Η ΑΝΙΑΡΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΗΔΑΜΙΝΟΤΗΤΑΣ (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

Το κειμενο που ακολουθει το εγραψα μια μερα μετα τις δολοφονιες στη μαρφιν,στις 7 Μαιου.Το αναδημοσιευω μαζι με ενα σχολιο του φιλου Αντωνη(απο το radical desire) κ μια απαντηση μου σε αυτο το σχολιο.Δε μπορω να πω οτι εχω τον ιδιο ενθουσιασμο με τοτε,ξενερωσα με τις δημοσκοπησεις που δειχνουν παλι πρωτα κομματα τα μεγαλα,ξενερωνω με τη διαφαινομενη αποχη στις δημοτικες(λες κ η αποχη δε βοηθαει πρωτιστως τον δικομματισμο),
τελος ξενερωνω κ με τα ιδια τα κομματα της Αριστερας,ταν οποια απο οτι καταλαβαινω προτιμουν να παραμεινουν κομματα διαμαρτυριας.Να οχυρωθουν πισω απο ενα ποσοστο κ να δινουν τις μαχες τους εκ του ασφαλους.
Να πω ακομα οτι για τον φιλοσοφο Μπαντιου(στον οποιον στηριζεται η αναρτηση μου),δε νοειται κομμα αριστερο,να  μετεχει σε κοινοβουλευτικες διεργασιες κ λαμβανει εκλογικη-τακτικη χρηματοδοτηση.Προφανως θεωρει οτι εκφυλιζεται ετσι.λογω της τριβης του με το αστικο Ιδεωδες,
κ οτι αλλοιωνεται η φυσιογνωμια του.
Ειτε δικιο εχει,ειτε αδικο,εξακολουθω να πιστευω οτι στις δημοτικες εκλογες,η Αριστερα πρεπει να ψηφιστει μαζικα.Εστω κ ως διαμαρτυρια,ακομα κ απο αυτους που δεν τη γουσταρουν.
Κ οσον αφορα το αστικο Ιδεωδες,με αυτο μεγαλωσα,με αυτο γαλουχηθηκα.
Αλλα υπαρχει κατι σαπιο στο Βασιλειο της αστικης κοινοβουλευτικης δημοκρατιας,κ αυτο γινεται ολοενα κ πιο φανερο.Και το κυριαρχο διλημμα της αναρτησης,μου φαινεται οχι μονο επικαιρο,αλλα σαν το κυριαρχο διλημμα του σημερινου πολιτικου προβληματισμου.
(ο τιτλος της αναρτησης ειναι φραση απο το βιβλιο του Μπαντιου)

Ακολουθει η τοτε αναρτηση κ τα σχολια



Εδω κ λιγες μερες θετω ενα διλημμα
Αυτη ειναι η δεσποζουσα συγκρουση του σημερα που θα κρινει εν πολλοις κ το αυριο
Υπαρχουν εκεινοι που απαντουνε ευθαρσως
Κ υπαρχουν κ εκεινοι που αντιδρανε,θεωρωντας οτι το διλημμα στερειται πρακτικης βασης,ειναι σοφιστεια,ειναι ψευτοδιλημμα
Το διλημμα ειναι απλο

Αριστερα η ΔΝΤ?

Κ εκεινοι που αντιδρανε,ειναι εκεινοι που δε θελουν να παραδεχτουν ειτε στους συνομιλητες τους ειτε ακομα κ στους ιδιους τους εαυτους τους,οτι το εχουν απαντησει
Καταφευγουν σε μακροσκελεις κοινοτοπιες,σε ανουσιες φλυαριες,σε ηθικολογιες διχως πρακτικο αντικρυσμα,προσπαθωντας να πεισουν οτι η κατασταση ειναι συνθετη κ τετοιου ειδους διλημματα απλοποιουν τα πραγματα κ στερουνται τη πυκνοτητα ενος αληθινου/χειροπιαστου διλημματος

Αλλοι λενε κατι new age ιστοριες τυπου
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ,ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ"
Δεν ειναι αυτο λαθος.Αλλα δε φτανει.
  Μου θυμιζουν τη φραση του Πεσσοα
"ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΟΙΧΟ ΔΙΧΩΣ ΠΟΡΤΑ"

Αυτο κανουν.Προσπαθωντας να αναβαλλουν να δωσουν την απαντηση στο διλημμα.
Προσποιουμενοι οτι δεν υπαρχει καν διλημμα
Περιμενουν να τους ανοιξουν.Κ αγνοουν οτι,ο μονος τροπος να περασουν στην αλλη πλευρα του τοιχου,ειναι να τον γκρεμισουν
Εκει που τους περιμενει η μαχητικη,ανυποτακτη πλευρα του εαυτου τους
Εκεινη που αρνειται να συμβιβαστει με αυτο το τερατουργημα που ονομαζεται ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Εκεινη που ειχε οραματα ενος καλυτερου αυριο,εκεινης που δε σταματησε ποτε να ζητα την αυτοπραγματωση κ τη χειραφετηση

"Οπως γνωριζετε,οι επαναστατες του 1792-1794 χρησιμοποιουσαν τη λεξη ΑΡΕΤΗ.Ο Σαιν-Ζυστ εθετε το θεμελιωδες διλημμα "ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ?"Κ απαντουσε,"ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ"
Κ αυτο ακριβως ειναι που απαιτει ο σημερινος κοσμος απο εμας
Να συναινεσουμε με τη γενικευμενη πνευματικη διαφθορα,υπο τον ζυγο των εμπορευματων κ του χρηματος,Η πρωταρχικη πολιτικη εναντια σε αυτο ειναι το ΘΑΡΡΟΣ.Θαρρος οχι μονο απεναντι στην Αστυνομια,ασφαλως θα ελθει κι αυτο,αλλα θαρρος να υπερασπιστουμε κ να κανουμε πραξη τις ιδεες μας,τις αρχες μας κ τις λεξεις μας,να δηλωσουμε αυτο που σκεπτομαστε,αυτο που θελουμε,αυτο που κανουμε

Για να το πουμε με μια λεξη,χρειαζομαστε το θαρρος να εχουμε μια ιδεα.Μια μεγαλη ιδεα
Ας πειστουμε οτι δεν ειναι γελοιο ουτε εγκληματικο να εχει κανεις μια μεγαλη ιδεα.Ο κοσμος του γενικευμενου κ αλάζονικου καπιταλισμου στον οποιο ζουμε μας παραπεμπει στη δεκαετια του 1840,στον εν τη γενεσει καπιταλισμο,του οποιου το προταγμα,οπως διαπιστωθηκε απο τον Γκιζω,ειναι "ΠΛΟΥΤΙΣΤΕ!"
Το οποιο το μεταφραζουμε "ΖΗΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ"
Οφειλουμε να πουμε οτι δεν ζει κανεις χωρις ιδεα.Πρεπει να πουμε "Ας εχετε το θαρρος να υποστηριξετε την ιδεα που δε μπορει να ειναι αλλη απο τη κομμουνιστικη ιδεα,με τη γενολογικη εννοια της"
ALAIN BADIOU,"Η ΚΟMMOYNIΣTIKH ΥΠΟΘΕΣΗ",εκδοσεις Πατακη


Αυτα λεει ισως ο κορυφαιος συγχρονος φιλοσοφος,στο βιβλιο αυτο που γραφτηκε το 2009
Δυο παρατηρησεις
Η πρωτη,μεταφραζοντας το στην Ελληνικη πραγματικοτητα, το "ΠΛΟΥΤΙΣΤΕ" του Γκιζω,γινεται "ΕΠΙΒΙΩΣΤΕ","ΕΠΙΒΙΩΣΤΕ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΟΥΜΕΝΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ"
Να συναινεσουμε με τη γενικευμενη πνευματικη διαφθορα,υπο τον ζυγο της φτωχειας,της ανεργιας κ του Μηντιακου τρομου
Κ το υπολοιπο που δε χρηζει μεταφρασης,"Η πρωταρχικη πολιτικη εναντια σε αυτο ειναι το ΘΑΡΡΟΣ"

Η δευτερη παρατηρηση,η δευτερη "μεταφραση"

Το διλημμα του Σεν Ζυστ,ΑΡΕΤΗ Η ΤΡΟΜΟΣ,μεταφραζεται σε ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΔΝΤ
Οσοι αρνουνται να απαντησουν,ουσιαστικα επιβεβαιωνουν τον Σεν Ζυστ,που ελεγε οτι οσοι δε θελουν ουτε την Αρετη ουτε τον τρομο,θελουν τη διαφθορα,τη διαιωνιση της σημερινης διαφθορας,την αναπαραγωγη αυτου του φαυλου πολιτικου σκηνικου που ποτε δεν τολμησε,ουτε τωρα,την υστατη στιγμη,να τα βαλει με τους δυναστες του λαου,κ πως θα μπορουσε αλλωστε,οταν στους δυναστες του λαου συμπεριλαμβανεται,πρωτο κ καλυτερο,το ιδιο

Αλλα αυτοι που θα επιλεξουν Αρετη,να ειναι ετοιμοι να αντιμετωπισουν καταστασεις οπως οι χθεσινες
Γιατι αν νομιζουν οτι το Καθεστως θα παραδωσει ετσι ευκολα τα οπλα του,τελουν σε μια συγχυση αναμεσα στην Επανασταση κ τη Γιορτη
Κ οποιος νομιζει οτι η Επανασταση θα ειναι γιορτη,οχι μονο ειναι γελασμενος αλλα ουσιαστικα,εχει απαντησει στο διλημμα ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΔΝΤ,μονο που η απαντηση του ειναι αλλη απο αυτη που νομιζει οτι εδωσε
Κ το διλημμα παραμενει αμειλικτο σε αυτους που θελουν να το καταλυσουν,να το ακυρωσουν,
σαν εγελιανη παγιδα,που οσο προσπαθεις να τη καταρριψεις,τοσο εκεινη επιβεβαιωνεται




ΑΝΤΩΝΗΣ (RADICAL DESIRE)
Μια παρατήρηση σχετικά με την ιδέα της εσωτερικής αλλαγής: στον Μπαντιού, η ιδέα δεν είναι να "αλλάζουμε μέσα μας". Κάθε εσωστρεφής και αποκρυφιστική έννοια της επαφής με το συμβάν απορρίπτεται. Η αλλαγή προϋοθέτει δημόσια μαρτυρία και παρέμβαση, δεν αφορά κάποιου είδους "επαφή με τον εαυτό μας" και άλλα τέτοια new age πράγματα. Κανένας εαυτός μας δεν υπάρχει εκτός αυτού που δημιουργείται σε επαφή με μια αλήθεια.

Δεύτερον, όπως θα γνωρίζεις φίλε Celin, η χρήση του όρου 'αριστερά' είναι προβληματική από τη σκοπιά του Μπαντιού. Στις σελίδες 189-194 του Κομμουνιστική Υπόθεση, ο Μπαντιού αναπτύσσει μια σφοδρή κριτική της έννοιας. Αυτό μου είχε φανεί υπερβολικό όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο, αλλά όχι πλέον. Τώρα, από την εμπειρία του πόσοι εν Ελλάδι "αριστεροί" έχουν στρίψει δια του αρραβώνος στα δύσκολα και έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους (για να μην μιλήσουμε για τους "προοδευτικούς" τύπου Τέλλογλου), τώρα καταλαβαίνω τη λύσσα του Μπαντιού με την αριστερή προδοσία, ουσιαστικά, κάθε επαναστικής προοπτικής. Οπότε, για μένα το δίλημμα σίγουρα δεν είναι ΔΝΤ ή Αριστερά. Δυστυχώς, η σωστή διατύπωση θα ήταν ΔΝΤ και Αριστερά ή...τι; Για μένα η απάντηση είναι: επιθυμία για απόλυτη ισότητα, μίσος για το χρήμα και την ιδιοκτησία, έχθρα για την διαχειριστική πολιτική, αγάπη για το οικουμενικά αληθές.

Σωστό, πολύ σωστό, το "ΕΠΙΒΙΩΣΤΕ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΟΥΜΕΝΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΑ"

Για μια διεισδυτική κριτική της υποστασιοποίησης της επιβίωσης και της σχέσης της με την αυταρχική κουλτούρα βλ. Αντόρνο και Χορκχάιμερ, "Διαλεκτική του Διαφωτισμού".


KAI H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ
Aντωνη σε ευχαριστω για τη παρεμβαση,ειναι διαφορετικο να μιλαει ενας μελετητης κ γνωστης του εργου του Μπαντιου οπως εσυ,απο μενα,που απλως εχω διαβασει 2-3 βιβλια του.

Οταν λεω "ΑΡΙΣΤΕΡΑ η ΔΝΤ",προσδιοριζω την εννοια της Αριστερας,συμφωνα με την απαντηση σου

"επιθυμία για απόλυτη ισότητα, μίσος για το χρήμα και την ιδιοκτησία, έχθρα για την διαχειριστική πολιτική, αγάπη για το οικουμενικά αληθές. "

Αυτο ειναι για μενα η Αριστερα,ακομα κ αν ειναι απλα μια φαντασιακη μου συλληψη,κ παλι δεν αλλαζει κατι,
εστω,αυτο ΠΡΕΠΕΙ να ειναι η Αριστερα.
Κ απο τη στιγμη που επαψα να πιστευω στον δικομματισμο,μοιραια καταφευγω εκει,ειτε η Αριστερα ειναι οπως τη νομιζω,ειτε εχω στο μυαλο μου ενα Ιδεωδες που δεν υπαρχει στη πραγματικοτητα.

Επομενως,πατωντας πανω στη παρεμβαση σου,αυτο που αλλαζει ειναι το δευτερο μερος του διλημματος,
ΔΝΤ η μια Αριστερα που θα εχει ως στοχο "επιθυμία για απόλυτη ισότητα, μίσος για το χρήμα και την ιδιοκτησία, έχθρα για την διαχειριστική πολιτική, αγάπη για το οικουμενικά αληθές. "?

Η απαντηση ειναι προφανης.Κ να μην υπαρχει ακομα αυτη η Αριστερα,πρεπει να την εφευρουμε
κ για να τη κανουμε να υπαρξει,πρεπει να την πιστεψουμε.
Κ οσο τη πιστευουμε,διαμορφωνουμε τις συνθηκες κ το εδαφος για να υπαρξει