ΗΘΕΛΕ ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ.

Hθελε μια εξηγηση
αλλα οι εξηγησεις ειναι κατι
που κανεις δε μπορει να δωσει
οταν καποιος αλλος του το ζηταει,
κοιτωντας τον στα ματια..
Αυτα συμβαινουν,
ετσι συμβαινουν
συμβαινουν διχως να μπορει κανεις να τα εξηγησει.
Η ζωη συμβαινει..
και η ζωη ποτε δεν εξηγειται.

 Εξω απο το τζαμι, ο κοσμος αλλαζε
με γεωμετρικους ρυθμους,
οι ταχυτητες ηταν ασυλληπτες,
η ροη των πραγματων, ασταματητη.
Λουλουδια μαραζωναν προτου ανθισουν,
ανθη ξεραινονταν προτου βγαλουν καρπους
εποχες δεν υπηρχαν.
Οι εποχες εχουν σταματησει να υπαρχουν.
Οι εποχες εχουν σταματησει να υπαρχουν
για εμας.
Την κοιταξα με εναν τροπο που ισως δε την ειχα ξανακοιταξει,
κι εκεινη ανταπεδωσε αμεσως το βλεμμα,
δε ξερω τι ηταν τρομακτικοτερο,
το βλεμμα της
η η αντανακλαση του δικου μου.
Υποκριτικες αποριες,
βαρυγδουπες εκφρασεις,
για να αποκρυψω απο τον εαυτο μου
οτι ηταν το Ιδιο Βλεμμα,
το ιδιο βλεμμα που μας κοιταζε και τους δυο εκεινη την ωρα,
ενα βλεμμα απο το οποιο δε μπορεσαμε να απαλλαγουμε,
μια βαρια σκια στα σωματα μας,
στα σωματα ολων εκεινων
που μπορεσαν καποτε
να
προσπαθησουν.

Ετσι κι εμεις προσπαθησαμε,
προσπαθησαμε στην αρχη λιγο,
υστερα περισσοτερο,
προσπαθωντας -εκτος των αλλων- να ξεφυγουμε απο την αδυσωπητη αληθεια,
οτι δηλαδη,
οσο περισσοτερο το προσπαθεις,
τοσο περισσοτερο το καταστρεφεις,
η αγαπη δεν ειναι ποτε προσπαθεια
η αγαπη ειναι κατι που σε αγγιζει για μια στιγμη
κι υστερα σε επισκιαζει μια ζωη,
βαρια σκια
ως το συνωνυμο
εκεινου που δεν ειναι πια εδω
εκεινου που διαρκως συγκρινεσαι,
εκεινου που, οσο περνανε τα χρονια
σε κανει να πιστευεις
οτι δεν εισαι πια αρκετος,
η κι ακομα χειροτερα,
οτι δεν ητανε ποτε
αληθινο.

Ηθελε μια εξηγηση
αλλα οι εξηγησεις δε δινονται ποτε οταν επιμονα,
στις ζηταν.
Σου ερχονται μετα απο χρονια,
οταν δε τις ζητα κανεις,
απροσμενα  
αργα
 και νωρις
σου ερχονται οταν εσυ,

νικημενος,

 παυεις να

προσπαθεις.