Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ (O ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ )

Εξω απο αυτο το Μοναστηρι,
μπορεις να δεις
τον Ανθρωπο που Μεταμορφωνεται.
Αν σταθεις διπλα του,
για λιγο,
θα σου μοιασει.
Και συντομα, μορφη,
θα ξαναλλαξει.
Ισως να τον αγαπησεις,
ισως και να τον μισησεις,
το σιγουρο ειναι οτι καποτε,
θα τον συναντησεις.
Κρινουμε αυτο που καταλαβαινουμε.
Πιστευουμε αυτο που δε καταλαβαινουμε.
Τιποτα απο τα δυο, με εκεινον δε θα σου συμβει.
Ειτε Αγαπη, ειτε Μισος.
Και γοργα,
θα ξεχαστει.

Η πυρωμενη επιβραβευση,
η πληρωμενη αυταπαρνηση.
Σε ακουει.
Με το που θα παρει τη μορφη σου,
μια ζωη 
θα σε ακουει.
Δεν απανταει, δε συμβουλευει,
τη ψυχη σου πλανευει,
το σωμα σου φοραει
και σε νικαει.
Ειναι η Αποπλανηση στην Υψιστη Μορφη της,
ειναι το παρασημο ενος Ξεχασμενου Αγωνα,
ο Ανθρωπος που Μεταμορφωνεται.
Η παραισθηση στο ματι του κυκλωνα.
Οι δυναμεις σου σε εγκαταλειπουν,
παλιες κρυες νυξεις ζητωκραυγαζουν για το "ΝΑΙ"
Δε ξερεις.
Μα αν μαθεις,
θα λυτρωθεις;
Η θα υποφερεις;
Και τι μπορεις αλλωστε να μαθεις;
Εισαι Ανθρωπος,
 κι αυτος,
Αρχαιο Μυστηριο.
Για μια στιγμη, τα πιστευω σου αποκρυσταλλωνονται 
(οταν βρισκεσαι κοντα του)
Φοβασαι μηπως κλέβει τη μορφη σου,
και δεν εχεις σκεφτει αν εσυ εισαι αυτος που κλεβει τη δικια του.
Φοβασαι μηπως κλεβει τη ψυχη σου.
Και στο ονειρο μενεις απαθης,
σαν ανταμωνεις τη σκια σου...
Τι εχει υπαρξει πριν απο μενα;Τι μετα;
Και ποια η διαφορα;
Ισως αυτη ειναι η αποστολη του.
Να σε παρηγορησει,
λιγο πριν το τελος,
το οτι καποτε πηρε το προσωπο σου.
Προσωπο εφηβικο, κατασπρο, γαληνεμενο.
Προσωπο που μοιαζει με ολα οσα απεχθανομαι,
....με ολα οσα περιμενω.
Φοβασαι μηπως του ανηκεις;
Η μηπως φοβασαι οτι θα αρνηθει να σε κυριεψει;

Βλεπω προσωπα αλλου να παρελαζουν,
σαθρα, ρυτιδωμενα
στο Απεχθες τουτο πανηγυρι δε θα ειμαι εγω παρατηρητης.
Ισως να ειμαι ο σκοτωμενος.
Ισως, κι ο εκτελεστης.

Εξω απο το Μοναστηρι,
συγκεντρωνονται καθε μερα πολλοι.
Συνεισφερουν στην εξαπλωση αυτη,
που ανοιγει τα φτερα της.
Θυσιαζουν τα παντα για μια Δευτερη φορα.
Μα ειναι μονο μια φορα που παιρνει τη μορφη σου.
Και μοιαζει με Απαντηση,
αυτο που εμοιαζε με απειλη σου.
Τι θες εδω;
Τι πραγματικα ζητας;
Ηρθες επειδη μισεις;
Η επειδη αγαπας;
Γιατι περιμενεις τη Δευτερη φορα, διχως ελπιδα;
Και τον χωρο αυτον που σε πλημμυρισε με τρομο,
τωρα τον βλεπεις
 σα πατριδα.
Καποτε θα φυγεις.
Κι ο,τι ειδες εδω, θα το ξεχασεις.
Δεν ειναι ευχη, ανακουφιση, συγχωρεση,
απολογια.
Ειναι πραγματικοτητα.
Εξω απο το Μοναστηρι αυτο,
που καλογερους δεν εχει,
απο την εγκαταλελλειμενη αυτη πληγη στον Χρονο
που τον Χρονο τον αντεχει..

..αληθεια..

..Που να ειναι οι καλογεροι;
Γιατι ειναι εξαφανισμενοι;
Σκεφτηκε κανεις μηπως εκεινος τους εξοντωσε;
Μηπως η απουσια τους ειναι προειδοποιηση;
Πως δεν το εχει σκεφτει κανεις;
Κοιτα γυρω σου καλυτερα.
Κοιτα το πληθος το εξοντωμενο,
το πεινασμενο,

ειναι Αδαες;

Δε προλαβες τοσην ωρα να πεις μια κουβεντα.
Τωρα το μονο που βλεπεις γυρω σου,
ειναι εκφρασεις πονηρες.
Τι Μοναστηρι ειναι αυτο;
Ποιος πληρωσε τον οβολο;
Γιατι ολοι μοιαζουν με εμενα;
Γιατι εγω δε μοιαζω
με κανεναν;
Ο Ανθρωπος που Μεταμορφωνεται
γυρνα το προσωπο του.
Κι ολοι εμεις τριγυρω του,
που Μεταμορφωνομαστε,
ειμαστε εδω,
για τον Σκοπο του.


                                   2003