Ο ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΣ..

Τι ακριβως συνεβαινε, δεν το γνωριζε.
Τα ζωα ηταν ανησυχα τον τελευταιο καιρο.
Ο Θηριοδαμαστης ζουσε χρονια μαζι τους.
Ομως ηταν η πρωτη φορα,
που τα εβλεπε σε αυτη τη κατασταση.


                                                 Οταν συναντηθηκαμε,
                                                 ενας απ'τους 2 μας
                                                 ηθελε να αποκαθηλωσει
                                                 κι ο αλλος, να αποκαταστησει.
                                                 Αυτος που πιστευε
                                                 ηταν ο δραστηριος
                                                 αυτος που δε πιστευε
                                                 ηταν ο αδρανης.
                                                 Σμαραγδενιο βλεμμα,
                                                 αταφοι ηρωες
                                                 παροξυσμος
                                                 απεναντι μου, ενας λυγμος
                                                 στο αγγιγμα σου, ενας σεισμος,
                                                 ναι,
                                                 ημασταν καταραμενοι.




Λες και προσπαθουσαν να τον
προειδοποιησουν για κατι.
Κοιμοταν στο χωμα,
κατω απ'τα αστερια, 
μαζι τους.
Ενιωθε υπευθυνος απεναντι τους.
Ομως, οπως και να το δεις,
δεν ηταν τιποτα αλλο παρα ο
Θηριοδαμαστης.
Κι αν ηθελε να συνεχισει να λεγεται ετσι,
επρεπε να βρει εναν τροπο
να τα
ηρεμησει.
                       
                                                        Απεναντι μας, ο Αλλος.
                                                       Σα φαντασμα, σαν ειδωλο,
                                                       ουτε σωμα ουτε πνευμα
                                                       Απεναντι μας, ενας καννιβαλος
                                                       αδιακοπα υπνωτιζομαι
                                                       απο σμαραγδενιο βλεμμα.
                                                       Αν θες να το ανατρεψεις,
                                                       βρες κατι να πιστεψεις
                                                       και φροντισε για τη διαδοχη τους
                                                       ειναι επικινδυνο
                                                       ο θρονος
                                                       να μενει κενος.
                                                       Βρες κατι να εναντιωθεις
                                                       και να μισησεις
                                                       προτου στρεψεις ολη αυτη την αμφιρρεπεια
                                                       εναντιον του εαυτου σου.
                                                       Κοκκινος ουρανος,
                                                       χαραζει ανεμοστροβιλος,
                                                       λευκος καπνος,
                                                       πιστεψε
                                                       γιατι οσο αμφιβαλλεις
                                                       θα καιγεται.
                                                       Μενουν αδρανεις,
                                                       κι οταν αναρωτιουνται,
                                                       ψαχνουν εκεινον που για λογαριασμο τους,
                                                       θα εναντιωθει.
                                                       Μα οι πραξεις τους,
                                                       αυτοαναιρουνται.




Ο Θηριοδαμαστης
πεταξε το μαστιγιο του
κι απομακρυνθηκε.
Αγνωστοι τον πλησιασαν
και του ζητησαν να επιστρεψει.
Μα, ο,τι κι αν αποφασιζε,
θα ηταν η λαθος αποφαση