ΤΙΠΟΤΑ..

Μεσα μου
ο εχθρος που κουβαλαω
μεσα μου
χανω τη γιορτη
μεσα μου ολοενα σχηματιζεται
καποια εικονα θλιβερη
σα να στοχαζεσαι τι εισαι
μα μενει λευκος ο στοχασμος
μονος σου τρεχεις, τι να προλαβεις?
δρομεας χαρτινος νεκρος

Κι ολο ψιθυριζω
κατι που δεν επρεπε ποτε να πω
κατι που δε πρεπει να παραδεχτω
κατι που με νικαει
διχως τη θεληση του
Κι ολο θυμαμαι
κατι που δε πρεπει να θυμηθω
κατι που δε πρεπει να εχω στο μυαλο
γευση απροσμενου θανατου
το φιλι του.



Εφτασα εδω πριν λιγες μερες.
Τετοιο ηλιοβασιλεμα δεν ειχα ξαναδει.
Εψαξα στη καλυβα μηπως βρω κατι που να'χε αφησει ο προηγουμενος ιδιοκτητης.
Θελησα να μοιραστω τα μυστικα του.
Τιποτα.
Μαλλον το ιδιο θα πει κι ο επομενος.
Στη σιγαλια της νυχτας εβγαλα κραυγη
μπας κι ακουστει αντιλαλος
και μου απαντησει.
Τιποτα
Ολα αυτα τα Τιποτα δημιουργησαν ενα σωρο
πλαι τους θελησα να αναπαυθω
μηπως τα ματια κλεισω εστω για λιγο
Δες που κοιμαμαι τωρα πανω στο κενο,
σε μια αορατη φυλακη
 που δε με αφηνει να ξεφυγω.

Ετσι λοιπον σκεφτηκα Κατι,
εκλεισα τα ματια μπας κι ονειρευτω Κατι,
περπατησα Κατι,
εφαγα Κατι,

μα και με ολα αυτα τα Κατι,
παλι δεν εχω Τιποτα
γιατι ο,τι ειχα τελικα
ηταν
ειναι
και θα ειναι παντα

εσυ.

Μου λειπεις