ΕΝΟΧΗ (ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ)

Αυτο ειναι το τριτο μερος της Τριλογιας της Ενοχης,κ λεγεται ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
Εδω το πρωτο μερος
http://celinathens.blogspot.com/2010/09/blog-post_28.html
κ εδω,το δευτερο
http://celinathens.blogspot.com/2010/09/blog-post_3938.html

Μια προειδοποιηση:οποιος επηρεαζεται απο τα ποιηματα λογω ευαισθητου ψυχισμου,καλο θα ειναι να μη συνεχισει στην αναγνωση γιατι το συγκεκριμενο ποιημα ειναι ο,τι πιο σκοτεινο κ δυσαρεστο εχω γραψει κ το μηνυμα του ειναι ο,τι πιο απαισιοδοξο.Βεβαια,η κεντρικη ιδεα δεν ειναι δικια μου,τα εχει πει νωριτερα απο μενα ο Σοπεναουερ κ αλλοι.

                                   ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Με παρακολουθει εδω κ μερες.
Η "ΕΝΟΧΗ" γραφτηκε για να ξορκισω τον φοβο που μου προκαλουσε,
ενας συμβολικος εξορκισμος,
εκ φυσεως ομως,αναποτελεσματικος.
Σκεφτηκα οτι κανενα ποιημα δε θα μπορουσε να με λυτρωσει.
Επρεπε να τον αντιμετωπισω.
Παντα νομιζα οτι ηταν καποιο κομματι του εαυτου μου,
εκδικητικο,
αδυναμο,
κακο,
doppelgagger,ο Σωσιας μου,
το κατοπτρικο μου ανεστραμμενο ειδωλο,
που παντα θα με μισει
κ παντα θα τρεφεται απο τα τρωτα μου σημεια.
Ετσι,ειχα πειστει οτι ποτε μου δε θα μπορουσα να σωθω,
μπορεις να ξεφυγεις απο τον οποιονδηποτε,
οχι ομως κ απο τον εαυτο σου.

"Ο ΕΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ"
Λαθος.
Σε επεισε οτι δεν υπαρχει.
Μα ο Εχθρος ειναι κατι περισσοτερο απροσδιοριστο απο αυτο που σκεφτεσαι.
Ακομα κ η εννοια της Κολασης,ειναι συμβολικη.
Η πραγματικη Κολαση ειναι κατι διαφορετικο απο αυτο που μαθαμε να πιστευουμε.
Ισως ειναι αυτο που ζουμε τωρα
Αυτο που ζουμε εδω,τι αλλο ειναι εκτος απο
Απουσια του Θεου;
Αγωνια;
Τρομος οτι το τελος του κοσμου πλησιαζει (μα ποτε δεν ερχεται)
κ αυτο που ζουμε ισως ειναι η Αιωνιοτητα,
απανωτα deja-vuh
συμπτωσεις ακατανοητες,
γιουνγκιανη συγχρονικοτητα,
συμπλεγμα ευνουχισμου,
πραγματα που θεωρουμε οτι κατανοουμε
ομως ο πυρηνας τους ειναι ακατανοητος κ τρομακτικος.

Το μονο που ενωνει τους ανθρωπους ειναι η κοινη τους τραγωδια
κ η ακαταβλητη μεριμνα τους να διαιωνιζεται αυτη η τραγωδια,
κοιταξτε τις Μητερες προσεκτικα,
παρατηρηστε τηνν αγαπη που εχουν για τα παιδια τους,
δεν υπαρχει στον πυρηνα αυτης της αγαπης
κατι το ψυχαναγκαστικο;
Ειναι αφυσικη τοση αγαπη
λες κ κατι τις αναγκαζει-via absoluta-
να μεγαλωσουν τα παιδια τους,
θυσιαζομενες αν χρειαστει οι ιδιες για αυτα.
Σας φαινεται λογικο αυτο;
Τι σχεση εχει αυτη η αγαπη,
με την αγαπη που νιωθουν οι ερωτευμενοι;
Η πραγματικη αγαπη ειναι η αγαπη που καποτε εχει ενα τελος.
Η αγαπη δεν ειναι αυτοθυσια,
γιατι δεν ειναι στη φυση του ανθρωπου να θυσιαζεται
για ο,τιδηποτε,
δε προκρινω την εγωπαθεια,
ακουστε με,
αυτος που θυσιαζεται για τον Θεο του,
αυτος που θυσιαζεται για την ομαδα του,
για τη πατριδα του,
δεν ειναι μια αρρωστη ψυχη;
Υποταγμενη στην αταβιστικη ταση για το συνανηκειν,
στην αγελαια εκεινη ταση που χαρακτηριζει τους πρωτογονους;
Τιποτα δεν αξιζει να πεθανεις για αυτο.
Κ αν σε αγαπαει πραγματικα,
δε θα σου ζητησει να πεθανεις για αυτο.
Η αγαπη ειναι δυο εγωισμοι μαζι
ενωμενοι
για να αντιμετωπισουν τον κοσμο.

Χρειαζομαστε τον Αλλον,
ομως,
η αυτοθυσια,
πως εξηγειται;

Επανερχομαι στη Μητερα.
Ολη αυτη η αγαπη ειναι αφυσικη.
Φυλογενετικα,ειμαστε ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ να υπαρχουμε για παντα.
παντα με τον φοβο του θανατου να μας αδειαζει μερα με τη μερα,
να βιωνουμε το "θαυμα" της Υπαρξης,
να σηκωνουμε τον Σταυρο της Υπαρξης,
ο καθενας στον δικο του Γολγοθα.
Ποσο παραξενες
ειναι οι λεξεις.
Διοτι,ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ
ειναι μονο καποιος που εχει εγκληματισει.
Δεν ειναι αραγε αληθεια οτι ολοι νιωθουμε Ενοχοι;
Ομως,
πειτε μου,
ειμαστε ολοι εγκληματιες;
Δεν το νομιζω.
Αλλα,λες κ κατι εχει συμβει στο παρελθον,
σε ενα θολο κ μη ευδιακριτο παρελθον,
κατι διαπραξαμε,
κ η θυμηση του μας τυρανναει,μας στιγματιζει.
Δε μιλαω για το Προπατορικο Αμαρτημα.
Αυτο που κουβαλαμε στις πλατες μας,
νιωθουμε οτι το πραξαμε εμεις οι ιδιοι.
Κ το χειροτερο;
ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΚΡΙΘΕΙ.

Νιωθουμε το Σκοταδι,
ομως δε νιωθουμε την Αιτια του Σκοταδιου,
νιωθουμε τη Θλιψη,
ομως δε νιωθουμε ποτε την Εξιλεωση.
Κ καθε στιγμη ευτυχιας,
σα να εχει μοναδικο σκοπο να καταστησει ακομα περισσοτερο δυσβασταχτη,
τη δυστυχια,
που συνηθως ερχεται μετα.
Ακομα διαφωνειτε;

Αυτο λοιπον που με παρακολουθει,
ειναι ο προσωπικος μου Φυλακας,
που εχει σκοπο να διασφαλισει
οτι θα υποφερω αυτο που μου αξιζει.
Τι ειρωνεια!
Ο,τι αποκαλουμε Φυλακα-Αγγελο,
δεν ειναι εδω για να μας προστατευσει.

Δεν εχει νοημα να συνεχισω.
Ευχομαι να διαψευστω
Eυχομαι να ειμαι τρελος.
Αλλωστε ακουω θορυβους εδω κ λιγα λεπτα,
λες κ κατι πλησιαζει.
Μονο οι τρελοι κανουν τετοιες σκεψεις.
Κ αυτο το ψιθυρισμα,
που μοιαζει με νανουρισμα,
λες κ κατι προσπαθει να με καθησυχασει,
να σταματησω να λεω αυτα τα λογια
            Φανταστειτε καποιον ανθρωπο
που ειναι πεπεισμενος οτι λεει παντα την αληθεια,
φανταστειτε αυτον τον ανθρωπο
να διαπιστωνει
οτι ολο αυτο ηταν μια αυταπατη που ειχε πλασει ο ιδιος
για να κρυψει απο τον ιδιο του τον εαυτο,
το ποσο ψευτης ειναι.
Ετσι νιωθω κ εγω τωρα,
ενιωθα ειλικρινης
      Μα ειμαι ψευτης
ενιωθα αθωος
     Μα στη προηγουμενη ζωη κριθηκα ενοχος.
Και το πληρωνω στη ζωη εδω,
μια ζωη που θα διαρκεσει ολοκληρη
ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.