε εδώ επισκέψεις από τζιχαντιστές..)

Νικιέται αυτό το πράγμα; Δε ξέρω. Ξερω όμως ότι αν λες ότι δε νικιέται, ουσιαστικά αναπαραράγεις την προπαγάνδα τους, οπότε μαλλον δεν ωφελεί να το λες. Οπως με τη προαναφερθείσα σαπίλα που προσπαθεις να αποφύγεις και τελικά σε καταπίνει, σε ενσωματώνει και σε μετατρέπει σε φορέα της. Δε ξέρεις αν νικιέται αλλά αν λες οτι δε νικιεται, βοηθάς στο να μη νικηθεί, οποτε καλύτερα να σωπαινεις.

Δε ξέρω αν νικιέται, αλλά αν υπάρχει ένας τρόπος για νικηθεί, ξέρω ποιος είναι.
Ολα αυτά που βλέπω με ωθούνε όλο και περισσότερο στον πραγματικό φορέα αντίστασης.
Με κάνουν τουλάχιστον να μη νιώθω ξεφτίλας για την ψήφο μου. Μου διωχνουν τις αυταπάτες και μπορεί μεν να με αδειάζουν σε σημείο αδράνειας, αλλά μου επιτρέπουν να στεκομαι όρθιος όταν γύρω οι ψευτικες ελπίδες γονατίζουν τους ανθρωπους και τους κανουν να αισθανονται ηλιθιοι. Δεν αμφισβητώ τη δική μου ηλιθιότητα, παλι καλά όμως που αυτή περιορίζεται σε αλλα πεδία πλην της πολιτικής τοποθέτησης.
Όταν η παλιά, η τωρινή και η μελλοντική σαπίλα ενώνονται, η συνειδητοποίηση ότι όλα αυτά μόνο ξεριζώνονται και δεν επιδιορθώνονται με μπαλώματα, η συνειδητοποίηση ότι ο καπιταλισμος είναι η πρωταρχική πηγή του Κακού, κι ότι ακούραστα θα υπάρχουν κάποιοι που θα το επαναλαμβάνουν, που θα το παλευουν και θα το προσπαθούν, με κάνει να αισθάνομαι λίγο καλύτερα.
Πολλές φορές μου σπάνε τα νευρα με αυτό που φαινεται ως εμμονή και κασετα,
όταν όμως αυτο στο οποίο εμμένεις είναι το σωστό, τότε δε λέγεται εμμονή αλλά αποφασιστικότητα. Και δύναμη.

Ούτε που μπορώ να φανταστώ το βάρος και την ευθύνη που πέφτει και θα πέσει από δω και πέρα στους ώμους των κομμουνιστών. Δε ξερω αν μπορούν να το σηκώσουν, ξέρω ότι αν καποιοι το μπορούν, ειναι αυτοί.


ΥΓ Κι επειδή δεν αντέχω να υπάρχει ανάρτηση στην οποία να μην υπάρχει έστω μια αφορμή για εναντίωση, να πω ότι ψηφισα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα κι είμαι πολύ ικανοποιημένος για αυτό. Φυσικά και ήξερα ότι θα χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν από τους απατεώνες, φυσικά και ήξερα ότι δε θα διαδραματίσει τον παραμικρό ρόλο. Όμως αυτό το 62% του ΟΧΙ ειναι καρφί στο μάτι τους, είναι το μοναδικό ΟΧΙ που άκουσαν ολα αυτα τα χρόνια οι Ευρωναζί
-οι λαοί του Ευρωπαικού Νότου είναι τόσο για τα πανηγύρια που κάνουν αυτό το ΟΧΙ να μοιάζει με το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στις Θερμοπύλες-, 
έστω κουτσό, ελλειμματικό κι ανομοιογενές. Αυτό που έμεινε από το δημοψήφισμα είναι το 62-38, οπως το ελεγα στην προηγούμενη αναρτηση, ακυρα και λευκα ουσιαστικα ειναι τιποτα, μη μετρησιμα. Η αποχή ήταν όντως η αλλη επιλογη, ίσως και η ορθότερη μιας και ενα 20% πχ συμμετοχής πιθανως να τους ξεφτιλιζε περισσότερο.
Αν ήταν παντως λάθος, ειναι ενα λαθος που κατευχαριστήθηκα. Κι αυτό το 62% θα μεινει, δειχνοντας τη μετρησιμη και αποδεδειγμενη ανακολουθία τους, ξεβρακώνοντας τους ακόμα περισσότερο κάθε φορά που θα επικαλούνται τον λαό ο οποίος στις δημοσκοπήσεις είναι υπέρ του Ευρώ κλπ. Ο λαός είπε ΟΧΙ, ακόμα και η αποχή, τα ακυρα και τα λευκά ήταν ΟΧΙ.
Κι αυτό το ΟΧΙ εμένα προσωπικά με εκανε να βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου με φιλικότερο μάτι, ενα πλειοψηφικο ΝΑΙ θα με εκανε αδιάφορο σε ό,τι κι αν αντίκρυζα.