"Mπορω να γινω το χερι σου
να σε χαιδευω οταν κοιμασαι για να βλεπεις ονειρα γλυκα
να ξεβαφω το προσωπο σου πριν πεσεις στο κρεβατι
να σκουπιζω τα δακρυα σου,να μη θολωσει ποτε η ματια σου
να σε σηκωνω οταν πεφτεις
μπορω να γινω το χερι σου
μα αν τελικα δε το μπορεσω
τιποτα αλλο τοτε δε θα μπορω"
Ασφαλως το χερι της,θα ηταν πολυ εγωιστικο να θελει να γινει τα ματια της κ να αντικρυζει τον κοσμο συμφωνα με το θελημα του
Θα ηταν εγωιστικο.Η πραγματικη αγαπη συρρικνωνει το εγω
Κ αυτο το λιγο που απομενει,ειναι το καλυτερο εγω που μπορουμε να γινουμε
Θα μπορουσε αραγε να γινει τα ποδια της?κ να καθοδηγουσε τα βηματα της ωστε να τη φερνουν παντα κοντα του?
Εξισου εγωιστικο,δεν ειναι αγαπη το να ελεγχεις,αγαπη ειναι να αφεθεις
Κι αφηνεται
Στην αγκαλια της παραδινεται
Στη παλια του κρυψωνα δε θελει πια να κρυβεται,
Στο σωμα της βυθιζεται κ ολα τα ξεχνα
"Κ αν τρεξεις γρηγορα
παλι θα σε προλαβω
κ αν γινεσαι ασαφης
παλι θα σε καταλαβω
ειναι τοσο ομορφα εδω
ονειρο κ πραγματικο
ειναι τοσο ομορφα εδω
μαζι σου"
Τρυφερός και, συνάμα, σεβαστικός μπροστά στην ελευθερία της! Προστατευτικός και, συνάμα, ευάλωτος! Προπάντων, όμως, δοτικός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπάνια εκδοχή της αγάπης!
Πολλά θαυμαστικά με "υποχρέωσες" να βάλω...
Aκουσα τη συμβουλη σου κ εστιασα-εστω κ προσωρινα-στην φωτεινη πλευρα της ζωης!
ΑπάντησηΔιαγραφήκ τι φωτεινοτερο απο τον ερωτα?
Αφού μπορείς και κάνεις τέτοιες αναρτήσεις, μάλλον καλή συμβουλή έδωσα (λέω η μετριόφρων εγώ ;))
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειαζόμαστε να θυμόμαστε πού και πού ότι μέσα στο μείγμα, που ονομάζουμε ζωή, υπάρχει και η ΟΜΟΡΦΙΑ -εξωτερική και κυρίως εσωτερική. Τουλάχιστον για να διατηρούμε την ισορροπία μας!
Eτσι ακριβως ειναι,αλλωστε κ ο κυνισμος δεν ειναι παρα ενας ανεστραμμενος ρομαντισμος,ο κυνικος ειναι ενας πληγωμενος ρομαντικος,αλλα οσο εχει την ικανοτητα του να πληγωνεται κ να θρηνει για τα κακως κειμενα,αυτο δεν το θεωρω κατι κακο γιατι κ ο θρηνος αυτος ειναι ο τροπος ορισμενων να κρατησουν-κατα ενα οχι κ τοσο παραδοξο τροπο- την ελπιδα μεσα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχισε τις καλες σου συμβουλες,ειναι απαραιτητες!!
Έχεις απόλυτο δίκιο: ένας από τους πιο κυνικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου ήταν ένας αθεράπευτα ρομαντικός που, ενώ γύρω του έβλεπε και σχολίαζε μόνο τα στραβά, ήταν σχεδόν βολονταριστικά αισιόδοξος για την μακροπρόθεσμη προοπτική του Ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ακριβώς η διαλεκτική, όχι πια στην αντίληψη των πραγμάτων, αλλά στην ίδια τη βίωση της ζωής.
Ρίξε μια ματιά κι εδώ
Μεγάλη σύμπτωση!
"Εφόσον τα αισθήματα λειτουργούν ακόμη, εφόσον τα συναισθήματα πληγώνουν ακόμη, αυτά τα ίδια υποδεικνύουν ζωή. Όχι κατάλοιπο ζωής, αλλά σπόρο ζωής."
ΑπάντησηΔιαγραφήEτσι ειναι,
δε λεμε κατι καινουριο τελικα,ειναι μια μεγαλη,παναρχαια αληθεια γιατι ο πραγματικα σκληρος κ συμβιβασμενος κυνικος δεν θα κατσει να θρηνησει για τιποτα,ουτε θα τον δεις ποτε να κατηγορει τους ανθρωπους που χασαν την ανθρωπια της
Το μονο που κανει ειναι να ανακατευεται με το πληθος,αποκομιζοντας οτι μπορει απο αυτο