ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗΣ

Στη προηγουμενη αναρτηση,εγραψα για τον Θανατο,σειρα τωρα να γραψω κατι σχετικο με τις Θρησκειες(Αν κ αυτο που κυριως θα διαπραγματευτω,ειναι η Πιστη)
.Νομιζω οτι ευκολα γινεται αντιληπτος ο συσχετισμος τους.
Αν και περισσοτερο απο το να καταπραυνθει ο φοβος του θανατου,πιστευω οτι οι θρησκειες δημιουργηθηκαν για αλλον λογο:για την ευρεση νοηματος της ζωης.
Εξηγησα στη προηγουμενη αναρτηση τους λογους που με κανουν να πιστευω οτι ο ανθρωπος μπορει να βασανιζεται απο χιλιαδυο πραγματα,αλλα δε βασανιζεται απο τον φοβο του θανατου.

Ομως, η απουσια νοηματος,ειναι αυτη που δεν αντεχεται.
Η απουσια νοηματος ειναι κατι τελειως διαφορετικο γιατι μπορει να σε απασχολει ολη σου τη ζωη,ειτε εισαι υγιης ειτε οχι.
Νομιζω οτι,αν βρισκαμε εναν τροπο να αφαιρεσουμε απο εναν πραγματικα ευσεβη,τη Πιστη του,
την επομενη στιγμη θα αντικρυζαμε εναν ανθρωπο αδειο κ ψυχικα νεκρο.
Δισεκατομμυρια ανθρωποι ανα τους αιωνες εχουν οργανωσει τη ζωη τους,τη συνειδηση τους,τις σκεψεις κ τις πραξεις τους,βασει του Θεου τους.
Ας αφησουμε στην ακρη προσωρινα την Ιερη Εξεταση,τις Σταυροφοριες,τους Τορκεμαδα κ Σαβοναρολα,τις σφαγες στο ονομα του Χριστου η του Αλλαχ,και ολα τα δεινα που οντως εχει επιφερει στην ανθρωποτητα,η πιστη σε ενα Θεο.
Κ ας κοιταξουμε λιγο την καθημερινη ζωη ενος ανθρωπου.Ενος ευσεβους,που δομησε ολοκληρη τη ζωη του πανω στη Πιστη του.

Δε θα παρατηρησουμε αραγε οτι η Πιστη μπορει να κανοναρχησει,να οριοθετησει τη διαφορα μεταξυ Καλου/Κακου,να κρατησει λιγο τα χαλιναρια,μην επιτρεποντας μας να παραδοθουμε πληρως στην αδυσωπητη εγωιστικη μας Βουληση;
Ας αφησουμε λιγο απεξω τη παραφραση του Λακαν.
"Αν δεν υπαρχει Θεος,τοτε ολα επιτρεπονται",εχει γραψει ο Ντοστογιεφσκυ.
Συμφωνω οτι ενας ωριμα σκεπτομενος ανθρωπος μπορει να δομησει τη συμπεριφορα του βασει του απαραγραπτου φυσικου Νομου,βασει απλως των ηθικων επιταγων που οφειλουν να διεπουν τη κοινωνια.
Αλλα ας μη κοροιδευομαστε απο τον φοβο μη μας πουν ελιτιστες.
Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ωριμα σκεπτομενοι.Δε μπορουν να αντεξουν ολοι την απουσια νοηματος.Επειδη ο ανθρωπος ειναι το πιο επικινδυνο ζωο στη Φυση,εγω ειμαι σιγουρος οτι χωρις το χαλιναρι των Θρησκειων,τα πραγματα θα ηταν ακομα χειροτερα.Ο Ανθρωπος εχει αναγκη να πιστευει καπου.Αλλωστε,οποιος δεν εχει πιστεψει ποτε σε παραμυθια που κανουν ομορφοτερη τη ζωη του,ας σηκωσει το χερι.
Εγω πιστευω οτι εχουμε αναγκη τα παραμυθια.Εχουμε αναγκη τη "θετικη αυταπατη"
Εχουμε αναγκη να πιστεψουμε καπου,σε μια Ιδεα,σε εναν Θεο,σε αυτους που αγαπαμε.
Το οτι,ολα αυτα,ενδεχεται σε καποιο σημειο της ζωης μας,να μας προδωσουν,
καθολου δεν αναιρει αυτη η προδοσια την αναγκαιοτητα κ τη σπουδαιοτητα τους.

Αλλωστε τι ειναι η Πιστη εκτος απο ενα αλμα στο Κενο;
ποιος μπορει να μας εγγυηθει οτι αυτο που πιστευουμε,δε θα μας προδωσει;
Η θεωρια που πιστευουμε μπορει μας προδωσει,
ο ανθρωπος που αγαπαμε μπορει να μας προδωσει,
ο Θεος που πιστευουμε μπορει να μας προδωσει,μην ακουγοντας τις προσευχες μας.

Και τι εγινε;Αν ο ανθρωπος εχει παψει να πιστευει σε ολα αυτα,εγω δε το θεωρω αυτο βημα ορθολογισμου κ πνευματικης ωριμανσης.
Εγω το θεωρω δειλια.Εγωπαθεια.Ο συγχρονος ανθρωπος δε πιστευει πουθενα γιατι δε θελει να δεσμευεται απο καμια Ιδεα.Ε,για αυτο κ ειναι δυστυχισμενος.Επειδη καλομαθε στην ευκολια.

Καποιος μπορει να με επικρινει οτι συγχεω ανομοια πραγματα.
Εγω πιστευω οτι η Πιστη,ειναι κοινη,απλα το αντικειμενο της Πιστης ειναι που αλλαζει.
Και η Πιστη ειναι κατι σκληρο,απαιτει ατομα πειθαρχημενα,απαιτει τομα που ειναι προθυμα να δεσμευτουν,να προσφερουν τη ψυχη τους στο αντικειμενο της Πιστης τους.
Ειναι ευκολα να μη πιστευεις πουθενα.
Το δυσκολα ειναι να πειθαρχησεις τον εαυτο σου,να καταρριψεις τον εγωισμο σου.Να κανεις το Αλμα στο Κενο.Και να πιστεψεις.
Εγω λοιπον το προτιμω αυτο.Προτιμω τους Πιστους.Απο μια αμορφη,πλαδαρη μαζα που χειραγωγειται απο τις κυβερνησεις,απο τα ταπεινοτερα ενστικτα της,κ εμαθε να εχει μονο Θεο τη Τηλεοραση της.
Οχι.Διαλεγω τη Πιστη σε Κατι.Ακομα κ με τον κινδυνο του Φανατισμου να ελλοχευει.
(Για τον Φανατισμο κ τους κινδυνους του κ καποια πραγματα που δεν αποδεχομαι,θα αναφερθω σε αλλη αναστηση)
Βλεποντας ολα αυτα τα προβατα διπλα μου που βελαζουν χαρωπα,κατευθυνομενα στον σφαγεα-ΔΝΤ τους,χιλιες φορες ειμαι με τον κομμουνιστη που πιστευει σε κατι σχεδον μεταφυσικο,σε κατι που απετυχε κ μαλλον θα ξαναποτυχει.
Βλεποντας ολες αυτες τις ελευθερες σχεσεις,το ανουσιο σεξ κ τα one night stands που σε αφηνουν αδειο τη επομενη μερα,χιλιες φορες ειμαι με εκεινον που πεφτει με τα μουτρα στη λατρεια του ταιριου του,με τον κινδυνο να εξαπατηθει κ να πληγωθει ακομα κ ανεπανορθωτα.

Βλεποντας ολους αυτους τους "αθεους" που ειναι ετοιμοι να σε κατακεραυνωσουν αν ψελλισεις τη Πιστη σου σε εναν Θεο αρχιζοντας το κηρυγμα για το ποσο χαλια ειναι ο κοσμος,
κ οτι αποκλειεται αυτος ο κοσμος να ειναι δημιουργημα Θεου,
βλεποντας τυπους σα τον Ριτσαρντ Ντωκινς να μυξοκλαινε προσπαθωντας να αποδειξουν κατι που επιστημονικα ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ.
(δηλαδη οτι ο Θεος δεν υπαρχει),
ολοι αυτοι οι ουσιαστικα ανεστραμμενοι ευσεβεις,ολοι ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ,απλα δε θελουν να το παραδεχτουν.Και οι "κραυγες αθειας τους" δεν ειναι παρα η απογοητεσυη που νιωθουν για τον κοσμο γυρω τους,απογοητευση που μετατρεπεται σε οργη για το Θεο.
Οποιος φωναζει οτι "Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ",ουσιαστικα ειναι σα να καλει τον Θεο να βγει απο τη κρυψωνα του."ΘΕΕ,ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;ΘΕΕ,ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΣ"
Δεν υπαρχει καμια αμφιβολια οτι τυποι σα το Νιτσε που το φωναξαν αυτο,ειναι Πιστοι.Πιστοι απογοητευμενοι,που στρεφουν την οργη τους προς τα Ουρανια,καλωντας ετσι εμμεσα τον Θεο να φανερωθει.
(Εχω διαβασει αλλωστε ποιημα του Νιτσε,που ειναι λες κ το εγραψε ο Αγιος Αυγουστινος,κ σε αυτο ο Νιτσε απευθυνεται στον Θεο)

Ο πραγματικα αθεος δεν εχει αναγκη να φωναξει σε κανεναν για τον θανατο του Θεου.Ο πραγματικα αθεος,δεν εχει την αναγκη να αφαιρεσει απο κανεναν τη πιστη του,γιατι απλα δε τον νοιαζει,γιατι αναγνωριζει το δικαιωμα στον οποιονδηποτε να ζησει πιστευοντας ο,τι θελει.
Για να τελειωνουμε,ο πραγματικα αθεος δε γουσταρει καν να τον αποκαλουνε αθεο.Γιατι ο χαρακτηρισμος "αθεος"ειναι ενας αρνητικος αυτοπροσδιορισμος.Και ο πραγματικα αθεος,η καλυτερα,οποιοσδηποτε συνειδητοποιημενος ανθρωπος που ξερει τι θελει,δε γουσταρει να αυτοπροσδιοριζεταιο αρνητικα,με οποιοδηποτε στερητικο α- μπροστα η με το αντι-.

Καλως η κακως,η Πιστη σε οποιοδηποτε αντικειμενο,ενεχει κατι το Μεταφυσικο στον Πυρηνα της.
Ειπαμε,το πιο ευκολο πραγμα,ειναι να παψεις να πιστευεις πουθενα (κ να εισα ετσι ο πιο ευκολα χειραγωγησιμος πολιτης της καθε τραπεζοκινητης ολιγαρχιας)
Εγω διαλεγω τη Πιστη.
Για αυτο θαυμαζω αυτους που εχουν το θαρρος κ τη δυναμη να πιστευουν σε καπου.Σε εναν Θεο,στον Συνανθρωπο,σε μια Ιδεα.
Και προσπαθω σκληρα να τους μοιασω.

ΥΓ Καποτε ο ανθρωπος φοβοταν μηπως τελικα δεν υπαρχει Θεος κ οταν πεθανουμε,απλα μας τρωει το μαυρο χωμα κ τιποτα παραπανω.
Διαισθανομαι οτι τωρα συμβαινει το ακριβως αντιθετο!Διαισθανομαι δηλαδη εναν φοβο ΜΠΑΣ Κ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ,κ οταν πεθανουμε,κριθουμε για τις "αμαρτιες" μας,με η χωρις εισαγωγικα.
Ποσοι απο εμας αραγε δεν επιθυμουν τον θανατο ως το οριστικο Τελος;
Διοτι φοβουνται οτι αν κριθουν,το Κακο που εχουν προξενησει-ειτε ενεργα ειτε αδιαφορωντας-υπερτερει κατα πολυ του Καλου που εχουν επιφερει με τη παρουσια τους στη Γη.