ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΜΙΣΗΣΩ

Τώρα που κατάφερα να σε μισήσω
ακονίζω τα μαχαίρια μου κι ό,τι σου έδωσα
έρχομαι να πάρω πίσω
να πάρω πίσω τις νύχτες που σε αγάπησα
τη Λύτρωση όταν σε άγγιξα
τα Μυστικά που σου αποκάλυψα
όσο κι αν μοιάζει δύσκολο, εγώ θα το νικήσω.

Τωρα που κατάφερα να φύγω από εσένα
παίρνω πίσω τον εαυτό μου
γιατί ανήκει σε εμένα
κι ό,τι φανερώθηκε σαν εύθραυστο τραγούδι
ό, τι απογυμνώθηκε με τόση εμπιστοσύνη
τώρα απεγνωσμένα, μα αύριο επίμονα
το ψιθυρίζω πίσω στα χείλια μου τα ανήμπορα

Ανήμπορα να πουν αυτό που σκέφτομαι
ανήμπορα να φιλήσουν ό,τι δεν είναι εσύ
ανήμπορα να ανοίξουν, να θυσιάσουν ό,τι
μέχρι πριν ένα μήνα λάτρεψα τόσο πολύ

μα εγώ θα το αντέξω κι ας έρχεται χειμώνας
μα εγώ θα δραπετεύσω να σου υπενθυμίσω
πως ό,τι με αγάπη δόθηκε, όσο κι αν καταστράφηκε
πολύτιμα τα ερείπια, και θα τα πάρω πίσω

θα πάρω πίσω τη ψυχή που σου παρέδωσα
αδέξια να παίζεις στα χέρια σα μωρό
θα πάρω πίσω τα όνειρα που πέταξα
μπροστά στα πόδια σου ό,τι είχα θησαυρό
θα πάρω πίσω τα χάδια που σου έδωσα
σα να χάϊδευα ένα παραμύθι, με τόση προσοχή
γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμα
κι ο κόσμος τα μισεί
θα πάρω πίσω ό,τι ξενύχτησα
σκεφτόμενος το θαύμα
το θαύμα που κοιμόταν δίπλα μου
και το χάϊδευα απαλά να μη μου πάθει τίποτα
να μη τραυματιστεί, να μη μου πληγωθεί
όλες οι φωνές και η οργή και τα άδικα μου
δεν ήταν τίποτα μπροστά στα αντίθετα μου
όσο κι αν σε στεναχώρησα, ποτέ μου δε θα σε άφηνα
εφτά πληγές σου άνοιγα, χίλια φιλιά για αντάλλαγμα

'ο, τι κι αν σου έκανα, θα το έπαιρνα εγώ πίσω
θα έπαιρνα πίσω ό, τι ανησύχησες, ό, τι φοβήθηκες
τί κι αν μεγάλωσα, μπορώ ακόμα να μαθαίνω
κακές φωνές να τις σωπαίνω
πάντοτε δίπλα σου, ζωή να σου χαρίσω

Τώρα που κατάφερα να σε μισήσω
τί ψεύτης Θεέ μου κι ανόητος
τί πλάνη με ορίζει
το χθες που είχα μαζί σου πάντα θα με κερδίζει
άλλοτε σαν υπόσχεση άλλοτε σα προορισμός
άλλοτε σαν τη Κόλαση, άλλοτε σαν καημός
άλλοτε σαν ό,τι περίμενα σαν άντρας για να ολοκληρωθώ
άλλοτε σαν συντρίμμια
που επειδή είναι από εσένα
φαίνονται ακόμα στα μάτια
υπέρλαμπρα παλάτια

ό,τι είχα, ό,τι έχω, ό,τι θα έχω
ό,τι ήμουν, ό,τι είμαι ό,τι θα είμαι
ό,τι ανήκω, ό,τι λατρεύω ό,τι αφοσιώνομαι
ό,τι μπορώ, ό,τι θέλω ό,τι αντέχω να φορτώνομαι
ο,τι υπάρχω ό,τι υπήρξα ό,τι θα ζω
τώρα σαν όνειρο που θα παλιώνει
κι όσο παλιώνει, τόσο θα επιβεβαιώνει
ό,τι ριζώνει μες στα σπλάχνα μου και γίνεται εγώ

Τώρα που ξέρω πως δε μπορώ να σε μισήσω
στην απουσία σου αφήνομαι
και με λατρεία θα τη ντύσω
φιλιά στο στόμα θα της δίνω
κι ας είναι το θέαμα θλιβερό
του Νέσσου το χιτώνα 
για αγάπη θα φορώ.