"ΠΟΡΝΗ Η ΖΩΗ..ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ,ΤΗΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ.."

Με τον Πετρο ημασταν χρονια φιλοι,απο πιτσιρικαδες,οταν γνωριστηκαμε στον συνδεσμο.Ολυμπιακοι και οι 2,ανησυχα παιδια και οι 2,θα μπορουσα να θυμηθω πολλα περιστατικα απο εκεινες τις ημερες,που κατα καποιο τροπο φανερωναν οτι θα καταντουσαμε οπως καταντησαμε.Αλλα αν εγω ειμαι το κλασικο παιδι της πιατσας που εχετε στο μυαλο σας,πιστεψτε με,ο Πετρος δεν εχει καμια σχεση με τη τυπικη εικονα ενος πρωτοπαλικαρου του Αφεντικου.
Ποιος ειναι το Αφεντικο;
Ενα-ενα,μη βιαζεστε.
Ο Πετρος λοιπον ηταν ενας τυπος απο αυτους που μπορουσες να εμπιστευτεις.Ειχε καλο ονομα στη πιατσα,οτι προλαβαινε το κακο προτου συμβει.Γυμνασμενος.12 χρονια kick-boxing.Ηταν πολυ καλος στο να απομακρυνει μεθυσμενες παρεες που εκαναν εκτροπα στα μαγαζια του Αφεντικου.Τους εβγαζε εξω σε χρονο dt.Oι θαμωνες εβλεπαν εναν τυπο (λες  κ περπαταει στον αερα),κουβαλωντας λιαρδες,αλλοτε απο τον σβερκο,σα γατα που κουβαλαει τα μικρα της,
αλλοτε κρατωντας τους πισθαγκωνα.
Και την επομενη μερα,ξυπνουσαν οι μεθυσμενοι,σχεδον αθικτοι.
Ηταν καλο παιδι ο Πετρος.
Ακομα δε μπορω να καταλαβω πως περασε την εφηβεια του με εναν τυπο σαν εμενα,ακομα δε μπορω να εξηγησω πως εχασε το δρονο του.
Το Αφεντικο ηταν ενας χοντρος και γλοιωδης τυπος,που ειχε νυχτερινα μαγαζια.Ετσι πανε φαινεται αυτα,την Εξουσια στη Νυχτα και τη Πολιτικη,την εχουν παντα κατι χοντροι και γλοιωδεις τυποι,σαν αυτον.Παντου ηταν ανακατεμενος.Μεχρο και με τη ποδοσφαιρικη ομαδα του Δημου ειχε μπλεχτει.Ολοι οι σκυλομαγαζαδες κ οι νταβαδες γουσταρουν το προεδριλικι,γουσταρουν να τους φωναζουν στον δρομο "ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕ"
Δεν ηταν καποιος τυχαιος.Στα μαγαζια του παρελαζαν ημι-γνωστα ονοματα,ειχε νταραβερια ακομα κ με πολιτευτες(αν κ ειχαν παψει να πηγαινουν τελευταια στα μαγαζια του)
Ο Πετρος δουλευε στα μαγαζια του.Ναι.Μπραβος ηταν.Αλλα οπως σας ειπα,μη περιμενετε καποιον τραμπουκο με ξυρισμενο κεφαλι.Ηταν ωραιο παλικαρι,ωραιος στο προσωπο,ωραιος και στη ψυχη.
                  -------------------------------
Πραγματικα,θα ηταν το ομορφοτερο ζευγαρι εκεινος κ η Μυρτω.
Ποια ειναι η Μυρτω;
Τον Πετρο,το Αφεντικο κ εμενα,μπορω να περιγραψω.Τη Μυρτω,οχι.Η Μυρτω ηταν ενα διαμαντι στη λασπη,οπως ο Πετρος,αλλα ελαμπε πολυ περισσοτερο,γιατι η λασπη περνουσε κ δε την αγγιζε.Εκανε δευτερα φωνητικα στις σκυλουδες του μαγαζιου,λογικα εκει θα εμενε,γιατι απο φωνη,για να ειμαστε ειλικρινεις.δεν ηταν κατιν ιδιαιτερο.Αντε να φτανε μεχρι να ανοιγει το προγραμμα.Ομως ειχε ενα προσωπο στο οποιο δε κουβαλουσε τιποτα πανω του απο οσα ειχε περασει.Εχω δει Αγγελους στη ζωη μου,αλλα συνηθως ειναι θαμποι,
εκει που κυκλοφορω εγω,τα προσωπα θαμπωνουν γρηγορα...
Αλλα το προσωπο αυτου του κοριτσιου ελαμπε οταν χαμογελουσε..και χαμογελουσε συχνα..Δεν ειμαι καλος στη περιγραφη των προσωπων.Ειχε σγουρα μακρυα μαυρα μαλλια,μπλε ματια κ καταλευκο δερμα,αλλα κ παλι,δε νομιζω οτι καταλαβατε πολλα.
Οταν βρισκομασταν στο μαγαζι οι 3 μας,εβλεπα τη ζωη με αλλο ματι,λιγοτερο μιζερη κ χαραμισμενη.Δε ξερω τι ειναι ερωτας για να σας πω αν ημουν ερωτευμενος με τη Μυρτω.Παντως δεν υπηρχε περιπτωση να μιλησεις μαζι της πανω απο ενα λεπτο κ να μη νιωσεις τη καρδια σου να χτυπαει σα ταμπουρλο.
Την Ομορφια,οι περισσοτεροι την εκτιμουν.Καποιοι αλλοι,με μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση,θελουν κ να τη γευτουνε.
Υπαρχει δυστυχως και μια τριτη κατηγορια ανθρωπων..εκεινοι που θελουν να τη Βεβηλωσουν..
              -----------------------------------
Τον συγκεκριμενο,τον φωναζαμε Κεφαλα.Ηταν ενας τυπος που ψηφιζοταν επι χρονια στο Δημοτικο Συμβουλιο,ο,τι γινοταν στον Δημο,ειχε την εγκριση του.Κινουσε τα νηματα της πολης,Νυχτα κ Μερα,κ ειχε νταραβερια με το Αφεντικο,ο ενας χρειαζοταν τον αλλον.Το Αφεντικο ηθελε μια ακρη με τους τοπικους αρχοντες,ο Κεφαλας ηταν απο αυτους που λεμε βιτσιοζους.Πρωτο τραπεζι πιστα,αν πληρωνε τα ουισκυ κ τα γαρυφαλλα που πεταγε στη πιστα,θα επρεπε να δουλευει επι 10 ζωες.Αλλα,δε χρειαζοταν.Το Αφεντικο επωφελουταν πολυ περισσοτερο απο τις εξυπηρετησεις του.
Στο δουναι κ λαβειν τους,συμπεριλαμβανοταν που κ που καμια κοπελα.Απο ενα στριπτητζαδικο του Αφεντικου.
Ο Κεφαλας ειχε ομως ενα κακο συνηθειο.Δε τις παρεδιδε οπως τις επαιρνε.
Το βιτσιο του,οπως σας ανεφερα,ηταν να τις χτυπαει.Συνηθως δεν αφηνε σημαδια,θυμαμαι ομως μια πορνη,την οποια ειχε κανει μαυρο στο ξυλο.
Μικρα εγκληματα μεταξυ φιλων.Με ενα Συγγνωμη στο Αφεντικο,καθαρισε.Αν το ειχε κανει οποιοσδηποτε αλλος αυτο,αν ειχε χαλασει δηλαδη προσωρινα το εμπορευμα του Αφεντικου,δε νομιζω οτι θα ειχαμε ξανακουσει νεα του..Τσιμεντωμενο θα τον βρισκαμε.
                  -------------------------
Και ηλθε εκεινη η μοιραια στιγμη που ο Κεφαλας ζητησε απτο Αφεντικο για ενα βραδυ,τη Μυρτω.Θυμαμαι οτι ημασταν στο σπιτι του Πετρου,οι 3 μας.Χαζολογουσαμε,τρωγαμε και βλεπαμε τηλεοραση.Οταν ακουστηκε το κινητο,κανεις δε μπορουσε να φανταστει τι θα επακολουθουσε.Το Αφεντικο εδωσε εντολη στον Πετρο να συνοδεψει τη Μυρτω μεχρι το ξενοδοχειο,σε ενα δωματιο οπου θα τη περιμενε ο Κεφαλας.
Η Μυρτω δεν ηταν πορνη ουτε χορευτρια στο στριπτητζαδικο του Αφεντικου.
Μια τραγουδαρια ηταν,για οσους την εβλεπαν να τραγουδαει,σε ενα πτα σκυλαδικα του.
Ομως ηταν αναγκασμενη να κανει το χατηρι του Αφεντικου..Δυσκολοι οι καιροι..
Δυσκολο κ το Αφεντικο..πως να πεις οχι σε εναν τετοιον ανθρωπο;
Κ ομως,ο Πετρος το προσπαθησε.Τον ακουσα να λεει στο Αφεντικο,"Οχι,δε πρεπει να του τη παμε,θα τη πειραξει ο καριολης"..Το τι μπινελικια ακουστηκαν απο το Αφεντικο,δε μπορειτε να φανταστειτε.Δεν ειχα ξανακουσει ανθρωπο να βριζει ετσι..κ θυμηθειτε οτι μικρος ημουν στους οργανωμενους του Θρυλου!
Ο Πετρος αλλαξε χιλια χρωματα.Οι εκφρασεις του προσωπου του...ενω η Μυρτω,παρεμεινε αταραχη.Η γλυκα δεν ειχε φυγει απο το προσωπο της,λες κ το βραδυ με τον Κεφαλα,θα το περνουσε αλλη κ οχι αυτη.
"Δε πειραζει" ειπε στο νικημενο Πετρο."Θα παω.Τι θα μου κανει;Αλλωστε οταν ηλθα στη Αθηνα,το περιμενα οτι καποτε θα συμβει κ αυτο.Μη στεναχωριεστε παιδια..
........Πουτανα η ζωη,κ οσο μεγαλωνουμε,της μοιαζουμε......."
"Κ οσο μεγαλωνουμε,της μοιαζουμε..".Τα σκληρα της λογια  δε ταιριαζαν με το προσωπο της.Αυτο με τσακισε ακομη περισσοτερο.Ηθελα να τη κανω να ξεχαστει..εκανα χαζομαρες..Της ειπα να παιξουμε μπραντεφερ..Βαλε κ τα 2 χερια εσυ.Παμε.Κοιτα τη Πετρο,ποσο δυνατη ειναι!Μυρτω,κοκκινισες!Κ εσυ σφιγγεσαι,μου φαινεται,Της πονεσαν τα χερια κ σταματησαμε.Σηκωθηκε κ μου εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο.Ετρεξα στη τουαλετα για να μη δει οτι βουρκωσα.
Γιατι να συμβαινουν στους ανθρωπους αυτα τα πραγματα;
Η Μυρτω αρχισε να ετοιμαζεται.Ο Πετρος ειχε πετρωσει.Μαλον ηταν εκεινη η στιγμη που καταλαβε ποσο νοιαζοταν για αυτην.Εγω,το γνωριζα απο καιρο.Και για αυτον και για μενα.Αν ποτε τα φτιαχνανε,η χαρα μου θα ηταν μεγαλυτερη αο τη λυπη μου.Θα ηταν γλυκια μελαγχολια,θα ηταν κ ανακουφιση που η Μυρτω βρηκε αυτον τον ανθρωπο για να τη προστατευει κ να την αγαπα.
Ομως τωρα κανεις δε μπορουσε να τη προστατευσει απο το Αφεντικο κ τους φιλους του.
"Τι θα μου κανει αλλωστε;Σιγα,ολα καλα θα πανε"
              --------------------------
Τα γεγοντα που επακολουθησαν θα τα αναφερω τηλεγραφικα.Ο Πετρος παρελαβε τη Μυρτω τουλουμιασμενη στο ξυλο.Ανεβηκε αμεσως λυσσασμενος στο δωματιο και χτυπησε τον Κεφαλα τοσο ασχημα ωστε η παραμονη του παντου στην Αττικη να μοιαζει αυτοκτονικη.Γυρισε σπιτι,εγω περιποιουμουν τη Μυρτω.Μαζεψε τα πραγματα του.Μου ειπε τρεμοντας να αλλαξουμε ζωη.Να ξεφυγουμε απτον βοθρο.Τωρα ηταν η ευκαιρια.Οπου κ αν πηγαινε,το Αφεντικο μπορει να τον εβρισκε,για αυτο επρεπε να χωρισουνε οι δρομοι μας,εστω προσωρινα.Παρε τη Μυρτω κ εξαφανιστειτε.Κ αν ολα πανε καλα,θα ερθω να σας βρω.Πηγαινετε στη Κεφαλλονια,εχω ενα παλιοφιλο εκει,που δεν εχει παρεδωσε με κανεναν απο δω.Παρε τη Μυρτω,να τη προσεχεις.Θα σε προσεχει κ αυτη.Ολα θα πανε καλα κ θα ερθω σε λιγους μηνες να σας βρω.
    ---------------------------
2 μηνες περασαν απο τοτε.Και ειναι οι ομορφοτεροι μηνες στη ζωη μου.Η Μυρτω,οπως ηταν επομενο,δε κουβαλησε το παρελθον μαζι της.Ξεκινησαμε κατι καινουριο εδω.
Το μονο μου προβλημα ειναι οι ενοχες μου.
Ξερω οτι αν εμφανιστει ο Πετρος,θα τη κανει δικια του.Απ'την αρχη ανηκαν αλλωστε ο ενας στον αλλον.
Οχι,μη φανταστει κανεις οτι θελω να εχει παθει κατι ο φιλος κ αδελφος μου.Μακαρι να εχει ξεφυγει απο το Αφεντικο κ να ελθει συντομα να μας βρει.Καθε πρωι που ξυπνω,αυτο ευχομαι..
Απλα,λιγο ακομα,ας καθυστερησει,
λιγο ακομα..γιατι τις νυχτες στην αγκαλια της ανασταινομαι
και απο τα σκατα μεχρι τον Παραδεισο,για κανεναν η διαδρομη δεν ηταν συντομοτερη απο οτι σε μενα.