Μα δε ξερω το γιατι.
Δεν εχω βλαψει ποτε μου κανεναν.
Ζω σε μια καλυβα,μεσα σε ενα δασος τοσο πυκνο,
που οι ακτινες του ηλιου δε τη φτανουν.
Δεν κοιμαμαι καλα.
Βλεπω φριχτα ονειρα.
Βλεπω πτωματα τριγυρω μου,
κομμενα κεφαλια με αδειες κογχες,
αιμα στους τοιχους,στα χερια μου,
στη ψυχη μου.
Κι ακουω φωνες μικρων παιδιων να λενε
"ΝΑ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ"
Με αποκαλουν Δολοφονο.
Μα δε ξερω το γιατι.
Ζω εδω και χρονια μεσα σε ενα πυκνο δασος.
Και κανεις δεν εχει ερθει ποτε να με επισκεφτει.
---------------------
Η Αυγη ηρθε και καθισε διπλα μου.
Με φιλησε στο μετωπο
"ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ;" μου ειπε.
Ειναι ο,τι πιο αγνο μπορουν να αντικρυσουν τα ματια.
Ανοιγω τα ματια.Δεν ηταν διπλα μου.
Νοσταλγησα τα φωτεινα της χαδια,
τη πορφυρη αναπνοη της,
το φιλι που στροβιλιζεται
μες στην Ανατολη της.
Ποσο μου λειπει
εχω αιωνες να τη δω
ποσο μου λειπει.
Εξοριστος,να κοκκινιζω τοιχο κ ψυχη,
σε αυτο το δασος το φρικτο.
-----------------------------
Ενας πινακας ομορφαινει τον τοιχο μου.
Ειναι ο μοναδικος.αλλωστε, τι θα μπορουσε να σταθει
πλαι στη τοση ομορφια του;
Ειναι παρα πολυ παλιος,
αιωνες παραδινεται απο γενια σε γενια.
Τωρα,τον εχω εγω.Ειμαι ο τελευταιος της γενιας μου,
μετα απο μενα,
η γενια μου πρεπει να εκλειψει.
Ενα δασος,πυκνο σα τρελα,απεικονιζεται.
Και,μες στα δεντρα,ισα που διακρινεται μια καλυβα.
Πολλες φορες εχω αναρωτηθει τι ειδους ανθρωπος
θα εμενε σε αυτη την καλυβα.
Τι σκεφτοταν αραγε ο Ζωγραφος που δημιουργησε αυτον τον πινακα;
Τοσο μακρυα απο τους υπολοιπους ανθρωπους,
αραγε εμενε μακρυα τους επειδη τους φοβοταν;
Η τον ειχαν εξορισει επειδη φοβουνταν αυτον;
Τι εγκλημα να ηταν αυτο
ωστε να του αξιζει τοσο βαρια τιμωρια;
ειμαι γυμνος,
το ρολοι ειναι καρφωμενο στα μεσανυχτα,
ο φοβος κρυβεται στα χερια μου κ οχι στη ψυχη μου
γιατι
ο φοβος,ειναι τα μαχαιρια που κραταω,
ειναι η Τιμωρια που εμαθα να αγαπαω,
θελω να ταξιδεψω πολλα χρονια πισω,
να συναντησω αυτον τον ζωγραφο,
κ να του ζητησω να μου αποκαλυψει
τα Μυστικα του Πινακα,
ισως να ειναι μυστικοπαθης,
η απλα αγενης,
ομως, εχω τον τροπο μου, να πειθω τους ανθρωπους,
θα του εδειχνα τον φοβο μου,
τον φοβο μου
τον φοβο μου
τον φοβο μου
θα του καρφωνα τον φοβο μου σε ολο του το σωμα
κ επειτα ισως κ εγω να ζωγραφιζα με τον φοβο μου
εναν παρομοιο
(η κ εντελως διαφορετικο)
πινακα
οχι ομως πανω στον καμβα
αλλα στους τοιχους,
θα ζωγραφιζα στους τοιχους την ομορφια της ψυχης μου,
ξερω ποσο ομορφη ειναι η ψυχη μου,
κ ας μη μου το χει πει ποτε κανεις,
δε θυμαμαι απο ποτε εχω να μιλησω σε ανθρωπο
ανθρωπους βλεπω μονο οταν ονειρευομαι,
μα δε μιλανε
γιατι ειναι νεκροι,
ανθρωπους δε βλεπω
μονο ακουω φωνες μικρων παιδιων
να επαναλαμβανουν συνεχως
αυτη τη καταραμενη φραση...
-------------------------
Κλεινω τα ματια
να φανταστω την Αυγη.
Τη περιμενω..μα δεν ερχεται
τετοιο μερος φρικτο ποτε της,
δε θα επισκεφτει.
Δεν έχω ιδέα από ποίηση. Τον μόνο ποιητή που έχω διαβάσει είναι ο Καρυωτάκης και αυτό στην εφηβεία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν άρχισα να μπαίνω στο μπλογκ σου και έβλεπα αναρτήσεις με ποιήματα έψαχνα να βρω παραπομπή για τον ποιητή. Όταν κατάλαβα όταν ήσουν εσύ έπαθα πλάκα.
Χωρίς λοιπόν να είμαι καθόλου ειδική στο θέμα τα βρίσκω καταπληκτικά. Με αγγίζουν.
Έχεις ποτέ σκεφτεί να τα εκδόσεις?
LOLA
Καταρχας σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια που μου δινουν κινητρο να εξακολουθησω να τα αναρτω.Η αληθεια ειναι οτι δεν γραφω απο επιλογη,ουτε γραφω με σκοπο να τα εκδοσω,γραφω απο αναγκη,γραφω γιατι δε μπορω να μη γραφω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα,υστερα απο εκατονταδες ποιηματα που εχω γραψει απο πιτσιρικας,δε μου φαινεται καθολου κακη η ιδεα να εκδοθουν,αντιθετως,θα μου αρεσε πολυ κατι τετοιο.
Αλλα θελει τρεξιμο,θελει να τα παω σε εκδοτες,να ψαχτω κτλ
Κι εγω βαριεμαι να κανω κατι τετοιο.
Ασε που απο καποιον που το εψαξε για μενα,
εμαθα οτι στη ποιηση οι εκδοτες σου ζητανε και λεφτα για να σου εκδοσουν τα ποιηματα.
Και δε θελω να ακουστω ψωνιο αλλα σιγα μη πληρωσω κιολας για να εκδοθουν τα ποιηματα μου.Να πληρωθω πρεπει,οχι να πληρωσω.
Προς το παρον λοιπον,γραφω για τους φιλους αναγνωστες μου εδω,διχως μεσολαβητες!!
Αν θελουν να με εκδοσουν,ας ψαξουν να με βρουν,εγω δε παιζει να βρω να ψαξω κανεναν.
:) το χαμόγελο ειναι για το σχολιο σου περί εκδοτών
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα σου μ' αρέσει. Ξορκίζει τον φόβο, για τον φόβο
Nεφελη,i'll say it now,and i'll say it loud,i'm a poet and i'm proud:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα που διαβαζω ξανα το προηγουμενο μου σχολιο,ακουγεται πολυ ψωνισμενο κ αλαζονικο,θα το διεγραφα αν προλαβαινα πριν διαβαστει!
Χαιρομαι που σου αρεσε και το ειδες σαν εξορκιστικο του φοβου.Εγω το βλεπω μαλλον ως ενα απο τα πιο καταμαυρα ποιηματα που εχω γραψει,αλλα ετσι κ αλλιως,η ερμηνεια των ποιηματων δεν ανηκει τοσο σε αυτους που τα εγραψαν,αλλα σε αυτους που τα διαβαζουν,
το ποιημα σημαινει αυτο που ο καθε αναγνωστης του θελει-η βλεπει-να σημαινει.
Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΓΕ Ο ΞΥΛΟΥΡΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΤΩΡΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟ ΦΡΙΚΤΟ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ.
ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΖΗΤΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΙΣΧΡΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΟΜΩΣ ΕΦ' ΟΣΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Καθόλου αλαζόνας και ψωνισμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε διαβεβαιώ.
LOLA
Θερσιτη,δεν το εχω πολυψαξει το ζητημα,απλα ξερω στανταρ τη γνωμη μιας συγκεκριμενης εκδοτρις για τη Ποιηση,σου λεει η ποιηση δε πουλαει ειδικα οταν τον ποιητη δε τον ξερει ουτε η μανα του,επομενως τα εξοδα εκδοσης,κατα ενα μερος τα βαζει απο τη τσεπη του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη πεζογραφια μπορει να μη συμβαινει αυτο,
ισως αν αυριο εγραφα ενα μυθιστορημα με τιτλο
"ΑΚΑΡΔΟΙ ΑΝΤΡΕΣ,ΨΥΧΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ:ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ",
με τετοιο τιτλο το βιβλιο μπορει και να πουλαγε,αλλα εγω ως συγγραφεας θα πεθαινα απο τη ντροπη για τη καταντια μου:)
Αν και ποτε μη λες ποτε,δυσκολοι οι καιροι,ο καπιταλισμος μας εκπορνευει ολους,επομενως,πως θα τη γλυτωναν οι συγγραφεις;
Απο κει και περα το ποιημα δεν ειναι πολιτικο,
γραφτηκε πριν χρονια οταν σκεφτομουν αλλιως,
αλλα τωρα που το ξαναδιαβαζω,
σιγουρα μπορει να αναγνωστει και πολιτικα:το δασος το φρικτο ειναι η καπιταλιστικη-νεοφιλελευθερη χουντα,
το δασος ειναι η απομονωση ολων μας,
η νικη του ατομικου απεναντι στο συλλογικο,
με συνεπεια,
τη τελικη ηττα και των δυο.
Λολα,να σαι καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμη φοβάσαι μα πιο πολύς κόσμος θα τα διαβάζει απο εδω, και κάνεις και εσύ το κουμάντο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι φιλε
ΑπάντησηΔιαγραφή