Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΣΤΗ ΣΟΦΙΤΑ.

Ανακαλυψα κατι
ψαχνοντας  στη σοφιτα.
Δε με εξεπληξε ιδιαιτερα
μα ουτε και περιμενα πως θα το βρω εδω
Η Ομορφια..
..τι μπορεις να κανεις για την ομορφια?
Τοση ομορφια σε ενα προσωπο
τοση παγωνια σε ενα κορμι

Κλειδωθηκα στη σοφιτα
Εδω δε θα με εβρισκε κανεις
οσο στριμωγμενος κι αν ημουν
διχως χωρο, φως, χρονο κι ανταποκριση
σκεφτηκα οτι τουλαχιστον εδω κανεις
δε θα μου κανει  την ερωτηση

[Αγαπας?]

Οχι,δεν ειναι αυτη η ερωτηση

[Αγαπας?]

Σαβανο παρατημενο
ζωντανεψε παραπονεμενο

[Αγαπας?]

Οπισθοχωρωντας..
μια μαυρη σημαια ανεμιζει
τοσοι κ τοσοι νεοι χαθηκαν στο λαβυρινθο
κ μια ψυχη μες στη σοφιτα μαραινεται κ ανθιζει

σοφιτα μικροτερη κ πυκνοτερη απο οτι τη φανταζομουν,

συμπαγης τρομος
διαρκης υπενθυμιση
ο,τι κρυβεται εκει
κρυφτηκε για παντα
μια ανηλιαγη, πηχτη κραυγη
στοιχειωμενη,
απελπισμενη

ποιος με κλειδωσε εκει?

Μια φημη κυκλοφορει για τη σοφιτα
μα εγω πολυ αμφιβαλλω
δυο πτωματα λενε, κλειδωμενα εκει
αγκαλια,το ενα με το αλλο
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

14 σχόλια:

  1. Νοσφεράτος31 Μαΐου 2011 στις 9:53 μ.μ.

    ωχ !ανατριχιασα αιφνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. celin31 Μαΐου 2011 στις 9:57 μ.μ.

    Xαιρομαι, Νοσφερατε!Αυτο θελω να παθει οποιος το διαβασει, να ανατριχιασει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος31 Μαΐου 2011 στις 11:57 μ.μ.

    Φακ
    Το 'θελα λίγο πιό στακάτο αλλά μ' αρέσει κι έτσι.

    ΥΓ Αυτό το openID δουλεύει ποτέ ρε γαμώτο;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ELvA1 Ιουνίου 2011 στις 10:11 π.μ.

    Κλειστοφοβικο, οπως και η εποχη μας, με εξελιξεις που μας ..ανατριχιαζουν καθημερινα!

    Διακρινω την ''απορια'', τον ''ενδοιασμο'' και την ''ανασφαλεια'' στο ποιημα σου αυτο, φιλε celin.Kανω λαθος;

    Καλο μηνα, εστω κι αν ξεκινα ''περιεργα''! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος1 Ιουνίου 2011 στις 7:56 μ.μ.

    Ανατρίχιασα και εγώ.....

    LOLA

    Έχεις ξαναγράψει κάτι παρόμοιο ή εγώ έχω deja vu?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. celin1 Ιουνίου 2011 στις 8:13 μ.μ.

    Greektroit, οταν λες στακατο, εννοεις πιο κοφτο και λιγοτερο φλυαρο;Αν εννοεις αυτο, παιζει το συγκεκριμενο να ειναι το πιο στακατο ποιημα μου:)
    Ειμαι λιγο φλυαρος και βερμπαλιστης στα ποιηματα μου!
    Για αυτο κ θαυμαζω τοσο τον Καβαφη, που με 5 λεξεις ελεγε τα παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. celin1 Ιουνίου 2011 στις 8:15 μ.μ.

    Ελβα, δε κανεις καθολου λαθος, οταν γραφω, παντα απορημενος ειμαι κ ανασφαλης
    (Ανασφαλης κ ταυτοχρονα γεματος σιγουρια, οσο αντιφατικο κ αν ακουγεται!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. celin1 Ιουνίου 2011 στις 8:18 μ.μ.

    Λολα, το συγκεκριμενο το αναρτησα πρωτη φορα περσυ, αν εχεις διαβασει τα ποιηματα μου, τοτε καλα θυμασαι!
    Καποια ποιηματα που πρωτοδημοσιευσα οταν ξεκινησα το μπλογκ, θα τα αναρτησω ξανα, για να τα διαβασουν κ οσοι τοτε δε με παρακολουθουσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. blackbedlam1 Ιουνίου 2011 στις 9:44 μ.μ.

    Σελ δεν το πιστεύω το πεδίο των σχολίων σου είναι εδώ μπρος στα μάτια μου και μπορώ να σου γράψω.

    Το ποίημά σου, ανταποκρίνεται στην περίοδο που ζούμε, αποπνέει το πηχτό σκοτάδι της περιρρέουσας ατμόσφαιρας γύρω μας και εντός μας.
    Ανασφαλές, με ερωτηματικά αναπάντητα, με βαριά την απουσία και ταυτόχρονα, την ανάγκη της παρουσίας και της απάντησης στο προαιώνιο ερώτημα :
    Αγαπάς;
    'Οχι "Μ΄αγαπάς"
    Αλλά: ΑΓΑΠΑΣ ;
    Όποιος μπορεί και βάζει όμως το ερώτημα σε αυτήν του την διάσταση,κρατά στο χέρι το κλειδί.
    Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον κλειδώσει, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να του κλείσει τον δίαυλο προς την απάντηση που έχει χρέος να δώσει.
    Αγαπάς;
    Τότε μην φοβάσαι τίποτα.

    ΥΓ Θα με βρεις και αλλού, για ψάξε στα mail σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. katabran2 Ιουνίου 2011 στις 11:33 π.μ.

    ωραίες ανείπωτες ερωτήσεις δε θα σου κάνω, ούτε ερωτηματικές ερμηνείες θα αποφανθώ περί του πονήματός σου...
    θα προσθέσω λίγες αράδες να τις χώσεις όπου εμβόλιμα κρίνεις:
    τώρα, ούτε η διαρκής αγωνία της ένωσης,
    θα εμποδίζει τα φτερά να ανοίξουν,
    ούτε χαμένες καρδιές, τα παράθυρα θα κλείνουν...
    ένα άπειρο πηγάδι προς τον ουρανό όμως, η σοφίτα,
    κι ο πιο δεινός βουτηχτής που τα βάθη της είδε,
    είπε πως δεν είδε ποτέ κλειδωμενα πτώματα, μόνο δυο σφιχταγκαλιασμένες φτερούγες...
    ...
    καλημέρα Celin!
    yg. με παρέσυρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. celin2 Ιουνίου 2011 στις 9:28 μ.μ.

    "'Οχι "Μ΄αγαπάς"
    Αλλά: ΑΓΑΠΑΣ ;"

    Μπεντλαμ, χαιρομαι που επιασες ενα απο τα κλειδια του ποιηματος, το οποιο ειναι η απουσια του "ΜΕ" απο το "ΑΓΑΠΑΣ;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. celin2 Ιουνίου 2011 στις 9:32 μ.μ.

    Καταμπραν, τι να απαντησω εδω, δεν εχω ιδεα!Δε μου εχει ξανατυχει να συμπληρωνουν αλλοι με στιχους
    τους δικους μου στιχους,
    και μαλιστα οι "ξενοι" στιχοι να ειναι ΟΝΤΩΣ στιχοι που ανηκουν στους δικους μου.
    Δειχνοντας με τον πιο τρανο τροπο οτι τα ποιηματα δεν ανηκουν σε αυτον που τα γραφει,
    δεν ανηκουν πουθενα
    και ανηκουν σε ολους

    Πολυ συγκινημενος, ειλικρινα..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. sunshine3 Ιουνίου 2011 στις 9:04 π.μ.

    Πολύ σκοτεινό και ταυτόχρονα πολύ τρυφερό.Αυτό πέρασε στη δική μου ψυχή και με συναρπάζει.να είσαι καλά celin

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. celin3 Ιουνίου 2011 στις 8:22 μ.μ.

    Nα σαι καλα κ εσυ sunshine,χαιρομαι που ανθρωποι σαν εσενα κ αλλους φιλους-φιλες εδω, νιωθουν αυτο που γραφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)