ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ..

Το Σκοταδι χαμογελασε θλιμμενα,
εστρεψε το βλεμμα στο βρεφος που μολις ειχε γεννηθει
και ειπε:

" Πριν γεννηθεις, ζουσες μαζι μου, με ζητουσες.
Οσο θα εισαι μικρος, θα με φοβασαι,
οσο μεγαλωνεις, θα συμφιλιωνεσαι μαζι μου,
και λιγο πριν το τελος,
θα με ζητας ξανα."

Υπαρχουν πολλοι τροποι για να δειξουμε την απεχθεια
η τη λατρεια μας.
Μπορεις να μου βρεις εναν που να να συνδυαζει
και τα δυο?
Το Σκοταδι σκεφτηκε κατι δυσαρεστο
(Συνηθως δε σκεφτοταν. Αισθανοταν)
Και ειπε:

" Μπορω να αγγιξω τα παντα,
ομως τιποτα δε μπορει να αγγιξει εμενα.
Σαν ηδονοβλεψιας,
ολοκληρωνομαι μεσα στη νυχτα
Μεσα στη νυχτα,
οταν τα παντα χανουν τη μορφη τους,
οταν τα παντα, μου μοιαζουν."




Καποιος ειπε οτι η ποιηση ειναι το καταφυγιο που φθονουμε,
καποιοι λατρεψαν τοσο τη νυχτα και νυχτα γιναν οι ιδιοι.
Δεν ειμαι ο πρωτος που κανει αυτον τον παραλληλισμο.
Μα αφου βρεθηκες εδω διπλα μου,
τυχαια η απο επιλογη σου,
εισαι υποχρεωμενος να ακουσεις αυτα που λεω.

Το Σκοταδι σωπασε.
Ειναι καποιες στιγμες -οχι βεβαια πολλες-
που ακομα κ το Σκοταδι κλεινει τα ματια του
κι αναπαυεται.
(Ειναι αυτες οι στιγμες που ειμαστε πληρως ελευθεροι να κανουμε ο,τι θελουμε
γιατι κανεις -ουτε εκεινο- δε μας βλεπει,
αφημενοι πληρως στις διαστροφες μας,
στις στιγμιαιες Αληθειες μας,
στις πλανες που ομορφαινουν τις ζωες μας)

Το Σκοταδι ανοιξε τα ματια του.
Ειχε ξυπνησει απο ενα αμυδρο θορυβο.
Ενα Κοριτσι εγδερνε το σωμα του με ενα σκουριασμενο ξυραφι.
Οι πληγες ηταν τοσο βαθειες που σχεδον δεν ετρεχε αιμα
ουτε οργη
παρα αυτογνωσια
κι αποδοχη.
Το Κοριτσι εμοιαζε να ηδονιζεται
με αυτο που προξενουσε στον εαυτο της.
Λες και τα χερια αυτα ηταν ξενα χερια,
χερια που γνωριζουν πως να προσφερουν ηδονη
με ενα παραδοξο κι αυτοκαταστροφικο τροπο,
κρατωντας σκουριασμενα ξυραφια.

Το Σκοταδι ερεθιστηκε.
Τυλιξε το Κοριτσι απαλα,
μυρισε βανιλια κι οινοπνευμα, ξαφνικα,
κουλουριαστηκε αποτομα
και μπηκε μεσα της.
Το Κοριτσι δε καταλαβε τι συνεβαινε.
Το Σκοταδι ταξιδευε μεσα στις πληγες της
και σκεφτηκε οτι,
οσο και να διαφερει η συσταση τους.
εκεινο και καποιοι ανθρωποι 
(λιγοι για να ειμαστε ειλικρινεις)
ειχαν την ιδια καταγωγη,
προερχονταν απο την ιδια Μητρα.
Το Κοριτσι εκανε κι εκεινο 
(αραγε τυχαια?)
τις ιδιες σκεψεις.




Τι αλλο θα μπορουσε τοσο πολυ να μας ενωσει?






Ενα ερωτηματικο σχηματιστηκε στο χωμα,
απο το λιγο αιμα
που ειχε χυθει,

ο,τι και να αισθανεσαι,
το Σκοταδι το εχει ηδη
αισθανθει