ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.

Τιποτα δεν εχω φοβηθει περισσοτερο
απο τα φαντασματα που κρυβεις στη ματια σου,

απελπισμενες φωνες,
παγωμενες ατμοσφαιρες,
εικονες θολες που παραδοξα σου ανηκουν,

δεν εισαι εδω οταν σου μιλαω,
δε γελας, 
δεν ακους,


νικημενη απο την απουσια σου,
απο το Ξεχωριστο της Οπτασιας σου,
σου χαριζουν τριανταφυλλα
κι εσυ κοιτας τα αγκαθια.

Θελω μια μερα να γινω αορατος,
να δω τι κανεις οταν δε σε μαστιγωνουν τα βλεμματα του κοσμου,
να δω τη θλιψη σου οταν ξυπνας,
το κοκκινο το δακρυ σου οταν μιλας στα αστερια,
να ξερες ποσο μου αρεσει
οταν σε κανω να χαμογελας,
ποσο θα θελα να καρφωσω στον εαυτο μου
τα δικα σου τα μαχαιρια

Τετοια ομορφια μη τη χαλας
με τα κοκκινα δακρυα σου,
τετοια ομορφια μην αφηνεις να χανεται,
απο τα φαντασματα
που κρυβονται 
στη ματια σου