Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

SHAME, Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ.







Στο SHAME παρακολουθουμε τη ζωη ενος ανθρωπου να καταρρει.
 Πολλες ειναι οι ταινιες με τον ηρωα -η καλυτερα, αντιηρωα- να βλεπει τη ζωη του να αποσυντιθεται και να αποσυναρμολογειται σε μικρα, μικρα κομματακια, ομως ποτε με τον τροπο, με τα αιτια,
και με την φυση της οδυνης του SHAME.
Πρωταγωγωνιστης ο Μπραντον. Εργαζεται σε μια εταιρεια, ζει σε ενα νορμαλ σπιτι, οικονομικα προβληματα δεν εχει, προβληματα με το αφεντικο δεν εχει, αντιθετως, ειναι και φιλοι.
Κι ενω ολα, εξωτερικα τουλαχιστον, μοιαζουν φυσιολογικα,
ο Μπραντον δεν ειναι φυσιολογικος.
Ο Μπραντον ειναι εθισμενος στην πορνογραφια. Στον αυνανισμο. Σε πορνο-σαιτ. Σε πορνοταινιες.
Και στο πληρωμενο σεξ.
Βυθισμενος σε εναν κοσμο που η ηδονη και η απολαυση μοιαζει να ειναι λιγο, μονο λιγο μακρυα,
ο Μπραντον προσπαθει εναγωνιως να την αγγιξει.
Μα, δεν μπορει. Προσπαθει να απολαυσει, να αφεθει, να νιωσει εστω για μια στιγμη πληρης.
Ομως, αφοσιωμενος στο κυνηγι της απολαυσης, ξεχασε πια τον τροπο να απολαμβανει.
Αφοσιωμενος στο κυνηγι του ερωτα και του σεξ, ξεχασε τι σημαινει ερωτας και σεξ.
Πληρωνει πορνες, παρακολουθει τσοντοσαιτ στη δουλεια, αυνανιζεται στην τουαλετα της δουλειας, στο μπανιο του, καθε φορα μια εικονα ειναι ικανη να τον αναστατωσει,
το γυμνο γονατο μιας κοπελας απεναντι στο μετρο,
 η γιαπισσα στο μπαρ που προσπαθει να την ριξει το αφεντικο του
-αλλα αυτη καταληγει μαζι του-
η συναδελφος του στη δουλεια που δεν εχουν ανταλλαξει παρα μερικες κουβεντες αλλα αυτος, ο,τι κι αν της λεει, ενα πραμα εχει στο μυαλο του για εκεινη μονο...
Μονιμως αναστατωμενος, ερεθισμενος, Ροβινσωνας Κρουσος σε ενα απομονωμενο νησι που στις παραλιες του, ερωτικες οφθαλμαπατες καλουν τους ναυαγους
-δηλαδη αυτον-
να τις γευτει...
Μα, δε μπορει. Δε μπορει να τις γευτει.
Οι ανθρωποι για αυτον επαψαν να ειναι σαρκα, αιμα, δερμα, κοκκαλα, ψυχη.
Οι ανθρωποι, για αυτον, εγιναν εικονες. Εικονες περιοδικων, πιξελς υπολογιστη.
Ακομα και ζωντανους διπλα του να τους εχει, για εκεινον παραμενουν εικονες..
Κι οταν αφαιρειται απο τον Αλλον η Σαρκα, μενει μονο η σκια του.
Σκιες, θολες, δυσδιακριτες φιγουρες. Μπορεις να φτιαχνεσαι οσο νομιζεις οτι φτιαχνεσαι απο μια γυμνη φωτογραφια, βλεποντας  εκει ακομα και τη πιο ερωτικη, τη πιο ποθητη γυναικα στον κοσμο,
αλλα αν εβγαινες απο το σωμα σου, αυτο που θα εβλεπες στο δωματιο σου,
ειναι εναν ανθρωπο που σου μοιαζει,
 να φτιαχνεται με αψυχο γυαλι και χαρτι.
Δεν ειναι ανωμαλο, διεστραμμενο, καταδικαστεο.
Ειναι απλα θλιβερο.







Και γινεται ακομα πιο θλιβερο, λιγο πριν απογειωθει η ταινια, οταν το γεγονος-θρυαλλιδα που περιμενεις ασυνειδητα σε ολην την ταινια, τελικα συμβαινει: ο Μπραντον παιρνει το θαρρος να μιλησει στη συναδελφο του, στη φρεσκοχωρισμενη συναδελφο του. Μια γλυκυτατη κι ομορφη γυναικα. Αυτη στην αρχη ειναι μαζεμενη. Συγκρατημενη. Ο Μπραντον της αρεσει, ο Μπραντον ειναι ενας γοητευτικος αντρας. Εκεινη εχει δισταγμους, τους παραμεριζει. Πανε σε ενα ξενοδοχειο, ομορφη θεα απο ψηλα, καθαρο, περιποιημενο, καμια σχεση με παρακμη. Ολα ειναι ιδανικα για να γευτουν ο ενας τον αλλον. Ολα θα ηταν ιδανικα αν αυτο που ηθελαν, ηταν να γευτει ο ενας τον αλλον.
Εκεινη, θελει να τον γευτει.
Ομως, ο Μπραντον, το μονο που θελει ειναι να
νιωσει. Να νιωσει πληρης εστω για μια φορα, να νιωσει οτι δε βασανιζεται πια απο την αδιακοπη καβλα του, απο την ασυγκρατητη επιθυμια για το Κενο, για το Τιποτα,
να κατσει μια στιγμη εστω διχως να σκεφτεται βυζια, μπουτια, αιδοια να καλωσοριζουν τη λυσσα του, ειναι κουρασμενος, δεν το αντεχει πια,
ετσι ειναι μεσα σε αυτο το ξενοδοχειο, με αυτη την υπεροχη γυναικα διπλα του, επιτελους με μια γυναικα που δεν εχει πληρωσει, με μια γυνακα που φαινεται οτι τον καταλαβαινει,
με μια γυναικα που εχει σαρκα, οστα , δερμα και ψυχη..







Κι αποτυχαινει. Δε μπορει. Δε μπορει να την ικανοποιησει. Ο Μπραντον, που ειναι καβλωμενος τη μιση μερα σχεδον και δεν εχει καμια στυτικη δυσλειτουργια -το εντελως αντιθετο μαλιστα, πριαπισμος κανονικος!-
δε μπορει.
Ο Μπραντον δε μπορει να κανει ερωτα μαζι της. Κι αυτο γιατι θα ηταν ερωτας. Οχι meaninglesss sex.
Ετσι, καταρριπτεται ολο το οικοδομημα που ειχε χτισει.
Μεσα του πιστευε οτι αυτο που ψαχνει πραγματικα, ειναι το να νιωσει, εστω κατι, ο,τιδηποτε,
ομως αυτο που ισχυε τελικα, ηταν το ακριβως αντιθετο.
Ο Μπραντον ουσιαστικα ζηταει να σταματησει να νιωθει.
Ο Μπραντον δε θελει να νιωσει. Ο Μπραντον τρομαξε στο ξενοδοχειο και δε μπορουσε να του σηκωθει, ακριβως για αυτο..γιατι, η γυναικα που ηταν απεναντι του, τον εκανε
να νιωσει..
Κι αυτο τον τρομαξε. Ενιωσε για πρωτη φορα μετα απο χρονια, τι ακριβως, δεν εχει σημασια,

ενιωσε..
κι αυτο ηταν κατι που δε μπορουσε να αντεξει.

Τη παρατησε στο ξενοδοχειο, εφυγε βιαστικα, μεθυσε, πληρωσε μια πορνη,
 μετα θελησε να τη βρει με δυο μαζι,
την επεσε στη γκομενα ενος νταη σε ενα μπαρ,
 μεσα στο μπαρ τη χαιδεψε αναμεσα στα ποδια, τα δαχτυλα υγρανθηκαν, ο νταης τον πλησιασε,
η κοπελα πηγε να τα μπαλωσει, κι εκεινη τη στιγμη ο Μπραντον εβαλε τα δαχτυλα στο στομα του νταη φωναζοντας του οτι ετσι μυριζει το μουνι της γκομενας του.
Εφαγε το ξυλο της αρκουδας, ομως ουτε εκει σταματησε το ταξιδι-ξεσπασμα του,
θελω να νιωσω, εστω κατι,
θελω να παψω να νιωθω, να μη ξανανιωσω τιποτα,
πηγε σε ενα γκευ μπαρ, ενας αντρας στις τουαλετες θελησε να τον ανακουφισει,
ομως ουτε εκει, στα "απαγορευμενα" ο Μπραντον καταφερε να μαθει επιτελους τι θελει,
εφυγε
και συνεχισε
να χανεται
να μη ξερει που ειναι
ποιος ειναι
και τι στο διαολο θελει.....

Ισως αυτο που ηθελε τελικα απο την αρχη, ηταν να ξαναμπει στη μητρα της μανας του.
(Αυτο το υποστηριζε ο ψυχαναλυτης Οττο Ρανκ, γενικα για τους ανθρωπους. Μια αναλογια υπαρχει εδω και με την φρουδικη Ορμη Θανατου)
Διχως καμια σκοτουρα, διχως καμια εννοια, διχως κανενα βαρος απο τα βαρη που φερει η ενηλικιωση, ισως ολα επρεπε να συνεχισουν να ειναι ενα παιχνιδι, κανεις δε ρωταει ενα παιδι αν θελει να γινει αντρας, κανεις δε το προετοιμαζει για αυτο, ισως καποτε οι κακουχιες και οι δυσκολιες της ζωης εφερναν το παιδι στη βαθεια επιθυμια να γινει αντρας για να αντιμετωπισει επιτελους τα προβληματα και τις δυσκολιες, ισως ξεχασαμε πως ειναι να υπαρχουν προβληματα και δυσκολιες, ισως ολα εγιναν ενα παιχνιδι, ενα παιχνιδι στον υπολογιστη, μια εικονα στον υπολογιστη, μια προσομοιωση ζωης απο την αποια ο συγχρονος ΠΑΙΔΙ- ΑΝΤΡΑΣ δε μπορει να αποδρασει,
μια προσομοιωση, δηλαδη μια αντανακλαση, δηλαδη ενα κακεκτυπο, δηλαδη μια απομιμηση,
μια απομιμηση ζωης, μια ΜΟΝΟΠΟΛΥ απο την αφετηρια της οποιας ξεκιναμε και νομιζουμε οτι τα λεφτα μας φτανουν για να αγορασουμε τα παντα,
κι οπως ειναι φυσικο, στα μισα της διαδρομης, ξεμενουμε,
ξεμενουμε απο λεφτα, απο ενεργεια,απο διαθεση.
Παγιδευτηκαμε σε εναν διαδρομο απο καθρεπτες, παντου μια αντανακλαση,
παντου προσπαθουμε να ψηλαφισουμε τον εαυτο μας,
κι ομως, αυτο που ουσιαστικα κανουμε,
ειναι να χαιδευουμε του καθρεπτη το κρυο κι αψυχο γυαλι.
Οπως ακριβως η οθονη ενος υπολογιστη...

Θυμαμαι στα χρονια της εφηβειας μου, οπου αρκουσε μια ημιγυμνη φωτογραφηση, για να ερεθιστει ο εφηβος και να επιδοθει σε ο,τι φυσιολογικα επιδιδεται ο οποιοσδηποτε εφηβος την οποιαδηποτε εποχη της Ανθρωπινης Ιστοριας. Παλιοτερα υποθετω οτι και η αναμνηση της εικονας της Λασκαρη ηταν ικανη να "κανει τη δουλεια"!
Τωρα, με ολη αυτη τη πορνογραφια, με ολη αυτη τη προσφορα σαρκας -μεσα απο την οθονη φυσικα-
αλλα κι εξω, στις αφισες, στα περιοδικα, κρεμασμενη απο τα περιπτερα, απο τις τηλεορασεις των καφετεριων
σκεφτομαι οτι μια γυμνη γυναικα δε μπορει να πει τιποτα στον εφηβο.
Ισως θελει δυο γυμνες γυναικες μαζι για να φτιαχτει, ισως θελει κατι πιο ομαδικο, κατι πιο βιτσιοζικο, και δε ξερω μεχρι που μπορει να φτασει αυτο, η μαλλον υποπτευομαι,
υποπτευομαι οτι θα ερθει μια εποχη που οι εθισμενοι στην πορνογραφια θα θελησουν ολο και πιο ανωμαλα πραγματα για να φτιαχτουν, γιατι το νορμαλ δε θα εχει να τους πει πια τιποτα.
Γιατι δε θα μπορουν πια να φτιαχνονται με αυτο.
Μια εξαπλωση της παιδικης πορνογραφιας, να μια ακομα δυστοπια για το Αυριο...


Στο SHAME ο ηρωας μας δε φτανει μεχρι εκει.
Ξυπναει την αλλη μερα, υστερα απο αυτη την αγρια βραδια,
κι αποφασιζει να αλλαξει. Πεταει τα πορνοdvd και τα περιοδικα, σβηνει απο τον σκληρο δισκο τα παντα, ισως μπορει να ξεφυγει απο τον εθισμο, ισως μπορει ακομα να βρει μια γυναικα, σα τη συναδελφο του απο τη δουλεια, οχι για να κορεσει τη λυσσα του, οχι για να τη χρησιμοποιησει ως αντικειμενο,
να βρει καποια που δε θα ειναι επιτελους  το μεσο του.
Αλλα, ο σκοπος του.



Η κοπελα, το γυμνο γονατο της οποιας τον ειχε αναστατωσει στο Μετρο,
εμφανιζεται ξανα κοντα του. Ξανα στο Μετρο.
Του χαμογελαει..
στην αρχη της ταινιας, η ιδια κοπελα εφυγε βιαστικα απο κοντα του, θελοντας να τον αποφυγει.
Του χαμογελαει. Δε φευγει τωρα. "Ελα και μιλησε μου" του λεει, διχως να του το πει.
Και το βλεμμα του Μπραντον ειναι η τελευταια σκηνη της ταινιας.

Η λεξη SHAME, o τιτλος δηλαδη της ταινιας, σημαινει ΝΤΡΟΠΗ.
Σημερα ντρεπομαστε για αυτο που ειμαστε. Πληθος ανομολογητων μυστικων μας, θα εκαναν ακομα και τον πιο κοντινο σε εμας ανθρωπο, να κοκκινισει.. Ντρεπομαστε για αυτο που ειμαστε.
Αν οχι ολοι, παντως ανθρωποι σα τον Μπραντον, ξεπληρωνουν με ντροπη τα μυστικα τους..

Και η ντροπη ειναι παρουσα ξανα στο βλεμμα του Μπραντον, στην τελευταια σκηνη της ταινιας.
Ομως, ισως αυτη τη φορα να ειναι μια διαφορετικη ντροπη. Μια ωραια ντροπη.
Η ντροπη που συνοδευει τους λιγοτερο εμπειρους απο εμας στην αρχη μιας νεας γνωριμιας.
Η ντροπη που νιωθουν κυριως οι πιτσιρικαδες, οταν η συμμαθητρια που γουσταρουνε, ερχεται να τους πει κατι στο αυτι.
Η ντροπη που νιωθουν τα παιδια, μια αγνη ντροπη, μια αθωα ντροπη.
Ο Μπραντον γινεται ξανα παιδι,
παιδι ηταν παντα, σε ολη την ταινια,
ομως αυτη τη φορα,
 το παιδι
ειναι ετοιμο να μεγαλωσει...







Και να παψει, μεγαλωνοντας, να νιωθει
 ντροπη..
Αυτη ειναι η ερμηνεια που δινω, τουλαχιστον εγω, στην τελευταια σκηνη της ταινιας.
Υστερα απο ολο αυτο το σφυροκοπημα  στον ηρωα μας
πιστευω οτι του αξιζει....




ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΡΕΜΦΕΡΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Ο ΖΙΖΕΚ ΚΑΙ Η LADY GAGA
H AENAH ANAΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
YOU CAN LOOK BUT YOU CANNOT TOUCH

42 σχόλια:

  1. Μαρια, η συγκεκριμενη ταινια ειναι απο τις ταινιες που δεν εχει καμια σημασια αν ξερεις το τελος, το πως φτανουμε μεχρι εκει, εχει σημασια. Οταν τη δεις, θα το καταλαβεις, ουτε που θα θυμασαι τι γραφω εγω εδω,
    τοσο πολυ θα σε συνεπαρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Celin την είδα χθες την ταινία και όταν τελείωσε είχα πέσει πάρα πολύ ψυχολογικά αλλά δεν μπορούσα να ερμηνεύσω με λέξεις το γιατί ούτε μπορούσα να ερμηνεύσω ξεκάθαρα το μήνυμα που περνούσε ο σκηνοθέτης. Περνούσε η ώρα και δεν μπορούσα να τη βγάλω απ'το μυαλό μου,ξύπνησα σήμερα και ακόμα την σκεφτόμουν. Οπότε έψαξα στο ίντερνετ μήπως διαβάσω κάτι σχετικά με την ταινία που θα με βοηθήσει να καταλάβω.Και πέτυχα εσένα,διαβάζοντας την ανάλυση που κάνεις εσύ ήταν σαν να έβαλα υπότιτλους στις σκέψεις που βασάνιζαν το μυαλό μου και δεν μπορούσα να καταλάβω ξεκάθαρα τι είναι αυτό. Για να είμαι ειλικρινής εγώ κατάλαβα ότι ο τίτλος shame είχε να κάνει λόγω της σχέσης και των συναισθηματων που ετρεφε για την αδερφή του. Με σόκαρε πολυ η σχέση τους. Εσύ τι έχεις να πεις,τι ήταν αυτή η σχέση; Τι συναισθήματα ετρεφε τελικά για την αδερφή του;Απ'τη δική της πλευρά ήταν πιο ξεκάθαρο. Ήθελε ένα στήριγμα,ήθελε την αγάπη του αδερφού της για να φωλιασει σ'αυτήν. Απ'τη πλευρά της ήταν καθαρά αδερφικη αγάπη αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο μ'αυτόν. Αυτός μου έδωσε την εντύπωση ότι από παιδί ετρεφε"περίεργα συναισθήματα" για την αδερφή του γι'αυτό και δεν την ήθελε με τίποτα στο διαμέρισμα του. Ήταν σαν να φοβόταν τον εαυτό του. Το τι μπορεί να της κάνει.Θα μπορούσε να ήταν αυτη ο λόγος που είχε επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής; Σίγουρα δεν είχαν "φυσιολογικά" παιδικά χρόνια.

      Διαγραφή
  2. αγαπητε Celin την ειδα πριν απο καιρο ..Ειναι η πιο βαθιά αναγνωση αυτη που εχεις κανει..Εξαιρετική... Στην αντιγραφω αμεσως ..
    (να κατι τετοια γραφεις και....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν και εγω δεν θα δινα την ερμηνεια που δινεις για το τελος .. Ειναι ωραια ..ερμηνεια αλλά δεν ... Εγω θαλεγα πως η κοπελα στο μετρο του Υποσχεται ξανα και ξανά ως την αιωνιοτητα γιατι αυτό ειναι ο Καπιταλισμός στην φαση του Ναρκισσισμου : ΜιΑ ατελειωτη υποσεΧση μια προσμονή χωρι ς ποτέ την πλησμονή..μια υποσχεση γνησιοτητας αμεσοτητας αγαπης ..Μη ξεΧνας την αδελφη του ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΗ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗς ΑΓΑΠΗς , ΤΗς ΑΝΑΓΚΗς ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ.....
    η ταινια δειχνει τον συγρνο καπιταλισμό στη μικρο δομή του, την σωματοποιημνηδομή του που ειναι η διαρκής υποσχεση της απολαυσης δηλαδή το εμπορευμα. .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δανίκα, διάβαζε Celin για να μαθαίνεις...

    Πολύ ωραίο φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το ότι η ένταση είναι μεγαλύτερη στο κείμενό σας παρά στην ταινία ίσως να σημαίνει και πιθανή προσωπική συναισθηματική ανάγνωση παρά, μια κατά το μάλλον ή ήττον, αντικειμενική κριτική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και λίγο σιμενά για ανάπαυλα... Πάντως το πρόβλημα αποκτά ολο και μεγαλύτερες διαστάσεις, αν και όχι σε τέτοια ένταση που περιγράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γενικά συμφωνώ, εκτός από το τέλος... εμένα μου φάνηκε ότι η κοπέλα συμβόλιζε τον επιφανειακό πόθο και, ενώ την πρώτη φορά σηκώθηκε και μετά έτρεξε πίσω της, τώρα αντιστάθηκε και έμεινε στη θέση του... η αλήθεια είναι ότι ξενέρωσα με το τελείωμα, μου φάνηκε πολύ ρηχό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διαβασα μια ατακα καπου, δεν θυμαμαι που που λεει:

    Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους και να αγαπαμε τα προιοντα, και να ξεκινησουμε να αγαπαμε τους ανθρωπους και να χρησιμοποιουμε τα προιοντα.
    Απο οικονομοκοινωνικης πλευρας, η πρωτη κατασταση λεγεται ατομικισμος στον καπιταλισμο, στις μερες μας τουλαχιστον.

    Απο ψυχολογικης πλευρας, μας εχουν κανει ετσι που να μην εμπιστευομαστε τους ανθρωπους, να φοβομαστε να ανοιχτουμε γιατι θα χρησιμοποιησουν τις αδυναμιες μας εναντιον μας. Φιλοι, ζευγαρια, αντρογυνα, συναδελφοι κλπ, εχουμε εθιστει στο ψεμα που λεμε ο ενας στον αλλο. Στο ψεμα που μας κανει να φαινομαστε αυτο που "πρεπει" και οχι αυτο που ειμαστε. Μεχρι που στο τελος απομακρυνομαστε απο αυτο που ειμαστε και καταληγουμε σε εναν διχασμο.
    Και εκει βουταμε στον αλκοολισμο των προιοντων, αφου δεν μπορουμε και φοβομαστε να "εκτεθουμε" στους ανθρωπους, τα προιοντα ειναι "οτι πληρωνεις παιρνεις" και αμα δεν σου αρεσει το επιστρεφεις κιολας.
    Τωρα βεβαια που η κανουλα του καταναλωτισμου κλεινει βιαια, θα εχουμε αλλαγες και στον κοινωνικο ιστο, και στην ψυχολογια μας. Αν δεν ξεπερασουμε τον εγωκεντρισμο μας και την αγοραφοβια μας, ειμαστε καταδικασμενοι στην μοναξια και την απογνωση, μιας και δεν θα υπαρχουν ουτε τα υποκαταστατα αυτοκινητα, ταξιδια, μπουκαλια ουισκι, κλπ που θα κανουν την "μοναξια" μας, ακομα και μαζι με αλλους, πιο ευκολη.

    Τεσπα, ισως το αναλυσω παιρετερω σε αρθρο πιο μετα, θα δουμε
    απλα πιστευω, χωρις να εχω δει την ταινια, οτι σχετιζεται με ολα αυτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σελίν, παίρνωντας πασα απο το δικο σου άρθρο ξεκινησα και εγω μια σειρα συλλογισμών

    http://poexania.wordpress.com/2012/05/27/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%B3%CE%B9/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ρε μπαγλαμα βάλε νεα ψηφοφορια. :-)))

    γ.ν.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο καπιταλισμός στο μεγαλειο του.Να μη βρίσκουμε ικανοποίηση πουθενά.Ούτε στις σχέσεις ούτε στα υλικά αγαθά.Μας έχει καταστρέψει.Πρώτα ηθικά,πνευματικά,και μετά σωματικά.Μια ζωή γεμάτη αγχος,αγωνία,εγωκεντρισμό,και μοναξιά.Τρέχουμε να προλάβουμε τι,δεν ξέρω.Δουλεύουμε απ το πρωι ως το βράδυ για να πετύχουμε τι;Να απολαύσουμε τι;Τίποτα βέβαια΄Να αγοράσουμε οτι καινούργιο κυκλοφορεί
    χωρίς καμμιά ικανοποίηση,χωρίς καμμιά χαρα,χωρίς σκοπό.Μια ζωή κενή.Φεύγει σαν όνειρο,χωρίς τίποτα.Το απολυτο κενό.
    Την είδα την ταινία και ένιωσα μια θλίψη.Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα.Κι αν δεν αλλάξει κάτι ΤΩΡΑ,δυστυχώς θα υπάρξουν κι άλλες χαμένες γενιές.
    Παλιά οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα.Λίγο ψωμί για να χορτάσουν την πείνα τους κι ένα παλιοφούστανο για να φορέσουν.Κι όμως ήταν ευτυχισμένοι celin.Καθόταν στα σκαλοπάτια έξω απ τα σπίτια κι οι γειτονιές αντηχούσαν απ τα γέλια και τις παιδικές φωνές.
    Τώρα όλοι οι άνθρωποι είναι σκυθρωποί,δυστυχισμένοι,και δεν τους δίνει τίποτα χαρά.Τα παιδιά είναι κλειδαμπαρωμένα στα σπίτια,μπροστα από έναν υπολογιστή,και οι γονείς πνιγμένοι στη δυστυχία τους,αδιάφοροι,με τα αντικαταθλιπτικά τους μόνιμα στο κομοδίνο
    Γιατί τοση δυστυχία celin,τι συμβαίνει;Εχουμε κατακλιστεί απ το χειρότερο εχθρο του ανθρώπου,τον καπιταλισμό.
    Και κάτι ακόμα.Παλιά οι άνθρωποι ζούσαν με τον ίδιο σύντροφο 50 χρόνια και ΄ηταν ευτυχισμένοι.Αραγε τώρα που αλλάζουν συντροφο κάθε λίγο για να βρούν τον νεώτερο,και τον ομορφότερο,υπάρχει έστω και μια στάλα ευτυχίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. sunshine

    Πως είσαι τόσο σίγουρη πως η πλειονότητα αυτό ακριβώς δεν επιθυμεί;
    Το εφήμερο, την εύκολη πληρωμένη απόλαυση, την ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη, την παντελή απουσία σκέψης και προβληματισμών;
    Δεν ενδιαφέρει ο έρωτας, μα το σεξ. Δεν ενδιαφέρουν οι προσπάθειες, μα η απλή προσφορά κι ας είναι και κάλπικη. Και με δανεικά.
    Ο καπιταλισμός δεν θάβρισκε έδαφος ν ανθίσει αν δεν ήταν κρυφή επιθυμία ολονών μας όλα αυτά τα σκάρτα μεν, μα εύκολα, τα οποία δήθεν υπόσχεται.
    Ο Στάιμπεκ κάπου έχει γράψει το εξής, το οποίο παρακαλώ να του δώσετε την πρέπουσα σημασία. Αναφέρεται βέβαια στους αμερικανούς, μα έχει οικουμενική ισχύ. Εξηγεί όλα όσα μας προβληματίζουν κι απαντά απλά στο "πως ρε γαμώ το δεν καταλαβαίνουν, ή πως είναι δυνατόν να γίνεται αυτό"...
    Λέει λοιπόν:
    "Ο σοσιαλισμός δεν πρόκειται ποτέ να βρεί έδαφος και να επικρατήσει στην αμερική, επειδή ο καθένας μας, δεν βλέπει τον εαυτό του σαν έναν καταπιεσμένο υπό εκμετάλευση προλετάριο, μα σαν έναν προσωρινά αποκλεισμένο εν δυνάμει καπιταλιστή".
    Εγώ που δεν έχω τον μόρφωση και την ευγένεια του Στάϊμπεκ, το απλοποίησα λέγοντας πως ο καθένας από μας όταν κοιτάγεται στον καθρέφτη, δεν βλέπει ένα μαλάκα, μα τον Μεγαλέξαντρο.
    Κι ανάλογα πράττει...
    Και για να το κάνω πιο απλό, στο δημοτικό μας μαθαίνανε κάποτε για το την διακλάδωση με τον εύκολο δρόμο, όπου όλα προσφέρονται απλόχερα, αρκεί να κάνεις κι εσύ τους απαραίτητους συμβιβασμούς κι υποχωρήσεις και για τον άλλο, τον δύσκολο, όπου έπρεπε μα το παλαίψεις το πράγμα, να διατηρήσεις αξίες, ηθική, αξιοπρέπεια, να προσπαθήσεις. Κι αν ήσουν τυχερός, ίσως και να είχες την ικανοποίηση (αυτήν την μοναδική, ιδιαίτερη όμως ικανοποίηση), να απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου.
    Ε, δεν νομίζω πως το βασανίσαμε και πολύ το θέμα...
    Το να τα βρείς με τον σύντροφό σου (για ν απαντήσω και στο πολύ σοβαρό ζήτημα των σχέσεων που θέτεις), το να αναγκαστείς να παραδεχτείς τα όποια λάθη σου, το να προσπαθήσεις, το να αποδεχτείς τον χρόνο και τα σημάδια του, θέλει κάτι σαν τον κακοτράχαλο δύσκολο δρόμο.
    Το να μαλακιστείς (για το ασύστολο της ταινίας μιλάμε έτσι; :-) ), το να καταφεύγεις στο εύκολο πληρωμένο σεξ (μιας και δεν απαιτεί το όποιο ενδιαφέρον για τον άλλο, όπως και συναίσθημα)το να μπερδέψεις τον έρωτα με το σεξ, άρα μια χαρά μας κάθεται ο άλλος ο δρόμος, ο ασφαλτοστρωμένος κι εύκολος, είναι καθαρά επιλογή.
    Είδες τι όμορφα πανηγυρίζαμε (πρώτο πρόσωπο ευγενείας, εγώ δεν πανηγύριζα) άμα τη πτώσει του υπαρκτού;
    Μ άλλα λόγια ισχυρίζομαι πως ό,τι βιώνουμε, επιλογή μας ήτανε κι ας ξέραμε κάπου βαθιά μεσα μας πως ήταν εφήμερη.
    Μα δεν γαμείς...

    mbiker

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Mbiker δεν νομίζω οτι η πλειοψηφία των ανθρώπων επιθυμει πραγματικά την εφήμερη απόλαυση.Ολοι θέλουμε αλήθειες και στις σχέσεις και στη ζωή.Απλώς πιστεύω οτι έτσι μας έμαθαν να λειτουργούμε.Να ψάχνουμε τις εφήμερες απολαύσεις και τον εύκολο δρόμο.Οταν όμως τα βρίσκεις όλα έτοιμα νομίζω οτι δεν υπάρχει η χαρά της δημιουργίας.Η χαρα οτι πάλεψες για να κερδίσεις κάτι.
    Και σε μια σχέση ακόμα.Αν δεν παλέψεις για να κερδίσεις την αγάπη του άλλου δεν έχει νόημα.
    Αλλωστε γιατι ο καπιταλισμός νομίζεις οτι στην αρχή μαγεύει τον άνθρωπο;Γιατι του υπόσχεται οτι θα τα βρει όλα ρόδινα μπροστά του,και οτι τελικά θα γίνει ο Μεγαλέξανδρος που ονειρεύεται ο καθένας μπροστα στον καθρέφτη.Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι οτι μια μέρα μπορει να γίνεις Μεγαλέξανδρος.Αρκεί να συνειδητοποιήσεις οτι η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί μεσα από αγώνες, κόπους,και μεγάλη προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. sunshine

    Δεν αναφέρομαι στα όνειρα.
    Άλλο το να ονειρεύεται κάποιος να γίνει ο Μεγαλέξανδρος (πράγμα απόλυτα καταννοητό και θεμιτό) κι άλλο το να βλέπει στον καθρέφτη τον Μεγαλέξαντρο αντί για το μίζερο, κουτοπόνηρο, ψυχοπαθολογικό χοντρόπετσο, ανθρωπάκι που είναι.
    Αρχής γενομένης απ τους "αρχηγούς" μας, επεκτεινόμενοι στους καθημερινούς ανθρώπους, καταλαβαινόμαστε τι λέω, νομίζω.
    Μια ματιά στον περίγυρο και στους τυχόν συναδέλφους σου, θα σε πείσει. :-)
    Όλοι αυτοί λοιπόν (η μεγάλη πλειοψηφία κατ εμέ), θεωρώ πως κατόπιν επιλογής έχουν διαλέξει το ποιό μονοπάτι θ ακολουθήσουν.
    Και μην αρχίσουμε τώρα για παιδεία που υστερεί και μόρφωση και καλλιέργεια και όλα τα συναφή, γιατί έιδαμε και τους μορφωμένους και τους παιδευμένους και τους καλλιεργημένους.
    Στα εύκολα, στα σίγουρα και στα ασφαλτοστρωμένα;
    Μπροστάρηδες...

    mbiker

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. παρακολουθω με πολύ ενδιαφερον τον διαλογο..Μια μικρη διαφωνια στο
    ''Απλώς πιστεύω οτι έτσι μας έμαθαν να λειτουργούμε''
    οχι οτι δεν μας εμαθαν.. Αλλλα καιμεις..τα θελουμε.. θελω να πώ : το να ψαξεις ουσιαστικές σχεσεις ειναι το δυσκολο.. Το να μηνεις στην επισφανεια σε ναρκισσισμους αυνανιστικου τυπου οπως ο ηρωας της ταινιας ειναι το ευκολο.. Δυστυχώς το πρωτο ..η αντοχή τσην δυσκολια απαιτει και σκληρή εκπαιδεσυη και Παιδεια ενώ το δευτερο ( ο ναρκισσιστικός αυνανισμός ) ουτε το ενα ουτε το αλλο ..
    ---------------------------
    Νομιζω πώς η ταινια μπορει να ιδωθει και ως μεταφορά της Κρισης και της καταστασης στηνοποια ειε περιελθει ο Κοσμος ..Αλλά ιδιως η ..Ελλάδα .Συμπ[εριφερομαστε σαν τον ηρωα (αλλά και την .αδελφη του ) ολο λεμε οτι θα το κοψουμε αλλά ..εκει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ψιλοάσχετο αλλά θα σκάσω αν δεν στο ποστάρω

    Φανταστείτε τον Τσίπρα να παίρνει τηλέφωνο στη ΝΕΤ παρόντος ενός βουλευτή του στο πανελ, να την πέφτει στους δημοσιογράφους γιατί δεν άφησαν -υποτίθεται- την Μπατζελή του ΠΑΣΟΚ να "κάνει επίθεση εκεί που νομίζει" όταν άρχισε να κάνει κριτική στο ΚΚΕ. Πως σας φαίνεται;

    http://www.youtube.com/watch?v=36nK_6q-N6M

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χαιρετω την παρεα! Θα απαντησω στον καθενα ξεχωριστα, συντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου Νοσφερατε.
    Η δικια σου ερμηνεια ειναι πιθανοτερη, τη δικια μου την εβαλα σχετικα αυθαιρετα, διοτι ηθελα ενα happy end υστερα απο ολο αυτο το σφυροκοπημα που υπεστη ο Μπραντον. Το αφηνει κι ανοιχτο το τελος ο ΜακΚουιν, οποτε αφησα λιγο τη φαντασια μου ελευθερη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος26 Μαΐου 2012 12:36 μ.μ.

    Ναι, ετσι ειναι, σε καμια απο τις ταινιες που εχω σχολιασει, δεν εχω επιδιωξει να κανω αντικειμενικη κριτικη. Και να θελα, δε θα μπορουσα, δεν εχω και τις γνωσεις που εχει ενας σινεκριτικος.
    Τα συναισθηματα εκφραζω, που απορρεουν απο τη θεαση της.
    Αυτοσχεδιαζω, γραφω ο,τι μου κατεβει, ταυτιζομαι με τους πρωταγωνιστες, οσο πιο προβληματικος ειναι, τοσο το καλυτερο! κλπ κλπ

    ΥΓ Στον ενικο παρακαλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δειμε, σιγουρα υπερβαλλω εδω, μαλλον οχι στην ενταση εκει που συνανταται, αλλα στη συχνοτητα του φαινομενου, στοιχεια στατιστικα δεν εχω βεβαια ομως οι εθισμενοι στη πορνογραφια δεν ειναι τοσοι πολλοι ακομα.
    Διαισθανομαι ομως οτι στο μελλον θα ειναι. Οσο θα υπαρχει ιντερνετ, το πραγμα θα χειροτερευει, θα ειναι μια απο τις αρνητικες πλευρες του.

    Συνεπακολουθως, οι ιδεοψυχαναγκαστικοι κι οι ναρκισσιστες, ολοενα θα αυξανονται.
    Μπορει και να μου φαινεται, αλλα παρατηρω πολλα αδεια βλεμματα σε πιτσιρικαδες στον δρομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος26 Μαΐου 2012 4:31 μ.μ.


    Οπως εγραψα και παραπανω, η ερμηνεια που δινω εγω ειναι εντελως αυθαιρετη και δοθηκε "χατιρικα" περισσοτερο, για αυτα που περασε ο ηρωας.
    Η δικια σου ερμηνεια ειναι ορθοτερη.
    (Αν και για το τελος, πιστευω οτι δε θα μπορουσε να κλεισει καλυτερα απο μια σκηνη οπου αφηνει ανοιχτο στον θεατη να αποφασισει αυτος.)

    Αλλα, ειπαμε, παιρνω φορα και γραφω ο,τι μου κατεβει:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ποε, απο αυτα που εγραψες εδω και στο μπλογκ σου,
    (για να συνεχισω αντικαπιταλιστικα)
    συμπεραινω οτι τα καλυτερα γκολ μπαινουν απο πασες τελικα κι οχι απο ατομικες ενερειες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Θα βαλω και νεα ψηφοφορια, για το ερωτημα δεν εχω καταληξει (Παλι γκαλοπ για προθεση ψηφου, βαριεμαι να κανω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σανσαιν, οσο κι αν πρεπει να αποφευγουμε την εξιδανικευση και τον εξωραισμο του παρελθοντος, δε διαφωνω καθολου στα μαυρα χρωματα που βαφεις το παρον: Κι επειδη μιλας για νεες γενιες, να το συνδεσω και να πω οτι φοβαμαι γι αυτο που ερχεται.

    Τι βλεπουν σημερα οι πιτσιρικαδες; Σαπιλα και τιποτα αλλο.
    Ειναι δυνατον να μεγαλωσει γενια διχως ελπιδα;
    Τι θα γινει μια τετοια γενια;
    Δε θα γινει μηδενιστικη οσο δε παει;
    Ηδη το ειδαμε..η ΧΑ ειναι ισχυρη στις ηλικιες 18-24..

    Δε βλεπω αλλη λυτρωση απο το δραμα πλην της βιαιης ανατροπης του σημερινου εφιαλτη.
    Βια, πολυ βια, και μισος ταξικο.
    Το προβλημα σε αυτο που ονομαζω λυτρωση, το υπονοησα και παραπανω,
    οταν η Βια παρει τον ελεγχο, κανεις δε μπορει να ειναι σιγουρος για αυτο που θα φερει..

    Κιαν στη βια επικρατησει η παρανοια, κατι πλυ πιθανοτερο απο το να επικρατησει η λογικη,
    τοτε θα ανατρεψουμε αυτο τον εφιαλτη, για να μας μπαστακωθει κατι εφιαλτικοτερο.

    Αλλα δε θελω να μαυριζω τη ψυχη κανενος.
    Το κεφαλι πρεπει να ειναι ψηλα, και το στομα να χαμογελαει. Κι οπως χαμογελαει, να ανοιγει διαπλατα και να δειχνει και τα δοντια του.
    Οσο και να φοβομαστε,
    δε φοβομαστε κανεναν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. mbiker κι εγω για το ασυστολο μιλαω, με μετρο δε τρεχει τιποτα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος27 Μαΐου 2012 11:34 μ.μ.

    Ωχ, τι παρεμβαση ηταν αυτη;
    Επικοινωνιακα και τακτικα, εγω την κρινω εντελως λανθασμενη. "ΚΥΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ, ΜΗ ΡΩΤΑΤΕ ΕΥΚΟΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΒΑΛΤΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ"!
    Δε μου αρεσε καθολου αυτο που ειδα.
    Κι ειναι κριμα, γιατι σαν ουσια, η κριτικη που κανει το ΚΚΕ στον Συριζα ειναι ορθη,
    ηδη, κομματια του πληθυσμου που ηταν κοντα στη ριζοσπαστικοποιηση, τωρα μιλανε για παραμονη στην ευρωζωνη και λυση μεσα απο "διαπραγματευσεις"..

    Αυτα ειναι αυταπατες. Και οταν αυταπατασαι, η προσειωση μετα ειναι οδυνηροτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ISOS I MONI "PRAGAMTIKI" TAINIA TOU TELEYTAIOY XRONOU..MOU THIMISE TO "A SINGLE MAN" ME ALLO THEMA OMOS...PARAMENEIS EYAISTHITOS KOUFALITSA..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. single man με Κολιν Φερθ; Δεν το εχω δει, στα υποψη κι αυτο!

      Διαγραφή
  28. Λίγα λόγια για το τέλος του "Shame" (έστω και με μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με το χρόνο της ανάρτησης): η κοπέλα στο μετρό φορούσε ένα δαχτυλίδι, το οποίο ο σκηνοθέτης το επεσήμανε, και γι' αυτό είχα θεωρήσει ότι πρόκειται για wedding ring, ή κάτι τέτοιο. Συμπέρανα δηλαδή η κοπέλα ήταν "δεσμευμένη", είχε μια σοβαρή σχέση. Γι' αυτό στην αρχική σκηνή στο μετρό εκείνη "αντιστέκεται" τελικά στην ερωτική-βλεμματική προσέγγιση του Μπράντον, ενώ στο τέλος παρουσιάζεται δεκτική πλέον (το σκέφτηκε και άλλαξε γνώμη, φαίνεται...), ενώ είναι ο Μπράντον εκείνος που "αντιστέκεται", που δεν ενδίδει. Γιατί αν ενέδιδε απλώς θα επέστρεφε στην "εξάρτησή" του, στο αδιέξοδό του, θα ήταν μία από τα ίδια (ακόμα λίγο ευκαιριακό σεξ και τίποτα άλλο). Τα γράφω όλα αυτά για να επισημάνω ότι ίσως το κλειδί εδώ να είναι το δαχτυλίδι της κοπέλας. Κι ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει για τον Μπράντον (θυμηθείτε τις απόψεις του περί μακροχρόνιων σχέσεων και γάμου στο εστιατόριο) και εν συνεχεία για τον καθένα από εμάς.

    Βασίλης Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Βασιλη. Δεν το ειχα προσεξει το δαχτυλιδι. Αν το ειχα δει, μαλλον θα σκεφτομουν οσα σκεφτηκες κι εσυ.

      Διαγραφή
  29. η καλυτερη ταινια για τη δεκαετια που διανυουμε, εως τωρα τουλαχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαιρομαι που το θεωρεις κι εσυ κατι παραπανω απο εργαρα

      Διαγραφή
  30. ενα καταπληκτικό έργο, άρτιο τεχνικά, σαν ζυμάρι που φουσκώνει η πλοκή του, με σκηνοθετική ματιά που επεξεργάζεται ταυτόχρονα τη θέση αλλά και την αντίθεση,με έναν ηθοποιό που το μινιμαλιστικό του παίξιμο σπάει κόκαλα, και μια ισορροπία απίθανα σταθερή ανάμεσα σ' αυτό που θα γινόταν εύκολα γελείο αν δεν ήταν πέρα για πέρα σοβαρό. Και είναι "σοβαρό" γιατί αυτό που διαπραγματεύεται είναι καθαρά πολιτικό. Παιρνώντας μέσα από τους δαίδαλους της ψυχικής αντάρας, μορφωποιημένους σε σεκάνς "γυμνού"σεξ, τραβάει μεζούρα και στις 3 διαστάσεις του καπιταλιστικού κενού, βάζοντας το έρεβος της μοναξιάς να τυλίγεται και να σέρνεται σε κάθε γωνιά ανθρώπων και πραγμάτων. Τι να πει κανείς...... !!!

    cine

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλως ηρθες cine, ετσι ειναι οπως τα λες, ο,τι και να πουμε, παλι λιγο ειναι.

      Διαγραφή
  31. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. τωρα το ξαναδιαβασα τυχαια ..Εκπληκτικο κειμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εγώ είδα ενα τύπο γιάπη που όλα τα κάνει μέσω του υπολογιστή ,ζεί μέσα στο ψέμα γιατί φοβάται νε ενηληκιωθεί.Στον πραγματικό κόσμο δεν έχει μάθει πως και γι αυτο το παλευει με πόρνες με γκέι με λεκτικές επιθέσεις ότι βλέπει διαδικτιακά δηλ προσπαθεί να το κάνει για να πάρει μπροστά.Εχουμε μια μεταστροφή στο τρόπο ζωής που βλέπει πως δεν πάει αλλο από τη σκήνη με την αδελφή,του είχε γίνει εμμονή η συνεύρεση.Λίγες από τις σκέψεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή