Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΜΕΤΑ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ενα ποιημα για τη χθεσινη παγκοσμια μερα της Ποιησης.

                                                     ΜΕΤΑ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

                                                             ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Θελω............................................................Μπορω
Αυτο που μπορω,δε ξερω αν το θελω,
Κ αυτο που θελω,δε ξερω αν το μπορω,
ενας συνεχης αντιπερισπασμος,
ενας Κομης-Μοντεχρηστος στο κυνηγι της Εκδικησης
ομως,
φοβαμαι
οτι αρχιζει να με θυμαται
-κ ενω το σχεδιο μου δεν εχει ολοκληρωθει-
οταν πραγματικα το θελεις,
σχεδον ποτε δε το μπορεις,
κ αν αυτο ειναι ενα ψευτοεπιχειρημα για να παρηγοριουνται
οι δειλοι κ οι ανικανοι,
καθε ανθρωπος ζει με επιχειρηματα κ εσφαλμενες πεποιθησεις
που η ζωη τις καταρριπτει,
ποιος ειμαι εγω,στον κανονα αυτο
να αντισταθω;
   Προκαταληψεις.
Ζωη...............................................Ποιηση
Αυτος που ζει,δε γραφει
Αυτος που γραφει,δε ζει
Κ οταν ο ποιητης ζει πραγματικα κατι
αυτο το κατι
αδυνατει να αφηγηθει...
........γραφουμε αυτο που δε ζησαμε
γραφουμε ψεμματα
ειμαστε ψευτες
ευαλωτη σκια,
οι αστικες συμβασεις μας καταπινουν
εχουμε ξεχασει ακομα κ το πως χαμογελανε
κ Ακομα
Ακομα
Ακομα
δεν υπαρχει Τιποτα σε αυτη τη Μη-Ζωη μας
για το οποιο να εχουμε μετανιωσει.
Μονοι.
Νευρωτικοι.
Ζηταμε εκδικηση ........μα δε ξερουμε απο ποιον
Χτιζουμε γεφυρες.........μα δε ξερουμε τι προσπαθουμε να ενωσουμε
Χρησιμοποιουμε λεξεις .........  ενω αυτες μας χρησιμοποιουνε
Αναπνεουμε.....................ενω δεν αναπνεουμε
Παρακολουθουμε με αφυσικη ψυχραιμια τη ζωη μας να εκτυλισσεται
σα κινηματογραφικη ταινια,ακομα κ οταν γινεται συναρπαστικη,το
απολαμβανουμε σα θεατες κ οχι σα δρωντες
     Κ ενω ποτε δε φοβηθηκαμε τον πολεμο,
καποιοι μας αποκαλεσαν ριψασπιδες.
Δε ξερουν ποσο επωδυνος ειναι ο δικος μας πολεμος.
Αυτος που δε φαινεται......αυτος που αγνοειται..
κ ομως,καποτε ο δικος μας πολεμος,εκρινε πολλα.....

                                                            ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

                              

Διασωληνωμενος
παρατηρουσε τα συννεφα να παιρνουν ενα βαθυ γκριζο χρωμα.
Ακουσε τον κεραυνο...ομως δεν εβρεχε..
Ψηλαφιζει νοερα τον χρονο στο κορμι του που συρρικνωνεται
Ειναι αστειο,
τωρα που ολοι οι φοβοι του πραγματοποιηθηκαν,
τωρα ειναι που επαψε να ανησυχει.
Συσσωρευεται ενεργεια στον ουρανο,το νιωθεις,
ο ουρανος εχει σκοτεινιασει,
μα ειναι μια ηρεμη απογνωση,
σα την απογνωση του Πεσσοα,
το νιωθεις οτι κατι Κακο πλησιαζει,
το νιωθεις οτι με τη πρωτη ψιχαλα ολα θα τελειωσουν
το νιωθεις οτι ερχεται ο κατακλυσμος που θα τελειωσει τα παντα
(απλα, το εχεις αποδεχτει)
Κ εσυ,
με ανυπομονησια που σχεδον μετατρεπεται σε ενοχη
(γιατι παραμενεις ο μονος ψυχραιμος μεσα σε αυτο το παραληρημα)
κ εσυ,
περιμενεις
τη βροχη.
Ακινητος....μηχανικη υποστηριξη...διασωληνωμενος...
καποιες λεπτομερειες παντα θα διαφευγουν
καποια κρυφα κινητρα παντα θα απουσιαζουν
Απουσιαζει.
Ο Λογος απουσιαζει.
                         Τωρα...ανεξηγητα αναρρωνει,πεταει τους ορους στην ακρη,
περπαταει στους λευκους,παραλογους διαδρομους
Το νοσοκομειο αδειο
Η ζωη απουσιαζει
Ο δρομος αδειος
Περιμενει ακομα τη βροχη,
μα ειναι σα να εβρεξε,ο κοσμος να τελειωσε
κ να αρχισε παλι απο την αρχη,
διχως εκεινος
να εχει καταλαβει τιποτα.
Στα χερια του βρεθηκε ενα κομποσχοινι.
Συνηθως τον Θεο τον επικαλεισαι πριν τη Καταστροφη.
Εκεινος ενιωσε την αναγκη να το κανει μετα.
Σηκωσε το κεφαλι του.
Πιο γαλαζιο τον ουρανο δε τον ειχε δει ποτε.
Νεα ματια.
Ο κοσμος ειναι πανεμορφος.
Σιωπη
Μπορω να αρχισω απ'την αρχη
Μπορω.........................................Μα δε το θελω




                              

12 σχόλια:

  1. Celin μ άρεσε πάρα πολύ το ποιημα σου.Πιο πολύ όμως συγκινούμαι γιατι τα ποιηματα αυτά τα αφιερώνεις σε όλους εμας.Κι αυτό είναι κατάθεση ψυχής celin.Ανοίγεις την ψυχούλα σου σε όλους εμάς και μας την καταθέτεις....
    Σευχαριστώ για ακόμη μια φορά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι πρέπει να είσαι καλά γιά να γράψεις ποίηση. Οχι την στιγμή που το ζεις αλλά όταν θα έχεις την δύναμη να είσαι πιό δυνατός από το συναίσθημα που σου προκαλεί. Να είσαι καλά λοιπόν και να γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Celin και μένα μου άρεσε το ποιημα σου.
    Είσαι άμεσος και πραγματευεσαι την αληθινή ζωή ακόμα και στα προσωπικά σου ποστ και οχι εκείνη ενος περιοδικού.
    Το μπορώ μα δεν το θέλω με παρέπεμψε συνειρμικά στο the show must go on.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Αυτο που μπορω,δε ξερω αν το θελω,
    Κ αυτο που θελω,δε ξερω αν το μπορω"
    Πολύ ωραίο!!!

    LOLA

    ΥΓ. Αυτό δεν είναι μπλογκ. Είναι rollercoaster που στην επόμενη στροφή (ανάρτηση) δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Θα ανέβεις? Θα κατέβεις? Θα γελάσεις? Θα συγκινηθείς?
    ΥΓ 2 Κάτι σαν τη ζωή. Keep on!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σας ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σας λογια.

    Sunshine,με συγκινεις
    Ελληνιδα,συμφωνω με αυτο που λες,εγω παντως οταν ειμαι πραγματικα χαλια -πλην σπανιων περιπτωσεων-δε μπορω ουτε να σηκωσω το στυλο στο χερι,ποσο μαλλον να καταγραψω τα χαλια μου,
    Νεφελη,η τραγουδαρα των queen ειναι ενα τελειο σαουντρακ για αυτο το ποιημα,
    Λολα,πολυ μου αρεσε η παρομοιωση σου,
    ρολερκοστερ και ζωη;;
    Πολυ τιμητικα λογια για αυτο το σεμνο κ ταπεινο μπλογκ-ακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαοτικο, οπως η ζωη, μας, συχνα!

    Κeep on writing,celin!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Celin, το μπλογκ σου είναι το πιό ενδιαφέρον από αυτά που επισκέπτομαι και είναι τιμή μου που απαντάς στα σχόλιά μου.

    LOLA

    ΥΣ Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι ταπεινοί πλην όμως πάμπλουτοι δυ φτιαχνόμαστε με κάτι τέτοια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πότε έρχεται η Κλειώ να συσκευάσει το εμπόρευμα και να το πουλήσει;
    γεια σου Celin!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελβα,θα το προσπαθησω!

    Λολα,διχως τα σχολια αυτα,δε θα υπηρχε και μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κatabran,η Kλειω δεν ερχεται κ εγω βαριεμαι να τη ψαξω!Αλλα το εμπορευμα δε παει απατο,εχω εδω τις φιλες-φιλους,και το μοιραζομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πολύ ωραίο. σ ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου. συνέχισε, παράκληση. καλημέρα*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. F+M,οσο οι φιλοι-φιλες σαν εσενα θα μου κανουν τετοια ομορφα και γενναιοδωρα σχολια,λεω να συνεχισω να ανεβαζω τις σκεψεις μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή