Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ο ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΣ

Τι ακριβως συνεβαινε,δε γνωριζε.
Τα ζωα ηταν ανησυχα τον τελευταιο καιρο.
Ο Θηριοδαμαστης ζουσε χρονια μαζι τους.
Ομως ηταν η πρωτη φορα,
που τα εβλεπε σε αυτη τη κατασταση.
                                                 Οταν συναντηθηκαμε,
                                                 ενας απ'τους 2 μας
                                                 ηθελε να αποκαθηλωσει
                                                 κ ο αλλος,να αποκαταστασει.
                                                 Αυτος που πιστευε
                                                 ηταν ο δραστηριος
                                                 αυτος που δε πιστευε
                                                 ηταν ο αδρανης.
                                                 Σμαραγδενιο βλεμμα,
                                                 αταφοι ηρωες
                                                 παροξυσμος
                                                 απεναντι μου,ενας λυγμος
                                                 το αγγιγμα ,ενας σεισμος,
                                                 ναι,ημασταν καταραμενοι.
Λες κ προσπαθουσαν να τον
προειδοποιησουν για κατι.
Κοιμοταν στο χωμα,
κατω απτα αστερια,μαζι τους.
Ενιωθε υπευθυνος απεναντι τους.
Ομως,οπως κ να το δεις,
δεν ηταν τιποτα αλλο παρα ο
Θηριοδαναστης.
Κ αν ηθελε να συνεχισει να λεγεται ετσι,
επρεπε να βρει εναν τροπο
να τα
ηρεμησει.
                                                       Απεναντι μας,ο Αλλος.
                                                       Σα φαντασμα,σαν ειδωλο,
                                                       ουτε σωμα ουτε πνευμα
                                                       Απεναντι μας,ενας καννιβαλος
                                                       αδιακοπα υπνωτιζομαι
                                                       απο σμαραγδενιο βλεμμα.
                                                       Αν θες να το ανατρεψεις,
                                                       βρες κατι να πιστεψεις
                                                       κ φροντισε για τη διαδοχη τους
                                                       ειναι επικινδυνο
                                                       ο θρονος
                                                       να μενει κενος.
                                                       Βρες κατι να εναντιωθεις
                                                       και να μισησεις
                                                       προτου στρεψεις ολη αυτη την αμφιρρεπεια
                                                       εναντιον του εαυτου σου.
                                                       Κοκκινος ουρανος,
                                                       χαραζει ανεμοστροβιλος,
                                                       λευκος καπνος,
                                                       πιστεψε
                                                       γιατι οσο αμφιβαλλεις
                                                       θα καιγεται.
                                                       Μενουν αδρανεις,
                                                       κ οταν αναρωτιουνται,
                                                       ψαχνουν εκεινον που για λογαριασμο τους,
                                                       θα εναντιωθει.
                                                       Μα οι πραξεις τους,
                                                       αυτοαναιρουνται.
Ο Θηριοδαμαστης
πεταξε το μαστιγιο του
κ απομακρυνθηκε.
Αγνωστοι τον πλησιασαν
κ του ζητουσαν να επιστρεψει.
Μα,ο,τι κ αν αποφασιζε,
θα ηταν η λαθος αποφαση

                                                 

10 σχόλια:

  1. Πολυ ομορφο ποιημα, με πολλες εικονες, σκεψεις και πολυ υλικο για συζητηση, οπως παντα στα ποιηματα σου, που εχουν κατι απο την απογοητευση μας για την εποχη, τα ηθη, τους ανθρωπους..
    Περιμενουμε τη..συλλογη!

    Oι πιστοι σου αναγνωστες! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Elva μου σε ευχαριστω,να σαι καλα!
    Σε ενα happening σε εναν εκδοτικο οικο,ρωτησε ενας φιλος μου μια υπευθυνη εκδοσεων αυτου του οικου,για τη προοπτικη εκδοσης ενος βιβλιου ποιηματων μου,κ του απαντησε η υπευθυνη οτι ειναι δυσκολη η εποχη για εκδοση ποιηματων,κ επειδη δε πουλανε,θα πρεπει να αγοραστουν απο τον ιδιο τον ποιητη τα πρωτα χιλια τοσα βιβλια.
    Σιγα μη τους πληρωσω κιολας!
    Οποτε,σα να απομακρυνεται η συλλογη...

    Οσον αφορα το συγκεκριμεμο ποιημα,ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου ποιηματα γιατι δε μπορω να το καταλαβω καλα!Το διαβαζω κ ειναι σα να το εχει γραψει καποιος αλλος!Ειλικρινα δε ξερω τι συμβολιζει ο θηριοδαμαστης κ αν συμβολιζει κατι.
    Κ αν τα αγρια ζωα που δε μπορει πια να ηρεμησει,
    ειναι τα δικα μου αγρια ενστικτα που δε μπορουν πια να τιθασσευτουν!
    Η αν απλως η ιστορια ειναιοπως ακριβωες γραφτηκε διχως συμβολισμους!Δε ξερω,ο,τι νομιζει ο καθενας,σωστο ειναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο θηριοδαμαστής πάλευε με τη συνείσησή του για το πως να συμπεριφέρεται στα ζώα.
    Ετσι το κατάλαβα Celin
    Πολύ καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το 'χω πει Celin,η ποίηση "δεν κινείται…"
    εντούτοιςνη ποίησή σου παίζει διπλό σήμερα βλέπω, διπλό και σκέτο!
    σκέφτομαι πως αν και η γλυκύτητα δεν συνιστά αναπόσπαστο συστατικό της, η ποίηση μπορεί με τον αιφνίδιο τρόπο της να σε κρατήσει άγρυπνο…
    ένας σοβαρός λόγος που "δεν κινείται" όπως προείπα…
    λες πιο πάνω πως "ο θηριοδαμαστής" είναι ένα από τα αγαπημένα σου γιατί δεν μπορείς να τον καταλάβεις...
    μα όταν γράφεις ένα ποίημα, το γράφεις με τρόπο που μπορείς να κατανοήσεις...
    αλλά αν πρέπει να κοπιάσεις αρκετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στελιο σε ευχαριστω!Φυσικα κ παιζει η εξηγηση σου να ειναι η σωστη,κ μενα μου περασε απτο μυαλο η εικονα του θηριοδαμαστη ως καποιου αλλαξοπιστησαντος εξουσιαστου,βασανισμενου απο ασυνειδητες τυψεις για το μαστιγιο που κρατουσε τοσον καιρο στο χερι του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κatabran,εχω κ πιο "γλυκα"ποιηματα (μεχρι κ γλυκαναλατα μπορουν να χαρακτηριστουν!) οπως αυτο εδω
    http://celinathens.blogspot.com/2010/09/blog-post_09.html
    κ αλλα παρομοια,αν ψαξεις στην ετικετα κατω δεξια ΠΟΙΗΜΑΤΑ,θα τα βρεις.

    Οντως,το συγκεκριμενο ποιημα παιζει σε διπλο ταμπλο,ειναι 2 παραλληλες ιστοριες,τις οποιες καποιος μπορει να συνδεσει,καποιος αλλος ισως τις θεωρησει ασυνδετες.
    Θα μπορουσα να το αναλυσω κ αλλο το ποιημα,αλλα δεν εχει νοημα,αλλωστε το χει πει κ ο Προυστ,ο,τι κ να πει ο δημιουργος,ο αναγνωσης θα καταλαβει αυτο που θελει να καταλαβει.
    Κ ετσι πρεπει.

    Παντως ειναι αρκετα τα ποιηματα που οταν τα γραφω δε μπορω να τα κατανοησω,ισως θα φανει λιγο υπερβολικο η κ αστειο αυτο που θα πω,αλλα εκεινη την ωρα νιωθω οτι οντως καταλαμβανομαι απο κατι,το οποιο οδηγει το χερι μου,
    ευχομαι αυτο να ειναι η Μουσα της ποιησης!
    Αυτος παντως που δε θα γουσταρει τα ποιηματα μου,δεν θα το πει Μουσα,θα το πει απλως μια ασυνειδητη ταση για εκφραση της εσωτερικης εντασης,η οποια δε συνοδευεται κ απο υπαρξη ταλεντου!

    Ετσι κ αλλιως,θεωρω ελαχιστους τους ποιητες τους οποιους κανεις δε μπορει να αμφισβητησει λογω αντικειμενικης μεγαλης αξιας τους(Ελλιοτ,Καβαφης κ λιγοι ακομα)
    Για τους υπολοιπους,ο καθενας "δικαιουται" να εκφρασει την απαρεσκεια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εμένα μου μιλάνε τα ποιήματά σου Celin,δε είναι ανάγκη να η μούσα να κρατάει φτερό, μπορεί να κρατάει μαστίγιο όπως ο θηριοδαμαστής σου!ότι και να σου κάνει σε εκτιμά αφού ασχολείται μαζί σου...
    να ανησυχήσεις μόνο αν πετάξει το μαστίγιό της...
    εδώ δεν τίθεται θέμα "κίνησης"!
    πάντως το μόνο που ξέρω είναι ότι κοιτώ με δυσπιστία όσους περιγράφουν τη μούσα τους,μην το κάνεις!
    πόσο πομπώδεις και αυτάρεσκοι γίνονται οι άνθρωποι...
    ίσως το ξέρεις καλύτερα από μένα, αλλά με τον καιρό το γράψιμο δε γίνεται ευκολότερο, το γράψιμο δεν είναι θέμα εξάσκησης...
    λες έχω γράψει και "γλυκά", και ο Αντονιόνι έχει περι"γράψει" ηλιοβασιλέματα στο Μπόουλινγ πάνω από τον Τίβερη, αλλά ο Αντονιόνι είναι Αντονιόνι!
    και οι Tuxedomoon Have A Manner Of Speaking
    καληνύχτα!
    http://www.youtube.com/watch?v=1ak1bckaKS4&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Eχεις δικιο,η περιγραφη της Μουσας κτλ κινειται στα ορια της γραφικοτητας κ της αυταρεσκειας,
    αλλα ειλικρινα το μονο που εκανα ειναι να περιγραψω τη κατασταση,πως αλλιως να εξηγησω το γεγονος οτι συχνα δε κατανοω τη διαδικασια της γραφης;πλημμυριζομαι απο λεξεις,παιρνω το στυλο κ βυθιζομαι στο χαρτι,ειναι λιγο trance η κατασταση!

    Δικιο εχεις κ για το θεμα της εξασκησης,οσο περνανε τα χρονια δε μπορω να γραφω με την ιδια συχνοτητα.

    ΥΓ Το κομματι των tuxedomoon ειναι πολυ αγαπημενο,το εχω κ εδω
    http://celinathens.blogspot.com/2010/07/50-80s.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλημέρα Celin!
    με ικανοποιεί που αν και δε μιλάμε για το συγκεκριμένο σου πόνημα μιλάμε για τον πόνο της γραφής...
    πιστεύω πως προτού πεθάνουμε, θα πρέπει να μάθουμε να γράφουμε σα να χτίζουμε, σα να τοποθετούμε τούβλα το ένα πάνω στο άλλο!
    το να έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο, όταν ένας άνθρωπος διαθέτει ένα καλό όπλο δεν είναι αυτομάτος και καλός κυνηγός ή καλός πολεμιστής...
    εξάλλου συγγραφείς δηλώνουν και όσοι γράφουν βιβλία για δίαιτες ή για το τζόκινγκ...
    το καλό με το γράψιμο είναι ότι όταν γράφεις, κανείς δε σε διακόπτει αλλάζοντας ξαφνικά θέμα!
    θεωρώ ότι το μεγαλύτερο καλό που παθαίνουμε γράφοντας είναι ότι ζεσταίνεται το μυαλό μας...
    έχεις νοιώσει φαντάζομαι την αίσθηση της ψυχρής ακινησίας του εγκεφάλου...
    o "θηριοδαμαστής" και οι στριφογυριστές ζάρες του μυαλού σου συνεργάζονται μια χαρά, όσο για το "όσο παιρνούν τα χρόνια..." και τη συχνότητα, laisse tomber, κάποτε ο Τόμας Εντουαρντ Λώρενς ξαναέγραψε τους Επτά στύλους της Σοφίας επειδή είχε ξαχάσει το χειρόγραφό του στο βαγόνι κάποιου τρένου...
    αχ αυτά τα ταξίδια...του μυαλού αλλά και τ' άλλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπερα Katabran!
    O πονος της γραφης ειναι παντα ενδιαφερον θεμα για συζητηση.
    Ναι κ εδω εχεις δικιο,το οτι γραφει καποιος δε τον κανει συγγραφεα,πιστευω να θυμασαι το σχολιο που εκανα στο μπλογκ σου τελευταια,για τη κοπελα του φιλου μου που με ειχε ρωτησει αν ειναι καλυτερα να διαβαζεις μετριους προς κακους συγγραφεις,
    απο το να μη διαβαζεις καθολου.

    Εγω παντως δεν εχω καθολου αυτοπειθαρχια κ μεθοδικοτητα οταν γραφω.Γραφω οπως μου ερθει,ο,τι μου ερθει στο κεφαλι κι αφηνομαι εντελως.
    Βεβαια,δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω αρχισει μετα τη κοπτοραπτικη!Απειρες φρασεις εχω διαγραψει κ καποιες αλλες φορες εχω προσθεσει μεταγενεστερα,φρασεις,στα γραφομενα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή