Η ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΜΑΣ (ΚΑΙ Ο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ)

Εγραψα πριν λιγο μια ημιτελη αναρτηση για το πως βλεπω το 2012,
δε θα την ανεβασω γιατι παραειναι μαυρη.
Αυτες τις μερες αντιμετωπιζω ενα παρομοιο μπλοκαρισμα με αυτο που αντιμετωπισα πριν λιγους μηνες,
κινηματογραφικα-μουσικα-λογοτεχνικα κειμενα δε μου κανει καρδια να ανεβασω,
αλλα ουτε πολιτικα, γιατι δε νιωθω οτι εχει μεινει κατι αλλο να πω.

Μαζι με το κρυο εξω, ενα κυμα ψυχους εχει τρυπωσει και μεσα μου,
ημουν σε ενα σουπερμαρκετ πριν καμια βδομαδα και μεσα σε λιγα λεπτα, ειδα τρεις τσακωμους μπροστα μου, ολοι γιατι καποιος πηγε να φαει τη θεση στη σειρα καποιου αλλου.
Τα ραφια ειχαν αδειασει απο κουρασμενα ανθρωπακια, που βλεπουν τη καταστροφη να ερχεται, και σαν γνησια μικροαστικα σκουπιδια, σκεφτηκαν οτι το καλυτερο που μπορουν να κανουν, ειναι να χαρισουν στον εαυτο τους, ενα τελευταιο γιορτινο φαγοποτι.
Αν μεχρι το Πασχα, δεν εχει τιναχτει στον αερα το Συμπαν, ιδιες θα ειναι οι σκεψεις τους για το εορταστικο Αρνι,
σκεφτομαι οτι αυτο που δε θα προλαβει να κανει το κρυο και η φτωχεια,
πιθανον να το κανει η Βιολογια,
αν κρατησει κανα χρονο ακομα αυτη η ιστορια,
στανταρ το ενα τριτο του πληθυσμου θα εχει πεθανει απο τα τριγλυκεριδια και τη χοληστερινη,
ενα ακομα τελευταιο φαγοποτι, κι ενα ακομα τελευταιο φαγοποτι,
και πολλοι θα πεφτουν κατω απο εμφραγματα,
οι υπολοιποι θα πεθανουν απο τη πεινα,
αλλοι θα αυτοκτονουν, αλλοι θα κηρυσσουν παραιτηση κι απαθεια,
μια χαρα δηλαδη, αυτο που πραγματικα θελουν τα δωσιλογικα γουρουνια που εξουσιαζουν
-τον θανατο δηλαδη του μισου πληθυσμου για να παρει μπρος ξανα η καπιταλιστικη μηχανη-
δε θα γινει αυτη τη φορα με πολεμο,
θα τους τον χαρισουμε απο μονοι μας.

9,2% πανω τα τιμολογια της ΔΕΝ απο μεθαυριο..
οποιος ακομα πιστευει οτι τα παραπανω που γραφω για τον σχεδιαζομενο εκ των οικονομικων ελι θανατο ενος κομματιου του πληθυσμου,
ειναι υπερβολες,
εχω να του πω οτι σα να στερευει το μισος κ η απεχθεια μου για το προσωπο του,
ειτε βαλτος, ειτε αφελης ειτε προνομιουχος ειτε απλως μισανθρωπος,
ο,τι κι αν ειναι,
ισως να αρχισω να τον ζηλευω λιγακι,
εχει τη πλακα του να εισαι πολιτικα και ταξικα συνειδητοποιημενος με γεματες τσεπες,
αλλα τωρα που η τσεπη αδειαζει, τα λογια που ελεγες κι εγραφες εκ του ασφαλους,
ζυγιζουν βαρυτερα,
το να κραυγαζεις για αλληλεγγυη οταν δεν εισαι αυτος που τη ζητας, ειναι ευκολο,
οταν ομως σιγα σιγα εσυ μετατρεπεσαι σε αυτον που τη ζητα,
η ντροπη και το κενο γινονται βαρη ασηκωτα,
αντιλαμβανεσαι οτι, η αλληλεγγυη που ζητειται ειναι ουσιαστικα ελεημοσυνη,
κι αν σου χει μεινει μια σταλα περηφανια, συνειδητοποιεις οτι αυτο δεν ειναι κατι που πρεπει να ζητας,
ειναι κατι που πρεπει να απαιτεις.

Να απαιτησεις απο τον περαστικο στο δρομο που σε κοιταει με λυπη,
να απαιτεις απο τον ματσωμενο που σε κοιταει με περιφρονηση,
να απαιτεις απο τον εξουσιαστη που σε κοιταει οπως κοιτας εσυ τις κατσαριδες στις γωνιες του σπιτιου σου.

Τις προαλλες, περπατουσα στον δρομο ντυμενος κυριλε -οι λογοι καθαρα εργασιακοι-
και ενας τυπος, γυρω στα 25, σχεδον επεσε πανω μου, λεγοντας μου να του δωσω χρηματα,
δε θελω να γινω κλεφτης μου ειπε, προτιμω να τα ζηταω γιατι τα εχω αναγκη.
Ο τυπος δεν τα ειχε αναγκη, καλοζωισμενος κι αληταριο ηταν,
τον πετυχα και το ιδιο βραδυ στο Κολωνακι, στη μοναδικη εξοδο μου αυτου του τριμηνου,
παλι η ιδια καραμελα..αυτη τη φορα συνοδευοταν κι απο εναν φιλο του, ιδιος απατεωνας με αυτον.
Το "ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΛΕΦΤΗΣ" δεν ηταν παρακαλετο,
περισσοτερο απειλη εμοιαζε παρα με εκκληση, του στυλ, δωσε μου με το καλο γιατι μπορει να στα παρω κι αλλιως.
Καμια απο αυτες τις δυο φορες δε πηρε φραγκο απο εμενα,
τη δευτερη κιολας κινηθηκα εναντιον του φωναζοντας "ΔΕΝ ΕΧΩ ΡΕ"

Την επομενη φορα που θα τον ξαναπετυχω, μπορει να θελησω να του σπασω τα μουτρα,
και θα το κανω με μεγαλη ευχαριστηση,
αν τον βλεπατε, θα με συμμεριζοσασταν,
τα ρουχα του ηταν ακριβοτερα απο τα δικα μου,
δεν ηταν εξαθλιωμενος, δεν ηταν αλητης του δρομου, μαγκακι, πρεζακι η ο,τιδηποτε.
Ηταν απλα ενας καριολης.
Καριοληδες σαν αυτον θα παιρνουν μερος στις 500 ληστειες που γινονται τον μηνα στην Ελληνικη επικρατεια, καριοληδες που δε δισταζουν να ληστεψουν εναν φτωχο η εναν φτωχο εν δυναμει
κι ανοιγουν παντου σπιτια και περιπτερα.

Αλλα αυτος ο καριολης δειχνει τον δρομο, δε ζητα, απαιτει.
Αυτος που πραγματικα εχει αναγκη, ειναι ζητημα χρονου να αρχισει να απαιτει κι αυτος.
Δε θα σου ερχονται με παρακαλια, εσενα που ακομα επιβιωνεις,
θα ερχονται τσαμπουκαλεμενοι, σε στυλ η θα δωσεις η θα πεσουν φαπες.
Προφανως και αρκετοι θα προτιμησουν να ψυχορραγησουν σα το σκυλι που οταν νιωθει το τελος να ερχεται, αναζητα μια γωνια για να πεθανει στην ησυχια του,
η απογνωση δεν σε κανει τσαμπουκα, σηνηθως η απογνωση οδηγει στην ακομα μεγαλυτερη απογνωση, η απογνωση αυτοτροφοδοτειται κι αναδιπλασιαζεται.


Ωραια θα ηταν να ακολουθουσαμε το παραδειγμα του καριολη, ομως οχι ο ενας εναντια στον αλλον,
αλλα ολοι μαζι εναντια στην Εξουσια. Προς το παρον παρακαλουμε, δε θα επρεπε να περιμενουμε κατι καλυτερο, οποιος παρακαλα προδιαγραφει απο μονος του το αποτελεσμα των παρακαλετων του.
Ωραια θα ηταν λοιπον, ουτε να παρακαλουμε, ουτε καν να απαιτουμε,
απλα να παρουσιασουμε ως τετελεσμενο κι αναποφευκτο, την ανατροπη τους.
Αυτο ομως απαιτει cojones που, προς το παρον, δεν υπαρχουν.

Επομενως, αυτο που μπορουμε να κανουμε δεν ειναι τοσο να ελπισουμε οτι η απογνωση δε θα μας κανει αντιδραστικους αλλα αγωνιστες.
Δεν εχει νοημα, αλλωστε ειναι δεδομενο οτι η πλειοψηφια βγαζει το κακο της προσωπο στα δυσκολα, οχι το καλο. Το Μελλον θα εχει λιγοτερους αντικαθεστωτικους πυρηνες αντιστασης
απο συμμοριες καριοληδων που θα σου αδειαζουν το σπιτι και τη τσεπη,
η τουλαχιστον, ο,τι εχει απομεινει.
Δεν εχει νοημα να κλαιμε για αυτο, ετσι ειναι και δεν αλλαζει.

Αν κατι εχει νοημα, για μενα και για εσενα που με διαβαζεις και μετρας απο λιγο ως αρκετα τη γνωμη μου,
 ειναι να αγριεψουμε.
Οσο περισσοτεροι μαζι, τοσο το καλυτερο,
αλλα η προσπαθεια για ενοτητα και πλατιες λαικες συμμαχιες, εχει κι αυτη τα ορια της.
Αν λοιπον εχει κατι νοημα, ειναι η ανιχνευση για τους ομοιους σου.
Οχι για αυτους που βρισκονται στην ιδια θεση με εσενα,
γιατι, στην ιδια θεση με εσενα-την αφραγκη θεση-
συνυπαρχουν κι ενα σωρο καριοληδες, που καραδοκουν να σου ληστεψου το εναπομειναν 20ευρω στη θεση,
συνυπαρχουν κι ενα σωρο κωλογεροι η κωλομεσηλικες η κωλοπαιδα,
που προτιμουν να μαλωνουν στη σειρα του σουπερμαρκετ, η να γεμιζουν τις σαπιες κοιλιες τους αδειαζοντας ταυτοχρονα τα ηδη αδεια μυαλα τους,
απο το να σταθουν να πουν μια κουβεντα μαζι σου.
Συνυπαρχουν κι ενα σωρο γουρουνια, που προτιμουν να σπασουν το κεφαλι ενος αλλοδαπου εκδικουμενοι τη κλοπη που υπεστησαν η προσωποποιωντας στον "σκουρο",
τα ατομικα τους δεινα.
Συνυπαρχουν κι ενα σωρο καραγκιοζηδες, που κλεινουν τα ματια στις 500 ληστειες μηνιαιως,
κραυγαζοντας για "ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ"  σε οποιον τολμα να μιλησει για την απιστευτη και ραγδαια εγκληματικοτητα, την αλλοδαπη κυριως εγκληματικοτητα, σε συνοικιες που οι ιδιοι δε πατουν το ποδι τους ποτε.

(ΑΔΕΡΦΙΑ, ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΚΑΤΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ,
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ,
ΑΛΛΑ, ΑΙΤΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ)

Συμπυκνωνοντας λοιπον τη φλυαρια μου,
(ολο μπλοκαρισμενος ειμαι κι ολο φλυαρω, σα τη μοιρολογιστρα)
το κυριο νοημα των οσων λεω, ειναι το εξης: Ερχεται πολεμος, ολοι εναντιον ολων,
το 2012 θα ειναι ακομα χειροτερο απο το 2011
-αν και καλυτερο απο το 2013-.
Ερχεται πολεμος λοιπον και τα στρατοπεδα δε θα ειναι δυο, θα ειναι πολλα.
Ανθρωποι που, κανονικα, αυτα που τους ενωνουν, ειναι πολλαπλασια απο αυτα που τους χωριζουν,
θα βρεθουν αντιμετωποι. Και θα σφαχτουνε.
Μακαρι να ηταν δυο τα στρατοπεδα, λαος κι εξουσιαστες, απλα θα ηταν τα πραγματα και θα τους ξεσκιζαμε τις σαρκες.
Ομως δε θα ειναι ετσι, γιατι μεσα στον "λαο", υπαρχουν ενα σωρο σιχαματα,
πολλοι μαλιστα ακομα χειροτεροι απο τους εξουσιαστες.
Ανιχνευουμε λοιπον τους ομοιους μας, κι ενωνομαστε μαζι τους.
Ανιχνευουμε αυτους που σκεφτονται σαν εμας, αυτους που εχουμε κοινα συμφεροντα,
αυτους που αντεχουμε να βρεθουμε σε ενα δωματι για πανω απο μιση ωρα διχως να αναρωτιομαστε οταν μιλαει "ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ;"

Κι ενωνομαστε.
Βασικα, οι συμμαχιες εχουν ηδη γινει, κι εμεις οι ιδιοι εχουμε σχεδον συμμαχησει με τους ομοιυς μας, ακομα κι αν δεν το εχουμε καταλαβει,
πιθανως οι συμμαχιες που εχουμε κανει να μην ειναι καν αυτες που νομιζουμε οτι κανουμε,
ενα σωρο αντιδραστικοι στα λογια, στην πραξη θα γινουν αγωνιστες,
ενα σωρο αγωνιστες στα λογια, στη πραξη θα γινουν αντιδραστικοι και σκυλια των αφεντικων.

Ερχεται πολεμος και οι αδυναμοι θα αφανιστουν, οπως αφανιστηκαν οι Ινδιανοι.
Αντισταση στις γειτονιες, στους χωρους εργασιας, στον δρομο παντου, λεει το ΚΚΕ,
αντισταση φωναζουν και οι αναρχικοι και το δειχνουν εμπρακτως σε μερη οπου γινονται απολυσεις,
αντισταση στο Μνημονιο φωναζει και ο Συριζα. Εστω.

Σχεδον αυτα επαναλαβα κι εγω εδω. Με τη δοση κυνισμου που τα κομματα αποφευγουν να ριξουν για αλατοπιπερο, λογω του οτι δε θελουν να καμφθει περαιτερω το ηδη καμφθεν και τσακισμενο λαικο φρονημα.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΜΟΥ.
ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΠΑΡΧΗ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΙ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ.