Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Aν συρθω
στη Χλοη την ακοιμητη
διπλα σε ενα πηγαδι διχως πατο
- εκει κοντα διακρινεται μια Νυμφη
εκει κοντα μετουσιωνονται τα Αινιγματα-
τι μορφη θα εχω;
Θα ειμαι πρασινος; Θα ειμαι τοπιο;
Θα μυριζω παραξενη Ανοιξη;
Και καποιος ισως να με καταδικασει,
διπλα στο απυθμενο πηγαδι μενουν αλυτρωτες οι παλιες αγαπες,
εκει σερνονται κι εντρυφουν
στη γοητεια του χωματος,
χωμα γινονται, πρασινες γινονται,
ακινητες,
οπως αιφνιδιαζεται ενα ζαρκαδι απο την τιγρη και μενει ασαλευτο
οπως σε περικυκλωνουν οι εξαγριωμενες αυρες  οταν δεν εχεις τι να πεις,
μοιαζουν με αυτη τη περιβοητη νυχτα που
δε ξημερωσε ποτε,
ρολογια απλωμενα στο βαθος,

ανεξηγητες περιπολιες
απο φιγουρες που ψαχνουν
-μα δεν τις ψαχνουν-
αερικα που μυριζουν νησιωτικο βραδυνο

ναι,
θα παραδεχτω την ενοχη μου
αν παραδεχτεις οτι ειμαι αθωος,
θα υποστω την τιμωρια μου
αν υποστεις το Αδικο και το Παραλογο αυτης,

το πηγαδι φτανει στο κεντρο της γης
κι ακομα παραπερα,
φτανει στην εποχη που οι εννοιες ψαχνανε το σχημα τους,
τωρα μειναν οι φιγουρες να ψαχνουν για υλη
τωρα μειναν τα ρολογια
καρφωμενα ολα στην ιδια ωρα
αυτη η νυχτα δε λεει να ξημερωσει
κρυμμενος στην Χλοη
μεταμορφωμενος σε Χλοη
κομπορρημονω για τη χιλιογραμμενη μου Ακινησια
ολα τελουν εν αρμονια
ολα φανερωνουν το Σκοπο τους

και προκαλουν συγχυση,

διοτι αν οντως ειναι αυτος ο Σκοπος των Πραγματων,
τοτε αδικα, ψαχνουμε ολοι εμεις,
φιγουρες παντα ανησυχες,
                     για Χρονο.....