13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010-13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 (ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΠΛΟΓΚΟΦΛΥΑΡΙΑ)

Oταν πριν ακριβως ενα χρονο εγραψα το πρωτο μου κειμενο,κατα καποιο τροπο ηξερα οτι ερχονται πολλα ακομα.
Ειναι η μοναδικη φορα σε αυτον τον χρονο που κοιταω την οθονη και δε ξερω τι να γραψω.Συνηθως ο λογος μου ρεει ακαταπαυστα,παιρνω φορα και δε σταματαω μεχρι να τελειωσω το κειμενο,ανεξελεγκτα και ανοικονομητα,αλλοτε προχειρα,αλλοτε βιαστικα,αλλοτε κακογραμμενα,σαν ενας σκιερ που κουτρουβαλαει σε μια χιονοπλαγια και δε μπορει με τιποτα να σταματησει την ιλιγγιωδη πορεια του.

Γιορταζουν αραγε και τα μπλογκς;
Πως πρεπει να ειναι μια επετειακη αναρτηση;
Ποση αυτοαναφορικοτητα χωραει σε ενα κειμενο,πριν παρουν τον κειμενογραφο με τις πετρες;
Προσπαθω σκληρα οταν γραφω το ο,τιδηποτε,να αφηνω τον εαυτο μου απεξω.
Μου ειναι πολυ δυσκολο,
η αληθεια ειναι οτι μπορω να γραψω εκατονταδες κειμενα μιλωντας μονο για μενα.
Το εχω κανει αλλωστε!Κραταω ημερολογιο απο μικρο παιδι,10-11 χρονων οι πρωτες μου σημειωσεις,χαθηκαν αυτα τα τετραδια αλλα ακομα εχω τα κατοπινα,απο τα 14 και μετα.
Εδω και ενα χρονο επαψα να γραφω στο ημερολογιο.
Και γραφω σε αυτο το μπλογκ.

Δεν εχουν ομως τοση μεγαλη σχεση το ενα με το αλλο.
Και τα δυο σημαινουν την ιδια αναγκη για γραφη- εξωτερικευση συναισθηματων και διατηρηση αυτων των συναισθηματων στον χρονο,αλλα εχουν διαφορετικο περιεχομενο.
Στο μπλογκ μου,δε θελησα τοσο να μιλαω για μενα.Θελησα να μιλαω για αυτα που βλεπω.Θελησα να κρινω και να επικρινω αυτα που βλεπω,θελησα
-ασυνειδητα,διχως να το καταλαβαινω-
να αποτυπωσω την ιδεολογικη μου μεταστροφη,
θελησα να ψαχτω,να αναρωτηθω,να επηρεασω και να επηρεαστω.
Οκ,οταν ανεβαζω ποιηματα το μπλογκ γινεται προσωπικο,
αλλα οταν ανεβαζω πολιτικα κειμενα,αυτο που θελω ειναι να δω κατα ποσο οι σκεψεις που κανω για τα πολιτικα δρωμενα ειναι σκεψεις και των αλλων.
Κατα ποσο ειναι εφικτη η συνθεση των αποψεων.
Ακομα κ οταν μιλαω για τη μουσικη η για τον κινηματογραφο,μπορει να καταγραφω τα δικα μου γουστα,αλλα οι αναρτησεις γινονται για να μαθω και τα γουστα των αλλων.
Τα γουστα των φιλων εδω.

Φιλοι;
Ναι,φιλοι.Παραξενο,αλλα,φιλοι.Κατι που δε μπορουσα να φανταστω πριν ενα χρονο,οτι δηλαδη ανθρωποι που δε γνωριζω, θα γινονταν σημαντικο κομματι της καθημερινοτητας μου.
Κι ενω πιστευα οτι εδω στη μπλογκοσφαιρα,τα περισσοτερα γινονται χαριν ναρκισσισμου και ματαιοδοξιας,διαπιστωσα οτι ο ναρκισσισμος και η ματαιοδοξια δεν ειναι παρα ενα μικρο κομματι του παιχνιδιου.
Οχι.Το βασικο κομματι του παιχνιδιου,ονομαζεται θεληση για επικοινωνια.
Εστω ασφαλη κ εξ αποστασεως.Εστω διαδικτυακη.
Εστω κ ετσι.
Δε γραφονται ολες αυτες οι λεξεις επειδη κωλοβαραμε και δεν εχουμε κατι αλλο να κανουμε,ουτε γραφουμε για να μας θαυμασει το κοινο απο κατω.
Γραφουμε για να επικοινωνησουμε.Για να μαθουμε κατι που δε ξερουμε.Για να κρινουμε τον κοσμο,για να κρινουμε τα λαθη του αλλου,για να μαθουμε απο τα σωστα του αλλου..
...για να μαθουμε,εν τελει, τον ιδιο τον εαυτο μας.

Κ ολη αυτη η -τελικα -πολυ βαθυτερη επικοινωνια απο αυτη που πιστευα,καταληγει εκει.
Εδω μαθαινεις πραγματα ακομα και για τον ιδιο σου τον εαυτο,που μεχρι τωρα αγνοουσες.

Οχι,φυσικα δεν αναδεικνυει αυτο τη σπουδαιοτητα των μπλογκς.
Η σπουδαιοτητα των μπλογκς εγκειται στην ενημερωση,αλλωστε εγω που μεχρι περσυ,ενημερωνομουν αποκλειστικα απο τα μμε,τωρα τα εχω πληρως απαξιωσει:πια εμπιστευομαι ανθρωπους που γνωρισα (εστω "γνωρισα") εδω,ανθρωπους που εκτιμαω αυτο που εχουν να μου πουν,
μπλογκερς που πραγματικα προσφερουν εργο σημαντικο και δαπανουν ενεργεια,χρονο κ κοπο που δε ξεπληρωνονται ουτε ανταμειβονται.
Θεωρω αυτα τα μπλογκς τοσο σημαντικα,ωστε να πιστευω οτι οσο περισσοτεροι ανθρωποι θα ενημερωνονται στο μελλον απο αυτους,τοσο καλυτερο και πιο ελπιδοφορο θα ειναι το μελλον αυτης της χωρας.
Φυσικα και δε συγκαταλεγεται σε αυτα το μπλογκ το δικο μου,ουτε και τα μπλογκ γνωμης,
θα αναφερω καποια κ ας ξεχασω καποια αλλα,
μπλογκς σαν τα YOU PAY YOUR CRISIS,CYNICAL,RADICAL DESIRE,ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ,GREEK RIDER,OMADEON,RED FLY PLANET
ειναι μπλογκς που προσφερουν πολυτιμη ενημερωση κ θα πρεπει να διαφημιστουν απο ολους μας για να αυξησουν οσο περισσοτερο γινεται την αναγνωσιμοτητα τους.
Εδω,μπορουμε να κανουμε τη διαφορα.

Εγω απο τη μερια μου,ολον αυτον τον χρονο,προσπαθησα να κανω τους αναγνωστες να προβληματιστουν και να σκεφτουν,οχι μονο με δικα μου κειμενα,αλλα και μεταφεροντας αποσπασματα απο βιβλια αλλων.Προωθησα οσο μπορουσα τη Ναομι Κλαιν,γιατι πιστευω οτι ειναι το βιβλιο που μπορει να αλλαξει τα μυαλα οσων κοιμοντουσαν ολα αυτα τα χρονια,οπως  το δικο μου..
Μετεφερα αποσπασματα απο Μαικλ Γκιλεσπι,Σλαβοι Ζιζεκ,Ζακ Λακαν,Πετρο Παπακωνσταντινου,Χαρντ-Νεγκρι,Ζαν Λυκ-Μαριον,απο φιλοσοφους,απο ψυχαναλυτες,απο λογοτεχνες και ποιητες.
Θελησα δηλαδη να προσφερω και σε αλλους ενα μικρο κομματι απο τη γνωση που εχω λαβει εγω.
Καποιες φορες αναρωτηθηκα,"γιατι ολα αυτα;Μηπως θελω να κερδισω κατι;Αναγνωριση;Μηπως θελω να πουλησω μουρη;"
Προς μεγαλη μου ανακουφιση,τιποτα τετοιο δεν ισχυει.
Τουλαχιστον,δεν ισχυει παρα σε ενα μικρο βαθμο.
Απλα,θελησα να μοιραστω ενα μικρο κομματι της Γνωσης.Να ξεπληρωσω απο οσα εχω μαθει και ο ιδιος εδω,υπαρχει παρα πολυ γενναιοδωρια κ ανιδιοτελεια στη μπλογκοσφαιρα,ανθρωποι καθονται διχως να πληρωνονται και μεταφραζουν ατελειωτα κειμενα απο ξενους διανοητες,
αλλοι εξερευνουν με τις ωρες το Διαδικτυο για να μεταφερουν σημαντικες οικονομικες εξελιξεις που μας κρυβουν τα χουντοκαναλα,
αραγε,δεν ειναι σωστο να προσφερω κατι ελαχιστο κ εγω;

Κι αυτο ακριβως τελικα ειναι  η μπλογκοσφαιρα.Δουναι και λαβειν.Γνωση κ ενημερωση σφαιρικη,μακρυα απο εξαρτησεις,κρατικη χρηματοδοτηση και διαφημιστικη διαπανη.
Εδω φτιαχνουμε εμεις το αυριο.Εδω συμμετεχουμε σε κατι πολυ ομορφο.Εδω γνωριζουμε τον Αλλον διχως τη Μασκα που αναγκαστικα ολοι φοραμε στις καθημερινες μας συναναστροφες στον εξω κοσμο.Να το πω λιγο καλυτερας;εδω αυτη η Μασκα ειναι λιγο τρυπια.Και φαινεται το δερμα.
Σιγουρα δεν ειναι ο διαδικτυακος μας εαυτος το 100% του εαυτου μας,
αλλα σιγουρα αντιπροσωπευει ενα πολυ μεγαλο κομματι.Ισως κ απο αυτο που θα θελαμε να ειμαστε.Εδω τα κομπλεξ και οι ανασφαλειες μας,μειωνονται,εδω φαινεται κατι που θελαμε να ειμαστε,
κατι που ειμαστε,κατι που ακομα μπορουμε να γινουμε..

Ο ιστος της πραγματικοτητας αποσυντιθεται μπροστα στα εκπληκτα βλεμματα μας,
τιποτα δεν ηταν τελικα αυτο που νομιζαμε.
Αυτον τον χρονο,αλλαξαμε πολλοι τελικα.Μαθαμε να σκεφτομαστε αλλιως.
Συνεχιζουμε λοιπον κ οπου μας βγαλει.

ΥΓ Συντομα,η συχνοτητα των κειμενων μου θα ελλατωθει.Ο χρονος μου θα λιγοστεψει και δε ξερω αν θα μπορεσω να εξακολουθησω να γραφω στους ιδιους ρυθμους.Το να γραφω δεν ειναι για μενα επιλογη,ειναι αναγκη.Ημερολογια,1300 ποιηματα,καμια 50αρια διηγηματα,επιστολες που εμειναν στο συρταρι και δε σταλθηκαν ποτε σε εφημεριδες,γραμματα σε γυναικες,
λεξεις,λεξεις.λεξεις,λεξεις,
μπορω να γραφω συνεχεια,ειμαι ενα αρρωστακι των λεξεων,μακαρι να ειχα τον χρονο και την οικονομικη δυνατοτητα να μην εξαρτωμαι απο κανεναν,ετσι ωστε να κανω το μοναδικο πραγμα που ξερω,θελω και μπορω να κανω.
Δηλαδη,να γραφω.
Αλλα,δυστυχως,σπανια στη ζωη μπορουμε να ζουμε κανοντας αυτο που πραγματικα αγαπαμε.
Τελοσπαντων,θα δουμε.
Ενας χρονος περασε.Για ο,τι ερχεται,εδω θα ειμαστε.


ΥΓ2 Επισης,θελω να ευχαριστησω ολους αυτους τους ανθρωπους που καθε μερα με μαθαινουν πραγματα και μεσα απο τον διαλογο μαζι τους,γινομαι καλυτερος ανθρωπος.
Περα λοιπον απο τα προαναφερθεντα μπλογκς
(YOU PAY YOUR CRISIS,CYNICAL,RADICAL DESIRE,ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ,GREEK RIDER,OMADEON,RED FLY PLANET),υπαρχουν και αλλοι πολλοι που μου μαθαινουν πραγματα.
Ο Παυλος,ο Poexania,η black bedlam,η Εlva,ο trash,ο Μαχαιρης,ο bauer24,ο Αντωνης,ο aldo,o Ψηλος,η sunshine,η Λολα,η Κατερινα,η Ανατολη,ο Στρατολατης,η Νεφελη,η Katabran,o Moody,o Moodytimes,οι Πειρατες του Ονειρου,ο el romandante,η Λενα,η KnowDame,ο Φαρος,η Riski,η λ.κ.,ο Νωντας
και αλλοι πολλοι που ξεχναω και ζητω να με συγχωρεσουν.
Και μια ειδικη αναφορα στον Old Boy,που εξαιτιας του εισηλθα στα μπλογκς.Οπως και στη Rodia,το Nοσφερατο,τον Λωτοφαγο,τον Ρηγα,την Υπατια και τον Squuarelogic,οι οποιοι με συντροφεψαν εδω απο τα πρωτα μου βηματα,και διχως τα τοτε σχολια τους,ισως να μη συνεχιζα να γραφω.



ΥΓ3 Ευχαριστω και οσους με διαβαζουν,αλλα δε θελουν ακομα να επικοινωνησουν.Η παρουσια τους καταγραφεται και με εμψυχωνει.Αλλιως,αν ηταν μονος μου να τα γραφα και μονος μου να τα διαβαζα,σιγουρα δε θα εφτανα ως εδω,ενα χρονο μετα.

                                                    DON'T FADE AWAY


As I stand at the crossroad,
I see the sun sinking low...
With my cross of indecision,
I can't tell which way to go...
Now I have seen the seven wonders
And I have sailed the seven seas,
I've walked and talked with angels,
And danced all night with gypsy queens...

All in all it's been a rocky road,
Twists and turns along the way...
But, I still pray for tomorrow,
All my hopes, my dreams
Don't fade away... Don't fade away...

I have painted many portraits,
Memories of love and pain,
Though cut down by life's deceptions
I found the strength to start again...

All in all it's been a rocky road,
Twists and turns along the way...
But, I still pray for tomorrow,
All my hopes, my dreams
Don't fade away... Don't fade away.

Heaven help a man
Trying to make up his mind,
With the darkness closing in,
I feel I'm running out of time...
Shine a light for me,
Help me find the way to go,
And take me where I've never been before...

And so I stand at the crossroad,
Watching the sun sinking low...
With my cross of indecision,
Trying to find the way to go...

All in all it's been a rocky road,
Twists and turns along the way,
But, I still pray for tomorrow
All my hopes, my dreams
Don't fade away...