ΣΑΠΙΟΣ ΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ, ΜΩΡΟ ΜΟΥ.

Δε φταίω εγώ για όλα αυτά μωρό μου, αλλά το Σύστημα.

Το Σύστημα φταίει που καταλύθηκαν οι ψυχικοί μου δεσμοί με τους πάντες, τους δημόσιους υπαλλήλους, τους ιδιωτικούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους ανέργους. Τους γέρους και τους νέους. Τη γενιά του Πολυτεχνείου που ρήμαξε τη χώρα, την επόμενη γενιά που στέκει απαθής, τις επόμενες γενιές που τους ρημάχτηκε το μέλλον. Δε καταλύθηκαν απλά οι ψυχικοί δεσμοί, ώρες ώρες νιώθω ότι τους μισώ. Καμιά ηλικία κι επαγγελματική τάξη δε μένει αμίσητη, ένας από αυτούς είμαι κι εγώ, μισώντας το ξέρω ότι θα μισηθώ αλλά το δέχομαι γιατί δε μου αξίζει και τίποτα καλύτερο. Το Σύστημα φταίει που είμαι αδρανής, που διαμαρτύρομαι μόνο για τα συμφέροντα μου όχι απλά γράφοντας στα παπάρια μου τα δικά τους αλλά και στεκόμενος χαιρέκακα όταν τα δικά τους συνθλίβονται.

Που ένα πολύ 

πολύ 

πολύ

 μικρό ανθρωπάκι μέσα μου ικανοποιείται βλέποντας τις απολυμένες καθαρίστριες να παραμένουν απολυμένες, άλλωστε είμαι τόσο βλάκας που νομίζω πως όση περισσότερη δυστυχία θα υπάρξει, τόσο περισσότερο ευοίωνο διαγράφεται το δικό μου μέλλον. Η μπορεί να μην είμαι και τόσο βλάκας, μπορεί να έχω πάρει χαμπάρι ότι όλους μας παίρνει η μπάλα αλλά ταυτόχρονα να έχω παραδοθεί σε μια ενόρμηση θανάτου και καταστροφής, σε μια επιθυμία για μια εξαγνιστική γενοκτονία, σε ένα "όχι μόνο για μένα ψόφος αλλά και για σένα".

Δε φταίω εγώ όμως που κατάντησα έτσι, φταίει το Σύστημα.

Το Σύστημα φταίει που δε πήγα να ψηφίσω γιατί όλοιίδιοιεείναι, γιατί αν οι εκλογές αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες κι εγώ δεν κάνω τίποτα άλλο όλη μέρα από παράνομες, αντικαθεστωτικές, επαναστατικές δραστηριότητες,

το Σύστημα φταίει που ψήφισα όλες τις εκδοχές του Μέγκα για την Ευρωβουλή, άρα ψήφισα το γδάρσιμο στα διόδια, άρα ψήφισα το ξύλο στην Κερατέα και στις Σκουρίες, άρα ψήφισα τα καθάρματα που μου πιπιλίζουν το μυαλό ότι πρέπει να πεθάνω για τα συμφέροντα τους, το Σύστημα φταίει που έχω ταυτίσει τη Πατρίδα με τα συμφέροντα του Λάτση, των Τραπεζιτών και του real estate, ένα σύμπλεγμα του Λαοκόοντα στο οποίο τα φίδια που πνίγουν εμένα και τους γιούς μου, δε με έπνιξαν άπαξ μα καθημερινά, καθημερίνα με τη δική μου συναίνεση.

Μα δε φταίω εγώ γιατί το Σύστημα είναι που με αποτρέπει εντέχνως από το να στραφώ εναντίον του, το απρόσωπο Σύστημα που δε με αφήνει να το ονομάσω Καπιταλισμό γιατί αν το πω έτσι, θα πρέπει να βρω την εναλλακτική του, το Σύστημα και το νο αλτέρνατιβ κι αυτοί που με έπεισαν με διάφορες ευρηματικές ονομασίες να εστιάσω αλλού,

αυτοί που διετύπωσαν κάποτε την εξωφρενική θεωρία ότι δεν υπάρχει κοινωνία

και, βήμα προς βήμα, το κατάφεραν.

Το Σύστημα...το Σύστημα φταίει για όλα.

Που σε βαρέθηκα, που δε μου σηκώνεται πια μαζί σου, που παρατηρώ όλο και εντονότερα το πρόσωπο σου που γερνάει και το σώμα σου που πλαδαρεύει, που ξενοκοιτάω, που ξενοπηδάω, που δεν έμεινε σχέση απρόδοτη, που δε μπορώ να εμπιστευτώ, που δε μπορεί να με εμπιστευτεί κανείς, που προτιμώ τα πλαστικά βυζιά μιας οθόνης από τη  ζεστασιά του κορμιού σου, που συγκρίνω το κορμί σου με τα φώτοσοπ και το βλέπω να υστερεί,ενώ το δικό μου είναι μες στο φιτνες,  που παγιδεύτηκα σε μια εικονική πραγματικότητα μη μπορώντας να διακρίνω το αληθινό από το ψεύτικο, το γνήσιο από το πλαστό, που εθίστηκα στο πλαστό και κάθε πραγματικότητα με απωθεί, που πάγωσαν τα σπλάχνα μου αδυνατώντας να στεγάσουν έρωτα και δέσμευση πουθενά, που απομονώθηκα από τον κόσμο περιμένοντας ηλεκτρόδια έτσι ώστε να συνδεθώ με άλλους κόσμους καλύτερους από αυτόν, κόσμους που δεν είμαι σκλαβωμένος, κόσμους όπου η αγάπη και το σώμα δε γερνάν, γιατί έμαθα να φοβάμαι τον χρόνο, γιατί έμαθα να φοβάμαι τη ζωή, έμαθα να φοβάμαι τη νίκη και την ήττα έτσι προτίμησα να ηττώμαι διαρκώς για να μην απογοητεύομαι, να ηττώμαι από το Σύστημα μέχρι να το συνηθίσω και να μη με πειράζει πια, το Σύστημα φταίει για όλα αυτά,

που ένας φίλος τις προάλλες μου ζήτησε να τον βοηθήσω και εγώ σκέφτηκα ότι αυτός έχει πιο πολλά λεφτά από εμένα επομένως να πάει να γαμηθεί,

το Σύστημα φταίει που δε ξέρω πια τι σημαίνει αυτό το "να πάει να γαμηθεί"  και το εκστομίζω διαρκώς στη προσπάθεια μου να το αποϊεροποιήσω, το Σύστημα φταίει που δε πιστεύω πουθενά και με έπεισε κιολάς ότι είναι κατάκτηση μου, γιατί το πονηρό Σύστημα ξέρει ότι όποιος δε πιστεύει πουθενά αναπόφευκτα θα πιστέψει στην αναπόφευκτη ροή των πραγμάτων, δηλαδή στον κοινωνικό δαρβινισμό

δηλαδή σε εκείνο

το Σύστημα φταίει για όλα αυτά μωρό μου

που είμαι σάπιος ως το κόκκαλο

σάπιος ως το κόκκαλο μωρό μου

σάπιος ως το κόκκαλο

σάπιος ως το κόκκαλο μωρό μου

σάπιος ως το κόκκαλο

Completely done
Too much now I can't touch you
I'd drain my brain if only I could have you
The system is too much
It breaks me down and makes you suck
Fuck, now I mistrust you
The system makes me hurt you

One times one times one times one

Discretely done
Obviously ow I've become suited, diluted
Free from anything
Yes please, I'd love your love
So I can fuck it up
This system is too much
It breaks me down and makes you suck
Fuck, now I am twisted
This system makes me hurt you

One times one times one times one

We cut and slice
It makes us feel so very nice
I'm simply demented
Uneasy and dented
I'd drain my brain if only I could have you
This system is too much
It breaks me down and makes you suck
Now I can't trust you
This system makes me hurt you