Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ

 Tι ειδε;
Πρεπει να μαθω τι ειδε
ακομα και εις βαρος της Ηθικης
ακομα και εις βαρος της Αξιοπρεπειας
τι ειδε;
οταν κοιταξε μεσα στο σκοταδι
οταν κοιταξε μεσα στη τρελα
στο πηχτο χαος που κολλαει στο μυαλο κ στο σωμα υπενθυμιζοντας
οτι δε μπορουμε να απαλλαγουμε
οτι δε μπορουμε να νικησουμε
οτι δε μπορουμε να του επιβληθουμε
να το εκλογικευσουμε
να το αντεξουμε

Τι ειδε ο εξερευνητης;
Ο θαλασσοπορος;
Ο ανιχνευτης;
Αυτος που μπροστα στο Ανιδωτο μπορεσε να ταιριαξει τα κομματια του Παζλ
και να το δει
αναδιατασσοντας τα φρακταλς της Υπαρξης
ενα ενα
ενα ενα
ενα ενα
μετρησα τις ελπιδες μου και τις βρηκα, ολως παραδοξως, ζωντανες οσο ποτε
να σπαρταρανε αιμορραγωντας λογικη απο την αυτοαναφλεγομενη σαρκα τους
ο χυμος της Αληθειας
μια πυρινη, βλασφημη λαιλαπα
ο εξερευνητης
ο δικαζομενος
και ο δικαστης

ομορφος οσο ποτε
παρατολμος οσο ποτε
παραλογος οσο δεν αντεξε ποτε
οσο δε συμβιβαστηκε
να συνεχισω
να συνεχισω
να συνεχισω

Τι ειδε εκει εξω στο προιστορικο σκοταδι της συμπαντικης θλιψης
στο μαυρο καπνο που αναβλυζει πισσα απ'τις πληγες
στην καταδιωξη του Ανθρωπου απο δυναμεις που δε καταλαβε ποτε
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ

Θα ερθω να σε βρω
Οταν θα αγναντευεις τον οριζοντα και τα νερα της θαλασσας θα ειναι σιωπηλα για να ενωθουν μαζι του
οταν μεσα στις φλόγες θα βλεπεις καθαρα το προσωπο σου
σαν τη ποθουμενη αντανακλαση αυτου που δεν ησουν ποτε αλλα καταφερες
τελικα να γινεις
                θα ερθω να σε βρω
οταν οι χτυποι της καρδιας μου γινουν 12
οταν σημανουν τα μεσανυχτα μου
                οταν ολοκληρωθω

Θα ερθω να σε βρω
οχι για να μου πεις εσυ τι ειδες
αλλα για να σου πω τι ειδα εγω.

6 σχόλια:

  1. Εισαι ποιητης φιλε και μπραβο σου.

    Κι είχα ξεχάσει τούτο το περπάτημα…
    Αλήθεια, πώς ελαφρώνουν τα πόδια στο περπάτημα,
    όταν βαραίνουν το νου σκέψεις ευχάριστες…

    Κι είχα ξεχάσει τούτο το περπάτημα….

    Όχι δεν θα γίνω….

    ΔΕΝ ΘΕΛΩ να γίνω….
    ποιητής, σκοτεινός,
    που τον βαραίνουν τα ξεχασμένα ρόδινα της δύσης χρώματα….

    Δεν θέλω να τυλίξω την ψυχή μου με μια σκια,
    παρμένη απ’τις ατέλειωτα μακρυές σκιές
    που σχηματίζονται
    όταν στην όμορφη ώρα του δειλινού
    παραδίνει η ημέρα την ψυχή της στην νύχτα….

    εύχομαι να βαραίνουν το νου σας σκέψεις ευχάριστες……

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σαι καλα φιλε.
    Απο τον τροπο που εκφραζεσαι,Βλεπω οτι αγαπας τη ποιηση βαθεια κι αληθινα.
    Και περισσοτερο απο οτι εγω, που δεν γραφω απο επιλογη, ουτε εχω διαβασει και τα πολλα ποιηματα στη ζωη μου..απλα, συμβαινει οταν στροβιλιζονται λεξεις στο μυαλο κι εκεινη την ωρα, σαν υπνωτισμενος, δεν εχω αλλη επιλογη, πρεπει να βρω επειγοντως στυλο και χαρτι και να τις καταγραψω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. celin όταν δημοσιεύεις ποιήματα χαίρομαι ειλικρινά γιατί με βοηθούν να ξεφύγω απ τη σκληρή πραγματικότητα.Και αυτό συμβαίνει πιστεύω γιατί βγαίνουν αυθόρμητα μέσα απ τη ψυχή σου,και η ψυχούλα σου είναι αυτή που με βοηθάει να συνεχίσω να βλέπω αισιόδοξα το μέλλον,ακόμη και όταν με πιάνουν οι μαύρες μου.Και πάλι σ ευχαριστώ celin μέσα απ την ψυχή μου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. sunshine, εχω σκεφτει να μην αναρτω απο δω και περα τα ποιηματα μου, για δικους μου λογους.
    Αλλα ακομα κι αν εισαι ο μονος ανθρωπος που τα διαβαζει και νιωθει ετσι, τοτε δε ξερω αν θα το τηρησω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. celin με συγκινείς πάρα πολύ μ αυτά που γράφεις.Ενα να ξέρεις.Σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή