ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ

ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ
το σε αγαπω οταν ειναι ανεκφραστο,
τους αποφασισμενους αυτοχειρες,
-στο διαστημα που παιρνουν την οριστικη αποφαση,μεχρι την τελικη τους ωρα,
οσους μιλανε πολυ για να κρυψουν το αγχος τους,
τις γιορτες,
το τηλεφωνημα στην ημερα των γενεθλιων σου απο καποιον που ειναι σχεδον σιγουρο οτι δε θα ξαναδεις
-πιο συντομα..τους ανιδιοτελεις-
τον Αμοραλιστη που υπακουει στην αληθεια του εαυτου του,
τον Συντηρητικο που υπακουει στην αληθεια του εαυτου του,
το σεξ υπο το φως της μερας,
τη νεαρη κοπελα που αφηνει το ξυραφακι της στο μπανιο του αγοριου της,
τους ηλικιωμενους με τις επαμφοτεριζουσες αποψεις,
τα φρουτα,
τους συγγραφεις που δε γραφουν για να πεισουν κανεναν παρα μονο τον εαυτο τους
την επιλεκτικη μνημη,
το παρελθον,
τα βραδια του καλοκαιριου,μονο οταν πεφτει αισθητα η θερμοκρασια,
τη διαισθηση του τυφλου,
τους ανθρωπους με εκκεντρικο στυλ που το διατηρουν κ οταν ειναι μονοι τους
τους φαλτσους που στην εξαψη του μεθυσιου,ξεπερνουν τις αναστολες τους κ τραγουδουν,
οσους διακηρυσσουν το φοβο τους οτι δε θα ξαναγαπησουν
   -ειναι βεβαιο οτι αυτοι οι ανθρωποι κρυβουν πολυ αγαπη στη ψυχη τους-
τα σκυλια,
την Αμαρτια οταν αγνοει οτι ειναι Αμαρτια,
τους-ελαχιστους-παπαδες που πριν κοιμηθουν,προσευχονται για ολοκληρη την Ανθρωποτητα,
την Ανθρωποτητα
-οταν φοβαται κ θεωρει το Αυριο επισφαλες-
τα μοναχοπαιδια,
τα ινδαλματα που θελουν να απεκδυθουν αυτη τους την ιδιοτητα,
τις πρωτες πρωινες ωρες,
τους δολοφονους που μετανιωνουν κ βασανιζονται απο τις τυψεις,
τα μελαγχολικα τραγουδια,
την απογοητευση του διανοουμενου μονο οταν μετατρεπεται σε προσπαθεια αφυπνισης,
τα ονειρα των ηλικιωμενων,
την απουσια