Ο ΠΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

Eιναι βεβαιο οτι το 2013 θα μας κανει να νοσταλγησουμε το 2012, οπως ειναι επισης βεβαιο οτι ολα τα βαρελια εχουν πατο: Κι οταν αγγιζεις τον πατο, παυεις να φοβασαι οτι θα πιασεις πατο.
Δινεις ωθηση με το χερι σου,
και ξανανεβαινεις.
Παντα θα υπαρχουν αυτοι που σε εμποδιζουν να φτασεις στην επιφανεια, παντα θα υπαρχει μεσα σου μια φωνη που θα σου γλυκοφωναζει "Παραδωσου", παντα καποιοι θα την ακουνε και θα της υποτασσονται, σημερα η κοινωνια του Θεαματος εχει δυναμωσει αυτη τη φωνη,
παντα αυτη η φωνη θα σε αποκοιμιζει γλυκα
και παντα καποιοι θα βρισκονται που θα κλεινουν τα αυτια τους σα τον Οδυσσεα ,
δινοντας σου προθυμα το χερι στο μακρυ ταξιδι προς την επιφανεια.

Τι βρισκεται στην επιφανεια;
Τιποτα.
Κι αυτο ειναι το καλο με τις επιφανειες: Υστερα απο τη καταστροφη, μενουν κενες,
και τις φτιαχνεις οπως θελεις.
Απλα να θυμασαι οτι δε μπορεις μονος σου, πρεπει να ειστε πολλοι μαζι.
Τωρα που οι Θεοι, οι Υπερηρωες και οι Αυθεντιες πεθαινουν,
πρωτον, μη τους ξανααναστησεις,
δευτερον, ειναι ευκαιρια, οχι να γινεις εσυ κατι απο ολα αυτα, αλλα να γινεις η ευκαιρια ωστε να αποκτηθει εμπιστοσυνη στον Αλλον.
Και πρωτιστως, στον εαυτο σου. Εμπιστεψου τις δυναμεις σου, εμπιστεψου τον εαυτο σου.
Γιατι, βλεπεις, μπορει να αποδειχθηκαμε παρτακηδες, μαλακες, συμφεροντολογοι, δειλοι,
προβατακια, στρουθοκαμηλοι με το προσωπο στο χωμα και τον κωλο εκτεθειμενο,
εθελοδουλοι, εθελοτυφλοι, και λιγοι,
αλλα ο,τι κι αν ειμαστε, δε μας αξιζει να πνιγομαστε στους πατους,
ο,τι κι αν ημασταν, υπαρχει ο σπορος για να γινουμε κατι καλυτερο,
ο,τι κι αν μας επεισαν ο,τι ειμαστε, ειμαστε και κατι παραπανω,
ο,τι κι αν γινουμε, στη νικη και στην ηττα, παρηγορια θα ειναι η προσπαθεια
και το σημαντικοτερο: Το τι πραγματικα ειμαστε, δε θα φανει τωρα η μετα,
το τι πραγματικα ειμαστε, θα φανει στο τελος της ζωης μας, οταν θα γινει ο απολογισμος,
και ειναι σημαντικο, γιατι μεχρι τοτε θα υπαρχει το ερωτηματικο,
και καθε ερωτηματικο ειναι ελπιδα,
οταν ο παρτακιας μπορει να γινει αλτρουιστης, οταν η μαλακια μπορει να γινει αλληλεγγυη,
οταν ο συμφεροντολογος μπορει να γινει αγωνιστης, οταν ο δειλος μπορει να γινει θαραλλεος,
οταν το προβατο μπορει να γινει λυκος,
οταν η στρουθοκαμηλος μπορει να γινει λιονταρι,
τοτε ολοι εμεις, μπορουμε να γινουμε κατι σαν ηρωες, να τραβηξουμε απτον πατο αυτον που δε καταφερε να γινει, να σβησουμε μες στη λυσσα τη φωνη που μας αποκοιμιζει,
και να μαθουμε να αντικρυζουμε το αδιαμορφωτο Τιποτα της Επιφανειας οχι με αγωνια,
αλλα με λαχταρα.

Τα λεμε. Καλη χρονια.

On the day that you were born
They built an empire off a scream
I can't explain
Endlessly they'll set you free
Give you reason to believe
This empty place
I may seem unafraid
And I may seem unashamed
But I will be special k
Never let the summer catch you down
Never let your thoughts run free
Even when their numbers draw you out
Everything I want is free
Til the end
Til the end
Til the end
I'm gonna love you 101 percent
I'm gonna love you til this ends


Take a chance if you should go
Face upon your happy home
The scanners wait

Selfishly they might concede
[ From: http://www.elyrics.net ]
You were always on your own
You can't escape
I may seem unafraid
And I may seem unashamed
But I will be special k
Never let the summer catch you down
Never let your thoughts run free
Even when their numbers draw you out
Everything I want is free
You're not me and never ever will you be
I'm gonna find you and never run against
I'm gonna find you til the end
Til the end
Til the end
Never let the summer catch you down
Never let your thoughts run free
Even while their numbers call you out
Everything I want is free
Free you're free with me
You're free with me