ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ,ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΠΥΡΙΝΗ ΗΘΙΚΗ ΡΟΜΦΑΙΑ:Ο ΚΑΝΤ ΚΑΙ Ο ΣΑΝΤ

"Υπερτατο αγαθο ειναι μονο η αγαθη βουληση που θελει μονο το καλο για κανενα αλλο λογο παρα γιατι ειναι καλο.
Για να συλλαβουμε τις προσταγες του πρακτικου λογου πρεπει να εννοησουμε οτι ο καθενας απο εμας ως λογικο ον, μπορει να ειναι νομοθετης της ανθρωποτητας.
Ετσι, κατηγορικη προσταγη ειναι το πραττε ετσι ωστε η πραξη σου να ειναι κανονας για ολη την ανθρωποτητα.
Και επειδη τελειοτερο ον απο τον ανθρωπο δεν υπαρχει, αφου ειναι η εδρα του λογου,
αλλη προσταγη ειναι πραττε ετσι ωστε τον ανθρωπο να μη τον χρησιμοποιεις ποτε σαν μεσο αλλα παντα ως σκοπο, γιατι ο ανθρωπος ειναι αυτοσκοπος."

Tα παραπανω ειναι μερος της διδασκαλιας του ξακουστου Γερμανου Φιλοσοφου Εμανουελ Καντ
(Τα μετεφερα απο εδω    )
Αυτη ειναι η περιφημη κατηγορικη προσταγη του Καντ, να πραττουμε παντα ετσι ωστε η πραξη μας, θεωρητικα να μπορουσε να αναγορευτει ως κανονας για ολη την ανθρωποτητα.
Πχ το να τιμαμε τους γονεις μας, το να ειμαστε πιστοι στις σχεσεις μας, το να μην βλαπτουμε τον συνανθρωπο μας,
ολα αυτα δικαιουνται να ονομαστουν κατηγορικες προσταγες.

Ολα αυτα ακουγονται σωστα κ ομορφα, κ κανεις δε μπορει να αρνηθει την ορθοτητα τους.
Οπως ομως καθε πραγμα, οταν εξωθειται στα ορια του, ειναι εν δυναμει επικινδυνο,
ετσι κ εδω, αυτα τα φαινομενικα ομορφα λογια, κρυβουν στον πυρηνα τους κατι εν δυναμει επικινδυνο, κατι που μπορει να μας κανει τη ζωη μας σχεδον Κολαση αν τα παρουμε 100% τοις μετρητοις.
Οσο ομορφη κ αν ακουγεται  αυτη η κατηγορικη προσταγη, παραμενει προσταγη
κ οι προσταγες εκ φυσεως μπορουν να οδηγησουν σε τυραννια,
η σε κατι εξισου κακο, σε εσωτερικη τυραννια.
Μπορει δηλαδη να εσωτερικοποιησουμε τοσο πολυ αυτη την προσταγη,
ωστε, οι στιγμες που οι πραξεις μας δε μπορουν να αναγορευτουν ως κανονα για την ανθρωποτητα, στιγμες ανθρωπινες,
ισως ηθικα κατακριτεες
αλλα αν μη τι αλλο, συμφυτες με την ανθρωπινη φυση,
να ειναι στιγμες που θα μας γεμισουν ενοχες, ακομα κ οταν αυτες οι στιγμες δεν ειναι παρα σκεψεις.
Να μας γεμισουν ενοχες, να μας φορτωθουν σα θηλια στο λαιμο, να μας κανουν να μη μπορουμε να αντεξουμε την εγγενη ανθρωπινη αδυναμια (ατελεια),
πραγματα οπως η απιστια (η ακομα κ οι σκεψεις για απιστια), μια στιγμιαια ασχημη συμπεριφορα σε εναν δικο μας ανθρωπο, η ζηλεια για κατι που δεν εχουμε, ακομα κ ο φθονος απεναντι σε κοντινα προσωπα,
πραγματα δηλαδη που ελαχιστοι απο εμας μπορουμε να αποφυγουμε,
ειναι ικανα να προξενησουν μεγαλη στεναχωρια,
σε οσους παιρνουν τοις μετρητοις τη καντιανη κατηγορικη προσταγη.

Και για να μη παρερμηνευτω, δε πιστευω οτι ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να κανει ο,τι του καπνισει διχως τη παραμικρη συνεπεια, ουτε θα δικαιωσω τις στιγμες αδυναμιες.
Αλλα θεωρω οτι η αποστολη του ανθρωπου δεν ειναι να αποφυγει το λαθος,
(αυτο ειναι αδυνατον ετσι κ αλλιως)
αλλα να μαθει απο αυτο, να μαθει να αποδεχεται την "ασχημη πλευρα του",
να μην εθελοτυφλει μπροστα στη πραγματικοτητα και να μην απωθει τις δυσαρεστες αληθειες του εαυτου του. Αντιθετως, οφειλει να τα αγκαλιασει/αποδεχτει ολα αυτα,
να συνηθισει να ζει με αυτο που δεν αλλαζει και να προσπαθει παντα να βελτιωνεται εκει που μπορει να αλλαξει.
ΠΧ σαφως το να φθονεις καποιον επειδη ειναι σε καλυτερη θεση απο σενα, ειναι κακο,
να το πω καλυτερα, ειναι κατι που δε τιμαει αυτον που νιωθει τον φθονο,
αλλα ειναι κατι φυσιολογικο, κατι που ελαχιστοι μπορουν να αποφυγουν.
Επομενως εδω, το σωστο δεν ειναι να στρουθοκαμηλισεις και να το αρνηθεις,
αλλα να το ομολογησεις θαραλλεα στον εαυτο σου
(και οταν ομολογεις το φθονο σου, κατα ενα περιεργο θαυμαστο τροπο, ο φθονος αυτοδιαλυεται,
κι αναδυεται μια δυνατοτερη πλευρα του εαυτου σου, ειδικα οταν σκεφτεις αντισταθμιστικα,
οταν δηλαδη παυεις να εστιαζεις εκει που υστερεις, αλλα στα δικα σου θετικα στοιχεια.
Κ αυτη η αξιοθαυμαστη δυναμη της Ομολογιας, ισχυει για ολες τις κακες πλευρες μας)

Ολα αυτα εχουν αμεση σχεση και με τη φρουδικη διδασκαλια, το ΥΠΕΡΕΓΩ ας πουμε,
θα μπορουσε να ερμηνευτει ως η φωνουλα μεσα σου, που αναπαραγει τη καντιανη κατηγορικη προσταγη,
(Κ Ο ΦΡΟΥΝΤ ΚΑΙ Ο ΛΑΚΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΤ)
αυτο ειναι το ΥΠΕΡΕΓΩ, οι κοινωνικες επιταγες, τα "πρεπει" του Αλλου, που εχουν εσωτερικοποιηθει σε τετοιο βαθμο ωστε καποιες φορες να μας αλλοτριωνουν, να μπαινουν τροχοπεδη στην ανακαλυψη του πραγματικου μας εαυτου
"...πρεπει να πραξω ετσι γιατι αλλιως θα με κατηγορουν ολοι στη γειτονια...πρεπει να κρυψω τη σεξουαλικη μου ταυτοτητα γιατι η κοινωνια δε θα το ανεχτει..πρεπει να συνεχισω τον γαμο γιατι η κοινωνια στραβοκοιταζει τους διαζευγμενους...."


Ετσι λοιπον, ολα τα παραπανω ειναι η καλυτερη γεφυρα για να περασουμε στον Μαρκησιο Ντε Σαντ.
"Ο ΚΑΝΤ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΝΤ"  ειναι ο τιτλος ενος βιβλιου του Γαλλου Ψυχαναλυτη, Ζακ Λακαν.
Αν θυμηθει τι εστι Μαρκησιος Ντε Σαντ, καποιος που δεν το χει πολυσκεφτει,
σιγουρα θα απορησει
πως μπορει σε μια προταση να υπαρχουν αυτα τα 2 ονοματα.
Απο τη μια ο Καντ, και οι ηθικες του διακηρυξεις
απο την αλλη ο αχαλινωτος Μαρκησιος, που ελεγε πως κανεις δε πρεπει να σταθει εμποδιο στην απολαυση σου, κανενας ηθικος νομος δεν υπαρχει μπροστα στην επιθυμια μας,
δικαιουμαστε να  υποταξουμε τον οποιονδηποτε, ακομα και να τον βασανισουμε
(Αλλωστε η λεξη "σαδισμος" βγηκε απο το επωνυμο του(Ντε Σαντ)!)
Αν ο Καντ ελεγε  "πραττε ετσι ωστε τον ανθρωπο να μη τον χρησιμοποιεις ποτε σαν μεσο αλλα παντα ως σκοπο, γιατι ο ανθρωπος ειναι αυτοσκοπος"
ο Ντε Σαντ ελεγε ακριβως το αντιθετο: οτι ο Αλλος δηλαδη δεν ειναι παρα το μεσο της απολαυσης μας, δεν ειχε ορια ο Μαρκησιος στο απολαμβανειν! Οπως επισης δεν εδινε δεκαρα στο να αναγορευτουν οι πραξεις τους ως ηθικος κανονας, αντιθετως,ειχε φτασει σχεδον στο αναποδο σημειο
"πραξε δηλαδη ετσι ωστε παντα να χρησιμοποιεις τον αλλον ως μεσο απολαυσης και μη δινεις δεκαρα για αυτον"

Κι ομως, υπαρχει μια αορατη γραμμη  που ενωνει τον Καντ   με τον Σαντ.

Γραφει ο ΖΑΚ ΑΛΕΝ ΜΙΛΕΡ στο βιβλιο του"Ο ΛΑΚΑΝ ΚΑΙ Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ", εκδοσεις:ΕΚΚΡΕΜΕΣ
"Ο χειροτερος διαστροφικος ειναι αυτος που μιλαει στο ονομα της ηθικοτητας.
Οι γνησιοι διαστροφικοι, αυτοι τους οποιους δεν βλεπουμε ποτε σε αναλυση, ειναι ο δικαστης,
ο παπας και ο καθηγητης-ολοι αυτοι που απο θεση εξουσιας ελεγχουν την απολαυση των αλλων.
Η χειροτερη διαστροφη ειναι το να ειναι κανεις εναρετος.
Αυτο μας διδασκει ο Φρουντ.
Η ηθικη συνειδηση τροφοδοτειται απο την ιδια ακριβως ενεργεια που θα τροφοδοτουσε την απολαυση των ενορμησεων, αν δεν ειχε αποκηρυχθει. Ο εγκληματιας διαστροφικος δεν ειναι το αντιθετο του εναρετου δικαστη: ο εναρετος δικαστης ειναι ο χειροτερος εγκληματιας.

Εκεινος που διατεινεται οτι ενσαρκωνει τον ηθικο νομο ειναι ο γνησιος σαδιστης.
Μπορει να πιστευετε οτι πχ "Ο ΚΑΝΤ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΝΤ" ειναι μια ακραια ιδεα του Λακαν,
την εννοια ομως του σαδιστικου Υπερεγω δε την εφευρε ο Λακαν.
Ενα απο τα μυστικα του "ΚΑΝΤ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΝΤ" ειναι οτι μιλα για τον Φρουντ με τη Μελανι Κλαιν, για το μετα-οιδιποδειο Υπερεγω και το προοιδιποδειο Υπερεγω της Κλαιν,
Ο Φρουντ γνωριζε πολυ καλα οτι το μυστικο της ηθικης συνειδησης ειναι το σαδιστικο της στοιχειο.
Κανει νυξη στον Καντ στο "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ"
Στη σ.167 του 19ου τομου της Standard Edition λεει :"Η κατηγορικη επιταγη του Καντ ειναι, επομενως, αμεση κληρονομος του οιδιποδειου συμπλεγματος".

Προκειται για αναφορα στην αρχη της ανωτερης ηθικης του Καντ, και ο Φρουντ λεει οτι το οιδιποδειο συμπλεγμα ειναι η πηγη της ατομικης αισθησης και της αποσεξουαλικοποιημενης μας ηθικοτητας. Επισημαινει ομως οτι στον γνησιο ηθικο μαζοχισμο,η ηθικοτητα επανασεξουαλικοποιειται.
Εδω υπαινισσεται οτι η πολιτισμικη καταστολη των ενστικτων σταματα σε μεγαλο βαθμο την ασκηση των καταστρεπτικων παρορμησεων του υποκειμενου σε βαρος των αλλων,
ανταυτου, τουτες ασκουνται σε βαρος του ιδιου του υποκειμενου.
Επομενως,ο Φρουντ  αναφερεται εδω στο σαδιστικο Υπερεγω, που αυξανει τον σαδισμο του εις βαρος του Εγω.
Αυτο μεταφραζεται στο εργο του Λακαν ως "Ο ΚΑΝΤ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΝΤ"




Τι καταλαβαινω εγω απο ολα αυτα;

Οτι οι κηνσορες της ηθικης, εκεινοι που εγκαλουν συνεχως τους υπολοιπους ανθρωπους ως αμαρτωλους και ατελεις, δε το κανουν για να προσεγγισουν την Αρετη, το κανουν επειδη "ετσι τη βρισκουν". Ελλοχευει μια κρυφη απολαυση στο να κατηγορεις συνεχως τους αλλους απο τον θρονο της δικιας σου ανωτεροτητας, δυστυχως ομως υπαρχει και κατι σαπιο στο ηθικο Βασιλειο της Δανιμαρκιας,
δεν εισαι περισσοτερο εναρετος απο τον "αμαρτωλο" που καταγγελλεις,
αντιθετως, ειναι ο δικος σου τροπος για ηδονιζεσαι.
Ηδονιζονται με το να αποκηρυσσουν την ηδονη, να μια υποκρισια που οντως μονο σε παπαδες, δικαστες και καθηγητες μπορεις να τη βρεις!
(και φυσικα ο καταλογος του Ζακ Αλεν Μιλερ ειναι λειψος,προσθεστε και τους δημοσιολογουντες που κραζουν ολη μερα τον Ελληνα πολιτη για το οτι ηταν τεμπελης, ανικανος και ανηθικος)

Σαδιστης δεν ειναι μονο ο πιστος του Ντε Σαντ, που θα χρησιμοποιησει τον Αλλον ως Μεσο απολαυσης κανοντας αυτο που θελει διχως να κοιταζει τις ηθικες επιταγες,
σαδιστης ειναι κ αυτος που θελει να "τρυπησει" τους ανθρωπους με τη πυρινη ηθικη ρομφαια του,
να τους ζητησει απιστευτα δυσκολα πραγματα τυπου "ΜΕΙΝΕ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΡΕΤΟΣ",
ετσι ωστε η αποτυχια των ανθρωπων να ειναι παντα εναρετοι,
να τροφοδοτει τη δικια του απολαυση,

"ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ" φωναζει απο τον διαστροφικο του πυργο,
ετσι τη βρισκει, με το να απαγορευει, να καταστελλει, κ υστερα να κατηγορει.

Με τελικη καταληξη, οπως λεει κ ο Μιλερ, ολη αυτη η καταστολη των δικων του παρορμησεων να αποβαινει εις βαρος του ιδιου του εαυτου, ο σαδισμος να μετατρεπεται σε μαζοχισμο και να καταληξει να τη "βρισκει" με το να αυτοτιμωρειται.
Σαδισμος και μαζοχισμος, καποιες φορες αυτα συνυπαρχουν στο ιδιο ατομο.
Θυμηθειτε κατι Καθολικους καλογερους και τα αυτομαστιγωματα τους.
Αυτοι ειναι οι ζωντανες ενσαρκωσεις του λακανικου διαδαγματος,
εκει συνυπαρχουν ο Καντ με τον Σαντ.

UPDATE
Το σαδικο υπεραπολαμβανειν, η ακορεστη δηλαδη διψα του Ντε Σαντ να παραβαινει τον ηθικο νομο, ειναι κατα καποιο τροπο επικαιρη, στην εποχη μας μαλλον εχει αντιστραφει το "ΜΗΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ,ΓΙΝΕ ΕΝΑΡΕΤΟΣ" με το "ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΣΥΝΕΧΩΣ"!
Αλλα αυτο ειναι διαφορετικο ζητημα,κ εχει περιγραφει εδω