ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΕΝΑΡΙΑ (Η ΚΟΥΒΑ ΕΠΙ ΜΠΑΤΙΣΤΑ Η ΚΟΥΒΑ ΕΠΙ ΚΑΣΤΡΟ)

Χθες άκουσα τον Τσίπρα να λέει, ευρισκόμενος στην Κρήτη, ότι θα κάνει τις αγορές να χορέψουν πεντοζάλι....κι ότι οι Έλληνες είναι σκληρά καρύδια. Εκεί κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν είναι το να φανεί ανακόλουθος ο Σύριζα, όντας ήδη στημένος ώστε να κάνει την κωλοτούμπα, εφαρμόζοντας τις πολιτικές του Μνημονίου όπως ακριβώς η ΝΔ.
 Το πρόβλημα θα είναι αν εννοεί στ'αλήθεια αυτά που λέει κι αν σκοπεύει να μείνει συνεπής στην προαναγγελθείσα επιθετική πολιτική εναντίον της ΕΕ.
Εξηγούμαι:

Ακούω πολλούς του Σύριζα να καταδικάζουν τα "σενάρια τρόμου" της Κυβέρνησης και την προσπάθεια των δολοφόνων να τρομοκρατήσουν τους πολίτες. Τις προάλλες είδα ένα σκίτσο και πέθανα στα γέλια, είναι ο Γκοτζίλα στην Αθήνα και μία λεζάντα τύπου "Εγκυροι πολιτικοί αναλυτές προειδοποιούν για την εμφάνιση του Γκοτζίλα στην περίπτωση που εκλεγεί ο Σύριζα", ή κάτι τέτοιο. 
Έχω διαβάσει πολλά ευρηματικά σχόλια που καυτηριάζουν την τρομολαγνεία των γαλαζοπράσινων εκτελεστών της Ελλάδας, ποιός δε τα έχει διαβάσει; Κι απ'τη μία γελάω, απ΄την άλλη κλαίω, γιατί είναι ολοφάνερο ότι όλοι αυτοί που τα λένε, πολιτικοί ή πολίτες, δεν έχουν σπίθα αντίληψης του γεωπολιτικού γίγνεσθαι. Δεν έχουν καταλάβει ή δε θέλουν να καταλάβουν ότι αυτά τα σενάρια τρόμου δεν είναι καθόλου σενάρια. Κι αναφορικά με τους πολιτικούς, προσπαθώ να καταλάβω αν είναι πολιτικά αφελείς, όμως η αφέλεια στις κρίσιμες μέρες μας δε λέγεται αφέλεια αλλά επικίνδυνο καραγκιοζιλίκι. Προσπαθώ να καταλάβω αν μας κοροϊδεύουν για να βγούνε πρώτο κόμμα και μακάρι να συμβαίνει αυτό, μακάρι δηλαδή να αποδειχθούνε οι του σύριζα ψεύτες κι απατεώνες και να θέλουν απλά να είναι αυτοί που θα διαχειριστούνε τον αργό θάνατο της χώρας.
Γιατί αν όντως πιστεύουν ότι θα κάνουν τις αγορές και τη Μέρκελ να χορέψουν πεντοζάλι, αν όντως το πάνε για σύγκρουση δίχως να προετοιμάσουν τον λαό για ό,τι επακολουθήσει, τότε τα πράγματα δε θα είναι δύσκολα μόνο για την Αριστερά
-μπορεί και να εξαφανιστεί απ΄τον πολιτικό χάρτη με όσα επακολουθήσουν-
αλλά κυρίως για την Ελλάδα: η επόμενη Κυβέρνηση μετά του Σύριζα θα κάνει τη σημερινή να μοιάζει δημοκρατική, αριστερή και πατριωτική. 

Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι το πρόβλημα μου δεν είναι η σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η παραμονή στην ΕΕ θα κάνει τη χώρα μας να μοιάζει σε λίγα χρόνια με την Κούβα επί Μπατίστα.
Όποιος υποστηρίζει την παραμονή σε μία Ένωση που διαλύει την πατρίδα, είναι συνένοχος στην καταστροφή. Οι Ευρωπαίοι "συμμαχοι"-"δανειστές" μας είναι εχθροί του Ελληνισμού, έχουν σκοπό να αιματοκυλήσουν τη χώρα κι όποιου το στόμα ισχυρίζεται ότι είναι πατριώτης και ότι είναι μονόδρομος η παρουσία μας στην ΕΕ, πρέπει να ραφτεί με συρματόπλεγμα (Συμβολικά μιλάω....)
Αυτονόητο.
Αυτονόητο είναι όμως και ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου Καπιταλισμού και ελεύθερης ροής των Κεφαλαιων και κυριαρχίας των Χρηματιστηρίων και off shore κλπ κλπ, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Οι λαοί έχουν αλυσοδεθεί, εδώ έχουν ξεπουληθεί τα πάντα μέσω Πανγαιας (σαλόμ σαλόμ), Ταιπεδ κλπ, ψάξτε να βρείτε όποιος ενδιαφέρεται.
Η Ελλαδα πουλήθηκε στα σκλαβοπάζαρα από τους σιχαμερούς που την εξουσιάζουν κι οποιαδήποτε προσπάθεια απελευθέρωσης όχι μόνο δε θα είναι αναίμακτη, αλλά δε ξέρω καν αν μπορεί να είναι επιτυχής. Βγαίνοντας στον δρόμο και ρίχνοντας ματιές στη νεολαιά -αλλά και στους σαραντάρηδες- της χώρας, ασφαλώς σε κάνει να σκέφτεσαι αν αυτοί οι ψηφοφόροι του Ποταμιού και γενικότερα
του Αντιφασισμού
θα μπορούσαν όχι να προσπαθήσουν κάτι τέτοιο, αλλά αν θα έπρατταν ό,τιδήποτε διαφορετικό πλην του να ανοίξουν τα πόδια, όχι μόνο σε εχθρικό στρατό αλλα και σε έναν υπερήλικα που τους απειλέι με νεροπίστολο.
(Δεν αναφέρομαι καν στους ορίτζιναλ φασίστες, οι οποίοι πλην του παραπάνω, κατηγορούν ακόμα και σήμερα την ..Αριστερά για ό,τι συμβαίνει, φανατισμένα ανθρωπόζωα που μόνο Στάλιν τους πρέπει)
 Ποιος εχθρικός στρατός, μαλακίες λέω.
Μία εβδομάδα χωρίς ιντερνετ και θα έχουμε μαζικές αυτοκτονίες. Μία εβδομάδα χωρίς atm η αστυνομία, γενικότερα, μία εβδομάδα μακρυά από την νουδουπασοκική "ασφάλεια" και θα υπάρχουν μαζικές διαδηλώσεις τύπου "Αποφυλακίστε τον Κασσιδιάρη να μας κυβερνήσει".
Αλλά δε χρειάζεται να πάμε τόσο μακρυά. Και το "ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ ΣΑΜΑΡΑ" δεν είναι λιγότερο αηδιαστικό ή δουλοπρεπές.

Αν λοιπόν ο Τσίπρας εννοεί αυτά που λέει, είναι δεδομένο ότι οι Ευρωπαίοι θα θελήσουν να μας χρησιμοποιήσουν ως αντιπαράδειγμα για τους υπόλοιπους λαούς του Νότου που εξοντώνονται κι αυτοί από τον Γερμανικό ή Βόρειο ή Προτεσταντικό ζυγό. Ο οικονομικός πόλεμος ενδεχομένως να είναι το λιγότερο, το 12% κάτω του Χρηματιστηρίου είναι απλά μία στρακαστρούκα. Βάλε στην εξίσωση και το ΔΝΤ, δηλαδή τους Αμερικάνους, οι οποίοι σήμερα ζητήσαν..μείωση του κατώτατου μισθού. Βάλε το παρακράτος, βάλε 100 όχι παραπάνω, Αμερικανουποκινούμενους Τζιχαντιστές που στην αναμπουμπούλα θα κηρύξουν θρησκευτικό πόλεμο. Δεν αναφέρομαι καν στους εχθρικότατους γείτονες, οι οποίοι με χαρά θα συνέβαλλαν ή συμβάλλουν ήδη στην αποσταθεροποίηση,
Όλα αυτά δεν είναι τρομολαγνεία ή σενάρια που εκπορεύονται απ΄τους καθεστωτικούς. Ολα αυτά θα είναι η πραγματικότητα, ενδεχομένως και λίγα γράφω, αν μία Ελληνική Κυβέρνηση θα αποφάσιζε να απεγκλωβιστεί από τον αργό θάνατό της, δηλαδή το Ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν; Ακριβώς. Μεταξύ δύο καταστροφών είμαστε. Και η έξοδος από την ΕΕ θα μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία μακροπρόθεσμα αν οι Ελληνες πολίτες, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, ήταν έτοιμοι να συνασπιστούν υπό αυτή τη λαϊκή-πατριωτική κυβέρνηση που θα έστελνε στον διάολο το διάολό της. Αν οι Έλληνες ήταν πρόθυμοι να παλέψουν, να ματώσουν, μιλάμε για πολιτοφυλακές στους δρόμους, μιλάμε για άκαμπτη βούληση, για τσάκισμα οποιωνδήποτε αποπειραθούνε να σκορπίσουν το Χάος στη χώρα, είτε λέγεται ντόπιο παρακράτος, είτε ξένους πράκτορες είτε ακόμα ημεδαπά ή αλλοδαπά καρκινώματα-απλούς εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου (έχουμε πολλούς τέτοιους) που στην αναμπουμπούλα θα θεωρήσουν κατάλληλη στιγμή να κλέψουν, να βιάσουν, να σκοτώσουν.
Μιλάω για άμεση εκτέλεση θανατικών ποινών για κάτι τέτοιους, για Σοβιετική (και στρατιωτική να το πεις, μέσα είσαι) πειθαρχία, για άμεσες επαφές με Ρωσία ή Κίνα γιατί χωρίς στήριξη από υπερδύναμη δε θα κρατήσεις πολύ, εδώ και στήριξη να έχεις, πάλι δύσκολα τα πράγματα αλλά και η στήριξη από αυτές δεν είναι καν δεδομένη αν οι ίδιοι δε θελήσουν να προσθέσουν κι άλλους λόγους διένεξης με ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνία. 
Εννοείται και επαφές με Ιραν ή Βενεζούέλα για πετρέλαιο, όυτε αυτό δε ξέρω αν είναι εφικτό.

Δεν ακούγονται ειδυλλιακά όλα αυτά. Όμως είναι απαραίτητοι όροι και επακόλουθα της εξόδου από τον Ευρωπαϊκό ζυγό. Αν υποτεθεί ότι αυτά γίνονταν, κανείς από τους πρόθυμους να αγωνιστούνε για αυτά δε θα έμενε αλώβητος από το ερώτημα: "Καλά δεν ήμασταν πριν;" 
Κι επιπροσθέτως, μία κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα είχε τόση πολύ δύναμη στα χέρια της, δε θα υπήρχε άραγε το ενδεχόμενο να μεθύσει από τη δύναμη και να εκτραπεί σε απολυταρχία; Να δημιουργήσει τις δικές της ευνοούμενες τάξεις, τον δικό της κομματικό στρατό που εν προκειμένω, θα ήταν και πραγματικός στρατός/πολιτοφυλακή
 κι όχι το γαλαζοπράσινο απλώς κομματόσκυλο-κομματάρχης της γειτονιάς όπως σήμερα;
Μα το πραγματικό δυσοίωνο κι αποθαρρυντικό δεν είναι καν κάτι εκ των παραπάνω.
Είναι ότι όλα αυτά προυποθέτουν πραγματικούς επαναστάτες, πραγματικούς αγωνιστές που θα ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για την ελευθερία της Ελλάδας κι όχι φυσικά για τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών. Γίνεται να χωθεί στο μυαλό του σύγχρονου Ελληνα σκλάβου ότι άλλο η πατρίδα άλλο ο εφοπλιστής/καναλάρχης/βιομήχανος/τραπεζίτης;
Γίνεται να χωθεί στο μυαλό του σύγχρονου όχι μόνο Έλληνα αλλά και δυτικού σκλάβου ότι η ζωή του είναι ασήμαντη μπροστά σε ένα αγνό Ιδεώδες, στην ιδέα της Συλλογικότητας, στην υποχώρηση του Εφήμερου μπροστά στο Διαχρονικό, στην επικράτηση ιδανικών που αιώνες οδηγούν τις εξελίξεις, πριν τη κοινωνία του Θεάματος, πριν τη τηλεόραση, το διαδίκτυο, τη παθητικοποίηση, τον ευνουχισμό και τον εκφυλισμό;
Και πόσο υποκριτής μπορεί να είναι κάποιος που παραθέτει απλώς πομπώδεις, κούφιες λέξεις ενώ δεν είναι ούτε κατ'ελάχιστο διαφορετικός από αυτό που στήνει στον τοίχο και κατηγορεί;

Ούτε ειδυλλιακά ούτε ευχάριστα, αντιθέτως μαύρα κι αποθαρρυντικά.
Αν υποθέσουμε ότι ερχόντουσαν από την κυβέρνηση και μου έλεγαν "Πάρε ένα 20αρικο χιλιάδες ευρώ και κάνε προπαγάνδα να φοβηθούνε όσοι σε διαβάζουν και να μην επιθυμήσουν ποτέ εκλογές ξανά", δε θα έγραφα κάτι διαφορετικό. Άντε να παρέλειπα ότι μέσα στην ΕΕ θα καταλήξουμε όπως η Κούβα επί Μπατίστα, όλα τα άλλα ίδια θα έμεναν.
Αντε να παρέλειπα κι ότι πολλές φορές οι λαοί ήταν μπροστά σε τέτοια διλήμματα αλλά δε λύγισαν, βλέπε Ελλάδα και Ιερά Συμμαχία, βλέπε την ίδια την Κούβα που ξέσκισε τον Αμερικάνικο Ζυγό, βλέπε τη Σοβιετική ένωση το 1917, τη Γαλλία το 1789 και μέχρι το 1794, κι αλλα πολλά παραδείγματα. Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά τα παραδείγματα ανήκουν στο μακρυνό χθες. Ο Δυτικός κόσμος παραδόθηκε στην τρυφηλότητα, στην πλαδαρότητα, τις μεταμοντέρνες παπαριές και τις οθόνες. Πρόσφατο παράδειγμα αγωνιζόμενου λαού; Να, το Βιετναμ 1965-1975. Τί σχέση έχει το σκληροτράχηλο των Βιετναμέζων με το δικό μας;
Η η αγωνιστικότητα των Κουβανών; Παλι στην ίδια άρνηση καταλήγω, χωρίς καν το 20αρικο από τη κυβέρνηση:)


Δε ξέρω αν θα βγει ο Τσίπρας και τί θα κάνει, αν και στοιχηματίζω ότι είτε λέει μπούρδες συνειδητά είτε του φουσκώνουν τα μυαλά υπερατλαντικοί συμβουλάτορες με σκοπό να τον αφήσουν ξεκρέμαστο μετά ώστε να συνεχιστεί η κυριαρχία τους με τα καινούρια φυντάνια, η Αγία οικογένεια έχει ήδη δύο υποψηφιούς. Θελει αρετή και τόλμη η ελευθερία και οι γεννημένοι σκλάβοι όπως οι Δυτικοί εν συνόλω, δεν έχουν τίποτα από τα δύο. Ίσως τα επόμενα χρόνια, που θα γίνουμε όντως Κούβα επί Μπατίστα, να ξυπνήσει στον Ελληνα κάτι από τη δύναμη των προγόνων τους το 1940κάτι, άλλωστε η εθελοδουλία, όπως και η τόλμη δεν είναι σταθερά και αναλλοίωτα μεγέθη. Οι δυσκολίες θα γεννήσουν τους καινούριους αγωνιστές, άλλωστε μιας που ψάχνουμε σύγχρονα παραδείγματα, υπάρχει το ξεσκισμα στον Ιταλό εισβολέα και η συγκλονιστική αυταπάρνηση απέναντι στους Ναζί.
Οι σύγχρονοι ναζί έχουν κυριαρχήσει πιο ολοκληρωτικά και ύπουλα μιας και πρώτα πήραν το μυαλό σου κι ύστερα το σώμα σου κι όλα αυτά πείθοντας σε ότι δεν υπάρχει καν πολέμος.
Θα δημιουργηθουν αντιστάσεις και αντισώματα και για αυτήν την ασθένεια, είμαι σίγουρος.
Μέχρι τότε, 
δε ξέρω τι να πω για μέχρι τότε, 
θα πω μόνο ότι ο ρεαλισμός απέναντι σε ηλίθιες δηλώσεις υποψήφιων κυβερνώντων δεν είναι ηττοπάθεια. Είναι όπλο. 
Αν δε ξέρεις τί σου γίνεται, δε θα ξέρεις από που θα σου ρθει. Αν ξέρεις από που θα σου έρθει, και πάλι, ίσως να μη μπορείς να το αποτρέψεις. Τη στιγμή όμως μετά το χτύπημα, θα είσαι σε θέση να ανασυνταχτείς γρηγορότερα. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Αλλά κάποτε θα πάψουν να είναι χειρότερα. Κί ίσως τότε, μετά το σοκ, να μπορούμε να αγωνιστούμε για τα καλύτερα. Χωρίς αυταπάτες πια.