Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Ο ΨΥΧΟΠΟΜΠΟΣ ΕΡΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ

Απο το βιβλιο του Τζων Μπανβιλ,"ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ",ενα μικρο αποσπασμα,στο οποιο ο Ερμης,ο αγγελιαφορος των Θεων,μιλαει για τον ερωτα των δημιουργηματων τους,των θνητων,ως παρατηρητης απο ψηλα..σε μεταφραση της Τονιας Κοβαλενκο

..Αυτος ο ερωτας,ο ερωτας των θνητων,ειναι δικη τους επινοηση,ειναι κατι που δεν ειχαμε σχεδιασει,προβλεψει η επικυρωσει εμεις.Πως,λοιπον,να μη μας συναρπαζει;Τους δωσαμε εκεινη την ασυγκρατητη παρορμηση των λαγονων-ο Ερως και η Αναγκη σε αγαστη συνεργασια-μονο και μονο για να ξεπερασουν την απεχθεια τους ο ενας για τη σαρκα του αλλου και να συνευρισκονται οικειοθελως,κατι παραπανω απο οικειοθελως,για τη πραξη της αναπαραγωγης,αφου,μια και τους φτιαξαμε,δεν θελαμε να τους αφησουμε να εκλειψουν-εργα των χεριων μας ηταν αλλωστε,καλως η,οπως τοσο συχνα,κακως.
Μα,αλοιμονο!
Ιδου τι δημιουργησαν απο μια απλη τριβη των σωματων.
Ειναι σα να δινεις σε ενα δυστροπο παιδι δυο τρια ξυλακια κι ενα κουβαδακι με λασπη για να ησυχασεις,κι αυτο να σου χτιζει ολοκληρο καθεδρικο ναο,με την κολυμπηθρα του,το καμπαναριο του,τον ανεμοδεικτη του και ολα τα συμπαρομαρτουντα.Μεσα στους χωρους αυτου του ιερου κτισματος δινουν ο ενας στον αλλον ασυλο,συγχωρουν ο ενας τις αποτυχιες του αλλου,τους ιδρωτες και τις οσμες τους,τα ψευδη και τις υπεκφυγες τους και,πανω απο ολα,την αξεριζωτη εγωπαθεια τους.
Δε μπορουμε να καταλαβουμε πως ξεγλιστρησαν ετσι απο τα χερια μας και πηραν με καποιον τροπο το ελευθερο να συγχωρουν ο ενας τον αλλον για ολα οσα δεν ειναι.

Και ολη αυτη η ιστορια ειναι εξαρχης μια αυτοπαθης φαντασιοπληξια.Εκεινο που ο διψασμενος για τον ερωτα τους Μπαμπας μου δε βλεπει και δε θελει ουτε να ακουει,ειναι πως ο ερωτας δεν ερωτευεται στην πραγματικοτητα παρα την απεικονιση του,αφου μοναχα αυτη γνωριζει.Η ουτε καν αυτο.
Δειξε μου δυο ανθρωπους την ωρα που το κανουν και θα σου δειξω δυο ροζ καθρεπτες,κολακευτικα παραμορφωμενους,σ'εναν εναγκαλισμο αμοιβαιας ακατανοησιας.Ερωτευονται ουτως ωστε να βλεπουν τις υπεροχες πιρουετες του εαυτου τους να αντανακλωνται στα ματια του αγαπημενου.Την αθανασια κυνηγουν-ναι,αυτο που εμεις ευχαριστως θα πεταγαμε,αυτο λαχταρουνη τουλαχιστον την ψευδαισθηση του,την εντυπωση της παντοτινης ζωης μεσα σε μια στιγμη παθους.
Εξου και οι τελετες τους της παραδοσης και της βουλιμιας.Αγαπη-αχ σε αυτο το φαγοποτι
τρεφονται ο ενας απ'τον αλλο,αλληλοκαταβροχθιζονται.Κι αυτο,αυτο ακριβως ειναι που ζηλευει ο τρανος Ζευς,τις μικρες τους κατασκευασμενες εκστασεις,απο τις οποιες εκεινος μενει απεξω.

Τεραστιο μεριδιο ευθυνης φερουν εκεινοι οι τροβαδουροι με τις ρομαντικες μπαλαντες τους.




(Τα πλαγια γραμματα δικα μου.Για να τονισω τα σημεια που με συγκλονισαν περισσοτερο σε αυτο το πολυ ομορφο αποσπασμα απο το βιβλιο του Μπανβιλ)

32 σχόλια:

  1. Με ρωταγαν τα παιδια μου...
    Και τωρα με ρωτανε...
    Τι ειναι και ως που φτανει..Ο ερωτας...
    Ποσες και ποιες ειναι οι σχεσεις...Με το σεξ...
    Και ελεγα...
    Και ελεγα...
    Και βιβλια και ρητα κατεβαζα...
    Και σοφους...
    Και φιλοσοφους...
    Και ψυχιατρους...
    Και να...
    Μελιγα λογια...Θεικα δοσμενα...
    Οσα ειχα πει...
    Και αλλα τοσα...Που ποτες δεν ειπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου φιλε.
    Κ εγω εχω γραψει εκατονταδες ποιηματα για τον ερωτα,το σεξ και την αγαπη,
    εχω διαβασει,εχω νιωσει,εχω βιωσει,
    αλλα οποιος κ αν με ρωταγε,δε θα μπορουσα να του μιλησω τοσο συμπυκνωμενα,ομορφα,απλα και αληθινα,
    οπως τα ειπε αυτος εδω ο προικισμενος και χαρισματικος Ιρλανδος,
    μεσα σε 2 παραγραφους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Celin,

    τρέχα γύρευε...Ιδιαίτερα για μένα που δεν είμαι και τόσο εξοικοιωμένος στο να αποτυπώνω τέτοιες έννοιες, μου φαίνεται πραγματικός άθλος η διατύπωση αυτών των παραγραφων απο τον συγγραφέα.

    Έρωτας και σεξ. Τόσα πολλά έχουν γραφτεί μα πόσα λίγα κατορθώνουν να αποτυπώσουν υποσυνείδητες σκέψεις και έννοιες...Ωραίος ο μάστορας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παυλο,ετσι οπως τα λες ειναι.
    Το πιθανοτερο οταν καταπιανεσαι με αυτο το ζητημα ειναι να πεταξεις αερολογιες,η να αναμασησεις τετριμμενα πραγματα.

    Διαβασα πριν κατι μηνες αυτο το βιβλιο και ειχα σημειωσει αυτη τη σελιδα για να τη μεταφερω καποτε στο μπλογκ,δεν ηξερα ποσοι θα τη διαβασουν αλλα ηξερα σιγουρα οτι σχεδον ολοι οσοι τη διαβασουν,θα εντυπωσιαστουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Celin,
    πρώτα απ'όλα καλή και δημιουργική χρονιά.Σε ο,τι αφορά το απόσπασμα του Μπανβίλ περι έρωτος,νομίζω οτι περιγράφει τον ναρκισιστικό,νευρωτικό έρωτα και όχι εκείνον που αληθινά σε κάνει να νιώθεις αθάνατος.Ο Έρωτας μάς απελευθερώνει από την εικόνα μας,σπάμε το είδωλο μας στον καθρέφτη ΤΟΥ,διαλύουμε το εγώ μας,όχι μέσα στον άλλον αλλά μαζί με τον άλλον.Ο Ερωτας είναι μανία ένωσης,ειναι μέθη,είναι οδύνη,είναι χαρμολύπη.
    Ξέρω,βέβαια,οτι οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν τον έρωτα,όπως τον περιγράφει ο Μπανβίλ
    και γνωρίζω επίσης ότι αυτό που πριέγραψα είναι άκρως υποκειμενικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλη χρονια Σαββινα,σου ευχομαι τα καλυτερα,υγεια,ευτυχια,να χαιρεσαι τους δικους σου.

    Μια αποπειρα καταγραφης της σκεψης μου για τον ερωτα,αν θες μπορεις να τη διαβασεις εδω

    και εδω

    "Σε ο,τι αφορά το απόσπασμα του Μπανβίλ περι έρωτος,νομίζω οτι περιγράφει τον ναρκισιστικό,νευρωτικό έρωτα και όχι εκείνον που αληθινά σε κάνει να νιώθεις αθάνατος"

    Αραγε,υπαρχει ερωτας μη ναρκισσιστικος και μη νευρωτικος;!!
    Γινεται να διαλυσουμε το εγω μας μεσα στον αλλον;Γινεται να ενωθεις τοσο πολυ με καποιον που να ξεχασεις ποιος εισαι;

    Η μονη απαντηση που μπορω να δωσω εδω ειναι:και ναι και οχι.Το ξερω οτι αυτη δεν ειναι και πολυ σοβαρη απαντηση γιατι πως ειναι δυνατον να ισχυουν 2 αντιθετα πραγματα μεταξυ τους ταυτοχρονα;
    Και ομως,δεν εχω να δωσω σοβαροτερη απαντηση απο αυτη.
    Μια ακομη αντιφαση που δομει την ανθρωπινη υπαρξη ειναι κ αυτη,συχνα πιστευω οτι ειμαστε δομημενοι απο τις αντιφασεις μας.
    Κι επειδη η Βεβαιοτητα σε ο,τιδηποτε μοιαζει εν πολλοις με απιαστο ονειρο,
    θα καταληξω να συμφωνησω με το σχολιο σου.

    Ναι,υπαρχει ο μη νευρωτικος και μη ναρκισσιστικος ερωτας,
    ναι,μπορουν να διαλυθουν τα εγω μας.
    Ας ενα Νιτσεικο "ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ" εδω και ο,τι βγει.
    Αλλωστε μια ζωη ζουμε και οχι παραπανω.

    ΥΓ Παντως και το αποσπασμα του Μπανβιλ νομιζω οτι δεν ειναι και τοσο διαφορετικο απο αυτα που λες,δηλαδη θεωρω οτι κατα βαθος ειναι ενα τρομερα αισιοδοξο αποσπασμα που φωναζει κ αυτο με τη σειρα του ενα "ΝΑΙ" σε ολα.
    Εστω κ κατω απο ενα μανδυα κυνισμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ουπς,εγινε ενα λαθος στα λινκς που ηθελα να σε παραπεμψω και δε φαινονται οι συνδεσμοι,
    να αυτα εδω ειναι
    http://celinathens.blogspot.com/2010/06/blog-post_29.html
    http://celinathens.blogspot.com/2010/08/blog-post_11.html

    Η αποψη μου για τον ερωτα,με τη βοηθεια του Ζαν Λυκ Μαριον,του Ζιζεκ και του Τσε Γκεβαρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. celin,
    δεν αναφέρομαι σε κάποια "χώρα ερωτικής ουτοπίας",αναφέρομαι στο βίωμα του Ερωτα,πιστεύοντας ότι αποτελεί μια ανεξάρτητη οντότητα που σαγηνεύει τα εμπλεκόμενα μέρη,ώστε να τα καθιστά αδύναμα στις ορέξεις του.Κανένα εγώ δεν επιβιώνει στη σαγήνη του,γι αυτό και οι άνθρωποι,δυστυχώς,δύσκολα ερωτεύονται,απλώς καψουρεύονται και αυτό το βαφτίζουμε έρωτα.Στην καψούρα από ναρκισσισμό άλλο τίποτα.Στον Ερωτα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα,ανερμήνευτα.
    Το βλέμμα του ερωτευμένου δεν κοιτάζει, γι αυτό και δεν καθρεφτίζεται.Βλέπει!!Όταν συναντώνται τα βλέμματα των ερωτευμένων ο ένας
    γλυστράει,διεισδύει στο σώμα και στην ψυχή του άλλου και αυτό λίγοι το αντέχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ομορφα κι αυτα που γραφει και η Σαββινα..
    Τυχεροι..Οσοι αθανατοι γλυστρησαν...Στην ψυχη του αλλου..Μ ενα βλεμμα..
    Τι μεγαλειο..
    Και ποσο δυσκολο..
    Οχι μονο να δωσεις...
    Αλλα να μη φοβηθεις..
    Για οσα θα δεις...Στην ψυχη του αλλου...
    Μεγαλειο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συνεχιζοντας το σχολιο του φιλου μαχαιρη, πιο πανω:

    Τυχεροι, ομως φιλε μου, οχι μονο οσοι διεκριναν αυτο το βλεμμα στη ψυχη του αλλου,αλλα και οσοι αφησαν το βλεμμα αυτο να αναπτυχθει και δεν το καταπιεσαν επειδη δεν φοβηθηκαν οσα ειδαν στη ψυχη του αλλου.Τοτε μονο μιλαμε για Μεγαλειο

    Με την ευκαιρια παραθετω δυο ποιητες, την Σουηδη Κarin Boye (1900-1941) και τον Aγγλο W.H Αuden(1907-1973).

    ''How Can I Tell ...''
    http://www.karinboye.se/verk/dikter/dikter-engelska/how-can-i-tell.shtml


    "Stop all the clocks, cut off the telephone"
    W.H Αuden
    http://homepages.wmich.edu/~cooneys/poems/auden.stop.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. celin,
    ίσως θυμασαι οτι για τον Μπάνβιλ είχα γραψει τον Αύγουστο έχοντας τελειώσει το προηγούμενο,δύσκολο βιβλίο του("Στη θάλασσα")και πάιρνοντας κατευθείαν τους "Απειρους Κόσμους".
    Το απόσπασμα που παραθέτεις με είχε συγκλονίσει και μένα,διαβάζοντας το εν πλω,γυρίζοντας στην άσχημη και έρημη πρωτεύουσα,σα να είχε γευτεί ένα γκουρμέ γεύμα-εμπειρία ή ενα εξαιρετικό κρασί...
    Δυστυχώς,τελείωσε η άδεια και δεν υπήρχε πλέον καιρος να διαβάσει κανείς απερίσπαστα μιάμιση ώρα,κι έτσι μου έχει μείνει στην μέση.
    Αρκεί να πω μόνο οτι κάποια στιγμή,μετά καιρό,που αποφάσισα να ξαναδιαβάσω μερικές σελίδες,πάλι αισθάνθηκα την Ανάταση που συνοδεύει την επικοινωνία με ένα φωτισμένο πνεύμα,παρά την λήθη του χρόνου που είχε μεσολαβήσει.
    Καλή σου χρονιά,όπως και στους άλλους επισκέπτες του ιστολογίου σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είναι όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να μιλάνε για τον έρωτα, είναι ακόμα πιο ωραίο να βλέπεις τον έρωτα να μιλάει για αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σαββινα,
    συμφωνω με αυτα που λες,και βεβαια τα πραγματα στον ερωτα ειναι ανερμηνευτα
    και βεβαια
    "Το βλέμμα του ερωτευμένου δεν κοιτάζει, γι αυτό και δεν καθρεφτίζεται.Βλέπει!!Όταν συναντώνται τα βλέμματα των ερωτευμένων ο ένας
    γλυστράει,διεισδύει στο σώμα και στην ψυχή του άλλου και αυτό λίγοι το αντέχουν. "

    Πολυ ωραια κ σωστα ολα αυτα.
    Λιγοι το αντεχουν γιατι ολοι εχουν τις σκοτεινες πλευρες τους,τις οποιες δε θελουν να μοιραζονται με κανεναν.Ολοι,λιγο εως πολυ,κατι κρυβουμε απο τον Αλλον και δε θα αντεχαμε να διεισδυσει καποπιος στον εσωτερο πυρηνα της ψυχης μας.

    Παντως εγω πιστευω οτι η παραπανω κρυψινοια δεν οφειλεται τοσο σε υπαρκτα σκοτεινα μας σημεια,
    αλλωστε οποιος ερωτευεται,οπως λεει το κειμενο του Μπανβιλ,συγχωρει.
    Η παραπανω κρυψινοια οφειλεται στις ενοχες μας.
    Βαθεια ενοχικο πλασμα ο ανθρωπος.
    Ο λογος που κρυβεται ειναι γιατι κατα βαθος ειναι ο ιδιος που δε μπορει να συγχωρησει τον εαυτο του.
    Και προτιμα να αφηνει στο σκοταδι αυτα που υποχρεουται να βγαλει στο φως,για να συμβουν τα παραπανω που λες με το βλεμμα και τη διεισδυση.

    Προφανως υπαρχουν κ στιγμες που ξεσπουν κ νικανε ολες τις αναστολες μας και εκεινη τη στιγμη ο ερωτας θριαμβευει.Υπαρχουν αυτες οι στιγμες.Για αυτες ζουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ετσι ειναι Μαχαιρη,οπως το λες,Μεγαλειο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εlva,
    στη Σαββινα μιλουσα για αυτον που βλεπεται απο τον Αλλον,και εσυ μου δινεις τη πασα να μιλησω και για αυτον που Βλεπει.
    Οπως λες
    "Τυχεροι, ομως φιλε μου, οχι μονο οσοι διεκριναν αυτο το βλεμμα στη ψυχη του αλλου,αλλα και οσοι αφησαν το βλεμμα αυτο να αναπτυχθει και δεν το καταπιεσαν επειδη δεν φοβηθηκαν οσα ειδαν στη ψυχη του αλλου"

    Πρεπει οχι μονο να ξερεις να αποκαλυπτεσαι στο Βλεμμα του Αλλου,πρεπει να ξερεις και να Βλεπεις.Και το Βλεμμα σου να ειναι ατρομητο,στιβαρο,να ειναι ετοιμο για ολα,ετοιμο να αντικρυσει τα παντα.
    Η αβυσσος της ψυχης κρυβει και λουλουδια κρυβει και χαραδρες και αλλα πολλα.μπορει να κρυβει και τερατα.
    Μονο αν ειμαστε ετοιμοι να τα αντιμετωπισουμε αυτα,τοτε θα μιλαμε για ενα ολοκληρωμενο συναισθημα.Για ενα μεγαλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. squarelogic,
    ναι,φυσικα το θυμαμαι γιατι η δικια σου αναρτηση που αναφεροταν και στον Μπανβιλ,με εκανε να παω να αγορασω το βιβλιο.Αν θυμαμαι καλα,ειχες γραψει και οτι ειχε παρει πολυ καλες κριτικες!
    Συμφωνω με την ομορφη και λυρικη περιγραφη σου.

    Καλη χρονια να εχεις,να εισαι υγιης,ευστυχισμενος και δυνατος οπως τωρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ποε,παντα το δευτερο ειναι το ομορφοτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σελ καλησπέρα σου.
    Θα σταθώ σε αυτήν την διατύπωση:
    [..]Και ολη αυτή η ιστορία είναι εξαρχής μια αυτοπαθής φαντασιοπληξία[..]...[..] ο έρωτας δεν ερωτεύεται στην πραγματικότητα πάρα την απεικόνιση του[..]
    Αυτό πιστεύω, ερωτευόμαστε την απεικόνισή μας, την ανάγκη μας την "ομορφιά" που κουβαλάει (που φαντασιώνεται ότι την έχει) ο καθένας μέσα του.
    Στεφανώνουμε και στολίζουμε το αντικείμενο του πόθου μας, με ότι ακριβό έχουμε ζωγραφίσει εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας, προκειμένου να ικανοποιήσουμε την ανάγκη της αναγνώρισης, να βγάλουμε προς τα έξω τα συναισθήματα που μας πνίγουν, αν δεν εκτονωθούν.
    Να επιβεβαιωθούμε.
    Και κοίτα, μόλις ξεθυμάνει αυτό το συναίσθημα, μόλις αδειάσει το μέσα μας, τότε και το αντικείμενο του πόθου μας, ξεγυμνώνεται και αυτό, εμφανίζεται μπροστά μας γυμνό, και μπορεί να το κοιτάμε και, να μην αναγνωρίζουμε σε αυτό, κανένα από τα χαρακτηριστικά που του είχαμε αποδώσει, εμείς,οι ίδιοι.
    Αυθεπιβαλόμαστε, κάνουμε προβολή του είναι μας,της φανταστικής μας εικόνας και, αφού ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας (όχι τις σεξουαλικές ή τουλάχιστον όχι μόνον) για αναγνώριση για θαυμασμό για επιβεβαίωση ........
    Τότε πλέον η ψευδαίσθηση μ΄ενα πραφ,ξεθυμαίνει και πια, δεν υπάρχει τίποτα.
    Αλλά είναι όμορφο, πολύ όμορφο το συναίσθημα όταν ξέρεις και το ζεις. Ένα παιγνίδι είναι.

    Τέλος να πω γι΄ότι γράφει η Elva
    αλλά και για όσα της απαντάς στο κλείσιμο στο σχόλιό σου, ότι
    αυτό που και οι δύο περιγράφετε, είναι υπέροχο και, δεν χρειάζεται νομίζω να είσαι ερωτευμένος για να το ζήσεις και στην καθημερινότητά σου αυτό το "μεγαλείο",να είσαι άνθρωπος με ολοκληρωμένα συναισθήματα.
    Και τότε βέβαια δεν θα ισχύει πλέον,τίποτε από τα παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Οι Ιρλανδοί είχαν πάντα την ομορφιά στο στόμα τους και στην πένα τους. Και είναι κάπως ειρωνικό το ότι πάντα τους αγαπούσα σαν λαό και σαν πολιτισμό, και τώρα τους βλέπω να βαδίζουν στην καταστροφή τη δική μας. Ας μην πολιτικολογήσω όμως περισσότερο και μολύνω την γοητεία αυτού του αποσπάσματος:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "Και ιδού τι δημιούγησαν από μια απλή τριβή σωμάτων"!
    πόσο αληθινό, φίλε μου Celin!
    Έμαθαν να συγχωρούν ο ένας τον άλλον για όλα όσα δεν είναι...
    Μα δεν είναι άξιος ζήλιας ο έρωτας;

    Καλό βράδυ καλέ μου :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλησπερα bb!
    Δυστυχως το σχολιο σου ειναι σχεδον αδιαψευστο,και αυτο το σχεδον ειναι που μας κανει να ελπιζουμε,
    ενα σχεδο ειναι που κανει τη διαφορα και τροφοδοτει με δυναμη,ελπιδα κ ενεργεια τις κινησεις/σκεψεις μας.

    Το κλεισιμο του σχολιου σου ομως ειναι ελπιδοφορο,και οχι μονο ελπιδοφορο αλλα και πραγματικο,και αυτη η θετικη πλευρα δεν ειναι σχεδον αδιαψευστη..αλλα αδιαψευστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλως ηλθες Edgar Nolan Poe!
    Tον θαυμασμο και την εκτιμηση σου για τους Ιρλανδους,τον συμμεριζομαι απολυτα κ εγω.
    Ποιητες,συγγραφεις,διανοουμενοι και οχι μονο,
    και απλοι ανθρωποι,αγωνιστες,
    οι Ιρλανδοι ειναι εκπληκτικος λαος.

    ΥΓ Πολιτικολογησε οσο θελεις,αλλωστε και οι Ιρλανδοι πιστευω οτι δε θα ειχαν κανενα προβλημα να μιλαμε για πολιτικη στις αναρτησεις που τους αφιερωνουμε,ως κατ'εξοχην πολιτικοποιημενος λαος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. GR,κ εγω σου ευχομαι τα καλυτερα για το 2011.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλώς σε βρήκα και καλή χρονιά! Ετσι είναι, η μοίρα των επαναστατών φαίνεται να διαγράφεται όμοια!

    Α,και πολύ καλή η Νόσος του Πορτνόυ,τελικά!:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. "Έμαθαν να συγχωρούν ο ένας τον άλλον για όλα όσα δεν είναι..."

    Αν με ρωτουσες φιλη me:) κ εγω αυτη τη φραση θα ξεχωριζα απο ενα αποσπασμα οπου ειναι φισκα στις αξιοσημειωτες και εμπνευσμενες φρασεις!

    Καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλη χρονια,e.d.p!
    Τη ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΠΟΡΤΝΟΥ υποθετω οτι τη διαβασες καπου στις βιβλιοπροτασεις μου;Χαιρομαι που σου αρεσε,πιστευω οτι ο Ροθ ειναι η τελεια μειξη Γουντυ Αλεν και Ντοστογιεφσκυ,και στοι βιβλιο αυτο αποτυπωνεται νομιζω πολυ καλα αυτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χμ, τη Νόσο τη διάβασα σε βιβλιοπρότασή σου, πολύ άμεση όμως! Κατευθείαν από τη βιβλιοθήκη σου!Χεχε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. τα ρω του ερωτα
    ή
    ταρω του ερωτα
    ...
    συντασσομαι με Poe!
    ...
    o ερωτας ειναι αρρωστια, και να γιανεις, ποτε δε θα σαι οπως πριν αρρωστησεις Celin!
    ειμαι λες επηρεασμενη απο το συμποσιο του Πλατωνα;
    ...
    http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=354&author_id=79
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εdgar,ο φιλος του αδελφου μου εισαι που του εδωσα το βιβλιο πριν λιγες μερες;!
    Πολυ μικρος ειναι ο κοσμος τελικα!

    Καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γεια σου Katabran!
    Eιναι μαλλον απτις αρρωστιες,απο τις οποιες αν καταφερεις να τους ξεφυγεις,καταληγεις ακομα πιο αρρωστος,
    οποτε,thank god,που μπορουμε να αρρωσταινουμε ακομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. To βρήκες!Μικρός είναι και ακόμα πιο μικρό τον κάνει το ίντερνετ! Το ξεπέταξα σε δυο μέρες! Διάβασα και μερικά άλλα πολύ ενδιαφέροντα στο ενδιάμεσο και περιμένω και τον Κόμπο Αμπε για συμπλήρωμα!Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή