ΑΠΟΛΛΙΝΑΙΡ:ΑΓΑΠΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ

Απο το βιβλιο "ΠΟΙΗΜΑΤΑ" ,εκδοσεις:ΓΝΩΣΗ,ενα ποιημα του Γκυγιωμ Απολλιναιρ,σε μεταφραση του Νικου Σπανια.

ΑΓΑΠΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ

Σ'εσφιξα στο στηθος μου σαν περιστερι που μια παιδουλα
πνιγει αθελα της
Σ'εκανα δικη μου μ'ολη την ομορφια σου
Μιαν ομορφια πλουσιοτερη και απο ολα τα
Κοιτασματα χρυσου της Καλιφορνια τον καιρο
Του πυρετου του χρυσου
Ικανοποιησα τον σαρκικο ποθο μου απο το χαμογελο σου
  απο τα βλεμματα σου απο το τρεμουλιασμα σου
Εκανα δικη μου ειχα στη διαθεση μου την υπερηφανεια σου
Οταν σε κρατουσα σκυμμενη και βαστηξες
Τη δυναμη μου και τη βια μου
Πιστεψα πως ολα θα τα'παιρνα μα ηταν πλανη
Κι απομενω σα τον Ιξιωνα
Μετα την ερωτικη πραξη του στο φαντασμα του συννεφου
Που εμοιαζε μ'αυτη την Ηρα την αηττητη Ηρα
Και ποιος μπορει να πιασει ποιος μπορει ν'αρπαξει
Συννεφο ποιος μπορει να ακουμπησει το χερι του
Σ'εναν κατοπτρισμο και απαταται οποιος νομιζει
Πως μπορει να γεμισει τα χερια του με γαλάνο του ουρανου
Πιστεψα πως πηρα ολη την ομορφια σου
Κι ειχα μονο το σωμα σου
Αλιμονο το σωμα δεν εχει
Αιωνιοτητα το σωμα λειτουργει
Μονο για να προσφερει ηδονη
Μα δεν προσφερει αγαπη
Κι ειναι ματαιο τωρα
Να προσπαθω ν'αδραξω το πνευμα σου
Ξεγλιστρα ξεγλιστρα

Παντα
Σαν ενας κομπος που λυνεται
Και τα γλυκα σου μπρατσα
Στον μακρινο οριζοντα
Ειναι ερπετα με χρωμα της αυγης
Που κουλουριαζονται ερωτικα και αποχαιρετιστηρια
Ειμαι εμβροντητος ειμαι αλαλιασμενος
Αποκαμα μ'αυτον τον ερωτα που απαξιεις που τοσο
απεχθανεσαι
Σωμα δεν γινεται διχως ψυχη
Και πως μπορω να πιστεψω
Οτι θα γινω ενα με το σωμα σου τ'αλλοτινο
Μια κι η ψυχη σου γλιστρησε μακρια μου τοσο
Σαν ολα τα σωματα τα ζωντανα
Ω εσυ δικη μου σ'εκανα στο θανατο μονο

Ομως στο πεισμα ολων αυτων
Κοιταζω μηπως ερχεται απο περα
Ο γραμματοκομιστης και πως
Απαντεχω τη χαρα του καθημερινου γραμματος σου
Η καρδια μου σκιρτα σαν ελαφινα
Σαν βλεπω τον ταχυδρομο να 'ρχεται
Και ονειροπολω οτι θα ταξιδεψουμε
Μοναχοι οι δυο μας ισως τρεις
Και κανεις  στον κοσμο τουτο ποτε
Δε θα μαθει τιποτα για τ'ακριβο
Ταξιδι μας στο τιποτα αλλα
Για καπου αλλου και για παντα
Στη θαλασσα αυτη γαλανοτερη
Πιο γαλανοτερη απ'ολο το γαλανο
Της γης στη θαλασσα αυτη κανεις
Ποτε δε θα κραυγασει "Στερια"

Για τη συνετη ομορφια σου τα τραγουδια μου
Πιο καθαρα απο ολες τις λεξεις θα υψωθουν
Πιο ελευθερα και απο τα κυματα ακομη
Αραγε καρδια μου ειναι αργα
Για αυτο τ'αποκρυφο ταξιδι
Το πλοιο μας καρτερα
Και η φαντασια μας και η πραγματικοτητα
Ξανα θα μας ενωσει μιαν μερα αν οι ψυχες
Ενωνονται για μια τοσον εξαισια αποδημια

Ελα καρδια μου του αντρα
Σωνεται η λυχνια γεμισε την
Με το αιμα σου ελα ζωη μου
Θρεψε τη λυχνια αυτη της αγαπης
Κι εσυ κανονι ανοιξε δρομο
Και πια μακαρι να ξημερωσει
Η μερα της νικης η αμοιβη
Μερα της επιστροφης
Δινω στην ελπιδα μου τα ματια τουτα τα βοτσαλα
Δινω στην ελπιδα μου τα χερια μου φοινικες νικης
Δινω στην ελπιδα μου τα ποδια μου αρμα θριαμβου
Δινω στην ελπιδα μου το στομα το φιλι μου
Δινω στην ελπιδα μου τα ρουθουνια να βαλσαμωσουν
τ'ανθη του Μαγιου
Δινω στην ελπιδα μου την ευχη της καρδιας μου
Δινω στην ελπιδα μου το μελλον ολακερο
Τρεμουλιαστο σα μικρο-μικρο φως σε δασος.