ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.. (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

Tο πρωτο μερος μιας σειρας αναρτησεων, με το ιδιο θεμα.
Εδω, θα αναρτησω ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του Μπογιοπουλου, "ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ"
Θα ακολουθησουν αποσπασματα απο το ιδιο βιβλιο αλλα κι απο αλλους συγγραφεις. Σε μια οσο το δυνατον πιο αντικειμενικη παρουσιαση. Προκαταβολικα δηλωνω οτι δεν θα το καταφερω.

1.
Ο "καλος" καπιταλισμος, ο κεινσιανος, υπηρξε, αλλα ουτε τις κρισεις αποσοβησε ουτε τη φτωχεια, και μετα το περας της συγκεκριμενης φασης του καπιταλισμου, κατα την οποια επαιξε το ρολο του, "εξεμετρησε το ζην", και παρεδωσε τη σκυταλη. Αυτο δηλαδη που ορισμενοι βγαζουν απο το παλιατζιδικο της ιστοριας για να το παρουσιαζουν ως ελιξηριο του καπιταλισμου και ως συνταγη σωτηριας απο τη σημερινη "νεοφιλελευθερη κριση" του, ειναι ο,τι ακριβως καταποντιστηκε τη δεκαετια του '70. Αυτη η καταβυθιση της κεινσιανης καπιταλιστικης ατλαντιδας ειναι απο μονη της επαρκης αποδειξη οτι οι καπιταλιστικες κρισεις ειναι αναποδραστες και αναποφευκτες και οτι κινουνται υπερανω  του οποιου μοντελου διαχειρισης του συστηματος. Η μνημη και μονο της περιοδου του "στασιμοπληθωρισμου", του συνδυασμου δηλαδη της οικονομικης υφεσης, απο τη μια, και της ραγδαιας ανοδου των τιμων απο την αλλη, αποδεικνυει οτι αυτες οι φωνακλαδικες κεινσιανες "κοσμογονιες" ερχονται απο ενα παρελθον που κουβαλαει πανω του πολυ σκουρια.

2.
Ο καπιταλισμος του Κεινς ειναι τοσο καλος κι ανθρωπινος που δε διστασε να ανατροφοδοτηθει και να αναπαραχθει οχι μονο μεσα απο την τακτικη του Ψυχρου Πολεμου, αλλα και μεσα απο την πολεμικη οικονομια ενος Παγκοσμιου Πολεμου και μιας σειρας "μικροπαγκοσμιων" πολεμων και επεμβασεων, απο την Κορεα μεχρι το Βιετναμ.

3.
Ποσο "αλλος" ειναι ο καπιταλισμος που, με τις μνημες στο κραχ του '29, αναφωνουσε "ο,τι συμφερει την General Motors, συμφερει και τις ΗΠΑ", απο τον καπιταλισμο που, σημερα, προωθει την παχυλη οικονομικη ενεση του κρατους στην General Motors  με στοχο τη διασωση της απο το κραχ του '09;
Ποσο "αλλος" ειναι ο καπιταλισμος που εκπροσωπουσε ο Νιξον, οταν αναφωνουσε οτι "ειμαστε ολοι κεινσιανιστες", απο τον καπιταλισμο που υπηρετουσε η Θατσερ οταν διακηρυττε οτι "Δεν υπαρχει κοινωνια-μονο ατομα";

4.
Ειναι λιγοτερο αντιλαικη η πολιτικη του "νεοφιλελευθερου" Μπους απο την ταση προστατευτισμου της Κυβερνησης Ομπαμα, στην προσπαθεια του τελευταιου να αποδωσουν ορισμενα νεοκεινσιανα μετρα κρατικης ενισχυσης της ζητησης; Οι εργαζομενοι των ΗΠΑ δυσκολα θα βρουν διαφορα
σε μια πολιτικη που, οπως επι Μπους ετσι κι επι Ομπαμα, χαριζει στους κεφαλαιοκρατες τις ιδιες φοροαπαλλαγες που για την την επομενη δεκαετια υπολογιζονται σε 700 δις δολαρια..που, οπως επι Μπους ετσι κι επι Ομπαμα τα υπερκερδη των ομιλων της Γουολ Στρητ εκτιναχτηκαν το 2010 στα 140 δις δολαρια..που, οπως επι Μπους ετσι κι επι Ομπαμα, οι περιουσιες των 400 δισεκατομμυριουχων των ΗΠΑ αυξανουν με ιλιγγιωδεις ρυθμους φτναοντας το 2010 τα 1,5 τρις δολαρια..και που, οπως υπολογισε ο δημοσιογραφος Πατρικ Μαρτιν, αν ολο αυτο το υπερσυσσωρευμενο κεφαλαιο φορολογουνταν με μολις 10% θα εξαφανιζονταν αυτοματως τα ελλειμματα ολων των αμερικανικων πολιτειων. Αλλα κατι τετοιο οι Αμερικανοι εργαζομενοι δεν το ειδαν. Ουτε επι Μπους ουτε επι Ομπαμα.

5
Για τις περικοπες μισθων και δημοσιων διαπανων, καθως και την καταργηση των συλλογικων συμβασεων που προωθησαν οι Ρεπουμπλικανοι, αρχης γενομενης απο το Ουισκονσιν των ΗΠΑ, προκαλωντας το Φλεβαρη του 2011 διαδηλωσεις μεγαλυτερης και απο εκεινες τις περιοδους του Βιετναμ, ο Ομπαμα δηλωσε οτι "συμφωνω οτι πρεπει να υπαρξει καποια περικοπη μισθων".
Η μηπως εκεινη η η δειλη προσθηκη στην ιδια δηλωση "αλλα η καταργηση των συλλογικων διαπραγματευσεων δεν ειναι σωστη" τον καθιστα αθωο του αιματος;

6
Ο "γαλλογερμανικος" αξονας οταν απαιτησε στις αρχες του 2011 να καταστει "συνταγματικος νομος" (!) στην ΕΕ η υποχρεωση ολων των κρατων μελων της Ευρωζωνης να εισαγαγουν στα συνταγματα τους διαταξη με την οποια θετουν "εκτος νομου" τα ελλειμματα και τα χρεη, να απαγορευτουν δηλαδη ολες οι κοινωνικες δαπανες που δε συναδουν με την "ανταγωνιστικοτητα" του κεφαλαιου, να μειωθουν περαιτερω οι μισθοι, να συρρικνωθουν περαιτερω τα ασφαλιστικα δικαιωματα, απο τι εκκινουσε; Οχι φυσικα απο καποιες ταχα "νεοφιλελευθερες διαχειριστικες εμμονες" του, αλλα απο τις αναγκες εξυπηρετησης των συμφεροντων των πολυεθνικων και των μονοπωλιων, που καθιστουν τη συγκεκριμενη πολιτικη, βασικη επιλογη των κυριαρχων μεριδων του ευρωπαικου κεφαλαιου ανεξαρτητως διαχειριστη.

7.
Οσο για το "νεοφιλελευθερισμο" ως ρευμα, δεν εχει καμια σχεση με τα απλοικα παραμυθια οσων θελουν να τον παρουσιαζουν ως ενα ιδεολογικο "προιον" που λογω της νωχελικοτητας των αγγελων καποια στιγμη επικρατησε στον κοσμο "ανεπαισθητως", οπως το "κακο" κατισχυει του καλου.
Η περιφερειακη γεωγραφικη νικη που πετυχαν στο πεδιο της οικονομιας τα "παιδια του Σικαγο",
στηριγμενα στα ερπυστριοφορα και στις χουντες της Λατινικης Αμερικης, δεν ειναι επαρκης εξηγηση για την παγκοσμια εξαπλωση του. Δεν εξηχθη σε ολα τα πλατη και μηκη του καπιταλιστικου οριζοντα λογω καποιας στιγμιαιας ταχα κοινοβουλευτικης αδρανειας. Ο "νεοφιλελευθερισμος", ο λεγομενος
"φονταμενταλισμος" του ξεπουληματος και της υπαγωγης των παντων στην υπηρεσια των αγορων
(Παιδεια, Υγεια, ιδιωτικοποιηση του αερα μεσω του εμποριου ρυπων, αερομεταφορες, τηλεπικοινωνιες, λιμανια, αστικες συγκοινωνιες, ιδιωτικοποιηση των μηχανισμων ασφαλειας του κρατους, οπως ο στρατος, η αστυνομια και η αμυντικη βιομηχανια, μεχρι και ιδιωτικοποιηση φυλακων και χωματερων), ο "ταλιμπανικου τυπου μονεταρισμος" η με οποια αλλη βαρυγδουπη φραση κι αν περιγραφεται η πολιτικη που ως ιστος αραχνης εχει περικλεισει το παγκοσμιο χωριο, δε γεννηθηκε ως αποτοκο των "διαθεσεων" καποιων "μαθητευομενων μαγων". Δεν επικρατησε λογω του υποκειμενισμου μιας καστας πολιτικων "Φρανκενσταιν". Ειναι κατι πολυ περισσοτερο: Ειναι εκφραση της δομικης αναγκης του κεφαλαιου απαντησει στη πτωση του μεσου ποσοστου κερδους μεσω της επεκτασης του σε καθε δραστηριοτητα και σε καθε τομεα οπου το κεφαλαιο "οσμιζεται το χρημα". Ομως, οσες "επενδυτικες ευκαιριες" κι αν δημιουργηθουν για το κεφαλαιο μεσα απο την καταλυση του δημοσιου τομεα της οικονομιας, η καπιταλιστικη υπερσυσσωρευση ειναι τετοια που και παλι δεν επιτυγχανεται κορεσμος στην απληστια του για κερδη. Το κεφαλαιο εχει παρει γιγαντιες διαστασεις με συνεπεια να μην καταφερνει να επενδυθει ολοκληρο, για τον πολυ απλο λογο οτι αυτοι που πρεπει να καταναλωνουν, οι λαοι, βιωνουν διαρκεις εισοδηματικους περιορισμους.

Mεσα λοιπον στις συνθηκες της λεγομενης "παγκοσμιοποιησης" ο καπιταλισμος με το αποκαλουμενο "νεοφιλελευθερο" προσωπο του και την κακοφημη πλεον, χρηματοπιστωτικη του "παραμορφωση" δεν προεκυψε απο "λαθος". Αποτελεσε -ανεξαρτητα απο τους πολιτικους διαχειριστες του συστηματος- αναγκαστικη επιλογη του κεφαλαιου, που δεν μπορει παρα να υπακουει στους καθε φορα νεους ιστορικους ορους συσσωρευσης του. Το δογμα των λεγομενων "ανοιχτων αγορων" αντανακλα σε αυτην ακριβως την ιστορικη φραση και οσοι επιζητουν την "επιστροφη στον Κεινς" θα πρεπει πρωτα να περιμενουν "το ποταμι να γυρισει πισω". Εξισου αναγκαστικη, δηλαδη αντικειμενικη, ειναι η αιτια της δημιουργιας της χρηματιστικης φουσκας και της διογκωσης του χρηματοπιστωτικου τομεα, οσο κι αν ορισμενοι θελουν να την αποδιδουν στον "υποκειμενισμο" καποιων "επηρμενων" της Γουολ Στρητ που "ετυχε" να δωσουν εμφαση στην "κερδοσκοπικη" παρα στην "παραγωγικη" (δηλαδη στη βιομηχανια και στο εμποριο) τοποθετηση κεφαλαιων. Η χρηματοπιστωτικη "φουσκα" δεν κατασκευαστηκε σε καποια μυστικα εργαστηρια.
Το "νεοφιλελευθερο" μοντελο που τη γιγαντωσε δε γεννηθηκε στα "σαλεμενα" μυαλα καποιων αποκοσμων "σατανιστων" με εμμονες στις μονεταριστικες αλχημειες, που εργαζονταν σε "γιαφκες"
και που, οταν ολοκληρωσαν τα πειραματα τους, "εξαπατησαν" καποιους "αδαεις" πολιτικους.
Ειναι προιον "ολου" του καπιταλισμου. Δεν ηταν "μια απο τις πολλες" επιλογες που ειχαν οι κεφαλαιοκρατες. Υπηρξε "η" επιλογη σε αυτη τη φαση του καπιταλισμου, που οι πολιτικοι διαχειριστες των συμφεροντων τους την προωθησαν οχι γιατι "εξαπατηθηκαν" η γιατι υπηρξαν ηκιστα επιμελεις, αλλα αντιθετα επειδη ακριβως ειναι ιδιαιτερα επιμελεις στην εξυπηρετηση των συμφεροντων του κεφαλαιου. Επομενως, η αιτια της αντιλαικης επιθεσης δεν ειναι ο "νεοφιλελευθερισμος". Ειναι οι αναγκαιες αναδιαρθρωσεις για τη θωρακιση της ανταγωνιστικοτητας του κεφαλαιου, ειναι τα ταξικα συμφεροντα των κεφαλαιοκρατων που υπαγορευουν τα αντιλαικα μετρα και καθοριζουν τελικα τη μορφη της πολιτικης διαχειρισης και τους τροπους προωθησης των συμφεροντων τους.