ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑ ΦΩΤΙΑ..

Xθες βραδυ
οι φλογες λυτρωναν τη σκεψη,
χθες βραδυ
οι φλογες μοχθουσαν για ασυλια.
Ονειρευτηκα τη Φωτια.
Κι ενας ηλιος χωρεσε μεσα στη παλαμη μου.
Οι μνημες αναζωπυρωνονται
λες και δε περασε ουτε λεπτο,
στα ματια σου Προνομιο,
στα χερια μου Απορια,
ποιος ξεκινησε και τι σημαινει αυτη
η παραξενη Ιστορια;

Ονειρευτηκα τη Φωτια,
μες στον Πυρηνα της Αναδομησης κατι αλλοκοτο γεννιεται,
σταχτη, ξαγρυπνια,
ο εχθρος γινεται φιλος και ξαναγινεται εχθρος,
τοσο πολυ που με μπερδευει 
μα δε μπορω να κανω αλλιως,
ευθυνη ασπλαχνου Θεου,
Ολοκληρωση και Καταδικη,
χθες βραδυ δεν  ονειρευτηκα τη Φωτια,
χθες βραδυ ημουν η Φωτια,
κι οσο πολυ κ αν προσπαθησω,
δε ξημερωνει λησμονια,

εγω κι η πυρινη ανασα μου,
εγω κι ο ηλιος μου που μεγαλωνει,
περιμενω, ηρωας αφανης,
κι αυτο που φωτιζει την ομιχλη μου
ειναι κι αυτο που με σκοτωνει,
με ζωντανευει, με κυριευει,
στη θολη μου χωρα,           η Επανασταση,
στο χωμα μου,                   ο θησαυρος,
τοσο πολυ που με μπερδευει,
μα δε μπορω να κανω αλλιως,
γινεται Κινηση,                    με ταξιδευει
γινεται Αμαρτια,                  με τυφλωνει,
λυσσαει ο ηλιος μου και δυναμωνει,
χθες βραδυ,αλλη ενεργεια
                                          αλλος χορος

.
(Το Γερακι με πλησιασε, δε φοβηθηκε, τυλιγμενο στις φλογες, αφοσιωθηκε,
ηξερε την απαντηση,
μεσα μου τωρα αιχμαλωτισμενη και η απαντηση και η ψυχη του.)

............Αποψε θα ονειρευτω πως Δυναμωνω,
σκεψεις, θυσιες κι Ανεκπληρωτα λυτρωνω,
στη τρομερη μου παρανοηση, αναδιατασσω τους πλανητες,
αφομοιωνω τις πληγες
φλεγομαι, αγαπιεμαι, δυναμωνω,
ποτε αδρανεια ξανα
ποτε φυγη     παραιτηση       ντροπη.
Χθες βραδυ με λυτρωσε η Φωτια.
εψαχνα την απαντηση...
μα με βρηκε πρωτα αυτη.
     --------------
,


Ζει μεσα μου.
Ειτε το διαλεξα ειτε με διαλεξε,
ζει μεσα μου.
Και συντομα θα μου φανερωσει τι πραγματικα ειναι (ειμαι)
Ζω μεσα του, ψυχη μες στη ψυχη του.
Με επεισε οτι μπορω να το ελεγχω.
Ετσι,μπορουσε να με ελεγχει καλυτερα Αυτο.
Ζω μεσα του.
Οταν αιμορραγει, ειμαι το αιμα του,
οταν ποθει, ειμαι ο ποθος του.
Ζει μεσα μου.
Οταν μισω,                      ειναι το μισος,
οταν τυφλωνομαι,             το σκοταδι,
κι ειναι η Μετανοια που δεν ερχεται ποτε,
τραυματισμενη σαλπιγγα που δε προλαβε να σημανει υποχωρηση,
βρεθηκα μες στη πιο αφιλοξενη σπηλια,
μεχρι που η σπηλια μου εμαθε τα μυστικα της,
και τωρα ,καμπυλωτη πνοη σε ζαλισμενο ουρανο
γκριζα, μοχθηρη ατμοσφαιρα
λυσσασμενος ηλιος που πια δε παρηγορει,
Ζω μεσα στην απαντηση,
Μεσα μου ζει τωρα Αυτη.
     -------------------
Ειναι το πιο ασχημο θεαμα που εχουν αντικρυσει ποτε ανθρωπινα ματια.
Κοκκινη.
Η απαντηση ειναι κοκκινη.
Η υποσχεση μοιαζει τωρα Απειλη.
(Ξεγελαστηκα;)
     ----------------------



(Καθε σπιθα κι ενας θανατος.
Βαθια σε αυτη τη σπηλια,
μετραω χαμενες ψυχες...)
    ------------------------








Ενα δικτυο απο σηραγγες 
κι ολες καταληγουνε στην Αρχη αυτης της Ιστοριας.
Η Αρχη αυτης της Ιστοριας ειναι και το τελος της.
Γυμνοι περιεργοι λαβυρινθοι,
ο Βασανιστης λεγεται Μεσανυχτα,
καρφια-ταξιδια στο σωμα του Βασανιστη,
κι ο Βασανισμενος δεν ψαχνει παρα μια προφαση για την υποταγη,
χαθηκα μεσα εδω
χαθηκα μεσα του
ενα καρφι ειμαι στο σωμα του Βασανιστη,
ταξιδευω αιωνες, αφοβος και φοβισμενος,
μεσα του
μεσα μου
μεσα του.
       --------------------





                                                     Πλησιασε.
                                    Εχω μια Ιστορια να σου διηγηθω..
                                                ---------------------------    




                                                   

                                              

Πολλα εχουν ακουστει για εκεινη τη βραδια.
Η εκλειψη.
Το παθος.
Θελησες να δαμασεις τη Φωτια μα αυτη παντα ανεξελεγκτα φουντωνει.
Πολλα εχουν ακουστει για εκεινη τη βραδια,
μα κανεις δε γνωριζει πως ποτε αυτη η βραδια,
δε τελειωνει
Γιατι..
                    τελικα η Απαντηση ειμαι εγω
                        ο,τι κι αν σημαινει  αυτο,


                   
και
                                τυλιγμενο στις φλογες το Γερακι δε πεθαινει,
και πεταει στους ζαλισμενους ουρανους
φλεγομενη χορογραφια
σαν αστρο αγριεμενο φαινεται απο ψηλα
φανερωνοντας αυτη την Ιστορια
και προειδοποιωντας,    οσους θελουν να τολμησουν.
Το Τελος ειναι η Αρχη.
Η Αρχη ειναι το Τελος.
Ο Βασανισμενος ειναι ο Βασανιστης
ο Βασανιστης ειναι ο Βασανισμενος,
Μια ψυχη που συνεχως διαφορετικα πραγματα αποδεικνυει,
μα μεσα στην Αμφισημια της,
ενιαια κ σαφης.
Καρφια-ταξιδια,
στη παλαμη μου ο Ηλιος δυει
οι Λαβυρινθοι ντυνονται,
κρυβουν και αποψε τον σκοπο τους
και οι ωρες περνανε γοργα..



                                                               Μουσικη.
                                                      Ολα αρχιζουνε ξανα.
                                                     Ερχεται παλι το βραδυ
                                                   που θα ονειρευτω Φωτια.