Ο ΨΥΧΟΠΟΜΠΟΣ ΕΡΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ

Απο το βιβλιο του Τζων Μπανβιλ,"ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ",ενα μικρο αποσπασμα,στο οποιο ο Ερμης,ο αγγελιαφορος των Θεων,μιλαει για τον ερωτα των δημιουργηματων τους,των θνητων,ως παρατηρητης απο ψηλα..σε μεταφραση της Τονιας Κοβαλενκο

..Αυτος ο ερωτας,ο ερωτας των θνητων,ειναι δικη τους επινοηση,ειναι κατι που δεν ειχαμε σχεδιασει,προβλεψει η επικυρωσει εμεις.Πως,λοιπον,να μη μας συναρπαζει;Τους δωσαμε εκεινη την ασυγκρατητη παρορμηση των λαγονων-ο Ερως και η Αναγκη σε αγαστη συνεργασια-μονο και μονο για να ξεπερασουν την απεχθεια τους ο ενας για τη σαρκα του αλλου και να συνευρισκονται οικειοθελως,κατι παραπανω απο οικειοθελως,για τη πραξη της αναπαραγωγης,αφου,μια και τους φτιαξαμε,δεν θελαμε να τους αφησουμε να εκλειψουν-εργα των χεριων μας ηταν αλλωστε,καλως η,οπως τοσο συχνα,κακως.
Μα,αλοιμονο!
Ιδου τι δημιουργησαν απο μια απλη τριβη των σωματων.
Ειναι σα να δινεις σε ενα δυστροπο παιδι δυο τρια ξυλακια κι ενα κουβαδακι με λασπη για να ησυχασεις,κι αυτο να σου χτιζει ολοκληρο καθεδρικο ναο,με την κολυμπηθρα του,το καμπαναριο του,τον ανεμοδεικτη του και ολα τα συμπαρομαρτουντα.Μεσα στους χωρους αυτου του ιερου κτισματος δινουν ο ενας στον αλλον ασυλο,συγχωρουν ο ενας τις αποτυχιες του αλλου,τους ιδρωτες και τις οσμες τους,τα ψευδη και τις υπεκφυγες τους και,πανω απο ολα,την αξεριζωτη εγωπαθεια τους.
Δε μπορουμε να καταλαβουμε πως ξεγλιστρησαν ετσι απο τα χερια μας και πηραν με καποιον τροπο το ελευθερο να συγχωρουν ο ενας τον αλλον για ολα οσα δεν ειναι.

Και ολη αυτη η ιστορια ειναι εξαρχης μια αυτοπαθης φαντασιοπληξια.Εκεινο που ο διψασμενος για τον ερωτα τους Μπαμπας μου δε βλεπει και δε θελει ουτε να ακουει,ειναι πως ο ερωτας δεν ερωτευεται στην πραγματικοτητα παρα την απεικονιση του,αφου μοναχα αυτη γνωριζει.Η ουτε καν αυτο.
Δειξε μου δυο ανθρωπους την ωρα που το κανουν και θα σου δειξω δυο ροζ καθρεπτες,κολακευτικα παραμορφωμενους,σ'εναν εναγκαλισμο αμοιβαιας ακατανοησιας.Ερωτευονται ουτως ωστε να βλεπουν τις υπεροχες πιρουετες του εαυτου τους να αντανακλωνται στα ματια του αγαπημενου.Την αθανασια κυνηγουν-ναι,αυτο που εμεις ευχαριστως θα πεταγαμε,αυτο λαχταρουνη τουλαχιστον την ψευδαισθηση του,την εντυπωση της παντοτινης ζωης μεσα σε μια στιγμη παθους.
Εξου και οι τελετες τους της παραδοσης και της βουλιμιας.Αγαπη-αχ σε αυτο το φαγοποτι
τρεφονται ο ενας απ'τον αλλο,αλληλοκαταβροχθιζονται.Κι αυτο,αυτο ακριβως ειναι που ζηλευει ο τρανος Ζευς,τις μικρες τους κατασκευασμενες εκστασεις,απο τις οποιες εκεινος μενει απεξω.

Τεραστιο μεριδιο ευθυνης φερουν εκεινοι οι τροβαδουροι με τις ρομαντικες μπαλαντες τους.




(Τα πλαγια γραμματα δικα μου.Για να τονισω τα σημεια που με συγκλονισαν περισσοτερο σε αυτο το πολυ ομορφο αποσπασμα απο το βιβλιο του Μπανβιλ)