Εσυ το αρχιζεις
κι εσυ το τελειωνεις,
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μεταμφιεστηκαμε
Οταν ημουν ματια,
ησουν τα δακρυα μου,
οταν ημουν χερια,
ησουν το αγγιγμα μου
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μετανιωσαμε
Ολη μας τη ζωη,
φτιαχναμε ενα μονοπατι.
Μα δε προλαβαμε να το περπατησουμε,
σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε μισηθηκαμε
Τωρα που λυτρωνεσαι,
εγω δεν ειμαι εδω
κι αν κατι με ταλαιπωρει,
ειναι που δε καταφερα ποτε
να σε πληγωσω
Τωρα που λυτρωνομαι,
εσυ δεν εισαι εδω
κι αν κατι με παρηγορει,
ειναι που δε προσπαθησα ποτε
να σε πληγωσω,
εσυ παλι το αρχιζεις,
μα τωρα εγω θα το τελειωσω.
Σχεδον ποτε
σχεδον ποτε δε καταλαβαμε
Γεια σου φίλε Σελ κάπου εδώ τριγύρω είμαι σε ψιλοπαρακολουθώ όποτε πια μπαίνω, όμως αυτό το πόνημα ποίημα « Ενοχή» με κράτησε ώρα στις γραμμές του. Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ευκαιρία να σου συστήσω ανεπιφύλακτα ένα νέο περιοδικό κυρίως για την ποίηση αλλά όχι μόνο. Θα σε γοητεύσει νομίζω και μόνο που θα το δεις. Πίστεψέ με αξίζει τον κόπο, λέγεται ΦΡΜΚ (Φάρμακο) διαβάζεται Φου Ρου Μου Κου. Μπορείς να το βρεις στο «Πόλις» στον «Ιανό» και δεν θυμάμαι που αλλού. Έχει 7 γιούρα θα το απολαύσεις έχει να δώσει πολλά.
Να είσαι πάντα καλά και να κοιτάς που και που τα mail σου.
Να σαι καλα κι εσυ Bedlam. Με επεισες, θα το παρω το ΦΡΜΚ.
ΔιαγραφήΧαιρομαι που σου αρεσε η Ενοχή. Ειναι απο τα ποιηματα που δε βαριεμαι να το διαβαζω και να το ξαναδιαβαζω, και καθως το διαβαζω, ειναι λες και δεν το εγραψα εγω, αυτο το παθαινω με τα ποιηματα μου που μου αρεσουν περισσοτερο.
(Βλακειες λεω, με ολα σχεδον το παθαινω)
Και τα δυο ποιηματα σου ειναι υπεροχα.Μας φτιαχνεις λιγακι τη διαθεση celin μεσα στη μαυριλα και στη μιζερια που επικρατει γυρω μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλα Σανσαιν. Λεξη δε μου βγαινει για πολλοστη φορα τελευταια, για αυτο και αναδημοσιευω παλια ηδη αναδημοσιευθεντα ποιηματα, να χουν κατι να διαβαζουν οι φιλοι που περνανε απο εδω.
Διαγραφή