Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Τον φωναζαμε Δελτα.Απο το αρχικο γραμμα της προτασης "Δεν εχει σημασια το ονομα μου".Ετσι συστηνοταν στις γκομενες."Πως σε λενε;" "Το δικο μου;" "Δεν εχει σημασια το ονομα μου.Σημασια εχει να καταλαβεις ποσο μου αρεσεις"
Επιανε αυτη η βλακεια;
Ναι,συνηθως επιανε.Αλλα ηταν κ η ηλικια τετοια,που καμια σημασια δεν ειχε αυτο που λες,παρα μονο ο τροπος που το σερβιρεις.Ημασταν 18,ημασταν αθανατοι και υπεροχοι.
Κ ο Δ. ηξερε πως να ηλεκτριζει τις βραδιες μας.Ηταν εξυπνος,ειχε χιουμορ,ειχε αυτοπεποιθηση κ δε μασαγε πουθενα.
Εκεινη την εποχη δεν ειχαμε αντιληφθει κανενα προβλημα,δε μας απασχολουσε το γεγονος οτι κατεβαζε ενα καραβι σαμπουκα στη καθισια του(σαμπουκα=ιταλικο ουζο,αυτο το ποτο ηταν στη μοδα καπου εκει,το 1996)
Αλλωστε κανεις απο τη παρεα δε γυρνουσε σπιτι ξεμεθυστος.

Λιγα χρονια αργοτερα,βρεθηκαμε στην Αθηνα,σε ενα παρτυ καποιου ΑΕΙ.Ειχαμε ψιλοκοψει απο παρεα.Διαφορα ακουγονταν για τον Δ..Οτι ειχε μπλεξει με ναρκωτικα,οτι ειχε γινει κωλοχαρακτηρας.Αλλα δεν ημουν εγω αυτος που ειχε ξεκοψει απο εκεινον.Εκεινος ειχε ξεκοψει απο μενα.Οσοι μπαινουν στη φαση των ναρκωτικων,αυτοι ειναι που ξεκοβουν συνηθως απ'τις παλιες τους παρεες.Prima facie,ο λογος ειναι οτι θεωρουν τους παλιους τους φιλους "ξενερωτους" που δεν ακολουθησαν τον δρομο της ξεφρενης διασκεδασης τους.
Αλλα εγω πιστευω οτι κατα βαθος ντρεπονται να τους αντικρυσουν.Εχουν ενοχες για τη νεα ζωη τους.Κ δε θα αντεχαν με τιποτα ενα βλεμμα περιφρονησης που πιθανως θα ξεφευγε αθελητα.Ομοιος ομοιω αει πελαζει.Ετσι λενε απο αρχαιοτατων χρονων.

Οταν ειδα τον Δ. παντως στο παρτυ του ΑΕΙ,τιποτα δε προδιδε τις νεες του συνηθειες.Αλλωστε η κοκαινη ειναι social drug.Hταν μεσα στη τρελη χαρα,περισσοτερο απο καθε αλλη φορα.."Που εισαι μωρη αρρωστια;!!" μου φωναξε απο μακρυα.Εφτασε κοντα μου σχεδον πετωντας.Η αυτοπεποιθηση του ηταν αυξημενη οσο ποτε.Φαινοταν μια χαρα,Μονο τα ζυγωματικα του ειχαν καπως πρηστει(χαρακτηριστικη αλλοιωση στο προσωπο των χρηστων κοκαινης)
Περασαμε μαζι ολο το βραδυ,ενα βραδυ βγαλμενο απο τις καλυτερες στιγμες του παρελθοντοςΔε θυμαμαι σε ποσες την επεσε.Η ποσα τηλεφωνα μαζεψε.Βασικα,ουτε ο ιδιος σιγουρα θυμοταν.Εκεινο το βραδυ,ο πρωταρχικος σκοπος του ηταν να κανει εμενα,τον παλιοφιλο του,να περασω καλα.Κατι σαν αποζημιωση,σαν ετεροχρονισμενη ΣΥΓΓΝΩΜΗ, για το γραψιμο ολων αυτων των ετων.
Πριν αποχωριστουμε,κανονισαμε να ξαναβρεθουμε συντομα.
Εννοειται οτι τις επομενες μερες εξαφανιστηκε.Ενα τηλεφωνο που τον πηρα,δε το σηκωσε.Το περιμενα.Αλλα κ παλι,πικραθηκα λιγο.Οχι μονο απο ανησυχια για την υγεια του.Αλλωστε,ημασταν ακομα αθανατοι κ υπεροχοι.
Αλλα κυριως γιατι βεβαιωθηκα οτι ο παλιος μου φιλος,παρεμενε παλιος.

Τα χρονια περνουν.Κ οι ανθρωποι ειναι καταδικασμενοι(ισως κ ευλογημενοι) να ξεχνουν το προσωπο που δεν αντικρυζουν,οσο κ αν τους ειχε το προσωπο αυτο σημαδεψει.

Οταν εμαθα οτι ο Δ, επεσε μια ξεφρενη βραδια σε κωμα,τον αναζητησα,Ρωτησα παντου κ εμαθα το καινουριο κινητο του.Του τηλεφωνησα.Ερχομαι απο το σπιτι σου,του ειπα.Πες μου ποτε βολευει.
Φυσικα κ ο Δ. δεν ειχε πεσει σε κωμα.
Αλλα ξερετε τι συμβαινει με τις φημες.Κ ποσο διαστρεβλωνεται το πρωταρχικο γεγονος.
Η φαση ειχε ως εξης,ενα βραδυ ο Δ. λιποθυμησε κ τον τρεχαν στα νοσοκομεια.Οι εξετασεις δεν ηταν πολυ απογοητευτικες.Απλα εδειξαν αφυδατωμενη καρδια..Αυτο ακριβως του ειπε ο γιατρος."Την εξαντλησες" "Προσεξε"
Η κοκαινη αναγκαζει τη καρδια να φτασει μεχρι κ  160 παλμους την ωρα.Εφιδρωση,Το σωμα χανει τα υγρα του.Η μεταβαση σε τοπο χλοερο δεν αργει κ πολυ.

Καθως μου τα εξηγουσε ολα αυτα,τον κοιταζα κ προσπαθουσα,πισω απο τα στρωματα του χρονου κ της ντρογκας,να διακρινω τον παλιο μου φιλο.Δεν ειχε αλλαξει πολυ ομως ειχε αλλαξει.Καταλαβαινω οτι φασκω λιγο κ αντιφασκω,ισως δε βγαινει ακρη.Αλλα δε μπορω να το περιγραψω καλυτερα.Ειχε παχυνει πολυ στο προσωπο,τα μαλλια του ειχαν ασπρισει αρκετα,τα ματια του εδειχναν φοβισμενα.
Αλλα δεν ηταν παλλομενος,ζωντανος φοβος.
Ηταν φοβος απολιθωμενος.
Λες κ αντικρυσε τη Μεδουσα,
λες κ γυρισε να δει τα Σοδομα που φλεγονταν.
Ειχε χαθει εννοειται,η παλια του αυτοπεποιθηση.Μιλουσε γρηγορα,μασαγε τις λεξεις,μετεδιδε αγχος στον συνομιλητη του.Αλλα ταυτοχρονα ο φοβος τον ειχε προσγειωσει,τον ειχε μαλακωσει,του ειχε σπασει τον κακως νοουμενο τσαμπουκα,τον τσαμπουκα που περισσευε.Δεν ημασταν πια 18,ουτε 25.
Κ ο Δ. ειχε αντιληφθει(οχι με τον καλο τροπο)οτι δεν ημασταν πια αθανατοι κ υπεροχοι.
Κ ομως,πισω απο αυτα τα στρωματα,ηταν πολυ ευκολα να διακρινεις τον Δ.Σχεδον οπως ηταν παλια.
Εφυγα απο το σπιτι του λεγοντας του να ξαναβρεθουμε οποτε ηθελε.Τις επομενες μερες,βδομαδες,κανεις δεν ειχε επικοινωνησει με τον αλλον.Μαθαινω ομως νεα του.Καλα νεα.

Σηκωθηκα μια μερα κ σταθηκα απεναντι στον καθρεπτη μου.Εχω παχυνει κ εγω,αν κ οχι στο προσωπο.Επισης τα μαλλια μου εχουν αραιωσει καπως.
Αλλα δεν εχω αλλαξει πολυ απο τα 18 μου.Την ιδια τρελα κουβαλω,κ εχω πασχισει να κουβαλω και την ιδια αγνοτητα.Κ ξερω οτι κ ο Δ.,αν κοψει τελικα τις μαλακιες,θα αντιληφθει το ιδιο,κοιταζοντας στον δικο του καθρεπτη.
Δε γαμιεται.
Αθανατοι κ υπεροχοι θα ειμαστε για παντα.

15 σχόλια:

  1. Νομιζουν οτι η κοκα ειναι social drug και τους εχω μονους κι ερημους να μιλανε ακαταπαυστα.Τα φραγκα τελειωνουν γρηγορα και μαζι τελειωνουν κι οι μαγκιες στα κατω πατωματα .Για τους "ξενερωτους"δεν τους καιγεται καρφι μονο εκειι,να τους την λενε.Τους untouchable τους πανε απο κοντα ,για δυναμη,Στης κοκας την ασυδοσια.Να σου πω με σιγουρια την διαδρομη.8-10 φυτα να την βγαλουμε κι ας τα γουστα που ηξερες.Δεν παχαινω,τα μαλλια μου τα αφηνω να μακραινουν,η τρελλα τα παει μια χαρα συνηθειζοντας την ωριμοτητα της τρελλας,και θα παλεψω τον μαγειρα μου να μην μπερδευει τις σκονες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα φίλε Celine,
    Νομίζω πως ο Δ. την είδε τη Μέδουσα, φάτσα-κάρτα. Στον κόσμο της C. υπάρχουν δυό κάστες: τα αφεντικά και οι δούλοι - και ο φίλος σου δεν ήταν αφεντικό.
    Πολύ περισσότερο από τη σωματική διάλυση πιστεύω οτι βαανίστηκε από ψυχική αποδόμηση. Ο εξευτελισμός, η υποταγή, η απώλεια του αυτοσεβασμού, η αυτο-αιχμαλωσία: αυτά τρέφουν τον τρόμο - γιατί μας δείχνουν πόσο ευάλωτοι είμαστε, από μέσα μας.
    Καλό γυρισμό νάχει - με το μαλακό. Μήπως δεν χρειάζεται ξεκούραση από αυτό το ταξίδι του στην άκρη της νύχτας ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυσκολες τετοιες καταστασεις φιλε celin και χρειαζονται δυναμη και λεπτους χειρισμους αν δεν θελει κανεις να χασει τη φιλια και να βοηθησει το φιλο/η, που εχει πεσει στο προβλημα...Παντως η ταση ειναι αυξανομενη και αυτο κατι λεει για τους καιρους που ζουμε, οπου ουτε ελπιδα για ευημερια υπαρχει, ουτε φως στο τουνελ των ανθρωπινων σχεσεων,δυστυχως....Xαιρομαι ομως που εισαι ειλικρινης στις φιλιες σου, αυτο σε τιμα σαν ανθρωπο και φιλο..


    Να σαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καταρχας εγινε μια παρανοηση κ θελω εδω να απευθυνθω σε ολους πριν απευθυνθω προσωπικα στον καθενα..το παραπανω ειναι διηγημα κ οχι αληθινη ιστορια!!το δηλωνω κ στην ετικετα,στο τελος του κειμενου υπαρχει μια ετικετα οπου εκει χαρακτηριζω την αναρτηση,αν ειναι ΔΙΗΓΗΜΑ η ΠΟΙΗΜΑ η απλες μου ΣΚΕΨΕΙΣ!

    Χαιρομαι πολυ που ηταν τοσο αληθοφανες ωστε σας επεισα πως περιγραφω μια εμπειρια με εναν πραγματικο ανθρωπο!η αληθεια ειναι οτι φιλο κολλητο δεν ετυχε να εχω ποτε καποιον σα τον Δ.
    Αλλα εχω γνωρισει ολων των ειδων τους ανθρωπους κ ξερω τι παιζει εκει εξω,
    διχως αυτο βεβαια να με κανει κ Χαντερ Σ.Τομσον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. adegia,γουσταρω να διαβαζω παντα κ τις αναρτησεις σου κ τα σχολια σου,μου αρεσουν οσα γραφεις,ο τροπος που τα γραφεις αν κ για να ειμαι ειλικρινης,δε σε καταλαβαινω παντα.
    Παντως αν τυχει καποτε να βρεθω στα μερη σου,μου κανεις το τραπεζι,κ στη τριτη μπριζολα νιωσω παντοδυναμος κ μες στη τρελη χαρα,
    θα καταλαβω οτι ο μαγειρας σου μαλλον κατι θα εχει μπερδεψει με το αλατι!!

    ΥΓ Αυτο εδω παντως μια χαρα,το καταλαβαινω
    "η τρελλα τα παει μια χαρα συνηθειζοντας την ωριμοτητα της τρελλας"
    προφανως κ καποιοι θα μπορουν να το πετυχουν,αλλα θελει ατσαλι χαρακτηρα κ αγνη ψυχη.Οσοι το πετυχαν,ειναι λιγοι,πολυ λιγοι.Στους περισσοτερους η τρελα δεν ωριμαζει ποτε,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Oταν γραφεις ενα διηγημα, ενα παραμυθι, μια ιστορια...Εκεινη τη στιγμη,εισαι οτι γραφεις...
    οταν μαλιστα γραφεις και καλα...
    κραταω μια φραση..κλειδι...
    ....αθανατοι και υπεροχοι, θα ειμαστε για παντα...
    το πιστευω αυτο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φιλε prths,οπως ειπα κ στο προηγουμενο σχολιο,η αναρτηση δεν ειναι αληθινη ιστορια,ειναι διηγημα!
    Παντως επειδη την εχω περπατησει τη νυχτα,η περιγραφη σου νομιζω οτι ειναι πολυ σωστη,
    συνηθως πρωτα ερχεται η ψυχικη αποδομηση-καταρρευση κ μετα η σωματικη.

    Ολοι χρειαζονται ξεκουραση,γιατι το ταξιδι στην ακρη της νυχτας οπως το χαρακτηριζεις,ειναι ψυχοφθορο,κ πρεπει τη ψυχη που σου περισσεψε,να τη προσεξεις,να εξασφαλισεις οτι δε θα επιχειρησει να ξαναταξιδεψει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φιλη μου elva,συμφωνω απολυτως με οσα λες.Οπως εγραψα κ παραπανω,η αναρτηση αυτη δεν ειναι αληθινη ιστορια,ειναι διηγημα,
    αλλα αυτο δεν αλλαζει την ορθοτητα των λεχθεντων σου,πραγματι

    "χρειαζονται δυναμη και λεπτους χειρισμους αν δεν θελει κανεις να χασει τη φιλια και να βοηθησει το φιλο/η, που εχει πεσει στο προβλημα...Παντως η ταση ειναι αυξανομενη και αυτο κατι λεει για τους καιρους που ζουμε, οπου ουτε ελπιδα για ευημερια υπαρχει, ουτε φως στο τουνελ των ανθρωπινων σχεσεων,δυστυχως..."

    ο ανθρωπος συνηθισε πια τους τεχνητους κοσμους,συνηθισε το virtual reality,το παραμυθι κ το αυτοπαραμυθιασμα.
    Ενα απο τα λιγα καλα της οικονομικης κρισης ειναι οτι τουλαχιστον,οσοι ηταν στη φαση της κοκας,λογικα τωρα θα τη σταματησουν,γιατι δε θα εχουν λεφτα να την αγορασουν.
    Κ μπορουν να τη σταματησουν αν θελουν.
    Η ηρωινη ειναι το προβλημα.Αυτη θα εξακολουθησει να ειναι φτηνη κ δε σταματιεται κ ευκολα,θελει ειδικη αποτοξινωση κ ατσαλινη θεληση.


    Παντως κ εγω ειμαι ειλικρινης στις φιλιες μου,οπως το alter ego μου στο διηγημα.Κ δεν εχω πουλησει ποτε μου κανεναν.
    Καλο σ/κ να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φιλε μαχαιρη,να σαι καλα.Εχεις δικιο,οταν γραφουμε βυθιζομαστε σε αυτο που γραφουμε κ δε ξεχωριζουμε τον κοσμο τον πραγματικο απο τον κοσμο της γραφης μας.
    Κ πρεπει να συμβαινει αυτο γιατι Αλλιως αυτο που θα γραψουμε,θα κανει μπαμ απο μακρυα οτι ειναι ψευτικο.
    Εγω γραφω εδω κ 15 χρονια,ποιηματα,διηγηματα,ο,τι θελεις.Ασχετα αν δεν εχω εκδωσει ποτε τιποτα.Θα δουμε στο μελλον,ισως παρω τα μπογαλακια μου κ παω σε εναν εκδοτικο οικο να δω τι θα μου πουνε εκει

    ΥΓ "αθανατοι και υπεροχοι, θα ειμαστε για παντα...
    το πιστευω αυτο.... "
    Κ εγω το πιστευω.Δεν το εγραψα απλως για να εχει ενα αισιοδοξο φιναλε το διηγηματακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @cellin,
    Τι κακό είναι αυτό με μένα; Να μην μπορώ να δω με συμπάθεια κανέναν τύπο (φανταστικό ή πραγματικό), που διακατέχεται από τέτοιου είδους εξαρτήσεις....
    Φταίει η σιχσαμερή εμπειρία μάλλον.
    Ο Adegia πάλι ως γνήσιος Κρητικός τη βρίσκει με αγνό, παραδοσιασκό χασισάκι. Περί ορέξεως...
    (βοήθα μόνο Παναγιά μην καταλήξουμε όλοι στους μπάφους, αναζητώντας λίγη αισιοδοξία μες το βαθύ σκότος που μας περιβάλλει).
    Λύση απελπισίας γαρ, γιατί το όνειρο της εξέγερσης όλο και απομακρύνεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανατολη,μπορεις να αντιπαθεις οποιον διακατεχεται απο εξαρτησεις οπως λες,δεν το θεωρω κακο,ειναι δικαιωμα σου.
    Οπως δικαιωμα του καθενος ειναι να κανει ο,τι γουσταρει κ να μη δινει λογο σε κανεναν για αυτα που κανει.
    Εγω προσωπικα ειμαι τελειως φιλελευθερος σε ζητηματα που απτονται της προσωπικης ζωης του καθενος.
    Εγω το μονο που απαιτω στις συναναστροφες μου ειναι 2 πραγματα,πρωτον να ειναι καλος ανθρωπος κ δευτερον να μην ειναι μιζερος.
    Ολα τα αλλα δε με απασχολουν.
    Σεβομαι ολες τις ψυχολογικες/σωματικες εξαρτησεις,ασε που τις θεωρω αναποφευκτες,ολοι ειμαστε εξαρτημενοι, αν εμβαθυνεις, απο καπου.
    Η μονη εξαρτηση που δε σεβομαι κ δεν αποδεχομαι ειναι η πρεζα.
    Αν καποιος δικος μου ανθρωπος,φιλος η φιλη,επεφτε σε αυτη τη παγιδα,θα εκανα τα παντα για να τον επαναφερω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. celin ευχαριστω για τα καλα σου λογια,θα ηθελα δε την αποψη σου για τα κιλα που χανω και τα μαλλια μου που μακραινουν (οπως και η γλωσσα μου) ασυστολως.Δεν με καταλαβαινεις μερικες φορες γιατι ειμαι πολυ κουρασμενος οταν γραφω αργα το πρωι καθως ο μαγειρας μου και ο μπαρμαν μου ειναι ανεξελεκτοι στα ωραρια τους και εφαρμοζουν τις αποφασεις της ΓΣΕΕ για τα βαρεα ανθυγεινα.

    Ανατολη,σαν γνησιος κρητικος δεν την βρισκω με το αγιο χασισακι,
    μεταφερω κουβεντες φιλων μου που γυριζουν απο τις ουσιες στα ταπεινα δενδριλια,στις ρεματιες των χωριων τους.Αποφευγοντας ετσι το μονοπωλιο της εταιριας Κεφαλογιαννης-Μητσοτακης ΑΕ,απο την παραγωγη στο εμποριο και τις εξαγωγες.Δεν ειναι ολα τα φραγκα στα ταμεια της οικογενειας και του κομματος απο την SIEMENS, αν με εννοεις.
    Οσο για τους μπαφους και την επανασταση,ρωτα τον Χρονη τον Μισσιο,οσο ζει ακομα,να σου εξηγησει.
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @celin,
    Καλή η φιλολογική συζήτηση, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ αηδιαστική. Σου εύχομαι να μην τη γνωρίσεις ποτέ.
    Εν πάση περπτώση, αν και οριζοντίως και καθέτως αντίθετη, το κείμενό σου με συνεπείρε. (σε σημείο που να νομίσω κι εγώ ότι περιέγραφες σε μορφή διηγήματος κάποιο αληθινό περιστατικό).
    Πρόσφατα απέρριψα κάποιον θαυμαστή όταν διαπίστωσα ότι πίνει. (κανείς άντρας δε μπορεί να φανταστεί πόσο σιχαμερά φαίνονται στο άλλο φύλο τα κοπλιμέντα του και ο ίδιος, όταν είναι τύφλα).
    Όσο για την τελευταία σου παράγραφο, εγώ θα σου την αλλάξω και θα σου την κάνω έτσι:
    "Αν καποιος δικος μου ανθρωπος,φιλος η φιλη,επεφτε σε αυτη τη παγιδα,θα εκανα τα παντα για να φύγω μακριά".
    Φαντάσου λέει να ανακάλυπτες ότι ο/η αγαπημένος σου, αγαπάει άλλον/η: την Ηρωίνη.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Adegia,
    Sorry για την παρεξήγηση κι από μένα. Ούτε γώ σε καταλαβαίνω πολλές φορές.
    Ίντα να σου πω, μπορεί να φταίει που είσαι από την άλλη μπάντα του νησιού. Ή μπορεί να κουβαλείς περισσότερη κουζουλάδα από μένα... Χα,χα,χα.
    Καμιά φορά θα σας γράψω την περιπέτεια του θείου μου που επιχείρησε να οργανώσει χασισοφυτεία σε ένα χωράφι κάτω απ' το σπίτι μας. Είχε τόση πλάκα το εγχείρημα, όση και η ταινία: "το χόρτο του Θεού".
    Όσο για την επανάσταση, εγώ η έρημη φωνάζω εδώ και καιρό στο Δίκτυο να τη συνδέσουμε με τον ΕΡΩΤΑ και εσύ μου λές να κάνουμε τη σύνδεση: εποανάσταση-μπάφος. Λυπηθείτε με παρακαλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Εν πάση περπτώση, αν και οριζοντίως και καθέτως αντίθετη, το κείμενό σου με συνεπείρε. (σε σημείο που να νομίσω κι εγώ ότι περιέγραφες σε μορφή διηγήματος κάποιο αληθινό περιστατικό)."

    χαιρομαι πολυ για αυτο που λες!

    αν η αγαπημενη μου αγαπουσε την ηρωινη,δε θα ηταν πια αγαπημενη μου.Ουτε θα γινοταν αγαπημενη μου καποια καμμενη.
    Αλλα κ παλι,θα επιχειρουσα να τη "σωσω"
    Μπορει να ξενερωνα μαζι της κ να την αφηνα,αλλα δε θα τη παρατουσα.
    Καποιες προσπαθεις θα τις εκανα.Αλλα μεχρι ενα σημειο.
    Βασικα μπορει να εχεις κ δικιο,δε ξερω,στα λογια ολοι ηρωες το παιζουμε,στη πραξη μπορει να αφηναμε τους γνωστους μας στη μοιρα τους κ να αδιαφορουσαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή