Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΣΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

Aφορμη για αυτη την αναρτηση ειναι ενας διαλογος που εξιστορησα στα σχολια της προηγουμενης,ενας διαλογος με εναν ταξιτζη.Τυφλωμενος απο το μισος,ο ταξιτζης επαναλαμβανε διαρκως "Να φυγουν τα μουνια οι λαθρομεταναστες"  Οσο και να προσπαθουσα να κατευθυνω τον διαλογο προς τις ευθυνες της κατοχικης Κυβερνησης και τον αποπροσανατολισμο που επιχειρει,οσο κ αν συμφωνουσε ακομα κ ο ιδιος με αυτο,μονιμη επωδος του στο τελος καθε φρασης του ηταν αυτη:"Ναι,αλλα κ αυτα τα μουνια να φυγουν"

Κ ειναι ολοφανερο οτι πισω απο το μισος αυτο κρυβοταν μια ανομολογητη ευχαριστηση,ο τυπος τα ελεγε και καβλωνε,καβλωνε οχι σωματικα αλλα στο μυαλο του,ηδονιζοταν,γουσταρε.Αντλουσε μια ευχαριστηση απο το μισος του,ερεθιζοταν.
Δε θελω να αρχισω να εξηγω πως τα εξηγει η Ψυχαναλυση ολα αυτα,ουτε να μιλησω με ειδικους ορους που δε γνωριζουν ουτε οφειλουν να γνωριζουν οι περισσοτεροι.
Απλα,θελω να πω οτι αυτο ειναι γνωρισμα του καθε Φανατισμου.

Οταν κατι στραβωνει στη σεξουαλικη ζωη του καθενος,ειτε απο το αγχος για το αυριο,ειτε για οποιονδηποτε αλλο λογο η ασχημη ψυχολογια του συνεπιφερει μια στυτικη δυσλειτουργια,
τοτε ειναι συχνο φαινομενο,ο ανθρωπος αυτος να φανατιστει, με κατι.Να φανατιστει οχι τοσο υποστηριζοντας κατι,αλλα μισωντας κατι αλλο.Ο ταξιτζης πχ αυτος δεν ηταν ουτε εθνικιστης ουτε πατριωτης,το μισος του προς τους ξενους δε συνεπαγεται μια αγαπη για τη Πατριδα του η εναν φοβο για τη πληθυσμιακη αλλοιωση,
το μισος ειναι παντα μισος,οταν νομιζεις οτι αγαπας κατι και μισεις κατι αλλο που-παλι νομιζεις οτι- το εχθρευται,
η αληθεια ειναι οτι η νομιζομενη αγαπη κ ανησυχια σου δεν ειναι παρα δικαιολογια που λες στον εαυτο σου για να παραδοθεις διχως ενοχες στην καταστροφικη αγκαλια του μισους.Ουσιαστικα,δεν εισαι διατεθειμενος να αγαπησεις ο,τιδηποτε.Το μονο που θες ειναι να μισεις.

Αλλο ενα παραδειγμα:στα γηπεδα τα Ελληνικα υπαρχει η παγκοσμια αποκλειστικοτητα των σεξουαλικων συνθηματων απεναντι στην αντιπαλη ομαδα."Γαμιεται ο Θρυλος,ο Παο,ο Παοκ,η Αεκ"
Το μισος που βγαζουν καποιοι για την αντιπαλη ομαδα σαφως και δεν οφειλεται στην αγαπη για τη δικη τους,δεν ειναι καν οπαδοι της ομαδας τους,αυτο που τους χαρακτηριζει περισσοτερο ειναι το μισος προς την αντιπαλη ομαδα.
Κ εδω ειναι ολοφανερη η σεξουαλικη αναπληρωση:προφανως αν εχεις μια υγιη σεξουαλικη σχεση,δεν τρεχεις στο γηπεδο να "πηδηξεις" τον αντιπαλο οπαδο
(Η τουλαχιστον δε το κανεις συνεχεια:).
Αντλειται λοιπον μια σεξουαλικη ευχαριστηση απο ολο αυτον τον βοθρο,απο τον βοθρο του μισους και της τυφλωσης,
γουσταρουμε,τη βρισκουμε,ηδονιζομαστε με το να μισουμε καποιον.
Κ αυτο γιατι αδυνατουμε μαλλον να ηδονιστουμε και να τη βρουμε οπως εκαναν απο αρχαιοτατων χρονων οι ανθρωποι:δηλαδη με εναν αλλον ανθρωπο.

Να το πω ωμα και χυδαια:οταν το πεος πεφτει,τοτε το μισος υψωνεται.

Ακομα κ ολες αυτες οι κραυγες για τα κεφαλια των πολιτικων που πρεπει να πεσουν στο Συνταγμα,φερνουν στο νου μου παρεμφερεις συνειρμους, οπως εγραψα κ σε αυτο το διηγημα
Ειναι αδιαμφισβητητο οτι οι απατεωνες πολιτικοι πρεπει να τιμωρηθουν και πρεπει να τιμωρηθουν σκληρα.Ειναι διαφορετικο ομως πραγμα η απαιτηση για Δικαιοσυνη και διαφορετικο πραγμα το μισος κ η τυφλωση που-πολλες φορες νιωθω κ εγω ο ιδιος-απεναντι σε αυτους.
Καμια Δικαιοσυνη δε θα επελθει με κεφαλια να πεφτουν στη Γκιλοτινα του Συνταγματος
(Αλλωστε το προηγουμενο ιστορικο παραδειγμα στο οποιο πεφταν κεφαλια σε Γκιλοτινες,η ενδοξη Γαλλικη Επανασταση,η οποια παραμενει φαρος κ οδηγος,κατεληξε- απο την αλογιστη χρηση βιας -στα χρονια της Τρομοκρατιας..μεσα σε 3-4 χρονια οι πρωταγωνιστες της Επαναστασης κατεληξαν να αποκεφαλιζουν ο ενας τον αλλον)

Και για να συνδεσω τα προηγουμενα με το θεμα αυτης της αναρτησης,θα χρησιμοποιησω λογια απο τη προαναφερθεισα,μιλωντας λοιπον για αποκεφαλισμους πολιτικων....
..."Μα ολοι αυτοι οι αποκεφαλισμοι,εφεραν στο νου του δυσαρεστους συνειρμους.Γιατι,καποιος που οραματιζεται αποκεφαλισμους,τι αλλο μπορει να σημαινει αυτο απο το οτι νιωθει κατα βαθος ο ιδιος ευνουχισμενος;
Και ποια ηταν αραγε η γκιλοτινα της δικιας του Φαλλικης εξεγερσης;Ποια ηταν η θηλεια στον Χρονο που τον ευνουχισε κ τον αναγκασε να ζει με πανοπλια το μισος,αναπληρωνοντας τη δικια του Πτωση,με τα οραματα της Πτωσης των Αλλων;"....
Ολοι αυτοι οι ψυχαναλυτικοι συνειρμοι με κανουν να σκεφτω τα εξης:
μια χωρα που καβλωνει με τη Μανωλιδου η με τις αλλες κακομοιρες τηλεσταρ,
μια χωρα που καβλωνει στα γηπεδα με το να γαμαει στα λογια τον αντιπαλο,
μια χωρα που καβλωνει με το μισος αδιαφορωντας ουσιαστικα για τις προσταγες του Φυσικου Δικαιου κ για τον ορθο Λογο,
μια χωρα που καβλωνει φωναζοντας "ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ",
μια χωρα που καβλωνει με τη προπαγανδα των χουντοκαναλων,
μια χωρα που καβλωνει ακομα κ καθημενη στο βαθρο της ηθικης της ανωτεροτητας βρισκοντας λαθη παντου εκτος απο τα μουτρα της,

μια χωρα που καβλωνει με ολα αυτα,
καβλωνει με ολα αυτα,
γιατι δε μπορει να καβλωσει αλλιως.

Δε μπορει να γονιμοποιησει τις αντιθεσεις της,δε μπορει να βρει γεφυρες με τον Αλλον,δε μπορει να σκεφτει ψυχραιμα κ λογικα αλλα καταφευγει στους διαχωρισμους,στη λυσσα,στην αδυσωπητη αντιπαραθεση με τον ιδιο της τον εαυτο,
γιατι ολο αυτο το μισος,οπως το εχω ξαναγραψει εδω
ας μη γελιομαστε,ουσιαστικα εναντιον του εαυτου μας στρεφεται.Δεν υπαρχει μισος προς Ετερον,οταν μισεις,ουσιαστικα τον εαυτο σου μισεις.
Κι αν δε μπορεις να συγχωρησεις τον εαυτο σου,ειναι δεδομενο οτι θα στρεφεσαι παντα εναντιον καποιου για να αποφυγεις τις -συχνα αδικαιολογητες-τυψεις και τις ενοχες σου,
αν δε μπορεις να συγχωρησεις τον εαυτο σου,δε μπορεις να συγχωρησεις κανεναν,
αν δε μπορεις να συγχωρησεις τον εαυτο σου,τοτε θα θρεφεσαι απο το ιδιο σου το δηλητηριο,
το ιδιο σου το μισος,
και σα τον Μιθριδατη,θα ανακαλυπτεις παντου εχθρους,και θα πινεις το ιδιο σου το δηλητηριο,
για να αποφυγεις-τι ειρωνεια-να δηλητηριαστεις.

Κ αν επαψες να διεγειρεσαι,να ερεθιζεσαι,αν πασχεις απο οποιουδηποτε ειδους δυσλειτουργια-οχι μονο στυτικη-,
αν ο Ερωτας περα απο Σαρκα παψει να ειναι και Πνευμα,
αν ο Ερωτας ειναι κατι που φοβασαι,αποφευγεις η ακομα δε μπορεις να βρεις γιατι η Εποχη ειναι δυσκολη οικονομικα κ σκληρη,
αν το αγχος σου για το Αυριο σε κανει να μη λειτουργεις ουτε στο κρεβατι ουτε πουθενα,
αν ολη αυτη η οικονομικη δυσπραγια σε κανει να μη μπορεις να βρεις διεξοδο πουθενα,
ακομα κ οταν εσυ κανεις ο,τι μπορεις και ευθυνες δε μπορουν να σου καταλογιστουν.

τοτε,
καλως ηλθες στη χωρα με τα πεσμενα πουλια.

Ειμαι σιγουρος οτι ακομα κ ο τυφλωμενος ταξιτζης του παραδειγματος μας δεν ηθελε να ανηκει εκει,
ολο κ καποια ονειρα θα ειχε,ολο κ καποια γυναικα θα αγαπουσε μικρος,ολο κ οι αποτυχιες που ξεπερνουσε μεχρις ενα σημειο της ζωης του,καποτε γιναν ανυπερβλητες.
Αλλα στο κομβικο σημειο της ζωης του,στο σταυροδρομι οπου οφειλε να κανει την υπερβαση και να επιλεξει την Υπευθυνοτητα,τη Λογικη Σκεψη,τη Ψυχραιμια,
αυτος επελεξε τον δρομο του "ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ"
Κ εξακολουθει να βαδιζει εκει,ηδονιζομενος ακαταπαυστα απο το ιδιο του το μισος.