Ανακαλυψα κατι
ψαχνοντας στη σοφιτα.
Δε με εξεπληξε ιδιαιτερα
μα ουτε και περιμενα πως θα το βρω εδω.
Η Ομορφια..
..τι μπορεις να κανεις για την ομορφια;
Τοση ομορφια σε ενα προσωπο
τοση παγωνια σε ενα κορμι
Κλειδωθηκα στη σοφιτα
Εδω δε θα με εβρισκε κανεις.
Οσο στριμωγμενος κι αν ημουν,
διχως χωρο, φως, χρονο κι ανταποκριση
σκεφτηκα οτι τουλαχιστον εδω κανεις
δε θα μου κανει την ερωτηση
[Αγαπας;]
Οχι, δεν ειναι αυτη η ερωτηση
[Αγαπας;]
Σαβανο παρατημενο
ζωντανεψε παραπονεμενο
[Αγαπας?]
Οπισθοχωρωντας..
μια μαυρη σημαια ανεμιζει
τοσοι και τοσοι νεοι χαθηκαν στο λαβυρινθο
και μια ψυχη μες στη σοφιτα μαραινεται κι ανθιζει
σοφιτα μικροτερη και πυκνοτερη απο οτι τη φανταζομουν,
συμπαγης τρομος
διαρκης υπενθυμιση
ο,τι κρυβεται εκει
κρυφτηκε για παντα
μια ανηλιαγη, πηχτη κραυγη
στοιχειωμενη,
απελπισμενη
ποιος με κλειδωσε εκει?
Μια φημη κυκλοφορει για τη σοφιτα
μα εγω πολυ αμφιβαλλω
δυο πτωματα, λενε, κλειδωμενα εκει
αγκαλια, το ενα με το αλλο
Έχεις απαντήσει στο επαναλαμβόμενο ερώτημα των παρενθέσεων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ναι, πώς είναι αυτό για σένα; Με ποιες πέντε λέξεις θα το σκιαγραφούσες;
Αιωνιότητα, καταφύγιο, μαρτύριο, σώμα, ψυχή κι αδιέξοδο! Εξι λέξεις!
ΔιαγραφήΜου θύμισες ένα απόσπασμα από κλασσικό βιβλίο,νομίζω Τζακ Λοντον ήταν.Περιγράφει έναν τύπο ο οποίος βρισκόμενος στα χιόνια και ακούγοντας τους λύκους να ουρλιάζουν έσκαψε μια τρύπα στον πάγο και μπήκε μέσα για να σωθεί.Το παράδοξο ποιό ήταν όμως?Η αναπνοή του έκανε τον πάγο όλο και παχύτερο,παχύτερο,παχύτερο κι ο πάγος όλο τον πλησίαζε,πλησίαζε,πλησίαζε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια καλό το εκλαμβάνω αυτό! Εχω και πιο πνιγηρά ποιήματα, εδώ θα μαστε.
Διαγραφή...και από κει που δεν το περίμενε κανείς,ξαφνικά,μιά ομάδα ανθρώπων γρήγορων και στο μυαλό και στα πόδια,με,Θάρρος και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ,αντιλήφθηκαν την παρουσία του τύπου που ήταν αποκλεισμένος στα χιόνια και εφοδιασμένοι με τον κατάλληλο οπλισμό όπως ειδικούς βραστήρες με καυτό νερό, βαριοπούλες και φτυάρια για τον απειλητικό πάγο και το χιόνι καθώς και πολυβόλα με αμέτηρτους γεμιστήρες για θέρισμα και λυκοπαγίδες για τους αιμοσταγείς λύκους(τους συγκεκριμένους πεινασμένους λύκους που θέλουν να σκοτώσουν και να φάνε,κατά τ'άλλα δεν έχουμε τίποτα εναντίον αυτών των όμορφων ζώων,συμβολική είναι η αναφορά)πλησίαζαν,πλησίαζαν,πλησίαζαν....Deus ex Machina?? μπορεί..Μία καινούργια μέρα θα ξεκινούσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο ποίημα.
Jason.
Να σαι καλά.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΦίλε εμένα μου αρέσει πολύ αυτό που κάνεις, να περιγράφεις δηλαδή ό,τι νιώθεις από ό,τι διαβάζεις. Ποιά ανοχή και παρεμηνεία, εύχομαι να συνεχίσεις να ερμηνεύεις τα ποιήματα μου κι όχι μόνο, όπως ακριβώς σου βγαίνει. Μια χαρά το ερμήνευσες, μες στο σκοτάδι είναι το ποιημα αν σκεφτεις ότι πριγράφω ουσιαστικά ένα νεκρό ζευγάρι σε μία σοφίτα, που δε ξέρουμε αν αυτοκτόνησαν μαζί ή αν ο ήρωας σκότωσε το ταίρι του, από αγάπη και παράνοια, που στον ύψιστο βαθμό, ταυτίζονται.
ΔιαγραφήΗ Αγάπη νομίζω ότι υπάρχει. Αλλά μοιάζει σαν φωτιά που άναψες από κλαδάκια μέσα στα χιόνια, λίγο αν δε τη προσέξεις, έσβησε. Μπορεί κάποτε να αναρωτηθείς αν αξίζει όλον αυτόν τον κόπο, μιας και σου τρώει όλη την ενέργεια, ίσως και να μη τον αξίζει, απλά τέτοια ζεστασιά και θαλπωρή δε μπορεί να σου προσφέρει τίποτα άλλο.
Τα ζυγιζουμε λοιπόν και πράττουμε αναλόγως..
Σχολιάζω εδώ ξανά, αν δεν ενοχλώ, γιατί θα ήθελα να σου απαντήσω για την αξία της αγάπης.
ΔιαγραφήΑξίζει Celin, γιατί άνθρωπος που δεν την βίωσε έτσι όπως την περιγράφεις θα είναι μέχρι το τέλος της ζωής του ένα αδειανό πουκάμισο. Δεν θα έχει αρπάξει από την ζωή ό,τι ομορφότερο και πληρέστερο μπορεί να του προσφέρει, κι ας είναι κάποιες φορές για λίγο. Ακόμα και για λίγο θα μείνει μέσα του για πάντα ως κάτι πολύτιμο. Μόνο με την μητρική αγάπη μπορεί να συναγωνιστεί και με καμιά άλλη.
Ξέρεις η αγάπη δεν μπαίνει στο ζύγι αν είναι αληθινή. Δεν μετράς ούτε τον κόπο ούτε αν άξιζε, αλλιώς δεν είναι ίσως αγάπη.
Προσωπική μου γνώμη αυτή και ίσως ακραία.
Πολύ εύστοχες οι έξι (κι όχι πέντε που σου ζήτησα...) λέξεις σου παραπάνω! Ναι, και το αδιέξοδο είναι μέσα στο πλαίσιο κάποτε!
Δε διαφωνώ Γλαύκη, ακόμα και η μητρική αγάπη είναι κάτι άλλο, είναι βιολογική αναγκαιότητα, άρα επιβαλλόμενη από τα κύτταρα κι όχι από τη καρδιά. Και για το ζύγι που έγραψα παραπάνω, ατυχής μουέκφραση, δεν εννοούσα ότι μπορούμε να τα ζυγίσουμε και να πράξουμε μετά αναλόγως, αλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν υπολογισμός όχι αγάπη.
ΔιαγραφήΕννοούσα ότι το ζύγισμα γίνεται αυτόματα μέσα μας δίχως να το καταλαβαίνουμε, είναι το Εσωτερικό μας Ανίκητο που μας επιβάλλει να είμαστε όπως είμαστε κι εμείς απλώς υποτασσόμαστε.
Και παλι καλα που μπορούμε ακόμα να του υποτασσόμαστε γιατί όποιος προσπάθησε να γίνει κάτι άλλο από αυτό που στα αλήθεια είναι, δυστυχισμένος θα παραμείνει, ό,τι κι αν επιτυχει εξαιτιας αυτής της αλλάγής. Θα κερδίσει ένα, θα χάσει εκατό. Αλλά ακόμα και το αντίστροφο, να κερδίσει δηλαδή εκατό και να χάσει ένα, χαμένος μένει, ότα αυτό που χάνει είναι η ικανότητα του να μένει ανοιχτός στο να αγαπά και να αγαπιέται.
Συγκλονιστικο ποιημα.Συγκλονιστικα και τα σχολια για την αγαπη.Η μεταφορα που εκανες για τα κλαδακια μες στο χιονι που σβηνουν αν δεν προσεξεις,ειναι φοβερα φιλοσοφημενο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω οτι σ ολους μας αξιζει να μας αγαπουν.Μονο που η αληθινη αγαπη ξεφτισε οπως οτιδηποτε ομορφο στον παρανοικο κοσμο που ζουμε.
Ακόμα και για τα ξεφτισμένα απομεινάρια της sunshine, αξίζει να ελπίζουμε
ΔιαγραφήΔε γίνεται αλλιώς, ούτε και μπορούμε.
Κάποιοι καθαρά προσωπικοί λόγοι με οδήγησαν-ανάγκασαν να αποσύρω ,με κάπως άκομψο τρόπο είναι η αλήθεια,κάποια σχόλια μου από το blog σου.Λόγοι που δεν σχετίζονται με σένα Celin.Με την δική σου φράση στο μυαλό μου,"ότι σ'έχει κάνει ευτυχή έστω και για μια στιγμή να το τιμάς για πάντα"σου γράφω αυτό το σχόλιο ως όφειλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή στο μέλλον μακάρι να τα ξαναπούμε.Oι καιροί είναι δύσκολοι και περίεργοι.Να είμαστε προσεκτικοί και να κρατήσουμε την πίστη και την αισιοδοξία από όπου μπορούμε να την αντλήσουμε.Και την Αγάπη.Καλή Δύναμη για την συνέχεια και να εξακολουθήσεις να γράφεις ενδιαφέροντα άρθρα και όμορφα ποιήματα.Γειά σου φίλε.
Να σαι καλά φίλε κι όποτε θες ξαναγράψε, οι φίλοι είναι ελεύθεροι εδώ να γράφουν, να σβήνουν, να απέχουν απ'τη συζήτηση, ό,τι νομίζεις εσύ.
Διαγραφή